Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "LAT" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
Watykański rękopis Etyki Spinozy
The Vatican Manuscript of Spinoza’s Ethica
Autorzy:
Żelazna, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/943438.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Spinoza
Etyka
rękopis Vat. Lat. 12 838
N. Stensen
odkrycie
Ethica
the manuscript Vat. Lat. 12 838
discovery
Opis:
Artykuł dotyczy rękopisu Etyki Spinozy znalezionego w Watykańskiej Bibliotece Apostolskiej i opublikowanego przez L. Spruita i P. Totaro w książce The Vatican Manuscript of Spinoza’s Ethica (2011). Identyfikacja tekstu stała się możliwa w wyniku żmudnego badania, w którym istotną rolę odegrało nazwisko duńskiego uczonego N. Stensena, autora jednego z listów wydawanych zwykle w zbiorach korespondencji Spinozy. Rękopis Vat. Lat. 12 838 jest jedyną znaną dziś edytorską kopią rękopisów Spinozy, a jego powstanie datuje się na 1675 r., tj. przed publikacją Opera posthuma. Porównanie jego treści z opublikowaną w 1677 r. Etyką wskazuje na wiele różnic, wśród których olbrzymia część ma charakter typowych pomyłek, istniejących przypuszczalnie albo w rękopisie Spinozy, albo w kopii edytorskiej, albo też wprowadzonych do tekstu przez składacza i nieusuniętych w korekcie wydawniczej. Wydawcy podkreślają jednak, że pewne różnice zapisu mają znaczenie merytoryczne dla interpretacji tekstu Spinozjańskiej Etyki. Opisując historię rękopisu i okoliczności, w jakich trafił on do zbiorów Świętego Oficjum, stamtąd zaś do Biblioteki Watykańskiej, stawiają też hipotezy dotyczące obiegu rękopisów Spinozy w okresie, gdy jego nazwisko objęte było zapisami cenzury w związku z publikacją Traktatu teologiczno-politycznego.
The article focuses on Spinoza’s manuscript found in The Vatican Apostolic Library and published by L. Spruit and P. Totaro in the book The Vatican Manuscript of Spinoza’s Ethica (2011). The identification of the text became possible as the result of their arduous research in which the name of a Danish scientist N. Stensen, the author of several letters usually published in the collections of Spinoza’s letters, played a crucial part. The manuscript Vat. Lat. 12 838 is the only known editorial copy of Spinoza’s manuscripts and its origins are dated as early as 1675, i.e. before the publication of Opera posthuma. The comparison of its contents with the Ethics, published in 1677, points to many differences, most of which are typical mistakes, occurring probably either in Spinoza’s manuscript, or in the editorial copy, or else made by the typesetter and not expunged during the editorial proofreading. However, the editors emphasize the importance of some substantive differences of the text for the interpretation of Spinoza’s Ethics. The history of the manuscript and the circumstance it found its way to the library of The Holy Office and thence to the Vatican Apostolic Library enabled the editors to put forward some hypotheses concerning the circulation of Spinoza’s manuscripts in the period when the censure was issued against him after the publication of the Tractatus Theologico-Politicus.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 4; 33-49
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wokół toposu. Stanowisko Arystotelesa w niektórych kwestiach logicznych
Around of the Topos. Aristotles Position on Some Logical Questions
Autorzy:
Babiński, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954792.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Arystoteles
definicja
topos
wiedza (gr. episteme
łac. scientia)
mniemanie (gr. doksa
łac. opinio)
Aristotle
definition
place (topos)
science (scientific knowledge
Gr. episteme
Lat. scientia)
opinion (Gr. doxa
Lat. opinio)
Opis:
The paper attempts to show the topos against the background of an outline of the theory of reasoning laid by Aristotle in the Topics, Analitycs and in the Rhetoric. Therefore the author considers first such definitional components as property, genus, and accident, and then shows what application these predicables have in propositional formulas, when they may be used as premisses. A further step is to characterize those propositions in the categories of truth and falsehood, knowledge and opinion. Following the idea of the Stagirite, it is stressed that knowledge differs from opinion by the general character and necessity of the premisses by which it is acquired. Therefore from the position of knowledge one decides truthfully, from the position of opinion one may only deduce that something may be true. This means, however, that where one speaks about opinions and nonessential attributes we enter the field which is determined not only by another kind of knowledge, but where this kind of knowledge has its proper tools. So if there, where cognition does not bear the signs of knowledge, and the terms under consideration do not satisfy the requirements which the terms to establish a proper definition should satisfy, one speaks about places, that is topoi, one assumes that the attempt at a description and systematization of probable reasoning is linked with the concept of topos. Hence when it comes to the same kind of knowledge which is revealed in dialectics and rhetoric, one considers the application of topos by the examples placed both in the Topics and in the Rhetoric. An analysis of the selected topoi makes us conclude that the concept of topos turns out to be a coherent part of the Aristotelian theory of reasoning. Thus the postulate to consider it in this light.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2001, 49, 3; 15-28
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyprian Norwid wobec idei insurekcyjnej ‒ w świetle stanu badań
Cyprian Norwid’s attitude towards the idea of insurrection – in the light of the state of reserach
Autorzy:
Halkiewicz-Sojak, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729558.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Powstanie Styczniowe
wiersze z lat 1861-1864
poetyka i historiozofia
January Uprising
poems from 1861-1864
poetics and historiosophy
Opis:
The January Uprising was for Norwid – along with the Revolutions of 1848 (the Spring of Nations) – a sequence of historical events forming his view on politics and history. The poet’s attitude towards the last Polish insurrection in the 19th century reconstructed by researchers (Adam Krechowiecki, Wiktor Weintraub, Zofia Stefanowska, Jacek Trznadel) is full of contradictions. The article poses the question about their sources. Analysis of Norwid’s poems, letters, as well as of memorials, calendars and articles written by the above mentioned historians of literature, leads to the conclusion that the discrepancies between the interpreters’ opinions result from three factors: the changing attitude of the poet towards the events of 1861-1864 (from enthusiastic support of the Warsaw manifestations preceding the Uprising to growing doubts that were concerned with the way of conducting the struggle and the insurgents’ moral grounds); the writers’ attitude towards the subject, that was determined by the particular historical moment, in which they took up the issue; and thirdly – from the Norwidian concept of historical time.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2015, 33; 3-16
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Algunas manifestaciones de violencia en el teatro venezolano de los 60: La muerte de Alfredo Gris, Algunos en el islote y El Ordenanza de Rodolfo Santana
Some Manifestations of Violence in Venezuelan Theatre of the 1960s: La muerte de Alfredo Gris, Algunos en el islote and El Ordenanza by Rodolfo Santana
Wybrane aspekty przemocy w teatrze wenezuelskim lat 60.: La muerte de Alfredo Gris, Algunos en el islote y El Ordenanza Rodolfa Santany
Autorzy:
Buczek, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1886942.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Rodolfo Santana
przemoc werbalna
przemoc niewerbalna
teatr wenezuelski
teatr latynoamerykański lat 60
verbal violence
nonverbal violence
Venezuelan theatre
Latin American theatre of the 1960s
Opis:
El presente artículo se propone estudiar el funcionamiento y el significado del recurso de la violencia en tres obras tempranas de Rodolfo Santana, uno de los dramaturgos venezolanos contemporáneos más reconocidos en América Latina. Apoyándonos en el método propuesto por Albuquerque (Violent Acts: a study of contemporary Latin American theatre, 1991), vamos a analizar el lenguaje verbal y no verbal de la violencia en las obras escritas por Santana en la década de los sesenta (La muerte de Alfredo Gris, 1965; Algunos en el islote, 1966; El Ordenanza, 1966) intentando, asimismo, profundizar en su dimensión ideológica.
The aim of the study is to examine the functioning and significance of violence in the early works of Rodolfo Santana, a Venezuelan playwright. Using the method proposed by S.J. Albuquerque (Violent Acts: a study of contemporary Latin American theatre, 1991), we will analyze the verbal and nonverbal violence in the texts of Santana written during the 1960s (La muerte de Alfredo Gris, 1965; Algunos en el islote, 1966; El Ordenanza, 1966) with the view to examining its ideological level as well.
Celem niniejszego artykułu jest analiza funkcjonowania i znaczenia zjawiska przemocy we wczesnych sztukach wenezuelskiego dramaturga Rodolfa Santany. Posługując się metodą zaproponowaną przez S.J. Albuquerque (Violent Acts: a study of contemporary Latin American theatre, 1991), uczynimy przedmiotem naszych dociekań przemoc werbalną i niewerbalną, obecną w tekstach Santany z lat 60. (La muerte de Alfredo Gris, 1965; Algunos en el islote, 1966; El Ordenanza, 1966), próbując jednocześnie zgłębić jej wymiar ideologiczny.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 5; 155-164
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rethinking Polish assemblages of the 1960s: The (re)turn to things
Autorzy:
Błotnicka-Mazur, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806875.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
polskie asamblaże; zwrot materialny; przedmioty w sztuce; polska sztuka lat 60. XX wieku
Polish assemblages; material turn; objects in art; Polish art of the 1960s
Opis:
Przemyśleć na nowo polskie asamblaże z lat 60. XX wieku: powrót do rzeczy Celem artykułu jest analiza statusu obiektu w praktykach neoawangardowych wybranych polskich artystów w latach 60. XX wieku, z perspektywy „zwrotu materialnego”, zainicjowanego przez kryzys reprezentacji postrukturalizmu w naukach społecznych i humanistycznych. Chęć wyjścia poza tradycyjne dzieło malarskie, pojmowane w kategoriach płaskiej, dwuwymiarowej powierzchni, sprawiła, że artyści zaczęli wprowadzać do sztuki przedmioty z prawdziwego życia, dzięki czemu dzieło zyskiwało nowe życie i „osobowość”. Artykuł koncentruje się na pracach czterech wybitnych polskich artystów neoawangardowych: Erny Rosenstein, Włodzimierza Borowskiego, Tadeusza Kantora i Aliny Szapocznikow. Biorąc pod uwagę różnice między ich postawami artystycznymi i osobistymi doświadczeniami, można zaobserwować wspólne zainteresowanie materialnością świata, które zaowocowało różnorodnymi interpretacjami przedmiotów (Rosenstein, Borowski, Kantor), a także reifikacją ciała (Szapocznikow). Odniesienie do teorii aktora-sieci Latoura tworzy także nową perspektywę dla badań nad rolą obiektów w dziełach sztuki (Kantor).
The article aims to analyse the status of the object in the neo-avantgarde practice of selected Polish artists in 1960s assemblages, from the perspective of the ‘material turn’, initiated by postructuralism’s crisis of representation in the social sciences and humanities. Trespassing on the intellectual ground associated with traditional painting, which was conceived as a flat two-dimensional surface, led the artists to introducing objects from real life into their art, this gave the artwork containing objects new life and ‘personality’. The paper focuses on the works by four prominent modernist Polish artists: Erna Rosenstein, Włodzimierz Borowski, Tadeusz Kantor and Alina Szapocznikow. Taking into account the differences between their artistic attitudes and personal experiences, one may observe a common interest in the materiality of the world that resulted in a variety of object interpretations (Rosenstein, Borowski, Kantor) as well as the reification the body (Szapocznikow). Reference to Latour’s Actor-Network-Theory also creates a new perspective for research on the objects in works of art (Kantor).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4; 131-150
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Past, the Present and the Future: Time in Monica’s Kitchen
Przeszłość, teraźniejszość i przyszłość: Czas w Monica’s Kitchen
Autorzy:
Keating, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341685.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
irlandzka historia kulinarna
irlandzka kuchnia
irlandzkie książki kucharskie
Monica Sheridan
Monica’s Kitchen
Irlandia lat 60
Irish culinary history
Irish cuisine
Irish cookbooks
1960s Ireland
Opis:
Situated within the fields of culinary history, the history of everyday life and narrative studies, this article, based on a content analysis of Monica Sheridan’s cookbook entitled Monica’s Kitchen, explores various ways in which time manifests itself in this publication. This research aims to illustrate that cookbooks can be treated as a valuable source for an analysis of the past, the present and the future, and ultimately, add to the growing body of research focused on an Irish culinary history of the twentieth century.
Usytuowane na pograniczu takich dyscyplin jak historia kulinarna, historia codzienności oraz badania nad narracją, niniejszy artykuł bazujący na jakościowej analizie treści w książce kucharskiej Moniki Sheridan pt. Monica’s Kitchen analizuje różne sposoby, w jakich czas uwidacznia się w tej publikacji. Artykuł ten ma na celu ukazanie tego, że książki kucharskie mogą stanowić cenne źródło w analizie przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, a także wzbogacić rosnącą liczbę badań skoncentrowanych na irlandzkiej historii kulinarnej XX wieku.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 11; 51-65
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idoneizm a klasyczne ujęcie prawdy poznawczej
Idoneism and the classical conception of cognitive truth
L’idonéisme et la conception classique de la vérité cognitive
Autorzy:
Kaczmarek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015689.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antyfundacjonizm
epistemologia
idoneizm
otwartość na doświadczenie
poznanie naukowe
prawda
„to
co jest zasadne (właściwe
odpowiednie)” (łac. idoneus)
antifoundationism
epistemology
idoneism
openness for experience
scientific knowledge
truth
suitable/sufficient for (Lat. idoneus)
Opis:
L’article se compose de quatre parties: L’introduction, I. La conception idonéistique de la connaissance scientifique, II. La conception classique de la vérité cognitive, III. L’idonéité des affirmations de connaissance et l’accord aspectif d’objet avec le contenu de la connaissance.L’idonéisme (idoine) vient du mot latin idoneus qui signifie qui convient bien en situation donnée. Qui convient, qui est adapté à quelque chose: prendre les mesures idoines.Gonseth n’exige pas d’une théorie ou d’un schéma qu’ils soient vrais, qu’ils décrivent dans le moindre détail comment les choses sont ou comment tel événement se produit, mais qu’ils soient idoines. C’est-à-dire qu’ils permettent, dans un certain cadre et pour certains buts, une prévision et une action efficaces.L’auteur de l’article propose faire la différentiation entre les types des idonéités: l’idonéité cognitive qu’elle s’accorde avec la conception classique de la vérité, l’idonéité instrumentale de la théorie, l’idonéité de cohérence du système, l’idonéité d’explication, l’idonéité de prévisibilité du système, l’idonéité de modification du système.
Idoneism and the classical conception of cognitive truthThe article is divided into three parts preceded by an introduction: (a) the idoneistic concept of scientific knowledge, (b) the classical conception of cognitive truth, and (c) the suitability of statements of knowledge and the agreement object aspects with the content of knowledge.Idoneism comes from the Latin word idoneus, describing something that is well suited in a given situation.The author of the article proposes to differentiate between the types of idoneities: cognitive suitability that complies with the classical concept of truth, the instrumental suitability of theory, the suitability of system coherence, the suitability of explanation, the suitability of system predictability, the suitability of system modification. The article is divided into three parts preceded by an introduction: (a) the idoneistic concept of scientific knowledge, (b) the classical conception of cognitive truth, and (c) the suitability of statements of knowledge and the agreement object aspects with the content of knowledge. Idoneism comes from the Latin word idoneus, describing something that is well suited in a given situation. The author of the article proposes to differentiate between the types of idoneities: cognitive suitability that complies with the classical concept of truth, the instrumental suitability of theory, the suitability of system coherence, the suitability of explanation, the suitability of system predictability, the suitability of system modification.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 1; 145-162
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antropologiczny projekt Iryny Żyłenko - Homo feriens
Irina Zhilenko’s Anthropocentric Project - Homo Feriens
Антропологічний проект Ірини Жиленко - Homo Feriens
Autorzy:
Kawecka, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933420.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Irena Żyłenko
pokolenie lat 60. XX w.-„szistdesiatnyky”
ukraiński ruch dysydencki
literatura wspomnieniowa
vita activia
kalokagatia
homo feriens
Iryna Zhylenko
the 1960s generation (“shistdesyatnyky”)
Ukrainian dissident movement
memoire literature
homo feriens Keywords: 1960s generation
Opis:
W artykule poddano analizie wspomnienia ukraińskiej poetki Iryny Żyłenko o pokoleniu ukraińskiej inteligencji lat 60. XX wieku. Opowieść kijowskiej poetki, zapisana w listach i pamiętnikach, porusza najbardziej ze względu na postać samej narratorki-bohaterki. Niezależnie od zewnętrznych okoliczności, a więc politycznego zniewolenia, biedy, zafałszowania świata, imperatywu sowieckiej ideologii, zawsze stara się zachować optymizm i radość życia, realizując w ten sposób swoisty życiowy projekt vita activia, którego najważniejszą cześć stanowi sztuka i niezależna twórczość. Staje się ona źródłem siły, radości i godności dla narratorki, ale także dla całego jej pokolenia. We wspomnieniach dominuje antropocentryczny, personalistyczny stosunek do świata i drugiego człowieka.
The article analyzes the memories of an Ukrainian poetess, Irina Zhilenko, devoted to the environment of 1960s Ukrainian authors. The story written down by the Kiev poetess in letters and diaries touches mainly through the person of the very narrator – hero. Irrespective of the external circumstances such as political constraints, day-to-day poverty, falsehood of the soviet reality and the imperative of communist ideology, she always strives to maintain optimism and joy of life. Hence, she implements a genuine life project vita activia, the critical part of which is art and artistic freedom. For the poetess and her generation, the artistic activity is the source of strength, joy and dignity. The memoir is dominated by anthropocentric and personal approach to the world and another human being.
У статті досліджуються спогади української поетеси Ірини Жиленко про покоління шістдесятників. Розповідь київської поетеси, записана в листах і щоденнику, найбільш хвилює з уваги на постать самої оповідачки-героїні. Незалежно від зовнішніх обствин, отже політичного поневолення, щоденної нужди, фальшування світу, імперативу радянської ідеології, вона завжди намагається зберігати оптимізм і радість життя, таким чином реалізуючи винятковий життєвий проект vita activia, найважливішу частину якого становить мистецтво і творча свобода. Творчість стається для героїні і її покоління джерелом сили, радості і гідності. У спогадах переважає антропоцентричне, персоналістичне ставлення до світу і другої людини.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 7; 129-138
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ludomira Sleńdzińskiego podróże do Włoch 1923-1925 – geneza i dojrzewanie klasycyzmu
Ludomir Sleńdziński’s trips to Italy 1923-1925 The genesis and ripening of classicism
Autorzy:
Nowakowska-Sito, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1901979.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
klasycyzm
powrót do porządku
sztuka włoska lat 20
klasycyzm w sztuce polskiej XX wieku
relacje artystyczne polsko-włoskie w XX wieku
classicism
return to order
Italian art of the 1920s
classicism in Polish art of the 20th century
Polish-Italian artistic relations in 20th century
Opis:
Two trips to Italy that Ludomir Sleńdziński, the main representative of classicism in Polish art in the period between the two World Wars, went on in 1922/24 and 1924/25 are the subject of the article. They have not been yet considered in the context of the genesis and character of his work, albeit impulses coming from Italy were thought to be an important catalyst for the birth of the so-called return to order. Sleńdziński was Dymitr Kardowski's pupil at the Academy of Fine Arts in St Petersburg, and it was from his workshop that he acquired a worship of the old masters and a perfect command of his trade, first of all a perfect ability to draw. Apart from the St Petersburg school trends of classicism came to Polish art from Paris, where they first could be noticed in the circles connected with the periodical Museion (1911-1913), and with the artists belonging to the Polish colony, such as Henryk Kuna, Edward Wittig and Eugeniusz Zak. In the article I reconstruct Sleńdziński's stays in Italy, and I remind about the exhibition of Polish modern art that he staged in 1925 as part of Terza Biennale Romana. His personal contact with old and modern Italian art became an important moment in his artistic formation, stimulating his departure from academic towards modern classicism, in which the artist starts playing a game with the present day and with tradition, consciously using stylistic elements that belong to different epochs. In conclusion it must be said that Ludomir's trips inclined him to introduce many new solutions (sometimes surprisingly close to works by well-known Italian artists with a similar orientation) and decided the final shape of his mature work.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 37-56
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies