Temat: museum of art - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: SPOSOBY NA MODĘ
WAYS OF PRESENTING FASHION
Autorzy:: Piotr, Szaradowski,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/432982.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Moda XX wieku
wystawy czasowe
Diana Vreeland
Metropolitan Museum of Art
Victoria & Albert Museum
muzealnictwo
Yves Saint Laurent
Alexander McQueen
Opis:: The presence of fashion in a museum, including today’s clothes as well as outfits of 20-30 years, already has its history. Since the 1970s, the number of such exhibitions has been consistently growing, now possibly achieving the peak of popularity. The article outlays a brief history of presenting fashion in museums and indicates the types of exhibitions most popular today. Presenting the output of a selected designer seems to be the most important among these types. This is also related to a change of the status of designers who are nowadays treated almost as artists. However, there is a risk that such exhibitions might be regarded as expensive, prestigious advertisement, deprived of any substantial content. The second popular kind of presenting fashion involves compiling it in one space together with art. In particular, clothes by such designers as Yohji Yamamoto, Rei Kawakubo, Viktor & Rolf, Martin Margiela or Hussein Chalayan are presented in such manner. The above is accompanied by reflections of an academic nature. Anglo-Saxon experiences clearly show the close relation and mutual stimulation of the two milieus: museum professionals/ curators and academics. Against a background painted in such a way, the author synthetically presents the issue of fashion exhibited in Polish museums.
Obecność mody w muzeum, a więc ubiorów współczesnych i tych 20-30 letnich ma już swoją historię. Od lat 70. XX w. sukcesywnie przybywa wystaw o tej tematyce, osiągając obecnie, być może, szczyt popularności. Artykuł przedstawia krótką historię eksponowania mody w muzeach i wskazuje najpopularniejsze dziś typy wystaw. Najważniejszym z nich wydaje się być ten, prezentujący dorobek wybranego projektanta. Związane jest to również ze zmianą statusu projektantów, którzy obecnie traktowani są niemal jak artyści. Istnieje jednak ryzyko, że takie wystawymogą być uznane za drogą, dającą prestiż reklamę, pozbawioną zawartości merytorycznej. Drugim z popularnych typów prezentacji mody jest zestawianie jej w jednej przestrzeni ze sztuką. Zwłaszcza ubiory takich projektantów, jak Yohji Yamamoto, Rei Kawakubo, Viktor & Rolf, Martin Margiela czy Hussein Chalayan eksponowane są w ten sposób. Towarzyszy temu również refleksja akademicka.Doświadczenia krajów anglo-saskich wyraźnie pokazują bliski związek i wzajemną stymulację tych dwóch środowisk: muzealników/kuratorów oraz akademików. Na tak zarysowanym tle autor syntetycznie prezentuje zagadnienie mody eksponowanej w polskich muzeach.
Źródło:: Muzealnictwo; 2014, 55; 135-143
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Continue listening, please
Autorzy:: Kosiewski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27726381.pdf
Data publikacji:: 2023-10-24
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Museum of Art in Lodz
oral history in museums
rescue history
museums in Communist Poland
museums after 1989
employee relations in a museum
Opis:: The book published by the Museum of Art in Lodz Continue Listening, Please is the result of a number of interviews with current and former staff, and also with artists affiliated to the Museum, conducted in the course of the ‘Tell the Museum’ Project implemented in 2018–2022. Their authors methodically applied oral history to investigate the Museum’s history, following which they commissioned a non-Museum affiliate to prepare texts on the grounds of the conversations. The selection of interviewees, encompassing curators, conservators, individuals responsible for education, or administrative staff allowed to describe the aspects of the operations of the Museum of Art, events, and individuals, previously only marginally present in the to-date publications on the Lodz institution. Not really being a monograph, the book signals motifs which could be tackled in the course of the preparation of the future history of the Museum of Art, going beyond the paradigm of the existing stories about the institution’s history, such as its functioning in the times of the political and economic crisis in the 1980s, the operations following the 1989 transformation, employee relations, or the organic, including the non-human dimension of a museum. It also poses questions about functioning of museums, their role and organization, currently and in the future.
Źródło:: Muzealnictwo; 2023, 64; 159-162
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Canonization of the avant-garde: on the publication Avant-garde museum
Kanonizacja awangardy – o publikacji Awangardowe muzeum
Autorzy:: Lubiak, Jarosław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1932691.pdf
Data publikacji:: 2021-06-23
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Avant-garde
museum
modern art
museology
art of exhibition
awangarda
muzeum
sztuka nowoczesna
muzealnictwo
wystawiennictwo
Opis:: The monumental publication Avant-garde Museum (ed. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) juxtaposes and analyses four museum projects: Museums of Artistic Culture in Soviet Russia, the activity of the Société Anonyme in the USA, Poland’s ‘a.r.’ Group, and the Kabinett der Abstrakten, the selection criterion being that each was conceived by Avantgarde artists; additionally, in the projects’ assumptions the artists were to run the implementation of the projects. The publication has been divided into three sections: research papers, source texts, and the catalogue of documents and works. The study of the Avant-garde museum projects spans over four areas: the concept, collection, organization, and display. However, these issues are not isolated in the research, but more purposefully integrated. The main goal of the study is to show how the Avant-garde institutionalized itself. This very thesis is reflected upon in the present paper. Just like the consequences of this publication: e.g., entering the Avant-garde into the canon of art history and sanctifying its output as an unquestionable value.
Monumentalna publikacja Awangardowe muzeum (red. Agnieszka Pindera, Jarosław Suchan, Muzeum Sztuki w Łodzi, Łódź 2020) zestawia i analizuje cztery projekty muzealnicze: Muzea Kultury Artystycznej w Rosji Radzieckiej, działalność Société Anonyme w Stanach Zjednoczonych i grupy „a.r.” w Polsce oraz Kabinett der Abstrakten w Hanowerze. Kluczem doboru jest to, że koncepcję każdego z projektów opracowali awangardowi artyści, co więcej w założeniach mieli oni również kierować realizacją tych przedsięwzięć. Publikacja podzielona jest na trzy części: artykuły badawcze, teksty źródłowe oraz katalog dokumentów i prac. Badanie awangardowych projektów muzealniczych obejmuje cztery obszary: koncepcję, kolekcję, organizację i ekspozycję. Kwestie te nie są wyodrębniane w badaniach, raczej celowo splatane. Głównym założeniem książki jest ukazanie, w jaki sposób awangarda instytucjonalizowała samą siebie. Ta teza zostaje poddana refleksji w niniejszej recenzji. Podobnie jak konsekwencje tej publikacji, do których należy m.in. wpisanie awangardy do kanonu historii sztuki i uświęcenie jej dorobku jako niepodważalnej wartości.
Źródło:: Muzealnictwo; 2021, 62; 128-131
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Exhibitions dedicated to communist Poland in polish museums in 1989–2017 from a quantitative (statistical) perspective
Autorzy:: Wąchała-Skindzier, Maria
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27761752.pdf
Data publikacji:: 2022-10-14
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: museum narrative
art of exhibition
the recent history of Poland
Communist Poland
quantitative analysis
Opis:: The objective of the research was a survey identification of the presence of the history of Communist Poland, PRL, in museum narrative in 1989–2017. Importantly, this is a repeated, supplemented, and more thorough research versus the one presented in the paper ‘PRL in Museum Narrative over the Last 25 Years’ published in 2014 in the Światowid. Rocznik Muzeum PRL-u (w organizacji) periodical. The research discussed in the present paper forms part of a doctoral dissertation, constituting the research’s second stage. As a result of the conducted research based on survey answers provided by museums and on individual research a database containing 642 exhibitions was created. When processing the data, quantitative analysis was adopted. After data cleaning the following statistical trends were analysed: exhibition duration over the whole research period, percentage of leading themes, percentage of themes in respective cities. The conducted analysis has permitted to observe trends in museum narrative concerning PRL. Also the most popular exhibition duration over the research period has been identified (up to two years and permanent exhibitions). The most popular categories have been named: art history, political history, history of everyday life. Three groups of urban centres where museum narrative is present to a varied degree have been named. The fourth group contains cities in whose museums the topic of PRL has not been tackled over the last 28 years, or such projects cannot be reliably confirmed.
Źródło:: Muzealnictwo; 2022, 63; 185-193
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: What do the Potockis need an art collection for, namely on the Art Collecting in the Potocki Family exhibition at the Museum of King John III’s Palace at Wilanów
Autorzy:: Gołąbek, Marta
Paprocka-Gajek, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/27700347.pdf
Data publikacji:: 2023-10-25
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: the Potocki family
Museum of King John III’s Palace at Wilanów
Exhibition of Antiquities
Karol Minter
art collection
museum history
Opis:: It is the assumptions, goals, and effects of the new permanent display mounted at the Museum of King John III’s Palace at Wilanów titled Art Collecting in the Potocki Family that are the topic of the present paper. The Exhibition presents a less known fragment of the Wilanów Palace’s history when it was owned by the Potockis: Aleksandra née Lubomirski and Stanisław Kostka, their son Aleksander, and grandson August and his spouse Aleksandra née Potocki. The three generations of the Pilawa-coat-of-arms family wrote a new, albeit extremely important chapter in the history of the former royal and magnate residence, placing in it the Museum of Art and the Memorial Site of the history of the Polish nation for almost a hundred years The Potockis amassed artistic collections and national mementoes, and introduced changes to the layout of the private spaces of the residence in order to adjust them to serving museum purposes. In harmony with the Potockis’ idea, the systematically growing collection turned into a treasure opened to the general public. It is the first entry in the Wilanów Guest Book: 5 August 1805 that is regarded to have been the launch of the Museum’s public operation. In its narrative and layout the new display refers to the Potockis’ Museum. The interiors of the garden gallery on the Palace’s first floor have been transformed according to ico -nographic records from the 19th and early 20th century. In the southern gallery we remind of the Library once functioning here, in the northern one, in turn, we recall Warsaw’s important cultural event from 1856: Exhibition of Antiquities. As a result of the introduced changes new display spaces have been created: the Historical Cabinet, Print Cabinet, and the Iconographic Cabinet. The first is dedicated to national mementoes, whereas the latter two are cosy display rooms of objects on paper.
Źródło:: Muzealnictwo; 2023, 64; 170-179
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: POŻEGNANIE MARIANA SOŁTYSIAKA
IN MEMORY OF MARIAN SOŁTYSIAK
Autorzy:: Leonard, Sobieraj,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/432762.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Marian Sołtysiak
dyrektor muzeum
Płock
zbiory secesji
museum director
collection of Art Nouveau
Opis:: Marian Sołtysiak, PhD, director of the Mazovian Museum in Płock (MMP) from 1961 to 1977, passed away on 20 November 2016. During his office, the museum was transformed into a supraregional institution, extended its collections, expanded its scientific and popularising activity, established contacts with academic and artistic circles, and acquired a new building in the Castle of the Mazovian Dukes. The most significant decision which set the institution’s further course was to start collecting Art Nouveau works, which now form the largest collection of Art Nouveau in Poland and is a showpiece of the museum. They also contributed to the network of museums in the Mazovian region, which led to the development of cultural life in our region. Marian Sołtysiak wrote publications devoted to our museum, one based on his PhD thesis The Mazovian Museum in Płock. Its history and social functions, as well as a memoir The Secesja with petrochemistry in the background. Once he left the MMP, he held important positions in various institutions in Warsaw; for example he was the organiser and first director of the Board of Historical Garden and Palace Conservation of the National Museum, Deputy Director of the Royal Castle in Warsaw, Director of the National Museum, Curator of the Arx Regia Publishing House of the Royal Castle in Warsaw, and Managing Director of the Patrimonum Foreign Enterprise. Sołtysiak was also an academic lecturer at the Pawel Wlodkowic University College in Płock and at the Pultusk Academy of Humanities, and a member of numerous Polish and international associations, museum boards, and scientific societies devoted to culture, protection of monuments and museology. For his indefatigable work for the protection of cultural heritage, he was given the award “For the guardianship of monuments” and the Annual Award from the Minister of Culture and National Heritage.
20 listopada 2016 r. zmarł dr Marian Sołtysiak, w latach 1961–1977 Dyrektor Muzeum Mazowieckiego w Płocku (MMP). W tym czasie muzeum przekształciło się w placówkę o charakterze ponadregionalnym, powiększyło zbiory, rozwinęło działalność naukową i popularyzatorską, nawiązało szersze kontakty ze środowiskiem akademickim i artystycznym oraz zyskało nową siedzibę w Zamku Książąt Mazowieckich. Najważniejszą decyzją, wyznaczającą dalszy kierunek rozwoju było rozpoczęcie gromadzenia zbiorów sztuki secesyjnej, które stanowią największą kolekcję Art Nouveau w kraju, a zarazem są znakiem rozpoznawczym MMP. Wśród dokonań jest też współtworzenie sieci muzealnej na Mazowszu, co przyczyniło się do rozwoju życia kulturalnego w naszym regionie.Marian Sołtysiak był autorem publikacji poświęconych naszej placówce: powstałej na bazie jego pracy doktorskiej Muzeum Mazowieckie w Płocku. Historia i funkcje społeczne oraz wspomnieniowej książki Secesja z petrochemią w tle. Po odejściu z MMP zajmował ważne stanowiska w wielu instytucjach w Warszawie, był: organizatorem i pierwszym dyrektorem Zarządu Ochrony i Konserwacji Zespołów Pałacowo-Parkowych Muzeum Narodowego, zastępcą dyrektora Zamku Królewskiego, dyrektorem Muzeum Narodowego, kuratorem Ośrodka Wydawniczego Arx Regia Zamku Królewskiego, dyrektorem zarządzającym Przedsiębiorstwa Zagranicznego Partimonium. Dr M. Sołtysiak pełnił ponadto funkcję nauczyciela akademickiego w Szkole Wyższej im. Pawła Włodkowica w Płocku i Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku, był członkiem wielu polskich i międzynarodowych stowarzyszeń, rad muzealnych, towarzystw naukowych związanych z kulturą, ochroną zabytków i muzealnictwem. Za niestrudzoną pracę na rzecz ochrony dóbr kultury został wyróżniony odznaką Za Opiekę nad Zabytkami oraz Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 134-137
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: NOTATKA Z PREHISTORII
MEMO FROM PREHISTORY
Autorzy:: Bożena, Steinborn,
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433515.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Association of Art Historians
acquisitions of museum exhibits
scientific unit
Stowarzyszenie Historyków Sztuki
samostanowienie muzeów
zakupy muzealiów
jednostka naukowa
Opis:: The author recalls the demands by museum professionals (Memorial on the status of museums in Poland) which were to be presented on the 3rd day of the Polish Cultural Congress in 1981, which was interrupted by the introduction of martial law on 13th December 1981. She indicates some changes to the museums’ situation resulting from the transformation of the political and economic system after 1989. However, she argues that changes in this field have been taking place more slowly than was expected.
Autorka przypomina postulaty środowiska muzealników (Memoriał o stanie muzeów w Polsce), które miały być przestawione trzeciego dnia Kongresu Kultury w 1981 r. przerwanego wprowadzeniem 13. grudnia 1981 r. stanu wojennego. Wskazuje na niektóre zmiany sytuacji muzeów wynikające z transformacji ustroju politycznego i gospodarczego po 1989 r., sądzi jednak, że przemiany w tym obszarze przebiegają wolniej niż się spodziewano.
Źródło:: Muzealnictwo; 2015, 56; 87-93
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: A forgotten hero: Jan Morawiński (1907–1949)
Zapomniany bohater – Jan Morawiński (1907–1949)
Autorzy:: Olkowski, Roman
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1932766.pdf
Data publikacji:: 2021-09-09
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Jan Morawiński
National Museum in Warsaw
Wilanów collection
Royal Castle in Warsaw
plunder of art works
Opis:: Notes of a Curator at the National Museum published in 1970 in the second volume of the book Struggle for Cultural Goods is the only generally available testimony to saving the Wilanów historic monuments by Jan Morawiński, a forgotten hero from the times of WW II. Additionally priceless because of Morawiński documenting the looting of 137 paintings belonging to the pre-WW II Branicki collection at Wilanów. The above-mentioned Notes were published by the Państwowy Instytut Wydawniczy after the manuscript kept in the private archive of the author’s daughter Agnieszka Morawińska. The notes, however, resemble pieces of paper torn from a notebook in which an earlier chapter is missing. The missing chapter does exist, yet for unknown reasons was omitted in the two-volume Struggle for Cultural Goods. Warsaw 1939–1945 edited by Prof. Stanisław Lorentz. The present paper is based on Morawiński’s hand-written testimony, supported by archival sources and recollections of his colleagues from the National Museum in Warsaw (MNW). From August 1939 to August 1944, Jan Morawiński, together with others, was involved in saving precious museum exhibits in the Museum building, but also throughout Warsaw. He was involved in packing the historic monuments into crates which were to help them survive the toughest times, and he helped to put out fires at the Museum, risking his own life. Moreover, he rescued the Royal Castle collections during the hardest bombing of Warsaw, transporting them to the storages in Warsaw’s Jerozolimskie Avenue. For his dedication he was awarded the Virtuti Militari Cross of the 5th class by Gen. Juliusz Rómmel. After Warsaw’s surrender, he was assigned Head of MNW’s storerooms and inventories: when Director Lorentz was absent, he acted as his deputy. In the first period of the Nazi occupation he courageously faced German officials. Furthermore, he headed the clandestine action of inventorying and documenting German destructions and plundering. The knowledge amassed in this way was extremely helpful in the restitution of the looted historic monuments, not only museum ones. He also contributed to documenting the destruction of the Warsaw Castle. Imprisoned by the Nazis, he went through Gestapo’s hands at Daniłowiczowska Street in Warsaw. Later on, he became manager of the Museum of Old Warsaw in the Old Town, at the same time acting as a guardian of the Wilanów collection. Following the defeat of the Warsaw Uprising, he participated in the so-called Pruszków Action in whose course he was badly injured.
Źródło:: Muzealnictwo; 2021, 62; 220-226
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Marian Minich (1898‒1965)
Autorzy:: Kurc-Maj, Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/432732.pdf
Data publikacji:: 2018-08-07
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Marian Minich (1898–1965)
Art Museum in Łódź
Neoplastic Room
contemporary art
organisation of art exhibition
Muzeum Sztuki w Łodzi
Sala Neoplastyczna
sztuka nowoczesna
organizacja ekspozycji sztuki
Opis:: Marian Minich was born on the 21st December 1898 in Baligród near Lesko, died on the 6th of July 1965 in Łódź. For thirty years, excluding the World War II period, he was a director of the Art Museum in Łódź. In 1929, he graduated from the John Casimir University in Lviv, history of art faculty. He worked there from 1928, first as an assistant of Professor Władysław Kozicki, then of Professor Władysław Podlacha. In 1932, he defended his doctoral thesis on the oeuvre of Andrzej Grabowski (published in 1957). He was granted a university award while still a student for his study The Concept of Art by Wölfflin, whose methodology influenced future exhibition concepts of Marian Minich. From the late 1920s, he was writing as an art critic for Lviv newspapers. In 1935, he assumed the position of the director of the Art Museum in Łódź (at the time: the J. and K. Bartoszewicz Museum of History and Art). Among his major achievements was not only a remarkable expansion of museum collection, but also a transformation of the museum into an institution devoted exclusively to art, with a significant representation of contemporary art. In the uneasy post-war years, he managed to sustain this direction, both before and after the tightening of cultural policies in the socialist realism era. In 1948, together with the first post-war permanent exhibition, the Art Museum in Łódź opened thanks to him the “Neoplastic Room” by Władysław Strzemiński. Marian Minich was also a persistent defender of the avant-garde, and strived to make it an integral part of conceptual programme for any art museum. From the years 1946/1947 to 1951/1952, he taught art history at the University of Łódź. His professional experience as a museum director has been described by him in a book Szalona galeria (published in 1963); his article O nową organizację muzeów sztuki (1966) he devoted to museum issues.
Marian Minich urodził się 21 grudnia 1898 r. w Baligrodzie k. Leska, zmarł 6 lipca 1965 r. w Łodzi. Przez 30 lat, wyłączając czasy II wojny światowej, pełnił funkcję dyrektora Muzeum Sztuki w Łodzi. Studia z historii sztuki ukończył w 1929 r. na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie. Od 1928 r. pracował tam jako asystent, najpierw prof. Władysława Kozickiego, a następnie prof. Władysława Podlachy. W 1932 r. obronił rozprawę doktorską na temat twórczości Andrzeja Grabowskiego (wyd. 1957). Jeszcze na studiach otrzymał nagrodę uniwersytecką za pracę Koncepcja sztuki u Wölfflina, którego metodologia wpłynęła na późniejsze koncepcje wystawiennicze M. Minicha. Od końca lat 20. XX w. pisał do gazet lwowskich jako krytyk artystyczny. W 1935 r. objął stanowisko dyrektora łódzkiego Muzeum Sztuki (wówczas pod nazwą Muzeum Historii i Sztuki im. J. i K. Bartoszewiczów). Do jego zasług należało nie tylko znaczne poszerzenie zbiorów muzeum, ale i przekształcenie placówki w instytucję zajmującą się wyłącznie sztuką, ze znaczącym uwzględnieniem sztuki najnowszej. W trudnych powojennych latach podtrzymywał ten kierunek zarówno przed, jak i po zaostrzeniu się polityki kulturalnej w dobie realizmu socjalistycznego. W 1948 r. wraz z pierwszą powojenną ekspozycją stałą, została dzięki niemu otwarta w Muzeum Sztuki w Łodzi Sala Neoplastyczna autorstwa Władysława Strzemińskiego. Był także wytrwałym obrońcą sztuki awangardowej i dążył do wpisania jej na stałe w koncepcję organizacji muzeów sztuki. Od lat 1946/1947 do 1951/1952 prowadził zajęcia z historii sztuki na Uniwersytecie Łódzkim. Swoje doświadczenie jako dyrektor muzeum opisał w książce Szalona galeria (wyd. 1963), a zagadnieniom muzealniczym poświęcił artykuł O nową organizację muzeów sztuki (wyd. 1966).
Źródło:: Muzealnictwo; 2018, 59; 163-174
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: From the studies on ‘degenerate art’ twenty years after the Washington conference. Szczecin’s case (Museum Der Stadt Stettin)
Ze studiów nad „sztuką zwyrodniałą” dwadzieścia lat po konferencji waszyngtońskiej. Przypadek Szczecina (Museum Der Stadt Stettin)
Autorzy:: Kacprzak, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433340.pdf
Data publikacji:: 2019-07-11
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: ‘Entartete Kunst’
‘degenerate art’
Museum der Stadt Stettin
City Museum in Stettin
National Museum in Szczecin
provenance studies of museum exhibits
Washington Conference
„Entartete Kunst”
„sztuka zwyrodniała”
Muzeum Miejskie w Szczecinie
Muzeum Narodowe w Szczecinie
badania proweniencyjne muzealiów
Konferencja Waszyngtońska
Opis:: On 5 August 1937, fulfilling the orders of the Chairman of the Reich Chamber of Fine Arts (Reichskammer der bildenden Künste), a confiscation committee showed up at the City Museum in Stettin, and demanded to be presented by the Director of the institution the Museum’s collection in view of ‘degenerate art’. While ‘hunting’ for the Avant-garde and ‘purging museums’, the Nazis confiscated works that represented, e.g. Expressionism, Cubism, Bauhaus Constructivism, pieces manifesting the aesthetics of the New Objectivity, as well as other socially and politically ‘suspicious’ art works from the late Belle Époque, WWI, German Revolution of 1918–1919, or from Weimer Republic Modernism of the 1920s and 30s. The infamous Munich ‘Entartete Kunst’ Exhibition turned into a travelling propaganda display, presented in different variants at different venues. A three-week show (11 Jan.–5 Feb. 1939) was also held in Stettin, in the Landeshaus building (today housing the Municipality of Szczecin). Provenance studies: biographies of the existing works, often relocated, destroyed, or considered to have been lost, constitute an interesting input into the challenging chapter on German and European Avant-garde, Szczecin museology, and on Pomerania art collections. Side by side with the artists, it was museologists and art dealers who cocreated this Pomeranian history of art. The Szczecin State Archive contains a set of files related to ‘degenerate art’, revealing the mechanisms and the course of the ‘museum purge’ at the Stettin Stadtmuseum. The archival records of the National Museum in Szczecin feature fragments of inventory ledgers as well as books of acquisitions, which provide a particularly precious source of knowledge. The published catalogue of the works of ‘degenerate art’ from the Museum’s collections covering 1081 items has been created on the grounds of the above-mentioned archival records, for the first time juxtaposed, and cross-checked. The mutually matching traces of information from Polish and German archives constitute a good departure point for further more thorough studies.
Zgodnie z poleceniem prezesa Izby Sztuk Pięknych Rzeszy (Reichskammer der bildenden Künste), 5 sierpnia 1937 r. w Muzeum Miejskim w Szczecinie zjawiła się komisja konfiskacyjna, która poleciła dyrektorowi instytucji przedstawić sobie zbiory muzealne do sprawdzenia pod kątem dzieł „sztuki zwyrodniałej”. Podczas „polowania” na awangardę i akcji „oczyszczania muzeów” łupem nazistów padły dzieła obejmujące m.in. ekspresjonizm, kubizm, bauhausowski konstruktywizm, reprezentujące estetykę Nowej Rzeczowości oraz inne społecznie i politycznie „podejrzane” dzieła ze schyłku belle époque, okresu Wielkiej Wojny, rewolucji listopadowej czy moderny Republiki Weimarskiej lat 20. i 30. Słynna monachijska wystawa „Entartete Kunst” przekształciła się w propagandową, wędrowną ekspozycję, prezentowaną w rozmaitych wariantach w różnych miejscach. Trzytygodniowy pokaz (11.01–5.02.1939) odbył się także w Stettinie, w gmachu Landeshausu (obecnie Urzędu Miasta Szczecina). Studia proweniencyjne – biografie dzieł istniejących, często przemieszczonych, zniszczonych lub uznanych za zaginione – stanowią interesujący przyczynek do trudnego rozdziału historii niemieckiej i europejskiej awangardy, szczecińskiego muzealnictwa oraz pomorskich zbiorów sztuki. Obok artystów tę pomorską historię współtworzyli muzealnicy i marszandzi. W Archiwum Państwowym w Szczecinie zachował się zespół akt dotyczący „sztuki zwyrodniałej”, ujawniający mechanizmy działania oraz przebieg akcji „oczyszczania muzeów” w odniesieniu do dzieł ze zbiorów szczecińskiego Stadtmuseum. W zasobach archiwalnych Muzeum Narodowego w Szczecinie fragmentarycznie zachowały się dawne księgi inwentarzowe oraz księgi wpływów, które stanowią szczególnie cenne źródło wiedzy. Opublikowany katalog dzieł „sztuki zwyrodniałej” ze zbiorów tego muzeum, obejmujący 1081 pozycji katalogowych, powstał na podstawie – po raz pierwszy zestawionych ze sobą i „krzyżowo” zweryfikowanych – archiwaliów wspomnianych już polskich i niemieckich zasobów. Wzajemnie dopełniające się ślady informacji z polskich i niemieckich archiwów stanowią punkt wyjścia do dalszych szczegółowych studiów.
Źródło:: Muzealnictwo; 2019, 60; 126-142
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: KORPUS DARU FELIKSA JASIEŃSKIEGO – DWA PIERWSZE TOMY
THE COLLECTION OF FELIKS JASIEŃSKI’S DONATION – THE FIRST TWO VOLUMES
Autorzy:: F, de Rosset, Tomasz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/433587.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: kolekcjonerstwo
zbiory
malarstwo
sztuka nowoczesna
sztuka polska
sztuka japońska
drzeworyt japoński
Kraków
Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie
Muzeum Narodowe w Krakowie
collecting
collections
painting
modern art
Polish art
Japanese art
Japanese woodcut
European engraving
Cracow
Zachęta Society of Fine Arts in Warsaw
National Museum in Cracow
Opis:: These are the first two volumes out of the ten planned by the National Museum in Cracow, which together will constitute the publication of the body of work donated to the museum by Feliks “Manggha” Jasieński. One volume presents the collector’s creative biography and the history of his various collections. There are also attempts to interpret the nature of the content of his collections, mainly woodcuts and other Japanese objects, as well as modern Polish art, paintings, engravings (together with a set of European engravings) and decorative arts. The second volume is the first part of a monumental catalogue of the collection which covers drawings, watercolours and pastels by Polish artists. The subsequent eight volumes are envisaged to cover particular parts of this extensive collection (of Polish, European and Eastern paintings, drawings, sculpture, engravings and decorative arts). This enormous undertaking marks the 100th anniversary of Jasieński’s donation (1920–2020), and, as Zofia Gułubiew put it, is intended to visualise and fix the extent and variety of the collection in the public’s awareness. The publishing project by the National Museum in Cracow is extremely valuable, and it should be hoped that it will succeed as intended.
Są to dwa pierwsze tomy, podjętej z inicjatywy Muzeum Narodowego w Krakowie (MNK) idei 10-tomowej publikacji – korpusu podarowanej muzeum kolekcji Feliksa „Mangghi” Jasieńskiego. W jednej z tych pozycji zaprezentowana została twórcza biografia zbieracza oraz historia jego różnorodnej kolekcji. Jest w niej także próba interpretacji charakteru zawartości zbiorów, przede wszystkim drzeworytów i innych przedmiotów japońskich, a także sztuki nowoczesnej polskiej, malarstwa, grafiki (wraz z zespołem grafik europejskich), zdobnictwa. Druga stanowi 1. część monumentalnego katalogu kolekcji, która obejmuje rysunki, akwarele i pastele autorstwa artystów polskich. W następnej kolejności przewidziano jeszcze 8 tomów będących katalogami poszczególnych partii tych bogatych zbiorów (malarstwa, rysunku i rzeźby oraz grafiki i rzemiosła artystycznego – polskiego i europejskiego oraz wschodniego). To kolosalne przedsięwzięcie podjęto, aby uczcić setną rocznicę darowizny Jasieńskiego (1920–2020) oraz wedle słów Zofii Gołubiew unaocznić i utrwalić w powszechnej świadomości rozmiar i różnorodność ofiarowanego zbioru. Projekt wydawniczy MNK jest niezwykle wartościowy i należy mieć nadzieję, że z sukcesem zostanie zrealizowany wedle zamierzeń.
Źródło:: Muzealnictwo; 2017, 58; 138-142
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Three museums of the art of the pacific and the far east – postcolonial, multicultural and prosocial
Trzy muzea sztuki z rejonu pacyfiku i dalekiej azji – postkolonialne, wielokulturowe, prospołeczne
Autorzy:: Jasiński, Artur
Jasińska, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1932780.pdf
Data publikacji:: 2019-03-04
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: museum architecture
the Pacific Region and the Far East
postcolonialism
art of the Malay
Aborigines and the Maori
architektura muzeów
rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji
postkolonializm
sztuka Malajów
Maorysów i Aborygenów
Opis:: Three museums of the art of the Pacific and the Far East are described in the paper: Singapore National Gallery, Australian Art Gallery of South Wales in Sydney, and New Zealand’s Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki. The institutions have a lot in common: they are all housed in Neo-Classical buildings, raised in the colonial times, and have recently been extended, modernized, as well as adjusted to fulfill new tasks. Apart from displaying Western art, each of them focuses on promoting the art of the native peoples: the Malay, Aborigines, and the Maori. Having been created already in the colonial period as a branch of British culture, they have been transformed into open multicultural institutions which combine the main trends in international museology: infrastructure modernization, collection digitizing, putting up big temporary exhibitions, opening to young people and different social groups, featuring local phenomena, characteristic of the Pacific Region. The museums’ political and social functions cannot be overestimated; their ambition is to become culturally active institutions on a global scale, as well as tools serving to establish a new type of regional identity of postcolonial multicultural character.
W artykule opisane zostały 3 muzea sztuki z rejonu Pacyfiku i Dalekiej Azji: National Gallery w Singapurze, australijska Art Gallery of South Wales w Sydney i Auckland Art Gallery Toi o Tāmaki w Nowej Zelandii. Instytucje te łączy wiele wspólnych cech. Wszystkie mieszczą się w klasycystycznych budynkach powstałych w czasach kolonialnych, które niedawno zostały rozbudowane, zmodernizowane i przystosowane do nowych zadań. Każde z nich, oprócz eksponowania dzieł sztuki zachodniej, intensywnie promuje sztukę narodów rodzimych: Malajów, Aborygenów i Maorysów. Powstałe w czasach kolonialnych jako odłam kultury brytyjskiej, przekształciły się obecnie w otwarte, wielokulturowe instytucje, które łączą główne nurty występujące w światowym muzealnictwie: modernizację infrastruktury, digitalizację zbiorów, realizowanie dużych wystaw czasowych, otwarcie na młodzież i zróżnicowane grupy społeczne, ze zjawiskami lokalnymi, charakterystycznymi dla regionu Pacyfiku. Ich funkcje polityczne i społeczne są niepodważalne, mają ambicję aby stać się instytucjami kulturotwórczymi istotnymi w skali globalnej, a także narzędziami budowy nowego typu regionalnej tożsamości o postkolonialnym, wielokulturowym charakterze.
Źródło:: Muzealnictwo; 2019, 60; 16-32
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: What remains after the jubilee year of Polish avant-garde?
Co pozostało po roku awangardy?
Autorzy:: Kosiewski, Piotr
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/432726.pdf
Data publikacji:: 2018-07-16
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Jubilee Year of Polish Avant-garde
avant-garde and tradition
modernisation
centenary jubilee
jubilee exhibitions and publications
Art Museum in Łódź
national museums in: Kraków
Szczecin
Warsaw
Rok Awangardy
awangarda i tradycja
modernizacja
jubileusz stulecia
rocznicowe wystawy i publikacje
Muzeum Sztuki w Łodzi
Opis:: The year 2017 – a centenary of the “1st Exhibition of Polish Expressionists” – was proclaimed as the Jubilee Year of Polish Avant-garde. To mark the occasion over 200 events were organised by nearly 100 institutions. What is the outcome of it all? Has it changed the way the avant-garde movement and its role in Polish culture and tradition were perceived? Among accomplishments the jubilee year brought about is undoubtedly a number of exhibitions, their catalogues as well as other publications devoted to the avant-garde. Unfortunately, not all the initiatives turned out to be successful. Some of them though will be well remembered, inter alia: the cycle of exhibitions prepared by the Art Museum in Łódź which were accompanied by comprehensive and well edited catalogues; exhibitions: “Urban Revolt” at the National Museum in Warsaw, and “Avant-gardes of Szczecin” at the National Museum in Szczecin. One of the achievements is bigger amount of visual and textual resources available in Poland to explore the subject of the avant-garde. The jubilee publications also contained numerous documental materials that were not well known before. Significant theoretical texts have been published as well: the extended edition of Władysław Strzemiński’s Theory of Vision, and the Athens Charter by Le Corbusier, the importance of which can not be emphasised enough. The publication of relevant source materials must also be brought to attention; they came out as a series of catalogues by the Art Museum in Łódź, inter alia an ample selection of articles written by Debora Vogel in the book that accompanied the exhibition “Montages. Debora Vogel and the New Legend of the City”. During the jubilee year a question whether the avant-garde tradition resonates today was raised on many occasions. Two exhibitions presented various attitudes towards the heritage of the avant-garde: mentioned above “Montages” exhibition in Łódź, and one in the International Cultural Centre in Kraków “Lviv, 24 June 1937. City, Architecture, Modernism”.
Rok 2017 – w stulecie „I Wystawy Ekspresjonistów Polskich” – ogłoszono Rokiem Awangardy. W jego ramach odbyło się ponad 200 wydarzeń zorganizowanych przez blisko 100 instytucji. Jaki jest bilans tych obchodów? Czy zmieniły one postrzeganie awangardy, jej roli w kulturze i miejsca w polskiej tradycji? Na pewno dorobkiem rocznicowego roku są wystawy wraz z towarzyszącymi im katalogami, a także inne publikacje o awangardzie. Niestety, nie wszystkie inicjatywy okazały sie udane. Były jednak takie, po których zostanie trwały ślad: m.in. cykl wystaw przygotowanych przez Muzeum Sztuki w Łodzi, któremu towarzyszyły bardzo staranne, obszerne katalogi, a także ekspozycje: „Miejska rewolta” w Muzeum Narodowym w Warszawie oraz „Szczecińskie awangardy” w Muzeum Narodowym w Szczecinie. Udało się także poszerzyć zasób dostępnych w Polsce źródeł wizualnych i tekstowych dotyczących tematu awangardy. W rocznicowych książkach zamieszczono także liczne materiały dokumentalne, dotąd niedostępne szerszej publiczności. Szczególnie istotne jest także opublikowanie ważnych tekstów teoretycznych: poszerzonego wydania Teorii widzenia Władysława Strzemińskiego oraz Karty ateńskiej Le Corbusiera. Trzeba też wymienić ważne teksty źródłowe wydane w serii katalogów Muzeum Sztuki w Łodzi, m.in. obszerny wybór artykułów Debory Vogel w książce towarzyszącej wystawie „Montaże. Debora Vogel i nowa legenda miasta”. Podczas rocznicowych obchodów wielokrotnie zadawano również pytanie o aktualność tradycji awangardowej. Dwie wystawy dobrze pokazały różny stosunek i do tego dziedzictwa: wspominana już łódzka wystawa „Montaże” oraz ekspozycja „Lwów, 24 czerwca 1937. Miasto, architektura, modernizm” w Międzynarodowym Centrum Kultury w Krakowie.
Źródło:: Muzealnictwo; 2018, 59; 113-122
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: The poet of art – Janusz Wałek
Poeta sztuki – Janusz Wałek
Autorzy:: Gołubiew, Zofia
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1933148.pdf
Data publikacji:: 2018-10-05
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Janusz Wałek
museology
history of art
Czartoryskis’ Collection
National Museum in Krakow
European Painting Department
Lady with an Ermine by Leonardo da Vinci
creativity
imagination
poetry
muzealnictwo
historia sztuki
Kolekcja Czartoryskich
Muzeum Narodowe w Krakowie
Dział Malarstwa Europejskiego
Dama z gronostajem Leonarda da Vinci
kreatywność
wyobraźnia
poezja
Opis:: On the 8th of July 2018 died Janusz Wałek, art historian, museologist, pedagogue, born in 1941 in Bobowa. He graduated from the Jagiellonian University, the history of art faculty. In 1968, he started working in the Czartoryskis’ Museum – Branch of the National Museum in Krakow, where some time after he became a head of the European Painting Department for many years. He was a lecturer at the Fine Arts Academy, the National Academy of Theatre Arts and the Jagiellonian University in Krakow. He wrote two books and numerous articles about art. He was also a poet, the winner of the Main Prize in the 1997 edition of the General Polish Poetry Competition. He was a student of Marek Rostworowski, they worked together on a number of publicly acclaimed exhibitions: “Romanticism and Romanticity in Polish Art of the 19th and 20th centuries”, “The Poles’ Own Portrait”, “Jews – Polish”. Many exhibitions and artistic shows were prepared by him alone, inter alia “The Vast Theatre of Stanisław Wyspiański”, presentations of artworks by great artists: Goya, Rafael, Titian, El Greco. He also created a few scenarios of permanent exhibitions from the Czartoryskis’ Collection – in Krakow and in Niepołomice – being a great expert on this collection. “Europeum” – European Culture Centre was organised according to the programme written by him. He specialised mostly, although not exclusively, in art and culture of the Renaissance. Janusz Wałek is presented herein as a museologist who was fully devoted to art, characterised by: creativity, broad perception of art and culture, unconventional approach to museum undertakings, unusual sensitivity and imagination. What the author of the article found worth emphasising is that J. Wałek talked and wrote about art not only as a scholar, but first of all as a poet, with beauty and zest of the language he used.
8 lipca 2018 r. zmarł Janusz Wałek, historyk sztuki, muzealnik, pedagog, urodzony w 1941 r.w Bobowej. Ukończył historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1968 r. pracował w Muzeum Czartoryskich – Oddziale Muzeum Narodowego w Krakowie, gdzie z czasem został wieloletnim kierownikiem Działu Malarstwa Europejskiego. Był wykładowcą w ASP, w PWST i na UJ w Krakowie. Jest autorem licznych tekstów o sztuce oraz dwóch książek. Był też poetą, zdobywcą w 1997 r. Głównej Nagrody w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim. Był uczniem Marka Rostworowskiego, współpracował z nim przy słynnych wystawach: „Romantyzm i Romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku”, „Polaków portret własny”, „Żydzi – Polscy”. Sam był autorem wielu ekspozycji i pokazów artystycznych, m.in. „Stanisława Wyspiańskiego teatr ogromny”, pokazów dzieł wielkich artystów: Goi, Rafaela i Tycjana oraz El Greca. Był też twórcą kilku scenariuszy wystaw stałych ze zbiorów Czartoryskich – w Krakowie i w Niepołomicach – jako wielki znawca tej kolekcji. Opracował scenariusz i program „Ośrodka kultury europejskiej. Europeum”. Był znawcą przede wszystkim, choć nie tylko, sztuki i kultury renesansu. Autorka przedstawia Janusza Wałka jako muzealnika bez reszty oddanego sztuce, uwypuklając cechy go charakteryzujące: kreatywność, szerokość postrzegania spraw sztuki i kultury, nietypowe i niekonwencjonalne podchodzenie do muzealnych zadań, wielką wrażliwość i wyobraźnię. Podkreśla też, że J. Wałek mówił i pisał o sztuce nie tylko ze znawstwem ale i ze swadą, a przede wszystkim pięknie, jak poeta.
Źródło:: Muzealnictwo; 2018, 59; 215-218
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Polish central museum repository for Gdańsk Voivodeship. Part 2: in Sopot and in Oliwa
Polska centralna zbiornica muzealna na Województwo Gdańskie. Część 2. W Sopocie i w Oliwie
Autorzy:: Kamińska, Lidia Małgorzata
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/432813.pdf
Data publikacji:: 2019-09-18
Wydawca:: Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:: Polish Central Museum Repository (PCZM)
Gdańsk Voivodeship
Ministry of Culture and Art (MKiS) and Central Directorate of Museums and Collection Protection (NDMiOZ)
transport campaign
Sopot Repository
Oliwa Repository
former manorial property
former German property
protection of movable monuments
Polska Centralna Zbiornica Muzealna
województwo gdańskie
Ministerstwo Kultury i Sztuki Naczelna Dyrekcja Muzeów i Ochrony Zabytków
akcja zwózkowa
składnica sopocka
składnica oliwska
mienie podworskie
mienie poniemieckie
zabezpieczanie zabytków ruchomych
Opis:: The second part of the paper on the repositories located in Sopot and Gdańsk-Oliwa refers to the articles on Polish conservation and museum repositories published in the previous issues of the ‘Muzealnictwo’ Annual, particularly in the 2018 issue No. 59. The paper covers the period 1945–1949, in which the first stage of the transport of the artistic collections to the Polish Central Museum Repository in the Gdańsk Voivodeship (PCZM) took place. Established in 1945 by the Ministry of Culture and Art (MKiS) and the Central Directorate of Museums and Collection Protection (NDMiOZ), the institution was meant to collect moveable heritage that on the grounds of the decrees issued at the time was becoming property of the Treasury of State. The main PCZM’s seat was located in Sopot, the second in Gdańsk-Oliwa. The activity of the Repository is described, and so are the responsibilities of its staff and management, number of monuments collected at a given period, operation principles, administrative reporting, financing, outlays on the edifices of the Repository buildings. Furthermore, legal and political conditioning for PCZM’s operations are given. The issued decrees and ordinances changing the political regime in the country are given; they had a direct impact on the property collected at the Repository: abandoned, former German, and former manorial and on its ownership transfer. Moreover, extracts from instructions, orders, and circulars issued by the then administration, and affecting PCZM’s goals and operating are quoted; additionally, localities from which objects were transferred to PCZM are given, and sources to further investigate the topic are pointed to.
Druga część szkicu o składnicach ulokowanych w Sopocie i w Gdańsku–Oliwie nawiązuje do treści artykułów o polskich składnicach konserwatorskich i muzealnych, publikowanych w poprzednich numerach „Muzealnictwa”, w szczególności w numerze 59. z 2018 roku. Opracowanie obejmuje lata 1945–1949, w których miał miejsce pierwszy etap zwózki zbiorów artystycznych do Polskiej Centralnej Zbiornicy Muzealnej na Województwo Gdańskie (PCZM). Instytucja ta utworzona została w 1945 r. przez Ministerstwo Kultury i Sztuki Naczelną Dyrekcję Muzeów i Ochrony Zabytków (MKiS NDMiOZ). Celem jej powołania było gromadzenie ruchomości, które na mocy powstających wówczas dekretów stawały się własnością Skarbu Państwa. Główna siedziba PCZM znajdowała się w Sopocie, druga w Gdańsku–Oliwie. Artykuł opisuje działalność Składnicy, obowiązki jej pracowników, osoby zarządzające, liczby zabytków zgromadzonych w danym czasie, zasady funkcjonowania, podległość administracyjną, finansowanie, poniesione nakłady na budynki siedzib Składnicy. Podaje warunki prawno- polityczne, w których funkcjonowała PCZM. Wymienia dekrety i ustawy zmieniające ustrój kraju, wpływające bezpośrednio na zagadnienia własności mienia gromadzonego w Składnicy: opuszczonego, poniemieckiego, podworskiego. W tekście cytowane są również wyimki z instrukcji, zarządzeń, okólników wydawanych przez ówczesną administrację mające wpływ na cele i sposoby funkcjonowania PCZM, wymieniane miejscowości, z których zwieziono przedmioty do PCZM, wskazane źródła do pogłębiania tematu.
Źródło:: Muzealnictwo; 2019, 60; 256-266
0464-1086
Pojawia się w:: Muzealnictwo
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "museum of art" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język