Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Fortuna, T." wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Physico-chemical properties of monostarch hydrogen phosphates of various origin
    Fizykochemiczne właściwości fosforanów jednoskrobiowych w formie wodorowej różnego pochodzenia
    Autorzy:
    Fortuna, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1401970.pdf
    Data publikacji:
    1989
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    monostarch hydrogen phosphates
    physico-chemical characteristics of monostarch hydrogen phosphates. potato
    wheat triticale starch
    potato
    Opis:
    Monostarch phosphates were obtained from potato wheat and triticale starch. They were converted into monostarch hydrogen phosphates whose, physico-chemical properties were studied. The decrease of viscosity and increase of reducibility of the hydrogen forms of starch phosphates are accounted for by autohydrolysis, the course ofwhich depends on the origin of starch.
    Uzyskano z krochmalu ziemniaczanego, pszennego oraz skrobi pszenżytniej fosforany jednoskrobiowe o stopniu podstawienia 0,03. Z fosforanów tych otrzymano formę wodorową przez przemywanie próbek roztworem kwasu solnego. W otrzymanych fosforanach, ich formach wodorowych oraz skrobiowych wyjściowych oznaczono: zawartość fosforu całkowitego i fosforu wolnego, zdolność wiązania wody i rozpuszczalność w wodzie w temp. 60°C, zdolność redukcyjną oraz charakterystykę kleikowania w wiskozymetrze rotacyjnym Rheotest 2. Formy wodorowe fosforanów skrobiowych odznaczały się wyższą zdolnością wiązania wody i rozpuszczalnością w wodzie w temp. 60°C niż wyjściowe fosforany skrobiowe. Ponadto ich formy wodorowe wykazywały bardzo niską lepkość we wszystkich punktach pomiaru charakterystyki kleikowania (tab. 3) w stosunku do wyjściowych fosforanów skrobiowych. Zaobserwowano również wzrost redukcyjności (tab. 2) w przypadku form wodorowych fosforanów skrobiowych. Zarówno spadek lepkości kleików, jak również podwyższona redukcyjność form wodorowych fosforanów skrobiowych, wynikają z ich zdolności do autohydrolizy.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1989, 15(39), 3; 227-233
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Autohydrolysis of hydrogen distarch phosphates
    Autorzy:
    Fortuna, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371522.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    hydrogen
    physicochemical property
    starch
    distarch
    autohydrolysis
    phosphate
    hydrogen phosphate
    functional property
    food quality
    Opis:
    The heat-induced hydrolysis and physico-chemical properties of hydrogen distarch phosphates (HDP) obtained from potato, wheat and triticale starches were studied. The HDP were found to hydrolyse, resulting in o-phosphoric acid and the breakdown of glycosidic linkages, the latter being proved by a decrease in maximum absorbance of the potato starch iodocomplex and the changes in carbohydrate composition of the potato starch hydrolysate. Compared to distarch phosphates, their hydrogen derivatives showed higher water binding capacity, water solubility and reducing capacity and lower limiting viscosity. These differences in the properties may indirectly evidence the ability of HDP to autohydrolysis.
    Ze skrobi ziemniaczanej, pszennej i pszenżytniej otrzymano fosforany diskrobiowe poprzez usieciowanie skrobi trimetafosforanem sodu. Z uzyskanych fosforanów diskrobiowych otrzymano ich formy wodorowe (przemywając próbki fosforanów roztworem 0,1 mol/dm3 HCl). Następnie formy wodorowe fosforanów diskrobiowych poddano procesowi autohydrolizy w temperaturze wrzenia roztworu w czasie 5-godzinnego ogrzewania. Formy wodorowe fosforanów diskrobiowych odznaczały się mniejszą zawartością fosforu, większą zdolnością wiązania wody i rozpuszczalnością w wodzie, mniejszą lepkością graniczną i wartością pH oraz większą redukcyjnością w stosunku do wyjściowych fosforanów diskrobiowych (tab. 1). Podczas ogrzewania wodnych suspensji form wodorowych fosforanów diskrobiowych zaobserwowano, że w miarę trwania tego procesu uwalniają się coraz większe ilości fosforu (tab. 2), co świadczy o hydrolizie estrowego wiązania kwasu fosforowego. W czasie trwania autohydrolizy wartość maksimum absorpcji kompleksu j o do skrobiowego formy wodorowej fosforanu diskrobiowego ziemniaczanego zmniejsza się, natomiast długość fali przy maksimum absorpcji ulega niewielkim zmianom (tab. 3), co świadczy o hydrolizie wiązań glikozydowych w fosforanach diskrobiowych. Wyniki analizy chromatograficznej wskazują, że po 5 godzinach ogrzewania pojawiły się niskocząsteczkowe hydrolizaty (G1-G10) w ilości około 10% sumy węglowodanów (tab. 4), co potwierdza hydrolizę wiązań glikozydowych w fosforanach diskrobiowych.
    Źródło:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 1996, 05, 4; 29-34
    1230-0322
    2083-6007
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparison of physical-chemical properties of amylophosphoric acid and mono-starch phosphate salts
    Autorzy:
    Fortuna, T.
    Gibinski, M.
    Palasinski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371740.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    water binding capacity
    physicochemical property
    paste transparency
    reducing capacity
    mono-starch phosphate salt
    amylophosphoric acid
    Źródło:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 1992, 01, 3; 119-124
    1230-0322
    2083-6007
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Retrogradation of low substituted monostarch phosphates
    Autorzy:
    Fortuna, T.
    Januszewska, R.
    Palasinski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1372552.pdf
    Data publikacji:
    1996
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    rye
    starch
    retrogradation
    triticale
    wheat
    monostarch phosphate
    starch paste
    potato
    carbohydrate technology
    Opis:
    The degree of rétrogradation of potato, wheat, rye and triticale monostarch phosphates (MP) was determined. All the MP had lower degree of rétrogradation than the respective native starches. The degree of rétrogradation was dependent on the botanical origin of starch, degree of substitution and storage conditions of starch pastes.
    Wyznaczono stopień retrogradacji fosforanów jednoskrobiowych sporządzonych ze skrobi ziemniaczanej, pszennej, żytniej i pszenżytniej przechowywanych w temperaturze +20°C, +8°C i -20°C przez 24 h oraz w temperaturze -20°C przez 48 h i 96 h w porównaniu ze skrobią natywną, z której te fosforany sporządzono. Zaobserwowano, że wszystkie uzyskane fosforany jednoskrobiowe odznaczały się mniejszym stopniem retrogradacji niż odpowiadające im skrobie wyjściowe (tab. 2). Stopień retrogradacji fosforanów jednoskrobiowych zależy od pochodzenia skrobi (najmniejszy wykazuje fosforan jednoskrobiowy otrzymany ze skrobi pszenżytniej) oraz od stopnia podstawienia fosforem (im większy stopień podstawienia fosforem tym mniejszy stopień retrogradacji). Wśród skrobi wyjściowych wysokim stopniem retrogradacji odznaczały się skrobie zbożowe.
    Źródło:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 1996, 05, 3; 49-54
    1230-0322
    2083-6007
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Properties of monostarch phosphates depending on the degree of phosphorus substitution
    Właściwości fosforanów jednoskrobiowych w zależności od stopnia podstawienia fosforem
    Autorzy:
    Fortuna, T.
    Gibinski, M.
    Palasinski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1402017.pdf
    Data publikacji:
    1990
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    physico-chemical properties of monostarch phosphates
    degree of phosphorus substitution
    Opis:
    Several of the more important properties of monstarch phosphates at various levels of phosphorus substitution (0.02-0.05) were investigated. The studied phosphates displayed greater water binding capacity and solubility in water than non-treated starch. These two characteristics increase with the increase of the degree of phosphorus substitution. The various monostarch phosphates differ as regards pasting characteristics: the higher the degree of phosphorus substitution the tower the pasting temperature and slightly higher maximum viscosity.
    Do badań użyto krochmalu ziemniaczanego, z którego sporządzono fosforany jednoskrobiowe zgodnie z metodyką H. Neukoma, polegającą na prażeniu skrobi z Na₂HPO₄ i NaH2PO₄ w temp. 160°C przez 4 h. W otrzymanych fosforanach jednoskrobiowych oraz krochmalu wyjściowym oznaczono: zawartość fosforu całkowitego (po uprzedniej mineralizacji na mokro) i fosforu wolnego metodą Marsh'a, zdolność wiązania wody i rozpuszczalność w wodzie w temp. 25 i 60°C, charakterystykę kleikowania wodnych dyspersji skrobiowych w wiskozymetrze rotacyjnym Rheotest 2 oraz zdolność redukcyjną z kwasem dinitrosalicylowym. Na podstawie uzyskanych wyników analiz zawartości fosforu całkowitego i fosforu wolnego wyliczono zawartości fosforu związanego ze skrobią i obliczono stopień podstawienia fosforem uzyskanych fosforanów skrobiowych, który wynosił od 0,02 do 0,05. Otrzymane fosforany jednoskrobiowe odznaczają się większą zdolnością wiązania wody i rozpuszczalnością w wodzie niż skrobie wyjściowe, przy czym wraz ze wzrostem stopnia podstawienia fosforem zwiększa się ich zdolność wiązania wody i rozpuszczalność w wodzie. Również pod względem charakterystyki kleikowania fosforany skrobiowe różnią się między sobą zależnie od stopnia podstawienia fosforem. Im wyższy stopień podstawienia tym niższa jest temperatura kleikowania i nieco wyższa lepkość maksymalna.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1990, 16(40), 1-2; 27-31
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Comparison of properties of amylophosphoric acid and di-starch phosphate salts
    Autorzy:
    Fortuna, T.
    Gibinski, M.
    Palasinski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1371451.pdf
    Data publikacji:
    1992
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    calcium
    physicochemical property
    water binding capacity
    sodium
    paste transparency
    di-starch phosphate salt
    potassium
    reducing capacity
    salt
    pasting
    amylophosphoric acid salt
    Źródło:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences; 1992, 01, 4; 115-120
    1230-0322
    2083-6007
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Food and Nutrition Sciences
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physical properties of triticale starch. Part I. Characteristic of starch pasting
    Właściwości fizyczne skrobi pszenżyta. I. Charakterystyka kleikowania skrobi
    Autorzy:
    Gambus, H.
    Fortuna, T.
    Nowotna, A.
    Palasiński, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398986.pdf
    Data publikacji:
    1987
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    triticale starch
    pasting characteristics with Brabender amylograph and Rheotest 2 viscosimeter
    limiting viscosity of starch pastes
    Opis:
    Starches of 53 Polish triticale breeding lines were investigated. Gelatinization characteristics and limiting viscosity of starch were determined. The studied properties of triticale starch are similar to those of wheat starch, although viscosities of triticale starch pastes were in the majority of samples higher than in the "Grana" wheat standard. In the total population tested, a few starches show a considerably low viscosity of starch pastes which may be a result of enzymatic degradation.
    Przebadano skrobie wyodrębnione metodą laboratoryjną z 53 polskich rodów pszenżyta i dwóch odmian pszenicy "Grana" stanowiących wzorzec. Skrobie te przebadano pod względem: temperatury kleikowania (metodą mikroskopową), charakterystyki kleikowania w wiskozymetrze rotacyjnym Rheotest 2 oraz wiskografie Brabendera i lepkości granicznej. Wykresy charakterystyki kleikowania skrobi pszenżyta, otrzymane w amylografie Brabendera, miały typowe kształty znane z literatury dla skrobi zbożowych (rys. 2). Natomiast inne kształty krzywych tej charakterystyki otrzymano za pomocą wiskozymetru rotacyjnego Rheotest 2. Odchylenia od typowego kształtu polegały na znacznym spadku lepkości po przekroczeniu maksimum lepkości (rys. l). Ze względu na zróżnicowany kształt tych krzywych podzielono badane skrobie na 4 grupy. Z praktycznego punktu widzenia interesujący był fakt, że ponad 60% kleików skrobi pszenżyta odznaczało się lepkością maksymalną oraz lepkością w temp. 50°C wyższą od wzorcowych kleików skrobi pszenicy „Grana" (tab. 2). Ponadto kleiki skrobi pszenżyta były stabilne podczas gotowania oraz wykazywały dużą tendencję do retrogradacji. Z teoretycznego punktu widzenia interesujące były skrobie 7 rodów pszenżyta, które odznaczały się najniższymi lepkościami swoich kleików we wszystkich punktach charakterystyki kleikowania. Wydaje się, że skrobie te były częściowo rozłożone przez enzymy jeszcze w ziarnie zbożowym lub podczas wyodrębniania skrobi. Hipotezę tę potwierdziły wyniki lepkości granicznej kleików tych skrobi, które były znacznie niższe od pozostałych próbek (tab. 3). Wszystkie otrzymane wyniki poddano analizie statystycznej i obliczono współczynniki korelacji pomiędzy badanymi właściwościami skrobi pszenżyta (tab. 4).
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1987, 13, 1; 3-13
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physical properties of triticale starch. Part III. Determination of flow curves of triticale starch pastes
    Właściwości fizyczne skrobi pszenżyta. III. Wyznaczanie krzywych płynięcia kleików skrobi pszenżyta
    Autorzy:
    Gambus, H.
    Fortuna, T.
    Nowonta, A.
    Palasiński, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398900.pdf
    Data publikacji:
    1987
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    triticale starch
    flow curves
    "n" and "K" constants of the Oswald-de Waele power equation
    Opis:
    Flow curves of pastes from 53 Polish triticale breeding lines were investigated. Rheological parameters of those pastes, viz. constants "n" and "K" of the power equation, were determined. Seven starches can be distinguished among all the samples, their pastes possessing properties of the Newtonian liquid.
    W celu określenia właściwości reologicznych kleików skrobiowych pszenżyta wyznaczono ich krzywe płynięcia. Przebadano w ten sposób skrobie z 53 polskich rodów pszenżyta. Z krzywych płynięcia wyliczono stałe „n" i „K" modelu potęgowego Ostwalda i de Waele (tabela). Dla większości skrobi pszenżyta stała „n" mieściła się w zakresie 0,44-0,68. Natomiast skrobie siedmiu rodów (nr 22, 24, 29, 30, 33, 43, 44) nie wykazywały zdolności tworzenia lepkości strukturalnej, lecz odznaczały się właściwościami płynu newtonowskiego (stała „n" od 0,90-1,10). Przypuszcza się, że spowodowane to było uwarunkowaniami genetycznymi lub podwyższoną aktywnością enzymów amylolitycznych w ziarnie [1, 5]. Kleiki, które miały stałą „n" zbliżoną do jedności charakteryzowały się najniższą stałą „K": od 33-181 mPa·sn, natomiast powstałe znacznie wyższymi wartościami tej stałej (od 1127 do 7966 mPa·sn). Z wyjątkiem wymienionych siedmiu rodów krzywe płynięcia pozostałych kleików były typowe dla płynów nienewtonowskich rozrzedzanych ścinaniem (rys. 1). Zaobserwowano niewielką zależność pomiędzy stałymi modelu potęgowego „n" i „K"; r = -0,31 przy poziomie istotności α= 0.05.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1987, 13, 2; 107-114
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Physical properties of triticale starch. Part II. Water binding capacity and solubility of starch
    Właściwości fizyczne skrobi pszenżyta. II. Zdolność wiązania wody i rozpuszczalność skrobi
    Autorzy:
    Gambus, H.
    Fortuna, T.
    Nowonta, A.
    Palasiński, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1398904.pdf
    Data publikacji:
    1987
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    triticale starch
    water binding capacity
    solubility
    Opis:
    Starches isolated from 53 Polish triticale breeding lines were tested for water binding capacity and solubility. It was shown that these starches display two-stage curves of water binding capacity and solubility. Among the investigated samples, seven triticale lines exhibit higher solubility which is apparently due to previous hydrolysis.
    Przebadano skrobie wyodrębnione z 53 polskich rodów pszenżyta i dwóch próbek pszenicy „Grana" (użytej jako wzorca) odnośnie do zdolności wiązania wody i rozpuszczalności w wodzie w temp. 60°C. Ponadto w zakresie temperatur 60-90°C wykonano pełną analizę tych właściwości dla 10 wybranych skrobi różniących się znacznie pod względem lepkości ich kleików. Uzyskane wyniki wykazały, że skrobie pszenżyta nie różniły się stopniem wiązania wody w temp. 60°C (tab. 1). Natomiast znaczne zróżnicowanie skrobi w tej temperaturze zaobserwowano podczas oznaczania rozpuszczalności (tab. 3). W miarę wzrostu temperatury od 60 do 90°C wzrastało zarówno wiązanie wody, jak i rozpuszczalność wszystkich badanych skrobi, jak również wzrastało zróżnicowanie próbek, osiągając najwyższą wartość w temp. 90°C (tab. 2 i 4 oraz rys. 1 i 2). Gwałtowny wzrost wiązania wody i rozpuszczalności skrobi występował po przekroczeniu temp. 80°C (rys. 1 i 2). Krzywe wiązania wody i rozpuszczalności skrobi pszenżyta były dla wszystkich próbek skrobi podobne, co wskazywało na prostą zależność tych dwóch funkcji (8, 9). Jednocześnie świadczą one o dwustopniowym pęcznieniu skrobi pszenżyta, a więc o występowaniu 2 typów wiązań w ziarenkach skrobi tego zboża. Na uwagę zasługiwały próbki skrobi 7 rodów pszenżyta odznaczające się znacznie podwyższoną rozpuszczalnością w stosunku do reszty próbek. Badane skrobie pszenżyta nie wykazywały istotnych różnic zarówno pod względem stopnia wiązania wody, jak i rozpuszczalności w porównaniu ze skrobią wzorcowej pszenicy „Grana".
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1987, 13, 2; 99-106
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Effect of physicochemical properties of triticale starch on selected indices of bread quality
    Wpływ fizykochemicznych właściwości skrobi z pszenżyta na wybrane wskaźniki jakości chleba
    Autorzy:
    Gambus, H.
    Lewczuk, J.
    Nowotna, A.
    Fortuna, T.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1399134.pdf
    Data publikacji:
    1988
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    triticale starch
    physicochemical characteristics
    bread volume
    Opis:
    Starches were isolated from 28 Polish triticale lines by the laboratory method, and their fundamental physicochemical properties determined. Next, pup loaves were baced in the starch - gluten system (by the direct method) and the volume of the loaves was measured. The results were subjected to statistical analysis which showed a positive correlation between bread volume and viscosity of starch pastes.
    Skrobie wyizolowane metodą laboratoryjną z 28 polskich rodów pszenżyta przebadano pod względem ich właściwości fizykochemicznych. Używając tego samego glutenu i różnych próbek skrobi z pszenżyta wypiekano chlebki metodą bezpośrednią w systemie skrobia-gluten. Oznaczano: upiek, stratę wypiekową całkowitą, wydajność oraz barwę skórki i elastyczność miękiszu chlebków. Fizykochemiczne właściwości skrobi oraz objętość otrzymanych chlebków poddano analizie statystycznej. Wykazała ona korelacje pomiędzy objętością otrzymanych chlebków a: lepkością kleików w temp. 50°C (r = + 0,45), wielkością ziarenek skrobiowych (% ziarenek o wielkości 21,9-30,9 um: r = + 0,44 ), temperatura kleikowania (r = - 0,66) oraz zawartością białka (r = - 0,54 ). Wydaje się więc, że te właściwości fizykochemiczne skrobi w sposób istotny wpływały na objętość chlebków. Nie wykazano istotnej zależności pomiędzy objętością chlebków a: stopniem wiązania wody i rozpuszczalności skrobi pszenżytnej w wodzie, zawartością amylozy oraz zawartością tłuszczu i fosforu w skrobi z pszenżyta.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1988, 14(38), 3-4; 131-138
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Studies on the suitability of triticale for starch production
    Badania nad przydatnością pszenżyta do produkcji krochmalu
    Autorzy:
    Fortuna, T.
    Gambus, H.
    Nowotna, A.
    Palasinski, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396393.pdf
    Data publikacji:
    1985
    Wydawca:
    Instytut Rozrodu Zwierząt i Badań Żywności Polskiej Akademii Nauk w Olsztynie
    Tematy:
    chemical composition of grain
    suitability for starch-manufacturing industry
    triticale
    physico-chemical characteristics of starch
    Opis:
    53 varieties of triticale were examined in respect of the chemical composition of grain and the selected physico-chemical properties of starch. Tse results made it possible to select 20 varieties featuring the best technological qualities for use in the starch-manufacturing industry. Attention was paid to the high viscosity of starch pastes of triticale.
    W poszukiwaniu nowych źródeł surowcowych dla przemysłu krochmalniczego zwrócono uwagę na pszenżyto (triticale). Przewidując, że zboże to wejdzie w niedalekiej przyszłości w Polsce na szeroką skalę przebadano 53 rody pszenżyta znajdujące się w badaniach hodowlanych (tab. 1). Badania te obejmowały analizę ziarn zboża na zawartość skrobi, białka, tłuszczu i błonnika (tab. 2) oraz analizę skrobi wyosobnionej z ziarn metodą laboratoryjną. W skrobi oznaczono zawartość białka, tłuszczu i popiołu oraz dokonano analizy ziarnistości, średniej masy cząsteczkowej, stopnia wiązania wody i rozpuszczalności w wodzie oraz charakterystyki kleikowania (tab. 3). W celu porównania wszystkie analizy przeprowadzono również na pszenicy "Grana" uprawianej w latach 1978 i 1979 w tych samych warunkach co badane rody pszenżyta. Ziarniaki przebadanych rodów pszenżyta odznaczały się wysoką zawartością skrobi (73-85% s.s.) oraz białka (10-18%). Pod względem właściwości fizykochemicznych skrobia pszenżyta nie wykazywała zasadniczych różnic "in minus" w stosunku do skrobi pszenicznej. W związku z tym wytypowano wiele rodów tego zboża, które ze względu na ich wysoki plon ziarna z ha oraz właściwości skrobi nadawałyby się jako surowiec do produkcji krochmalu. I tak najwyższym plonem skrobi z hektara i korzystną ziarnistością oraz wysoką lepkością odznaczają się rody: LT-695./75 i LT-850/74 w 1978 r. oraz LT-176/73, LT-59/76 i CT-252/76 w 1979 r. Najwyższym plonem z hektara, przy nieco gorszej ziarnistości i niższej lepkości, charakteryzują się rody: LT-176/73 i B-866/GR w 1978 r. oraz LT-363./75, LT-404/76, LT-349/74 i CT-93/76 w 1979 r. Nieco niższe plony skrobi z hektara, ale korzystną ziarnistość i wysoką lepkość wykazywały: CR-130, LT-363/75 w 1978 r. oraz CR-146, CR-384, CR-440, B-951, CT-118/76, MT-29-515 i MT-3-128 w 1979 r.
    Źródło:
    Acta Alimentaria Polonica; 1985, 11, 1; 53-62
    0137-1495
    Pojawia się w:
    Acta Alimentaria Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies