Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "the party" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 63
Tytuł:
The Communist Party of the United States of America since 1919
Autorzy:
Radzilowsky, John
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477272.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Communist Party of the United States of America (CPUSA)
Earl Browder
anti-communism
Harvey Klehr
John Earl Haynes
Manhattan Project
espionage
Opis:
The Communist Party of the United States of America (CPUSA) was the most influential communist party in the Western Hemisphere until the 1950s. Although it never had a mass membership, it gained the allegiance of many influential political and cultural figures. Its membership consisted of Anglo-Saxons as well as immigrants and children of immigrants from eastern and southern Europe. The CPUSA played a controversial role in American political history in the 1940s, 1950s, and 1960s when attempts by anti-communists to discredit the party as an arm of the Soviet Union backfired. Scholarship on the CPUSA is deeply divided as a result of these political controversies. Traditional scholarship emphasized the CPUSA as an indigenous development with limited ties to the Soviet Union. This school lauded the CPUSA for its apparent support of civil rights, unions, and racial equality. A revisionist approach emphasized the party’s ties to Moscow and viewed it as dedicated to supporting a foreign totalitarian regime. Since 1991, the release of many secret CPUSA documents has strongly supported the revisionist school, demonstrating that the party followed closely the political and operational directives of Soviet security services and was deeply involved in assisting Soviet espionage and acted as an agent of influence for the USSR.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 15-26
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Katowickie Forum Partyjne
The Katowice Party Forum
Autorzy:
Kazimierski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478233.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
forum partyjne, kontrrewolucja, frakcja, Andrzej Żabiński,
Wsiewołod Wołczew
Opis:
In spring of 1981, conservative forces within the Polish United Workers’ Party  (PUWP) sprang to life, articulating a necessity to strengthen the Party ideologically and to engage into a decisive struggle against “Solidarity” Trade Union. One  of the main representatives of the conservative fraction was the Katowice Party  Forum (KPF). The founding meeting of the Katowice Party Forum was held on  15 May 1981. The Forum was established at the Katowice Regional Committee  of the PUWP under a patronage of its first secretary, Andrzej Żabiński. In the first  stage of its activities, the Forum consisted of over 100 people who were mostly  activists of the Polish United Workers’ Party from the Katowice Region,  functional activists of the industry trade unions and officers of the Citizens’ Militia (MO)  and Secret Police (SB). The executive body of the Katowice Party Forum was the  Programming Council consisting of highly positioned functionaries of central and  regional echelons of the PUWP. The Council was chaired by a member of the  Politburo of the PUWP Central Committee, Gerard Gabryś and a Marxist ideologist,  Wsiewołod Wołczew. The main objective identified  by the Forum activists was  a struggle for keeping the socialist system intact and maintaining the ideological  line of the communist party. First of all, the KPF members underlined a critical  diagnosis of the Party condition, for which they blamed the PUWP Management.  As particularly dangerous, the Forum regarded the functioning of linear structures  of reformative, grass-roots, internal movement described as revisionist and  right-wing. The Forum accused the members of that movement of the will to transform
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2013, 2(22); 209-232
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dyrektorzy przedsiębiorstw i aparat partyjny. Przypadek Warszawy w latach 1949–1955
Managers of Enterprises and the Party Apparatus. The Case of Warsaw, 1949–1955
Autorzy:
Tymiński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477891.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
In communist Poland enterprises, along with the entire economy, were subordinates to the state administration, thus their managers to a large decree became civil servants. Yet the economy was also of interest to the party and its apparatus, which in its capacity as state-party supervised the activities of factories and its managers and through the nomenklatura system, had a decisive infl uence over staffing of management posts in enterprises. In this article the author, basing on materials from the archives of the Warsaw Committee of the PUWP, examines the relations between the party apparatus and enterprise managers in the fi rst half of the 1950s. On one hand analyzing the dependence of managers on PZPR functionaries, and on the other examining the level of autonomy managers actually had and whether they exploited the party apparatus to further their own goals. Maciej Tymiński discusses in turn the formal status of enterprise managers and the principles of party supervision of enterprises. Then he addresses the actual relations between party functionaries and enterprise managers – control on the part of the apparatus, functioning of the nomenklatura system, as well as methods employed by managers to manipulate party functionaries and taking advantage of their connections. In the next part, he analyses methods employed by enterprise managers in order to gain greater autonomy within their jobs. The author concludes that while party functionaries had substantial influence on the situation of enterprise managers already in the early 1950s there arose informal mechanisms allowing greater freedoms to managers. After 1956 these became the basis for building trade or local interest groups, which in the 1970s took control of segments the local authorities.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2008, 2(13); 141-156
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ NSZZ "Solidarność" na funkcjonowanie PZPR w województwie bydgoskim (zarys problemu)
Impact of the Independent Self-governing Trade Union "Solidarity" on the functioning of the Polish United Workers Party in the Bydgoszcz Voivodship (an outline of the problem)
Autorzy:
Osiński, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477818.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
komunizm PRL Bydgoszcz konflikt Solidarność PZPR partyjne struktury poziome
communism Polish People's Republic Bydgoszcz conflict "Solidarity" PZPR horizontal structures of the Party
Opis:
Do sierpnia 1980 r. niepodważalną władzę w Polsce sprawowała PZPR. Powstanie związku zawodowego „Solidarność” dokonało wyłomu w dotychczasowym monopolu tej partii na władzę i pokazało, że jest wobec niej alternatywa. Sytuacja ta spowodowała z jednej strony przemiany w obrębie PZPR i powstanie struktur poziomych, podjęcie pozorowanego dialogu z nowym podmiotem na scenie społeczno-politycznej, ale jednocześnie prowadzenie w tle przygotowań do siłowej rozprawy. Celem artykułu jest ukazanie tego jak wyglądały wzajemne relacje pomiędzy PZPR a „Solidarnością” w dawnym województwie bydgoskim. Opisano próby rozbijania strajków z sierpnia 1980 r. i wprowadzanie do komitetów założycielskich nowych związków zawodowych ludzi partii, którzy mieli je przejmować, albo doprowadzać do ich organizacyjnego paraliżu. Działania te nie powiodły się ze względu na masowe i autentyczne poparcie dla „Solidarności” ze strony społeczeństwa. Co więcej, PZPR doświadczyła zapaści organizacyjnej, co przejawiało się m.in. masowym odpływem członków partii. Sytuacja pomiędzy obydwoma środowiskami zaostrzyła się wyraźnie w następstwie kryzysu bydgoskiego z marca 1981 r., kiedy to na skutek pobicia przez milicję swoich działaczy „Solidarność” groziła rozpoczęciem strajku generalnego. Strona rządowa zawarła ugodę ze stroną związkową, przez co uniknęła paraliżu kraju, ale skutki tych wydarzeń na wiele miesięcy sparaliżowały jej struktury i uniemożliwiły skuteczne działanie. Sytuację kryzysową w partii przezwyciężono podczas IX nadzwyczajnego zjazdu PZPR, gdzie wezwano jednocześnie do zaniechania jakichkolwiek postaw frakcyjnych i zjednoczenia się wokół kierownictwa partii w celu skutecznej walki z przeciwnikiem politycznym, którego nie nazwano wprost, ale chodziło o „Solidarność”. W następstwie kilka miesięcy później wprowadzono w życie przygotowywany od długiego czasu stan wojenny, który zakończył ostatecznie wzajemne relacje PZPR i „Solidarności”.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 168-196
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
"Oczyścić Partię z elementów wrogich i obcych...". Wojewódzka Komisja Kontroli Partyjnej Polskiej Partii Robotniczej w Lublinie w latach 1945-1948
"Cleanase the Party of alien and hostile elements..." Provincial Commission for Party Control of the Polish Workers Party in Lublin in 1945-1948
Autorzy:
Bednarczyk, Michał Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477376.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Wojewódzka Komisja Kontroli Partyjnej Polska Partia Robotnicza Komitet Wojewódzki PPR w Lublinie historia Polski 1944-1956 organy kontroli partyjnej
Provincial Commission for Party Control Polish Workers' Party Polish Workers' Party Provincial Committee in Lublin Polish History 1944-1956
Opis:
Streszczenie: Polska Partia Robotnicza - w czasie II wojny światowej kadrowa, licząca kilkuset członków organizacja konspiracyjna przekształciła się w PZPR - partię masową, której szeregi w szczytowym okresie, końca lat 70-tych liczyły ponad 3 miliony osób. Warto zastanowić się nad metodami, za pomocą których PPR kontrolowała poczynania i poziom ideologiczny nie tylko swoich działaczy, lecz także gremiów wszystkich szczebli, za co odpowiadały Komisje Kontroli Partyjnej. Specyficznym obszarem aktywności komunistów była Lubelszczyzna, na terenach której już od dwudziestolecia międzywojennego rozwijały się partie komunistyczne, stanowiąca dogodny obszar organizowania komunistycznego ruchu oporu w czasie II wojny światowej. Nie wolno zapominać o roli regionu, jako pierwszego obszaru istnienia „ludowej” władzy. Celem artykułu jest przedstawienie utworzonej w czerwcu 1945 r. Wojewódzkiej Komisji Kontroli Partyjnej PPR w Lublinie we wszystkich aspektach jej działalności. Wprowadzenie do zagadnienia stanowi zarys funkcjonowania Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej. Analizując działalność WKKP skupiono się na jej powstaniu, składzie, wykonywanych zadaniach, zasadach i efektach pracy. Wszyscy jej pracownicy dysponowali długim, sięgającym dwudziestolecia międzywojennego stażem partyjnym, współpracowali z KPP, KPZU lub GL/AL. Członkowie nieeetatowi rekrutowali się spośród osób, które wstąpiły do PPR po 1944 r., nie odgrywali jednak większej roli. Głównym polem działalności WKKP było karanie członków PPR za przewinienia, ważną rolę pełni zatem statystyczne ujęcie spraw partyjno-dochodzeniowych prowadzonych przeciwko członkom partii dopuszczającym się wykroczeń. Socjologiczne ujęcie zagadnienia umożliwi ukazanie jak dalece działacze PPR odbiegali od propagowanego wizerunku „nowego człowieka”. Rozważania umożliwią odpowiedź na pytanie czy komisja spełniała swoje zadania, polegające na karaniu działaczy, a także kontroli funkcjonowania instytucji partyjnych. Kwestią drugorzędną jest określenie, czy WKKP była narzędziem walk frakcyjnych w łonie KW PPR.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 327-367
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczna Szkoła Wojskowa w Leningradzie dla działaczy Komunistycznej Partii Polski. Zarys genezy i funkcjonowania (1925-1932)
Political Military School in Leningrad for the activists of the Polish Communist Party. Origins and functioning (1925-1932)
Autorzy:
Kowalczyk, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477511.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
ruch komunistyczny Komunistyczna Partia Robotnicza Polski Międzynarodówka Komintern Przedstawicielstwo KPP przy Komitecie Wykonawczym Międzynarodówki Leningrad szkoły wojskowe szkoły polityczne szkolnictwo partyjne
Communist movement the Polish Communist Party the Pollish Communist Worker's Party International Comintern the Polish Communist Party Representation at the International Executive Committe Leningrad military schools political schools party education
Opis:
Artykuł dotyczy genezy i działalności Politycznej Szkoły Wojskowej dla działaczy Komunistycznej Partii Polski w Leningradzie. Do tej pory temat szkolnictwa wojskowego dla polskich działaczy komunistycznych na terenie ZSRR w okresie międzywojennym jest bardzo słabo rozpoznany, za sprawą utrudnionego dostęp do niektórych archiwów rosyjskich. Chodzi tu oczywiście o Archiwum FSB i archiwów wojskowych. W sytuacji gdy już ustabilizowała się sytuacja polityczna w Europie, 25 lutego 1925 r. Politbiuro WKP(b) zgłosiło projekt normatywu, mówiącego o likwidacji radzieckich dywersyjnych grup wywiadowczych, działających na terytorium Polski. Taki krok władzy radzieckiej był wymuszony poprzez zaistniałą właśnie sytuacją polityczną w Europie. Tym samym radzieckie grupy dywersyjne, które przekraczały w znacznym stopniu normy funkcjonowania i działalności wywiadowczej, wycofano z ziem polskich. Władze państwowe i partyjne ZSRR postanowiły wykorzystania do własnych celów, również wywiadowczych, organów Międzynarodówki Komunistycznej (MK). 8 marca 1925 r. pojawił się bardzo ważny dokument, tym razem sygnowany przez Komitet Wykonawczy MK. Był on odpowiedzią MK na normatyw przyjęty przez WKP(b). Dotyczył tzw. „wojennej roboty” i wyrażał konieczność otoczenia przez partię komunistyczną działalnością armii, żandarmerii i policji „w całym szeregu krajów” a zwłaszcza strategicznych dla ZSRR, za jakie uważały m.in. Niemcy, Czechosłowację, Bułgarią i Polskę. Zgodnie z rezolucją KW MK przy partiach komunistycznych działających w tych państwach, miały być zakładane oddziały/wydziały wojenne, zwane też wojskowymi. Tym samym powstał pomysł utworzenia szkół wojskowo-politycznych dla przedstawicieli wspomnianych państw. Projekt utworzenia wielomiesięcznej Politycznej Szkoły Wojskowej dla polskich komunistów, stał się realny, gdy Wydział Agitacyjno-Propagandowy KW MK, zgodnie z wcześniejszymi postanowieniami i po uzyskaniu zgody KC WKP(b), wniósł na rozszerzone Plenum na wiosnę 1925 r. projekt utworzenia sześciu centralnych szkół. Postanowienie Prezydium KW MK w tej sprawie zostało przyjęte 6 maja 1925 r. Pracę szkoła rozpoczęła 1 października 1925 r. w Leningradzie, w którym pozostała do 1932 r.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2016, 27; 309-326
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Działalność I sekretarza Komitetu Warszawskiego PZPR Stefana Staszewskiego w 1956 roku
Activity of the First Secretary of the PUWP Warsaw Committee Stefan Staszewski in 1956
Autorzy:
Juzepczuk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478418.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Stefan Staszewski
Władysław Gomułka
VIII Plenum partyjne
październik 1956
Komitet Warszawski PZPR
FSO
frakcje partyjne
puławianie
Eighth Plenary Session of the Party
October 1956
PUWP Warsaw Committee
party factions
Puławians
Opis:
Stefan Staszewski, born in 1906 in Warsaw as Gustaw Szuster, was an active member of the Young Communist League of Poland and the Communist Party of Poland, trained from 1926 to 1928 in the International Lenin School in Moscow. He was arrested three times in Poland for communist activity. In 1934, he fled to the USSR, where he was reprimanded for membership in M. Lampe’s group, and then expelled from the AUCP(b) and arrested by the NKVD. He was sentenced to 15 years in a Kolyma Gulag camp. He was released in 1945 thanks to Bolesław Bierut’s intervention, and after coming to Poland, he joined the Polish Workers’ Party (PPR) and changed his name to Stefan Staszewski. The Secretary of the PPR Central Committee dispatched him to Katowice to take the position of the secretary for industrial affairs. Soon, he became the editor-in-chief of Trybuna Robotnicza, which achieved considerable success under his management. In 1948, the party leadership gave him the very responsible post of the director of the Department of Press and Publications of the PUWP’s Central Committee. Staszewski changed radically the organizational system of the party press and of the publishing businesses’ activity, and contributed to the development of communist journalism. In 1954, he was dismissed from the post of the Department of Press and Publications’ head and moved to the Ministry of Agriculture. During the thaw, he became a critic of the former party leadership and began to actively aid supporters of reforms. As the First Secretary of the PUWP Warsaw Committee, in October 1956 he organized and supervised rallies at Warsaw universities and work places. During the Eighth Plenary Session of the PUWP Central Committee, he was attacked by activists belonging to the “Natolinian group”. His stance was violently criticised by Soviet leader Nikita Khrushchev, which resulted in his dismissal from the post of secretary of the Warsaw party organization. Staszewski largely contributed to the success of the party reformers and to positive transformations initiated during the Eighth Plenary Session. Having left the PUWP Warsaw Committee, he worked for a short time in the Polish Press Agency. His relationship with new party authorities steadily became worse, which resulted in him being removed from the post of the assistant of the member of PUWP Central Committee. That is why he began to work for the State Scientific Publishers (PWN) in the editorial section of the Great Universal Encyclopaedia. In 1968, party propaganda presented him, together with Roman Zambrowski, as the most dangerous threat to the PRL’s constitutional order. In the 1970s, he maintained close relations with the Workers’ Defence Committee. Under martial law, his flat was searched by the Security Service.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 485-505
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Communist Party and Celebrations of the Victory Day (9 May) in Yugoslavia 1945–1955
Autorzy:
Bondžić, Dragomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477214.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Yugoslavia, Victory Day
celebration
Communist Party of Yugoslavia
Opis:
T he article deals with meaning of celebrations of 9 May – Victory Day – in Yugoslavia in the first few years after World War II and with the role of the Communist Party of Yugoslavia in organising these ceremonies. It is shown that this holiday was one of the cornerstones of the Communist regime propaganda and a very important occasion for creating the tradition of national liberation struggle and anti-fascism. The main role of Victory Day was to recall the victory over fascism, but also to contribute to consoli- dation of Communists’ rule and to display foreign and inner policy of the new autho- rities in Yugoslavia. The ruling party used the entire content of the celebrations to cre - ate and impose its own image of World War II and the national liberation struggle in Yugoslavia and to present the desirable image of the current international and internal political situation. These celebrations were conceived and designed by the top officers of the Communist Party, in its Agitprop apparatus, and all activities and details were dictated by Party guidelines and directives.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 345-355
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proces zjednoczeniowy PPR i PPS w latach 1945–1948 z perspektywy jugosłowiańskiej
The Unification Process of the Polish Workers’ Party and the Polish Socialist Party in 1945–1948 from a Yugoslav Perspective
Autorzy:
Skokulski, Mateusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477255.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Polska Partia Robotnicza (PPR)
Polska Partia Socjalistyczna (PPS)
Komunistyczna Partia Jugosławii (KPJ)
komunizm
zjednoczenie
sowietyzacja
Polish Workers´ Party (PWP)
Polish Socialist Party (PSP)
Communist Party of Yugoslavia (CPY)
Communism
unification
Sovietisation
Opis:
Jugosławia była państwem, w którym proces sowietyzacyjny zakończył się najszybciej spośród wszystkich krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Politycy jugosłowiańscy Polskę traktowali jako najbliższego po Czechosłowacji i ZSRR sojusznika w Europie Środkowo-Wschodniej. Przychylnie odnosili się do polityki PPR, dążącej do wchłonięcia PPS. Nie zważając na nikłe poparcie komunistów w społeczeństwie polskim, przekonywali, że PPR cieszy się coraz większym autorytetem wśród Polaków, a jej polityka gospodarcza i międzynarodowa – w przeciwieństwie do okresu 1918–1939 – prowadzona jest w sposób racjonalny. Gdy Jugosławia została wyrzucona z Kominformu 28 czerwca 1948 r., politycy w Belgradzie chcieli zachować swą niezależność ale też wyrażali nadzieję, że uda im się doprowadzić do rekoncyliacji z krajami podporządkowanymi Moskwie. Mimo antyjugosłowiańskiej kampanii, która zapoczątkowała proces wprowadzania stalinizmu w Polsce, w dalszym ciągu z aprobatą traktowano aktywność PPR na rzecz pełnego zdominowania sceny politycznej przez to ugrupowanie. Dopiero zerwanie stosunków z państwami bloku wschodniego w drugiej połowie 1949 r. doprowadziło do ostrego konfliktu i działań na rzecz legitymizacji własnego reżimu w opozycji do tego narzuconego przez ZSRR. W dokumentach partyjnych i dyplomatycznych akcentowano wszelkie problemy, jakie wywoływała nieudolna polityka komunistów w bloku wschodnim, w tym w Polsce. Takie zabiegi służyć miały zdezawuowaniu polityki komunistów za żelazną kurtyną. W przypadku Polski szczególnie mocno nagłaśniano je w okresach kryzysów politycznych.
Yugoslavia was a country in which the Sovietisation process ended the fastest among all the countries of Central and Eastern Europe. Yugoslav politicians treated Poland as the closest ally in Central and Eastern Europe, after Czechoslovakia and the USSR. They treated favourably the policy of the Polish Workers’ Party (PWP), which strived to absorb the Polish Socialist Party (PSP). Regardless of the faint support of the communists in Polish society, they argued that the PWP is enjoying greater and greater prestige among Poles, and its economic and international policy – unlike in 1918–1939 – is carried out in a rational manner. When Yugoslavia was expelled from the Cominform on 28 June 1948, politicians in Belgrade wanted to maintain their independence but also expressed their hope that they would succeed in the reconciliation with the countries subordinate to Moscow. In spite of the anti-Yugoslav campaign, which initiated the process of introducing Stalinism in Poland, the activity of the PWP for full domination of the political scene by this grouping would still meet with an approval. Only the break of relations with the countries of the Eastern bloc in the second half of 1949 led to a sharp conflict and actions to legitimate own regime in opposition to that imposed by the USSR. The party and diplomatic documents emphasised all the problems caused by the inept policy of the communists in the Eastern bloc, including Poland. Such actions were to deprecate the communist policy behind the “Iron Curtain.” In the case of Poland, they were publicised particularly strongly during periods of political crisis.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 211-235
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Policy of the Communist Party and Komsomol Concerning Informal Youth Associations In Ukraine (1986–1988)
Autorzy:
Soroka, Svitlana
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/477870.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Communist Party of the Soviet Union (CPSU)
Komsomol
informal youth associations
youth policy
Soviet regime
political opposition
Opis:
The main objective of this paper is to analyze the Communist Party and Komsomol policy concerning informal youth associations in Soviet Ukraine. The author paid considerable attention to the factors that caused the emergence of informal associations’ phenomenon. It is shown that if up to the first half of the 1980s state structures preferred repressive methods of influence on informal youth associations, then from the mid-1980s onwards the policy of party-state leadership changed using the principle of cooperation according to a differentiated approach to associations. This led to a decrease in destructive activities of certain associations and overcoming tensions between the informal youth and public structures. However, in general, the authorities failed to establish constructive cooperation with informal youth associations. Informal organizations became politicized, opposition informal associations formed and consolidated in the second half of 1988. Their authority among the youth was growing amid the decay of official youth structures.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 370-391
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Jesteśmy komunistami i przyjaciółmi”. Kontakty pomiędzy Polską Zjednoczoną Partią Robotniczą a Partią Pracy Korei w latach osiemdziesiątych
“We are communists and friends.” Contacts between the Polish United Workers’ Party and the Workers’ Party of Korea in the 80s
Autorzy:
Szyc, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478088.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR)
Partia Pracy Korei (PPK)
stosunki międzynarodowe
Polska Rzeczpospolita Ludowa (PRL)
Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna (KRL-D)
Korea Północna
Polish United Workers’ Party (PUWP)
Workers’ Party of Korea (WPK)
international relations
Polish People’s Republic (PPR)
Democratic People’s Republic of Korea (DPRK)
North Korea
Opis:
W latach osiemdziesiątych XX w. stosunki pomiędzy Polską Rzeczpospolitą Ludową oraz Koreańską Republiką Ludowo-Demokratyczną uległy wyraźnej dynamizacji. Jedną z widocznych płaszczyzn tej intensyfikacji stały się relacje międzypartyjne. Celem niniejszego artykułu jest omówienie charakteru i głównych obszarów, w ramach których w latach 1980–1989 Polska Zjednoczona Partia Robotnicza i Partia Pracy Korei utrzymywały kontakt i organizowały wyzyty w swoich państwach.
In the nineties of the 20th century, the relations between the Polish People’s Republic and the Democratic People’s Republic of Korea were visibly intensifying. One of the evident levels of this intensification were inter-party relations. The objective of this article is to discuss the nature and main areas in which the Polish United Workers’ Party and the Workers’ Party of Korea maintained contact and organised visits in their countries in 1980–1989.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2018, 32; 346-369
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce partii komunistycznej na „czerwonym” Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w latach 1944–1989
The Place of the Communist Party at the ‘Red’ Maria Curie-Skłodowska University (UMCS) – 1944–1989
Autorzy:
Gałaszewska-Chilczuk, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478299.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
This article is the result of several years of research in the state archives. The author tried to show the actual position, fi rst of the Polish Workers’ Party, and then of the Polish United Workers’ Party at the Maria Curie-Skłodowska University in Lublin. It was the fi rst state institution of higher learning created by the communist authorities, already in August 1944. The authorities wanted a model univeristy that would be not merely a forge for new academic and party cadres, but also the birthplace of a new intelligentsia, with a prefered worker or peasent background. The realization of these ambitions by the party turned out to be full of obstacles and pitfalls. The school’s party activists, due to the frequent lack of interest on the part of the central authorities, had huge difficulties in giving the school an image worthy of the tradition of the Polish Committee of National Liberation (PKWN). One must remember that the univeristy was founded on paper, without any material or didactical base. This child of the PKWN was treated instrumentally, according to their immediate needs, by the communists themselves. The authorities de facto remembered the existence of the UMCS when they were beginning the battle against the Catholic University of Lublin (KUL). The use of the UMCS by propaganda, precisely as avanguard against the Catholic school, determined its ‘red’ image.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2008, 2(13); 261-281
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Komunistyczna Partia Litwy w latach przełomu 1988–1990
The Communist Party of Lithuania in the Breakthrough Years 1988–1990
Autorzy:
Wołkonowski, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478527.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Communist Party of Lithuania
Perestroika
independence
political transformation
Soviet Union
Opis:
K omunistyczna Partia Litwy w latach 1988–1990 przeszła transformację od partii mar- ksistowsko-leninowskiej do klasycznej socjaldemokratycznej formacji noszącej nazwę Litewska Demokratyczna Partia Pracy. Potrafiła wykorzystać idee pierestrojki Michaiła Gorbaczowa do osiągnięcia swych celów. W szeregach partii było kilku doświadczo- nych polityków (Algirdas Brazauskas, Česlovas Juršėnas i inni), którzy przeprowadzili ją przez skomplikowany okres transformacji polityczno-gospodarczej. Jak trudny i nie- bezpieczny on był, pokazały tragiczne wydarzenia z 13 stycznia 1991 r., w których na skutek akcji żołnierzy sowieckich zginęło 14 cywilów. Jesienią 1992 r. LDDP odniosła ogromny sukces w wyborach do sejmu, uzyskując ponad połowę mandatów. Jej przewod- niczący Algirdas Brazauskas został wybrany na prezydenta Litwy. Formacja miała swych przedstawicieli we wszystkich kadencjach Sejmu Litwy jeszcze po 1990 r. Pomimo tych sukcesów Sejm Litwy w czerwcu 2017 r. większością głosów przyjął rezolucję uznającą KPL za organizację przestępczą. Drugi odłam KPL, opowiadający się za pozostaniem w łonie KPZR, już po wydarzeniach z 13 stycznia 1991 r. został oskarżony o działania na rzecz obalenia niepodległości Litwy, uznany za nielegalny i skierowany przeciw kra- jowi, a jego czołowi przedstawiciele skazani na długoletnie więzienie.
I n the years 1988–1990, the Communist Party of Lithuania transformed from a Marxist- -Leninist party to a classic social democratic formation called the Democratic Labour Party of Lithuania. It could take advantage of Mikhail Gorbachev’s Perestroika ideas in order to achieve its own goals. The party had several experienced politicians (Algirdas Brazauskas, Česlovas Juršėnas and others) who led it during the complex political and economic transformation. The tragic events of 13 January 1991, during which 14 civi- lians were killed by Soviet soldiers, depicted how tragic and dangerous this period was. In autumn 1992, the Democratic Labour Party of Lithuania recorded a huge success in the parliamentary elections by winning over a half the mandates. Its leader Algirdas Brazauskas was elected the president of Lithuania. The formation had its representatives during all terms of offices of the Lithuanian Sejm still after 1990. Irrespective of the suc - cessful trajectory, the Lithuanian Sejm passed a resolution in June 2017 by a majority of votes and found the Communist Party of Lithuania a criminal organization. After the events of 13 January 1991, another faction of the Communist Party of Lithuania on the platform of the Communist Party of the Soviet Union was accused of acting in order to overturn Lithuania’s independence, found to be illegal and against the country’s inte- rests, while its leaders were sentenced to many years of imprisonment.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2019, 33; 211-229
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Syryjsko-libijska walka z syjonizmem w PRL. Zaangażowanie Michela Mounayera w działalność „lewicy” partyjnej w latach 1978–1986
The Syrian and Libyan Struggle against Zionism in the People’s Republic of Poland: Michel Mounayer’s Involvement in the ‘Party’s Left-Wing’ 1978–1986
Autorzy:
Gasztold-Seń, Przemysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/478414.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Opis:
The article focuses on the Syrian journalist Michael Mounayer’s commitment to an activity of the party “left” during 1978–1986. The Arabian correspondent, of the “Al-Riada” magazine arrived in Poland in 1964. In 1978 he came in contact with the circle of Ryszard Gontarz, with whom he maintained close ties until his departure from Poland in 1986. A group of people called “the left” embraced an anti-Zionist point of view – but in practice – anti-Semitic. It also criticised both the anticommunist opposition, and the regime for “dogmatic” and “national-communistic” reasons. Mounayer became engaged directly in the political activity of “the left”. He participated in editorial board meetings of the weekly “Rzeczywistość” (“The Reality”), kept in touch and collaborated with the Association of Social and Political Knowledge Clubs “The Reality” (Stowarzyszenie Klubów Wiedzy Społeczno-Politycznej ‘Rzeczywistość’”) and with the “Grunwald” Patriotic Association (Zjednoczenie Patriotyczne “Grunwald”). Furthermore, he provided both groups with financial assistance which meant – Arab support for Polish political organizations fighting against Zionism. Mounayer was truly interested in the Ministry of Internal Affairs’ inner games, as well as in high-ranking party officials of Jewish origin. Apart from this, he gathered information about the Polish United Workers’ Party’s (Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, PZPR) factions and coteries. As a consequence, the communist security apparatus started taking an interest in Mounayer’s activity. Ministry of Internal Affairs officers conducted an operational dialogue with him about his political view, contacts with party activists, connections with Syrian and Libyan embassies, and about the Arab diplomats’ interest in “The Jewish problem” in the People’s Republic of Poland (Polska Rzeczpospolita Ludowa, PRL). The publication of two text by Mounayer on Polish – Israeli relations in the London – based Arabic Al-Arab magazine ended his collaboration with “the left” in 1986. It is known that he was incited by the Libyan Embassy to publish them. Both articles criticized Genaral Jaruzelski’s foreign policy and accused the Polish authorities of being pro-Zionist. For the abovementioned reasons Mounayer was forced to leave Polish territory and was put on the Peoples’ Republic of Poland persona non grata list. The diplomatic missions of Syria, Libya and the Palestine Liberation Organization [the BAAS party] as well as high-ranking members of the Arab Socialist Ba’ath Party in Syria with its Vice-President, all interceded with the Polish authorities on behalf of the expelled Mounayer.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2010, 2(16); 389-429
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Między ołtarzem a gabinetem partyjnym. Kościół rzymskokatolicki w sowieckim Lwowie w latach 1953–1959 w świetle raportów pełnomocnika Rady ds. Kultów Religijnych w obwodzie lwowskim
“Between the altar and the party cabinet”. The Roman Catholic Church in Soviet Lviv in 1953–1959 in the light of the reports of the Religious Cult Plenipotentiary in the Lviv district
Autorzy:
Olechowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/971826.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
Lwów
Kościół rzymskokatolicki
ZSRR
ludność polska
Zachodnia Ukraina
religia
represje
Polacy na Wschodzie po 1944 r.
Lviv
Roman Catholic Church
USSR
Polish population
Western Ukraine
religion repressions
Poles in the East after 1944
Opis:
The article presents an outline of the history of the Roman Catholic Church in Lviv in 1953-1959. It discusses the history of individual parishes in that city, as well as all attempts at influencing and exposing those religious communities made by the Soviet authorities, for religious activity was especially interesting to Soviet notables. The text also presents the Church’s situation in the light of Soviet legislation. At the time, the term “Catholic” in former Eastern regions of the Polish Republic almost always referred to a person of Polish nationality. Thus, the article can be considered as a presentation of the life of Poles who remained in Lviv until the “second repatriation”. It was the last moment when that community was relatively numerous. As a large proportion of the believers left in the second half of the 1950s, the Polish element became considerably weaker. It obviously led to a change in the Roman Catholic Church’s situation. Nevertheless, a slow suppression of religious activity began much earlier. It grew stronger during the period delimited in the text. The sources on which the article is based include the documents of Soviet provenance (mostly secret internal documents of the local Religious Cult Plenipotentiary). A large portion of them appear in a scholarly publication for the first time.
Źródło:
Pamięć i Sprawiedliwość; 2017, 29; 176-200
1427-7476
Pojawia się w:
Pamięć i Sprawiedliwość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 63

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies