Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Adamczak, M" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Antibacterial activity of ethanolic extracts of some moss species
    Aktywność przeciwbakteryjna wyciągów etanolowych wybranych gatunków mchów
    Autorzy:
    Karpinski, T.M.
    Adamczak, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/71461.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
    Tematy:
    antibacterial activity
    antiviral activity
    ethanol extract
    moss species
    Dryptodon pulvinatus
    Schistidium crassipilum
    Orthotrichum anomalum
    Opis:
    Introduction: For centuries, mosses have been used in traditional medicine due to their antibacterial, antifungal, and antiviral activities. Objective: The present study was designed to evaluate the antibacterial activity of ethanolic extracts obtained from 12 moss species: Brachythecium albicans, Bryum argenteum, Ceratodon purpureus, Dicranum scoparium, Dryptodon pulvinatus, Orthotrichum anomalum, Oxyrrhynchium hians, Plagiomnium undulatum, Polytrichum juniperinum, P. piliferum, Schistidium crassipilum, and Syntrichia ruralis. Methods: The antimicrobial activity of extracts was investigated against three Gram(+) bacteria (Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus, and Streptococcus pyogenes) and two Gram(-) bacteria (Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae), using the agar disc-diffusion method. Results: The high activity against all investigated bacteria was determined for extracts of D. pulvinatus, P. undulatum, B. argenteum, S. crassipilum, O. anomalum (mean inhibition zone: 11.3–13.1 mm) and to a lesser extent in the case of D. scoparium (8.3 mm). Extracts from P. juniperinum and P. piliferum showed activity only against Gram-positive bacteria, with an inhibition zone from 7.3 to 9.7 mm. Four species: B. albicans, C. purpureus, O. hians, and S. ruralis had not antibacterial properties. Conclusions: The obtained results indicate that mosses could be a significant source of antibacterial agents. For the first time, we presented antibacterial activity of ethanolic extracts from S. crassipilum and O. anomalum.
    Wstęp: Od wieków mchy były stosowane w tradycyjnej medycynie, ze względu na ich działanie przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze i przeciwwirusowe. Cel: Celem niniejszej pracy było określenie aktywności przeciwbakteryjnej wyciągów etanolowych otrzymanych z 12 gatunków mchów: Brachythecium albicans, Bryum argenteum, Ceratodon purpureus, Dicranum scoparium, Dryptodon pulvinatus, Orthotrichum anomalum, Oxyrrhynchium hians, Plagiomnium undulatum, Polytrichum juniperinum, P. piliferum, Schistidium crassipilum i Syntrichia ruralis. Metody: Działanie przeciwbakteryjne wyciągów badano wobec trzech bakterii Gram-dodatnich (Enterococcus faecalis, Staphylococcus aureus i Streptococcus pyogenes) oraz dwóch bakterii Gram-ujemnych (Escherichia coli i Klebsiella pneumoniae), stosując metodę dyfuzyjno-krążkową. Wyniki: Wysoką aktywność przeciwko wszystkim badanym bakteriom stwierdzono w przypadku wyciągów uzyskanych z D. pulvinatus, P. undulatum, B. argenteum, S. crassipilum i O. anomalum (średnia strefa zahamowania wzrostu: 11.3–13.1 mm), a niższą dla D. scoparium (8.3 mm). Wyciągi z P. juniperinum i P. piliferum wykazały aktywność jedynie wobec bakterii Gram-dodatnich. Ekstrakty z B. albicans, C. purpureus, O. hians i S. ruralis nie posiadały właściwości przeciwbakteryjnych. Wnioski: Uzyskane wyniki wskazują, że mchy mogą mieć znaczenie jako źródło związków działających przeciwbakteryjnie. Były to pierwsze badania wykazujące przeciwbakteryjną aktywność wyciągów etanolowych uzyskanych z S. crassipilum i O. anomalum.
    Źródło:
    Herba Polonica; 2017, 63, 3
    0018-0599
    Pojawia się w:
    Herba Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phytochemical, pharmacological and clinical studies of Petasites hybridus (L.) P. Gaertn., B. Mey. and Scherb. A reviev
    Badania fitochemiczne, farmakologiczne i kliniczne nad Petasites hybridus (L.) P. Gaertn., B. Mey. and Scherb. Przegląd
    Autorzy:
    Ozarowski, M.
    Przystanowicz, J.
    Adamczak, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/72651.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
    Tematy:
    phytochemical research
    pharmacological research
    clinical research
    Petasites hybridus
    plant extract
    sesquiterpene
    pyrrolizidine alkaloid
    allergic rhinitis
    safety
    toxicology
    Opis:
    Preparations from rhizomes of Petasites hybridus (L.) Gaertn., B. Mey. & Scherb. (common butterbur) have a long history of use in folk medicine in treatment of several diseases as anti-inflammatory and spasmolytic drugs. Extracts from this species are of interest to researchers in the field of phytopharmacology due to their biologically active compounds, particularly two eremophilane sesquiterpenes (petasin and isopetasin), which are contained not only in rhizomes and roots, but also in leaves. Moreover, P. hybridus contains pyrrolizidine alkaloids, which showed hepatotoxic, carcinogenic and mutagenic properties. Hence, special extracts devoid of alkaloids obtained by sub- and super-critic carbon dioxide extraction were used in the preclinical, clinical studies and phytotherapy. Our review aims to provide a literature survey of pharmacological as well as clinical trials of P. hybridus, carried out in 2000–2013. Also several studies of other species used in non-European countries have been included. Besides, the botanical description of Petasites genus and phytochemical characteristic of P. hybridus and toxicological studies of pyrrolizidine alkaloids as well as chemical profile of patented commercial extracts from rhizomes, roots and leaves of this species used in European phytotherapy have been performed. In this review, attention has also been paid to the promising and potential application of special extracts of P. hybridus not only in the prevention of migraine, treatment of allergic rhinitis symptoms, asthma and hypertension, but also in prevention and slowing the progression of neurodegenerative diseases developing with the inflammatory process in the CNS as a new therapeutic strategy. In fact, there is already an evidence of promising properties of P. hybridus extracts and sesquiterpens – decrease in the prostaglandins and leukotrienes release, inhibition of COX-1 and COX-2 activity, as well as antagonism of L-type voltage-gated calcium channels. In order to explain the new mechanisms of action of P. hybridus extracts in the CNS and their future application in phytotherapy of diseases with neuroinflammatory process, further studies should be performed.
    Przetwory z kłączy lepiężnika różowego (Petasites hybridus (L.) P. Gaertn., B. Mey. & Scherb.) mają długą historię stosowania w medycynie ludowej jako środki o działaniu przeciwzapalnym i spazmolitycznym w leczeniu różnych chorób. Ekstrakty uzyskane z omawianego gatunku są interesujące z punktu widzenia badań fitofarmakologicznych ze względu na obecność licznych związków biologicznie czynnych, głównie seskwiterpenów z grupy eremofilanów: petazyny i izopetazyny. Wspomniane substancje występują nie tylko w kłączach i korzeniach, ale także w liściach lepiężnika różowego. Ponadto, P. hybridus zawiera alkaloidy pirolizydynowe, które wykazują właściwości hepatotoksyczne, karcinogenne oraz mutagenne. Dlatego w badaniach przedklinicznych i klinicznych oraz fitoterapii są stosowane ekstrakty specjalne pozbawione tych związków, które otrzymuje się metodami ekstrakcji dwutlenkiem węgla w stanie podkrytycznym lub nadkrytycznym. Celem niniejszej pracy był przegląd danych bibliograficznych, z zakresu badań farmakologicznych, toksykologicznych oraz klinicznych lepiężnika różowego, przeprowadzonych w latach 2000–2013. Uwzględniono również kilka prac dotyczących gatunków stosowanych poza Europą. Dokonano opisu botanicznego rodzaju Petasites oraz charakterystyki fitochemicznej P. hybridus, a także przedstawiono profil chemiczny opatentowanych komercyjnych ekstraktów z kłączy, korzeni i liści lepiężnika różowego, stosowanych w europejskiej fitoterapii. W pracy przeglądowej zwrócono uwagę na możliwość zastosowania specjalnych ekstraktów z P. hybridus nie tylko w prewencji migreny, leczeniu objawów kataru alergicznego, astmy czy nadciśnienia, lecz także w zapobieganiu lub spowalnianiu postępu chorób neurodegeneracyjnych, przebiegających ze stanem zapalnym w OUN. Istnieją już dowody na obiecujące właściwości seskwiterpenów i ekstraktów z lepiężnika różowego – zmniejszanie uwalniania prostaglandyn i leukotrienów, hamowanie aktywności COX-1 i COX-2 oraz antagonizm wobec kanałów wapniowych bramkowanych napięciem typu L. Konieczne jest jednak przeprowadzenie dalszych badań farmakologicznych ekstraktów P. hybridus, celem wyjaśnienia nowych mechanizmów działania w OUN oraz ich przyszłego zastosowania w fitoterapii chorób ośrodkowego układu nerwowego przebiegających z procesem zapalnym.
    Źródło:
    Herba Polonica; 2013, 59, 4
    0018-0599
    Pojawia się w:
    Herba Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pharmacological properties of fireweed (Epilobium angustifolium L.) and bioavailability of ellagitannins. A review
    Autorzy:
    Dreger, M.
    Adamczak, A.
    Seidler-Łożykowska, K.
    Wielgus, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2049057.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
    Tematy:
    rosebay willowherb
    pharmacology
    bioavailability
    benign prostatic hyperplasia (BPH)
    oenothein B
    urolithins
    gut microbiota
    wierzbówka kiprzyca
    farmakologia
    biodostępność
    oenoteina B
    urolityny
    mikroflora jelitowa
    łagodny rozrost prostaty (BPH)
    Opis:
    Fireweed (Epilobium angustifolium L.) is a well-known medicinal plant traditionally used in the treatment of urogenital diseases, stomach and liver disorders, skin problems, etc. E. angustifolium extracts show antiandrogenic, antiproliferative, cytotoxic, antioxidant, anti-inflammatory, immunomodulatory, and antimicrobial activities. The unique combination of biological properties demonstrated by the results of some studies indicates that fireweed has a positive effect in benign prostatic hyperplasia (BPH) and potentially in the prostate cancer chemoprevention. However, the efficacy of E. angustifolium phytotherapy is still poorly tested in clinical trials, while numerous beneficial effects of extracts have been documented in the in vitro and in vivo tests. Fireweed is rich in polyphenolic compounds, particularly ellagitannins. Currently, polyphenols are considered to be modulators of beneficial gut microbiota. The literature data support the use of ellagitannins in the prostate cancer chemoprevention, but caution is advised due to the highly variable production of urolithins by the individual microbiota. A better understanding of the microbiota’s role and the mechanisms of its action are crucial for an optimal therapeutic effect. This paper aims to summarize and discuss experimental data concerning pharmacological properties of E. angustifolium and bioavailability of ellagitannins – important bioactive compounds of this plant.
    Źródło:
    Herba Polonica; 2020, 66, 1; 52-64
    0018-0599
    Pojawia się w:
    Herba Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Content of pyrrolizidine alkaloids (senecionine and senkirkine) in Tussilago farfara L. plants cultivated in vitro
    Zawartość alkaloidów pirolizydynowych (senecjoniny i senkirkiny) w roślinach podbiału pospolitego hodowanego w kulturach in vitro
    Autorzy:
    Dreger, M.
    Krajewska-Patan, A.
    Gorska-Paukszta, M.
    Pieszak, M.
    Opala, B.
    Gryszczynska, A.
    Adamczak, A.
    Mikolajczak, P.M.
    Buchwald, W.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/71169.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
    Tematy:
    alkaloid content
    pyrrolizidine alkaloid
    senecionine
    senkirkine
    Tussilago farfara
    plant cultivation
    in vitro cultivation
    Opis:
    Tussilago farfara L. (family Asteraceae) is a valuable medicinal plant that has been used as a cough suppressant and as an antibacterial and anti-inflammatory drug. Mucopolysac charides, flavonoids, sterols, phenolic acids and pyrrolizidine alkaloids (PAs) are the main active compounds of coltsfoot. Due to hepatotoxic properties of some pyrrolizidine alkaloids, raw materials that contain PAs should be monitored and determined. The aim of present work was to establish nodal cultures of Tussilago farfara and to determine the content of senecionine and senkirkine in plants propagated in in vitro conditions. Eleven clones of coltsfoot derived from Polish natural populations were established. Rhizome buds were used as explants for the initiation of in vitro cultures on MS (Murashige and Skooge) medium. Every six weeks the shots and leaves were collected and dried. The HPLC method was applied for the identification and determination of senecionine and senkirkine. Content of pyrrolizidine alkaloids varied significantly depending on origin (population). An average sum of alkaloids (senecionine and senkirkine) ranged from 1.23 to 10.47 mg/100g d.w. that corresponds to 0.0013–0.011%, respectively.
    Liść podbiału pospolitego (Tussilgo farfara L.) jest cenionym surowcem zielarskim, stosowanym w stanach zapalnych i nieżytach górnych dróg oddechowych oraz jako środek przeciwkaszlowy i przeciwbakteryjny. Za główne substancje aktywne surowca (liście) uważa się przede wszystkim mukopolisacharydy, ponadto podbiał zawiera także flawonoidy, sterole, kwasy fenolowe oraz hepatotoksyczne alkaloidy pirolizydynowe, jak senkirkinę i senecjoninę. Celem pracy było założenie kultur węzłowych podbiału pospolitego oraz określenie zawartości senecjoniny i senkirkiny w namnażanych roślinach. W rezultacie otrzymano 11 klonów podbiału pochodzących z różnych populacji z terenu Polski. Do inicjacji kultur węzłowych użyto pączków bocznych (z kłączy) na pożywce wg Murashige i Skooga (1962) bez dodatku regulatorów wzrostu. Co sześć tygodni zbierano ulistnione pędy otrzymanych roślin, które następnie ważono i suszono w temperaturze pokojowej. Identyfikacji tożsamości i zawartości alkaloidów pirolizydynowych dokonano przy użyciu metody HPLC. Zawartość senkirkiny i senecjoniny wahała się w zależności od populacji. Średnia zawartość sumy alkaloidów (senkirkiny i senecjoniny) wynosiła od 1,23 do 10,47 mg na 100 g suchej masy, co odpowiada zakresowi od 0,0013% do 0,011%.
    Źródło:
    Herba Polonica; 2012, 58, 4
    0018-0599
    Pojawia się w:
    Herba Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies