Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wałęga, Piotr" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Graciloplastyka, elektrostymulacja, elektromiografia. Implikacje kliniczne zjawisk elektrofizjologicznych zachodzących w neo-zwieraczu wytworzonym z mięśnia smukłego
    Autorzy:
    Romaniszyn, Michał
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394011.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    dynamiczna graciloplastyka
    elektrostymulacja
    elektromiografia
    manometria anorektalna
    Opis:
    Celem pracy było porównanie zjawisk elektrofizjologicznych zachodzących w transponowanym w dno miednicy mięśniu smukłym uda, poddawanym ciągłej elektrostymulacji wszczepionym stymulatorem lub regularnej stymulacji urządzeniem zewnętrznym, jak również odległych wyników czynnościowych przeprowadzonych zabiegów. Materiał i metodyka. Włączono do analizy łącznie 27 pacjentów. Grupa badana składała się z 7 pacjentów po zabiegu graciloplastyki dynamicznej, 11 pacjentów po graciloplastyce z następową stymulacją przezodbytową, 4 pacjentów po graciloplastyce ze stymulacją przezskórną, oraz 5 pacjentów po graciloplastyce bez stymulacji. We wszystkich grupach wykonano powierzchniowe badania elektromiograficzne pętli transponowanego mięśnia smukłego, zapisy u każdego chorego porównywano z zapisem znad mięśnia smukłego pozostawionego na udzie. Ponadto, każdy badany przebył ocenę rezultatów czynnościowych zabiegu, jak również anorektalne badania manometryczne. Wyniki. W badaniu elektromiograficznym częstotliwość potencjałów czynnościowych jednostek motorycznych mięśnia smukłego uda w położeniu in situ wynosiła średnio 64 Hz, a po transpozycji i okresie stymulacji mięśnia – średnio 62 Hz. Nie stwierdzono zatem istotnych statystycznie różnic w częstotliwości potencjałów czynnościowych przed i po zabiegu w żadnej z analizowanych grup, ani też pomiędzy grupami o różnych metodach stymulacji (p>0,05). Stwierdzono natomiast istotną korelację między rezultatem klinicznym po zabiegu graciloplastyki a średnią amplitudą sygnału EMG znad transponowanego mięśnia, oraz między amplitudą sygnału EMG transponowanego mięśnia a ciśnieniem podstawowym w kanale odbytniczym. W ocenie pozostałych parametrów manometrycznych nie stwierdzono istotnych zależności. Wnioski. Pomimo zastosowania różnych metod stymulacji w przebiegu pooperacyjnym, w tym kosztownych wszczepialnych stymulatorów, nie zaobserwowano różnic w funkcjonowaniu transponowanego mięśnia smukłego na poziomie elektrofizjologicznym w porównaniu do mięśnia pozostawionego in situ. Nie wykazano również w niniejszym badaniu przewagi graciloplastyki dynamicznej nad stymulacją mięśnia drogą przezodbytową lub przezskórną.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 117-131
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u pacjentów geriatrycznych – przegląd piśmiennictwa
    Autorzy:
    Kot, Anna
    Kenig, Jakub
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394197.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    appendektomia
    zapalenie wyrostka robaczkowego
    pacjenci geriatryczni
    pacjenci starsi
    Opis:
    Zmiany demograficzne związane ze starzeniem się społeczeństwa powodują, że chirurg coraz częściej będzie miał styczność i podejmował decyzję o leczeniu pacjentów z najstarszych grup wiekowych. Celem pracy był przegląd piśmiennictwa dotyczącego leczenia ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego w grupie osób w wieku powyżej 60. roku życia. Materiał i metodyka. Dokonano przeglądu piśmiennictwa opublikowanego w latach 2000-2015 w bazie PubMed. Liczba wyników odpowiadających zapytaniu w języku angielskim „appendicitis (MeSH) AND elderly (MeSH)” wyniosła wyjściowo 260. Selekcja w oparciu o tytuły, abstrakty, a następnie artykuły ostatecznie dała wynik 11 prac odpowiadających tematyce leczenia zapalenia wyrostka robaczkowego u pacjentów w wieku powyżej 60. roku życia. Wyniki. Dziewięć prac miało charakter retrospektywny oraz dwie prace prospektywne. Łącznie do badań włączono 82 852 pacjentów. Laparoskopowe usunięcie wyrostka robaczkowego miało niższą śmiertelność okołooperacyjną, mniejszą liczbę powikłań pooperacyjnych oraz krótszy czas hospitalizacji, co powodowało że było rekomendowane przez większość autorów. Cztery z dziesięciu prac wykaza- ły, że do zabiegu laparoskopowego kwalifikowani byli pacjenci o mniejszej liczbie chorób współistniejących oraz niższym stopniu ASA (American Society of Anaesthesiology). Antybiotykoterapia, jako samodzielna metoda, w grupie osób starszych była oceniania w jednym badaniu w wyselekcjonowanej grupie 26 pacjentów, a jej skuteczność wyniosła 70%. Większość badań cechuje jednak duża heterogenność znacznie utrudniająca porównanie. Wnioski. W chwili obecnej laparoskopowe usunięcie wyrostka robaczkowego wydaje się być postępowaniem z wyboru w grupie osób starszych z ostrym zapaleniem tego narządu. Antybiotykoterapia, jako samodzielna metoda leczenia ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego, nie może być obecnie rekomendowana. Konieczne są jednak dalsze, prospektywne, lepiej zaprojektowane badania obejmujące większą liczbę chorych, a przede wszystkim dedykowane osobom starszym.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 3; 238-248
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Treatment of acute appendicitis in geriatric patients – literature review
    Autorzy:
    Kot, Anna
    Kenig, Jakub
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394143.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    appendectomy
    appendicitis
    geriatric patients
    elderly
    Opis:
    Demographic changes associated with the aging population mean that surgeons increasingly have contact and make decisions about treating patients from the oldest age groups. The aim of the study was to review the literature concerning the treatment of acute appendicitis in patients over the age of 60 years old. Material and methods. A review of the literature published in the years 2000-2015 has been carried out using the PubMed database. The initial number of results corresponding to the query in English, „appendicitis (MeSH) AND elderly (MeSH)” was 260. Selection based on the titles, abstracts, and eventually whole articles, ultimately resulted in 11 papers concerning the treatment of appendicitis in patients above 60 years of age. Results. Nine papers were retrospective and 2 were prospective. In total, the studies included 82,852 patients. Laparoscopic appendectomy was associated with a lower mortality rate, a smaller number of postoperative complications and a shorter length of hospital stay, which led to it being recommended by most authors. Four of the ten papers demonstrated that the patients who were qualified for laparoscopic surgery had less comorbidity and were in a lower ASA (American Society of Anaesthesiology) category. Antibiotic therapy as an independent method was assessed in one study in a group of elderly people, on a selected group of 26 patients, and its effectiveness was shown to be 70%. Most studies, however, are highly heterogeneous which significantly hindered comparisons. Conclusions. Currently, laparoscopic appendectomy seems to be the treatment of choice in the elderly with acute appendicitis. Antibiotic therapy, as an independent method of treatment of acute appendicitis, cannot currently be recommended. However, further, prospective, and better-designed studies are needed, involving a larger number of patients, and primarily dedicated to the elderly.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 3; 136-141
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quality of life aspects determining the‑bio‑psycho‑social functioning of patients in the‑perspective of a planned extensive sphincter’s repair procedur
    Autorzy:
    Żelazny, Dorota
    Romaniszyn, Michał
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394315.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    faecal incontinence
    sphincter complex reconstruction procedures
    bio-psycho-social functioning
    quality of life
    Opis:
    Damage to the sphincter, regardless of its pathogenesis, consists in the impossibility to control the physiology, or the so-called faecal incontinence. This implies changes in the whole bio-psycho-social functioning of the patients, and thus affects the satisfaction with their quality of life, conditioned by their health status. The problem affects around 5 to 7% of the population. Often enough, the only hope for those patients are repair procedures of the sphincter mechanism. The aim of the study was to evaluate key aspects of quality of life which determine the psycho-social status of patients with endogenous or iatrogenic sphincter damage in the perspective of a planned extensive sphincter’s repair procedure. Material and methods. The study group consisted of 52 people, 26 women and 26 men, aged 19–72. The scale by Rockwood – Fecal Incontinency Quality of Life – was used as the basic research tool which evaluates the quality of life in four aspects: 1/behavioral (Lifestyle) 2/cognitive (Coping) 3/emotional (Depression) 4/overall self-assessment (Embarrasment). The degree of incontinence was determined based on point scales of Jorge Wexner (JW scale) and the Fecal Incontinenece Severity Index (FISI scale). Structured diagnostic interview was also used in the study. Results. The results show that lack of control over the basic physiological functions disintegrates the quality of life in all evaluated aspects related to somatic, psychological and social functioning. FIQL: Lifestyle (LS) – 1.96 pts Coping (C) – 1.67 pts Depression (D) – 2.1 pts Embarrasment (E) – 1.79 pts Conclusions. The FIQL results presented explain the fact that among 52 patients followed, 50 decided to conduct extensive reconstructive procedures, although the results are not statistically optimistic and the risk of complications is relatively high
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2015, 87, 11; 573-578
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    VAAFT: a new minimally invasive method in the diagnostics and treatment of anal fistulas – initial results
    Autorzy:
    Wałęga, Piotr
    Romaniszyn, Michał
    Nowak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395691.pdf
    Data publikacji:
    2014-01-01
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    anal fistula
    surgical treatment
    minimally invasive procedure
    VAAFT
    Opis:
    The aim of the study was to present our own experience in the treatment of anal fistulas by means of VAAFT (Video-Assisted Anal Fistula Treatment). Material and methods. Twenty patients were qualified for the VAAFT procedure. All were subjected to diagnostics. Two patients after the diagnostic stage underwent classical fistula surgery. The remaining 18 patients were subjected to the full procedure (diagnostic fistuloscopy, supply of the internal ostium, and coagulation of the fistula canal). The mean observation period was 10 months. Results. In most cases the trans-sphincter fistula was observed during the diagnostic phase, including three with additional fluid compartments. There was one intersphincteric fistula. Considering the 18 patients subjected to the full VAAFT procedure the internal ostium was supplied by means of an advancement flap in 3 cases, while in 11 by means of a mattress suture, including one with additional tissue glue. In 4 cases the internal ostium was tightly covered by mucosa. Surgical complications were not observed during the procedure. During further observation a permanent fistula was observed in 4 (22%) patients, and in two (17%), recurrence of anal fistula. In the remaining 12 patients one observed healing without fistula recurrence. Complications were not observed, including stool and gas control deterioration (based on the FISI scoring). Conclusions. The VAAFT method does not affect sphincter efficiency, no intra- and postoperative complications were observed. As compared to other minimally invasive procedures a comparable recovery rate is observed without the risk of incontinence. It is the only method enabling the intraoperative identification of the internal ostium and fistula canal under visual control. Initial optimistic results require further investigations on a larger group of patients.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 1; 7-10
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Efficacy of Lift (Ligation of Intersphincteric Fistula Tract) for Complex and Recurrent Anal Fistulas - A Single-Center Experience and A Review of the Literature
    Autorzy:
    Romaniszyn, Michał
    Walega, Piotr Julian
    Nowak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1395977.pdf
    Data publikacji:
    2015-02-03
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    fistula-in-ano
    anal fistula
    ligation of intersphincteric fistula tract
    LIFT
    fistulotomy
    Opis:
    Ligation of intersphincteric fistula tract in treatment of anal fistulas (LIFT) is being said to have satisfactory results in short and long follow up, with low risk of complications. This study was designed to evaluate the results in patients with complex and recurrent fistulas in comparison with simple transsphincteric anal fistulas. The aim of the study was to present a single-center experience in LIFT procedure in treatment of both simple and complex anal fistulas, including recurrent fistulas, in comparison with a review of current literature. Material and methods. A series of 17 patients were qualified to LIFT procedure. 5 patients were treated for simple transsphincteric, 6 for complex fistulas, 6 with fistulas recurrent after fistulotomy. Median age was 47, most of the patients were male (16/17). Mean follow up was 11 months. Results. Mean operating time was 55 minutes counting from surgical site disinfection to final dressing of the wound. Of the 17 patients the overall success rate was 53%. As expected, best results were achieved in patients with simple fistulas (80% success rate), then complex (50%), and recurrent fistulas (only 33%). There were no early nor late complications of the surgery. Conclusion. As expected, in simple transsphincteric fistulas the results were satisfactory, taking into account low complication rate. Complex and recurrent fistulas seem to be risk factors of LIFT failure. The results are consistent with data published by other authors, based on the review of the current literature, and it seems there is still room for improvement, so further research is required.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 11; 532-536
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Różnice w przebiegu klinicznym ostrego zapalenia wyrostka robaczkowego u osób starszych w porównaniu do młodszych pacjentów
    Autorzy:
    Zbierska, Katarzyna
    Kenig, Jakub
    Lasek, Anna
    Rubinkiewicz, Mateusz
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394200.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    ostre zapalenie wyrostka robaczkowego
    osoby starsze
    objawy
    Opis:
    Ostre zapalenie wyrostka robaczkowego (OZWR) pozostaje nadal najczęstszą przyczyną objawów ostrego brzucha. 90% przypadków występuje u dzieci i młodych dorosłych, częstość występowania u osób w wieku podeszłym sięga aż 10% i stale rośnie. Celem pracy była ocena różnic w manifestacji OZWR u osób starszych w porównaniu do młodszych pacjentów. Dodatkowym celem była ocena wpływu opóźnienia w diagnostyce przedoperacyjnej na wyniki leczenia. Materiał i metodyka. Wykonano retrospektywną analizę danych medycznych 274 chorych przyjętych do III Kliniki Chirurgii Ogólnej w Krakowie w latach 2011-2013 z powodu OZWR. Do grupy starszych pacjentów włączono 23 pacjentów w wieku 65 lat oraz starszych, a do grupy pacjentów młodszych 251 osób poniżej 65 lat. Wyniki. Grupy nie różniły się między sobą rodzajem objawów, czasem ich trwania, rodzajem zabiegu i czasem jego trwania. Czas od przyjęcia do SOR-u do początku operacji był istotnie krótszy w grupie pacjentów starszych (575,56 vs 858,9 min; p=0,03). Pacjenci w wieku podeszłym byli też dłużej hospitalizowani (6,08 vs 4,69 dni; p=0,004). Ponadto u starszych pacjentów częstość występowania perforacji wyrostka robaczkowego zbliżała się do poziomu istotności statystycznej (26,1% vs 12,4%; p=0,06). Nie zaobserwowano zgonów w badanych grupach, jednak w grupie starszych chorych nieznacznie częściej odnotowano powikłania (17,4% vs 10%; p=0,26). Wnioski. Badane grupy nie różniły się manifestacją kliniczną OZWR. Jednak u starszych pacjentów występował bardziej zaawansowany histopatologicznie stan zapalny wyrostka robaczkowego. Również okres hospitalizacji był dłuższy w tej grupie pacjentów. W obu grupach nie występowały zgony, a powikłania występowały częściej u osób starszych. Faza przedoperacyjna była istotnie krótsza u starszych chorych, co potwierdza świadomość istotności czasu w postępowaniu z pacjentami z objawami ostrego brzucha w wieku podeszłym.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 3; 249-257
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Differences in the clinical course of acute appendicitis in the elderly in comparison to younger populati
    Autorzy:
    Zbierska, Katarzyna
    Kenig, Jakub
    Lasek, Anna
    Rubinkiewicz, Mateusz
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1394163.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    acute appendicitis
    elderly
    symptoms
    Opis:
    Acute appendicitis (AA) still remains the most common acute surgical abdominal emergency. Although 90% of cases occur in children and young adults, the incidence in the elderly amounts up to 10% and is constantly rising. The aim of the study was to assess the differences between clinical presentation in the elderly patients with AA compared to the younger patients. Additional aim was to assess the correlation between in-hospital time delays and patients’ outcomes. Material and methods. We conducted a retrospective analysis of medical data of 274 patients admitted to 3rd Department of General Surgery in Cracow between January 2011 and December 2013 due to AA. The elderly group comprised 23 patients aged 65 and above and the non-elderly group consisted of 251 patients. Results. The groups did not differ in symptoms and their duration, type of surgery and its duration. However, time from admission to ED to the beginning of the procedure was significantly lower in the elderly group (575.56 vs 858.9 min; p=0.03). The elderly had longer hospital stay (6.08 vs 4.69 days; p=0.004). In the elderly group the perforation rate was close to reaching statistical significance (26.1% vs 12.4%; p=0.06). No mortality was noted in both groups and morbidity was slightly higher in elderly group (17.4% vs 10%; p=0.26). Conclusions. There was no difference in the clinical presentation between elderly and non-elderly patients group. However, elderly patients presented with a more progressed inflammation of the appendix. The hospital stay was longer in the elderly group, without any mortality and with higher rate of morbidity in this group. The length of the preoperative phase was significantly shorter, confirming the awareness of importance of time in the elderly patients with acute abdomen.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 3; 142-146
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Intraoperative neuromonitoring of hypogastric plexus branches during surgery for rectal cancer – preliminary report
    Autorzy:
    Wałęga, Piotr
    Romaniszyn, Michał
    Wałęga, Maciej
    Szymon Świrta, Jarosław
    Nowak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393195.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rectal cancer
    neuromonitoring
    rectal resection
    complications
    Opis:
    Aim: The aim of this study was to present our preliminary experience with intraoperative neuromonitoring during rectal resection. Materials and methods: We qualified 4 patients (2 women, 2 men; age 42 – 53 years) with rectal cancer for surgery with intraoperative neuromonitoring. In all patients, functional tests of the anorectal area were performed before surgery. Action potentials from the sphincter complex in response to nerve fiber stimulation were recorded with electrodes implanted before surgery. Moreover, we inserted a standard, 18FR Foley’s urinary catheter to which a T-tube was connected to allow urine outflow and measurement of pressure changes in the bladder induced by detrusor contractions during stimulation. Results: Setting up neuromonitoring prolonged surgery time by 30 to 40 minutes, or even by 60 to 80 minutes in the case of the first two patients. Neuromonitoring itself took additional 20 to 30 minutes during surgery. In all patients, we stimulated branches of the inferior hypogastric plexus in their anatomical position during dissection. In three patients, we evoked responses both from the bladder and the sphincter in all planes of stimulation. In one patient, there was no response from the left side of the bladder, and in the same patient, we observed symptoms of neurogenic bladder. Conclusions: Based on the available literature and our own experience, we state that monitoring of bladder pressure and electromyographic signals from rectal sphincters enables visualization and preservation of autonomic nervous system structures, both sympathetic and parasympathetic. Intraoperative signals seem to be correlated with clinical presentation and functional examinations after surgery. In order to objectify our results, it is necessary to perform functional examinations before and after surgery in a larger group of patients.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 69-72
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie śródoperacyjnego neuromonitoringu gałęzi splotu podbrzusznego dolnego w leczeniu chirurgicznym raka odbytnicy – doniesienie wstępne
    Autorzy:
    Wałęga, Piotr
    Romaniszyn, Michał
    Wałęga, Maciej
    Szymon Świrta, Jarosław
    Nowak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393199.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rak odbytnicy
    neuromonitoring
    wycięcie odbytnicy
    powikłania
    Opis:
    Cel: Celem pracy jest przedstawienie własnych, wstępnych doświadczeń z zastosowaniem techniki śródoperacyjnego neuromonitoringu w trakcie wycięcia odbytnicy. Materiał i metody: Do zabiegu ze śródoperacyjnym neuromonitoringiem zakwalifikowano 4 pacjentów z rakiem odbytnicy (2 kobiety, 2 mężczyzn) w wieku od 42 do 53 lat. U wszystkich chorych przed zabiegiem przeprowadzono badania czynnościowe okolicy anorektalnej. Potencjały czynnościowe kompleksu zwieraczy wywołane stymulacją włókien nerwowych odczytywano z pomocą implantowanych przed zabiegiem elektrod. Ponadto do pęcherza moczowego zakładano standardowy cewnik Foleya nr 18, do którego podłączano trójnik rozdzielający odpływ moczu i przewód z podłączonym przekaźnikiem ciśnieniowym odczytującym zmiany ciśnienia w pęcherzu moczowym wskutek skurczów wypieracza pęcherza w trakcie stymulacji. Wyniki: Przygotowanie do neuromonitoringu wydłużyło czas zabiegu o 30–40 minut, a w przypadku dwóch pierwszych zabiegów o 60–80 minut. Faza neuromonitoringu w trakcie zabiegu zabiera dodatkowo 20 do 30 minut. U wszystkich chorych w trakcie preparowania przeprowadzono stymulacje gałęzi splotu podbrzusznego dolnego w ich anatomicznym położeniu. U trzech chorych uzyskano odpowiedź zarówno z pęcherza, jak i zwieracza we wszystkich płaszczyznach stymulacji. U jednego chorego stwierdzono brak odpowiedzi z pęcherza po stronie lewej. U tego chorego po zabiegu wystąpiły objawy pęcherza neurogennego. Wnioski: Bazując na dostępnej literaturze oraz naszych pierwszych doświadczeniach, stwierdzamy, że monitorowanie ciśnienia w pęcherzu moczowym oraz zapis sygnału elektromiograficznego ze zwieraczy umożliwia wizualizację i zaoszczędzenie struktur nerwowych układu autonomicznego, zarówno w części sympatycznej, jak i parasympatycznej. Sygnał uzyskany śródoperacyjnie wydaje się wykazywać korelacje z obrazem klinicznym i badaniami czynnościowymi po zabiegu. Celem obiektywizacji wyników niezbędne są badania czynnościowe przed i po zabiegu oraz ocena na większej liczbie chorych.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 2; 69-72
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Terapia komórkowa w chirurgicznym zaopatrzeniu przetok - doniesienia wstępne
    Autorzy:
    Piejko, Marcin
    Romaniszyn, Michał
    Borowczyk-Michałowska, Julia
    Drukała, Justyna
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393697.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    terapia komórkowa
    nawrotowe przetoki
    przetoki odbytu
    medycyna regeneracyjna
    Opis:
    Wstęp: Ryzyko niepowodzenia po chirurgicznym leczeniu nawrotowych przetok okołoodbytniczych sięga 50%. Wiadomo także, że im bardziej agresywne leczenie chirurgiczne, tym większe zagrożenie uszkodzenia zwieraczy z objawowym nietrzymaniem stolca. Stąd też trwają poszukiwania małoinwazyjnych metod leczenia. Własności mezenchymalnych komórek macierzystych (ASC, Adipose-derived Stem Cells) istotnie wspomagają procesy gojenia tkanek miękkich. W niniejszej pracy przedstawiamy własne wstępne doświadczenia leczenia przetok odbytniczych i odbytniczo-pochwowych z zastosowaniem ASC. Materiały i metody: Do leczenia zakwalifikowano 4 pacjentów po uprzednich, nieskutecznych zabiegach chirurgicznego leczenia przetok: mężczyznę z nawrotową przetoką przezzwieraczową i 3 kobiety z przetokami odbytniczo-pochwowymi, w tym 2 po uprzednim przeszczepie mięśnia smukłego i wyłonieniu stomii. Od pacjentów pobrano 3–10 ml tkanki tłuszczowej, wyizolowano i wyhodowano ASC. 10+/-2 mln komórek w roztworze Ringera implantowano w ściany przetoki. Ocenę gojenia (wywiad, badanie fizykalne i anoskopia) przetok prowadzono w 1., 4., 8. i 12. tygodniu oraz 6. i 12. miesiącu po podaniu ASC. Wyniki: Pomiędzy 4. a 8. tygodniem u wszystkich pacjentów ustąpiły subiektywne objawy przetoki. U pacjentek z wyłonioną stomią ciągłość przewodu pokarmowego odtworzono w 12.–16. tygodniu od podania ASC. U pacjenta z odkryptową przetoką odbytniczą 6 miesięcy po implantacji nie obserwowano cech przetoki. Zagojenie uzyskano u wszystkich pacjentów. Po 12 miesiącach od zastosowania terapii komórkowej nie stwierdzono nawrotu przetoki ani zdarzeń niepożądanych. Wnioski: Implantacja ASC w przygotowaną chirurgicznie ścianę przetoki z powodzeniem została zastosowana u 4 pacjentów. Uzyskano wygojenie u wszystkich chorych. Konieczne są dalsze badania oceniające efektywność i koszty takiego leczenia.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 48-51
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cell therapy in surgical treatment of fistulas. Preliminary results
    Autorzy:
    Piejko, Marcin
    Romaniszyn, Michał
    Borowczyk-Michałowska, Julia
    Drukała, Justyna
    Wałęga, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393600.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    anal fistula
    stem cell-based therapy
    recurrent fistula
    regenerative medicine
    rectovaginal fistula
    Opis:
    Risk of recurrence after surgical treatment of a recurrent fistula is up to 50%. It has be known that more aggressive surgical treatment is associated with a high risk of anal sphincter damage and leads to incontinence. Several studies have been designed to elaborate minimally invasive treatment of rectovaginal and anal fistulas. The properties of Adipose-derived Stem Cells (ASC) significantly enhance a natural healing potency. Here, we present our experience with combined surgical and cell therapy in the treatment of fistulas. Materials and Methods: Four patients were enrolled in our study after unsuccessful treatments in the past – patients 1-3 with rectovaginal fistulas including two women after graciloplasty, and patient 4 - a male with complex perianal fistula. Adipose tissue was obtained from subcutaneous tissue. ASCs were isolated, cultured up to 10+/-2 mln cells and injected into the walls of fistulas. Follow-up physical examination and anoscopy were performed at 1, 4, 8, and 12 weeks, 6 and 12 months after implantation. Results: Up to 8 weeks after ASC implantation, symptoms of fistulas’ tracts disappeared. At 8 weeks, in patients 1-3, communication between vaginal and rectal openings was closed and at 12-16 w. intestinal continuity was restored in patient 3 and 4. After a 6-month follow-up, the fistula tract of patient 4 was closed. Up to 12 m. after ASC implantation no recurrences or adverse events were observed. Conclusion: ASCs combined with surgical pre-treated fistula tracts were used in four patients. All of them were healed. This encouraging result needs further trials to evaluate the clinical efficiency and the cost-effectiveness ratio.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2017, 89, 3; 48-51
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Low-Anterior-Resection Syndrome. How Does Neoadjuvant Radiotherapy and Low Resection of the Rectum Influence the Function of Anal Sphincters in Patients with Rectal Cancer? Preliminary Results of a Functional Assessment Study
    Autorzy:
    Romaniszyn, Michał
    Richter, Piotr
    Walega, Piotr
    Kenig, Jakub
    Nowak, Marcin
    Nowak, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1396730.pdf
    Data publikacji:
    2012-04-01
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    rectal cancer
    low anterior resection
    neoadjuvant radiotherapy
    anal sphincter function
    Opis:
    The aim of the study was to assess the influence of neoadjuvant radiotherapy and resection of the rectum on the functional parameters of anal sphincters.Material and methods. 20 patients with rectal cancer, qualified for low anterior rectal resection with neoadjuvant radiotherapy were enrolled in the study group. The study protocol included an anorectal manometry, electromyography and fecal incontinence questionnaire (FISI) before radiotherapy, after radiotherapy, and after the operation.Results. Of the 20 patients 12 were included in the final analysis, because 8 patients were re-qualified to abdomino-perineal resection of the rectum after neoadjuvant treatment. There were no significant changes in anal pressures assessed 5 to 8 days after radiotherapy. In 3 cases (25%) pathological changes in RAIR reflex were found in the manometric examination. After low anterior resection mean basal anal pressures were significantly lower, whereas squeeze anal pressures did not change significantly. In 7 patients (58%) the RAIR reflex was pathological or even absent after low anterior resection. Changes in manometric parameters correlated with FISI incontinence assessment after the operation. In electromyographic examination action potentials of motoric units of the external anal sphincter were still present both after radiotherapy, and after operation.Conclusions. Fecal incontinence after low anterior resection of the rectum seems to be caused mostly by changes in autonomic functionality of anal sphincters and lack of compliance of the neorectum, since the influence of neoadjuvant radiotherapy and the operation itself on the somatic innervation of anal sphincters seems to be minimal.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2012, 84, 4; 177-183
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Gastrointestinal obstruction in patients previously treated for ma
    Autorzy:
    Budzyński, Piotr
    Pędziwiatr, Michał
    Kenig, Jakub
    Lasek, Anna
    Winiarski, Marek
    Major, Piotr
    Wałęga, Piotr
    Natkaniec, Michał
    Rubinkiewicz, Mateusz
    Rogala, Joanna
    Budzyński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393965.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    gastrointestinal obstruction
    adhesive bowel obstruction
    malignant bowel obstruction
    Opis:
    Bowel obstruction is a common condition in acute surgery. Among the patients, those with a history of cancer consist a particular group. Difficulties in preoperative diagnosis – whether obstruction is benign or malignant and limited treatment options in patients with reoccurrence or dissemination of the cancer are typical for this group. The aim of the study was to analyze causes of bowel obstruction in patients with history of radical treatment due to malignancy. Material and methods. Patients with symptoms of bowel obstruction and history of radical treatment for malignancy who were operated in 2nd and 3rd Department of General Surgery JUCM between 2000 and 2014 were included into the study. The patients were divided into 2 groups based on type of mechanical bowel obstruction (group 1 – adhesions, group 2 – malignant process). Results. 128 patients were included into the study – group 1: 67 (52.3%) and group 2: 61 (47.7%). In the second group bowel obstruction was caused by reoccurrence in 25 patients (40.98%) and dissemination in 36 (59.02%). The mean time between onset of the symptoms of bowel obstruction and the end of treatment for the cancer was 3.7 and 4.4 years, respectively in group 1 and 2 (p>0.05). Median time between onset of the symptoms and admission to Emergency Department was significantly longer in patients with malignant bowel obstruction compared to those with adhesions (11.6 ±17.8 days vs 5.1 ± 6.9 days, p=0.01). Considering type of surgery due to bowel obstruction, in first group in most patients (69.2%) bowel resection was not necessary and in the second group creation of jejuno-, ileo- or colostomy was the most common procedure. Morbidity was significantly higher in second group (45.9% vs 28.26%, p<0.05) but there was no difference in mortality (26% vs 24%, p>0.05). In both groups the most common localization of primary malignancy was colon. Conclusions. In analyzed group of patients frequency of bowel obstruction caused by adhesions and malignancy was similar. However, in patients with bowel obstruction caused by malignancy morbidity was significantly higher and duration of symptoms was longer. There was no diagnostic procedure which would allow to differentiate the cause of bowel obstruction preoperatively and the diagnosis was made during the operation.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 93-98
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niedrożność przewodu pokarmowego u chorych leczonych wcześniej z powodu nowotworu złośliwego
    Autorzy:
    Budzyński, Piotr
    Pędziwiatr, Michał
    Kenig, Jakub
    Lasek, Anna
    Winiarski, Marek
    Major, Piotr
    Wałęga, Piotr
    Natkaniec, Michał
    Rubinkiewicz, Mateusz
    Rogala, Joanna
    Budzyński, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1393998.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    niedrożność przewodu pokarmowego
    niedrożność zrostowa
    niedrożność nowotworowa
    Opis:
    Mechaniczna niedrożność przewodu pokarmowego jest częstym schorzeniem spotykanym podczas ostrego dyżuru chirurgicznego. Szczególną grupę stanowią chorzy, którzy wcześniej byli leczeni z powodu nowotworów złośliwych. W grupie tej występują trudności w przedoperacyjnym ustaleniu charakteru niedrożności oraz ograniczone możliwości radykalnego leczenia u chorych ze wznową lub rozsiewem nowotworu. Celem pracy była analiza przyczyn niedrożności przewodu pokarmowego u chorych wcześniej leczonych radykalnie z powodu nowotworu złośliwego. Materiał i metodyka. Do badania włączono pacjentów operowanych w II i III Katedrze Chirurgii Ogólnej CM UJ w latach 2000‑2014 z powodu objawów niedrożności przewodu pokarmowego, leczonych wcześniej radykalnie z powodu choroby nowotworowej. Kryterium wyłączenia stanowiło pierwotnie paliatywne leczenie oraz potwierdzona wznowa procesu nowotworowego. Chorych podzielono na dwie grupy, w zależności od przyczyny niedrożności (grupa 1 – zrosty, grupa 2 – choroba nowotworowa). Wyniki. Do badania włączono 128 pacjentów – grupa pierwsza: 67 (52,3%), grupa druga 61 (47,7%). W grupie drugiej u 25 chorych stwierdzono wznowę miejscową (40,98%), a u 36 (59,02%) rozsiew nowotworowy. Średni odstęp pomiędzy wystąpieniem objawów niedrożności a pierwotnym leczeniem wynosił w grupie pierwszej 3,7 lat, natomiast w grupie nowotworowej był nieistotnie dłuższy – 4,4 lat (p>0,05). Mediana czasu trwania objawów wynosiła odpowiednio 11,6 ± 17,8 dni w grupie 2, a w grupie 1 5,1± 6,9 dni (p=0,01). W grupie 1 u większości (61,19%) przeprowadzono zabieg bez konieczności resekcji jelita. W grupie 2 najczęstszym zabiegiem było wyłonienie stomii (68,85%). Zaobserwowano częstsze występowanie powikłań w grupie 2 (45,9% vs 28,36%, p<0,05) przy podobnym odsetku śmiertelności (26% vs 24%, p>0,05). Najczęstszą pierwotną lokalizacją nowotworu w obu grupach było jelito grube. Wnioski. W analizowanej grupie chorych częstość występowania niedrożności nowotworowej była porównywalna z niedrożnością spowodowaną przyczynami nienowotworowymi. W grupie chorych z niedrożnością nowotworową odsetek powikłań był istotnie wyższy, a czas trwania objawów wyraźnie dłuższy. Ponieważ nie istnieje technika diagnostyczna pozwalająca jednoznacznie odróżnić obie grupy przedoperacyjnie, ostateczne rozpoznanie stawiane jest zwykle podczas operacji.
    Źródło:
    Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 159-168
    0032-373X
    2299-2847
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Surgery
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies