Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Human Person" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    The notion of the human person according to the encyclical Humanae vitae
    Pojęcie osoby ludzkiej według encykliki Humanae Vitae
    Autorzy:
    Ago, Tesfaye Gebremichael
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/37533353.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    human person
    natural life
    notion
    human dignity
    freedom
    osoba ludzka
    życie naturalne
    pojęcie
    godność ludzka
    wolność
    Opis:
    This article explores the notion of the human person according to the 1968 encyclical Humanae Vitae, promulgated by Pope Paul VI, highlighting the need to understand human life and looks at human growth and development, identifying the modern challenges of human life and how such challenges threatened to reorder the role of women and the value of children within society.
    W artykule zgłębiono pojęcie osoby ludzkiej w świetle encykliki Humanae vitae z 1968 roku, ogłoszonej przez papieża Pawła VI, podkreślając potrzebę zrozumienia życia ludzkiego oraz przyglądając się wzrostowi i rozwojowi człowieka, identyfikując współczesne wyzwania stojące przed życiem ludzkim oraz to, w jaki sposób wyzwania te zagrażają uporządkowaniu na nowo kwestii roli kobiet i wartości dzieci w społeczeństwie.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2024, 18, 1; 129-140
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odejście osoby ludzkiej? Od ucieleśnienia do sfery wirtualnej
    A ‘Passing’ of the Human Being? From Embodiment to the Virtual
    Autorzy:
    HOŁUB, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1047044.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-13
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    biocentryzm, transhumanizm, osoba ludzka, ulepszanie człowieka, sfera wirtualna
    biocentrism, transhumanism, human person, enhancement of the human nature, the virtual sphere
    Opis:
    W artykule podjęte zostało zagadnienie odejścia osoby ludzkiej. Punktem wyjścia rozważań jest postulat radykalnych filozofów środowiskowych, którzy wskazują na potrzebę uwolnienia świata naturalnego od obecności istoty ludzkiej. Realizacją tego wskazania miałaby być próba przesunięcia człowieczeństwa do sfery wirtualnej i technosfery, co proponują transhumaniści. Autor wskazuje na trudności, jakie wiązałaby się z takim przedsięwzięciem: miałyby one charakter nie tylko praktyczny, ale i teoretyczny. Generalnie rzecz biorąc, oznaczałoby ono unicestwienie człowieka i ludzkiej kultury. Chociaż sfera wirtualna i technosfera mogą być człowiekowi pomocne, nie stanowią one środowiska, w którym człowieczeństwo mogłoby się ukonstytuować w postaci, w jakiej jest nam obecnie znane. Postulat transferu istoty ludzkiej poza sferę biologiczną wynika z narastającego kryzysu ekologicznego i uznania człowieka za zagrożenie dla świata naturalnego. Autor wskazuje jednak na potrzebę przyjęcia logiki „dwóch zwycięzców” (człowieka i środowiska) zamiast logiki „zwycięzcy i pokonanego”.
    The article discusses the issue of a possible ‘passing’ of the human being. The starting point of the considerations is the postulate, put forward by radical environmental philosophers, to ‘liberate’ the natural world from the presence of the human being. Their idea my be accomplished by transferring humanness to virtual and technological spheres, as proposed by transhumanists. The author points out to various practical and theoretical problems involved by such an enterprise. Generally speaking, the latter would lead to the annihilation of both the human being and the human culture. While the virtual and technological domains may be helpful to humans, they fail to provide the environment where humanness—in the form familiar to us right now—could be constituted. The postulate to transfer humanness outside the biological domain stems from the ongoing ecological crisis as well as from the recognition that the human being is a threat to the natural world. However, the author points out to the need to adopt the ‘two-winners’ logic (regarding both humans and the environment as winners) rather than the ‘winner and loser’ one.
    Źródło:
    Ethos; 2016, 29, 4 (116); 176-188
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Optymizm antropologiczny w świetle nauki o grzechu pierworodnym
    Anthropological Optimism in the Perspective of the Perspective of the Doctrine of Original Sin
    Autorzy:
    Przyślak, Przemysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050489.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-02
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    antropologia
    transhumanizm
    grzech pierworodny
    natura ludzka
    optymizm antropologiczny
    osoba ludzka
    anthropology
    transhumanism
    original sin
    human nature
    anthropological optimism
    the human person
    Opis:
    Grzech pierworodny zniszczył naturę ludzką. Człowiek odkupiony przez Chrystusa ponosi ciągle konsekwencje tego zepsucia. Obserwując jednak współczesne społeczeństwo, można jednak odnieść wrażenie, że wielu myślicieli i naukowców zdaje się nie pojmować, czym w istocie są konsekwencje grzechu pierworodnego, przez co popadają w zbytni optymizm. Optymizm ten został nazwany przez autora optymizmem antropologicznym. Prezentując trzy przejawy tegoż optymizmu, autor szukał odpowiedzi na pytanie, czy nauka o grzechu pierworodnym wpływa jakoś na pojmowanie go i czy może ona pomóc ten optymizm ocenić. Stosując dostępne sobie metody, autor doszedł do wniosku, że prezentowany przez niego nurt myślowy stoi w sprzeczności z nauką o grzechu pierworodnym, co stanowi o jego fałszywości. Wynika stąd, że praktyczne zaaplikowanie optymizmu antropologicznego może prowadzić do poniżenia godności osoby ludzkiej, niezrównoważonego rozwoju człowieka, ustanawiania praw niezgodnych z właściwą godnością człowieka. Autor zauważa ostatecznie, że obecna sytuacja społeczna, wynikająca w dużej mierze z praktycznego wykorzystania idei optymizmu antropologicznego, wymaga ciągłego pogłębiania i odważnego przeciwstawiania się jej.
    Original sin has destroyed human nature. Man redeemed by Christ is constantly suffering the consequences of this corruption. However, observing modern society, one can get the impression that many thinkers and scientists do not seem to understand what the consequences of original sin are, and thus fall into too optimism. This optimism was called by the author anthropological optimism. Presenting three manifestations of this optimism, the author sought the answer to the question whether the science of original sin somehow influences its understanding and whether it can help to assess this optimism. Using the methods available to him, the author came to the conclusion that the current of his thought contradicts the science of original sin, which constitutes its falsehood. It follows that the practical application of anthropological optimism can lead to humiliation of the dignity of the human person, unsustainable human development, and the establishment of rights incompatible with the proper human dignity. The author finally notes that the current social situation, which is largely due to the practical use of the idea of anthropological optimism, requires constant deepening and courageous opposition to it.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2020, 14, 2; 123-149
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kontynuując rozmowę… W nawiązaniu do wypowiedzi Agnieszki Lekkiej-Kowalik O konsekwencjach dwuznaczności terminu „tożsamość osobowa”. Uwagi po lekturze książki Grażyny Osiki „Tożsamość osobowa w epoce cyfrowych technologii komunikacyjnych”
    Continuing the Dialogue… In Reply to Agnieszka Lekka-Kowalik’s Paper “On the Consequences of the Ambiguity of the Term ‘Personal Identity’: Some Remarks on Grażyna Osika’s Book Tożsamość osobowa w epoce cyfrowych technologii komunikacyjnyc
    Autorzy:
    OSIKA, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046711.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-12
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    tożsamość osobowa, klasyczne teorie osoby, filozofia klasyczna, komunikacyjny model tożsamości osobowej, autentyczność osobowa, racjonalność
    personal identity, classical theory of human person, classical philosophy, communication personal identity model, personal authenticity, rationality
    Opis:
    Niniejsze rozważania stanowią próbę nawiązania dialogu między typowym dla filozofii klasycznej sposobem rozumienia człowieka, reprezentowanym przez Agnieszkę Lekką-Kowalik, a propozycją definiowania tożsamości osobowej jako środowiska komunikacyjnego. Z tego punktu widzenia istotne było rozpoznanie wspólnych obszarów namysłu, tj. pierwotnego poczucia swojego istnienia, świadomości określenia swojej spójności i indywidualności oraz konieczności uwzględnienia społecznych odniesień w odpowiedzi na pytanie o to, kim jesteśmy. Uwypuklono także różnice podejść w myśleniu o tożsamości osobowej, odsłaniając obszary wymagające dalszej pracy analitycznej zarówno w przypadku modeli komunikacyjnego, jak i podejścia klasycznego.
    The present considerations attempt to establish a dialogue between the classical understanding of the human person, represented by Agnieszka Lekka-Kowalik, and the proposal to define ‘personal identity’ as the communication environment. For this purpose it was important to recognize areas common to both conceptions, such as the fundamental experience of being and the awareness of one’s ontological coherence and uniqueness. Additionally, in trying to address the question of who we are social references needed to be taken into account. The differences between the two approaches in question concerning the issue of ‘personal identity’ have been indicated and the areas demanding further analytical work in the communication model as well as in the classical approach have been identified.
    Źródło:
    Ethos; 2017, 30, 1 (117); 289-299
    0860-8024
    Pojawia się w:
    Ethos
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Human Soul in the Light of Czesław Stanisław Bartnik’s Universalistic Personalism
    Autorzy:
    Miczyński, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2158377.pdf
    Data publikacji:
    2022-09-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    body
    soul
    spirit
    self
    human
    person
    personalism
    system
    Opis:
    The article presents a contemporary understanding of the human soul according to Czesław Stanisław Bartnik (1929–2020), the founder of universalistic personalism. The term “soul” has been understood in many different ways throughout the history of human thought, hence it still raises confusion today. It is sometimes dismissed as too “religious” and replaced by the word “ego” or “person.” It seems that a successful attempt to link the history of human thought with a contemporary understanding of the person is Bartnik’s personalistic system. The article groups Bartnik’s thoughts on the “human soul” into four main blocks: personalistic reflection on the history of the concept of “soul”; place of the soul in the structure of the contemporary person (real being); clarification of the significance of the soul’s “function” in the inner and outer world of an individual; the existence of a “social person” and – in a sense – a “social soul” i.e., the spiritual self-awareness of society (although there is no single common soul for all people). The analysis leads to the following conclusions: the terms “soul” and “person” are not synonymous today; the meaning of “person” is broader than that of “soul,” however, the “person” does not displace the “soul.” Putting it positively, the soul together with the body constitutes human nature, and thanks to this nature, there is a metaphysical personal “self” (ontic ego) which can be described as a “spiritual soul” or “spirit” (whereby the metaphysical “self” is inseparable from the “soul”) Man as a person expresses himself through body and soul, as well as the metaphysical self (which is present in the consciousness). Because of its “spiritual soul,” a person is constantly in development, transcends reality and is moving towards its ultimate fulfilment in the Communion of the Divine Persons. This is done by making the right moral choices, in conjunction with the Person of Jesus Christ.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2022, 40, 3; 751-774
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Równouprawnienie związków wyznaniowych jako jedna z naczelnych zasad relacji Państwo-Kościół w Polsce i gwarant świeckiego charakteru III Rzeczypospolitej Polskiej
    Equal rights of religious organizations as one of the main principles of State-Church relations in Poland and the guarantee the secular nature of the Third Republic of Poland
    Autorzy:
    Krzysztofek-Strzała, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043260.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    equality of churches and other religious organizations
    Third Republic of Poland
    dignity of the human person
    religious freedom
    legal position of churches and other religious organizations
    freedom of conscience and religion
    równouprawnienie kościołów i innych związków wyznaniowych
    III Rzeczpospolita Polska
    godność osoby ludzkiej
    wolność religijna
    położenie prawne kościołów i innych związków wyznaniowych
    wolność sumienia i religii
    Opis:
    Przedmiotem recenzji jest publikacja Anety Marii Abramowicz dotycząca niezwykle ważnej w polskim systemie prawa wyznaniowego po 1989 r. konstytucyjnej zasady równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych. Autorka zaprezentowała w monografii szeroką analizę przepisów prawnych odnoszących się zarówno do regulacji położenia prawnego, jak i działalności kościołów i innych związków wyznaniowych pod kątem ich zgodności ze wspomnianą zasadą. Książka została opatrzona obszernym wstępem ukazującym historyczny rozwój zasady równości oraz omówieniem jej w kontekście wolności religijnej w aspekcie indywidualnym i instytucjonalnym. Recenzowana praca jest pierwszą, która w tak szerokim zakresie poświęca w całości uwagę zasadzie równouprawnienia kościołów i innych związków wyznaniowych w Polsce, i stanowi cenne uzupełnienie dotychczasowego dorobku nauki polskiego prawa wyznaniowego.
    The subject of the review is the publication of Aneta Maria Abramowicz regarding the very important constitutional principle of equal rights of churches and other religious organizations in the Polish system of law on religion after 1989. The monograph presents an extensive analysis of the legal provisions on both the regulation of the legal position and the activity of churches and other religious organizations, focusing especially on their compliance with the principle mentioned above. The book includes a comprehensive introduction that shows the historical development of the principle of equality as well as a discussion of the principle at hand in the context of religious freedom in the individual and institutional dimensions. The reviewed work is the first monograph that devotes full attention to the principle of equal rights of churches and other religious organizations in Poland and is a valuable complement to the achievements of the study of Polish law on religion.
    Źródło:
    Studia z Prawa Wyznaniowego; 2020, 23; 539-546
    2081-8882
    2544-3003
    Pojawia się w:
    Studia z Prawa Wyznaniowego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Osoba Jezusa Chrystusa i jej uniwersalne znaczenie. Perspektywa patrystyczna
    A Person of Jesus Christ and His Universal Importance. Patristic Perspective
    Autorzy:
    Królikowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/612550.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jezus Chrystus
    Chrystologia
    Człowiek
    Osoba
    ludzkość
    patrystyka
    Ojcowie Kościoła
    Jesus Christ
    Christology
    Human Being
    Person
    Mankind
    Patristic
    Church Fathers
    Opis:
    II merito principale dei Padri della Chiesa consiste nell’aver elaborato i concetti fondamentali e i principi fondanti della dottrina di fede. In modo particolare, tale contributo va valorizzato nella cristologia perche rimane significatvo e valido anche per le ricerche odierne in questo ambito teologico. La cristologia si fonda sui tre principi. 1. Cristo e Salvatore di tutto l'uomo. La sua incamazione garantisce la salvezza di tutto l'essere umano (corpo, anima, intelletto, volonta, sentimento), poiche Egli e vero uomo. La cristologia patristica segue il principio: „II Verbo di di Dio si fece uomo, perchć l'uomo diventasse dio”. 2. Cristo e Salvatore di tutti gli uomini. L’universalita della salvezza e garantita dall'assunzione dal Verbo della natura umana comune a tutte le persone. Egli si e unito in qualche modo ad ogni uomo. 3. La salvezza di Cristo ha anche una dimensione cosmica in quanto Lui e la pienezza della verita di cui i germi si trovano in ogni creatura (Giustino Martire) e in Lui vengono ricapitolate tutte le cose (Ireneo di Lyone). Questi tre principi si fondano sull'ontologia del mistero di Gesu Cristo, ma, al tempo stesso, mantengono un forte e realistico carattere soteriologico. Anzi, il loro fondamento ontologico e garante della validita e dell’universalita della soteriologia. In ąuesto senso, la cristologia dei Padri non conosce l'antinomia tra ontologia e soteriologia di cui si e tanto parlato nella riflessione cristologica del XX secolo. La cristologia patristica rimane attuale e istruttiva nella sua struttura fondante, indicando come presentare organicamente il mistero di Gesu Cristo, vero Dio e vero uomo.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2008, 52, 1; 539-547
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Prawo w służbie humanizacji życia
    Law in The Service of Humanization of Life
    Autorzy:
    Stasiak, Ks. Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046655.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    proces humanizacji
    godność człowieka
    jednakowa i niezbywalna godność osoby
    wyzwalająca funkcja prawa
    demokratyczny system
    zasady wolności i równości
    regulator życia społecznego
    wypisywanie recept
    świat bardziej sprawiedliwy
    humanization process
    human dignity
    equal and inalienable dignity of the person
    liberating function of law
    democratic system
    principles of freedom and equality
    social life regulator
    writing prescriptions
    a more just world
    Opis:
    Artykuł zamierza wykazać wpływ prawa na procesy humanizacji życia w wymiarze osobowym i społecznym. Prawo to powszechne doświadczenie wszystkich ludzi, jest tworzone przez człowieka i dla człowieka: „cum igitur hominum causa omne ius constitutum sit”. Fundament prawa opiera się na jednakowej i niezbywalnej godności osoby ludzkiej. Człowiek posługuje się prawem w wysiłku realizacji swego człowieczeństwa i lepszej przyszłości. Prawo to także kluczowy regulator życia społecznego, prawo konsoliduje więzi społeczne, wzmacnia struktury państwa, tworzy wspólnotę narodów. Humanizację prawa objawia jego wyzwalająca funkcja. Prawo stanowi oparcie dla słabszych, człowiek swojej pozycji nie musi bronić siłą, jego miejsce w społeczeństwie gwarantuje mu prawo. Dzięki prawu w sytuacjach konfliktowych został wygaszony dźwięk broni. Człowiekowi w poszukiwaniu procedur organizacji życia przyświeca idea zawarta w twierdzeniu Anaksymandera z Miletu, iż człowiek pragnie być sobą, człowiek zabiega o kształt swego losu. Prawo dąży do realizacji sprawiedliwości, chce oddać każdemu to, co mu się należy. Prawo nie utożsamia się z moralnością – to jednak nie może uznać za słuszne tego, co jest złem z punktu widzenia moralnego. Prawo odwołuje się do prawdy, choć prawdy nie dekretuje, to jednak prawo oparte na kłamstwie byłoby destrukcją samego prawa. W demokratycznym państwie o tym, co jest prawem, stanowi większość obywateli. Większość głosów nie orzeka o prawdzie, nie stanowi o tym, co dobre, a co złe etycznie. Decyzja większości stanowi o tym, co jest legalne. System demokracji opiera się na zasadach wolności i równości wszystkich obywateli. Dzięki tym zasadom respektuje się zarazem zdania tych, którzy są w mniejszości. Tworzenie prawa jest sztuką „ars legesferendi”. Prawo nie jest fotografią społeczeństwa, prawo nie mówi, jak jest, lecz jak być powinno; stąd „lex respicit futura”. Prawo liczy na szansę przemiany człowieka, na budowę świata o bardziej ludzkim wizerunku. Prawnika można porównać z powołaniem lekarza. Lekarz staje nad chorym, aby go leczyć, a nie zajmować się wypisywaniem recept, choć proces leczenia następuje poprzez wypisywanie recept. Podobnie prawnik nie może ograniczać swojej uwagi do świata norm, lecz poprzez normy i ich aplikację czynić świat bardziej sprawiedliwym i godnym człowieka.
    The article intends to demonstrate the impact of law on humanization processes of life in the personal and social dimension. The law, this universal experience of all people, is created by man and for man: „cum igitur hominum causa omne ius constitutum sit”. The foundation of law is based on the equal and inalienable dignity of the human person. Man uses the law in the effort to realize his humanity and a better future. The law is also a key regulator of social life, the law consolidates social bonds, strengthens the structures of the state, creates a community of nations. Humanization of the law is revealed by its liberating function. The law can be the support for the weak, a man does not have to defend his position, his place in society guarantees him the law. Thanks to the law, the weapon’s sound was muted in conflict situations. Man in search of procedures for organizing life is guided by the idea contained in the theorem of Anaximander of Miletus that man desires to be himself, man strives to shape his fate. The law strives for justice and wants to give everyone its due. The law does not identify with morality – but this cannot be considered as right what is evil from a moral point of view. The law refers to the truth, although it does not decree the truth, but the law based on lies would be the destruction of the law itself. In a democratic state, what is the law is up for the decision the majority of citizens. Most voices do not rule in accordance with the truth, they do not determine what is good and what is ethically wrong. The majority’s decision is what is legal. The democracy system is based on the principles of freedom and equality of all citizens. Thanks to these principles, the opinions of those who are in the minority are respected. Creating the law is the art of “ars legesferendi”. The law is not a reflection of society, the law does not say how it is, but how it should be; hence the “lex respicit futura”. The law counts on the chance of human transformation and building a world with a more human image. A lawyer’s mission can be compared to vocation of a doctor. The doctor stands over the patient to treat him and not deal with writing prescriptions, although the treatment process is done by writing prescriptions. The comparison with the role of the doctor emphasizes this idea: the doctor writes a prescription, but it is not the prescription that heals, but the drug. Similarly, in a legal norm, it is not about the letter, the spirit of the law. The Scriptures say that the letter kills and the spirit gives life. Hence we are talking about the spirit of the law.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2020, 2; 333-357
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies