Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Human Nature" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-13 z 13
Tytuł:
Homososi są wśród nas czy homosos jest w nas? Próba konfrontacji myśli Aleksandra Zinowiewa i Józefa Tischnera o sytuacji człowieka w świecie
Homososi Among Us or Homosos Inside Us? Confronting Aleksander Zinowiew's and Józef Tischner's Thoughts on the Condition of Man in the World
Autorzy:
Mizdrak, Inga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036194.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
natura ludzka
jednostka
homosos
wolność
human nature
individual
freedom
Opis:
Współczesny spór o naturę człowieka, rozgrywający się na płaszczyźnie etycznej, aksjologicznej, społecznej, religijnej czy kulturowej, w sposób wyraźny jest skontekstualizowany, co oznacza, iż człowiekowi można przyglądać się z bardzo różnych perspektyw, przybliżając się w dookreślaniu jego istoty. Wydaje się, iż ważnym przyczynkiem antropologicznym w ujmowaniu człowieka staje się pojęcie homososa, które w niejednoznaczny i skomplikowany sposób odwołuje się do profilu specyficznego „typu” jednostki, będącej ucieleśnieniem z jednej strony człowieka radzieckiego (sowczłeka), sługi i beneficjenta komunizmu, z drugiej zaś kogoś, kto staje się reprezentantem zjawisk zachodzących we współczesnej kulturze. Projekt „nowego człowieka”, jak go określa Aleksander Zinowiew, oraz „klient komunizmu”, o którym pisze Józef Tischner, nie są tymi samymi określeniami homo sovieticusa, wskazują bowiem na odmienne aspekty ludzkiej natury i odsyłają do różnych zagadnień antropologicznych. Stąd niniejsze rozważania oscylują wokół analityki „ja” homososa, wydobywając zeń to, co zagraża współcześnie człowiekowi. Podstawowym pytaniem analizy staje się kwestia, na ile homosos jest bytem zredukowanym do kontekstu systemu komunistycznego, a na ile można mówić o „etosie” homososa zasymilowanego przez współczesnego człowieka.
The contemporary debate on the nature of man, carried out on the ethical, axiological, social, religious or cultural grounds, is contextualized, which means that a human being can be viewed from many different perspectives, in order to get closer to the true definition. It seems that the definition of homosos, which refers to a particular “type” of individual, a member of the Soviet Union (sowczłek), a servant and a beneficiary of communism, as well as a representative of phenomena occurring in contemporary culture, is an important factor in the description of man. The project of a “new man”, as described by Zinowiew, and the “client of communism”, as described by Tischner, are not the same descriptions of homo sovieticus. They indicate different aspects of human nature and refer to different anthropological ideas. This is the reason why this paper revolves around the analysis of the “I” of the homosos and bringing out the resulting dangers for human beings of today. The basic question is to what extent is homosos an entity reduced to the context of the communist system, or maybe there is a homosos “ethos”, assimilated by the contemporary human.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 11; 191-203
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zadania katolickiego wychowawcy
Catholic Educators Tasks
Autorzy:
Dziewiecki, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811151.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wychowanie
natura człowieka
mądrość
wolność
miłość
świętość
education
human nature
wisdom
freedom
love
holiness
Opis:
Katolicki wychowawca to realista, czyli ktoś, kto w sposób całościowy rozumie wychowanka, jego naturę, a także jego możliwości i ograniczenia. Specyfiką człowieka jest świadomość, wolność i zdolność do miłości. Te cechy sprawiają, że człowiek to ktoś podobny do Boga. W konsekwencji podstawowym zadaniem katolickiego wychowawcy jest pomaganie wychowankom, by uczyli się mądrze myśleć, w odpowiedzialny sposób decydować oraz dojrzale kochać. Warunkiem wychowania katolickiego jest przyprowadzanie wychowanków do Jezusa, który jako jedyny wychowawca wypełnia wszystko, czego sam naucza. Ostatecznym celem i sprawdzianem wychowania katolickiego jest świętość wychowanków, bo ona oznacza, że – na wzór Jezusa – stają się oni dobrzy i mądrzy jednocześnie.
The Catholic educator is a realist, in other words, someone who has a holistic understanding of a ward, their nature, possibilities and limitations. The specificity of a human being is consciousness, freedom and ability to love. These characteristics and qualities make the man similar to God. Consequently, the primary task of a Catholic educator is to help pupils to learn to think wisely, to decide responsibly and love in a mature way. The condition of Catholic education is to bring young people for Jesus, who as the only educator, fills everything he teaches. Therefore, the ultimate goal and test of Catholic education is holiness of pupils, thus it means that − on the model of Jesus – they become good and wise at the same time.
Źródło:
Roczniki Pedagogiczne; 2016, 8(44), 2; 9-35
2080-850X
Pojawia się w:
Roczniki Pedagogiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sprawiedliwość jako bezstronność: problem wartości w perspektywie glottodydaktycznej
Justice as Fairness: Moral Values in Glottodidactics
Autorzy:
Sadownik, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798449.pdf
Data publikacji:
2020-01-17
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
glottodydaktyka; zdolności lingwo-akwizycyjne; natura ludzka; naturalne prawo moralne; etyka a moralność; wartość a wartościowanie; sprawiedliwość; bezstronność
justice; fairness; moral values; glottodidactics; human nature; human language faculty
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony jest wieloaspektowej problematyce wartości i wartościowania moralnego, przy czym w sposób szczególny koncentruje się wokół sprawiedliwości jako bezstronności, tj. takiej właściwości postępowania nauczyciela, która zasługuje na szczególne wyróżnienie. Podkreślona została unikatowość polskiej koncepcji glottodydaktyki, która buduje swe podstawy teoretyczne na faktach antropologicznych. Autorka wychodzi z założenia, że stała niezmienna natura ludzka stanowi podstawę wyznaczającą obiektywny i niezmienny porządek wartości. Wnikliwej analizie zostały poddane dotychczasowe próby poszukiwania uniwersalnej klasyfikacji i hierarchizacji wartości, jak też wysiłek ukierunkowany na uchwycenie relacji występujących między hierarchią wartości a strukturą natury ludzkiej. Wskazana została potrzeba aktualizacji problemu wartości, zwłaszcza adekwatnego scharakteryzowania poczucia sprawiedliwości i oparcia zdroworozsądkowych ujęć zasad sprawiedliwości na podstawach teoretycznych. W tym celu została dokonana rekonstrukcja podstawowych założeń i twierdzeń Teorii sprawiedliwości Johna Rawlsa, która stanowi wielowymiarową deskrypcję i eksplikację ludzkiego zmysłu moralnego. Ponadto zostały przedstawione daleko idące praktyczne implikacje koncepcji sprawiedliwości jako bezstronności dla określenia zasad działania sprawiedliwego nauczyciela w procesie (glotto)dydaktycznym.
The present study, devoted to the complex theme of moral values and valuation, focuses on the concept of justice understood as fairness, the virtue of special importance in teacher’s work. Fairness is the basic principle in the existence and coexistence of all human societies, including school and academic communities. Emphasized here is the uniqueness and interdisciplinarity of the Polish school of glottodidactics that has built its theoretical foundations on anthropological facts. The argument is based on the assumption that fixed human nature determines the objective and invariable hierarchy of values. A thorough analysis is offered of various philosophical attempts at formulating a universal hierarchy of moral values in relation to human nature. A need of updating the reflection on values is postulated, particularly with reference to the sense of justice, as its interpretations should be based on more rigorous theoretical foundations. An attempt is made in this direction by evoking the central claims of John Rawls’ Theory of Justice, a multidimensional explication of the natural human capacity to develop a sense of justice. Finally, far-reaching practical implications of treating justice as fairness are offered for the (glotto)didactic work of the teacher.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2019, 67, 10; 135-153
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Natura i osoba. Personalistyczne ujęcie natury człowieka według Karola Wojtyły
Nature and the Person. The Personalistic Approach to Human Nature According to Karol Wojtyla
Autorzy:
Kunka, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234137.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Stwórca i stworzenie
osoba
natura
natura człowieka
prawo naturalne
integracja osoby i natury
Creator and the creature
person
nature
human nature
natural law
integration of people and nature
Opis:
The article, based on Karol Wojtyła’s texts from the years 1957-1978, discusses the context of the appearance of the terms “person” and “nature” and their significance. Next the article reflects on the morality of the human person and shows, in a very synthetic mode, the apparent conflict between the person and the natural law. This conflict is based on the foundation of the mistaken opposition of the person and nature. Finally, the article discusses the question of the integration of the person and nature. Text analysis of Wojtyla’s texts allows a  deeper understanding of how human nature and the law, which is depicted in the context of this nature, are means of the interpersonal dialogue of the Creator and the man.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 119-140
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofowanie w kontekście języka. Refleksje w związku z dociekaniami Anny Wierzbickiej
Philosophising in the Context of Language. Reflections in Relation with Anna Wierzbicka’s Investigations
Autorzy:
Bronk, Andrzej
Majdański, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015653.pdf
Data publikacji:
2004
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
językoznawstwo
filozofia
kultura
człowiek
natura ludzka
język
umysł
indefinibilia
uniwersalia językowe
linguistics
philosophy
culture
man
human nature
language
mind
linguistic universals
Opis:
The linguistic studies written by Anna Wierzbicka have been an occasion for the remarks on the relationship between linguistics and philosophy and for the question whether linguistic enquiries entitle us to put forward philosophical theses. In particular, whether and to what extent we indeed learn something philosophically significant about the world (of culture) and the nature man and his mind by examining language. Defining here position as interdisciplinary, Wierzbicka draws on the studies of the relationship between language and culture, language and mind (language is a mirror of the mind – Leibniz). She claims that philosophy can be made a reliable science, provided it is based on linguistics, and the results of linguistic analyses can be found at the grounds of philosophical theses. Such philosophical references are A. Wierzbicka's attempts to combine semantics with generativism (Chomsky). Her intention to bring about a holistic description of language through defining elementary expressions (concepts, meanings), the so-called indefinibilia (“primitives”) can also be called philosophical in character. They suffice to define all the remaining expressions, and basic universal syntactic constructs in the form of a grammar of elementary units, i.e. the ways of combining elementary units into greater wholes. We think that Wierzbicka's procedure, her quest after primary elements (of language) are reducing. A. Wierzbicka's main idea, with regard to the relationship between language and mind, may be understood as follows: this is a Janus-faced relationship – one face (empirically accessible) is language, the other one is the mind accessible through investigations on language. Both “faces” (spheres) are somehow functionally “glued together”. In fact, however, Wierzbicka speaks little about the philosophically comprehended nature of man, whereas she speaks much about linguistic varieties and similarities among people. Generally speaking, while she declares herself to be a linguist, she has a philosophical temper and ambitions to generalise, i.e. she conducts linguistic studies with an intention to arrive at philosophical theses (by examining language she wants to obtain knowledge about the world and man). She issues statements which go beyond a purely linguistic knowledge and strictly linguistic data, hence they are not made legitimate by the linguistic material itself. A. Wierzbicka does not explain in more detail her way of understanding philosophy, assuming its intuitive comprehension. From some contexts it can be deduced that she takes it to mean a worldview. Should we call some parts of her reasoning a philosophy, it is then not a realistic philosophy but subject-oriented (first-person philosophising), such that touches upon the problems of the borderline between linguistics and philosophy, more concerned with the axis language-user than language-the world. Simultaneously, it is a non-demarcated and non-autonomic philosophising, exactly within the context of science, for it takes advantage of the results of empirical sciences to pose philosophical theses. The belief that philosophy can be pursued within a linguistic context coincides with the approach of analytical philosophy with its linguistic turn. Despite her declarations to make philosophy more scientific, Wierzbicka's arguments on behalf of the generalised (philosophical) theses are more their illustration and explication than a decisive legitimacy. Her belief that one can find some common, primitive linguistic units (simplicia) in the form of a complete set of independent concepts for all languages of the world seems utopian. It is difficult to do it even in deductive systems, constructed by way of the axiomatic method and with a finite set of initial expressions.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2004, 52, 2; 57-73
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Natura człowieka a wpływ szatana
The Human Nature and the Influence of Satan
Autorzy:
Kunka, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234141.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
natura człowieka
szatan
pokusa
grzech pierworodny
Odkupienie
nadzieja chrześcijańska
the human nature
Satan
the temptation
the original sin
Redemption
the Christian hope
Opis:
The Revelation of God, concerning the nature of evil spirits and their influence on man, it is only a setting of the manifestation of God’s love, of His concern for man and of the necessity of live in the sanctifying grace. Thanks to it the human life shines brightly of the beauty and of the goodness of creation. Entire knowledge about Satan and other evil spirits should bring oneself closer to God, inspiring to living in His grace and keeping control of oneself. The article considers the influence of Satan and the other fallen spirits on man. First it describes Adam’s sin, to which persuaded him the devil. Then, it attempts to define the limits of influence of demons on man who is free and intelligent creation. In the last two sections it reflects on the relation of Divine Providence to evil and the action of God’s grace, to which the faithful have access through the ministry of the Mother-Church.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2013, 5; 141-152
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idee filozofii społecznej Thomasa Hobbesa w późniejszych koncepcjach filozofii dziejów
The Ideas of Social Philosophy of Thomas Hobbes in the Later Theories of the Philosophy of History
Autorzy:
Kopciuch, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488194.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
filozofa dziejów
ludzka natura
T. Hobbes
I. Kant
F. Nietzsche
L. Gumplowicz
S.I. Witkiewicz (Witkacy)
O. Spengler
F. Fukuyama
philosophy of history
human nature
Opis:
W artykule zostały przedstawione główne motywy filozofii społecznej Thomasa Hobbesa, które były kontynuowane w późniejszych stanowiskach filozofii dziejów. Są to następujące motywy: 1) pogląd mówiący o egoistycznej i konfliktowej ludzkiej naturze oraz społecznej i historycznej roli takich uczuć jak zazdrość, współzawodnictwo, ambicja i zawiść; 2) teoria „prostej” zależności między budową ludzkiej natury a przebiegiem życia historycznego; 3) pogląd mówiący o niesamodzielności motywacji moralnych; 4) teza mówiąca o instrumentalnym charakterze rozumu. W szczególności analizowane są koncepcje Kanta, Nietzschego, Gumplowicza, Witkiewicza, Spenglera oraz Fukuyamy.
In this paper the main ideas of the social philosophy of Thomas Hobbes are presented, and particularly the motives continued in the later theories of the philosophy of history. There are the following ideas: 1) theory of the egoistic human nature and social and historical importance of such feelings as jealousy, rivalry, ambition and envy; 2) theory of the “simple” relation between structure of the human nature and process of the historical life; 3) theory of the dependence of the moral motivations; 4) thesis about instrumental character of reason. Particularly, the positions of Kant, Nietzsche, Gumplowicz, Witkiewicz, Spengler and Fukuyama are analyzed.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2015, 63, 1; 29-47
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Русская православная художественная проза XXI века: тенденции изучения и развития
Rosyjska proza prawosławna XXI wieku: trendy w badaniach i ewolucji
Russian Orthodox Fiction of the 21st Century: Trends in Its Study and Development
Autorzy:
Leonov, Ivan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342704.pdf
Data publikacji:
2022-09-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
bipolarność natury ludzkiej
przebóstwienie
proza prawosławna
proza misyjna
proza parafialna
proza monastyczna
bipolarity of human nature
deification
Orthodox fiction
missionary prose
parish prose
monastic prose
Opis:
Данная статья посвящена православной прозе как феномену современного российского литературного процесса. Автор анализирует подходы к его изучению и выделяет круг наиболее дискуссионных вопросов, отраженных в литературоведении. К ним относятся вопросы терминологического обозначения, а также разработка дифференциальных признаков, позволяющих более четко обозначить границы этого явления. Кроме того, представляется актуальным создание оптимальной классификации течений в православной литературе, позволяющей рассматривать различные ее типы, объединенные вокруг общего теоцентрического вектора. Более того, в результате проведенного исследования были выявлены три течения, основанные на принципах христианской антропологии: учение о биполярности человеческой природы, идея обожения и понимание свободы как Божественного дара. Эти принципы определяют специфику миссионерской прозы, ориентированной на свободное волеизъявление человека, пытающегося преодолеть эту биполярность на пути к обожению; приходской прозы, раскрывающей жизнь христианина в лоне Церкви как священного организма и социального института; и монастырской прозы, которая опирается на художественные параметры этих направлений и дополняет их акцентом на конфессионально-проповедническом дискурсе и сакрально-метафизической специфике монастырского хронотопа.
Artykuł jest poświęcony prozie prawosławnej jako fenomenowi współczesnego rosyjskiego procesu literackiego. Autor analizuje różne podejścia do jej badania oraz szereg najbardziej kontrowersyjnych kwestii odzwierciedlonych w opracowaniach literaturoznawczych. Obejmują one problemy terminologiczne i rozwój różnorodnych cech, które pozwalają na dokładne definiowanie granic omawianego fenomenu. Dodatkowo, ważnym wydaje się zbudowanie odpowiedniej klasyfikacji tendencji literatury prawosławnej, która uwzględniałaby jej różnorodne cechy połączone wspólnym teocentrycznym ukierunkowaniem. Co więcej, jako rezultat przeprowadzonych badań, wskazano trzy trendy osadzone na zasadach antropologii chrześcijańskiej, takie jak: doktryna bipolarności natury ludzkiej, idea przebóstwienia oraz rozumienie wolności jako Bożego daru. Te zasady definiują specyfikę prozy misyjnej, która koncentruje się na trzech hipostazach woli ludzkiej próbującej przezwyciężyć swoją bipolarność w drodze do przebóstwienia, prozy parafialnej, która ukazuje życie chrześcijanina we wspólnocie kościoła jako uświęcony organizm i instytucję społeczną oraz prozy monastycznej, która bazuje na artystycznych parametrach wspomnianych trendów i łączy je z emfazą dyskursu konfesyjno-homiletycznego oraz specyfiką metafizycznego chronotopu monastycznego.
This article is devoted to Orthodox fiction as a phenomenon of the modern Russian literary process. The author analyses the approaches to its study and identifies the range of the most controversial issues reflected in the literary studies. These include issues of terminological designation, and the development of differential features that allows the clearer definition of the boundaries of this phenomenon. In addition, it seems relevant to create an optimal classification of the tendencies in Orthodox literature, which allows us to consider its various types, united around a common theocentric vector. Moreover, as a result of the research conducted, three trends based on the principles of Christian anthropology have been identified: the doctrine of the bipolarity of human nature, the idea of deification, and the understanding of freedom as a Divine gift. These principles define the specifics of missionary prose, which focus on the free expression of the will of the person attempting to overcome this bipolarity on the way to deification; of parish prose, which reveals the life of the Christian in the bosom of the Church as a sacred organism and social institution; and of monastic prose, which is based on the artistic parameters of these trends, and complements them with an emphasis on the confessional-preaching discourse and the sacred-metaphysical specifics of the monastic chronotope. 
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 7; 157-168
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako stworzenie Boże w teologicznej refleksji Christosa Yannarasa
Human Being as a Creature of God in the Theological Thought of Christos Yannaras
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343333.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antropologia prawosławna
Christos Yannaras
obraz Boży
człowiek
rozróżnienie płci
dusza
ciało
natura ludzka
Orthodox Anthropology
Image of God
Human Being
the Distinction between the Sexes
the Soul
the Body
Human Nature
Opis:
The mystery of human being as a creature of God has been explored by many generations of philosophers and theologians. This article is an attempt to analyze of the some aspects of anthropological thought of famous contemporary Greek thinker – Christos Yannaras. The starting point is a depiction of the creation of human being as an act of God. His love constitutes man as an existential event of personal communion and relationship and a partaker in the freedom of love which is true life. The second part of the article relates to the issue of God’s image in human being. The Greek Fathers interpreted the image of God in humanity trying to avoid dualistic and monistic conceptual definitions. The patristic interpretation sums up the truth of the words “in the image” in the triadic character of personal energies (mind, reason, spirit) or in the “sovereignty” and “self-‑determination” which sum up the ontological differentiation of the person with regard to nature. The distinction between the sexes, namely the differentiation of man and woman, in relation to the image of God has been examined in the third part of the article. From the biblical narrative of man’s creation follows that man should realize life as communion with the other sex and it is the way for human life to be constituted in new personal hypostases and to have dominion over the earth (Gen 1:28). The distinction of sexes does not function in man as it functions in the animals where it is exclusively subordinate to the natural necessity of propagation. The distinction of the sexes has its foundation in human nature, but it is not identical with this nature, just as it is not to be identified even with the hypostasis of man. How to understand the reality of soul from the Christian point of view? Some possible answers for this question are presented in the four part of the article. There are many meanings of the word soul in the Bible and in Christian literature. The soul it is often identified in the Old Testament with the manifestation of life on earth, while in the New Testament it appears also as a bearer of eternal life. Today what we call soul is a dynamically effected event, a complex of ceaselessly effected functions which reveal and express the living existence of man. For these functions we use various names: we speak of reason, imagination, judgment, creativity, ability to love, etc. The final part of the article shows relations between soul and body. Yannaras underlines that soul and body do not determine the mode by which the human person is, but are determined and marked as differentiations of the result of natural energy, that is of the universal-ecstatic reference of the bicomposite essence or nature. Both the body and the soul are energies of human nature. What each specific man is, this inmost I which constitutes him as an existential event, is identified neither with the body nor the soul. The distinction between soul and body refers to the semantic differentiation of the result of natural energy and does not refer to the mode by which humanity is as nature and person.
Źródło:
Roczniki Teologii Ekumenicznej; 2011, 3; 49-70
2081-6731
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Ekumenicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samorealizacja człowieka według Jerzego Chmurzyńskiego
Human Self-Realisation According to Jerzy Chmurzyński
Autorzy:
Perz, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233895.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ecology
ethology
culture
human behaviour
nature
self-realisation
biological values
ekologia
etologia
kultura
ludzkie zachowanie
natura
samorealizacja
wartości biologiczne
Opis:
Artykuł przedstawia poglądy Jerzego Chmurzyńskiego, ojca polskiej etologii, na temat mechanizmów ludzkiego zachowania w kontekście zagrożeń ekologicznych. Człowiek w procesie ewolucji stworzył nową rzeczywistość — kulturę, która wyniosła go na ponad poziom zwierzęcy. W ludzkim zachowaniu są obecne mechanizmy biologiczne i kulturowe, które wchodzą ze sobą w rozmaite relacje w perspektywie filogenetycznej i w ontogenezie. Człowiek oprócz wartości kulturowych dąży, podobnie jak zwierzęta do osiągnięcia wartości biologicznych. Jednak ludzki mechanizm zachowania nie opiera się tylko na instynktach, w ich miejsce wchodzi wolność wyboru wraz ze świadomą etyką. Chmurzyński zarysowuje nakazy etyki biologicznej w znacznym stopniu zbieżne z Dekalogiem, które chronią wartości biologiczne: homeostazę osobniczą, maksymalizację dostosowania i dobrostan. Najważniejszym postulatem jest wezwanie do samorealizacji — „bądź sobą w swojej ludzkiej naturze”. Degradacja ludzkiej natury jest istotną przyczyną współczesnych zagrożeń ekologicznych, dlatego Chmurzyński postuluje o dobre programy wychowawcze, które pomogą w procesie samorealizacji, czym przyczynią się do lepszej ochrony środowiska naturalnego.
The article presents the views of Jerzy Chmurzyński, the father of Polish ethology, on the mechanisms of human behavior in the context of ecological threats. In the process of evolution, man created a new reality - culture, which elevated him above the animal level. There are biological and cultural mechanisms present in human behavior, which are in different relations with each other in the phylogenetic perspective and in ontogenesis. In addition to cultural values, humans strive, like animals, for biological values. However, the human mechanism of behaviour is not just based on instincts, freedom of choice along with conscious ethics takes its place. Chmurzyński shows the precepts of biological ethics largely coinciding with the Decalogue, which protect biological values: individual homeostasis, maximisation of fitness and well-being. Most important is the call for self-realisation — “be yourself in your human nature”. The degradation of human nature is a significant cause of contemporary ecological threats, and Chmurzyński calls for good educational programmes to help the process of self-realisation, which will contribute to better protection of the environment.
Źródło:
Roczniki Kulturoznawcze; 2023, 14, 2; 141-159
2082-8578
Pojawia się w:
Roczniki Kulturoznawcze
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parabola humanizmu naturalistycznego (II). Człowiek osobą czy przyrodą?
The Parable of Naturalistic Humanism (II). Man - a Person or Nature?
Autorzy:
Serretti, Massimo
Radziszewska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31234112.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
natura
człowiek
Trójca Święta
personalizm
antropologia
personologia
gender
biotechnologia
person
nature
human
Holy Trinity
personalism
anthropology
personology
biotechnology
Opis:
In the second part of his paper (the first part was published in the 2011 issue of Yearbook of Dogmatic Theology), Massimo Serretti, an Italian theologian and personalist, shows that the parallel use of two terms, nature and person, is fundamental for the development of anthropology. The history of philosophical thought has proved that the gradual separation of those two categories has led to the rejection of the very notion of human nature, diminishing the value of the concept of human itself, understood materialistically and biologically. In the first part of his paper, Serretti concluded that the origin of the contemporary anthropological personalism is to be found in the Trinitarian doctrine.
Źródło:
Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 191-201
2080-6345
Pojawia się w:
Roczniki Teologii Dogmatycznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Individuationsprinzip bei Duns Scotus (1265-1308)
Zasada jednostkowienia u Dunsa Szkota (1265-1308)
Autorzy:
Börsig-Hover, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/38718102.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Duns Szkot
zasada jednostkowienia
osoba ludzka
indywidualna forma − haecceitas
ogólna forma – quidditas
materia
natura rzeczy
Duns Scotus
principle of individuation
human person
individual form − haecceitas
general form − quidditas
matter
nature of things
Opis:
Problematyka jednostkowienia bytu osoby ludzkiej według Dunsa Szkota stanowi bardzo ważną problematykę filozoficzną, także ważną i interesującą dla prawnika i ekonomisty z tej racji, że człowiek stanowi zarówno rację ekonomii, jak też jest podmiotem praw i obowiązków wraz z posiadaniem prawa do stanowienia porządku prawnego. Stąd znajomość antropologii jest dla prawnika warunkiem sine qua non. Chociaż temat ten powraca w refleksji filozoficznej, np. Honnefeldera, M. A. Krąpca, B. Walda, A. Schmidta, U. Zielińskiego, to warto ciągle na nowo podejmować to wyzwanie. Krótki zarys biograficzny poprzedza teoriopoznawcze stanowiska Szkota w jego relacji do stanowiska Tomasza z Akwinu, by skupić uwagę na samej zasadzie jednostkowienia, którą Skotus pojmuje jako haecceitas w samej formie substancjalnej człowieka jako bytu osobowego. Tezy Edyty Stein, Martina Heideggera oraz Ericha Przywary w tej kwestii dodatkowo ubogacają analizę tej złożonej problematyki, w dalszym ciągu aktualnej m.in. dla filozoficznego namysłu nad człowiekiem oraz nad ekonomią i polityką.
Źródło:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL; 2005, 1, 1; 37-52
1896-6365
Pojawia się w:
Roczniki Wydziału Nauk Prawnych i Ekonomicznych KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Natura Boga a płeć człowieka
The Divine Nature and the Human Sex
Autorzy:
Kunka, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040626.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
natura Boga
obraz Boży w człowieku
płeć człowieka
analogiczność języka teologii
ojcostwo i macierzyństwo
Bóg Ojciec
Boże ojcostwo
divine nature
image of God in man
human sex
analogical sense of theological language
fatherhood and the motherhood
God the Father
divine fatherhood
Opis:
Mężczyzna i kobieta są określeni przez swoją płeć nie tylko na poziomie biologicznym, ale osobowym. Dzięki niej mają zdolność tworzenia communio personarum. Na tej zasadzie także ludzka płciowość uczestniczy w obrazie i podobieństwie człowieka do Boga. Poprzez płeć zostaje udzielony ludziom dar macierzyństwa lub ojcostwa, który swe źródło ma w Bogu. Człowiek jest obrazem swego Stwórcy, ale natura Boga przewyższa wszelkie stworzenia. W Starym i Nowym Testamencie Bóg objawia się człowiekowi, posługując się ludzkim językiem, pojęciami i obrazami. Także język teologii często posługuje się analogią. Gdy Pismo św. nadaje Bogu cechy męskie lub żeńskie, kiedy porównuje miłość Boga do miłości ojca lub matki, to czyni to przez analogię. Użyte porównanie idzie w parze z nie-podobieństwem, gdyż Bóg zawsze jest Inny. Boże ojcostwo i macierzyństwo nie są tego samego poziomu co ludzkie rodzicielstwo. Bóg jest ponad płciowością. Język Biblii, a za nim język teologii, posługuje się kategoriami antropomorficznymi. Mówi się zatem w teologii o odwiecznym rodzeniu, które stanowi element wewnętrznego życia Boga. Jest to rodzenie ponadpłciowe. Nie jest ani męskie, ani kobiece. Jest Boskie ze swej natury. Również o Bożym ojcostwie mówi się w nadludzkim sensie. Chrystus, Syn Boży, objawia Boga jako Ojca właśnie w znaczeniu ponadcielesnym, całkowicie Bożym. W Biblii są także obrazy miłości Boga porównane do miłości macierzyńskiej. Biblia jednak nie nazywa Boga Matką, ale właśnie Ojcem. Tak jest w tekstach modlitw Starego Testamentu i w przekazie Ewangelii (zob. Mk 14, 36). Bóg jest czystym duchem, w którym nie ma miejsca na różnicę płci (KKK 370), ale człowiek, będąc obrazem Boga, realizuje go osobowo poprzez swoją płciowość: jako matka albo ojciec. W związku małżeńskim poprzez communio personarum kobieta i mężczyzna najwyraźniej ujawniają, że są stworzeni na obraz i podobieństwo Jedynego Boga w Trójcy Świętej. Ojcostwo Boga jest źródłem ludzkiego bycia matką czy ojcem. Dlatego dziecko jest przede wszystkim dzieckiem samego Boga, bo wszelkie życie pochodzi jedynie od Boga, a każdy człowiek jest bezpośrednio na Jego obraz. Genealogia każdej osoby ludzkiej w Bogu znajduje swe źródło i tylko w Jego Ojcowskich ramionach może znaleźć dopełnienie (zob. Łk 23, 46 i Ef 1, 20). Człowiek świadomie czerpie z miłości Trójcy Świętej, gdy w Duchu, z pokorą i ufnością, woła do Boga: Ojcze nasz... Tego nauczył człowieka Boży Syn.
The man and woman are expressed by their sex, not only on the biological level, but personal level. They by their sex may form communio personarum. On this principle also the human sexuality participates in image and likeness of man to God. By their sex is given to people the gift of motherhood and fatherhood that originates in God. The man is the image of his Creator, but the divine nature transcends all creatures. In the Old and the New Testament God reveals himself to man, using the human language, terms and images. The theological language often uses an analogy. The Sacred Scriptures give the attributes masculine or feminine to God and compare God's love to a love of father or of mother, doing that by the analogy. This likeness accompanies a no-likeness, because God always is a Different One. The divine fatherhood and motherhood is not the same level as the human procreation. God is among a man's sexuality. The biblical language, and also the language of theology, uses the anthropomorphic categories. The theology says about the eternal generating, that is an element of the interior God's life. This generating among sexuality is not masculine nor feminine. This generating in its very nature is divine. Also the divine fatherhood is among human things. Christ, the Son of God, reveals God as Father in ultra-corporeal meaning. That is the divine meaning. In Sacred Scriptures, too, the God's love is compared to a mother's love. The Sacred Scriptures don't call God Mother, but Father. That is in the text of prayers in the Old Testament and in the Gospel (cf. Mk 14:36). God is pure spirit in which there is no place for the difference between the sexes (CCC 370). However the man, being the image of God, realizes that as the person by his sex: as mother or as father. In marriage by communio personarum the male and the female most clearly show that they are created in the image and likeness of the One God in the Holy Trinity. The divine fatherhood is the source of human being mother or father. This is why the child as a priority is the child of God, because only God gives the life and each man is created directly in His divine image. The genealogy of each human person has the source in God and only in His fatherly arms can be perfection (cf. Lk 23:46 and Eph 1:20). The man possesses knowingly the love from the Holy Trinity, when in Spirit, with a humility and a trust, calls God: our Father... The man has learned it through the Son of God.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 207-226
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-13 z 13

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies