Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish government" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Polityczne przesłanki funkcjonowania służb wywiadowczych Władz Rzeczpospolitej na uchodźstwie po 1945 r.
    Political Premises for the Operation of the Inteligence Service of the Polish Government-in-Exile after 1945
    Autorzy:
    Zapart, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956542.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    polityka
    służby wywiadowcze
    Władze RP na Uchodźstwie
    legalizm
    politics
    intelligence service
    Polish Government-in-Exile
    legalism
    Opis:
    W artykule przedstawiono problematykę funkcjonowania służb wywiadowczych podległych Władzom RP na Uchodźstwie w okresie postępującej utraty przez nie prawno-międzynarodowej podmiotowości oraz kryzysu w relacjach Wschód–Zachód z przełomu lat czterdziestych i pięćdziesiątych. Szczególną uwagę zwrócono na polityczne warunki prowadzenia działań niejawnych na terenie kraju, które były pokłosiem przyjętej przez elity polskiego Londynu interpretacji w zakresie kontynuowania przez nie misji przywódczej na emigracji. Ta stosunkowo krótka, bowiem około dziesięcioletnia, aktywność połączyła wszystkie środowiska wychodźcze, a uzyskiwane dzięki niej informacje stanowiły podstawę wielu interwencji na forum międzynarodowym z perspektywy działań na rzecz odzyskania przez Polskę niepodległości.
    The article presents the problem of the operation of the intelligence service of the Polish Government-in-Exile in the period of the progressive loss of its legal personality on the international scene and the crisis in East-West relations at the turn of the 1940s and 1950s. Particular attention was given to the political conditions for conducting classified activities in the country, which were the result of the interpretation adopted by the Polish elite based in London concerning the continuation of their mission of leadership in exile. This relatively short activity, lasting about ten years, united all emigration environments and the information obtained owing to its operation was the basis for many interventions on the international forum as part of the efforts to regain Poland’s independence.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2017, 38; 61-73
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Normatywna aktywność władz RP na uchodźstwie na rzecz ochrony dziedzictwa narodowego
    Normative Protection of National Heritage by the Polish Government-in-exile
    Autorzy:
    Zapart, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956571.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-29
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    władze RP na uchodźstwie
    prawo
    polityka
    narodowe dziedzictwo
    kultura polska
    Polish government-in-exile
    law
    politics
    national heritage
    Polish culture
    Opis:
    W artykule podjęto problematykę normatywnej ochrony narodowego dziedzictwa przez władze RP na uchodźstwie w drugiej połowie XX wieku. Bazując na nieuznawanych przez rządy komunistyczne w Warszawie oraz zdecydowaną większość podmiotów międzynarodowych, a publikowanych początkowo we Francji, a później w Londynie do 1990 r. sygnowanych przez nie aktach prawnych, podjęto wysiłek przybliżenia tych działań, szczególnie w kontekście wybranych projektów oraz poziomu ich finansowania. Nie pominięto w narracji wdrożonego dekretem prezydenta Zaleskiego systemu dobrowolnych wpłat obywateli uznających jego zwierzchnictwo między innymi na rzecz polskiej kultury, jak również zmian w godle państwa będących następstwem potwierdzenia jego wielowiekowych związków z chrześcijaństwem. Pomimo stosunkowo niewielkich możliwości realnego wpływu na bieg światowych wydarzeń, włożony przez nie wysiłek organizacyjny i finansowy należy oceniać pozytywnie, mając na względzie fakt, że praktycznie wszystkie narzędzia w tym obszarze podmiotowej aktywności spoczywały po wojnie w rękach przywódców rządów komunistycznych w kraju.
    The article discusses the issue of normative protection of national heritage by the Polish government-in-exile in the second half of the 20th century. Based on the legal acts signed by this government, unrecognised by the communist governments in Warsaw and the vast majority of international organisations, initially published in France and later, until 1990, in London, it was attempted to bring focus to these activities, particularly in the context of selected projects and the level of their financing. The narrative does not omit the system, introduced by the decree of President Zaleski, for voluntary contributions from citizens who recognised his authority in this matter, for example, for the Polish culture, as well as changes in the national emblem aimed at the confirmation of its centuries-old relationship with Christianity. Despite a relatively small possibility of having real impact on the course of global events, the organisational and financial effort made by the government-in-exile should be assessed positively, bearing in mind that, after the war, virtually all tools in the area of such activity rested in the hands of communist government leaders in the country.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2016, 37; 57-70
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    August Zaleski w dwóch przesileniach gabinetów gen. Władysława Sikorskiego (lipiec 1940 i 1941 rok)
    The Role of August Zaleski in Two Crises Faced by the Government of Władysław Sikorski (July, 1940 and 1941)
    Autorzy:
    Pelczarska, Joanna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956468.pdf
    Data publikacji:
    2019-07-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    August Zaleski
    rząd na uchodźstwie
    rząd gen. Władysława Sikorskiego
    pakt Sikorski–Majski
    the Polish government in exile
    the government of Władysław Sikorski
    Sikorski–Maysky pact
    Opis:
    Artykuł omawia rolę Augusta Zaleskiego w przesileniach gabinetowych gen. Władysława Sikorskiego w 1940 i 1941 roku. Wymieniony dyplomata w latach II wojny światowej po raz kolejny w swojej karierze stanął na czele Ministerstwa Spraw Zagranicznych, jednak nie posiadał pełnej niezależności w pełnieniu swojej funkcji – musiał liczyć się z premierem. Autorka zwraca uwagę na napięte stosunki na linii Zaleski–Sikorski, które kładły cień na kolejne problemy, z którymi musiał borykać się rząd na uchodźstwie. Punktami kulminacyjnymi tej relacji były dwa przesilenia gabinetowe, kiedy dochodziło do próby sił, z których jednak Zaleski nie mógł wyjść zwycięsko.
    The article presents the role of August Zaleski in two crises that the government of Władysław Sikorski faced in 1940 and 1941. That diplomat was the Foreign Secretary for the second time in his career during The Second World War, nevertheless he was not fully independent in performing his function as Zaleski had to submit to Sikorski’s opinions. The author emphasises strained relations between Zaleski and Sikorski, which cast a shadow over the future problems of the Polish government in exile. That relations reached their climax in 1940 and 1941, when two crises of Polish cabinet in London occured. The conflict between the Prime Minister and Foreign Secretary escalated, which was the situation Zaleski could not win.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2018, 39; 195-211
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emigracyjni przywódcy Stronnictwa Pracy wobec sanacji w pierwszych miesiącach II wojny światowej
    Emigrant Leaders of Working Party towards Sanation in the First Months of the Second World War
    Autorzy:
    Rabiński, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945163.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Karol Popiel
    Izydor Modelski
    Stronnictwo Pracy
    sanacja
    rząd RP na uchodźstwie
    the Working Party
    the „sanacja” regime
    Polish government in exile
    Opis:
    The first months of the Polish authorities in exile saw a conflict between the activists of the Working Party and the “sanacja” political milieu. Karol Popiel and Izydor Modelski were staunch advocates of limiting the influence of the “sancja” regime on the political life of the country and emigration. It was manifested by the establishment of a commission and its works on the causes of the failure of the September campaign. The politicians of the Working Party shouldered the responsibility for the Polish-German clash on the members of the pre-September ruling authorities. Another area of conflict was the Committee of Ministers for the Affairs of the Country. It was a body competent for the leading of the underground struggle in occupied Poland. In the initial stage of the committee conducted by General Kazimierz Sosnkowski, who was linked with the milieu of the “sanacja” regime, attempts were made to keep a representative of the Working Party at a distance. This was connected with the then political competition between the Alliance of Armed Fighting (with some potent influences of the “sanacja” regime) and the Central Committee of Independence Organisations (with the leading position of the Working Party) for a leading function in the Polish underground state. In this case confrontation ended with a peculiar compromise – CKON ceased to function, and a representative of the Working Party became a permanent member Committee for the Affairs of the Country.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 2; 229-246
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Upadek, zwycięstwo? Powstanie Styczniowe w sądach Norwida
    Fall, a victory? The January Uprising in Norwid’s opinion
    Autorzy:
    Toruń, Włodzimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729614.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Norwid
    Powstanie Styczniowe
    manifestacja
    Warszawa
    Filoktet
    Romuald Traugutt
    Rząd Narodowy
    January Uprising
    demonstration
    Warsaw
    Philoctetes
    Polish National Government
    Opis:
    The article is concerned with Norwid’s critical opinions connected with the January Uprising. The period preceding it, abounding in great patriotic-religious demonstrations in Warsaw, was considered by the poet as a very positive and by all means original one. On the other hand, he thought that the very uprising and its course was a secondary act, devoid of logic and aim. The author of Fulminant repeated his judgments, sometimes harsh ones, in the memorials, letters and poetical works that he wrote at that time. His critical opinions of the low level of the insurrectionist press, or the unwilling participation of the Polish intelligentsia in the insurrectionist actions, were not always just and true. In many cases Norwid simply did not accept historical facts. Maybe it was his personal traumas of an underestimated, or even rejected poet, that were voiced in this way. The attitude of a prophet shouting in the wilderness was a temptation that was difficult to resist. The awareness of his own mission, the imperative that he should proclaim the truth, encouraged Norwid to assume uncompromising stances. He tried to render the position of alienation, or even of rejection by referring to Sophocles’  legendary figure, Philoctetes, bit by a venomous snake and left by the Greeks on the island of Lemnos. The writer’s numerous press articles written in the period of the Uprising will be those magic, but unable to reach the target, arrows shot by Philoctetes.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2015, 33; 29-49
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Powstanie warszawskie w świetle historiografii polskiej zlat 1953-1956
    The Warsaw Uprising in the Light of Polish Historiography of the Years 1953-1956
    Autorzy:
    Rabiński, Jarosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954364.pdf
    Data publikacji:
    2002
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Warsaw Uprising
    historiography
    World War II
    Home Army
    Red Army
    politics
    Polish government in exile
    strategy
    Powstanie Warszawskie
    historiografia
    II wojna światowa
    Armia Krajowa
    Armia Czerwona
    polityka
    Rząd Londyński
    strategia
    Opis:
    In the years 1953-1956 Polish historians and journalists often took up the issue of the Warsaw Uprising. Controversies and polemics connected with the problem were going on in Poland rather than in the emigration circles. It would seem that four years are a short period of time, but inner caesuras were able to form then, which were characterized by different points of view on and different ways of writing about the Uprising. These divisions were clearly seen in writings inside Poland only. Social and political transformations that happened in Poland in 1956 and that culminated in the October of that year, played an important role here. The emigration historiography did not experience such sudden changes in the way of writing or evaluating certain phenomena. From the beginning freedom of expressing one's thoughts prevailed there; the standpoints differed from one another and `the only correct' interpretation of historical events was not obligatory. A sudden change in the style of writing about the fights in the Polish capital that occurred in 1956 is a characteristic feature of historiography devoted to the Uprising. Before that date historians mainly studied the genesis of the event as well as the political and military motives that led the Home Army commanders to giving the order to start the Uprising, and these analyses were mainly made by the regime historians. However, after the 1956 changes a matter-of-fact analysis of the course of the Warsaw fights took over, and the question of its genesis takes up proportionally less space. The works of that time (Borkiewicz) are characterized by objective and many-sided approach to the problem as well as use of a broad range of sources. In emigration historiography the circles related to the Home Army, people who took part in the Uprising (T. Bór-Komorowski, T. Pełczyński) defend their positions concerning the proper date of starting the Uprising and the need of doing so, using rational arguments, refuting the charges formulated in the literature written inside Poland and basing on reliable sources. However, there are also contrary opinions that are opposed to the idea of uprising, which point to its uselessness (J. Giertych). Most publications of the years 1953-1956 concerning the problem were written in Poland. Historians and journalists with clearly leftist views wrote for immediate political and propagandist needs. They often use malicious invectives, slanders, emotional terms. Such historians should be mentioned here as Turlejska, Weber and Okęcki, and the journalists and writers, who were, so to say, `on duty': Koźniewski, Przymanowski and Małcużyński. Another issue is interpretation of the sources. The same ones were often used for proving contrary theses. It must be stated that in the years 1953-1956 the sources were interpreted quite freely in literature written inside Poland; they were often quoted in fragments, choosing the parts favourable for one's theses (Turlejska, Koźniewski, Weber, Małcużyński, Okęcki). True and imaginary information was mixed together and it was interpreted in a free way, which might give the impression of historical objectivism. Summing up, one may say that a number of issues connected with the topic `the Warsaw Uprising' were shown in Polish historiography of 1953-1956 in different ways, and the particular way depended mainly on what political circles the authors belonged to. Up to 1956 publications that criticised or even condemning the uprising and the Home Army prevailed. At different times different problems were emphasized, and the heroism of the Warsaw soldiers served as a basis for the Polish Communist authorities' propaganda and political games; on the other hand it was an example of utmost sacrifice for the emigration circles.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 2; 211-230
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uniwersalizm relacji samorządu szlacheckiego i władzy państwowej w dawne Polsce
    The Universal Nature of the Relationship Between the Noble Local Government and the State in the Polish-Lithuanian Commonwealth
    Autorzy:
    Szum, Ernest
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1849213.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    I Rzeczpospolita
    samorząd stanowy
    sejmiki ziemskie
    polityka państwowa
    samorząd szlachecki i polityka lokalna
    szlachta staropolska
    First Polish Republic (Polish-Lithuanian Commonwealth)
    estates’ government
    aristocratic diets
    state policy
    noble government and local policy
    Old Polish Nobility
    Opis:
    This article aims to contribute to the growth of reflection in the area of theory of local governance and the research on the practices of the local governments in the era of the Polish- Lithuanian Commonwealth. The issue at hand has been analysed from two research perspectives. Under one view – naturalistic – the local government is seen as a social phenomenon and as an institution whose primary function is to represent the society. Under the other – state-related approach – the local government is a construction rooted in the state’s legal doctrine. The article uses a historical outlook to discuss the evolution of the aristocratic governmental institutions. At the same time, when the theoretical and praxeological perspective is adopted, the role of the local government in the structure of the state is discussed, with its diversified attitudes towards the identification of sources for development of the government with its dynamics, and helps observe decentralization processes taking place. The issues scrutinized in the article have been approached from the historical, sociological, political and systemic perspectives. The author takes into account the changes taking place in local government and in the state-level government of the Polish-Lithuanian Commonwealth. The narrative of the article employs the problem-oriented, chronological method. Temporal divides introduced in the article are justified by the series of systemic, legal, social, economic and cultural changes, which significantly influenced the rise, functioning and the demise of the institution under analysis.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2014, 41, 1; 19-34
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stosunek episkopatu Polski do reform samorządowych w II RP
    Polish Episcopate and Self-Governing Reforms of the II PR
    Autorzy:
    Waniewska-Bobin, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1834612.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    samorząd terytorialny
    reformy samorządu terytorialnego
    okres międzywojenny
    działalność polityczna duchowieństwa
    Episkopat Polski
    local government
    reforms of the self-government
    inter-war period
    political activity of the clergy
    Polish Episcopate
    Opis:
    The approach of the associates of the Polish Episcopate of the II PR towards the self-rule was a combination of their own political preferences and the papal doctrine. The Episcopate was differentiated in the respect of political conducts and approach. Until 1926 the bishops approach towards the political activity was “concerned” and tightly connected with the political platforms of National Democracy (ND) and Christian Democracy (ChD). The government camp, as a political contender of National Democracy, aroused mistrust among the hierarchs. After the The May Coup d’Etat (1926), the bishops’ political acitivity ceased to be manifested so clearly. This was due to the Church’s apolitical program, professed by Pope Pius XI. Thanks to him, sacation for natural corporatist initiatives ( self-government included) as basics for a new political system based on decentralization and active populace rose among the clergy. The March Constitution (1921), by refering to the rule of broad latitude and approving the non-govermetal institution functioning next to the government, contibuted to inflaming the spirit of self-gorenment and was appreciated by the clergy. The ordinaries approach to the decisions of April Constitution (1935) was not so uniform. The April Constitution, parting from the outlook of duality of public administration brought the limitation of the actual selfgoverning, subordinating the local government to the central government. The government’s vision of a strong, centralized country, in which the citizen rights are a subject of greater control arouse anxiety and criticism among the members of the Episcopate.
    Źródło:
    Roczniki Nauk Społecznych; 2010, 38; 235-254
    0137-4176
    Pojawia się w:
    Roczniki Nauk Społecznych
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Walka o utrzymanie narodowego (demokratycznego) ideału wychowawczego w polskiej oświacie w latach 1944-1947
    The Struggle for Maintaining the National (Democratic) Educational Ideal in Polish Schools in 1944-1947
    Autorzy:
    Składanowski, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1953895.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Szkolnictwo
    Tajna Organizacja Nauczycielska
    Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego
    Polska Partia Robotnicza
    Polskie Stronnictwo Ludowe
    Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej
    Ministerstwo Oświaty
    Związek Nauczycielstwa Polskiego
    education
    Clandestine Teachers' Organization (TON)
    Polish Committee of National Liberation (PKWN)
    Polish Workers' Party (PPR)
    Polish Peasants' Party (PSL)
    Provisional Government of National Unity (TRJN)
    Ministry of Education
    Polish Teachers' Association (ZNP)
    Opis:
    After the Polish Committee of National Liberation (PKWN) had been established, Communist education activists came to Poland from the Soviet Union. The group was led by Dr Stanisław Skrzeszewski who was appointed Head of the Education Department in Lublin. In order to draw teachers to work in the Polish school that was being rebuilt, they had to completely change the views of education they had propagated before. These were tactical actions supposed to neutralize the teacher circle's unfavorable or hostile attitudes. This resulted from the fact that the education structure of the London Government Delegation and the Clandestine Teachers' Organization (TON), working on the liberated lands, were under the influence of the Peasants' Party (SL), and they did not join the new authorities' organizational work, as they did not trust the Polish Workers' Party or the National People's Council. This is why in the “Appeal to the Polish Teachers” issued on 1 August 1944 by the Education Department in Lublin it was, among others, stated, that “The teacher has a complete freedom of democratic political views, speech and actions, according to his views”. The people managing the Education Department, knowing the moods prevailing in the society, did not want to introduce radical changes at the initial stage, and the curriculum, including history, was the same as the one before the war. This is proven, among others, by the “Directions for organizing public primary schools in the school year 1944/45”. Such actions resulted from the social-political situation obtaining in Poland at that time. The new authorities did not want to indispose the Polish society and the teachers towards themselves, as the Communist education activists coming from the USSR were already looked at with suspicion. They were also afraid for their own future fate, as the PKWN, and then the Provisional Government were not recognized by the two remaining superpowers of the anti-Hitler coalition, that is, the United States and Great Britain. This had a great influence on the compromise solutions decided on in the field of education. In the new Provisional Government of National Unity (TRJN) appointed on 28 June 1945, on the basis of the agreement between the three superpowers concluded in Jalta, a Polish Peasants' Party (PSL) activist, the president of the Polish Teachers' Association (ZNP), Czesław Wycech became Minister of Education. When Czesław Wycech took over the function of the minister, the Communists, partly debarred from the posts of authority, still tried to influence the crucial decisions, keeping some of the most important positions. Żanna Kormanowa, an education activist who came from the Soviet Union, is a good example here. She had the key function of the Head of the School Reform and Curricula Department. Despite fears of losing it the Communists were able to keep the position. Formally not controlling the Ministry of Education, they in fact had a lot of influence on the curricula that were being prepared. Many PPR activists knew that establishing the TRJN was a necessary compromise. However, they could not understand why the party had given up just this ministry, as their educational work done so far was assessed as very good by the party leaders. They thought that reconstructing the contents of school education in history and forming a new, communist educational ideal, were an indispensable condition in the planned ideological attack. In this way a situation arose, in which the changes in education were being introduced by teachers connected with PSL, who did not agree with the former Ministry of Education's conception of reform. They did not accept the education ideal postulated by PPR, either. On the contrary, the main educational aims, which the Ministry of Education headed by the PLS pursued, were: “the principles of democracy understood as respect for human rights for freedom, for full development, for participation in material and cultural achievements according to one's work and abilities, as aspiration for dividing hardships and burdens that an individual has to bear for the common good”. These aims proved that the PSL wanted to build a fully democratic state, which was contrary to the principle of “the dictatorship of the proletariat” proclaimed by the PPR. However, in the situation that obtained at that time the Communists had to tolerate the views presented by the Ministry of Education. Until the forged elections of 1947 the Ministry tried to resist the PPR's influences and aimed at democratic changes in Poland, which was reflected, among others, in the curricula that were then issued. Having seized all the power in 1947 the Communists started putting into effect the ideals of education based on Marxist-Leninist ideology, alien to Polish people. Deserted in its struggle for democracy the PSL, supported practically by the Church alone, subjected to repressions and exposed to actions aiming at its dissent, was not able to defend the democratic and national education. The education ideas proclaimed by the PSL after the war were returned to practically only after the rise of the “Solidarity” trade union in 1980, and started being put into effecty after the breakthrough of 1989, when Poland regained full independence.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 2; 57-70
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Emigracyjna polityka ograniczania skutków komunistycznej propagandy. Wybrane zagadnienia
    Emigration Policy Limiting the Effects of Communist Propaganda. Select Issues
    Autorzy:
    Zapart, Robert
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956449.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    idee polityczne
    polityka medialna
    propaganda komunistyczna
    indoktrynacja
    antykomunizm
    emigracja polska
    rząd na uchodźstwie
    komunikowanie społeczne
    political ideas
    media policy
    communist propaganda
    indoctrination
    anti-communism
    Polish emigration
    government in exile
    social communication
    Opis:
    Narzuconemu Polsce siłą przez obce mocarstwa nowemu ładowi politycznemu towarzyszyło prowadzone przez władze komunistyczne „zmiękczanie” społeczeństwa logicznymi argumentami, które miały wykazać zasadność wprowadzonych rozwiązań przebudowujących przedwojenne pojęcia związane z racją stanu, a więc nadrzędnością określonych interesów państwa nad innymi wartościami publicznymi i prywatnymi, w tym między innymi jego suwerennością, niezależnością i pozycją w stosunkach międzynarodowych. Wdrażany przez nie konsekwentnie, dostosowany do każdego wieku i poziomu intelektualnego przekaz, miał ukształtować nowego człowieka, będącego namacalną personifikacją przyszłych zwycięstw systemu. Odcięcie jednostek od obiektywnych źródeł informacji, a zatem podstawowych wartości intelektualnej egzystencji w przestrzeni publicznej, z jednoczesnym poddawaniem ich nieustającemu naciskowi nowości doktrynalnych, w tym choćby najbardziej nonsensownych twierdzeń, skutkować miało w dłuższej perspektywie zatraceniem przez nie poczucia prawdy i przyjęciem monopolistycznych, zmanipulowanych na ideologiczny użytek przekazów o rzeczywistości. Próbowały metodologicznie przeciwdziałać tej inżynierii społecznej władze RP na uchodźstwie oraz elity emigracyjnego dziennikarstwa, których wysiłki w tym zakresie zostały przybliżone w artykule. Przedmiotem porównawczej analizy naukowej były mechanizmy i instrumenty oddziaływania propagandy komunistycznej na polskie społeczeństwo oraz przyjęte przez polityczne elity środowisk wychodźczych metody przeciwdziałania tym niekorzystnym dla niej zjawiskom. Jej część stanowiła również konfrontacja dwóch przeciwstawnych sobie publikacji, autorstwa krajowego polityka – Adama Rapackiego oraz emigracyjnego publicysty – Józefa Kisielewskiego. W podsumowaniach autor zwrócił uwagę, że głównym problemem, z którym nie mogło uporać się przymusowe wychodźstwo, była postępująca i niepokonywalna ówcześnie ideologiczna izolacja Europy Środkowo-Wschodniej od rządzącej się według zasad demokracji zachodniej części kontynentu, a w ślad za tym – poważne ograniczenie możliwości wpływania na indoktrynacyjny przekaz ze strony bazującego na sowieckich doświadczeniach przeciwnika politycznego. W jego ocenie analiza zastosowanych w ubiegłym wieku mechanizmów propagandowego ubezwłasnowolniania społeczeństwa i wybranych środków przeciwdziałania temuż ograniczającemu podmiotowość suwerena zagrożeniu, pozwoli wyeliminować lub ograniczyć na przyszłość zapędy potencjalnych naśladowców minionych elit przywódczych.
    The new political order imposed and forced on Poland by foreign powers was accompanied by the communist authorities ‘softening’ society with logical arguments. This was done in order to demonstrate the legitimacy of the implemented solutions for rebuilding the pre-war concepts related to the raison d’etat. Thus, the primacy of specific state interests was placed over other public and private values, including sovereignty, independence and their position in international relations. The messages consistently implemented by them were adapted to all ages and intellectual levels. These were to shape a new man, a tangible personification of the system’s future victories. They Cut off individuals from objective sources of information, and thus the basic intellectual values of existence in the public space, while subjecting people to the constant pressure of doctrinal novelties, including even the most nonsense claims. In the long run, the result was to make people lose their sense of truth and adopt to monopolistic, manipulated ideological messages about reality. The Polish authorities in exile and the elite of emigrant journalism tried to methodologically counteract this social engineering, whose efforts in this regard are approximated in the article. The subject of comparative scientific analysis were the mechanisms and instruments of communist propaganda that had an impact on Polish society. This includes methods adopted by the political elites of the emigrant milieu to counteract these unfavorable phenomena. Part of it was also a confrontation of two opposing publications by the national politician Adam Rapacki and an émigré journalist Józef Kisielewski. In the summary, the author pointed out that the main problem that the forced emigration could not cope with was the progressive and unconquerable ideological isolation of Central and Eastern Europe at that time from Western democracy ruling according to the principles of democracy. Consequently, there was a serious limit to the possibility of influencing the indoctrination message coming from the political opponent based on Soviet experience. In his opinion, the analysis of propaganda mechanisms of social incapacitation used in the last century and selected measures to counteract the threat that limits the sovereign’s subjectivity will help eliminate or limit future aspirations of potential followers of the former elite in leadership.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2019, 40; 273-299
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    „Sprawy polskie” w pruskim Ministerstwie Spraw Wewnętrznych (1900–1918)
    “Polish Affairs” in the Prussian Interior Ministry (1900–1918)
    Autorzy:
    Matwiejczyk, Witold
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787957.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-19
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    polityka germanizacyjna rządu pruskiego 1900‒1918
    Ministerstwo Spraw Wewnętrznych Prus 1900‒1918
    historia Niemiec 1900‒1918
    historia administracji 1900‒1918
    stosunki polsko-niemieckie na przełomie XIX i XX w.
    Germanization policy
    Prussian government in 1900–1918
    Prussian Interior Ministryin 1900–1918
    German history in 1900–1918
    administrative history in 1900–1918
    Polish-German relations at turn of 20th century
    Opis:
    Głównym celem badawczym artykułu jest odpowiedź na pytanie, jaka była rola pruskiego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych przy wcielaniu w życie pruskiej „Polenpolitik”. Na podstawie zachowanych (choć niepełnych) rozporządzeń wewnętrznych i schematów organizacyjnych tego ministerstwa autor próbuje ustalić, jak przebiegały mechanizmy decyzyjne przy rozpatrywaniu „spraw polskich” w tymże ministerstwie; jakie konkretnie osoby, w jakich referatach merytorycznych podejmowały setki decyzji składających się na odgórnie przyjęte ramy „Polenpolitik”. Problem badawczy jest o tyle skomplikowany, że zachowany układ akt Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, przechowywanych w Geheimes Staatsarchiv w Berlinie, nie odpowiada strukturze referatów merytorycznych, w których zostały wytworzone. Zastany układ jest głównie wytworem registratur, gdyż to tam łączono poszczególne akta w tomy, nadając im tytuły i przynależność strukturalną. Artykuł składa się z trzech części merytorycznych. W części wstępnej autor wyjaśnia, że Ministerstwo Spraw Wewnętrznych jako najwyższa instancja zwierzchnia dla struktur policji i administracji terenowej ponosiło główną odpowiedzialność za realizację w praktyce rządowej „Polenpolitik”. W części drugiej autor przeprowadza krótką analizę karier zawodowych szefów resortu spraw wewnętrznych, by odpowiedzieć na pytanie, czy ich doświadczenia administracyjne w prowincjach wschodnich i kontakty z ludnością polską w jakiś sposób determinowały kierunek i ciągłość „polityki polskiej” w kierowanym przez nich resorcie. Ostatnia część jest poświęcona strukturze organizacyjnej ministerstwa i jej zmianom w omawianym okresie. Rozważania koncentrują się na tych referatach merytorycznych, które podejmowały decyzje w „sprawach polskich”. We wnioskach autor podkreśla częste zmiany ministrów spraw wewnętrznych i ich znikome doświadczenia w pracy administracyjnej w prowincjach zamieszkałych przez Polaków (Ostmarken), co sugeruje, że nie były one główną przyczyną kierunku, ciągłości i determinacji w realizacji polityki germanizacyjnej wobec mniejszości polskiej. Te czynniki autor dostrzega w samej strukturze i funkcjonowaniu referatów merytorycznych ministerstwa. Początkowo „sprawy polskiej agitacji” (Polenagitation) rozpatrywane były w jednym referacie z problemami ruchu socjalistycznego, anarchistycznego oraz separatystycznego ruchu welfickiego (hanowerskiego) i duńskiego. Wszystkie były bowiem jednakowo traktowane jako zagrożenie dla bezpieczeństwa państwa. Wraz z radykalizacją polityki germanizacyjnej sprawy „polskiej agitacji” od 1908 r. znalazły się w odrębnym referacie, kierowanym do 1918 r. przez tego samego decernenta. Był on wspierany przez dwóch decernentów referatów policyjnych (ogólnej policji państwowej i policji politycznej). W sumie w latach 1908‒1918 zaledwie trzy osoby podejmowały decyzje merytoryczne w sprawach polskich, w czym autor upatruje właśnie ciągłość i konsekwencję w realizacji antypolskiej polityki rządu pruskiego.
    The chief research goal of this article is to answer the question what was the role of the Prussian Ministry of the Interior in the implementation of the Prussian “Polenpolitik.” On the basis of the preserved (even if incomplete) internal regulations and organisational plans of the ministry, I explore the Ministry’s decision-making mechanisms when the “Polish affairs” were considered. I also try to determine which specific persons in which departments made the hundreds of decisions which contributed to the officially adopted framework of “Polenpolitik”. The research problem is all the more complicated because the preserved hierarchical structure of the Ministry files, stored in the Geheimes Staatsarchiv in Berlin, does not correspond to the structure of the departments in which they were created. The present structure must be attributed mainly to registering offices, where individual files were compiled in volumes, to which titles and structural affiliation were assigned. The presented article consists of three parts. In the introductory part, I explain that the Ministry of the Interior, as the supreme authority for police and field administration structures, bore the main responsibility for the realization of “Polenpolitik” in governmental practice. In the second part, I shortly examine the careers of senior officials of the Ministry in order to answer the question whether their administrative experience in the eastern provinces and their contacts with the Polish population in any way determined the direction and continuity of “policy for Poland” in the ministry they headed. I devote the last part to the Ministry’s organisational structure and its evolution in the period in question. The considerations are focused on those substantive departments, which made decisions on “Polish affairs.” In the concluding section, I emphasize the frequent rotation of the ministers and their scant experience of administrative work in the provinces inhabited by Poles (Ostmarken), which suggests that they were not the main factor in the direction, continuity and determination of the Germanization policy towards the Polish minority. I notice these factors in the very structure and functioning of the Ministry’s core departments. At first, “matters of Polish activism” (Polenagitation) were at first processed in one department that dealt with the problems of the socialist and the anarchist movement and the Welfen (Hannoverian) separatist movement and one in Denmark. This was because all of them were equally regarded as a threat to state security. With the radicalization of Germanization policy, from 1908 onwards the matters of “Polish activism” were dealt with by a separate department, headed by the same Dezernents until 1918. He was supported by two dezernents of police departments (general state police and political police). Overall, between 1908 and 1918 only three persons made decisions on Polish matters, which I see as the continuity and consistency of the anti-Polish policy of the Prussian government.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 2; 143-175
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies