Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "création" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 74
Tytuł:
Człowiek w relacji do stworzenia według Johna D. Zizioulasa
Man in Relation to Creation According to John Z. Zizioulas
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2108738.pdf
Data publikacji:
2022-08-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
człowiek
stworzenie
kryzys stworzenia
kapłan stworzenia
ekologia teologiczna
man
creation
crisis of creation
priest of creation
theological ecology
Opis:
W obliczu kryzysu ekologicznego John D. Zizioulas proponuje własną wizję relacji człowieka do stworzenia. Najpierw przedstawia antropologię teologiczną, na podstawie której buduje model człowieka jako kapłana stworzenia. Dokonuje reinterpretacji pierwotnego upadku człowieka i ukazuje, że otrzymał on pęd do absolutnej wolności nie dla siebie samego, lecz dla całego stworzenia. Nie ma ono w sobie naturalnych środków przetrwania i zostawione samo sobie będzie poddane śmierci. Jedyną drogą ratunku może być komunia stworzenia z wiecznym Bogiem, co wymaga jednak transcendencji poza ograniczenia stworzenia. Bycie osobą wymaga od człowieka, by obejmował w sobie całość stworzenia. Pęd ku wolności implikuje włączenie w jego działanie całego świata, a jeśli wszystko, co ucieleśnia się w nim, ma przetrwać, musi zostać odniesione ku Bogu. W przeciwnym przypadku osoba ludzka pozostanie tragiczna i niespełniona, a w końcu stworzenie stanie się przedmiotem naturalnej śmiertelności. Idea człowieka, jako kapłana stworzenia, nadaje ekologii wymiaru kulturowego w najgłębszym znaczeniu, który oznacza wzniesienie świata nawet ku wieczności, a sens ekologii ulega głębokiej przemianie i oznacza respektowanie natury nie z powodu obawy przed jej zniszczeniem, lecz ze względu na miłość do niej. Kryzys ekologiczny jest kryzysem kultury i związany jest z zagubieniem sakralności natury. Tylko podejście chrześcijańskie może zapewnić stworzeniu przetrwanie poprzez włączenie go dzięki człowiekowi – jako kapłanowi stworzenia – w komunię z Bogiem.
The ecological crisis is a huge challenge for humanity because it threatens everyone and the whole world. Theology should develop an appropriate theological model that will make a constructive contribution to the solution of this problem. There are many statements on this subject today, but the most systematic and in-depth vision is brought by the concept of the Eastern theologian John D. Zizioulas. The article is to present first the theological vision of man in the context of ecological threat and the concept of man as a priest of creation. It also requires a different interpretation of the original fall of man. How can the realization of the model of man as the priest of creation liberate creation from its limitations and lead it to survival? What are the implications of man's priestly function toward creation? The ecological crisis is a cultural crisis connected with the loss of the sacredness of nature. Christianity treats the world as sacred because it persists in a dialectical relation to God, but the rupture of communion with God leads to its annihilation. If we want to save the world and not return to paganism, the Christian approach is the only way to solve the ecological crisis and ensure the survival of creation by including it in the eternal life of God.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 7; 125-140
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trynitarno-komunijna teologia stworzenia
Trynitarian-Communial Theology of Creation
Autorzy:
Jagodziński, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040619.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Trójjedyny Bóg
komunia
stworzenie
wszechświat ewoluujący
teologia stworzenia
przebóstwienie świata
Triune God
communion
creation
evolving universe
theology of creation
theiosis of the world
Opis:
Stwórcą świata jest Trójjedyny Bóg – transcendentny i immanentny jednocześnie wobec świata. W kontekście dialogu między teologią i naukami przyrodniczymi pojawiają się nowe wyzwania i perspektywy. Nauka ukazuje wszechświat ewoluujący na wszystkich poziomach, a najważniejszą racją konstytutywną dla teologii jest relacja nieustannego stwarzania. Odbicie Komunii Boga w stworzeniu i jego komunijna sakramentalność jest fundamentem trynitarno-komunijnej teologii stworzenia. Teologia wyróżnia trzy modele interpretujące działanie Boga w świecie: przez bezpośrednie interwencje, przez ustanowiony w nim ład i przez aktywną obecność. Ostatni model ukazuje, że stworzenie dokonało się nie tyle przez wszechmoc i mądrość, co przez miłość Boga. Istotnym elementem rozumienia trynitarnego dzieła stworzenia jest jego aspekt chrystologiczny, a perspektywa przebóstwienia wszechświata otwiera ostateczne wymiary tej wizji.
Creator of the world is the Triune God – the transcendent and immanent at the same time. Science reveals the universe evolving at all levels and the most important costitutive reason for theology is the relation of constant creation. Reflection of God's Communion in creation and communional sacramentality of created world are the foundation of Trynitarian-communional theology of creation. Theology distinguishes three models of interpreting the action of God in the world: through direct intervention, through the established order and through the active presence. The last model shows that the creation was accomplished not so much through the God's omnipotence and wisdom, but by the God's love. An important element of the Trinitarian understanding of creation is its Christological aspect and the theiosis of the universe opens the prospect of the final dimensions of this vision.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 137-152
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozpoznawanie genezy: istota sporu ewolucjonizm − kreacjonizm
Recognizing Genesis: the Nature of the Evolution-Creation Controversy
Autorzy:
Jodkowski, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2015873.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ewolucjonizm
kreacjonizm
teoria inteligentnego projektu
evolution
creation
intelligent design theory
Opis:
The evolution-creation controversy concerns the origin of life and its main forms. In practice, however, it exists on a completely different level, a philosophical and methodological one. As a rule, proponents of both positions quarrel about whether creationism is a scientific position. Evolutionists claim that creationist conceptions are incompatible with fundamental criteria identifying science. The main criterion is the principle of naturalism: in scientific explanations we cannot resort to causes from outside the material world. The paper analyzes some arguments of both sides and supports the idea that if recognizing intelligent design is a legitimate task of many scientific enterprises then there is no good reason to exclude this possibility in biology. In the author's opinion scientists rather than philosophers of science should be engaged in the controversy.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2002, 50, 3; 187-198
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Autokreacja w Promethidionie
Self-Creation in Promethidion
Autorzy:
Halkiewicz-Sojak, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117152.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Norwid intended his poem Promethidion, written and published in the middle of the 19th century, as a programme piece, a statement of particular significance in the face of the literary transformations and new artistic tendencies of the time. Yet the poem failed to fulfill that role. Blamed for being obscure and chaotic, it was rejected by the readers. The author of the article considers the causes of such opinions and puts forward the thesis that one of the reasons why the poem was misunderstood was the polyphonic and fluid mode of creation of its subject, which has all the marks of self-creation. The proximity of the subject to the author's self-image in this case does not yield unequivocal senses. The multiplicity of perspectives in the poem is connected with the way Norwid styles his “self”. The author discerns three types of stylization: Socratic stylization, the mask of a gladiator and the mask of a prophet. The first of these has to do with Norwid's choice of the Platonic dialogue as his genological model. The analysis of the situation and of the structure and subject-matter of the discourse reveals parallelisms between Norwid's dialogue Bogumił and Plato's Symposium. The title character's part in Norwid's poem is analogous to the part of Socrates in the Symposium. This makes possible the Socratic stylization of Bogumił, who is the author's mouthpiece in the poem. In this way Socrates becomes part of the author's self-image. The gladiator “mask” is well inscribed in the traditional use of the motif by the literature and art of the 19th century. In Promethidion it appears in the mottos, and it acquires special significance in the concluding section of the dialogue Wiesław. Norwid associates the motif with the category of truth. The image of a champion fighting in the arena is a figure of all struggle against falsehood, a symbol of the fate suffered by those who proclaim difficult truths and are therefore rejected by their contemporaries. Under this interpretation, the gladiator's fate is astonishingly close to the fate of the prophet. The prophetic stylization of the subject invokes three traditions: the Old Testament, the Pauline letters and the attitude of the poet-prophet as expressed in Romantic poetry, especially the Dresden parts of Mickiewicz's Forefathers' Eve. The stylization is connected with the attitude that the poem advocates: an attitude of one searching for truth and serving it regardless of circumstances. In the Epilogue the three motifs are brought together. The multiplicity of perspectives is reduced to the single common denominator of the author's own position. Another point that the three figures, Socrates, the gladiator and the prophet, have in common is that each of them is a sign of critical change and in some respect an anticipation of Christianity. The complex literary self-portrait in Promethidion is evidence of Norwid's effort to internalize tradition and make it a part of his own spiritual and intellectual biography.
Źródło:
Studia Norwidiana; 1992, 9-10; 27-44
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tomasza z Akwinu metafizyka stworzenia jako constitutio ipsa dependentia
Thomas Aquinas’ Metaphysics of Creation as Relation
Autorzy:
Stolarski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488423.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tomasz z Akwinu
teoria stworzenia
Thomas Aquinas
theory of creation
Opis:
The concept of creation in the tradition of human thought was investigated in the theological perspective—to explain the article of faith about the origin and God-world relation. Recently, the understanding of the issue has often been dominated by an ideologically based dispute between so called creationism and evolutionism. In his theory of creation (mostly contained in De Potentia, Summa contra Gentiles and Summa Theologica), Thomas Aquinas uses strictly philosophical instruments to analyze the problem. It allows to treat the issue of creation as a detailed explanation of the metaphysical causation theory. Furthermore, it lets us define the nature of relation between the Creator as the First Cause and the world—the set of created beings. The concept of creation is therefore a metaphysical explanation of ontic pluralism and contingency, that is, the existence of many beings (more than one) which do not have the necessity of existence. Creation is a way of explanation how the First Cause acts, which results in the existence of numerous accidental beings. It is not a transformation or a creation of something on the basis of previous elements. It is a production in being with no previous conditions (creatio ex nihilo). The formal end of the creative action is the act of existence of accidental beings. The creation of accidental beings generates a mutual relation of the Creator and the created beings. For the Creator (creatio activa), the creation is his own nature (Subsistent Existence) in its relation to the created beings. Such a connection has a feature of a mental relation, as practically it is not different from the nature of the Creator. For the created beings the creation (creatio passiva) is a real dependence in existence of the created beings on the Creator. This relation is a real accident, inherent in every created being, which means it is a predicable relation in the category of property (proprium).
Subtelne dystynkcje poczynione przez Tomasza z Akwinu w wykładzie na temat stworzenia jako relacji, mogą sprawiać wrażenie bardzo „scholastycznych”, jałowych. Trzeba jednak pamiętać, że służą one temu, by w tak trudno dostępnym poznawczo obszarze nie popełnić błędu. Przypadki jakie miały miejsce w historii refleksji nad stworzeniem potwierdzają te obawy. Tomasz opisując w kategoriach relacji wzajemne odniesienie, jakie wskutek dzieła stwórczego powstaje w Stwórcy i w bycie stworzonym. Pozwala mu to na uwypuklenie charakteru stworzenia z niczego, które nie jest naturalnym procesem, ale zapoczątkowywaniem istnienia, które jest jednak warunkiem wszystkich tych procesów Pojęcie stworzenia jako relacji pozwala na pozbycie się wyobrażeniowych uproszczeń w rozumieniu przyczynowania Pierwszej Przyczyny. Odkrycie permanentnego trwania relacji zależności bytowej bytu stworzonego do Stworzyciela uwalnia od deistycznego obrazu Boga jako wyłącznie Pierwszego Poruszyciela, czyli sprawcy jedynie pewnej formy bytu. Zależność bytu stworzonego od Stworzyciela trwa zawsze i jest w niej każdy byt stworzony dopóki istnieje. Stworzyciel nie jest „niepotrzebną hipotezą”, zbyteczną w wyjaśnianiu powstawania i przemian świata, ale jest egzystencjalnym warunkiem zachodzenia wszystkich tych procesów. Przedstawienie relacji Stwórcy do bytu stworzonego jako myślnej, pozwala obronić transcendencję i niezależność Stwórcy od stworzenia, ale też jej odróżnienie pozwala nazywać Go ‘Stworzycielem’ Ujęcie stworzenia jako realnej relacji, która w bycie stworzonym należy do kategorii przypadłości, ujawnia autonomię bytów stworzonych wobec Stwórcy oraz podkreśla pluralizmu bytowego. Uzasadnia to możliwość uprawiania nauk naturalnych, w których nie ma konieczności odwoływania się do Pierwszej Przyczyny. Realność i powszechność tej relacji pozwala nazywać byty stworzone ‘stworzeniami’.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 2; 97-114
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzyczny wymiar dzieła stworzenia w perspektywie harmonia mundi
Musical Aspect of Creation in the Perspective of Harmonia Mundi
Autorzy:
Bramorski, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037935.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
teologia muzyki
harmonia mundi
stworzenie
muzyka stworzenia
theology of music
creation
Opis:
Według filozofii greckiej muzyka, która jest wyrazem porządku i harmonii, odzwierciedla harmonię natury, dla chrześcijan zaś harmonia stworzenia jest obrazem Stwórcy. Według myśli zachodniej wewnętrzne uporządkowanie muzyki uczyniło ją częścią harmonii świata, a co za tym idzie – także odzwierciedleniem Bożej mądrości. Koncepcja harmonia mundi stała się podstawowym wyznacznikiem pojmowania muzyki, w której piękno ujmowane było matematycznie i obiektywnie jako miara, proporcja i ład. Kard. Joseph Ratzinger wielokrotnie podkreślał, że ten „wymiar kosmiczny” jest zasadniczą cechą liturgii chrześcijańskiej i wskazywał na sięgającą szkoły pitagorejskiej koncepcję muzyki jako objawienia boskiego porządku stworzenia. Ta fundamentalna intuicja, chociaż różnie w późniejszych wiekach interpretowana, wywarła znaczący wpływ na całą historię myślenia zachodniego, nie tylko w aspekcie teorii muzyki, ale także filozofii i teologii.
Harmonia mundi is an ancient philosophical concept that regards proportions in the movements of celestial bodies as a form of music. In Greek philosophy, since music is an expression of order and harmony, it is analogous with the harmony of nature, and is sympathetic with it. For Christians, the harmony of creation mirrors the Creator. For St. Augustine concordance and harmony, both in music and in creation, are icons of the perfect concord realized in divine life. In the Middle Ages a special mention is reserved for St. Hildegard von Bingen, for whom the creation’s accomplishment is the resonance of the harmony of human praise in God. The connection between the order of creation, the order of numbers and that of musical composition, which is to be found throughout Western thought for centuries, was developed in the Baroque era by important theorists, among whom was Johannes Kepler. It was the form of music itself, with its internal order, which made it part of the cosmic harmony, and, therefore, a mirror of divine wisdom. Western music traditions has indeed displayed that “cosmic character” which Cardinal Joseph Ratzinger considers appropriate for celebration of the Liturgy. He expounded a cosmological vision of worship. The music of the Church is the divine praise of the Logos in the cosmos. As a recent historian of the relation between music, theology and cosmology he has shown the Pythagorean account of music, as a revelation of divine order of creation. Thus the Classical merge into the Christian world is not dismantled.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 13; 55-72
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Ecological Commandment
Autorzy:
Kowalczyk, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040168.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
protection of the creation
encyclical Laudato Si’
integral ecology
creation from the love of God
sense of self-preservation of the human being
spiritual ecology
ecological morality
Opis:
In May 2015 Pope Francis published the encyclical entitled Laudato Si’ about the proper understanding of the issue of ecology. The subject is understood by the Holy Father as one that is most natural, usual and simple, but at the same time obliging everybody, rousing and engaging both in the worldly, popular and everyday sense and in the essentially religious one, which means spiritually and morally absorbing. From the whole of Pope Francis's argument presented in the encyclical it undoubtedly follows that care of the world, also the temporal one, that is ecological life and work, is both a natural and at the same time God's commandment for man, and this means: for each man, both for a believer in God as the Creator of the world, and for a non-believer, but one who is sensible at the basic level of natural law. The Pope suggests adding the theological understanding of ecology to the common one. As a result in Pope Francis's encyclical Laudato Si’ we have received a realistic, but at the same time mystic, evangelical approach to ecology, one in the light of Christ, with the simplicity of the truth, of love of life, also of the worldly life, and with the light of beauty – the beauty of God, man, the earth and the universe. Hence, integral ecology is – according to Pope Francis – a commandment given by God to believers and to non-believers, both to the impersonal world, and to the human, personal one. True ecology stems from the reality of creation, from the love of God and man, from man’s participation in the work of creation, and finally from the sense of self-preservation of the human being.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 2 English Version; 179-190
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gaven Kerr, O.P., On Creation With Its Philosophical Corollaries
Gaven Kerr OP o stworzeniu i jego konsekwencjach filozoficznych
Autorzy:
Burrell, David
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488291.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Aquinas’ metaphysics of creation
esse
essentia
esse tantum
Akwinaty metafizyka stworzenia
Opis:
Author endorses the study by Gaven Kerr, O.P., for the way it shows the centrality of Aquinas’ metaphysics of creation: showcasing the ‘real distinction’ between esse and essentia, followed by Aquinas’ unique treatment of each, as well as a deep consideration of esse tantum. At the end he states the ‘proof’ which Gaven Kerr has articulated so deftly reflects the manner in which the Creator ‘appears’ in creation, thereby ‘showing’ what cannot be ‘said’ (Wittgenstein).
Autor z przekonaniem pochwala studium Gavena Kerra OP za sposób, w jaki pokazuje ono centralność metafizyki stworzenia u Akwinaty: ukazanie „realnej różnicy” między esse i essentia, a następnie unikatowe potraktowanie każdego z nich, jak też głębokie rozważenie esse tantum. Na koniec stwierdza, że „dowód”, który sformułował Gaven Kerr, zręcznie odzwierciedla sposób, w jaki Stwórca „pojawia się” w stworzeniu, a tym samym „pokazuje” to, czego nie da się powiedzieć (Wittgenstein).
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 4; 145-146
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Twórczość i rutyna w Żmii
Création et routine dans Żmija (Vipère)
Autorzy:
Grabowski, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1969068.pdf
Data publikacji:
1958
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
L’anaiyise de ce poème permet de la définir comme une „récitation” qui sous la pression de la „personnalité” du sujet parlant s’éloigne de la relation épique dans deux sens différents: dans celui du „dramatique” (dû au fait que le narrateur remplit les. rôles des héros) et dans celui du „lyrique”, (du au failt .que le narrateur ¡prend une attitude émotive envers le monde de ¡la fiction qu’il lorée). En outre un narrateur ne cache pas qu’il envisage son „chant” de son point de vue d’artiste: il met d’une façon manifeste en doute la vraisemblance de certains éléments de la fable en donnant à èntendre qu’il ne tient pas toujours à cette illusion. C’est poiurqu’ il construit l’action et le héros principal de façon que les éléments insérés par plaisanterie sont dominés par d’autres, dignes de l’émotion lyrique, les péripéties extraordinaires dp héros ne constituent point ¡le moment central absorbant l’attention du poète. Sa préoccupation principale est la mise an relief de® valeurs intrinsèques des choses, indépendamment de leur fonction dans le cours des événements. Il en résulte une certaine équivalence des phénomènes, qu’on rencontrait depuis bien longtemps dans l’épopée et qui ici est basée sur l’attitude lyrique. Le sens „archéologique” de la, chanson qui a le caractère d’un „entredeux” (Zmija, IV 205—220) met en relief cette sphère de phénomènes où l’artiste trouve lia, plupart de ses impulsions lyriques: c'est la sphère de la foule anonyme et du paysage qui s’encadre. On constate dans le poème Un mélange de genres, un certain vague dans le personnage du narrateur qui est cependant si actif, et finalement l’union des sphères de fable bien diverses de la hiérarchie poétique — un fait qui n’est expliqué extérieurement que dans te bref commentaire (Zrpija, VI 1—il) ¡mi-badin, mi-ironique. Vu cet état de choses il faut reconnaître l'importance toute particulière du système de répétitions, de parallélismes et de variations, du système qui, à l’égal d’une caisse de résonance, souligne, les valeurs artistiques essentielles. Il renforce en première ligne les éléments mélodieux et lyriques du poème, les éléments de sa. „statique”. Dans, son ensemble ce système constitue te point de cristallisation d’une langue poétique homogène conformément à la cristallisation subjective de tout l’énoncé lyrique dans la personne du narrateur un et concret; le cours du récit et les répliques des héros font entrevoir la, même personnalité créatrice utilisant son propre langage bien homogène. Et comme cela, se doit chez ceux qui ne font que de temps en temps se déguiser en naïfs conteurs pppulaires — ce sysitème de répétitions que voici est, dans toute sa diversité, fort éloigné du système si simple qui est propre à la. poésie populaire. C’est de la manière suivante résumer tesi innovations que ce poème avait introduites dans le roman poétique polonais: La conception- fondamentale du narrateur comme artiste énonçant, actuellement l’oeuvre toute entière. Il s’ensuit qu’ illusion de la vraisemblance n’est pas ¡respectée dans le cas de certains éléments de la fable (éléments sensationnels). Le narrateur „remplit les rôles” des héros de façon en quelque sorte rhapsodique. Grâce à la présence d’une fable variée et compliquée, que commande sa propre logique (nom pas celle des réminiscences), et grâce à la présence du narrateur dominant l'ensemble, nous observons ici la fusion de deux types du roman poétique qui se développaient jusqu’alors séparément: du type „romanesque” (p. ex. Maria de Malczewski) et du type .monologue” (p. ex. Arab de Słowacki). l’Introduction, dance genre, du vers décasyllabique, avec la césure après la cinquième syllabe, appelée „mètre lyrique” par l’historien de la versification.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1958, 7, 1; 83-114
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kreacja postaci w Aktorze Norwida
The Creation of Characters in Norwids Aktor
Autorzy:
Rzepczyński, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956015.pdf
Data publikacji:
1998
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Postaci występujące w „komediodramie” Aktor można podzielić ze względu na świadomość teatralności świata i życia. Chodzi o świadomość tego, na ile człowiek w THEATRUM MUNDI podlega − by tak rzec − zewnętrznej reżyserii, a na ile jest sam reżyserem swojego życia. Człowiek poddany zewnętrznej reżyserii to marionetka. Człowiek reżyserujący sam swe życie to aktor artysta. Wśród postaci przedstawionych w Aktorze mamy do czynienia z jednymi i z drugimi.
The characters appearing in the haute comédie Aktor can be divided according to their awareness of the theatrical nature of life and the world. The question is to what extent a man is subjected to what can be termed management from outside in the THEATRUM MUNDI and to what extent he is himself director of his own life. Someone subject to outside direction is a puppet. Someone who directs his own life is a master actor. The cast of characters in Aktor includes both types.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1998, 46, 1 Special Issue; 267-275
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On William Hasker’s Theodicy, the Doctrine of Continuous Creation and the Nature of Morality
O teodycei Williama Haskera, doktrynie ciągłego stwarzania i naturze moralności
Autorzy:
Łukasiewicz, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097334.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bóg
ciągłe stwarzanie
teodycea
zło
God
continuous creation
theodicy
evil
Opis:
In the article, I present the main assumptions of the natural-order theodicy and the free-will theodicy defended by William Hasker. Next, I pose the question of whether Hasker’s theodicies are compatible with the Christian doctrine of continuous creation accepted by Hasker himself. I consider several different ways of how the doctrine of continuous creation can be understood and the difficulties associated with them. Finally, I propose a modified conception of continuous creation and I claim that it is consistent with the main assumptions of William Hasker’s theodicies.
W artykule autor przedstawia główne założenia teodycei porządku naturalnego i teodycei wolnej woli Williama Haskera. Następnie zadaje pytanie, czy teodycea Haskera jest kompatybilna z chrześcijańską doktryną ciągłego stwarzania. Rozważa różne sposoby rozumienia pojęcia ciągłego stwarzania i związane z nimi trudności. Na końcu proponuje zmodyfikowaną koncepcję ciągłego stwarzania i stawia tezę, że jest ona zgodna z założeniami teodycei Williama Haskera.        
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 1; 155-171
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Strategie kreowania u klientów potrzeb nabywania produktów fonograficznych
Strategies of Creating in Customers the Needs to Buy Phonographic Products
Autorzy:
Tarka, Piotr
Grzesiowski, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835048.pdf
Data publikacji:
2020-05-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
strategie kreowania rynku
kreacja potrzeb u finalnych odbiorców
strategies of market creation
creation within final end buyers’ needs
Opis:
The results of empirical research being presented in this article, allowed authors to display new dimension of market strategies in the area of the recording and entertainment industry. We described two types of models within market behavior and strategies of recording companies concerning final end buyers. The former model makes explicit reference to the area of final end buyers’ needs fulfillment and establishes market counterbalance of demand. The latter model appears opposite to the first one. It refers to different methods and techniques in the scope of persuasion, applied by mentioned companies, determining in the end buying behaviors of customers.
Źródło:
Roczniki Nauk Społecznych; 2008, 36, 3; 207-213
0137-4176
Pojawia się w:
Roczniki Nauk Społecznych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Bigger God and the Pre-Creation Situation: Some Remarks Inspired by William Hasker
Większy Bóg i sytuacja przed stworzeniem: uwagi inspirowane przez Williama Haskera
Autorzy:
Wojtysiak, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097332.pdf
Data publikacji:
2022-03-31
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Bóg
stworzenie
Boskie dylematy
niecierpiętliwość
teizm otwarty
William Hasker
God
creation
divine dilemmas
impassibility
open theism
Opis:
In the present essay, while entering into discussion with William Hasker, I addressed two divine dilemmas in “the pre-creation situation.” My considerations focused on the reasons for creating a world—the love (grace) reason and the manifestation reason—which in some way prevailed over the reasons against creating a world (the no need reason and the imperfection reason) and whose concurrence prompted the image of an (rather relatively) optimal creatable world. It turns out that the latter resembles both our world and the world suggested by Hasker’s theism. In that world, God has brought to existence both what is unworthy (thus showing his grace in a special way) and what displays high degrees of excellence (thus manifesting his glory). On this view, the eschatological conclusion of the world would be the full actualization of divine grace and of the manifestation of God. In the final part of the essay, I attempted to show that my view does not entail the rejection of the idea of divine impassibility.
W niniejszym eseju autor, dyskutując z Williamem Haskerem, rozpatruje dwa Boskie dylematy w sytuacji przed stworzeniem świata. Centralnym przedmiotem tych rozważań są racje za stworzeniem świata – racja miłości (łaski) i racja manifestacji – które jakoś przeważyły racje przeciw stworzeniu świata (rację braku potrzeby i rację niedoskonałości) i których współwystępowanie wyznaczyło obraz (raczej relatywnie) optymalnego świata do stworzenia. Okazuje się, że świat ten przypomina nasz świat oraz świat teizmu Haskera. W świecie tym Bóg powołał do istnienia zarówno to, co jest jego niegodne (okazując tak w szczególny sposób swoją łaskę), jak i to, co odznacza się wysokimi stopniami doskonałości (manifestując w ten sposób swą chwałę). Eschatologiczne zwieńczenie świata ma być przy tym pełnią realizacji łaski i manifestacji Boga. W końcowej części tekstu próbuje się uzasadnić tezę, że przedstawiona koncepcja nie wymaga odrzucenia idei Boskiej niecierpiętliwości.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 1; 121-136
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy ekologia to problem teologiczny? Światowa Rada Kościołów na rzecz poszanowania stworzenia
Is Ecology a Theological Issue? The World Council of Churches Promoting the Respect of Creation
Autorzy:
Kantyka, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037286.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Światowa Rada Kościołów
ekologia
stworzenie
odpowiedzialność
środowisko naturalne
World Council of Churches
ecology
creation
responsibility
environment
Opis:
Artykuł zawiera odpowiedź na pytanie, dlaczego ekologia jest także zagadnieniem teologicznym. Bazą źródłową tych dociekań są dokumenty Światowej Rady Kościołów. Ekologia jest jednym z zagadnień teologicznych, o ile wywodzi się rozważania nad nią z antropologii teologicznej, w której człowiek jest postrzegany jako współpracownik Boga w dziele stworzenia ponoszący odpowiedzialność moralną za zachowanie integralności stworzenia. Dokumenty Światowej Rady Kościołów zawierają wiele pogłębionych analiz na temat istotnych zagrożeń ekologicznych dla Ziemi jako habitatu człowieka. Programy studiów wdrożone przez różne komisje i zespoły ŚRK wypracowują stanowisko Kościołów w niej zrzeszonych na podstawie założeń antropologii teologicznej.
The article aims to answer the question why ecology is also a theological question. The source of these inquiries are the documents of the World Council of Churches (WCC). Ecology is one of the theological issues, as long as the deliberations of the subject are based on theological anthropology, in which man is perceived as a collaborator of God in the deed of creation and as someone bearing moral responsibility for preserving the integrity of creation. Documents of the WCC contain deepen analyses of the considerable ecological threats facing the Earth as human habitat. On the basis of theological anthropology various WCC teams and commissions elaborate the position of the member Churches by means of many programs of studies.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 7; 157-166
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 74

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies