Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Toxicity" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Developmental toxicity of N-methylaniline following prenatal oral administration in rats
Autorzy:
Sitarek, Krystyna
Gromadzińska, Jolanta
Stetkiewicz, Jan
Lutz, Piotr
Król, Magdalena
Domeradzka-Gajda, Katarzyna
Wąsowicz, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2177441.pdf
Data publikacji:
2016-02-10
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
rat
N-methylaniline
NMA
developmental toxicity
metHb
toxicity
Opis:
Objectives The objective of the study was to assess prenatal toxicity of N-methylaniline (NMA) administered by gavage to pregnant female rats. Material and Methods Pregnant female rats were administered N-methylaniline in corn oil by gavage at daily doses of 0.8 mg/kg of body weight (b.w.), 4 mg/kg b.w., 20 mg/kg b.w. and 100 mg/kg b.w. from implantation (the 5th day post mating) to the day prior to the scheduled caesarean section (the 20th day of pregnancy). General behavior, body weight, food and water consumption, hematological, biochemical analyses and pathomorphological changes of the dams were recorded. Results All the females survived until the end of the study. The test substance was toxic to pregnant females, even at the lowest of the used doses, i.e., 0.8 mg/kg b.w./day. Lower weight gain during pregnancy and significantly higher NMA-dose-dependent absolute weight of the organs were noted in the exposed females. The females from the groups exposed at doses of 20 mg/kg b.w./day and 100 mg/kg b.w./day developed anemia and showed higher concentrations of free thyroxine (FT3) and free triiodothyronine (FT4) thyroid hormones. Total protein concentration exhibited an increase in all the exposed groups of females. In the prenatal toxicity study, administration of N-methylaniline throughout the embryonic and fetal periods produced embryotoxic effects at doses ranging 4–100 mg/kg b.w./day. Conclusions Considering the data obtained in this study, it is reasonable to assume that N-methylaniline administered orally to pregnant rats is toxic for mothers even at a low dose of 0.8 mg/kg b.w./day. However, this dose was not associated with any significant effects to their offspring. This prenatal exposure level may be considered as no-observed-adverse-effect level (NOAEL) for the progeny and a dose of 4 mg/kg b.w./day as the lowest-observed-adverse-effect level (LOAEL) for the progeny.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2016, 29, 3; 479-492
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Etery glikolu etylenowego i glikolu propylenowego – toksyczność reprodukcyjna i rozwojowa
Ethylene glycol and propylene glycol ethers – Reproductive and developmental toxicity
Autorzy:
Starek-Świechowicz, Beata
Starek, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164383.pdf
Data publikacji:
2015-11-24
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
etery glikolu etylenowego
etery glikolu propylenowego
toksyczność rozwojowa
mechanizmy toksyczności
toksyczność reprodukcyjna
apoptoza
ethylene glycol ethers
propylene glycol ethers
developmental toxicity
mechanisms of toxicity
reproductive toxicity
Apoptosis
Opis:
Etery alkilowe glikolu etylenowego (ethylene glycol alkyl ethers – EGAE) i propylenowego (propylene glycol alkyl ethers – PGAE) są szeroko stosowane w przemyśle i gospodarstwie domowym, głównie jako rozpuszczalniki. Niektóre EGAE wykazują działanie gonadotoksyczne, embriotoksyczne, fetotoksyczne i teratogenne zarówno u ludzi, jak i zwierząt doświadczalnych. Ze względu na szkodliwe działanie tych eterów na rozrodczość i rozwój organizmu EGAE są zastępowane znacznie mniej toksycznymi PGAE. W niniejszej pracy przedstawiono dane na temat mechanizmów toksycznego działania EGAE na komórki rozrodcze, zarodek i płód. Szczególną uwagę zwrócono na metabolizm niektórych EGAEs i ich toksyczność narządową, a także na apoptozę spermatocytów związaną ze zmianami ekspresji genów, które kodują czynniki stresu oksydacyjnego, kinazy białkowe i jądrowe receptory hormonów. Med. Pr. 2015;66(5):725–737
Both ethylene and propylene glycol alkyl ethers (EGAEs and PGAEs, respectively) are widely used, mainly as solvents, in industrial and household products. Some EGAEs demonstrate gonadotoxic, embriotoxic, fetotoxic and teratogenic effects in both humans and experimental animals. Due to the noxious impact of these ethers on reproduction and development of organisms EGAEs are replaced for considerably less toxic PGAEs. The data on the mechanisms of testicular, embriotoxic, fetotoxic and teratogenic effects of EGAEs are presented in this paper. Our particular attention was focused on the metabolism of some EGAEs and their organ-specific toxicities, apoptosis of spermatocytes associated with changes in the expression of various genes that code for oxidative stress factors, protein kinases and nuclear hormone receptors. Med Pr 2015;66(5):725–737
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 5; 725-737
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fosforowe związki organiczne zmniejszające palność – toksyczność i wpływ na zdrowie ludzi
Organophosphorus flame retardants – Toxicity and influence on human health
Autorzy:
Bruchajzer, Elżbieta
Frydrych, Barbara
Szymańska, Jadwiga A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2165398.pdf
Data publikacji:
2015-05-12
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
fosforowe związki organiczne zmniejszające palność
toksyczność przewlekła
toksyczność dla ludzi
organophosphorus flame retardants
chronic toxicity
human toxicity
Opis:
Fosforowe związki organiczne zmniejszające palność (flame retardants – FRs) stosowane są od kilkudziesięciu lat w wielu gałęziach przemysłu, m.in. w produkcji barwników, lakierów, klejów, syntetycznych żywic, polichlorku winylu, płynów hydraulicznych, tworzyw sztucznych i tekstyliów. Ostatnio ich znaczenie wzrasta, co spowodowane jest m.in. znacznym ograniczeniem stosowanych dotąd polibromowanych difenyloeterów (PBDEs) – niebezpiecznych dla środowiska trwałych zanieczyszczeń organicznych. Celem pracy był przegląd dostępnych danych literaturowych dotyczących fosforowych FRs przede wszystkim pod kątem ich działania neurotoksycznego, wpływu na płodność i rozrodczość oraz działania kancerogennego. Analiza dotyczyła najczęściej stosowanych substancji, którymi są: fosforan trietyloheksylu (TEHP), fosforan tributoksyetylu (TBEP), fosforan trifenylu (TPP), fosforan tris(2-chloroetylu) (TCEP), chlorek tetra(hydroksymetylo)fosfoniowy (THPC), fosforan tributylu (TBP), fosforan trikrezolu (TCP), fosforan tris(2-chloro-1-metyloetylu) (TCPP), fosforan tri(1,3-dichloroizopropylu) (TDCP) oraz siarczan tetrakis(hydroksymetylo) fosfoniowy (THPS). Działanie neurotoksyczne wykazano w badaniach na zwierzętach po narażeniu na TBEP, THPC, TBP i TCP. U ludzi działanie neurotoksyczne zaobserwowano tylko po narażeniu na TCP. Z kolei TCEP, THPS, TBP, TCP i TDCP powodowały zaburzenia płodności i/lub w rozwoju płodów zwierząt. Niekorzystny wpływ na rozrodczość u ludzi mogą powodować TPP, TCP i TDCP. Nowotwory u zwierząt laboratoryjnych powodowały podawane w wysokich dawkach THEP, TCEP, TBP i TDCP. Żaden z tych związków nie jest jednak klasyfikowany jako rakotwórczy dla ludzi. Toksyczność środowiskowa fosforowych FRs jest niewielka (z wyjątkiem TPP, TCEP i TBEP). Nie są one związkami trwałymi, w organizmach żywych podlegają przemianom metabolicznym i są z nich szybko wydalane. Mogą być więc alternatywą dla stosowanych do niedawna PBDEs. Med. Pr. 2015;66(2):235–264
Organophosphorus flame retardants (flame retardants, FRs) have been used for several decades in many industries, including the production of dyes, varnishes, adhesives, synthetic resins, polyvinyl chloride, hydraulic fluids, plastics and textiles. Their importance in recent times has increased due to i.a., significantly reduced use of polybrominated diphenyl ethers (PBDEs) – persistent organic pollutants, dangerous for the environment. The aim of this study was to review the available literature data concerning phosphorous FRs primarily for neurotoxic, fertility, reproductive and carcinogenic effects. The analysis concerned the following most commonly used substances: tris(2-ethylhexyl)phosphate (TEHP), tris(2-butoxyethyl)phosphate (TBEP), triphenyl phosphate (TPP), tris(2-chloroethyl)phosphate (TCEP), tetrakis(hydroxymethyl)-phosphonium chloride (THPC), tributyl phosphate (TBP), tricresyl phosphate (TCP), tris(2-chloroisopropyl)phosphate (TCPP), tris(1,3-dichloroisopropyl)phosphate (TDCP) and tetrakis(hydroxymethyl) phosphonium sulphate (THPS). In animal studies neurotoxic effects were found after exposure to TBEP, THPC, TBP and TCP, while in humans they were observed only after exposure to TCP. TCEP, THPS, TBP, TCP and TDCP caused disorders in fertility and/or fetal development of animals. Adverse effects on reproduction in humans may be caused by TPP, TCP, and TDCP. In laboratory animals the development of tumors was observed after high doses of TEHP, TCEP, TBP and TDCP. None of these compounds is classified as a human carcinogen. The environmental toxicity of phosphate FRs is low (except for TPP, TCEP and TBEP). They are not stable compounds, in living organisms they are metabolised and quickly excreted. Therefore, they can be used as an alternative to PBDEs. Med Pr 2015;66(2):235–264
Źródło:
Medycyna Pracy; 2015, 66, 2; 235-264
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tetrabromobisfenol A – toksyczność, narażenie środowiskowe i zawodowe
Tetrabromobisphenol A – Toxicity, environmental and occupational exposures
Autorzy:
Jarosiewicz, Monika
Bukowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2164171.pdf
Data publikacji:
2017-02-28
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
narażenie
zastosowanie
tetrabromobisfenol A
toksyczność
występowanie
uniepalniacze
exposure
application
Tetrabromobisphenol A
toxicity
occurrence
flame retardants
Opis:
Tetrabromobisfenol A (tetrabromobisphenol A – TBBPA) należy do grupy bromowanych związków uniepalniających (brominated flame retardants – BFR), stanowiących aż 25% rynku wszystkich substancji opóźniających palenie. Wśród nich TBBPA wykorzystywany jest na największą skalę (ok. 60%) ze względu na jego powszechne zastosowanie przeciwogniowe w produktach codziennego użytku, takich jak meble, obicia, obudowy sprzętów elektronicznych, akcesoria elektrotechniczne i kleje. Szerokie zastosowanie omawianego związku może przyczyniać się do zanieczyszczenia środowiska. Tetrabromobisfenol A wykryto w glebie, wodzie, osadach rzecznych i ściekowych oraz powietrzu. Retardant ten charakteryzuje się wysoką wartością współczynnika podziału oktanol/woda (log P = 4,5), niską kwasowością oraz występowaniem w formie zdysocjowanej i niezdysocjowanej. Ze względu na dużą hydrofobowość TBBPA może kumulować się w organizmach żywych na różnych poziomach łańcucha pokarmowego, w tym także u ludzi. Tetrabromobisfenol A oznaczono w ludzkim materiale biologicznym, takim jak osocze, tkanka tłuszczowa czy mleko matek. Tetrabromobisfenol A został zaklasyfikowany jako H400/H410 (zwrot wskazujący rodzaj zagrożenia – hazard statements (H)) czyli związek toksyczny dla organizmów wodnych, powodujący zmiany długoterminowe. Nieliczne badania donoszą o potencjalnej toksyczności wysokich dawek TBBPA dla ssaków. Chociaż wiele osób jest narażonych zawodowo na TBBPA zarówno podczas jego produkcji, jak i przetwarzania w miejscu pracy, jest bardzo mało badań oceniających realne zagrożenie tym retardantem. Celem pracy było zebranie i omówienie najnowszej literatury (głównie z lat 2010–2016) dotyczącej obecności TBBPA w środowisku i jego działania na organizmy żywe. Omówiono także prace prezentujące dane o zawodowym narażeniu na TBBPA. Med. Pr. 2017;68(1):121–134
Brominated flame retardants (BFR), including tetrabromobisphenol A (TBBPA) represents 25% of the global market of flame retardants. Among them, TBBPA is used on the largest scale (approx. 60%) because of its firebreak properties and widespread occurrence in every day products such as furniture, upholstery, adhesives and electronic equipment. A broad application of TBBPA can contribute to environmental pollution. Tetrabromobisphenol A has been determined in soil, water, river sediments and the atmosphere. Tetrabromobisphenol A is characterized by a high value of coefficient n-octanol/water (log P = 4.5), low acidity, and it may exist in undissociated or dissociated form. Due to the high hydrophobicity, TBBPA may accumulate in living organisms, including humans at different food chain levels. The occurrence of TBBPA in humans, e.g., in blood, fat tissue and mother milk, has been reported. Tetrabromobisphenol A is classified as hazard statements (H) H400/H410, which means that it is toxic to aquatic biota, causing long-term changes in these organisms. Up to now, only a few studies have been conducted to assess potential toxicity of high doses of TBBPA to mammals. Although many people are occupationally exposed to TBBPA during production or processing of this substance in their workplaces, there are only a few studies that have assessed the real hazard associated with TBPPA exposure. The aim of the study was to discuss the latest literature (mainly from the years 2010–2016) referring to the presence of TBBPA in the environment and its effects to living organisms. Data concerning occupational exposure to TBBPA were also presented. Med Pr 2017;68(1):121–134
Źródło:
Medycyna Pracy; 2017, 68, 1; 121-134
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
2-naphthylamine toxicity
Autorzy:
Czubacka, Ewelina
Czerczak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085462.pdf
Data publikacji:
2020-03-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
bladder cancer
occupational health
carcinogen
toxicology
health effects
2-naphthylamine
Opis:
In the past, 2-naphthylamine (2-NA) was used for the production of azo dyes, as an antioxidant in the cable industry and in the rubber industry. Despite the fact that 2-NA is not produced on an industrial scale, it is still used in small quantities as a model bladder carcinogen in laboratories, and also for sewage control, water analysis and oxytocinase assays. In addition, it is detected in the air in coke ovens, where it is formed as one of the pyrolysis products. The main aim of this work is to provide an actual literature review for health risk assessments related to 2-NA which is still used in laboratories. Occupational exposure to 2-NA is important for the respiratory tract, mucous membranes and the skin, and, to a lesser extent, for absorption from the gastrointestinal tract. It is absorbed into the body through the skin and by inhalation, and then undergoes metabolic changes. Most of the absorbed 2-NA dose is excreted in the urine, in the form of metabolites, metabolites conjugated to acids, and even in an unchanged form. Based on literature data, the effects of 2-NA toxicity in sub-chronic and chronic exposure include contact dermatitis, chronic cystitis and bladder cancer. The authors have concluded that it is recommended to determine the occupational exposure limit which will allow preparing the exposure assessment of people at work. Med Pr. 2020;71(2):205–20
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 2; 205-220
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
4-Week inhalation toxicity of 2-methylnaphthalene in experimental animals
Autorzy:
Świercz, Radosław
Wąsowicz, Wojciech
Stetkiewicz, Jan
Gromadzińska, Jolanta
Majcherek, Wanda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2185378.pdf
Data publikacji:
2011-12-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
2-Methylnaphthalene
rats
inhalation
NOAEL
LOAEL
Opis:
Objectives: This paper presents toxic effects of 2-MN in laboratory animals under conditions of 4-week inhalation exposure to 2-methylnaphthalene (2-MN) vapors. Materials and Methods: Male Wistar rats were exposed to 2-MN vapors at a nominal concentration of 0, 2, 10 or 50 mg/m³ in dynamic inhalation chambers for 4 weeks (6 h/day, 5 days/week). After 4 weeks of inhalation exposure the animals were necropsied. Blood samples were collected and selected organs were weighted and prepared for histological examinations. Results: The effects of the increased levels of exposure to 2-MN experienced by the experimental rats were as follows: a) increasing γ-glutamylotransferase activity, b) stimulation of the hematopoietic system, c) lower cholesterol concentrations, d) higher number of goblet cells in lobar bronchi, e) hyperplasia of hepatic bile ducts. Conclusion: Four-week exposure of the animals to 2-MN at 2 mg/m³ proved to be the no-observed-adverse-effect-level (NOAEL), while 10 mg/m³ appeared to represent the lowest-observed-adverseeffect- level (LOAEL).
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2011, 24, 4; 399-408
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Thallium in color tattoo inks: risk associated with tattooing
Autorzy:
Karbowska, Bożena
Rębiś, Tomasz
Zembrzuska, Joanna
Nadolska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085633.pdf
Data publikacji:
2020-07-24
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
human toxicity
dermal exposure
thallium
potential health risk
DPASV
tattoo ink
Opis:
BackgroundAllergic reactions to metals and metal salts used in tattoo pigments occur surprisingly frequently. For this reason, this study focused on the determination of thallium (Tl) in the samples of color tattoo inks. These inks are commonly used in tattooing processes worldwide.Material and MethodsThe samples were analyzed with the use of differential pulse anodic stripping voltammetry. The stripping anodic peak current of Tl was linear over its concentration range of 0.5–6.0 μg/l, which corresponds to 2.45×10–9–2.94×10–8 M. The determined value of the limit of detection (LOD) was equal to 0.149 μg/l (7.29×10–10 M).ResultsThe obtained results revealed a wide range of Tl contents in tattoo inks, i.e., 0.0029–0.4275 μg/g. The content of this metal varied substantially depending on the pigment used in tattoo inks.ConclusionsThallium was identified and determined in all tested samples. Its content depends on the country of origin but it does not depend directly on the color. The lowest content of Tl was found in the pink ink and the highest in the violet ink (from Israel), and a similar content was also found in the yellow ink (from Israel). The use of colored inks in larger quantities (a dense pattern and a larger surface area covered) may potentially pose a health risk. The danger of Tl poisoning from tattooing depends on the type of the ink (color) and its origin. As Tl is not considered a micronutrient, introducing such a Tl content into the body may be associated with a potentially harmful accumulation of this metal in body organs, causing various types of ailments and toxic effects primarily on the nervous, skeletal and circulatory systems. The obtained results suggest that tattooists may be exposed to the toxic effects of Tl in tattoo inks. The analytical data presented in the paper may constitute the basis for determining the acceptable limits of toxic Tl contents in tattoo inks. Med Pr. 2020;71(4):405–11
Źródło:
Medycyna Pracy; 2020, 71, 4; 405-411
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recent advances in occupational and environmental health hazards of workers exposed to gasoline compounds
Autorzy:
Ekpenyong, Christopher E.
Asuquo, Asuquo E.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2161925.pdf
Data publikacji:
2017-02-21
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
Oxidative stress
exposure
toxicity
gasoline
humans
reactive metabolite
Opis:
The impact of health and environmental hazards, associated with the constituents of gasoline, on occupationally exposed workers has been recorded over the past few decades. However, the scientific literature on their pathogenic potential remains incomplete, which could affect the current understanding of the associated health risks. This review provides current information based on recently improved research techniques to evaluate gasoline toxicity profiles for humans. Our current knowledge provides insight into the intricate mechanism of gasoline-induced adverse effects, including the formation of reactive metabolites via bio-activation and subsequent generation of reactive oxygen species (ROS) and oxidative stress, which are involved in multiple mechanisms that are central to the aetiology of gasoline-induced toxicity. These mechanisms include covalent binding to deoxyribonucleic acid (DNA), leading to oxidative damage, tumor-suppression gene activity, and activation of pro-oncogenes. Furthermore, it results in induction of autoimmunity and local inflammatory responses, disruption of multiple neurotransmitters and immune cell function, derangement of various enzyme activities (e.g., sodiumpotassium adenosine triphosphate (Na+/K+/ATPase) activity, cytochrome P450 (CYP450), nitric oxide synthase (NOS), antioxidant enzyme activities, etc.), conjugation of bile, and non-specific cell membrane interaction, leading to damage of the membrane lipid bilayer and proteins. Available data suggests that exposure to gasoline or gasoline constituents have the potential to cause different types of illnesses. The data highlights the need to maintain safety measures via suitable research, medical surveillance, regulatory control, life style modification, early detection, and intervention to minimize exposure and manage suspected cases. They also present novel opportunities to design and develop effective therapeutic strategies against gasoline-induced detrimental effects. Int J Occup Med Environ Health 2017;30(1):1–26
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2017, 30, 1; 1-26
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The overview of current evidence on the reproductive toxicity of dibutyl phthalate
Autorzy:
Czubacka, Ewelina
Czerczak, Sławomir
Kupczewska-Dobecka, Małgorzata M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2086165.pdf
Data publikacji:
2021-01-07
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
reprotoxicity
toxicology
dibutyl phthalate
endocrine disruptor
embryotoxicity
teratogenicity
Opis:
Over the past years, many legitimate concerns have been raised about the effects of dibutyl phthalate (DBP) as an endocrine disruptor, especially on reproduction. The aim of this publication is to critically review the literature related to the developmental and reproductive toxicity of DBP in animals. Several electronic databases were systematically searched until 2019. Studies were qualified for the review if they: linked exposure to DPB with reproduction, were published in English after 1990, and were conducted on animals. In the studies of the testicular effects of DBP on experimental animals, the most common effects of exposure included reduced fertility, atrophic changes in male gonads, degenerative changes in the epididymis, as well as a reduction in sperm count and motility, cryptorchidism, hypospadias, poor sperm quality and other genital defects (decreased testicular weight, delayed spermatogenesis, Leydig cell aggregation, impaired Sertoli cell maturation, and significant inhibitions of testicular enzymes). The embryotoxic effects of DBP on laboratory animals included mainly an increase in fetal resorption and a decrease in live births. The teratogenic effects of DBP also manifest as skeletal malformations in fetuses, malformations of male gonads and other genital effects. On the basis of the literature data, it is clearly demonstrated that DBP shows anti-androgenic effects; however, there are also reports confirming its weak estrogenic effect. Additionally, lower doses cause more adverse effects than the highest dose, which is an important fact because of the widespread environmental exposure to DBP. The studies clearly confirm that DBP is an endocrine disruptor.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2021, 34, 1; 15-37
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Occupational risk resulting from exposure to mineral wool when installing insulation in buildings
Autorzy:
Kupczewska-Dobecka, Małgorzata
Konieczko, Katarzyna
Czerczak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116490.pdf
Data publikacji:
2020-10-20
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
mineral wool
insulation
fibers
health effects
toxicity
labeling
Opis:
Mineral wool is widely used for thermal and sound insulation. The subject of the study is to identify hazards for employees resulting from exposure to mineral wool, when it is used to insulate buildings, and to assess the risk arising from this exposure. When installing mineral wool insulation, respirable mineral fibers, dust, and volatile organic compounds may pose a hazard at workplaces. Based on the results of concentration measurements, it was assessed that the probability of adverse health effects related to the work of insulation installers, resulting from exposure to mineral wool fibers, is low, but for dust associated with exposure, an average health risk was estimated. An additional threat may be the sensitizing effect of substances used as binders and additives improving the utility properties of mineral wool, for example, phenol formaldehyde resins. The paper also contains some information on the labeling of mineral wool; this is very important because the label allows downstream users to recognize mineral wools, the composition and properties of which cause that they are not classified as carcinogens.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2020, 33, 6; 757-769
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of well-known antioxidant vitamins in the prevention of cadmium-induced toxicity
Autorzy:
Sitek, Agnieszka
Kozłowska, Lucyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2085759.pdf
Data publikacji:
2022-08-01
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
vitamin A
β-carotene
vitamin E
vitamin C
oxidative stress
cadmium exposure
Opis:
Long-term exposure to cadmium (Cd) leads to the development of a number of conditions associated with liver and kidney damage, reproductive and cardiovascular disorders, in addition to visual impairment, blindness and hearing loss, among others. Cadmium has been classified as a human carcinogen by the International Agency for Research on Cancer. The toxicity of Cd is related to its pro-oxidant properties and the associated increase in oxidative stress. Antioxidant ingredients may be helpful in preventing the adverse effects of Cd. The effect of well-known antioxidant vitamins (E, C, A and β-carotene) in the prevention of Cd-induced toxicity is presented in this study. Numerous studies in animal models have shown that the effects of vitamins: E, C, A, and β-carotene were effective in reducing Cd concentrations in organs and tissues and reduced Cd-induced changes in liver, kidney, and reproductive, circulatory, nervous, immune, and respiratory systems. In contrast, the limited number of human studies does not allow to accurately determine the role of these nutrients in reducing Cd-induced toxicity, indicating the need for further studies clarifying the role of antioxidant vitamins in reducing Cd-induced toxicity. However, it seems reasonable to promote the consumption of natural food products that are sources of antioxidant vitamins in groups of people with occupational and environmental exposure to Cd.
Źródło:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health; 2022, 35, 4; 367-392
1232-1087
1896-494X
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Medicine and Environmental Health
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glifosat i jego preparaty – toksyczność, narażenie zawodowe i środowiskowe
Glyphosate and its formulations – Toxicity, occupational and environmental exposure
Autorzy:
Kwiatkowska, Marta
Jarosiewicz, Paweł
Bukowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166312.pdf
Data publikacji:
2014-11-05
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
glifosat
roundup
acetylocholinoesteraza
nowotwory
zaburzenia hormonalne
Opis:
Glifosat (N-fosfonometyloglicyna) to składnik preparatów herbicydowych, stosowanych do ochrony upraw rolniczych i ogrodniczych. W artykule analizie poddano dane (głównie z publikacji z lat 2010-2013) dotyczące działania glifosatu i zawierających go preparatów w ostatnim dziesięcioleciu. Omówiono także narażenie zawodowe na ten związek. Początkowe doniesienia o rzekomej biodegradowalności glifosatu w środowisku okazały się błędne. Stwierdzono, że zostaje on w glebie i z wodami podziemnymi może docierać do ludzi. Według najnowszych publikacji glifosat u ludzi wykrywany jest w niskich stężeniach we krwi. Badania wskazują też na związek między stosowaniem glifosatu a zachorowalnością ludzi na raka. Publikacje przytoczone w niniejszym artykule, które wskazują na możliwość indukcji zmian nowotworowych przez ten herbicyd, spowodowały kontrowersje i zaniepokojenie w świecie naukowym. Opisując w niniejszej pracy niekorzystne działanie glifosatu i jego preparatów, skupiono się także na publikacjach dotyczących jego roli w zaburzeniach hormonalnych poprzez hamowanie ekspresji białka StAR (steroidogenic acute regulatory protein) oraz inhibicję aromatazy. Przedstawiono informacje wskazujące na to, że preparaty zawierające glifosat mogą zachowywać się jak typowe modulatory hormonalne. Opisano proces tworzenia reaktywnych form tlenu (RFT) pod wpływem działania glifosatu oraz zmiany w systemie redox komórki. Omówiono jego wpływ na nekrozę i apoptozę komórek. Ponadto scharakteryzowano jego wpływ na aktywność acetylocholinoesterazy, wykazując, że glifosat jako herbicyd fosfonianowy nie hamuje bezpośrednio aktywności tego enzymu. Zauważono, że liczne prace zgodnie wskazują na wyższą toksyczność preparatów zawierających glifosat od toksyczności samej substancji czynnej. Omówione zagadnienia jednoznacznie sugerują konieczność prowadzenia dalszych prac oceniających toksyczność glifosatu i jego preparatów oraz powodowanych przez nie zagrożeń dla ludzi. Med. Pr. 2013;64(5):717–729
Glyphosate (N-(phosphonomethyl)glycine) is an active ingredient of the most widely used herbicide formulations in protecting agricultural and horticultural crops. Numerous results (mostly published in the years 2010-2013) concerning the action of glyphosate and its formulations in the recent decade were analyzed. Initial reports about alleged biodegradability of glyphosate in the environment turned out to be wrong. It has been shown that glyphosate remains in the soil and can reach people by spreading along with groundwater. Recent publications have shown that glyphosate is detected at low concentrations in the human blood. Publications cited in this article, which indicate a possible induction of neoplastic changes by glyphosate formulation, have raised great concern and controversy in the scientific world. Presenting adverse effects of glyphosate and its formulations we focused on the role of glyphosate formulations in hormonal disorders by impeding the expression of steroidogenic acute regulatory protein and the inhibition of aromatase activity. The impact of glyphosate on oxygen reactive species formation, changes in redox system and the effect on necrosis and apoptosis in various types of cells was shown. We also revealed that glyphosate as a phosphonate herbicide does not inhibit directly the activity of acetylcholinesterase. Based on numerous studies it was noted that commercial formulations of glyphosate exhibit higher toxicity than that of the active substance itself. The discussed problems clearly show the need to evaluate the toxicity of glyphosate and its formulations and related potential threat to humans. Med Pr 2013;64(5):717–729
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 5; 717-729
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nanocząstki ditlenku tytanu – działanie biologiczne
Titanium dioxide nanoparticles – Biological effects
Autorzy:
Świdwińska-Gajewska, Anna M.
Czerczak, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2166213.pdf
Data publikacji:
2015-01-09
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
ditlenek tytanu
nanocząstki
narażenie zawodowe
działanie toksyczne
titanium dioxide
nanoparticles
occupational exposure
toxicity
Opis:
Ditlenek tytanu (TiO₂) może występować w postaci cząstek o różnej wielkości. Najczęściej wykorzystywane są cząstki o rozmiarze do 100 nm odpowiadające wielkością nanocząstkom oraz cząstki o wielkości z przedziału 0,1–3 mm. Ditlenek tytanu nie jest klasyfikowany jako substancja szkodliwa w postaci większych cząstek, jednak nanocząstki TiO₂ mogą wywołać wiele negatywnych efektów zdrowotnych. Narażenie inhalacyjne na nano-TiO₂ wywołuje stan zapalny, mogący prowadzić do zmian zwłóknieniowych i proliferacyjnych w płucach. Istnieje wiele prac na temat genotoksycznego działania TiO₂ na komórki ssaków i ludzi, szczególnie w przypadku nanocząstek. U szczurów narażanych inhalacyjnie na nanocząstki TiO₂ zaobserwowano powstawanie nowotworów. Nie ma jednak dowodów na wzrost dodatkowego ryzyka wystąpienia raka płuca lub zgonu związanego z tą chorobą u osób zawodowo narażonych na pył TiO₂. Istnieją badania potwierdzające negatywny wpływ nanocząstek TiO₂ na rozwój płodu i funkcje układu rozrodczego u zwierząt. Nanocząstki TiO2 znajdują coraz szersze zastosowanie i tym samym zwiększa się ryzyko narażenia na nanocząstki ditlenku tytanu w środowisku pracy. Wobec tak niepokojących danych dotyczących biologicznego działania nanocząstek TiO₂ należy zwrócić większą uwagę na narażenie i jego skutki dla zdrowia pracowników. Właściwości nanocząstek, ze względu na większą powierzchnię i reaktywność, różnią się istotnie od frakcji wdychalnej, dla której obowiązują obecnie normatywy higieniczne w Polsce. Med. Pr. 2014;65(5):651–663
Titanium dioxide occurs as particles of various sizes. Particles of up to 100 nm, corresponding to nanoparticles, and in the size range of 0.1–3 mm are the most frequently used. Titanium dioxide in a bulk form is not classified as dangerous substance, nevertheless nanoparticles may cause adverse health effects. Inhalation exposure to nano-TiO₂ causes pulmonary inflammation that may lead to fibrotic and proliferative changes in the lungs. Many studies confirm the genotoxic effect of TiO₂, especially in the form of nanoparticles, on mammal and human cells. In rats exposed to TiO₂-nanoparticles by inhalation the development of tumors has been observed. However, there is no evidence of additional lung cancer risk or mortality in workers exposed to TiO₂ dust. There are some studies demonstrating the adverse effect of TiO₂-nanoparticles on fetal development, as well as on reproduction of animals. TiO₂ nanoparticles find a still wider application and thus the risk of occupational exposure to this substance increases as well. Considering such alarming data on the biological activity of TiO₂ nanoparticles, more attention should be paid to occupational exposure and its health effects. Properties of the nanoparticles, due to their larger surface area and reactivity, differ significantly from the inhalable dust of TiO₂, for which the hygiene standards are mandatory in Poland. Med Pr 2014;65(5):651–663
Źródło:
Medycyna Pracy; 2014, 65, 5; 651-663
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Toksyczność akrylamidu i jego metabolitu – glicydamidu
Toxicity of acrylamide and its metabolite – Glicydamide
Autorzy:
Pingot, Daria
Pyrzanowski, Kacper
Michałowicz, Jaromir
Bukowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2168424.pdf
Data publikacji:
2014-10-30
Wydawca:
Instytut Medycyny Pracy im. prof. dra Jerzego Nofera w Łodzi
Tematy:
akrylamid
glicydamid
addukty
badania epidemiologiczne
nowotwory
acrylamide
glicydamide
adducts
Epidemiologic Studies
neoplasms
Opis:
Akrylamid jest syntetycznym związkiem chemicznym powszechnie używanym w wielu gałęziach przemysłu. Stosowany jest głównie w produkcji i syntezie poliakrylamidów, które mają bardzo szerokie zastosowanie w produkcji tworzyw sztucznych, farb, lakierów, klejów i zapraw murarskich. Poliakrylamidy używane są również w przemyśle celulozowo-papierniczym i kosmetycznym, m.in. w produkcji przyborów toaletowych i składników kosmetyków. Zainteresowanie akrylamidem wzrosło w 2002 r. po doniesieniu szwedzkich naukowców dotyczącym powstawania tej substancji podczas smażenia i pieczenia niektórych produktów spożywczych. Badania dotyczące toksyczności akrylamidu, a także jego metabolitu - glicydamidu - wskazują na neurotoksyczną, genotoksyczną i kancerogenną aktywność tych substancji. Dotąd bezsprzecznie udowodniono jedynie neurotoksyczne działanie akrylamidu na organizm człowieka. Genotoksyczna aktywność akrylamidu przejawia się głównie po jego metabolicznym przekształceniu do pochodnej epoksydowej glicydamidu. Kancerogenne działanie akrylamidu zostało wykazane jednoznacznie tylko w badaniach na zwierzętach. Badania epidemiologiczne nie dostarczają niepodważalnych dowodów, że akrylamid spożywany wraz z dietą może inicjować powstawanie nowotworów u ludzi. Ocena narażenia na akrylamid dokonywana jest przez pomiary stężenia adduktów tej substancji w ustroju, czyli specyficznych związków powstałych w wyniku połączenia akrylamidu z hemoglobiną lub DNA. Med. Pr. 2013;64(2):259–271
Acrylamide is a synthetic chemical compound commonly used in many branches of industry. It is mainly used in the synthesis of polyacrylamides, which are widely employed in plastics, paints, varnishes, adhesives and mortars production. Acrylamide is also applied in the cellulose-paper and cosmetic industries to produce toiletries and cosmetics. The interest in acrylamide increased in 2002, when Swedish scientists showed that a considerable amount of this substance is formed during frying and baking of various foods. Studies concerning toxicity of acrylamide and its metabolite - glicydamide showed their neurotoxic, genotoxic and carcinogenic effects. Neverthless, in humans only neurotoxic effect of acrylamide has been clearly evidenced. Genotoxic nature of acetylamide manifests itself mainly in its metabolic conversion to the epoxide derivative glicydamide. Carcinogenic effects of acrylamide have been shown in animal studies. Epidemiological studies have not provided explicit evidence that acrylamide supplied with the diet can initiate the formation of tumors in humans. Acrylamide exposure is assessed by measuring specific compounds (adducts) formed during the reaction of acrylamide with hemoglobin and DNA. Med Pr 2013;64(2):259–271
Źródło:
Medycyna Pracy; 2013, 64, 2; 259-271
0465-5893
2353-1339
Pojawia się w:
Medycyna Pracy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies