Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "diocesan bishop" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 21
Tytuł:
Requirements for the Provision of the Office of Pastor Under the Current Polish Synodal Legislation
Wymogi prowizji na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804614.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diocesan bishop
pastor
candidate for the office
diocesan synod
provision of the office
Opis:
In the provision of the office of the pastor, norms of universal law and particular law must be observed. In canons 521 §§2–3, 522, 527 §§2–3, and 538 §1, the code legislator refers to regulations applicable in particular Churches. The legislation of Polish synods clarified requirements for administrative acts of the provision of the office of pastor. They pertain to ecclesiastical authority, candidates for the post of pastor, the entrusting of the office and the formalities associated with these acts. Provisions of universal law were replicated or paraphrased in the majority of the synodal regulations. However, innovative directives concerning diocesan bishops or requirements for candidates for the office of pastor are spelled out in some of them. Typically, these would be the completion of a special formation course and passing of an examination for pastors. For a provision to be valid, the office must be vacant. The reasons for the loss of office also are defined in the law of synods. Also, reasons due to the age of pastors are regulated. Only some synods require a written form of the act entrusting the office of pastor.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 2; 149-170
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wymogi prowizji na urząd proboszcza w obowiązującym polskim ustawodawstwie synodalnym
Requirements for the Office of Pastor in Contemporary Law of Polish Synods
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1804734.pdf
Data publikacji:
2019-11-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diocesan bishop
pastor
candidate for the office
diocesan synod
entrusting of the office
Opis:
Przy dokonywaniu prowizji na urząd proboszcza należy zachować przepisy powszechnego prawa kanonicznego i partykularnego. Ustawodawca kodeksowy w kan. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 odsyła do regulacji obowiązujących w Kościołach partykularnych. W polskim ustawodawstwie synodalnym doprecyzowano wymogi dotyczące aktu administracyjnego związanego z powierzeniem urzędu proboszcza. Dotyczą one władzy kościelnej, kandydata na proboszcza, powierzanego urzędu oraz formy, jaką należy zachować przy tym akcie. W większości uchwał synodalnych dokonano powielenia lub parafrazy przepisów prawa powszechnego. W niektórych jednak zawarto innowacyjne dyspozycje dotyczące biskupa diecezjalnego czy wymogów stawianych kandydatom na proboszczów. W większości jest to ukończenie przez tych kandydatów odpowiedniej formacji i zdanie „egzaminu proboszczowskiego”. Do ważności prowizji konieczny jest wakans powierzanego urzędu. W ustawodawstwie synodalnym również określono przyczyny utraty urzędu. Ponadto wśród przyczyn w szerokim zakresie uregulowano złożenie rezygnacji przez proboszczów, którzy osiągnęli odpowiedni wiek. Jedynie kilka synodów wskazało na zachowanie formy pisemnej przy powierzeniu urzędu proboszcza.
In the provision of the office of the pastor norms of universal law and particular law must be observed. The legislator in can. 521 § 2-3; 522; 527 § 2-3; 538 § 1 refers to regulations being in force in particular Churches. In the law of Polish synods were clarified requirements for administrative acts of the provision of the office of the pastor. There are pertain to ecclesiastical authority, candidates for the post of pastor, the entrusting of the office and the formalities of these acts. Universal law was manifolded or paraphrased in the most of regulations of synods. However, innovative directives about the diocesan bishop or requirements for candidates for the office of the pastor are set in some of them. Typically it is finishing by these candidates a special formation and passing “the examination for pastors”. For validity of the provision it is necessary for the office to be vacant. Reasons of loss of office also are defined in the law of synods. Moreover, among causes in broad range submitting resignation by pastors who have completed appropriate age is regulated. Only a few synods writing form of entrusting of the office of the pastor is emphasized.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2017, 27, 2; 171-193
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Posłuszeństwo ordynariuszowi według kanonu 273 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 roku
The Obedience to the Ordinary According to Canon 273 of the 1983 Code of Canon Law
Autorzy:
Brinda, Štefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1998582.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
posłuszeństwo
Kościół
Biskup Rzymu
biskup diecezjalny
obedience
Church
Roman Pontiff
diocesan bishop
Opis:
Przysięga posłuszeństwa składana podczas święceń kapłańskich. Odwzorowanie istoty posłuszeństwa duchownych znajduje się w Jezusie Chrystusie, najwyższym Kapłanie i Pasterzu. Duchowni poprzez sakrament kapłaństwa uczestniczą w Chrystusowym kapłaństwie. Z ustanowienia Bożego Kościół jest hierarchicznie uporządkowany. Dlatego duchowny powinien okazywać szacunek i posłuszeństwo papieżowi oraz swojemu ordynariuszowi, którzy reprezentują urząd apostolski, poprzez apostolskie posłuszeństwo.
The promise of obedience becomes the real promise in an act of ordination. The core of the priest obedience is in the example of Jesus Christ, the highest Pastor and the Priest through whom they are part of Christ’s priesthood. Church is a hierarchical order from God’s provision of it, therefore priest is required to show respect and obedience to the pope and superiors who are members of apostolic fellowship.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2018, 7, 1; 93-107
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stages in Canonical Provision of the Office of Pastor under the Current Polish Synodal Legislation
Autorzy:
Wnuk, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1803115.pdf
Data publikacji:
2019-10-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
designation of person
conferral of title
assumption of office
diocesan bishop
pastor
Opis:
According to Polish synodal legislation, similarly to the Code of Canon Law, the provision of the office of pastor consists of three stages: 1) designation of a person, 2) conferral of the title, and 3) taking possession of the office. In accordance with both universal and particular law, the provision may be free or dependent. The diocesan bishop confers the office freely (cc. 523–525). In the case of a dependent provision, however, another competent ecclesiastical authority nominates a candidate, and the diocesan bishop only confers the title to the office (c. 525; 682, §1). According to legislators of particular law, the conferral of a legal title to an office should take place by a nomination decree. The decree should meet the requirements of a singular administrative act (cc. 48–57). The placement in the possession of a parish by the local ordinary or his delegate and the assumption of the office by a pastor is the final stage of the provision. Under particular law, two aspects of this act are distinguished: the legal aspect (the drawing up and signing of a handover protocol by the pastor and other competent bodies), and the liturgical one (solemn entry of a new pastor into the parish church according to the ritual of a specific particular Church). Legislators of particular law also places the presbyter who has been promoted to the office of pastor under an obligation to make a profession of faith (c. 833, 6°) and take the oath of fidelity, according to the formulas approved by the Holy See.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2019, 28, 1; 119-135
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władza biskupa diecezjalnego w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku
The Power of the Diocesan Bishop in the Code of Canon Law of 1983
Autorzy:
Przybysławska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010869.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup diecezjalny
władza ustawodawcza
władza wykonawcza
władza sądownicza
diocesan bishop
legislative power
executive power
judicial power
Opis:
Zgodnie z Kodeksem Prawa Kanonicznego z 1983 r., „biskupowi diecezjalnemu w powierzonej mu diecezji przysługuje wszelka władza zwyczajna, własna i bezpośrednia, jaka jest wymagana do jego pasterskiego urzędu, z wyłączeniem tych spraw, które na mocy prawa lub dekretu papieża są zarezerwowane najwyższej lub innej władzy kościelnej” (kan. 381 § 1). Ustawodawca stanowi, że „obowiązkiem biskupa diecezjalnego jest rządzić powierzonym mu Kościołem partykularnym; z władzą ustawodawczą, wykonawczą i sądowniczą, zgodnie z przepisami prawa” (kan. 391 § 1). Dlatego też celem artykułu jest analiza władzy biskupiej, jej źródła rodzajów.
According to the 1983 Code of Canon Law, “a diocesan bishop in the diocese entrusted to him has all ordinary, proper, and immediate power which is required for the exercise of his pastoral function except for cases which the law or a decree of the Supreme Pontiff reserves to the supreme authority or to another ecclesiastical authority” (can. 381 § 1). The legislator states that “it is for the diocesan bishop to govern the particular Church entrusted to him with legislative, executive, and judicial power according to the norm of law” (can. 391 § 1). Therefore, the aim of this article is to analyze the episcopal authority, its sources of types.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 83-91
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces skrócony o nieważność małżeństwa przed biskupem
The Briefer Process of the Nullity of Marriage Before the Bishop
Autorzy:
Rybaczek, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010882.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mitis Iudex Dominus Iesus
proces skrócony
biskup diecezjalny
instruktor
asesor
briefer process
diocesan bishop
instructor
assessor
Opis:
Papież Franciszek na mocy motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus wprowadził szereg reform dotyczących procesów małżeńskich. Jedną z najważniejszych jest ustanowienie nowej instytucji – procesu skróconego. Postępowanie w sprawach dotyczących stwierdzenia nieważności małżeństwa w trybie procesu skróconego może mieć miejsce jedynie w przypadku zaistnienia szczególnych przesłanek, takich jak zgodna prośba obojga małżonków oraz wystąpienie okoliczności, które poparte dowodami, w sposób oczywisty wskazują na nieważność małżeństwa (kan. 1683). Wyłącznie do biskupa diecezjalnego należy orzekanie w procesie skróconym, co w sposób szczególny podkreśla jego znaczenie jako pierwszego sędziego w powierzonym mu Kościele partykularnym. Poza biskupem w przebieg procesu skróconego odpowiednio zaangażowani są także wikariusz sądowy, instruktor oraz asesor. Wikariusz sądowy decyduje, czy sprawa może być rozpatrywana w trybie skróconym oraz powołuje instruktora i asesora – osoby bezpośrednio wspomagające biskupa w procesie. To z nimi bowiem biskup konsultuje się przed podjęciem decyzji dotyczącej nieważności małżeństwa. Skrócenie procedury w procesie biskupim przejawia się m.in. w odbyciu (co do zasady) jednego posiedzenia dowodowego, po którym akta sprawy przekazywane są do biskupa diecezjalnego. Gdy osiągnie on moralną pewność, stwierdza nieważność małżeństwa. W przeciwnym razie kieruje sprawę do rozpatrzenia w trybie procesu zwykłego. Wprowadzenie nowej instytucji procesu skróconego ma na celu przyspieszenie i uproszczenie procedur, w żaden sposób nie podważając zasady nierozerwalności małżeństwa. Zaangażowanie i odpowiednie kwalifikacje osób odpowiedzialnych za przeprowadzenie procesu skróconego są przy tym podstawą prawidłowości i legalności postępowania.
Pope Francis through motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus introduced a series of reforms of marriage processes. The most important of them was introducing the new institution of the briefer matrimonial process. Proceeding with the cases of the nullity of marriage with the briefer process can be taken whenever the petition is proposed by both spouses and in the circumstances of recurring evidences which render the nullity manifest (can. 1683). Only the diocesan bishop himself is competent to judge cases of the nullity of marriage with the briefer process, which emphasizes his importance as a first judge in the particular Church for which he was entrusted. Excepted bishop, in the briefer process are also involved the judicial vicar, the instructor and the assessor. The judicial vicar decides if case can be treated with the briefer process and he nominates the instructor and the assessor – the main people who support bishop during the process. Furthermore, before making up his mind, bishop consults nullity of marriage with them. Shortening of the procedure in the briefer matrimonial process manifests itself in a single session for collecting proofs, after which the case acts are taken to the diocesan bishop. After reaching the moral certitude about the nullity of marriage, bishop issues the sentence. Otherwise, he refers the case to the ordinary method. Introducing the new institution of the briefer matrimonial process is to speed up processes as well as to simplify them, without undermining of the indissolubility of marriage in any case. Involvement and proper qualifications of the people who are responsible for leading the briefer process are the foundation of appropriate and legal process.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 191-205
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synod diecezjalny odnową Kościoła partykularnego na przykładzie I Synodu Diecezji Ełckiej
The Diocesan Synod as the Renewal of the Particular Church on the Example of the First Synod of the Diocese of Ełk
Autorzy:
Margiewicz, Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010865.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup diecezjalny
diecezja
władza ustawodawcza
Kongregacja ds. Biskupów
diocesan bishop
diocese
legislative power
Congregation for Bishops
Opis:
Synod diecezjalny powinien zostać zwołany, gdy uzna to za konieczne biskup diecezjalny. W diecezji ełckiej, która została erygowana w 1992 r., synod został zapowiedziany dnia 18 maja 1997 r. Pierwsza Sesja Synodu odbyła się 25 marca 1998 r. Autor w artykule przeanalizował znaczenie synodu diecezjalnego w procesie organizacji Kościoła partykularnego. Następnie scharakteryzował ustawodawstwo diecezji zgodnie ze statutami Synodu Diecezji Ełckiej, definicję synodu, a także przygotowanie, przebieg i zadania synodu.
The diocesan synod should be convened when it is deemed necessary by the diocesan bishop. In the Diocese of Ełk, which was erected in 1992, the synod was announced on May 18, 1997. The first session of the synod was held on March 25, 1998. The Author analyzed in the article the importance of the diocesan synod in the process of organization the particular Church. Then he characterized the legislation of the diocese according to the statutes of the Synod of the Diocese of Ełk, the definition of the synod and the preparation, conducting and the competences of the synod.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 67-82
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Moderator kurii w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku i partykularnym prawie polskim
Moderator of the Curia in the 1983 Code of Canon Law and the Particular Polish Law
Autorzy:
Kukulska, Patrycja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1879521.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
zadania kurii diecezjalnej
zasada koordynacji
zarządzanie diecezją
biskup diecezjalny
tasks diocesan curia
the principle of coordination
management diocese
the diocesan bishop
Opis:
The legislature in the 1983 Code of Canon Law introduced into the structures of the diocesan curia new ecclesiastical office under the name of moderator of the curia. It has competence in the administrative aspects of the functioning of the diocesan curia. It is the organ that the diocesan bishop may appoint to the principle of coordination of administrative tasks. Moderator of the curia is established according to the discretion of individual bishops of the diocese. It is also the office that is directly involved in the exercise of executive power. The Bishop may appoint a moderator of the curia for the Vicar General, or a priest who is not a vicar general, if the circumstances so require. The tasks of the moderator of the curia should care about the most fruitful execution of the tasks assigned to individual employees curia, curia employees convene meetings to present and exchange information and reconciliation of current tasks, ensuring the presence of curial staff, chairing meetings of all employees of the curia, or at least the chairmen of the papers, delegate notaries.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2014, 3 (16) nr 2; 67-82
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencje biskupa diecezjalnego w zakresie posługi słowa Bożego według Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1983 r.
Competences of the Diocesan Bishop in his Divine Word Ministry According to the Code of Canon Law of 1983
Autorzy:
Boryc, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807310.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup diecezjalny
kompetencje
nauczanie katechetyczne
zadanie nauczania
słowo Boże
diocesan bishop
competences
the Word of God
catechetics
ministry
Opis:
The article offers an answer to the question as to what competences are granted by the Code of Canon Law (1983) to the diocesan bishop for his Divine Word ministry. The legislator directs the bishop to fulfil this ministry personally and also to moderate and oversee its fulfilment by other thus entitled persons. The diocesan bishop, being the chief preacher of the Word of God in the diocese entrusted to his care, must remember that he is expected to undergo a constant spiritual and intellectual formation because he is to safeguard the heritage of Faith and Tradition. Hence, he will be able to guard himself against promoting views which do not reflect the teaching of the Church. The prerequisite for maintaining the bishop’s authority deriving from his episcopal anointment is that he remain in ties of unity and obedience to the Pontiff of Rome and the College of Bishops. The authenticity of his testimony, on the other hand, will add credibility to his authority. He can fulfil his ministry at any location in the world unless he is expressly forbidden to do so by the Ordinary of the place due to a serious cause. In comparison with the Code of 1917, this is a major change. Formerly, such privilege was restricted only to cardinals. With regard to his colleagues in his Divine Word ministry, the diocesan bishop is obliged by the law to take care of their formation and growth. He is entitled to revoke the mandate of those who teach content that disagrees with the Magisterium. In terms of catechetics, he has necessary competences to lay down norms that further expand on the Universal Law but keep within it. Of particular note to the bishop are the media, especially those who are responsible for dissemination of the Catholic doctrine.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2008, 18, 2; 291-307
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Metropolitalne organy władzy w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 roku
Metropolitan’s Authority in the 1983 Code of Canon Law
Autorzy:
Przybysławska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1897219.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
metropolita
prowincja kościelna
synod prowincjalny
Kościół partykularny
biskup diecezjalny
metropolitan
Church province
provincial synod
particular Church
diocesan bishop
Opis:
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 r. reguluje pojęcie prowincji kościelnej, która jest zespołem sąsiednich Kościołów partykularnych. Celem utworzenia prowincji kościelnej jest wspólne działanie pasterskie oraz ożywianie kontaktów między biskupami diecezjalnymi. Organami władzy w prowincji kościelnej są: metropolita oraz synod prowincjalny, będący zgromadzeniem biskupów i innych przedstawicieli poszczególnych Kościołów partykularnych, wchodzących w skład tej samej prowincji kościelnej.
The 1983 Code of Canon Law provides that a church province comprises neighboring particular Churches. Church provinces are created to promote the common pastoral activities of neighboring dioceses and to foster the mutual relations of diocesan bishops. The authorities a Church province are: the metropolitan and the provincial synod which is composed of a conference of bishops and other representatives of particular Churches constituting the same province.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2018, 7, 2; 63-77
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Potrzeba erygowania stałych organów mediacyjnych w polskim prawie partykularnym
The Need to Establish the Permanent Mediation Organs in Polish Particular Law
Autorzy:
Romanko, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2010872.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
konferencja biskupów
biskup diecezjalny
kompetencje mediacyjne
Kodeks Prawa Kanonicznego z 1983 roku
bishop’s conference
diocesan bishop
mediation competences
1983 Code of Canon Law
Opis:
Ustawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów albo biskup diecezjalny mogą erygować radę lub urząd wyposażony w kompetencje mediacyjne (kan. 1733 § 2). Organ mediacyjny zwłaszcza wówczas powinien działać, gdy ktoś prosi o odwołanie dekretu zgodnie z kan. 1734. Ponadto, jeżeli przeciwko dekretowi jest wniesiony rekurs, sam przełożony, który ma rozpatrzyć rekurs, powinien zachęcić wnoszącego rekurs i autora dekretu, do szukania tego rodzaju rozwiązania, ilekroć dostrzega nadzieję na dobry wynik (kan. 1733 § 3). W związku z tym, że polski ustawodawca partykularny nie utworzył stałych organów mediacyjnych, można skorzystać z ustawodawstwa partykularnego innych państw. Dlatego też Autor w artykule analizuje organy pojednawcze funkcjonujące w innych państwach i uzasadnia potrzebę ich erygowania w Kościołach partykularnych w Polsce.
The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or the diocesan bishop can establish a council or office with mediation competences (can. 1733 § 2). The mediation organ is especially to be of assistance when the revocation of a decree has been requested according to can. 1734. Furthermore, if recourse has been proposed against a decree, however, the superior who deals with the recourse is to urge the person making recourse and the author of the decree to seek a solution of this kind whenever he sees hope of a favorable outcome (can. 1733 § 3). Due to the fact that the Polish particular legislator did not establish permanent mediation organs, it might be necessary to use the particular legislation of other states. Therefore, the Author in the article analyzes the conciliation organs functioning in other countries and justifies the need to establish them in the particular Churches in Poland.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2017, 6, 2; 93-106
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencje administratora diecezji w sytuacji sede vacante dotyczące organów mediacyjnych (kan. 1733 § 2)
Competences of the Diocesan Administrator in the Situation of sede vacante Concerning Mediation Organs (can. 1733 § 2)
Autorzy:
Romanko, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913339.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół partykularny
biskup diecezjalny
urząd mediatora
rada mediacyjna
sytuacje nadzwyczajne
particular Church
diocesan Bishop
mediation office
mediation council
extraordinary circumstances
Opis:
Prawodawca w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r. stanowi, że konferencja biskupów bądź poszczególni biskupi mogą ustanowić urząd lub radę, których zadaniem będzie poszukiwanie i sugerowanie słusznych rozwiązań między autorem i adresatem aktu administracyjnego (kan. 1733 § 2). Chociaż prawodawca nie określa, czy takie uprawnienie przysługuje w Kościołach partykularnych zrównanych w prawie z diecezją (kan. 381 § 2), zwierzchnicy stojący na czele tych wspólnot wiernych – zarówno terytorialnych, jak i personalnych – mogą również erygować organy mediacyjne. Należy zauważyć, że wierni mają prawo otrzymywać pomoce od swoich pasterzy z duchowych dóbr Kościoła (kan. 213). W sytuacji sede vacante, administrator diecezji ma te same obowiązki i władzę co biskup diecezjalny, z wyjątkiem tego, co jest wyłączone z natury rzeczy lub na mocy prawa (kan. 427 § 1), zgodnie z zasadą sede vacante nihil innovetur (kan. 428 § 1). A zatem, nie ma prawnych przeszkód, aby administrator diecezji posiadał uprawnienie do erygowania urzędu lub rady mediacyjnej. 
The legislator in the 1983 Code of Canon Law states that the conference of bishops or individual bishops can establish a mediation office or council whose function is to seek and suggest equitable solutions between the author and recipient of an administrative act (can. 1733 § 2). Although the legislator does not determine the possibility of establishing such organs in those particular Churches that are legally on a par with diocese (can. 381 § 2), persons who head the other communities of the faithful – both territorial and personal – can also establish the mediation organs. It should be noticed that the Christian faithful have the right to receive the assistance from the sacred pastors out of the spiritual goods of the Church (can. 213). In the situation of sede vacante, the diocesan administrator is bound by the obligations and enjoys the power of the diocesan bishops, excluding those things which are excepted by their very nature or by the law itself (can. 427 § 1) in accordance with the principle sede vacante nihil innovetur (can. 428 § 1). Thus, there is no legal obstacle for the diocesan administrator, to establish a mediation office or council.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2015, 4, 1; 53-72
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kompetencje legislacyjne biskupa diecezjalnego w zakresie munus sanctificandi
Legislative Competence of the Diocesan Bishop in Munus Sanctificandi
Autorzy:
Adamczyk, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807718.pdf
Data publikacji:
2019-11-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
biskup diecezjalny
munus sanctificandi
ustawodawstwo
liturgia
sakramenty
pozasakramentalne akty kultu Bożego
diocesan bishop
legislation
liturgy
Sacraments
extrasacramental
acts of God’s cult
Opis:
The article attempts to present the issue of legal possibilities concerning munus sanctificandi, granted to diocesan bishops by the Code of Canon Law of 1983. Sanctification is one of the main tasks diocesan bishops are faced with. The Code, then, declares that “the bishops in the first place exercise the sanctifying function; they are the high priests, the principal dispensers of the mysteries of God, and the directors, promoters, and guardians of the entire liturgical life in the Church entrusted to them” (Canon 835 § 1). The brief introduction to the first part is followed by a description of the areas of the sanctifying function of the Church – areas which the diocesan bishop is obliged to regulate. The considerations in this article focus on the following issues (to be canonically regulated by the diocesan): regulations in liturgy matters, appropriate celebration and admission to the Sacraments, liturgic functions of the laity, communicatio in sacris), Holy Sacraments, extrasacramental acts of God’s cult, as well as holy places and festivals. The above legislative competences can be realized both at a synod and elsewhere.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2010, 20, 1; 187-208
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Specyfika wyrokowania w kanonicznym procesie skróconym o nieważność małżeństwa
Specificity of Sentence Processing in the Canonical Briefer Process of the Nullity of Marriage
Autorzy:
Rybaczek, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2008113.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mitis Iudex Dominus Iesus
biskup diecezjalny
pewność moralna
wyrok
stwierdzenie nieważności małżeństwa
diocesan bishop
moral certitude
sentence
declaration of nullity of marriage
Opis:
Proces skrócony o nieważność małżeństwa jest jednym z najważniejszych punktów reformy przeprowadzonej przez papieża Franciszka na mocy motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus. Ta nowa instytucja przypisuje biskupowi diecezjalnemu bardzo bezpośrednią i decyzyjną rolę, która podkreśla jego znaczenie jako pierwszego sędziego w Kościele partykularnym, który został mu powierzony. Według MIDI sędzią powinien być ustanowiony osobiście biskup, który mocą swego zadania pasterskiego daje największą gwarancję katolickiej jedności z Piotrem w wierze i dyscyplinie. W procesie skróconym o nieważność małżeństwa biskup diecezjalny, po konsultacji z instruktorem i asesorem, rozważywszy uwagi obrońcy węzła i wnioski obrończe stron, gdy takie zgłoszono, jeżeli osiągnął moralną pewność co do nieważności małżeństwa, powinien wydać wyrok. Biskup nie podejmuje decyzji w oparciu o subiektywną opinię, ale na podstawie osądu o tym, co jest pewne i możliwe do udowodnienia na gruncie dowodów i argumentów przedstawionych w procesie. Jedynym ostatecznym rozstrzygnięciem, jakie biskup może wydać jest orzeczenie nieważności małżeństwa, które staje się wykonalne, gdy nie zostanie zgłoszona apelacja, po piętnastu dniach od publikacji wyroku. Nie ma zatem miejsca na wyrok negatywny, ponieważ gdy biskup nie osiągnie moralnej pewności co do nieważności małżeństwa, wydaje dekret i przekazuje sprawę do procesu zwykłego.
The briefer process of the nullity of marriage is one of the most important reform introduced by Pope Francis in motu proprio Mitis Iudex Dominus Iesus. This new institution attributes to the diocesan bishop a very direct and decisive role which emphasizes his importance as a first judge in the particular Church for which he was entrusted. According to MIDI the judge is to be the bishop himself, who, due to his pastoral office, is with Peter the greatest guarantor of Catholic unity in faith and discipline. In the briefer process of the nullity of marriage the diocesan bishop, having consulted with the instructor and the assessor and having considered the observations of the defender of the bond and, if there are any, the defense briefs of the parties, is to issue the sentence, if moral certitude about the nullity of marriage is reached. The bishop does not reach his decision based on a subjective opinion but on a judgment about what is certain and possible to proof on the basis of the evidence and arguments that have been presented in the process. The only definitive decision the bishop may make is that the nullity of marriage is established, which decision is executable if it is not appealed after fifteen days from publication of the definitive sentence. There is no room for a negative sentence because when the bishop is not morally certain of nullity of marriage then he issues a decree and refers the case to the ordinary method.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2018, 7, 1; 221-235
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Walor prawny opinii zespołu proboszczów konsultorów w procedurze usunięcia proboszcza
The Legal Value of the Opinion of the Group of Parish Priests in the Proceeding of Removal of Parish Priests
Autorzy:
Kaczor, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1771264.pdf
Data publikacji:
2021-06-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
urząd proboszcza
rada kapłańska
biskup diecezjalny
procedura administracyjna
usunięcie
the office of parish priest
the presbyteral council
the diocesan bishop
administrative
procedure
removal from office
Opis:
Zgodnie z procedurą kodeksową usunięcia proboszcza wymagane jest zasięgnięcie opinii zespołu proboszczów konsultorów przez biskupa diecezjalnego. Co do obligatoryjności tegoż organu panują różne opinie. W podejmowaniu działania udział biorą tylko niektórzy członkowie tego gremium, którzy indywidualnie i samodzielnie ustosunkowują się do sprawy przedstawionej przez biskupa. Zespół proboszczów konsultorów jest organem kolektywnym. Biskup nie jest związany opinią konsultorów, jednak nie powinien postępować wbrew niej, chyba, że ma pewność co do zaistnienia przyczyny usunięcia proboszcza. Może narazić się w takim wypadku na niegodziwość czynności prawnych, a co za tym idzie, na obowiązek naprawienia szkody powstałej w wyniku wydania takiego aktu prawnego. Etap zasięgnięcia opinii dwóch proboszczów konsultorów stanowi jedną z gwarancji zachowania zasady bezstronności oraz równego traktowania strony.
In accordance with the code procedure for the removal of a parish priest, the diocesan bishop must take advice of the group of parish priests. There are different opinions about necessity of this consultative group. Only some members of this group take part in giving his advice to the matter which was presented by the bishop. The group of parish priests is a collective body. The diocesan bishop is not obliged to accept their opinion, nonetheless he cannot act contrary to it, unless he is sure of reasons for the removal of the parish priest from his office. In such a case, he may cause the illicit of the legal act, consequently he will be obliged to repair the damage inflicted which arose as a result of issuing such a legal act. The stage of seeking the opinion of two parish priests is one of the guarantees of maintaining the principle of impartiality and equal treatment of the party.
Źródło:
Roczniki Nauk Prawnych; 2020, 30, 3; 183-196
1507-7896
2544-5227
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Prawnych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 21

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies