Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Eternity" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-13 z 13
    Tytuł:
    The Salvific Dimension of Time in the Christian Liturgy
    Autorzy:
    Brzeziński, Daniel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043883.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    time
    καιρός
    eternity
    salvation
    liturgy
    anamnesis
    Opis:
    This paper discusses the relationship between time and salvation that exists in the Christian liturgy, in which time possesses two characteristics. One is its sacredness, and the other is a special property that does not exist outside the liturgy but derives directly from its anamnetic dimension: it is a “medium” and an “existential context” of the real salvation delivered and still being delivered by Christ. The author begins with a reflection on time in cultural anthropology and the history of religion, demonstrating unambiguously that, since the earliest of days, disparate cultures and religions have shared the conviction that time is sacred. He then goes on to address the biblical concept of time which has fundamentally contributed to a fuller understanding of the essence and nature of liturgical time as the καιρός of salvation. It is in the liturgy of the Church—the final earthly stage in the history of salvation—that the salvific, effective and real encounter between God’s eternity and human life takes place. The Christian liturgy is an otherworldly act of salvation in worldly space and time, a manifestation of the “fullness of time.” The paper also attempts to offer a preliminary juxtaposition of the theological understanding of liturgical time with the findings of modern physics concerning the understanding and description of time. This may serve to stimulate further, more in-depth biblical and theological (and in particular theologico-liturgical) reflection on the phenomenon of time, and perhaps even a new look at the phenomenon of time on the part of modern physicists.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 329-351
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czas w teologii. Myśląc z Josephem Ratzingerem
    Time in Theology. Thinking with Joseph Ratzinger
    Autorzy:
    Barth, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043854.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Czas
    wolność
    wieczność
    exitus
    reditus
    Joseph Ratzinger
    time
    freedom
    eternity
    Opis:
    Czas jest podstawowym orzecznikiem egzystencji człowieka. Pytanie o czas jest nierozłącznie związane z pytaniem o Boga, a w konsekwencji o ludzką decyzję i wolę. Celem artykułu jest ukazanie znaczenia czasu w teologii, a także pokazanie momentów, w których to pytanie się pojawia. Inspiracją w tych poszukiwaniach jest myśl Josepha Ratzingera, który czas wiąże z rozumieniem wieczności, a także ludzkiej egzystencji. Podjęte zostaną cztery zagadnienia: 1. Znaczenie czasu w teologii w ogóle; 2. Główne wektory Ratzingera koncepcji czasu; 3. Związek czasu i wieczności; 4. Czasowości a wolność człowieka. Badania będą się opierały na źródłowych tekstach Ratzingera, ich analizie oraz próbie wydobycia linii przewodniej w jego rozumieniu czasu: relacja do wieczności, dialogiczna koncepcji nieśmiertelności, a także koncepcje exitus i reditus. Wynikiem badań jest wskazanie na ścisły związek czasu i wieczności, który realizuje się w Chrystusie i na Jego wzór w każdym człowieku.
    Time is the basic predictor of human existence. The question of time is inseparable from the question of God and, consequently, of human choice and will. The aim of the article is to show the importance of time in theology, as well as to illustrate the points at which this question arises. The inspiration in this search is the thought of J. Ratzinger, which links time with our understanding of eternity and human existence. Four issues will be discussed: (1) the meaning of time in theology in general; (2) the main vectors of Ratzinger's concept of time; (3) the relationship between time and eternity; and (4) the relation of temporality to human freedom. The research will be based on Ratzinger's source texts, their analysis, and an attempt to extract the guiding lines in his understanding of time: the relation to eternity, the dialogical concept of immortality, as well as the concept of exitus and reditus. The result of the research is the indication of the close relationship between time and eternity, which is realized in Christ and, following his example, in every human being.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 365-383
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Eternal God's Response to Man's Cry in His Passing “Days” and “Years” (Ps 90)
    Autorzy:
    Witczyk, Henryk
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1178875.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-17
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    eternity
    time
    man’s time
    days and years
    ps 90
    Opis:
    In Ps 90, the poet expresses his perception of man's time as marked by dynamic of passing away, fear of death, destruction, and futility. At the same time, he speaks of God's “eternity” as “You are” (v. 2). He discovers the astonishing influence of “eternity” on “time.” The prayer of the “servants” makes the distant God (full of anger and indignation – v. 11) come close to them and act in their fleeting time to evoke His “mercy,” “steadfast love,” “joy” “glorious power,” thereby making time “stable” and “permanent” (v. 17). This is anchored in God's eternity, even in God's “You are” (v. 2). In the short and transient “days” and “years” of His “servants” and their “sons,” God writes an intense experience of His eternity. The extraordinary coexistence, even the interpenetration of time and eternity in the experience of the believer (people), is perhaps the most crucial theological intuition of Ps 90.
    Źródło:
    The Biblical Annals; 2020, 10, 4; 533-562
    2083-2222
    2451-2168
    Pojawia się w:
    The Biblical Annals
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Aeon as an Expression of Metaphysics of Transcendence and Metaphysics of Immanence in John Damascene
    Aeon jako wyrażenie metafizyki transcendencji i metafizyki immanencji u Jana Damasceńskiego
    Autorzy:
    Petridou, Lydia
    Terezis, Christos
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/947564.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jan Damasceński
    wieczność
    aeon
    czas
    Orygenes
    John Damascene
    eternity
    time
    Origen
    Opis:
    In this study the concept of ‘aeon’ in John Damascene is discussed. More specifically, relying on his treatise under the title An exact Exposition of the Orthodox Faith, the relation between aeon and the created world, as well as the resulted from it combination of Cosmology with Eschatology, are first of all investigated. Subsequently, the relation between aeon and the Holy Trinity, taking into account all the ways in which it is manifested, as well as the combination of Henology with Eschatology, are approached. Throughout the entire reasoning, it arises that the Christian thinker utilizes the Words, that is, the divinely inspired texts, as an objective proof for the Christian validity of his arguments. The most important conclusion drawn is that the term “aeon” has many meanings and each one of them is formulated according to the metaphysical or natural ontological plane to which they refer.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2020, 73; 123-148
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Concept of Time in "Enarrationes in Psalmos" by Saint Augustine
    Autorzy:
    Czyżewski, Bogdan Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043881.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Augustyn
    Psalmy
    czas
    wieczność
    człowiek
    przemijanie
    Augustine
    psalms
    time
    eternity
    man
    passing
    Opis:
    What is time? What is its nature, designation and aim? Saint Augustine attempted to resolve these and other questions in his greatest exegetical-homiletical work, Enarrationes in Psalmos. The Bishop of Hippo, commenting on particular verses of the Davidic Psalms, comes to the conviction that time is a variable and fragile value, just like the world and man, which are subject to its laws. The time created by God had a beginning, it abides, and it will have an end. However, this does not mean that the passing of time should be viewed only in a negative sense, for at a concrete moment in time the Son of God became incarnate in order to save man. Time also exists so that man has an opportunity to be converted and to enter eternity. For the Bishop of Hippo, there is no concept of time in eternity, which is changeless and lasts forever. In his conception of time, we can see not only its pure physical aspect, but above all, its theological dimensions. In particular, it contains a message for man that refers not only to the present, but predominantly to the future, to an eternity that inspires great optimism for all people.
    Czym jest czas? Jaka jest jego natura, przeznaczenie i cel? Na te i inne pytania próbował odpowiedzieć św. Augustyn w największym swoim dziele egzegetyczno-homiletycznym Enarrationes in Psalmos. Biskup Hippony komentując poszczególne wersety psalmów dawidowych dochodzi do przekonania, iż czas jest wartością zmienną i kruchą, podobnie jak świat i człowiek poddany jego prawom. Czas stworzony przez Boga miał swój początek, trwa i będzie miał też koniec. Nie oznacza to jednak, że ze względu na przemijanie czasu, należy postrzegać go wyłącznie w sensie negatywnym. W konkretnym bowiem czasie wcielił się Syn Boży, by zbawić człowieka. Czas jest również po to, by człowiek miał możliwość nawrócenia i wejścia do wieczności. Tam nie ma pojęcia czasu, wieczność bowiem, zdaniem biskupa Hippony, jest niezmienna i trwa. W Augustyńskiej koncepcji czasu dostrzegamy nie tylko aspekt czysto fizykalny, ale przede wszystkim wymiar teologiczny. Zawiera ona bowiem przesłanie do człowieka odnoszące się nie tylko do teraźniejszości, ale przede wszystkim do przyszłości, do napawającej wszystkich głębokim optymizmem wieczności.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 247-262
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Praesens de praeteritis. Regulus jako przykład bohaterstwa w "Państwie Bożym" Augustyna
    Praesens de praeteritis. Regulus as an Example of Heroism in St Augustine’s "De civitate Dei"
    Autorzy:
    Kucz, Anna Maria
    Matusiak, Patrycja
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1043876.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-21
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    czas
    wieczność
    Augustyn
    Confessiones
    De civitate Dei
    Regulus
    exemplum
    time
    eternity
    Augustine
    Confessions
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie roli przykładu bohaterstwa Marka Atiliusza Regulusa, pojawiającego się w Państwie Bożym Augustyna, na tle kartagińskich dwojakich odwołań – do historii oraz do Eneidy Wergiliusza, w świetle rozważań Augustyna nad czasem, specyfiką i funkcją przeszłości oraz pamięci zawartych w jego Wyznaniach.
    The aim of the present article is to outline the role of Marcus Atilius Regulus, who appears as an exemplum of heroism in St Augustine’s De civitate Dei. He is presented against a background of Carthaginian double references (i.e., both to history and to Virgil’s Aeneid) and in the light of Augustine’s reflections on time, on the specificity and function of the past, and on the memory as expressed in his Confessiones.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2020, 38, 1; 263-280
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie przymiotnika αἰώνιος w Setpuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie w nawiązaniu do interpretacji Wacława Hryniewicza tekstu Mt 25,46
    The Meaning of the Adjective αἰώνιος in the Septuagint, the Old Testament Pseudepigrapha and the New Testament. A Response to Wacław Hryniewicz’s Interpretation of Mt 25:46
    Autorzy:
    Piwowar, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044321.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    αἰώνιος
    wieczność
    kara wieczna
    życie wieczne
    Mt 25:46
    eternity
    eternal punishment
    eternal life
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest analizie znaczenia przymiotnika αἰώνιος, które przyjmuje on w Septuagincie, pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie. Inspiracją do napisania artykułu była interpretacja tekstu Mt 25,46 przez ks. prof. Wacława Hryniewicza. Dowodzi on, że omawiany przymiotnik – użyty dwa razy we wspomnianym wersecie – w syntagmie εἰς κόλασιν αἰώνιον znaczy „długotrwały”, tzn. trwający przez długi czas, ale mający koniec (Hryniewicz odnosi się do znaczenia analizowanego słowa, które przyjmuje ono w grece klasycznej), podczas gdy w εἰς ζωὴν αἰώνιον przyjmuje znaczenie „wieczny”, tzn. ma swój początek, ale nie ma końca. Na tej podstawie Hryniewicz uważa, że kara, o której mówi Mt 25,46, nie jest wieczna, lecz ograniczona w czasie (w jego mniemaniu interpretację tę potwierdza również rzeczownik κόλασιν rozumiany jako kara ukierunkowana na refleksję, której celem jest poprawa postępowania).          Artykuł analizuje znaczenie αἰώνιος w LXX, w pseudoepigrafach Starego Testamentu i Nowym Testamencie, wskazując na wyraźną ewolucję znaczenia tego słowa w powyższych tekstach. Zwłaszcza w pseudoepigrafach Starego Testamentu, posiadających apokaliptyczny charakter, przymiotnik ten przyjmuje znaczenie „wieczny” w tym sensie, że ma początek, ale nie ma końca (jest to tzw. wieczność względna). Przyczyną tej zmiany znaczenia była rodząca się wiara w życie pozagrobowe i nagrodę albo karę, która czeka na każdego po jego śmierci.          Zakończenie artykułu wskazuje na błędy i nieścisłości dotyczące refleksji Hryniewicza na temat kary wiecznej na podstawie Mt 25,46.
    The article is devoted to the meaning that the adjective αἰώνιος assumes in the Septuagint, the Old Testament pseudepigrapha and the New Testament. Such a reflection was inspired by Rev. Prof. Wacław Hryniewicz’s interpretation of Mt 25:46. Hryniewicz argues that the adjective in question used twice in the verse in the syntagma εἰς κόλασιν αἰώνιον means “long-lasting”, that is lasting for a long time but having its end (Hryniewicz refers to the meaning of the adjective in classical Greek), while in εἰς ζωὴν αἰώνιον it means “eternal”, that is having its beginning but no end. It is on this basis that Hryniewicz concludes that the punishment the verse mentions in not eternal but temporary (in his view, this also confirms the meaning of the noun κόλασις as punishment aimed at generating reflection and improvement). The present article analyzes the meaning of αἰώνιος in LXX, in the Old Testament pseudepigrapha and in the New Testament, pointing to a clear evolution of the meaning of the word in these texts. It is especially in the Old Testament pseudepigrapha of an apocalyptical character that the adjective is imbued with the meaning of “eternal”, that is having its clear beginning but no end in time (the so-called relative eternity). This happened due to the arising belief in the afterlife and the reward or punishment awaiting everybody after his or her death. The conclusion of the article points to certain mistakes and inaccuracies of Hryniewicz’s reflections on eternal punishment.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2019, 36; 445-490
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy współczesnej eschatologii w refleksji wrocławskich teologów Romana Rogowskiego i Piotra Liszki
    Problems of Contemporary Eschatology in the Reflection of Wroclaw Theologians: Roman Rogowski and Piotr Liszka
    Autorzy:
    Ferdek, Bogdan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36460352.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Apocalypse
    Transfiguration
    reintegration of cosmos
    time
    eternity
    Apokalipsa
    Przemienienie Pańskie
    reintegracja kosmosu
    czas
    wieczność
    Opis:
    Zaprezentowany model eschatologii apokaliptycznej bazuje na Przemienieniu Pańskim. Ono objawia „in nuce” te „wielkie rzeczy”, których ani „ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć” (1Kor 2, 9). Tych „wielkich rzeczy” doświadczyło na Taborze trzech Apostołów i dlatego chcieli na nim pozostać: „dobrze, że tu jesteśmy; jeśli chcesz, postawię tu trzy namioty”. W dobie przeceniania ekologii i tworzenia z niej jakiejś ideologii ekologizmu trzeba ukazywać eko-eschatologię. Ukazuje ona, że tylko przywrócenie harmonijnych relacji z Bogiem jest podstawą harmonijnych relacji pomiędzy ludźmi oraz pomiędzy ludźmi i ich współ-stworzeniami. Brak tej harmonii powoduje dysharmonię pomiędzy ludźmi a ich współ-stworzeniami. Ekologia posiada więc również wymiar teologiczny. Fizykalne koncepcje czasu poszerzają pole badawcze eschatologii w temacie relacji czasu do wieczności. Jednak rozwiązanie tego problemu należy do teologii. Przemienienie Pańskie może być przyczynkiem do rozwiązania tego problemu. Sugeruje ono jakąś przemianę czasu, który dla bytów temporalnych byłby niekończącą się wędrówką poprzez coraz no nowe początki w wiekuistym Bogu. W czasie tej eschatologicznej wędrówki niewyczerpana tajemnica Boga objawiałaby się zbawionym w coraz to nowym świetle.
    The presented model of apocalyptic eschatology is based on the Transfiguration. It reveals "in nuce" those "great things" which "eye has not seen, nor ear heard, nor entered into the heart of man" (1 Cor 2:9). These "great things" were experienced by the three Apostles on Tabor and therefore they wanted to stay there: "it is good that we are here; if you want, I will put up three tents here.” In the era of overestimating ecology and creating some ideology of ecology from it, eco-eschatology must be shown. It shows that only the restoration of harmonious relations with God is the basis for harmonious relations between people and between people and their co-creatures. The lack of this harmony causes disharmony between humans and their co-creatures. So ecology also has a theological dimension. Physical concepts of time broaden the research field of eschatology in the subject of the relationship between time and eternity. However, the solution to this problem belongs to theology. The Transfiguration of the Lord may be a contribution to solving this problem. It suggests some transformation of time, which for temporal beings would be an endless journey through ever new beginnings in the eternal God. During this eschatological journey, the inexhaustible mystery of God would be revealed to the redeemed in ever new light.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2023, 17, 1; 7-19
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czas a wieczność według Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
    Time and Eternity according to Joseph Ratzinger/Benedict XVI
    Autorzy:
    Góźdź, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041044.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Zeit
    Ewigkeit
    Unsterblichkeit
    Geistseele
    Auferstehung
    exitus-reditus
    time
    eternity
    immortality
    spiritual soul
    resurrection
    czas
    wieczność
    nieśmiertelność
    dusza duchowa
    zmartwychwstanie
    Opis:
    Autor stawia hipotezę interpretacji nauki Josepha Ratzingera/Benedykta XVI na temat relacji czasu i wieczności. Każda religia obiecuje człowiekowi na różny sposób wyjście z doczesności, z obecnego sposobu bytowania, po prostu „z czasu” do czegoś ponad historyczną egzystencją, co określa się jako wieczność, czy nieśmiertelność. Rodzi się przy tym zasadnicze pytanie: skoro czas pragnie wyjść poza siebie ku wieczności, to czy wieczność – odwrotnie – ma jakąś relację do czasu, czy jest może jakąś negatywną bezczasowością? Chrześcijaństwo jednoznacznie opowiada się za Bogiem jako Panem nad czasem i tym samym za uczestniczeniem Boga w czasie, głównie przez Wcielenie Syna Bożego, a przez to wskazuje też na udział człowieka w wieczności Boga. Wtedy wieczność jest dla chrześcijanina trwaniem w Osobie Zmartwychwstałego. Trwanie to zasadza się na elemencie nieprzemijającym człowieka, czyli duszy duchowej, która otwiera człowieka na zmartwychwstanie, a przez to na nieśmiertelność rozumianą jako relacja przez Syna Bożego do Boga jako trynitarnej Miłości. Tak chrześcijaństwo ma linearne (a nie cykliczne w sensie kołowrotu) rozumienie czasu, ale przyjmuje też pozytywną cykliczność, wyrażoną w schemacie exitus – reditus. tj. exitus jest wolnym aktem stwórczym Boga, a reditus – wolnym samoofiarowaniem się człowieka na wzór Syna Bożego. Krzyż Chrystusa jako samoofiarowanie się Bogu Ojcu jest modelem przeniesienia czasu w nowy sposób trwania, czyli w wieczność. Chrystus jest zatem spełnieniem czasu i początkiem wieczności człowieka wierzącego.  
    The author puts forward a hypothesis related to the interpretation of the thought of Joseph Ratzinger - Benedict XVI on the interrelation of time and eternity. Different religions offer different ways of departing temporality - the way of being within the confines of time - towards some extratemporal existence, commonly referred to as eternity or immortality. This perspective evokes a fundamental question: if time wants to reach beyond itself towards eternity, is it that eternity - in its turn - stays in a kind of interrelation to time, or is it a kind of negative atemporality? In its view of the matter, Christianity makes a clear statement that God has power over time, which implies that God participates in the temporal reality. This participation manifests itself overtly through the Incarnation of the Son of God. Consequently, this participation shows that man takes part in the eternity of God. In this sense, a Christian reaches eternity through his/her existence in the Person of the Resurrected Jesus. This ability to eternally remain in Jesus rests on the immortal element of the human being - that is his/her spiritual soul. The soul opens a path towards salvation and the relational eternity, that is a relationship of a Christian person with the Son of God and through Him with God as Trinitary Love. This is how Christianity – while respecting the linear nature of time – promotes a positive cyclical (yet not a reiterative) concept of time, which manifests itself in the exitus - reditus relationship. Exitus is an autonomous act of God’s creation, while reditus - is a human self-sacrifice as exemplified by the Son of God. Jesus’ self-sacrifice to God the Father is a model of how time can be projected onto a new way of existence: eternity. Therefore, Christ brings time to its fullness. His Event marks the beginning of eternity for the faithful.
    Der Autor formuliert eine Interpretation der Lehre von Joseph Ratzinger/Benedikt XVI. bezüglich der Relation von Zeit und Ewigkeit. Jede Religion verheißt dem Menschen auf verschiedene Weisen das Überschreiten des Diesseitigen, des gegenwärtigen Seinsmodus, einfach der Zeit – auf Etwas hin jenseits der historischen Existenz, was als Ewigkeit bzw. Unsterblichkeit bezeichnet wird. Es stellt sich dabei eine grundsätzliche Frage: Wenn die Zeit auf das Überschreiten ihrer selbst hin in die Ewigkeit angelegt ist, hat dann umgekehrt auch die Ewigkeit eine Relation zu der Zeit oder ist sie vielleicht bloß eine negative Zeitlosigkeit? Das Christentum eindeutig bekennt Gott als den Herren der Zeit und damit bekennt es auch das Involvieren Gottes in die Zeit, vor allem durch die Inkarnation des Sohnes Gottes, was andererseits die Teilnahme des Menschen an der Ewigkeit Gottes bedeutet. Die Ewigkeit ist somit für den Christen das Bleiben in der Person des Auferstandenen. Dieses Bleiben gründet auf dem unvergänglichen Element im Menschen, d. h. auf der Geistseele, welche ihn für die Auferstehung und somit für die Unsterblichkeit öffnet. Diese wird als die Beziehung durch den Sohn Gottes zu Gott – der trinitären Liebe verstanden. Auf diese Weise hat das Christentum ein lineares (und nicht ein kreisförmiges im Sinne eines Tretrades) Zeitverständnis, nimmt jedoch ein positives periodisches Schema exitus – reditus an. Exitus ist hier der freie Schöpfungsakt Gottes und reditus – die freie Hingabe des Menschen nach dem Bild des Sohnes Gottes. Das Kreuz Christi als die Hingabe an Gott den Vater ist also ein Model des Übergangs der Zeit in eine neue Seinsweise, also in die Ewigkeit. Christus ist die Erfüllung der Zeit und der Anfang der Ewigkeit des glaubenden Menschen.   
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2017, 12; 155-171
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Niewysłowione zjednoczenie" czasu i wieczności
    An "Incomprehensible Union" of Time and Eternity
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601814.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    teologia
    czas
    wieczność
    Chrystus
    historia
    protologia
    eschatologia
    królestwo Boże
    Kościół
    misterium
    theology
    time
    eternity
    Christ
    history
    protology
    eschatology
    the Kingdom of God
    Church
    mystery
    Opis:
    Wzajemne przenikanie się czasu i wieczności winno być brane pod uwagę w każdej refleksji teologicznej. W artykule zwrócono uwagę na pewne ogólne ramy, które warto uwzględnić w rozpracowywaniu poszczególnych kwestii teologicznych. „Niewysłowione zjednoczenie” czasu i wieczności to jedna z odsłon tej samej tajemnicy Chrystusa, którą teolog winien dostrzegać w każdym z misteriów wiary. We wszystkich zagadnieniach teologicznych daje o sobie znać współistnienie czasu i wieczności przy supremacji bieguna wiecznego.
    The mutual penetration of time and eternity should be taken into account in every theological reflection. The article deals with a general framework that is to be considered while working out particular theological issues. An “incomprehensible union” of time and eternity is one of the versions of the same Mystery of Christ which a theologian should recognize in every single mystery of faith. In all theological issues the coexistence of time and eternity is noticeable and the eternity polar is supreme here.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2017, 11, 1; 163-182
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stwarzanie wieczne i poza czasem. Filozoficzne źródła koncepcji "generatio aeterna" Orygenesa
    Eternal and Timeless Creation: The Philosophical Sources of Origens Concept of "Generatio Aeterna"
    Autorzy:
    Mrugalski, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1044519.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    czas
    wieczność
    odwieczne stwarzanie świata
    odwieczne rodzenie Logosu
    medioplatonizm
    filozofia patrystyczna
    Platon
    Timajos
    Filon z Aleksandrii
    Orygenes
    time
    eternity
    eternal creation of the world
    eternal generation of the Logos
    patristic philosphy
    Middle Platonism
    influence of Greek philosophy on Christianity
    Plato
    Timaeus
    Philo of Alexandria
    Origen
    Opis:
    Dialog Platona Timajos, uznawany przez uczonych za „Biblię Platoników”, był interpretowany alegorycznie już w Starej Akademii (IV w. przed Chr.). W epoce hellenistycznej (I–III w. po Chr.) natomiast, w kręgach filozofów zwanych medioplatonikami, toczyła się poważna dyskusja na temat tez, które w nim się pojawiają. Zasadnicza kwestia dotyczyła tego, czy świat powstał w czasie, czy też istnieje ab aeterno. Większość filozofów medioplatońskich uważała, że świat musi być odwieczny. W dyskusji tej, począwszy od I w. po Chr., uczestniczyli również platonicy żydowscy i chrześcijańscy, tacy jak Filon Aleksandryjski, Klemens Aleksandryjski i Orygenes. W ich opinii Bóg, ponieważ jest niezmienny a zarazem dobry, nie zaczął działać dopiero w momencie stworzenia świata. Pismo Święte stwierdza jednak, że świat zaczął istnieć w czasie. W związku z tym, postulowani oni odwieczne rodzenie świata idei (kosmos noetos), który jako świat myśli Boga, istnieje ab aeterno w Boskim Logosie. Koncepcja generatio aeterna (czyli odwiecznego rodzenia Syna przez Ojca), którą znajdujemy w dziełach Orygenesa, jest związana z prowadzoną w tym czasie dyskusją na temat wieczności świata. Niniejszy artykuł ma na celu przedstawienie tej dyskusji i uwypuklenie zależności, jakie zachodzą między argumentami stawianymi przez medioplatoników, a tymi, które znajdujemy w różnych hipotezach Orygenesa.
    Timaeus, a dialogue of Plato regarded by scholars as “the Platonists’ Bible”, was interpreted allegorically even in the time of the Old Academy (4th century BCE). In the Hellenistic period (1st-3rd centuries CE), especially among the philosophers known as Middle Platonists, there was great debate over the theses that appear in it. The main question was whether the world was created in time or ab aeterno, and most of the Middle Platonic philosophers believed that the world must be eternal. By the first century CE, this discussion had also been joined by Jewish and Christian Platonists such as Philo of Alexandria, Clement of Alexandria and Origen. In their opinion, God, because he is unchanging but at the same time good, must not have started to operate only at the moment of the creation of the world, but before. Yet the Scriptures state that the world began to exist at a particular point in time. Therefore, Christian Platonists postulated the eternal generation or production of the world of ideas (kosmos noetos), which, since it is the world of God’s thoughts, exists ab aeterno in the Divine Logos. The concept of generatio aeterna (that is, the eternal generation of the Son by the Father), which we find in Origen’s works, is related to this ongoing discussion about the eternal nature of the world. This article aims to present the facets of this ancient debate while emphasizing the links between the arguments advanced by the Middle Platonists and those found in the various hypotheses of Origen.  
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2019, 35; 373-418
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologiczna doniosłość typologii Adam-Chrystus w świetle dokumentów Międzynarodowej Komisji Teologicznej
    The Theological Significance of the Adam-Christ Typology Based on the Documents of the International Theological Commision
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601584.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Adam
    Drugi Adam
    typologia
    Chrystus
    Bóg
    człowiek
    Wcielenie
    stworzenie
    zbawienie
    przebóstwienie
    obraz Boży
    chrystologia
    antropologia
    protologia
    eschatologia
    historia zbawienia
    czas
    wieczność
    the Second Adam
    typology
    Christ
    God
    man
    Incarnation
    creation
    salvation
    deification
    image of God
    Christology
    anthropology
    protology
    eschatology
    history of salvation
    time
    eternity
    Opis:
    W nauce o dwóch Adamach kryją się treści ważne dla wielu traktatów teologicznych. Biblijna typologia ukazuje również konieczność uwzględniania wzajemnej więzi między nimi. W tym sensie Pawłowy paralelizm wzywa do uprawiania teologii integralnej, która poszczególne prawdy wiary widzi w łączności oraz wyprowadza z całości Objawienia.
    The Christological dogma points out the mutual relation between Christology and anthropology. An anthropological element of Christology can be derived from the biblical teaching on two Adams. Having considered the documents of the International Theological Commission, which mention the Adam-Christ typology, the author draws conclusions that are also true regarding other theological treatises and correlation between them, namely, protology, anthropology, Christology, soteriology and eschatology. The article also shows how the First Adam and the Second Adam in fluence the history of a single man, as well as the whole humanity. An antitype and type may be considered two determinants that influence the history of the old and new mankind.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2016, 10, 1; 205-224
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niepokalany wyjątek od reguły. Powołanie chrześcijan w świetle maryjnego dogmatu
    The Immaculate Exception to the Rule. Vocation of Christians in the Light of the Marian Dogma
    Autorzy:
    Zatwardnicki, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1601416.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Bóg
    człowiek
    Chrystus
    Wcielenie
    Maryja
    Matka Boża
    Niepokalane Poczęcie
    wola
    czas
    wieczność
    historia
    predestynacja
    wolność
    łaska
    współpraca
    odkupienie
    powołanie
    ekumenizm
    protestantyzm
    prawosławie
    sola gratia
    God
    man
    Christ
    Incarnation
    Mary
    Mother of God
    the Immaculate Conception
    will
    time
    eternity
    history
    predestination
    freedom
    grace
    cooperation
    redemption
    vocation
    ecumenism
    Protestantism
    Orthodox Christianity
    Opis:
    W wyjątkowej relacji Boga i Matki Pana kryje się model obowiązujący wszystkich chrześcijan (nie tylko katolików), który należy odkryć. Na Niepokalane Poczęcie można patrzeć jak na wyjątek, z którego daje się odczytać reguła współpracy człowieka z Bogiem w realizacji Jego odwiecznego planu zbawienia.
    It is worthwhile to meditate the contents hidden in this Marian dogma, for the Mother of God’s unique vocation gives light to all the people’s vocation. The Immaculate Conception reveals the following truths: relation between the eternal will of God (predestination) and the will of man (freedom); relation between the divine grace and human cooperation; connection between temporality and eternity. The article also underlines an ecumenical aspect of the dogma’s contents. The author engages in polemics against the widespread (even among Catholics) opinion, according to which the Immaculate Conception should be an expression of the sola gratia principle.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2015, 9, 1; 161-187
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-13 z 13

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies