Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the literary" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Uwagi o języku esejów Andrzeja Gronczewskiego
    Some Remarks on the Language of Andrzej Gronczewskis Essays
    Autorzy:
    Kupiszewski, Władysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2127788.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    esej
    język dzieła literackiego
    środki artystyczne
    essay
    the language of a literary work
    artistic means
    Opis:
    The subject-matter of the paper is the language of Andrzej Gronczewski's essays, that is a description of their properties and functions of those artistic means which the author used in the collection Bardzo straszny dwór (A Very Haunted Mansion). On the basis of some selected texts the following stylistic means have been analyzed and their function described: repetitions, accumulation, ordering synonyms, epithets, metaphors, and the use of archaisms. This has allowed to point to the essence of the style of essays.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2002, 49-50, 6; 239-245
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gedenken ist vergessen: Paradigmen, Probleme und Paradoxien literarischer Erinnerung an die Shoah
    Reminiscence Has Been Forgotten: Paradigms, Problems and Paradoxes of the Literary Memory of the Shoah
    Autorzy:
    von der Lühe, Imelda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791167.pdf
    Data publikacji:
    2020-08-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literacka pamięć o Szoah
    paradygmaty
    problemy
    paradoksy
    literary memory of the Shoah
    paradigms
    problems
    paradoxes
    Opis:
    Wspominanie zostało zapomniane: Paradygmaty, problemy i paradoksy literackiej pamięci o Szoah Niniejszy artykuł przedstawia literackie i historyczno-memorialne tendencje, które od zakończenia II wojny światowej kształtowały sposoby zajmowania się problematyką Zagłady w literaturze i do których nadal odnoszą się krytycznie młode pokolenia pisarzy i pisarek w Niemczech i w Polsce. Artykuł rozważa na wstępie dominujące paradygmaty literackiego dyskursu o Szoah, tj. zakaz przedstawiania oraz topos niewyrażalności, a następnie omawia problemy metodologiczne, które wynikają z nakazu milczenia oraz indywidualnej i moralnej potrzeby zdania relacji. Paradoksy literackiego kształtowania pamięci ukazane zostają w ostatniej części na podstawie eseistycznego opowiadania Dorona Rabinovici pt. Gedenken ist vergessen [Wspominanie zostało zapomniane].
    Gedenken ist vergessen: Paradigmen, Probleme und Paradoxien literarischer Erinnerung an die Shoah Der vorliegende Beitrag präsentiert die literatur-und erinnerungsgeschichtlichen Entwicklungen, die seit dem Ende des Zweiten Weltkrieges für die literarische und literarhistorische Auseinandersetzung mit der Problematik der Shoah bestimmend wurden und an denen sich eine junge Generation von Autorinnen und Autoren in Polen und Deutschland inzwischen kritisch abarbeitet. Der Beitrag geht zuerst den dominierenden Paradigmen des literarischen Shoah-Diskurses, d.h. dem Darstellungsverbot und dem Topos der Unsagbarkeit nach, um dann die methodischen Probleme, die sich aus dem Gebot des Schweigens und dem individuellen und moralischen Zeugnisbedürfnis ergeben, zu erörtern. Die Paradoxien in der literarischen Erinnerungsgeschichte werden im abschließenden Teil an der essayistischen Erzählung von Doron Rabinovici Gedenken ist vergessen (2008) exemplifiziert.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 7-19
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z problematyki tłumaczeń anglojęzycznych tytułów filmowych na język polski
    About the Problems of Translating Film Titles from English into Polish
    Autorzy:
    Galilej, Cecylia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1902415.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tytuł filmu
    tytuł dzieła literackiego
    funkcje tytułów
    przekład literacki
    przekład wolny
    film title
    the title of literary work
    functions of titles
    literal translation
    free translation
    Opis:
    The film – the product of popular culture, work of art and the mass medium – is nowadays one of the most intensively developing cultural fields. This article aims at presenting the basic grammatical, lexical, stylistic and semantic mechanisms used during the translation of the English film titles into the Polish ones and describing the functions of these language operations. The material analyzed, which covers the years 1990 – 2012,  reveals certain changes that occur in the process of translation. Polish titles coming from the 90ies of the 20th century are – in comparison with the newer ones - more or less literal translations of the original titles. Recently there has been an upsurge of the numbers of more free translations. More syntactic and lexical modifications may be noticed. The number of colloquialisms  is growing, as is the amount of expressive words and puns. The style of statements is also changing, quite often the elements of dramatization (monologue or dialogue) are appearing. These operations make a title look linguistically more attractive, intriguing, drawing attention; so it fulfills its basic advertising function. La problématique de la traduction des titres de films anglophones en polonaisLe film – production de la culture populaire, œuvre d’art et également média – est actuellement l’un des domaines de la culture qui se développent le plus intensivement. Ledit article constitue une étude mettant en exergue les mécanismes principaux de la grammaire, du lexique, de la stylistique et de la sémantique employés lors de la traduction des titres de films anglophones en polonais ainsi que la détermination de la fonctionnalité desdits moyens langagiers. Le corpus d’étude couvre la période 1990-2012 et démontre certains changements pertinents dans le processus de la traduction. Les titres en version polonaise venant des années 90 du XXe siècle, sont – par rapport aux titres récents – une traduction littérale ou une traduction proche de l’orignal. Ultérieurement, il est à noter une croissance du nombre des traductions libres. Il convient de remarquer plus de modifications syntaxiques et lexicales. Le nombre de mots du langage courant, à caractère expressif et de jeux du langage augmente. Il y a des changements de style de parole et des éléments de la dramaturgie présents sous la forme du dialogue ou du monologue. Ces démarches font que le titre devient linguistiquement plus attractif (ce qui ne va pas toujours de pair avec la qualité du film), intriguant et attirant un spectateur, et satisfait alors à sa fonction primordiale – de publicité et de marketing.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 8; 15-29
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Inside the crystal ball of tradition
    Autorzy:
    Woźniewska-Działak, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17909918.pdf
    Data publikacji:
    2021-06-11
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    baroque
    mannerism
    Enlightenment
    Romanticism
    Romantic irony
    the nineteenth century
    literary tradition
    grotesque
    infinity
    Opis:
    The article reviews Agata Seweryn’s book titled Between the Worlds. Studies in the Literature of the Enlightenment and Romanticism, accounting for the composition of the book, examining research problems raised in it in greater detail, and discussing essays included in the publication as supplementing existing interpretations of selected Romantic works. Seweryn is argued to draw attention to those aspects that reveal the richness inherent in the discussed works, which are demonstrated as not having been exhausted yet. These works are analysed in the reviewed book by pursing references to the baroque tradition, or by reflecting on their relationship with normative poetics and rhetoric.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2020, 38 English Version; 240-251
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Gemitus vox magna futura”. Świadomość genologiczna Owidiusza w Tristiach
    “Gemitus vox magna futura”. Ovid’s Genological Awareness in Tristia
    Autorzy:
    Zarzycka-Stańczak, Krystyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953968.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    elegia
    gatunek
    odmiana gatunkowa
    tradycja literacka
    świadomość gatunkowa
    elegy
    genre
    variation of the genre
    literary tradition
    awareness of the genre
    Opis:
    In the last book of Tristia the elegy in the Prologue presents the author’s awareness of the place of the collection he has just finished within the genre. Ovid juxtaposes it with the previous love elegy he wrote and with the love elegy of those times, and he reveals the constitutive elements of his new variation of the genre: first of all the dominating role of the subject of the poem who is identified with the creator of the presented world and with the author who is excluded from the literary life of those times. The distinctive situation of the lyrical statement motivates its style and composition based on the parallel of the subject and the tone and on the contrast of the past and the present. The sense of threat of his annihilation as a poet justifies the funeral metaphors and topic as well as the tone of lamentation, that in common awareness is associated with the archaic character of the genre that Ovid connects with the symbol of the flute. He is also aware of the continuity of the genre and hence he refers by name to representatives of the particular historical stages of its history. Following the Alexandrian scholars and Horace he talks about elegy in terms of the meter and according to the aptum rule he stresses the accordance of the subject matter with the threnodic tone. Referring to the primary form of the genre he develops the motif of auto-consolation. A personal confession of his exile experiences and the testimony of degrading circumstances add to the creation of protest and accusation. The authority of the many centuries of the genre convention gave the poet’s personal expression the power to affect the reader in many ages to come. This is why Tristia provide patronage to the modern elegy.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 3; 5-42
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Book of Job as a Drama: Interpretation Possibilities
    Księga Hioba jako dramat — możliwości interpretacji
    Autorzy:
    Szepe, Agata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807045.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-03
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Księga Hioba
    dramat
    rodzaj literacki
    gatunek literacki
    Prolog Księgi Hioba
    Epilog Księgi Hioba
    monolog
    narrator
    strumień świadomości
    the Book of Job
    drama
    literary form
    literary genre
    Prolog of the Book of Job
    Epilog of the Book of Job
    monologue
    stream of consciousness
    Opis:
    Artykuł bada możliwości interpretacyjne struktury Księgi Hioba jako struktury dramatu. Pokazuje, że niektóre pozorne paradoksy i sprzeczności mogą być rozumiane jako wewnętrzna logika dramatu. Pozorna niespójność Prologu i późniejszych twierdzeń Hioba może być zniwelowana, gdy uważnie prześledzi się ciąg przyczynowo-skutkowy oraz będzie się rozumieć wydarzenia jako dziejące się w ciągle aktualizowanej teraźniejszości. Podejście dramatyczne pozwala widzieć spotkanie Boga i Szatana jako nieudaną próbę poczynienia zakładu. Dramat jako pozbawiony wszechwiedzącego narratora pokazuje różnorodne postawy, bez bezpośredniego wskazania, która z nich jest najlepsza. Styl wypowiedzi głównego bohatera jest pełen paradoksów i wykluczających się nawzajem stwierdzeń. Może on być porównany ze współczesną techniką literacką strumienia świadomości. Punkt kulminacyjny dramatu pokazuje trwałą zmianę w postawie bohatera i prowadzi do zaskakujących zmian na poziomie metalingwistycznym.
    The article examines an interpretation possibility to read the structure of the Book of Job as a drama structure. It shows that some of the apparent paradoxes and contradictions in the text can be understood as an inner logic of a drama. The seeming incoherence of narrative Prolog and Job's later statements can be easily reconciled by following through the dramatic cause-effect sequences and seeing the events as happening in permanently changing present. The dramatic approach enables to see the meeting between God and Satan as an unsuccessfully attempt to make a bet. Deprived from omniscient narrator’s perspective, the drama shows various attitudes, without pointing directly which is the best one. Full of paradoxes and contradictory statements, the main hero’s style can be compared with a modern stream of consciousness. The culminating point of the drama shows a durable change in Jobs posture and leads to surprising changes on a metalinguistic level.
    Źródło:
    Roczniki Kulturoznawcze; 2018, 9, 3; 51-66
    2082-8578
    Pojawia się w:
    Roczniki Kulturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Literacki obraz Nowych Rosjan
    Literary Picture of New Russians
    Autorzy:
    Zywert, Aleksandra
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1877409.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Nowy Rosjanin
    bohater literacki
    współczesna literatura rosyjska
    pieniądze
    the New Russian
    literary character
    contemporary Russian literature
    money
    Opis:
    Artykuł podzielono na dwie części. W części wstępnej omówiono socjologiczny aspekt pojęcia Nowy Rosjanin, które jest swego rodzaju punktem wyjścia do analizy konkretnego typu bohatera literackiego. Literacki wizerunek wyewoluował na bazie wielowiekowej (od literatury staroruskiej poczynając) tradycji i nie zawsze jego wydźwięk był negatywny. Dziś Nowy Rosjanin występuje wyłącznie jako antybohater, którego głównymi cechami wywoławczymi są między innymi: brak własnej tożsamości, specyficzne podejście do pieniędzy postrzeganych jako źródło władzy, skrajnie przedmiotowy stosunek do drugiego człowieka oraz pogarda dla szeroko rozumianej tradycji (w tym także i rodzinnej). W literaturze rosyjskiej ten typ bohatera cieszył się największą popularnością na przełomie XX i XXI wieku, by potem powoli zejść na margines i pozostać w pamięci czytelników głównie jako bohater dowcipów.
    The paper is divided into two parts. The introductory part discusses the sociological aspect of the term New Russian, which becomes the starting point of the analysis of a specific type of literary characters.The literary picture of the New Russian has evolved in its long history (reaching the Old Russian folklore) as it did not always use to connote negative characteristics. Nowadays the New Russian is exclusively presented as an anti-character, the typical features of whom are inter alia: the absence of clearly defined identity, the specific attitude to money understood as the source of power, an extremely instrumental approach to other people, and disdain for the broadly understood tradition (including family tradition). In Russian literature this type was at the peak of its popularity at the turn of the millennium and since then it has degraded almost exclusively to mere anecdotal characters in readers’ memory.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 7; 125-138
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Christa Wolfs Poetik der subjektiven Authentizität in Bezug auf den Roman Nachdenken über Christa T.
    Christy Wolf poetyka autentyczności subiektywnej na przykładzie powieści Rozmyślania nad Christą T.
    Autorzy:
    Chrząszcz, Karolina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933666.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Christa Wolf
    poetyka
    autentyczność subiektywna
    doświadczenie
    prawdziwość
    rzeczywistość dzieła literackiego
    wymiar autora
    powieść Rozmyślania nad Christą T.
    jednostka
    twórczość literacka
    rola literatury
    poetics
    subjective authenticity
    dimension of the author
    experience
    reality of a literary work
    the novel “The Quest for Christa T.”
    individual
    writing
    importance of the literature
    Opis:
    Tematem niniejszej pracy jest sformułowana przez Christę Wolf „poetyka autentyczności subiektywnej”. W pierwszej części poetyka ta zostaje omówiona w oparciu o wybrane teksty eseistyczne autorki, w drugiej zobrazowana na przykładzie powieści Rozmyślania nad Christą T. Poetyka autentyczności subiektywnej opiera się na założeniu, że w twórczości literackiej nie jest możliwy obiektywny punkt wyjścia. Autor tworzy swoje dzieło zawsze na podstawie konkretnego, tylko jemu dostępnego – subiektywnego zatem – doświadczenia. Za pomocą języka stwarza nową rzeczywistość – rzeczywistość dzieła literackiego. Konstruuje ją w oparciu o fakty i jednocześnie w wolny sposób kreuje. Obraz świata przedstawionego w dziele literackim powinien być „zgodny z prawdą” (C. Wolf), w sensie: zgodny z wizją autora, a przy tym wiarygodny, prawdopodobny, możliwy do wyobrażenia. Nie jest ważne, czy autor wiernie przedstawia fakty. Ważna jest jego „autentyczność wewnętrzna” – wierność własnemu doświadczeniu. Praca twórcza staje się wówczas dla autora drogą do poznania samego siebie i do samorealizacji jako jednostki, literatura zaś dla czytelnika – przewodnikiem i schronieniem na jego własnej drodze życiowej. Świat przedstawiony w dziele literackim sytuuje się zatem pomiędzy „realnościami różnego stopnia”. Świadomość autora tworzy płaszczyznę ich zetknięcia się i przenikania. Obecny w dziele literackim element subiektywny stanowi jego „czwarty wymiar”. Powieść „Rozmyślania nad Christą T.” powstała z potrzeby przezwyciężenia bolesnego dla Autorki doświadczenia – śmierci przyjaciółki. Na podstawie pozostawionych przez nią notatek, listów oraz rękopisów, a także własnych wspomnień, tworzy Autorka jej literacki obraz. Autentyczność subiektywna jako pewna postawa autora znajduje w powieści swój pełny wyraz. Rzeczywistość nie jest tu wyraźnie oddzielona od fikcji. Autorka wiernie przedstawia fakty, co powoduje przyprawiające o „zawrót głowy” (C. Wolf) wrażenie, że Rozmyślania nad Christą T. to dokument biograficzny, a nie fikcja literacka. Christa T. zostaje jednak również wymyślona – staje się postacią literacką.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 185-208
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Tytuł w twórczości poetyckiej Bolesława Leśmiana
    The Role of Titles in the Poetic Works by Bolesław Leśmian
    Autorzy:
    Galilej, Cecylia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1933740.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tytuł w dziele literackim
    funkcje tytułu
    delimitacja tekstu
    metatekst
    nazwa własna
    title in a literary work
    functions of the title
    text delimitation
    metatext
    proper name
    Opis:
    The structural and semantic analysis concerning a selection of titles given to his poems by Bolesław Leśmian shows that the title constitutes as crucial an element of the text (often marginalized and ignored, though) as all the other exponents of this texts, whether relating to its content or structure. The title functions as the delimiter of the text’s beginning and as a metatext to the text itself. This is because it semantically represents the particular aspects of the text’s content and its genre. At the same time, the title also functions as a proper name, since it is unalterably linked with one and only one, concrete text. Syntactically speaking, Leśmian tends to build his titles in the form of nominative expressions as well as post-modified nominal phrases. He infrequently relies on sentences or verbless clauses. Semantically speaking, Leśmian’s titles perform the following functions: informative, descriptive, poetic, connotative and interpretative. Leśmian's titles are formally simple. This simplicity grants his poems both formal and semantic transparency, but, first of all, it gives depth to the poetic content and its interpretation. On the one hand, Leśmian’s titles are relatively grammatically uncomplicated. On the other, their content is relatively general and metaphorical. This is why his titles help the reader navigate though Leśmian’s poems, but at the same time they prevent the distortion of the original philosophical message of his works.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 6; 109-136
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oświeconych nie trzeba oświecać… Refleksje o szkole, powadze czytania i szaleństwie ideologii
    The Enlightened do not Need to be Enlightened... Reflections on School, the Seriousness of Reading and the Madness of Ideology
    Autorzy:
    Zając, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1798830.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia literatury polskiej; oświecenie; edukacja polonistyczna; czytanie dzieła literackiego; „przepisywanie” literatury
    history of Polish literature; the Enlightenment; Polish language education; reading a literary work; “transcription” of literature
    Opis:
    Wskazując na postępującą marginalizację piśmiennictwa doby oświecenia w programach nauczania języka polskiego, realizowanych w szkole średniej (ponadgimnazjalnej) na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat, autor artykułu skupia się na powiązanym z tym zjawiskiem pogłębianiu się problemu jednostronnego, zdominowanego przez stereotypy i uproszczenia, odbioru tamtej literatury. Stawia pytanie o to, w jaki sposób należałoby czytać osiemnastowieczne i wczesnodziewiętnastowieczne teksty, by – w imię przywracania im należnej rangi w kulturowym obiegu – zobaczyć je nie tylko w kontekście historyczno-społecznym, a tym samym nie sprowadzać ich znaczenia do przekazu dydaktycznego bądź politycznego. W obliczu niepokojących, bo instrumentalizujących dzieło literackie, trendów, które pojawiają się w przestrzeni literaturoznawstwa, podkreśla jednocześnie potrzebę wystrzegania się sytuacji, w której rzutowane na dawny tekst przekonania ideologiczne badacza zdają się nad tym tekstem – jako przedmiotem obserwacji – dominować, zafałszowując jego obraz.
    Pointing to the progressive marginalization of the Enlightenment literature in the Polish language curricula implemented in secondary schools over the last several years, the author focuses on the related phenomenon of biased reception of that literature, dominated by stereotypes and simplifications. The author asks how the 18th and early-19th-century texts should be read – with the aim of restoring their proper rank in the cultural tradition – to perceive them not only in the historical and social context, and thus not to reduce their meaning to a didactic or political message. In the face of the disturbing trends in the field of literary studies, which instrumentalise a literary work, the author also stresses the need to avoid a situation in which the ideological beliefs of the researcher projected on an older text seem to dominate it, distorting its image.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 1; 25-38
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Literatura rosyjska w prasie lubelskiej początku XX wieku
    Russian literature in the Lublin press of the beginning of the 20th century
    Русская литература в люблинской прессе начала XX века
    Autorzy:
    Orłowski, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1887694.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    polsko-rosyjskie stosunki literackie
    prasa lubelska
    literatura rosyjska w prasie lubelskiej
    prasa lubelska o Lwie Tołstoju
    lubelscy tłumacze literatury rosyjskiej
    Polish-Russian literary relations
    Lublin press
    Russian literature in the Lublin press
    Lublin press on Leo Tolstoy
    Lublin translators of the Russian literature
    Opis:
    Lubelskie środowisko kulturalne w XIX wieku nie odgrywało właściwie żadnej roli w rozwoju polsko-rosyjskich stosunków literackich. Sytuacja ta uległa zmianie po roku 1905, kiedy iw Europie, i wśród Polaków wzrosło zainteresowanie literaturą rosyjską, której wysoki poziom artystyczny już wcześniej zdobył duże uznanie w świecie. Po roku 1905 złagodzono w Królestwie Polskim cenzurę rosyjską, łatwiej było już wtedy wydawać polską prasę i organizować towarzystwa kulturalne i oświatowe. W prasie lubelskiej, szczególnie w dzienniku „Kurier”, publikowano przekłady literatury rosyjskiej, teatr lubelski zaczął wystawiać dramaty autorów rosyjskich – Gogola, Tołstoja, Gorkiego, Czechowa i Andriejewa. W lubelskim środowisku duże zainteresowanie budziła rosyjska proza początku XX wieku (Czechow, Gorki, Sołogub, Andriejew), natomiast nie cieszyła się tu uznaniem ówczesna poezja rosyjska. Najbardziej popularnym pisarzem rosyjskim w prasie lubelskiej okazał się Lew Tołstoj. Polacy doceniali bowiem jego życzliwy stosunek do sprawy polskiej i krytycyzm wobec despotyzmu władz carskich.
    The article concerns three out of many issues connected with the medieval history of Lublin, which are closely intertwined with the Ruthenian matters. The text, among other things, focuses on bringing to Lublin the relics of the True Cross, erecting in the city the tower by Daniel, the Prince of Galicia-Volhynia, as well as tracing the Chapel of the Holy Trinity’s origins. As an attempt to present the current views on the matter in question, the article begins with the presentation of the sources, then provides the outline of the state of research, and finally concludes with the hypotheses suggesting the clarification of any doubts concerning the subject of the article
    Культурня среда Люблина в XIX веке не имела по-настоящему никакого значения вразвитии польско-русских литературных отношений. Ситуация изменилась после 1905 года, когда в Европе и среди поляков увеличился интерес к русской литературе, которая, благодаря высокому художественному уровню, еще раньше пользовалась мировым признанием. После 1905 года в Польском Королевстве облегчили цензуру, что дало возможность издавать польскую прессу и организовать культурные и просветительские общества. Влюблинской прессе, в особенности в газете «Курьер», публиковались переводы срусской литературы, в люблинском театре ставились драмы русских авторов – Гоголя, Толстого, Горького, Чехова и Андреева. Люблинская среда прежде всего очень интересовалась русской прозой начала XX века (Чехов, Горький, Сологуб, Андреев), в отличие от тогдашней русской поэзии. Самым популярным русским писателем в люблинской периодике стал Лев Толстой. Поляки одобрили по крайней мере его доброжелательное отношение к польским вопросам икритику деспотизма царских властей.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 7; 77-90
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jarosław Iwaszkiewicz jako pisarz autobiografizujący (na przykładzie opowiadań: Koronki weneckie I, Koronki weneckie II, Dzień sierpniowy, Tatarak, Opowiadanie z psem)
    Jarosław Iwaszkiewicz as an Autobiographical Writer (Based on the Short Stories: Koronki weneckie I, Koronki weneckie II, Dzień sierpniowy, Tatarak, Opowiadanie z psem)
    Autorzy:
    Madyda, Aleksander
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1807083.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    literatura polska XX wielu; Jarosław Iwaszkiewicz; opowiadanie; autobiografizm; interpretacja psychoanalityczna dzieła literackiego; homoseksualizm
    Polish literature of the 20th century; Jarosław Iwaszkiewicz; short story; autobiographism; psychoanalytic interpretation of a literary work; homosexuality
    Opis:
    Artykuł dotyczy konwencji literackiej o nazwie „autobiografizm”, będącej reakcją na niekontrolowany przyrost wiedzy naukowej, który nastąpił na przełomie wieków XIX i XX. Najogólniej konwencję literacką autobiografizmu można scharakteryzować jako takie ukształtowanie dzieła prozy narracyjnej, które skłania czytelnika do ustanowienia analogii między fabułą utworu a biografią twórcy. W literaturze polskiej pierwsze tego typu utwory powstawały w latach dwudziestych XX wieku, by rozpowszechnić się na nie spotykaną do tej pory skalę w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Artykuł analizuje to zjawisko na przykładzie pięciu opowiadań Jarosława Iwaszkiewicza, powstałych w latach 1940-1958, które przedstawiają sobą różne możliwości przetwarzania biografii w literaturę, a jednocześnie – ukazywania takich treści, o których autor nie mógł pisać wprost, gdyż naruszały one tabu kulturowe.
    The article deals with the literary convention called “autobiographism”, which arose as a reaction to the uncontrolled increase of scientific knowledge that took place at the turn of the 19th and 20th centuries. Generally, the literary convention of autobiographism can be characterised as a method of shaping a work of narrative prose which prompts the reader to establish an analogy between the story’s plot and the writer’s biography. The first works of this type in Polish literature were created in the 1920s, and then spread on a previously unknown scale in the 1960s and 1970s. The article analyses this phenomenon on the example of five short stories by Jarosław Iwaszkiewicz, written in the years 1940-1958, which present different possibilities of turning biography into literature and, at the same time, show the content that the author could not describe explicitly because it violated cultural taboos.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 1; 37-60
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Los caminos de los Premios Nobel de Literatura polacos hacia el lector hispanohablante
    The Paths of Polish Winners of the Nobel Prize in Literature Leading to Spanish Speaking Readers
    Drogi polskich laureatów Literackiej Nagrody Nobla do czytelników hiszpańskojęzycznych
    Autorzy:
    Palka, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1886870.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    tłumaczenie literackie
    przekłady z języka polskiego na hiszpański
    literacka nagroda Nobla
    polscy laureaci literackiego Nobla
    literary translation
    translations from Polish to Spanish
    Nobel prize in Literature
    Polish winners of the Nobel prize in Literature
    Opis:
    El Premio Nobel de Literatura, además del prestigio que supone para los galardonados, fomenta la traducción de su obra y la hace accesible a los lectores de todo el mundo. Los cuatro ganadores polacos del premio, a saber, Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz y Wisława Szymborska, han encontrado un camino hacia el público de lengua española. No obstante, en el caso de Sienkiewicz el impacto del premio parece que fue mínimo: su prosa era del gusto de la época y en España fue un éxito editorial aún antes del Nobel, a pesar de que la calidad de las traducciones era deficiente. En cuanto a Los campesinos de Reymont, el texto completo de la novela posiblemente se tradujera al castellano gracias a la concesión del galardón a su autor, puesto que antes se disponía tan solo de un extracto que fue traducido del francés y que, curiosamente, sigue publicándose en el siglo XXI, pese a todos sus defectos. Al final, si se trata de dos grandes representantes de la poesía polaca, la influencia del Nobel resultó decisiva para su presencia en el mercado editorial hispano. En la actualidad el público de lengua española, para el que los dos poetas eran desconocidos absolutos, dispone de traducciones de su escritura, en el caso de Miłosz, de una muestra representativa, en el de Szymborska, prácticamente de todo el conjunto.
    The Nobel prize in Literature, apart from the prestige for the winners, brings an explosion of translations of their works and makes them accessible to readers all over the world. The four Polish winners of the prize, Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz and Wisława Szymborska, have found their paths to the Spanish speaking public. However, it seems that in the case of Sienkiewicz the influence of the price was minimum: the writer was in tune with the taste of his time and his prose became a publishing success before he received the Nobel, despite the poor quality of the translations. As for The Peasants by Reymont, the complete text of the novel was translated to Spanish probably due to the fact that the author was awarded the prize and up to that moment the readers had only an extract translated from French, which surprisingly continues to be published in the XXI century, despite of all its flaws. Finally, as regards the two great representatives of Polish poetry, the impact of the Nobel prize was decisive for their presence in the Spanish publishing market. Nowadays the Spanish speaking readers, for whom the two poets were completely unknown, have several translations—moreover, magnificent ones—of their works: in the case of Miłosz, a representative sample, in the case of Szymborska, practically all of her poems.
    Literacka Nagroda Nobla przynosi, obok prestiżu, również natychmiastowe tłumaczenie dzieł nagrodzonych pisarzy na wiele języków i umożliwia im dotarcie do czytelników na całym świecie. Czterej polscy laureaci tej nagrody, Henryk Sienkiewicz, Władysław Reymont, Czesław Miłosz i Wisława Szymborska, trafili do rąk odbiorców w krajach hiszpańskojęzycznych. Wydaje się jednak, że jeśli chodzi o Sienkiewicza, wpływ nagrody był niewielki: pisarz utrafił w gusta swej epoki i w Hiszpanii jego proza stała się sukcesem wydawniczym jeszcze przed Noblem, mimo fatalnej na ogół jakości przekładów. Ale już w wypadku Chłopów Reymonta pełny tekst powieści został przetłumaczony na hiszpański dopiero po przyznaniu autorowi tego wyróżnienia: wcześniej przełożono jedynie fragment powieści, tłumacząc w dodatku z wersji w języku francuskim. Również w wypadku obu wielkich przedstawicieli polskiej poezji wpływ Nobla na ich obecność na hiszpańskim rynku wydawniczym był prawdopodobnie decydujący. Obecnie czytelnicy hiszpańskojęzyczni, którym wcześniej zarówno Miłosz, jak i Szymborska byli całkowicie nieznani, mają do dyspozycji przekłady ich twórczości – w wypadku Miłosza, reprezentatywną próbkę, w wypadku Szymborskiej, praktycznie całość dorobku poetki.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 229-243
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Maria Magdalena – bohaterka jezuickiej epigramatyki. Przegląd źródeł
    Maria Magdalena, a Character in Jesuit Epigrams Overview of Sources
    Autorzy:
    Nowaszczuk, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1878363.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-23
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    piśmiennictwo jezuickie
    epigramatyka XVI i XVII wieku
    utwory o Marii Magdalenie
    Maria Magdalena w poezji
    biogram Marii Magdaleny
    epigramaty religijne
    teorie literackie renesansu i baroku
    epigramatyka po Soborze Trydenckim
    poeci jezuiccy
    epigramatycy jezuiccy
    Jesuit writings
    16th- and 17th- century epigrams
    texts on Mary Magdalene
    Mary Magdalene in poetry
    biographic entry on Mary Magdalene
    religious epigrams
    literary theories of the Renaissance and baroque
    epigrams after the Council of Trent
    Jesuit poets
    Jesuit epigram writers
    Opis:
    W epigramatycznym dorobku poetów jezuickich szesnastego i siedemnastego wieku znajduje się wiele tekstów poświęconych Marii Magdalenie. Pojawiają się one u przedstawicieli kilku generacji twórców i to bez względu na ich pochodzenie. Utwory takie odnaleźć można także u najwybitniejszych spośród nich, jak choćby u Bernarda Bauhusjusza, Jakuba Bidermanna, Franciszka Remonda, Macieja Kazimierza Sarbiewskiego, Piotra Aloisa, Piotra Justa Sautela i wielu innych. Ożywienie zainteresowania postaciami nadprzyrodzonych pośredników nastąpiło po Soborze Trydenckim, zwłaszcza po opublikowaniu dekretu De invocatione, veneratione et reliquis sanctorum et sacris imaginibus oraz nowego Martyrologium Romanum. Święci sławieni w poezji to zwłaszcza reprezentanci epoki nowożytnej, w tym przedstawiciele samej Societas Iesu. Pośród tych „nowoczesnych” bohaterów szczególne miejsce zajęła postać biblijna, Maria Magdalena. Analiza opublikowanych drukiem łacińskich kolekcji epigramatycznych wykazuje w nich tendencję do tworzenia cyklów i porządkowania wierszy na podstawie jakiejś zasady przewodniej, zwłaszcza chronologii wydarzeń w biogramie Świętej. Utwory pojawiają się w większej ilości na przełomie renesansu i baroku, rzadziej natomiast w drugiej połowie siedemnastego wieku. W tym okresie nastąpić musiała dość istotna zmiana gustów czytelniczych. Popularność zdobyły utwory krótkie i zwieńczone dosadną konkluzją. Wątki znane z dotychczasowych opracowań ku czci Marii Magdaleny, problem miłości doczesnej i nadprzyrodzonej, temat płaczu i ognia miłości zaczęto kultywować na gruncie innych gatunków. Jak dotąd nie wyjaśniono zjawiska owej „migracji” materii. Można domniemywać, że przejęcie motywów artystycznie wysublimowanych przez formy liryczne nastąpiło na skutek silnego oddziaływania teorii konceptu. Ostatecznie trzeba przyznać, że epigramaty ku czci Marii Magdaleny jaskrawo uwidaczniają wiodące tendencje kulturowe epoki renesansu i baroku, stanowią też świadectwo dawnych upodobań literackich i ówczesnej teorii pisarstwa.
    The body of epigrams authored by Jesuit poets of the sixteenth and seventeenth centuries comprise many texts with Mary Magdalene as a character. They were written by representatives of a few generations of authors, regardless of their origins. Such texts can also be found in the work of the most remarkable authors, including – to mention only a few – Bernardus Bauhusius, Franciscus Remondus, Matthias Casimirus Sarbiewski, Petrus Alois, Petrus Iustus Sautel and many others. A revival of interest in supernatural mediators came after the Council of Trent, particularly following the publication of On the Invocation, Veneration, and Relics of Saints, and on Sacred Images (De invocatione, veneratione et reliquis sanctorum et sacris imaginibus) and the Roman Martyrology (Martyrologium Romanum). The saints glorified in poetry are mainly representatives of modern times, including the Society of Jesus (Societas Iesu) itself. The biblical character of Mary Magdalene has a special place among these “modern” characters. An analysis of Latin collections of epigrams published in print indicates a tendency to produce poetic cycles or to arrange poems according to a particular central rule, especially the chronology of the events in biographical entries on the saint. Such epigrams were written predominantly in the late Renaissance and early baroque, with not so many in the second half of the 17th century. It seems that reading tastes and habits changed considerably during that period. Short texts with blunt conclusions became popular. The themes from previous texts dedicated to Mary Magdalene, such as earthly love versus supernatural love, crying and the fire of love, found their way into other literary genres. However, this ‘migration’ phenomenon has not been explained to this day. As a matter of conjecture, the transition of artistically sublime motifs into lyrical forms may have been strongly influenced by the theory of concepts. After all, it must be admitted that epigrams honouring Mary Magdalene paint a clear picture of the predominant cultural trends in the Renaissance and baroque times and testify to the literary preferences and literary theory of those days.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 3; 59-77
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Towarzystwo Historyczno-Literackie i Biblioteka Polska w Paryżu: doświadczenie wymiany międzybibliotecznej w roku 2008/2009
    Towarzystwo Historyczno-Literackie and Polish Library in Paris: Experience in Terms of Interlibrary Exchange in 2008/2009
    Autorzy:
    Okarma, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956451.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Wyspa Świętego Ludwika
    Wielka Emigracja
    Towarzystwo Historyczno-Literackie
    Biblioteka Polska w Paryżu
    Hôtel Lambert
    emigracja polska
    biblioteka polska na Zachodzie
    muzealnictwo
    Muzeum Adama Mickiewicza
    Salon Fryderyka Chopina
    Muzeum Bolesława Biegasa
    biblioteki polonijne
    bibliotekarstwo
    zbiory biblioteczne
    gromadzenie zbiorów
    wymiana międzybiblioteczna
    Polonia we Francji
    Island of St. Ludwik
    Great Emigration
    Historical and Literary Society
    Polish Library in Paris
    Polish emigration
    Polish library in the West
    museology
    the Adam Mickiewicz Museum
    the Fryderyk Chopin Salon
    the Bolesław Biegas Museum
    Polish library
    librarianry
    library collections
    collection of collections
    interlibrary exchange
    Polonia in France
    Opis:
    W artykule przedstawiono historię Towarzystwa Historyczno-Literackiego / Biblioteki Polskiej w Paryżu znajdujących się na Wyspie Świętego Ludwika od momentu powołania przez Wielką Emigrację do czasów współczesnych. Opisowi poddano strukturę wewnętrzną Towarzystwa Historyczno-Literackiego i Biblioteki Polskiej oraz udostępniane zbiory: archiwa i rękopisy w Pracowni Zbiorów Specjalnych (jedynie naukowcom i badaczom), książki i czasopisma w Czytelni, zbiory artystyczne w Pracowni Kolekcji Artystycznych. Krótko omówiono mało znane wśród Polaków trzy muzea: Muzeum Adama Mickiewicza, Salon Fryderyka Chopina, Muzeum Bolesława Biegasa, stanowiące ekspozycje stałe integralnie wkomponowane w gmach Biblioteki Polskiej w Paryżu. Uwagę skupiono na własnych zawodowych doświadczeniach bibliotekarskich w Bibliotece Polskiej pod kątem dubletów i wymiany międzybibliotecznej w roku 2008/2009 i życiu codziennym, jakie w niej się toczyło. Równolegle do opisu THL/BPP sygnalizowano ówczesne losy pobliskiej rezydencji historycznej Hôtel Lambert, niegdyś należącej do rodu książąt Czartoryskich i stanowiącej polskie centrum kulturalno-polityczne. Zwrócono uwagę na przebieg debaty publicznej oraz sprzeciw francuskich środowisk konserwatorskich i Polonii francuskiej, która miała miejsce od grudnia 2008 do marca 2009 r. wobec planu przebudowy i modernizacji oryginalnej zabudowy Hotelu Lambert przez nowego właściciela.
    The article presents the history of Towarzystwo Historyczno-Literackie / Polish Library in Paris located on St. Ludwik from the moment of establishing by the Great Emigration to modern times. The internal structure of the Historical-Literary Society and the Polish Library in Paris is described, as well as collections: books and magazines in the Reading Room, archives and manuscripts in the Special Collections Laboratory (only scientists and researchers), artistic collections in the Artistic Collections Laboratory. A brief description of the three unknown museums in Poland: the Adam Mickiewicz Museum, the Fryderyk Chopin Salon, the Bolesław Biegas Museum, constituting permanent exhibitions integrally incorporated into the building of the Polish Library in Paris. Attention was focused on their own professional library experience in the Polish Library in terms of interlibrary exchange in 2008/2009 and everyday life in it. Parallel to the description of THL / BPP, the then fate of the nearby historic residence, Hôtel Lambert, was once mentioned to the Czartoryski family and was a Polish cultural and political center. The article draws attention to the public debate and opposition of the French conservationist and French Polonia, which took place from December 2008 to March 2009, in view of the plan to reconstruct and modernize the original development of Hôtel Lambert by the new owner.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2019, 40; 301-353
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies