Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "xenophon" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Ksenofont w listach Pseudo-Ksenofonta oraz w fikcyjnych listach Sokratesa i sokratyków
Xenophont In Pseudo-Xenophont’s Letters and in Fictional Letters of Socrates and Socratics
Autorzy:
Marchewka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791390.pdf
Data publikacji:
2020-02-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Ksenofont
Sokrates
sokratycy
fikcyjne listy
intertekstualność
Xenophon
Socrates
socratic
fictional letters
intertextuality
Opis:
Celem podjętej w tym artykule analizy apokryficznej korespondencji Pseudo-Ksenofonta, którą tradycja przekazała nam dwiema niezależnymi drogami – 7 ekscerptów zachowanych w Antologii Stobajosa oraz 6 całych listów, wchodzących w skład zbioru Socratis et Socraticorum epistole (ed. R. Hercher) – jest próba nakreślenia na ich podstawie powszechnie akceptowanego w dobie cesarstwa rzymskiego portretu Ksenofonta. Pseudo-Ksenofontowe listy jednoznacznie definiują twórcę Anabazy jako filozofa sokratyka, w zasadzie przemilczając jego twórczość historyczną. Dają nam świadectwo o głęboko zakorzenionej w etyce sokratejskiej jego myśli, skoncentrowanej na kalokagathii. Nieprzerwane dążenie do cnoty poprzez konsekwentne doskonalenie się nie tylko czysto etyczne, ale również w konkretnych umiejętnościach, które mają przynieść pożytek, wskazywało na kluczowe znaczenie paidei w twórczości Ksenofonta jako ucznia Sokratesa. W omawianych listach punktami odniesienia są przeważnie ἐγκράτεια, καρτερία, ἀνδρεία, εὐσέβεια, φιλανθρωπία czy wreszcie σωφροσύνη, czyli cnoty stanowiące rdzeń etyki sokratejskiej.
The aim of the analysis of the apocryphal correspondence of Pseudo-Xenophon, which tradition has given us with two independent paths—7 excerpts preserved in the Anthology by Stobaeus and 6 entire letters included in the Socratis et Socraticorum epistole (ed. R. Hercher)—is an attempt to delineate on their basis, a portrait of Xenophon, commonly accepted in the time of the Roman Empire. Pseudo-Xenophon letters clearly define the creator of Anabasis as the philosopher of Socratic, basically keeping silent about his historical work. They give us testimony to his thought, deeply rooted in Socratic ethics, focused on kalokagathia. Continuous pursuit of virtue through consistent improvement not only in pure ethics, but also in specific skills that are supposed to bring benefits, pointed to the key importance of paideia in Xenophont’s work as a pupil of Socrates. In these letters, the reference points are mostly ἐγκράτεια, καρτερία, ἀνδρεία, εὐσέβεια, φιλανθρωπία and finally σωφροσύνη, i.e. the virtues that form the core of Socratic ethics.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 37-56
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Źródła Diodora do dziejów wyprawy dziesięciu tysięcy
The Sources of Diodorus on the History of the Expedition of the Ten Thousand
Autorzy:
Głogowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798758.pdf
Data publikacji:
2019-10-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Diodor Sycylijski; Efor z Kyme; Ksenofont; Anabasis; Ktezjasz z Knidos; Cyrus Młodszy
Diodorus Siculus; Ephorus of Cyme; Xenophon; Anabasis; Ctesias of Cnidus; Cyrus the Younger
Opis:
Wiemy, że Anabasis Ksenofonta nie była jedynym przekazem współczesnym poświęconym wyprawie Cyrusa Młodszego. Świadectwa te jednak zaginęły i znane są nam jedynie dzięki tradycji pośredniej. Jak się powszechnie uważa, opowieść Diodora o wyprawie Cyrusa (14, 19-31; 14, 37, 1-4) opiera się na zaginionej pracy Efora z Kyme. Przekaz ten różni się jednak w pewnej mierze od opowieści Ksenofonta. Rodzi się zatem pytanie o źródła, z których korzystał sam Efor. W niniejszym artykule wykazane zostają zarówno różnice, jak i podobieństwa występujące między zachowanymi przekazami. Omówione zostają również najważniejsze poglądy uczonych współczesnych dotyczące tej sprawy. Okoliczności, które mogłyby świadczyć o wykorzystaniu tradycji odmiennej od Anabasis, są w istocie raczej drugorzędne i w wielu przypadkach dają się one przekonująco wytłumaczyć w inny sposób niż wykorzystanie przez Efora jakichś innych źródeł niż świadectwo Ksenofonta i Ktezjasza. Mimo różnic językowych występujących między Anabasis a tekstem Bibliotheke, u Diodora spotykamy wyrażenia bliźniaczo przypominające te Ksenofonta. Biorąc pod uwagę podobieństwa obu tych opowieści, można zatem założyć, że głównymi źródłami, których wpływ dostrzec można u Efora i Diodora, jest przekaz Ksenofonta uzupełniany wiadomościami z dzieła Ktezjasza.
The Anabasis of Xenophon was not the only account of the expedition of Cyrus. However, the other accounts were lost, and they are known today only thanks to the intermediate tradition. As it is thought, the narrative of Diodorus on the expedition of Cyrus (14, 19-31; 14, 37, 1-4) is based on the lost work of Ephorus of Cyme. It is necessary to state that this account differs to some extent from the narrative of Xenophon. Therefore, the question is what the sources exploited by Ephorus are. The aim of the current work is to present the selection of the most significant differences and similarities between the extent accounts. Furthermore, the most important views concerning this issue are discussed. The evidence which could suggest that the Anabasis is not a source of Ephorus is rather of secondary importance and in many cases could be interpreted otherwise. Despite the linguistic differences between the Anabasis and the Bibliothece, we can notice that in Diodorus there are expressions which resemble greatly these of Xenophon. By considering the similarities between these two narratives, we can assume that the main sources which could be identified in the story of Ephorus and Diodorus are the account of Xenophon supplemented by the information taken from the work of Ctesias.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 3; 23-44
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies