Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "świętość;" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 25
Tytuł:
Idea świętości Boga w słownictwie Nowego Testamentu
Autorzy:
Czerski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1161867.pdf
Data publikacji:
1967
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
świętość
święty
słownictwo
holiness
holy
vocabulary
Opis:
Die Heiligkeit Gottes gehört zu den zentralen religiösen Begriffen in der griechischen ausserbiblischen wie auch in der semitischen Literatur und im Neuen Testament. So in der klassischen griechischen Literatur wie in der hellenistischen bezeichnen die Heiligkeit Gottes diese Grundausdrücke: hágios, hagnós, hierós, hosiós, semnós wie auch analoge Ausdrücke: agathós und teleios. Von diesen Ausdrücken übernehmt die Septuaginta hágios, hósios, semnós, und hagnós und zu den analogen Terminen gibt sie das Wort ámōmos zu. Im Neuen Testament gehören zu den Hauptausdrücken der Heiligkeit Gottes hágios und hósios, zu den analogen: dikaios und teleios. Das Wort hágios brachte im griechischen ausserbiblischen Milieu die Macht und Herrlichkeit Gottes zum Ausdruck. Die Septuaginta übersetzt das hebräische qdš mit hágios und bezeichnet damit die Idee der Ueberragenheit, welche in verschiedenen Aspekten hervorkommt. Hágios drückt nicht nur die Macht und Unantastbarkeit (Unverletzlichkeit) aus, sondern auch einige moralische Eigenschaften wie: Vollkommenheit zu welcher verschiedene Tugenden gehören, Gegensätzlichkeit zur Sünde, weiter Liebe, Gerechtigkeit und „Eifrigkeit” um seine Ehre. Im Neuen Testament kommt am öftesten der Ausdruck hágios zum Vorschein. Im 2 Kor 1, 12 und Hebr 12, 10 hagiótēs bezeichnet die Heiligkeit Gottes, die sich in seinem ganzen Handeln ausdrückt, die Liebe — in 1 Petr 1, 15-16; Mt 6, 9 und Lk 11, 2; Lk 1, 49; J 17, 11b ; 1 J 2, 20; Offb 4, 8. Der Aspekt der Gerechtigkeit ausdrückt hágios in der 1 Petr 1, 15-16; Lk 1, 49; Offb 6, 10. Ausser den moralischen Eigenschaften bezeichnet hágios die Idee der Gottes Macht und Herrlichkeit (Lk 1, 49 und Offb 4, 8). Hósios bezeichnet in der griechischen Literatur die Reinheit Gottes, in der Septuaginta die Gerechtigkeit Gottes. Im Neuen Testament wird der Inhalt jenes Wortes bereichert bei Johannes durch die Idee der Macht (Offb 15, 4) und Gegensätzlichkeit zur Sünde (Offb 16, 5). Bei Paulus hat hosiótēs eine Nuance seiner Liebe (Eph 4, 24). Hagnós bezeichnete anfagns die Macht Gottes, später seine Reinheit. Die Septuaginta verwendet dieses Wort nur einmal auf Gott und will damit die Reinhait seiner Worte ausdrücken (Ps 11 (12), 7). Semnós drückt im griechischen ausserbiblischen Milieu die Herrlichkeit Gottes aus wie auch seine Untadelhaftigkeit. In der Septuaginta verliert semnós den ethischen Aspekt und kommt nur in 2 Mch 8, 14-15 vor und bezeichnet seine Macht. Die Idee Macht hat in sich das Wort hierós, aber seine Anwendung bezieht sich nur beim Ausdruck der Heiligkeit einer Gottheit. Hat keine Beziehung zu Gott in der Septuaginta und im Neuen Testament. Die Heiligkeit Gottes und der Götter sprechen jene analoge Ausdrücke: agathós, ámōmos, dikaios und teleios. Die ethische Vollkommenheit Gottes drückt das Wort agathós und seine Macht — téleios aus. In der Septuaginta bezeichnet ámōmos, dass Gott als dem Heiligen keine Tugend fehlt; im Neuen Testament drückt jene Idee das Wort téleios bei Mt 5, 48. Endlich spricht von der Heiligkeit Gottes im Neuen Testament dikaios und bezeichnet  mit ihm seine Vollkommenheit der Tugenden, Gegensätzlichkeit zur Sünde wie seine Barmherzigkeit, und in Röm 3, 26 seine Macht. In der griechischen Welt kommen also die nachstehenden Eigenschaften der Heiligkeit Gottes vor: Macht und Herrlichkeit, Reinheit und Untadelhaftigkeit. In der Septuaginta ist der Begriff der Heiligkeit Gottes vollkommener und hat in sich: Macht, Vollkommenheit der Tugenden, Gegensätzlichkeit zur Sünde, Liebe, Gerechtigkeit, „Eifrigkeit’ Untadelhaftigkeit und Reinheit. Im Neuen Testament fehlen die Aspekte: der Reinheit, Untadelhaftigkeit und „Eifrigkeit”. Die Verfasser des Neuen Testaments vermeiden jene Ausdrücke, welche zu stark die heidnischen Götterbegriffe ins Gedächtnis brachten, wie: hagnós, hierós und semnós. Die wesentlichen Elemente des Begriffs der Heiligkeit Gottes sind im Neuen Testament seine Liebe und Macht, im griechischen Milieu seine Reinheit. Im Gegensatz zur Septuaginta unterstreicht das Neue Testament nicht so sehr Gottes Macht, aber es zeigt seine Liebe, welche im Begriff der Heiligkeit Gottes in der Septuaginta an einer weiteren Stelle war. Endlich benützen die Autoren des Neuen Testaments wenig den griechischen ausserbiblischen Wortschatz, verwenden aber die Begriffe der Septuaginta.
Źródło:
The Biblical Annals; 1967, 14, 1; 65-80
2083-2222
2451-2168
Pojawia się w:
The Biblical Annals
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sztuka miejscem "hierofanii"
Art Place of Sanctity
Autorzy:
Bartoszek, Sabina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600806.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
sztuka
świętość
osoba
art
sanctity
person
Opis:
Sztuka miejscem świętości − temat, który przedstawia relację między sacrum a profanum. Kształtowana jest przez człowieka i niekoniecznie musi wypływać z przynależności religijnej. Nawet ludzie areligijni posiadają własne sacrum, którego troskliwie strzegą.
Art is a place where sanctity resides, a subject which presents a relation between sacrum and profanum. The relation is created by man and it does not have to come from religious affiliation. Even irreligious people have their own sacrum which is guarded protectively.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2013, 7, 2; 115-124
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Droga dążenia do świętości według Klemensa Rzymskiego
The way to holiness according to Clement of Rome
Autorzy:
Widok, Norbert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/612318.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Klemens Rzymski
świętość
Clement of Rome
holiness
Opis:
The third successor of St. Peter on the see of the Roman ecclesiastic community, Clement of Rome, is the author of a letter addressed to the believers in Corinth. The content of this letter offers an essential witness concerning the problems in the initial stage of the history of the Church, especially in relation to its small particle in Corinth. One of the issues discussed by Clement is encouragement for the effort of inner perfection, i.e. holiness. His offer directed to the Corinthian community contains several stages which a Christian should undergo. The ascent to holiness, according to the Bishop of Rome, starts with acknowledgement of one’s guilts. This is a condition and basis for the next stage, i.e. penance and conversion. The final stage is built on the theological virtues of faith and hope. The concept of achieving holiness, offered by Clement of Rome, is close to other witnesses of that epoch: Didache and the letters of Ignatius of Antioch.
Źródło:
Vox Patrum; 2012, 57; 727-735
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fulfilling the Call to Holiness in the Views of Cardinal Stefan Wyszyński. An Outline of the Problem in the Light of the Ascetic Teachings of the Servant of God
Autorzy:
Hadryś, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1603566.pdf
Data publikacji:
2021-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
świętość
duchowość
powołanie
Wyszyński
Franciszek
holiness
spirituality
vocation
Francis
Opis:
The article outlines the issue of fulfilling the call to holiness based on the hitherto little-known ascetic teachings of Stefan Cardinal Wyszyński. All the research work was carried out by analyzing Wyszyński’s statements about the universal call to holiness and its four dimensions: theological, moral, ecclesial and psychological. The results of the analysis of the source texts were assessed in the light of the exhortation Gaudete et exsultate by Pope Francis. It was found that Wyszyński’s teachings on the realization of the call to holiness lost nothing of its topicality and is fully rooted in the tradition of the Church.
W artykule przedstawiono w zarysie, w oparciu o dotychczas mało znane ascetyczne nauczanie Stefana kardynała Wyszyńskiego, zagadnienie realizowania powołania do świętości. Całość prac badawczych przeprowadzono analizując wypowiedzi Wyszyńskiego dotyczące powszechnego powołania do świętości oraz jej czterech wymiarów: teologalnego, moralnego, eklezjalnego oraz psychologicznego. Wyniki analizy tekstów źródłowych oceniono w świetle adhortacji Gaudete et exsultate papieża Franciszka. Okazało się, iż nauczanie Wyszyńskiego dotyczące realizowania powołania do świętości nic nie straciło ze swojej aktualności i jest w pełni zakorzenione w tradycji Kościoła. 
Źródło:
Verbum Vitae; 2021, 39, 2; 589-606
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modlitwa Jezusa-Kapłana o uświęcenie Dwunastu (J 17,17-19)
Autorzy:
Witczyk, Henryk
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622941.pdf
Data publikacji:
2015-09-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Ewangelia wg św. Jana
świętość
konsekracja
modlitwa arcykapłańska
prawda
świat
ofiara
Opis:
Autor analizuje tekst J 17,17-19, by znaleźć odpowiedź na pytanie, jak należy rozumieć wyrażenie: „Ja poświęcam siebie w ofierze”. Czy Jezus mówi o uświęceniu w sensie bycia odseparowanym od świata, by pozostać w sferze Bożej świętości? Autor dowodzi, iż Jezus myśli raczej o swojej „ofierze”, to znaczy całkowitym poddaniu się Jego woli Ojcu w ofiarniczej śmierci poniesionej w imię miłości „do końca” (13,1) i wypełnienia posłania otrzymanego od Ojca (17,18). Z tym wiąże się inny problem, mianowicie uczniów, którzy przez czyn Jezusa zostaną „uświęceni w prawdzie”. Czy jest to właściwy przekład greckiego hegiazmenoi en aletheia? Chodzi o separację od świata, czy też o uświęcenie rozumiane jako „konsekrację” w sensie poświęcenia się misji wobec świata podobnej do Jezusowego posłania? Wreszcie autor bada znaczenie i relację między procesem „uświęcenia” dotyczącym Jezusa i Dwunastu.
Źródło:
Verbum Vitae; 2010, 17; 135-149
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Doświadczenie świętych w dziejach Kościoła i nowa ewangelizacja
The Involvement of Saints in the History of Church and the New Evangelization
Autorzy:
Królikowski, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600915.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
świętość
nowa ewangelizacja
prorok
kaznodzieja
patron
sanctity
new evangelization
prophet
preacher
Opis:
Doświadczenie Kościoła wyraźnie pokazuje, że kluczową rolę w jego dziejach, a zwłaszcza w dziejach ewangelizacji, odgrywali święci. Jest więc uzasadnione, by w kontekście nowej ewangelizacji zapytać się, na czym polegała specyfika tego dzieła w poszczególnych epokach i jaki wkład wnosili do niego najwybitniejsi święci. Prowadzona analiza doświadczeń historycznych w kluczu teologicznym pozwoliła wskazać, że w kolejnych epokach uformowały się pewne wyróżniające się modele świętości, stające się odpowiedzią na aktualne wyzwania eklezjalne i kulturowe. Można wyróżnić zwłaszcza modele: świętego-proroka, świętego-kaznodziei i świętego-patrona. Model świętości do zaproponowania w kontekście nowej ewangelizacji zdaje się oscylować w kierunku syntezy wskazanych tutaj modeli.
The experience of Church shows that saints played a vital role in its history, especially in the origin of evangelization. Therefore it is justified to ask a question about the specificity of evangelization throughout particular historical periods and saints’ contribution. According to the analysis of historical events, based on the theological key, certain images of sanctity were formed during the following ages. These models had distinctive features and developed in response to, both, ecclesial and cultural challenges. Models of : saint – prophet, saint – preacher and saint – patron should be particularly mentioned here. The synthesis of all these patterns may result in constructing the model of sanctity which is presented in the new evangelization.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2014, 8, 1; 5-18
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brat Albert i jego czasy w naszych czasach. Marek Sołtysik „Znak miłości. Opowieść o Adamie Chmielowskim – Świętym Bracie Albercie”
Father Albert and his times in our days. The sing of love. The story of Adam Chmielowski – the holy Brother Albert by Marek Sołtysik
Autorzy:
Głąb, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046378.pdf
Data publikacji:
2020-10-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Marek Sołtysik
świętość
działalność charytatywna
literatura faktu
hagiografia
holiness
charity activity
non-fiction
hagiography
Opis:
Powieść Marka Sołtysika poświęcona jest życiu i działalności brata Alberta Chmielowskiego. Jest to także dzieło o fenomenie świętości, które autor próbuje zdiagnozować i opisać jego charakterystyczne cechy. Lektura Znaku Miłości pozwala na stwierdzenie, że jej twórcy zależało na obiektywnej, rzeczowej, a tym samym wiarygodnej prezentacji postaci Ojca Ubogich, dlatego większość tworzonych przez niego opisów i dialogów opierała się na materiałach archiwalnych – dokumentach, listach i opiniach Szarego Brata lub osób bezpośrednio go znających. Fabuła tej biograficznej opowieści motywowana jest chronologią wydarzeń, ale autor najpierw bada tematy Świętego Życia, które pozwalają ukazać duchowy portret bohatera, a także odpowiada na pytania o źródło jego nawrócenia, duchowego powołania i świętości. Marek Sołtysik, rozwijając tezę, że święci wyrażają swoje czasy, a zarazem te czasy wyprzedzają, próbuje przekonać czytelników, że Brat Albert jest również człowiekiem naszej epoki, gdyż jego profil duchowy i apostolstwo wskazują na wartości ponadczasowe i ponadpokoleniowe – wiarę, miłość, godność osoby ludzkiej.
Sołtysik’s story is devoted to the life and activity of Brother Albert Chmielowski. It is also a work about the phenomenon of holiness, which the author tries to diagnose and describe its distinctive features. Reading The Sign of Love allows us to say that the author of the work depended on the objective and material presentation of the figure of the Father of the Poor, so most of the descriptions and dialogues constructed by him were based on archival materials - documents, letters and opinions of Brother Gray or people directly knowing him. The storyline of this biographical setting is governed by the chronology of events, but the author first explores the themes of the Holy Life, which allow for a spiritual portrait of the hero, as well as answering questions about the source of his conversion, spiritual calling and holiness. Marek Sołtysik, developing the thesis that saints express their times and at the same time overtakes them, tries to convince readers that Brother Albert is also a man of our age, because his spiritual profile and apostolate indicate timeless and cross-generational values – faith, loveand human dignity.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2018, 61, 2; 145-165
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Świętość w perspektywie ekumenicznej
Holiness in an Ecumenical Perspective
Autorzy:
Nowosad, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041413.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Heiligkeit
Ökumenismus
Bonhoeffer
Ökumenismus der Heiligkeit
holiness
ecumenism
ecumenism of holiness
świętość
ekumenizm
ekumenizm świętości
Opis:
Wśród tzw. zagubionych ikon dzisiejszej kultury (jak to nazwał Rowan Williams) szczególną uwagę warto zwrócić na świętość. Chrześcijaństwo zawsze widziało w niej powszechne powołanie, którego uczniom Chrystusa nigdy nie wolno lekceważyć. Luterański pastor i teolog Dietrich Bonhoeffer jawi się jako znamienny przykład radykalnego ucznia Chrystusa, wiernie i konsekwentnie podążającego drogą ku świętości. Kto uwierzył w Chrystusa, ma za Nim iść nie poprzez ucieczkę ze świata, ale pośród tego świata, by „wypić ziemski kielich do dna jak sam Chrystus”. Stąd „świętość zaczyna się i kończy z Bogiem, prowadząc do ubogich tego świata” (A. Lawrence). Bł. Jan Paweł II często podkreślał, że świętość należy do tych cennych znaków obecności Ducha Świętego wśród wszystkich uczniów Chrystusa, które winny odgrywać coraz większą rolę w ekumenicznej wymianie darów. Opierając swoją nadzieję na modlitwie Pana, a nie na własnym wysiłku, chrześcijanie mogą ufać, że „wielki ekumenizm świętości, z Bożą pomocą, na pewno przyniesie owoce” (bł. Jana Paweł II).
Among the so-called lost icons of modern culture (as Rowan Williams once put it) holiness should be perhaps seen with a particular concern. Christianity has always perceived holiness as a universal calling which Christ’s disciples are never to neglect. The Lutheran pastor and theologian Dietrich Bonhoeffer emerges as a significant example of radical discipleship in his consistent and faithful pursuit of holiness. The one who believes in Christ is to follow Him not by withdrawing from this world but rather in the midst of the world as Christ himself lived and to “drink the earthly cup to the dregs like Christ himself”. Consequently, “holiness begins and ends with God and moves toward the needy of the world” (A. Lawrence). Bl. John Paul II would often stress that holiness is one of those precious signs of the Spirit’s active presence among all Christ’s followers which should play an ever more growing role in the ecumenical exchange of gifts. When Christians base their hope on the Lord’s prayer and not their own strength, they can trust that “the great ecumenism of holiness will not fail, with God’s help, to bring results” (Bl. John Paul II).
Unter den sogenannten verschollenen Ikonen der gegenwärtigen Kultur (wie das Rowan Williams bezeichnete) verdient die Heiligkeit eine besondere Aufmerksamkeit. Das Christentum hat darin immer die allgemeine Berufung gesehen, die von Jüngern Jesu niemals unterschätzt werden darf. Der lutherische Pastor und Theologe Dietrich Bonhoeffer scheint das Vorbild eines radikalen Jüngers Jesu zu sein, der treu und konsequent auf dem Weg der Heiligkeit voranschreitet. Wer zum Glauben an Christus gelangt ist, soll Ihm nachfolgen, nicht durch Weltflucht, sondern inmitten der Welt, um "den irdischen Kelch bis zur Neige zu trinken wie Christus selbst". Daher "beginnt und endet die Heiligkeit mit Gott, indem sie zu den Armen dieser Welt führt". Der selige Johannes Paulus II. hat oft betont, dass die Heiligkeit zu jenen kostbaren Zeichen der Gegenwart des Heiligen Geistes unter den Jüngern Jesu gehört, die eine zunehmend wichtige Rolle im ökumenischen Austausch der Gaben bilden soll. Ihr Vertrauen auf das Gebet zum Herrn und nicht auf die eigene Anstrengung stützend, können die Christen hoffen, dass "der große Ökumenismus der Heiligkeit mit Gottes Hilfe sicher Früchte tragen wird" (sel. Johannes Paul II)
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 109-122
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teologia laikatu i synodalność jako droga realizacji powszechnego powołania do świętości
Autorzy:
Proniewski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2158476.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
theology of the laity
synod
synodality
holiness
Pope Francis
teologia laikatu
synodalność
świętość
papież Franciszek
Opis:
Człowiek wierzący na mocy chrztu św. otrzymuje łaskę od Boga, która wspiera go w realizacji procesu jego uświęcenia. Wszyscy ludzie są powołani do świętości. Jest ona powszechnym przywilejem udzielonym przez Boga ludzkości. Dróg jej realizacji jest wiele. Wśród nich na uwagę zasługuje posoborowa teologia laikatu, jak i odkryta ponownie przez papieża Franciszka droga synodalności. Obydwie sprowadzają się w swoim założeniu do pomocy człowiekowi w osiąganiu indywidualnej świętości życia, jak też realizacji jej komunijnego, wspólnotowego wymiaru.Analiza problemu zawartego w tytule artykułu przynależy do zagadnień teologicznych zarówno w wymiarze teoretycznym, jak i praktycznym i została zamknięta w trzech punktach: teologia laikatu drogą ku świętości (1), synodalność wyborem świadomej ścieżki prowadzącej ku świętości (2) i świętość jako zadanie synodalne laikatu (3).
By virtue of Baptism, the believer receives grace from God, which supports him in the process of his sanctification. All people are called to holiness. It is a universal privilege granted by God to mankind. There are many ways to implement it. Among them, the post-Conciliar theology of the laity as well as the path of synodality rediscovered by PopeFrancis deserve attention. Both are intended to help man achieve individual holiness of life as well as to realize its communion, community dimension.The analysis of the problem contained in the title of the article belongs to theological issues both in the theoretical and practical dimension and has been closed in three points: theology of the laity as the way to holiness (1), synodality as the choice of a conscious path towards holiness (2) and holiness as the synodal task of the laity (3).
Źródło:
Teologia w Polsce; 2022, 16, 2; 137-156
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tożsamość kapłańska według „Listu do moich kapłanów” kard. Stefana Wyszyńskiego
Autorzy:
Miczyński, Jan Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1622912.pdf
Data publikacji:
2015-09-02
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
teologia duchowości
Wyszyński Stefan kard.
kapłaństwo
służba
Trójca Święta
naśladowanie Chrystusa
człowieczeństwo
Maryja
Kościół
świętość
Opis:
Autor analizuje „Listy do moich kapłanów” kard. S. Wyszyńskiego. Tożsamość kapłańska płynie bezpośrednio z kapłaństwa Jezusa Chrystusa. W swoim ziemskim życiu trwał On nieustannie w synowskim zjednoczeniu ze swoim Ojcem, w wewnętrznym związku z Trójcą Świętą. Jako Wcielone Słowo był Jedynym Pośrednikiem między Bogiem i ludźmi. Związany z Bogiem, cały czas był skierowany ku ludowi Bożemu. Jego osoba, Jego życie, stanowią doskonały wzór posługi pasterskiej, apostolskiej, a także ofiary kapłańskiej. Dlatego każde serce kapłańskie, zjednoczone w wyjątkowy sposób sakramentalnym węzłem święceń z kapłańskim Sercem Chrystusa, odnajduje swoją tożsamość w miłości względem Boga, względem Matki Kościoła, a także we wszystkich wymiarach miłości pasterskiej, aż do oddania życia za innych i przebaczenia nieprzyjaciołom.
Źródło:
Verbum Vitae; 2010, 17; 315-340
1644-8561
2451-280X
Pojawia się w:
Verbum Vitae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Specyfika świętości bł. Edmunda Bojanowskiego
Specificity of the blessed Edmund Bojanowski’s holiness
Autorzy:
Kardynał Grocholewski, Zenon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1046490.pdf
Data publikacji:
2020-10-21
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
świętość
wielorakie drogi świętości
apostolstwo ludzi świeckich
holiness
multiple paths of holiness
spiritual leadership of laymen
Opis:
W przeszłości bywały kanonizowane przede wszystkim osoby duchowne i członkowie instytutów życia konsekrowanego. Sobór Watykański II starał się to przełamać, mówiąc o powszechnym powołaniu do świętości. Św. Jan Paweł II, który beatyfikował i kanonizował wielu ludzi świeckich, zwrócił uwagę, że „drogi świętości są wielorakie i dostosowane do każdego powołania”. Świętość bł. Edmunda Bojanowskiego (1814-1871) charakteryzowało to, że był on realizatorem bardzo zdrowego apostolstwa ludzi świeckich (będąc w tym sensie „prekursorem” wspomnianego Soboru) oraz że nie szukał jakiejś specyficznej drogi świętości, lecz jego świętość ukształtowały okoliczności życia w jakich się znalazł. Poza tym, analizując jego życie, można szeroko zilustrować fakt, że świętość niczego nie rujnuje, lecz wszystko udoskonala.
In the past mostly clergymen and members of the institutions of the consecrated life were canonized. However, the Second Vatican Council was trying to change this, emphasizing the common call to holiness. St. John Paul II, who beatified and canonized many laymen, pointed out that “there are many paths to holiness and they are designed to fit different calls”. The holiness of Bl. Edmund Bojanowski (1814-1871) was characterized by his spiritual healthy teaching of lay people (being in a sense the “precursor” of the above-mentioned Council) and also by following the path which life and circumstances made available for him rather than seeking a specific path to holiness. Moreover, while analyzing his life, it is easy to illustrate the fact that holiness does not ruin anything, but makes everything better.
Źródło:
Zeszyty Naukowe KUL; 2017, 60, 4; 7-16
0044-4405
2543-9715
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe KUL
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Man in the “Splendour of Divinity.” The Hagiological Interpretation of “spousal love” in line with John Paul II’s Theology of the Body
Człowiek w "blasku bóstwa". Hagiologiczna interpretacja "miłości oblubieńczej" według Jana Pawła II teologii ciała
Autorzy:
Parzych-Blakiewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050611.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
miłość oblubieńcza
teologia ciała
świętość
Prawda
Dobro
spousal love
theology of the body
sanctity
Truth
Good
Opis:
The article presents the theological interpretation of the phenomenon of spousal love in terms of examining its correlations with the call to holiness. This study belongs to the field of hagiological research aiming at developing a new concept that defines arguments in the Church’s strategy concerning the defence of every human life. The analysis concerns the statements and philosophical writings of Karol Wojtyła and then John Paul II on spousal love and the dependence of the person and his actions on the Truth and Good. The Christological-soteriological aspect of spousal love as conditioning the sanctification of the person has been indicated. The axiological conditions related to the Christological assumption have been termed as “the Splendour of Divinity,” identifying it with the space of the salvific influence on a person, sanctified by Christ’s spousal love and called to develop an ethos based on this love.
W artykule przedstawiono teologiczną interpretację fenomenu miłości oblubieńczej pod kątem zbadania korelacji z tematyką dotyczącą powołania do świętości. Opracowanie należy do obszaru badań hagiologicznych, którego celem jest przedstawienie argumentuw kościelnej strategii obrony życia ludzkiego. Analizie poddano wypowiedzi papieskie i pisma filozoficzne Jana Pawła II/ Karola Wojtyły na temat miłości oblubieńczej oraz zależności osoby i czynu od Prawdy i Dobra. Wskazano na chrystologiczno-soteriologicznyaspekt miłości oblubieńczej jako warunkujący uświęcenie osoby. Uwarunkowania aksjologiczne powiązane z założeniem chrystologicznym nazwano Blaskiem Bóstwa, utożsamiając to z przestrzenią oddziaływania zbawczego na człowieka, który zostaje uświęconymiłością oblubieńczą Chrystusa i powołany do rozwijania etosu opartego na tej miłości.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 89-102
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Idea naśladowania w teologii moralnej jako próba metodycznego przedstawienia chrześcijańskiego powołania do świętości
The Idea of Imitation in Moral Theology as an Attempt to Systematically Present the Christian Call to Holiness
Autorzy:
Zadykowicz, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041414.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Moraltheologie
Nachfolge
Heiligkeit
personales Vorbild
moral theology
imitation
holiness
personal pattern
teologia moralna
naśladowanie
świętość
wzór osobowy
Opis:
Jednym z najstarszych sposobów ukazywania praktycznej realizacji powołania do świętości jest naśladowanie Chrystusa. W przeszłości próbowano wykorzystać tę ideę, poszerzoną o naśladowanie wzorów ludzkich, także w teologicznomoralnej refleksji nad procesem doskonalenia i uświęcenia człowieka. Próby te napotkały jednak wiele przeszkód związanych z określeniem przedmiotu naśladowania (wzoru) oraz samego naśladowania. Także współcześnie, z pewnymi zastrzeżeniami, idea naśladowania może służyć metodycznemu przedstawieniu chrześcijańskiego powołania do świętości oraz konkretnych dróg urzeczywistniania tego powołania. Ujmowana łącznie z biblijną kategorią powołania i obdarowania pozwala ona w sposób syntetyczny ująć chrześcijańskie życie moralne i może być punktem odniesienia dla szczegółowych zobowiązań moralnych. Poprawne przedstawienie powołania do świętości w kategoriach naśladowania musi być jednak oparte o właściwą terminologię i winno stanowić syntezę tego, co na temat naśladowania mówi Objawienie oraz osiągnięć współczesnych nauk szczegółowych i tzw. nauk o człowieku. Takie przedstawienie podkreśla istotne cechy moralności chrześcijańskiej, a zwłaszcza jej charakter religijny, personalistyczny i społeczny, a zarazem wykazuje błąd ujęć skrajnie autonomicznych oraz skrajnej heteronomii.
One of the oldest ways of showing the practical realization of a call to holiness is the imitation of Christ. In the past this idea, with additional role models included, was also used in the moral theological reflection on human development and sanctification. However, those attempts found it difficult to define the subject of imitation as well as imitation itself. Also today, with some reservations, the idea of imitation can be used for a methodical presentation of the Christian vocation to holiness and of concrete ways how this vocation can be realized. When taken together with the biblical category of the vocation and of the gift, this idea allows to present Christian moral life in a synthetic way and can be the reference point for specific moral obligations. However, when using the category of imitation in the correct presentation of a call to holiness, correct terms are needed as well as an understanding of the vocation as found in Revelation and in particular and modern behavioural sciences. Such a presentation would emphasize important features of Christian morality, especially its religious, personalistic and social character, and would manifest misconceptions of both extreme autonomy and extreme heteronomy.
Eine der ältesten Darstellungsweisen praktischer Realisierung der Berufung zur Heiligkeit ist die Nachfolge Christi. In der Vergangenheit versuchte man diese Idee, bereichert durch die Nachahmung der menschlichen Vorbilder, in der moraltheologischen Reflexion über den Prozess der Vervollkommnung und Heiligung des Menschen fruchtbar zu machen. Diese Versuche sind jedoch auf zahlreiche Probleme gestoßen, verbunden mit der Bestimmung des Nachfolgeobjektes (Vorbildes) sowie mit der Definierung der Nachfolge selbst. Auch heute, wenngleich mit einigen Einschränkungen, kann die Idee der Nachfolge der methodischen Darstellung christlicher Berufung zur Heiligkeit sowie konkreter Wege der Realisierung dieser Berufung dienen. Verbunden mit dem biblischen Verständnis der Berufung und Begabung, erlaubt diese Idee, das moralische Leben der Christen in eine synthetische Weise darzustellen und kann einen Referenzpunkt für kategoriale moralische Verpflichtungen bilden. Die richtige Darstellung der Berufung zur Heiligkeit in den Nachfolgekategorien muss jedoch auf einer korrekten Terminologie basieren und soll eine Synthese dessen, was die Offenbarung zum Thema der Nachfolge zu sagen hat, mit den Errungenschaften der empirischen Wissenschaften sowie der Humanwissenschaften bilden. Eine solche Darstellungsweise unterstreicht wesentliche Merkmale der christlichen Moral, vor allem ihr religiöser, personaler und sozialer Charakter und zugleich zeigt die Mängel der extrem autonomistischen und heteronomistischen Konzepte auf.    
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 123-140
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zwyczajna świętość
Ordinary Holiness
Autorzy:
Wanat, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041410.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
alltägliche Heiligkeit
Berufung
Zeichen der Zeit
ordinary holiness
vocation
signs of the time
zwyczajna świętość
powołanie
znaki czasu
Opis:
Autor zwraca uwagę na powszechny charakter powołania do świętości odwołując się do kategorii „zwyczajna świętość”. Przypomina współczesne nauczanie Kościoła katolickiego, które od czasu Soboru Watykańskiego II podkreśla, że świętość jest darem i zadaniem wszystkich chrześcijan. Ilustruje to wypowiedziami papieży Pawła VI, Jana Pawła II, i Benedykt XVI. Na koniec wskazuje na kilka przykładów potwierdzających, że każdy rodzaj aktywności życiowej może być przestrzenią realizacji powołania do świętości. Zauważa przy tym, że zwyczajna świętość jest zawsze jakąś pozytywną reakcją i odpowiedzią uczniów Jezusa na znaki czasu, w którym żyją. Wśród tych znaków można wskazać obecnie na zmieniający się stosunek człowieka do prawdy, do życia ludzkiego jako wartości fundamentalnej, do miłości małżeńskiej, która w istocie jest wierna i wyłączna, a także do służby jako formy miłości na co dzień.
The topic of this paper is the universal call to holiness with reference to the notion of “ordinary holiness”. The contemporary teaching of the Catholic Church, particularly since Vatican II, has underlined that holiness is both a gift and a task for all Christians. It is illustrated with several papal pronouncements by Paul VI, John Paul II and Benedict XVI. Finally the paper points out to some examples which confirm that any activity in life is appropriate for fulfilling the call to holiness. It is also noticed that ordinary holiness is a positive reaction and response of Christ’s disciples to the signs of the time they face. Some of those signs of the time are nowadays: man’s changing attitude to the truth, to human life as a fundamental value, to conjugal love which is in its essence faithful and exclusive, as well as to service as a form of daily love.
Der Verfasser verweist auf den allumfassenden Charakter der Berufung zur Heiligkeit, indem er auf die Kategorie "alltägliche Heiligkeit" zurückgreift. Herbeigerufen werden dabei die Verlautbarungen des Lehramtes der katholischen Kirche, die seit dem Zweiten Vatikanischen Konzil betont, dass die Heiligkeit sowohl eine Gabe, wie auch eine Aufgabe ist. Die Analysen werden durch Texte der Päpste: Paul VI., Johannes Paul II. und Benedikt XVI. illustriert. Schließlich werden einige Beispiele aufgeführt, die bestätigen, dass jede Art der alltäglichen Tätigkeit einen Raum für die Realisierung der Berufung zur Heiligkeit bilden kann. Es wird dabei vermerkt, dass die alltägliche Heiligkeit immer schon eine positive Reaktion und Antwort der Jünger Jesu auf die Zeichen der Zeiten ist, in denen sie leben. Unter diesen Zeitzeichen kann man heute die veränderte Einstellung zur Wahrheit und zum menschlichen Leben als einem fundamentale Wert, zur ehelichen Liebe, die in ihrem Wesen ausschließlich treu ist, wie auch zum Dienst als einer Form der Liebe im Alltag erkennen.   
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2011, 6-7; 87-100
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 25

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies