Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Christian tradition" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Benedict XVI’s Participation in the Ecumenical Dialogue with the Orthodox Church
    Udział Benedykta XVI w dialogu ekumenicznym z Kościołem prawosławnym
    Autorzy:
    Warzeszak, Józef
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050601.pdf
    Data publikacji:
    2020-09-25
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    dialog ekumeniczny
    droga do pełnej jedności
    braterstwo
    starożytna tradycja chrześcijańska
    Kościół prawosławny
    współpraca ekumeniczna
    ecumenical dialog
    way to full unity
    fraternity
    antique Christian tradition
    Orthodox Church
    ecumenical collaboration
    Opis:
    The author of this article presents the involvement of Benedict XVI in the ecumenical dialogue with the Eastern Orthodox Church as a whole based on speeches, declarations and homilies delivered to representatives of this Church. Undoubtedly, it is significant. As a pope, he encouraged this dialogue by his authority, fraternal treatment filled with friendship and love, meetings, communal prayer and teaching. He overcame various difficulties and contributing to the progress of this dialogue. He emphasized joint theological research, because without the unity of faith there is no complete and visible unity. As always – as the theologian and as the Prefect of the Congregation for the Doctrine of the Faith – he taught that common celebration of the Eucharist could take place only in full unity: when will it happen? It is God’s gift for which we have to pray and work at the same time: to evangelize together, to resist ideologies hostile to Christianity and humanity, to care for peace and justice among Christians and followers of other religions, and to cooperate in charitable work for the poor, the sick and the needy.
    Autor tego artykułu przedstawia – opierając się na przemówieniach, deklaracjach, homiliach wygłoszonych do przedstawicieli Kościoła prawosławnego Wschodu – udział Benedykta XVI w dialogu ekumenicznym z tym Kościołem jako całością. Niewątpliwie jest on znaczący. Benedykt XVI jako papież zachęcał do tego dialogu swym autorytetem, pełnym przyjaźni i miłości braterskim traktowaniem, spotkaniami, wspólną modlitwą, pouczeniami, przełamywał różne trudności, przyczyniał się do postępu w dialogu. Kładł nacisk na wspólne badania teologiczne, gdyż bez jedności wiary nie ma pełnej i widzialnej jedności. Jak zawsze – i jako teolog, i jako prefekt Kongregacji Wiary – uczył, że wspólne sprawowanie Eucharystii może mieć miejsce dopiero przy pełnej jedności. Kiedy ona nastąpi? Niewątpliwie jest darem Bożym, o który należy się modlić i zarazem pracować: wspólnie ewangelizować, wspólnie przeciwstawiać się wrogim chrześcijaństwu i człowiekowi ideologiom, dbać o pokój i sprawiedliwość pomiędzy chrześcijanami i wyznawcami innych religii, razem działać charytatywnie na rzecz ubogich, chorych i potrzebujących.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 68-88
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia przednicejska i jej aktualność
    Autorzy:
    Witko, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2041386.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Jesus Christ
    paschal mystery
    Church Fathers
    Judaism
    hellenistic culture
    gnosis
    theology before Nicea
    Apostolic Tradition
    Sacred Scripture
    typological exegesis
    Christian life
    Christian testimony
    martyrdom
    Jezus Chrystus
    misterium paschalne
    Ojcowie Kościoła
    judaizm
    świat helleński
    gnoza
    teologia przednicejska
    Tradycja Apostolska
    Pismo Święte
    egzegeza typologiczna
    chrześcijańska egzystencja
    świadectwo
    męczeństwo
    Opis:
    W artykule omawiam aktualność teologii przednicejskiej. Po pierwsze, zwracam uwagę na jej kontekst i środowisko. Nie zaniedbując refleksji katechetyczno-liturgicznej (ad intra), teologia ta podjęła z powodzeniem krytyczno-twórczy dialog ze światem semickim i grecko-rzymskim (ad extra). Dla teologii współczesnej oznacza to, że nie można zamykać się na wymóg myślenia historycznego, umiejscowionego w przestrzeni i czasie. Następnie ukazuję, że niezależnie od różnych kontekstów historyczno-kulturowych, teologia przednicejska jest refleksją nad Pismem Świętym, którego kluczem jest Chrystus zmartwychwstały - źródło i ostateczne wypełnienie Pism natchnionych. Takie ujęcie objawienia stanowi też podstawę właściwego uprawiania współczesnej refleksji teologicznej. W końcu, zwracam uwagę na doświadczenie egzystencjalno-duchowe, z którego wyrosła teologia przednicejska. Ewangelia jest dla niej nie tylko regułą wiary, lecz także regułą postępowania. Niewątpliwie tak rozumiana refleksja teologiczna ukazuje współczesnemu teologowi wymóg podjęcia egzystencjalnej refleksji nad objawieniem w kluczu historyczno-hermeneutycznym.
    This paper focuses on three issues. First, it is about the context and environment of pre-Nicene theology. It is emphasized that pre-Nicene theology did not neglect catechetical and liturgical reflection (ad intra) while at the same time successfully entered into a critical and creative dialogue with both the Semitic and Greco-Roman world where first Christians lived (ad extra). For contemporary theology its means that it cannot reject historical reasoning, placed in space and time. The second part stresses that, in spite of different situations and all historical and cultural contexts, theology before Nicea was above all an understanding of Sacred Scripture to which the key is the Risen Christ as the source and definitive fulfilment of the inspired writings. Finally, the third part of the paper focuses on the existential and spiritual experience from which pre-Nicene theology originated. For this theology the Gospel of Christ is not just the rule of faith but also the rule of life. This leads to a conclusion that a contemporary theologian is a to take up an existential-personalistic reflection on Revelation using the historical-hermeneutic method.
    Źródło:
    Studia Nauk Teologicznych PAN; 2013, 8; 133-150
    1896-3226
    2719-3101
    Pojawia się w:
    Studia Nauk Teologicznych PAN
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rozumienie śmierci w nauczaniu Ojców i Pisarzy Kościoła
    The Concept of Death in the Patristic Tradition
    Autorzy:
    Kasprzak, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1622090.pdf
    Data publikacji:
    2013-12-14
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    idea śmierci
    tradycja patrystyczna
    pierwsza śmierć (śmierć fizyczna
    consolatio mortis
    pochówek chrześcijański
    inskrypcje w katakumbach)
    concept of death
    patristic tradition
    "first death"
    physical death
    consolation mortis
    Christian burial
    catacomb's inscriptions
    Opis:
    The patristic view of death arose from the Greek anthropological philosophy. According to the ancients, man was made up of soul and body. Despite the Greek dualism, the Old Testament comprehensive approach to man meant that we are not two different, united natures, but rather a single, unified person. In early Christian writings man was portrayed as a living soul which after death awaits the resurrection of the body. Death was described as the major break in human nature . It is the “first death”, i.e. the physical one. Fathers of the Church gradually introduced to their explanation of death the elements from the Old Testament. They maintained that death was the result of Adam’s sin, and it was caused by the devil’s jealousy of man. They didn’t pay too much attention to the message of the New Testament, i.e. to the Jesus’ Sacrifice which expiated our sins and redeemed us from the course of the law. Their teaching was rather aimed to inspire the faith in the resurrection of bodies and in eternal life with God, by the use of a Christian version of consolatio mortis. Christians buried their dead what expressed their hope for the resurrection of believers laid in eternal sleep. The inscriptions found in the catacombs clearly illustrate this hope.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2013, 24; 151-171
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Apiariusz z Sicca Veneria i odwoływanie się do Ojców na synodach Afryki Łacińskiej (IV-VI w.)
    Apiarius of Sicca Veneria and the Appeal to the Fathers in the Synods of Latin Africa (4th-6th Centuries)
    Autorzy:
    Degórski, Bazyli
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/43559616.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Apiarius of Sicca Veneria
    Latin North Africa
    early Christian Synods of Latin North Africa
    authority of the Fathers
    Tradition
    Bishop of Rome
    legal appellation
    Apiariusz z Sicca Veneria
    Łacińska Afryka Północna
    wczesnochrześcijańskie synody Łacińskiej Afryki Północnej
    autorytet Ojców
    Tradycja
    Biskup Rzymu
    apelacja prawna
    Opis:
    Synody Kościoła łacińskiego Afryki IV-VI w. świadczą, że ich uczestnicy byli przekonani, iż trzeba opierać się na autorytecie poprzedników i odwoływać się do Tradycji. Wyrażenie „ojcowie” (lub rzadkie formy analogiczne, takie jak chociażby „bracia” – ἀδελφοί, fratres) było synonimem „Tradycji”, ponieważ wiązało się ściśle z autorytetem soborów, w szczególności Pierwszego Soboru w Nicei, którego znaczenie dogmatyczne nie ma sobie równego w historii Kościoła. Konsekwencją uznania Pierwszego Soboru Nicejskiego za niepodważalną Tradycję jest nadanie wypowiedziom Ojców charakteru normatywnego obowiązującego nawet Kościół Rzymski. Lektura dokumentów synodów afrykańskich ujawnia coraz wyraźniejsze precyzowanie wyznaczników Tradycji: apostolskiego pochodzenia, starożytności, powszechnej akceptacji. Ale to przede wszystkim uznanie działania Ducha świętego w kolegium synodalnym nadaje Tradycji moc wiążącą i pozwala na utożsamienie jej z wiarą i prawdą. Dokumentacja synodów afrykańskich stanowi decydujący krok w ewolucji relacji między Rzymem a innymi biskupstwami w zakresie prymatu jurysdykcyjnego czy autorytatywnej roli Rzymu. W swoich ostatecznych reperkusjach kwestia ta jest więc zabarwiona tonami eklezjologicznymi i ekumenicznymi. Omawiane teksty, przechodzące od uwarunkowań dyscyplinarnych i egzystencjalnych do centralnego problemu autorytetu w Kościele, pozwalają odkryć ogromny wkład Kościoła afrykańskiego w starożytną myśl chrześcijańską tego złotego wieku, w którym działali tacy Ojcowie, jak Aureliusz, Alipiusz, czy sam Augustyn.
    The series of texts from the synods of the African Latin Church that speak of appealing to the Fathers contain strong arguments that irrefutably testify to the fact that the synodal fathers were convinced that it was always necessary to rely on the authority of the Fathers who lived earlier and to refer to the indisputable Tradition. We also learn from them that the expression “fathers” (or rare analogous forms such as, for example, “brothers” – ἀδελφοί, fratres) is synonymous with “Tradition”, since it is closely associated with the authority of the Councils, in particular the First Council of Nicaea, whose essential dogmatic significance is unparalleled in the history of the Church. The consequence of recognising the First Council of Nicaea as indisputable Tradition is to give the statements of the Fathers a normative character binding even on the Roman Church. A reading of the documents of the African synods reveals an increasing clarification of the determinants of Tradition: apostolic origin, antiquity, universal acceptance. But it is above all the recognition of the action of the Holy Spirit in the synodal college that gives Tradition its binding force and allows it to be identified with faith and truth. The documentation of the African synods represents a decisive step in the evolution of the relationship between Rome and other bishoprics in terms of jurisdictional primacy or the authoritative role of Rome. In its ultimate repercussions, the issue is thus tinged with ecclesiological and ecumenical tones. The texts discussed here allow us to discover the enormous contribution of the African Church to the ancient Christian thought of this golden age, in which Fathers such as Aurelius, Alypius and Augustine himself were active.
    Źródło:
    Vox Patrum; 2023, 87; 95-114
    0860-9411
    2719-3586
    Pojawia się w:
    Vox Patrum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies