Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Marek, Michał" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
Cholelithiasis in Home Parenteral Nutrition (Hpn) Patients – Complications of the Clinical Nutrition: Diagnosis, Treatment, Prevention
Autorzy:
Ławiński, Michał
Jachnis, Aneta
Ukleja, Anna
Pertkiewicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395736.pdf
Data publikacji:
2014-03-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
HPN
cholelithiasis
cholecystectomy
Opis:
Long-term home parenteral nutrition (HPN) is an important factor for cholelithiasis. An individualized nutrition program, trophic enteral nutrition and ultrasound bile ducts monitoring is a necessity in those patients. The aim of the study was to evaluate the usefulness of prophylactic cholecystectomy in patients with asymptomatic cholelithiasis requiring HPN. Material and methods. 292 chronic HPN patients were analyzed in the period from 2005 to 2012. Patients were divided into four groups: A - without cholelithiasis, B - with asymptomatic cholelithiasis, C - urgent cholecystectomy because of cholecystisis caused by gallstones, D - cholecystectomy in patients without cholelithiasis performed during an operation to restore the continuity of the digestive tract. The patients were additionally divided depending on the extent of resection of the small intestine and colon. Results. 36.9% of chronic HPN patients had cholelithiasis confirmed using ultrasonographic examination. Cholecystectomy due to acute cholecystitis symptoms was performed in 14.4% of the patients. The remaining 22.6% patients had asymptomatic cholelithiasis. Prophylactic cholecystectomy was performed in 5.5% patients with no signs of cholelcystisis during the planned operation to restore the continuity of the digestive tract. Conclusions. Cholelithiasis in chronic HPN patients is a frequent phenomenon. It seems useful to perform prophylactic cholecystectomy during primary subtotal resection of the small intestine, because the risk of cholelithiasis in this group of patients is very high.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 3; 111-115
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prediction of Survival in Patients with Unresectable Colorectal Liver Metastases
Autorzy:
Hołówko, Wacław
Grąt, Michał
Hinderer, Barbara
Orlińska, Izabela
Krawczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395796.pdf
Data publikacji:
2014-07-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
colorectal cancer
liver metastases
unresectable metastases
survival prediction
Opis:
Liver metastases are diagnosed synchronously with the primary tumour in 25% of patients with colorectal cancer. A half of the remaining patients develop liver metastases within 3 years following colectomy. At present, the only radical treatment of metastases is liver resection. Only 2.6% of patients survive 3 years if such treatment is not implemented. The aim of the study was to assess predictive factors of long-term survival in the group of patients with unresectable colorectal liver metastases carcinoma. Material and methods. Of 1029 patients with colorectal liver metastases, who were treated in the Department of General, Transplant and Liver Surgery of the Medical University of Warsaw in the years 2006-2012, cases of liver metastases assessed intraoperatively as unresectable were selected. The retrospective analysis included 85 patients. Based on the medical documentation, information concerning age, sex, characteristics of primary and secondary tumours, reasons for unresectability, neoadjuvant chemotherapy as well as local treatment of liver tumours was collected. Preoperative serum concentrations of CEA and CA 19-9 markers were considered. The Cox regression model, Kaplan- Meier estimator and log-rank test were applied in the statistical analyses. Results. The most common reason for unresectability were: number of metastases in 31 patients (36.5%) and extrahepatic metastases in 19 cases (22.4%). Overall survival in the entire group was 56.1% and 15.5% after 1 and 3 years respectively. A single-factor analysis showed that CEA serum levels (p=0.032; HR=1.002 per increase by 1 ng/ml) and the presence of extrahepatic metastases (p=0.037; HR=2.06) were predictors of worse survival. In a multivariate analysis, CEA concentration (p=0.017; HR=1.002 per increase by 1 ng/ml) was an independent predictor of death whereas the presence of extrahepatic metastases were not statistically significant (p=0.059; HR=2.09). Conclusions. Serum concentration of CEA marker is an independent predictor of worse survival, but the presence of extrahepatic metastases shows a similar tendency
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 7; 319-324
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wytyczne postępowania w oddziałach zabiegowych szpitali niejednoimiennych podczas pandemii COVID-19
Autorzy:
Mitura, Kryspin
Myśliwiec, Piotr
Rogula, Wojciech
Solecki, Michał
Furtak, Jarosław Piotr
Kazanowski, Michał
Kłęk, Stanisław
Nowakowski, Michał
Pędziwiatr, Michał
Zawadzki, Marek
Wallner, Grzegorz
Sobocki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391796.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
COVID-19
epidemia
maski FFP3
operacja
pandemia
postępowanie chirurgiczne
SARS-CoV-2
szpital
środki ochrony indywidualnej
wirus
wytyczne
zalecenia
Opis:
Od kilku tygodni jesteśmy uczestnikami wykładniczo postępującej pandemii koronawirusem SARS-CoV-2. Wraz z przyrostem liczby osób zakażonych SARS-CoV-2, narasta problem postępowania chirurgicznego z pacjentami wymagającymi pilnej operacji. W szpitalach innych niż jednoimienne będą pojawiać się osoby zakażone wirusem SARS-CoV-2 z ujemnymi wynikami badań, które mogą stanowić zagrożenie dla innych pacjentów oraz personelu szpitali. Pracownicy ochrony zdrowia stanowią niemal 17% zakażonych Polaków, zatem priorytetem staje się wczesne wychwytywanie osób zakażonych, celem ochrony zasobów ludzkich i zapewnienia ciągłości dostępu do opieki chirurgicznej. Zarówno operacje chirurgiczne, jak i badania oraz zabiegi endoskopowe, są procedurami o podwyższonym ryzyku zakażenia. Zatem kluczowe staje się nie tylko określenie algorytmu kwalifikacji pacjentów do leczenia chirurgicznego, ale także stratyfikacja ryzyka zakażenia personelu podczas operacji i adekwatna ochrona personelu. Każdy szpital powinien być przygotowany organizacyjnie i logistycznie na konieczność przeprowadzenia pilnej operacji u chorego z podejrzeniem lub potwierdzonym zakażeniem, łącznie z zabezpieczeniem środków ochrony indywidualnej. Ograniczona dostępność sprzętu, praca pod presją i braki kadrowe w sytuacji zagrożenia wysoce zakaźnym patogenem zmuszają do pragmatycznego gospodarowania zasobami ludzkimi w ochronie zdrowia. Konieczne są: natychmiastowe, skoordynowane działanie i jasne, jednolite wytyczne, aby system opieki zdrowotnej mógł zapewnić obywatelom niezbędną opiekę chirurgiczną, jednocześnie chroniąc pacjentów i personel. W niniejszym dokumencie przedstawiono aktualne zalecenia dotyczące postępowania chirurgicznego w czasie pandemii COVID-19 w Polsce.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 2; 42-53
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Guidelines for the management of surgical departments in non-uniform hospitals during the COVID-19 pandemic
Autorzy:
Mitura, Kryspin
Myśliwiec, Piotr
Rogula, Wojciech
Solecki, Michał
Furtak, Jarosław Piotr
Kazanowski, Michał
Kłęk, Stanisław
Nowakowski, Michał
Pędziwiatr, Michał
Zawadzki, Marek
Wallner, Grzegorz
Sobocki, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1391784.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
COVID-19
SARS-CoV-2
pandemic
epidemic
surgical care
personal protective equipment
FFP3 masks
surgery
hospital
virus
guidelines
recommendations
Opis:
In the last several weeks we have been witnessing the exponentially progressing pandemic SARS-CoV-2 coronavirus. As the number of people infected with SARS-CoV2 escalates, the problem of surgical management of patients requiring urgent surgery is increasing. Patients infected with SARS-CoV2 virus but with negative test results will appear in general hospitals and may pose a risk to other patients and hospital staff. Health care workers constitutes nearly 17% of infected population in Poland, therefore early identification of infected people becomes a priority to protect human resources and to ensure continuity of the access to a surgical care. Both surgical operations, and endoscopic procedures are considered as interventions with an increased risk of infection. Therefore, determining the algorithm becomes crucial for qualifying patients for surgical treatment, but also to stratify the risk of personnel being infected during surgery and to adequately protect staff. Each hospital should be logistically prepared for the need to perform urgent surgery on a patient with suspected or confirmed infection, including personal protective equipment. Limited availability of the equipment, working under pressure and staff shortages in addition to a highly contagious pathogen necessitate a pragmatic management of human resources in health care. Instant synchronized action is needed, and clear uniform guidelines are essential for the healthcare system to provide citizens with the necessary surgical care while protecting both patients, and staff. This document presents current recommendations regarding surgery during the COVID-19 pandemic in Poland.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2020, 92, 2; 42-53
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Method of Nutrition of Patients After Major Oral and Craniofacial Surgery and its Effects on BMI Changes During a Half-Year Period of Observation
Autorzy:
Jaworska, Edyta
Lewandowski, Zbigniew
Samolczyk-Wanyura, Danuta
Ławiński, Michał
Pertkiewicz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395795.pdf
Data publikacji:
2014-07-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
maxillofacial surgery
nutritional state
malnutrition
Opis:
Injuries, deformations and tumours of the facial part of skull, oral cavity or neck often hamper or prevent normal food consumption. After surgery of these structures food intake may be decreased due to postoperative wounds, pain, swelling and trismus. The aim of the study was to evaluate nutritional state of patients treated surgically in the craniomaxillo- facial surgery department and determination of factors affecting body weight changes after surgery. Material and methods. The study included 83 patients operated between 2008 and 2010 in the department of cranio-maxillo-facial surgery, due to: maxillo-facial defects (30 individuals), malignant tumours (23 individuals), injuries (19 individuals), benign tumours (11 individuals). The study was prospective. A method of nutrition during the observation period and BMI (Body Mass Index) value on the first day of hospitalization and after 10, 60, 180 days after hospital admission were considered. For statistical analysis of results a general regression analysis was used. Results. Significant reduction of BMI was observed in all patients after 10 and 60 days from the start of hospitalization. A significant increase of this parameter was observed between Day 60 and Day 180 of observation, however the BMI values after 180 days were still significantly lower than the baseline. A dependency between these changes and a cause of hospitalization as well as nutrition during and after the stay at hospital has been shown. Conclusions. There is a distinct relationship between the worsening of nutritional state after craniofacial surgery and nutrition during and after hospitalization, and therefore special attention should be paid to the issue of nutrition during this period
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2014, 86, 7; 305-311
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rekomendowane standardy wyposażenia ośrodka leczniczego w zakresie chirurgii bariatrycznej i metabolicznej – doświadczenia własne
Autorzy:
Sztuczka, Ewa
Żukowska, Wioletta
Jackowski, Marek
Janik, Michał R
Paśnik, Krzysztof
Michalik, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392906.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Chirurgiczne leczenie otyłości
laparoskopia
rekomendacje
Opis:
Ze względu na masę ciała chorego, oraz niejednokrotnie ponadnormatywną posturę, w oddziale chirurgicznym uwzględnić należy wyposażenie w następujący sprzęt: 1. Odpowiednio wzmocnione łóżko szpitalne o szerokości do 120 cm i nośności co najmniej 250–300 kg. Łóżko bariatryczne powinno mieć możliwość podnoszenia leżanki do pozycji zagłówkowej, kucznej, pozycji Trendelenburga (do kąta +10˚) i anty-Trendelenburga (–10˚). W standardzie doposażyć je należy w poręcze i wysięgnik o wzmocnionej konstrukcji oraz solidne lejce ułatwiające wczesne, pooperacyjne uruchomienie pacjenta. 2. Wzmocniony materac (większy komfort zapewni materac próżniowy). 3. Odpowiednie siedzisko, krzesło, wózek inwalidzki, które umożliwią pacjentowi spędzanie czasu w korzystnej dla niego pozycji pionowej (poprawa czynności płuc i krążenia krwi). Siedzisko powinno oferować zadowalające obciążenie robocze do co najmniej 250–300 kg i odpowiednie wymiary siedzenia, które zapewnią wystarczającą przestrzeń dla bioder pacjenta i znajdującej się wokół nich tkanki tłuszczowej oraz uwzględnią kształt ciała chorego, rozkład jego masy (apple – shaped, pear - shaped). Doposażenie siedziska w kółka umożliwia bezpieczne przemieszczanie chorego w dowolne miejsce w szpitalu. 4. Stosowną do badania i leczenia leżankę bariatryczną, która sprosta wykonaniu codziennych czynności terapeutycznych i pielęgnacyjnych, np. zmianom opatrunków, przeprowadzeniu badania fizykalnego. Wskazana byłaby leżanka elektryczna, z regulacją wysokości i oparcia, oraz odpowiednim, bezpiecznym obciążeniem roboczym rzędu ok. 300 kg. 5. Dużych rozmiarów kabinę prysznicową, dostosowaną do potrzeb otyłych pacjentów. Dodatkowo należy wyposażyć ją w poręcze, uchwyty i mobilne krzesło toaletowe. 6. Solidny balkonik umożliwiający samodzielne poruszanie się, utrzymanie własnego ciężaru ciała zarówno w okresie przed-, jak i pooperacyjnym, ewentualnie profesjonalne nosidło do bezpiecznego przekładania pacjenta. 7. Wagę dostosowaną do pomiaru ciężaru ciała pacjentów bariatrycznych (możliwość dokonania pomiaru masy ciała do co najmniej 350 kg). 8. Stopnie (podesty), umożliwiające wejście i położenie pacjenta bariatrycznego, np. na leżance, kozetce opatrunkowej. 9. Specjalistyczne (duże) mankiety, które umożliwiają prawidłowy pomiar ciśnienia tętniczego krwi. Masa ciała chorych kwalifikowanych do operacyjnego leczenia otyłości najczęściej przekracza 100 kg. Bez względu na rodzaj proponowanej procedury chirurgicznego leczenia otyłości, konieczne jest odpowiednie wyposażenie sali operacyjnej w sprzęt i aparaturę medyczną. 1. Automatyczny stół operacyjny, umożliwiający bezpieczne ułożenie pacjenta w pozycji anty-Trendelenburga. Zalecane obciążenie robocze stołu do 350 kg. Wyposażenie w akcesoria umożliwiające utrzymanie żądanej pozycji chorego, np. szerokie podpory pod kończyny górne i dolne, masywne pasy mocujące chorego do stołu i zapobiegające ześlizgiwaniu podczas operacji, ale nieupośledzające krążenia krwi w kończynach. Posiadanie stołu z wymiennym blatem pozwoli na rezygnację z konieczności zabezpieczenia odpowiedniego wózka transportowego ze śluzy do sali operacyjnej. 2. Materac próżniowy, który po wypompowaniu powietrza dopasowuje się do ciała chorego i pozwala na odpowiednie umocowanie pacjenta na stole operacyjnym. Dostępem z wyboru chirurgicznego leczenia otyłości jest dziś technika laparoskopowa. Konieczne jest zatem posiadanie: 1. Dobrej jakości toru wizyjnego z insuflatorem gazu, najlepiej w technologii HDTV prezentującej obraz w naturalnych barwach z dobrym kontrastem i ostrością. System powinien być wyposażony w możliwość rejestracji zapisu przebiegu operacji oraz w pompę ssąco-tłoczącą, niezbędną do ewakuacji nagromadzonych płynów ustrojowych oraz wypłukania pola operacyjnego [6]. 2. Koagulującego urządzenia dwubiegunowego lub noża harmonicznego (preparowanie tkanek techniką laparoskopową wymaga zastosowania zaawansowanych narzędzi służących do cięcia i koagulacji tkanek). Zaletą tego sprzętu jest możliwość zamykania naczyń o średnicy 5–7 mm, a w przypadku skalpela harmonicznego zapewnienie cięcia, preparowania oraz koagulacji tkanek przy zastosowaniu jednego narzędzia roboczego. Nowoczesne instrumentarium elektrochirurgiczne pozwala też zmniejszyć zużycie materiału szewnego (co minimalizuje ryzyko powikłań, zakażenia miejsca operowanego, ponieważ w organizmie pacjenta pozostaje mniej ciała obcego), znacząco skraca czas operacji i zmniejsza utratę krwi [7, 8, 9]. 3. Bazowego i specjalistycznego instrumentarium medycznego. Ilość narzędzi, ich rodzaj oraz rozmiar zależy od wykonywanej procedury bariatrycznej. 1. Trzonek i ostrze nr 11.
2. Strzykawka z 10 ml roztworu 0,9% NaCl.
3. Nożyczki do preparowania tkanek.
4. Nożyczki do szwów.
5. Dwa haki Langenbecka.
6. Końcówka ssąca z drenami.
7. Dren do insuflacji gazu.
8. Igła Veressa do wytworzenia odmy.
9. Dwa kleszczyki typu Pean.
10. Imadło.
11. Dwie pincety chirurgiczne.
12. Dwa opinaki typu Backhaus.
13. Dwa haczyki jednozębne do uchwycenia powięzi, ewentualnie dwa kleszczyki Kochera.
14. Materiał opatrunkowy: 15. Materiał szewny do zamknięcia otworów po trokarach: 16. Dren Redona nr 14 lub 16.
17. Worek do pasywnego drenażu Redona.
18. Antyadhezyjne opatrunki pooperacyjne. Zalecane instrumentarium bazowe przedstawiono na fotografii 1. 1. Trokar optyczny o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
2. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy 5 mm lub dwa trokary o średnicy
 10/12 mm z redukcją na 5mm i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub optyka skośna o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Monopolarna elektroda hakowa o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
10. Atraumatyczne kleszczyki typu Babcock o średnicy 5 mm
 lub 10 mm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica.
14. Klipsy naczyniowe.
15. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją,
 o średnicy12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka
16. Kilka (6–7) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywek (wybierając
 ładunek, należy kierować się wiedzą o grubości oraz
 biomechanice tkanki). 17. Stapler okrężny o średnicy 25 CDH i długiej rękojeści
 (ewentualnie w wyposażeniu dodatkowym kowadełko typu
 or-vill).
18. Filtr oddymiający pole operacyjne [10]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji Roux-en-Y Gastric Bypass techniką laparoskopową (LRYGB) przedstawiono na fotografii 2. 1. 5 ml błękitu metylenowego 1% do sprawdzenia szczelności
 zespolenia.
2. Strzykawkę10 ml.
3. Sondę żołądkową 34–36. 1. Trokar optyczny o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości15 cm.
2. Trokar o średnicy 5 mm lub 10/12 mm z redukcją na 5mm
 i długości 15 cm.
3. Dwa trokary o średnicy10/12 mm z redukcją na 5 mm
 i długości 15 cm.
4. Wideokamera lub skośna optyka o kącie 30˚ ze światłowodem.
5. Retraktor do podtrzymania wątroby.
6. Zakrzywiony dysektor o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
7. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5mm i długości 40–44cm.
8. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
9. Rurka kalibracyjna z podziałką do 10 cm o średnicy 5mm
 i długości 40–44 cm.
10. Imadło.
11. Skalpel harmoniczny lub instrument zaawansowanej
 energii bipolarnej o średnicy 5mm lub 10 mm i długości
 ramienia od 35cm.
12. Klipsownica.
13. Klipsy naczyniowe do uszczelnienie szwów staplerowych
 na żołądku.
14. Endoskopowy, kątowy stapler liniowy z artykulacją
 średnicy 12 mm i długości ładunku 45 mm, 60 mm,
 lub uniwersalna rączka.
15. Kilka (6–7 sztuk) ładunków do endoskopowego staplera
 liniowego o różnej wysokości zszywki (wybierając ładunek,
 należy kierować się wiedzą o grubości oraz biomechanice
 tkanki).
16. Filtr do ewakuacji dymu z pola operacyjnego.
17. Endocatch / bag (do wyjęcia resekowanej części żołądka).
18. Rozwieracz trójramienny do bezpiecznego usunięcia worka
 z żołądkiem [11]. Zalecane specjalistyczne instrumentarium do operacji resekcji rękawowej żołądka techniką laparoskopową (LSG) przedstawiono na fotografii 3. 1. sondę żołądkową 34–44 CDH.
2. 5 ml błękitu metylenowego 1%.
3. Strzykawkę 10 ml. 1. Trokar optyczny o średnicy10 mm.
2. Trokar o średnicy15 mm z redukcją na 5 mm.
3. Dwa trokary o średnicy 10/12 mm z redukcją na 5 mm.
4. Retraktor Goldfinger.
5. Opaska gastric band.
6. Wideokamera lub skośna optyka 30˚ ze światłowodem.
7. Retraktor do podtrzymania wątroby.
8. Zakrzywiony disektor o średnicy 5 mm i długości 40–44 cm.
9. Zakrzywione nożyczki o średnicy 5 mm i długości 40–44cm.
10. Dwa atraumatyczne graspery typu Johan o średnicy 5 mm
 i długości 40–44 cm.
11. Imadło.
12. Skalpel harmoniczny, lub instrument zaawansowanej energii
 bipolarnej, o średnicy 5 mm lub 10 mm i długości ramienia
 od 35 cm.
13. Klipsownica i klipsy naczyniowe.
14. Filtr do ewakuacji zadymienia w polu operacyjnym [12]. Wprawdzie odchodzi się obecnie od zakładania opasek bariatrycznych, niemniej jednak są jeszcze ośrodki w kraju, które decydują się na tę metodę operacyjną. null null null Częstość występowania otyłości oraz chorób jej towarzyszących gwałtownie wzrasta zarówno w kraju, jak i na świecie, osiągając skalę epidemii. Zgodnie z wynikami badań naukowych, zabiegi bariatryczne stanowią obecnie jedyną metodę leczenia otyłości olbrzymiej o udowodnionej skuteczności. Postęp wiedzy, który dokonał się na przestrzeni ostatnich kilkudziesięciu lat, pozwolił na zweryfikowanie wskazań do chirurgicznego leczenia otyłości [1]. Złotym standardem leczenia operacyjnego jest zastosowanie małoinwazyjnych technik laparoskopowych, które wiążą się ze zmniejszonym odsetkiem powikłań oraz niższą śmiertelnością okołozabiegową [2, 3]. Dostęp laparoskopowy zapewnia także mniejsze ryzyko kontaminacji ran operacyjnych, uzyskanie lepszych efektów kosmetycznych i szybszy powrót pacjenta do codziennych czynności życiowych i zawodowych. Zaleca się, aby zabiegi chirurgicznego leczenia otyłości wykonywano w ośrodkach z doświadczeniem w chirurgii bariatrycznej i metabolicznej, posiadających wyszkoloną kadrę oraz niezbędny sprzęt [3]. Terapia i opieka pielęgnacyjna nad pacjentem oraz przygotowanie chorego do bariatrycznej procedury chirurgicznej wymaga odpowiedniego, i dodatkowego, wyposażenia oddziału oraz bloku operacyjnego w aparaturę medyczną, która dostosowana jest do chorych z otyłością olbrzymią [4]. Ośrodek taki powinien dysponować również możliwością leczenia powikłań występujących po operacjach bariatrycznych [5].
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 52-56
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aortoesophageal Fistula – Rare Complication after Esophagogastrectomy, due to Cancer
Autorzy:
Saramak, Piotr
Liszka-Dalecki, Piotr
Talarek, Michał
Król, Dariusz
Szpakowski, Marek
Olesiński, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396193.pdf
Data publikacji:
2013-08-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
cancer of the cardia
aorto-esophageal fistula
Opis:
The paper contains a description of the case - 63 year old patient with surgery due locally advanced cancer of the gastric cardia. In 28 postoperative day symptoms of GI bleeding occurred. Despite the endoscopic attempts undertaken to stop bleeding, the patient died in the course of hemorrhagic shock. Posed by the post-mortem consider: aorto-esophageal fistula, is a rare complication in surgery of the esophagus. The rapidly increasing symptoms and deterioration of the patient, in most cases, despite the measures taken, ending in death of the patient. In the literature, there are few reports of this complication. There is also no clear guidelines on how to proceed. Reminder of the possibility of bad promising complications and the analysis carried out on the basis of this case and the available literature can be helpful for specializing in surgery of the digestive tract
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2013, 85, 8; 460-463
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Recommendations for the standards of equipping of the Bariatric and Metabolic Surgery Center
Autorzy:
Sztuczka, Ewa
Żukowska, Wioletta
Jackowski, Marek
Janik, Michał R
Paśnik, Krzysztof
Michalik, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1392894.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
Obesity surgery
laparoscopy
recommendations
Opis:
Introduction: The prevalence of obesity in Poland and worldwide is constantly rising. High effectiveness of bariatric surgery has been proven in literature. It is recommended that bariatric procedures should be done by highly qualified surgeons with the appropriate, up-to-date medical equipment. Aim: The purpose of the study is to establish Polish recommendations and standards for the use of medical equipment for bariatric surgery centers. Materials and methods: The review of the present recommendations of the worldwide organizations and societies (including EAES, IFSO, SAGES) and guidelines was made. On the basis of current literature and authors’s clinical experience we proposed standardized protocol for bariatric surgical equipment. Conclusions: Relevant equipping of bariatric surgery centers and implementation of standardized perioperative and surgery protocols will result in significant improvements in bariatric treatment. This will ensure patients safety, a shorter length of hospital stay and considerably reduce the risk of morbidity. Moreover, it will contribute to the efficacy of the bariatric and metabolic surgery procedures, in accordance with the highest globally accepted standards.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2018, 90, 5; 52-56
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cystic Adrenal Lesions - Analysis of Indications and Results of Treatment
Autorzy:
Major, Piotr
Pędziwiatr, Michał
Matłok, Maciej
Ostachowski, Mateusz
Winiarski, Marek
Rembiasz, Kazimierz
Budzyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396728.pdf
Data publikacji:
2012-04-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
cystic adrenal lesions
laparoscopic adrenalectomy
endocrinological surgery
minimally invasive surgery
adrenal gland surgery
indications for surgery
Opis:
Cysts are a rare pathology of adrenal glands. As the development of new diagnostic techniques takes place, the occurrence of adrenal cystic lesions has been rapidly increasing. The majority of them are solid adrenal lesions, but localized fluid collections are also more frequently diagnosed. In case of solid adrenal lesions, there are straight indications for surgery, but on the other hand there are no clear guidelines and recommendations in case of adrenal cysts.The aim of the study was to analyze surgical methods and evaluate treatment effects in patients who were qualified for laparoscopic adrenalectomy due to adrenal cystic lesions.Metarial and methods. Identical criteria were used to qualify patients with solid and cystic lesions of the adrenal gland for surgery. Out of the whole number of 345 patients who underwent laparoscopic surgery for adrenal tumors, 28 had adrenal cysts. 16 of them (57%) were women and 12 (43%) men. The average age of the studied group was 46.4 years (25-62 years). The average cyst diameter in CT was 5.32 cm (1.1-10 cm). Most of the lesions were hormonally inactive (22 patients), but in 6 cases increased level of adrenal hormones was observed.Results. Pathological analysis revealed 4 (14%) pheochromocytomas and 2 (7%) dermoid cysts. In case of 22 (79%) patients, the postoperative material was profiled by pathologists as insignificant according to potential neoplasmatic transformation risk: 5 (17.5%) - endothelial vascular cysts, 3 (11%) endothelial lymphatic cysts, 7 (25.5%) pseudocysts, 3 (11%) simple cysts, 2 (7%) bronchogenic cysts, 1 (3.5%) - cortical adenoma and 1 (3.5%) cyst was of myelolipoma type.Conclusions. Based on the performed research and previous experience in treating patients with adrenal lesions we can conclude that application of the same evaluating algorithm for both cystic and solid lesions is valid.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2012, 84, 4; 184-189
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gastrointestinal obstruction in patients previously treated for ma
Autorzy:
Budzyński, Piotr
Pędziwiatr, Michał
Kenig, Jakub
Lasek, Anna
Winiarski, Marek
Major, Piotr
Wałęga, Piotr
Natkaniec, Michał
Rubinkiewicz, Mateusz
Rogala, Joanna
Budzyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393965.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
gastrointestinal obstruction
adhesive bowel obstruction
malignant bowel obstruction
Opis:
Bowel obstruction is a common condition in acute surgery. Among the patients, those with a history of cancer consist a particular group. Difficulties in preoperative diagnosis – whether obstruction is benign or malignant and limited treatment options in patients with reoccurrence or dissemination of the cancer are typical for this group. The aim of the study was to analyze causes of bowel obstruction in patients with history of radical treatment due to malignancy. Material and methods. Patients with symptoms of bowel obstruction and history of radical treatment for malignancy who were operated in 2nd and 3rd Department of General Surgery JUCM between 2000 and 2014 were included into the study. The patients were divided into 2 groups based on type of mechanical bowel obstruction (group 1 – adhesions, group 2 – malignant process). Results. 128 patients were included into the study – group 1: 67 (52.3%) and group 2: 61 (47.7%). In the second group bowel obstruction was caused by reoccurrence in 25 patients (40.98%) and dissemination in 36 (59.02%). The mean time between onset of the symptoms of bowel obstruction and the end of treatment for the cancer was 3.7 and 4.4 years, respectively in group 1 and 2 (p>0.05). Median time between onset of the symptoms and admission to Emergency Department was significantly longer in patients with malignant bowel obstruction compared to those with adhesions (11.6 ±17.8 days vs 5.1 ± 6.9 days, p=0.01). Considering type of surgery due to bowel obstruction, in first group in most patients (69.2%) bowel resection was not necessary and in the second group creation of jejuno-, ileo- or colostomy was the most common procedure. Morbidity was significantly higher in second group (45.9% vs 28.26%, p<0.05) but there was no difference in mortality (26% vs 24%, p>0.05). In both groups the most common localization of primary malignancy was colon. Conclusions. In analyzed group of patients frequency of bowel obstruction caused by adhesions and malignancy was similar. However, in patients with bowel obstruction caused by malignancy morbidity was significantly higher and duration of symptoms was longer. There was no diagnostic procedure which would allow to differentiate the cause of bowel obstruction preoperatively and the diagnosis was made during the operation.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 93-98
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Niedrożność przewodu pokarmowego u chorych leczonych wcześniej z powodu nowotworu złośliwego
Autorzy:
Budzyński, Piotr
Pędziwiatr, Michał
Kenig, Jakub
Lasek, Anna
Winiarski, Marek
Major, Piotr
Wałęga, Piotr
Natkaniec, Michał
Rubinkiewicz, Mateusz
Rogala, Joanna
Budzyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1393998.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
niedrożność przewodu pokarmowego
niedrożność zrostowa
niedrożność nowotworowa
Opis:
Mechaniczna niedrożność przewodu pokarmowego jest częstym schorzeniem spotykanym podczas ostrego dyżuru chirurgicznego. Szczególną grupę stanowią chorzy, którzy wcześniej byli leczeni z powodu nowotworów złośliwych. W grupie tej występują trudności w przedoperacyjnym ustaleniu charakteru niedrożności oraz ograniczone możliwości radykalnego leczenia u chorych ze wznową lub rozsiewem nowotworu. Celem pracy była analiza przyczyn niedrożności przewodu pokarmowego u chorych wcześniej leczonych radykalnie z powodu nowotworu złośliwego. Materiał i metodyka. Do badania włączono pacjentów operowanych w II i III Katedrze Chirurgii Ogólnej CM UJ w latach 2000‑2014 z powodu objawów niedrożności przewodu pokarmowego, leczonych wcześniej radykalnie z powodu choroby nowotworowej. Kryterium wyłączenia stanowiło pierwotnie paliatywne leczenie oraz potwierdzona wznowa procesu nowotworowego. Chorych podzielono na dwie grupy, w zależności od przyczyny niedrożności (grupa 1 – zrosty, grupa 2 – choroba nowotworowa). Wyniki. Do badania włączono 128 pacjentów – grupa pierwsza: 67 (52,3%), grupa druga 61 (47,7%). W grupie drugiej u 25 chorych stwierdzono wznowę miejscową (40,98%), a u 36 (59,02%) rozsiew nowotworowy. Średni odstęp pomiędzy wystąpieniem objawów niedrożności a pierwotnym leczeniem wynosił w grupie pierwszej 3,7 lat, natomiast w grupie nowotworowej był nieistotnie dłuższy – 4,4 lat (p>0,05). Mediana czasu trwania objawów wynosiła odpowiednio 11,6 ± 17,8 dni w grupie 2, a w grupie 1 5,1± 6,9 dni (p=0,01). W grupie 1 u większości (61,19%) przeprowadzono zabieg bez konieczności resekcji jelita. W grupie 2 najczęstszym zabiegiem było wyłonienie stomii (68,85%). Zaobserwowano częstsze występowanie powikłań w grupie 2 (45,9% vs 28,36%, p<0,05) przy podobnym odsetku śmiertelności (26% vs 24%, p>0,05). Najczęstszą pierwotną lokalizacją nowotworu w obu grupach było jelito grube. Wnioski. W analizowanej grupie chorych częstość występowania niedrożności nowotworowej była porównywalna z niedrożnością spowodowaną przyczynami nienowotworowymi. W grupie chorych z niedrożnością nowotworową odsetek powikłań był istotnie wyższy, a czas trwania objawów wyraźnie dłuższy. Ponieważ nie istnieje technika diagnostyczna pozwalająca jednoznacznie odróżnić obie grupy przedoperacyjnie, ostateczne rozpoznanie stawiane jest zwykle podczas operacji.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2016, 88, 2; 159-168
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of Total Tumor Volume, Size and Number of Colorectal Liver Metastases in Prediction of Survival in Patients after Liver Resection
Autorzy:
Hołówko, Wacław
Grąt, Michał
Wronka, Karolina Maria
Stypułkowski, Jan
Roszkowski, Rafał
Studnicki, Paweł
Krawczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395543.pdf
Data publikacji:
2015-02-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
colorectal liver metastases
liver resection
total tumor volume
Opis:
Liver is the most common location of the colorectal cancer metastases occurrence. Liver resection is the only curative method of treatment. Unfortunately it is feasible only in 25% of patients with colorectal liver metastases, often because of the extensiveness of the disease. The aim of the study was to evaluate the predictive value of total tumor volume, size and number of colorectal liver metastases in patients treated with right hemihepatectomy. Material and methods. A retrospective analysis was performed in a group of 135 patients with colorectal liver metastases, who were treated with right hemihepatectomy. Total tumor volume was estimated based on the formula (4/3)πr3. Moreover, the study included an analysis of data on the number and size of tumors, radicality of the resection, time between primary tumor resection and liver resection, pre-operative blood serum concentration of carcinoembryonal antigen (CEA) and carcinoma antigen Ca19-9. The predictive value of the factors was evaluated by applying a Cox proportional hazards model and the area under the ROC curve. Results. The univariate analysis has shown the predictive value of size of the largest tumor (p=0.033; HR=1.065 per each cm) on the overall survival, however no predictive value of number of tumors (p=0.997; HR=1.000) and total tumor volume (p=0.212; HR=1.002) was observed. The multivariate analysis did not confirm the predictive value of the size of the largest tumor (p=0.141; HR=1.056). In the analysis of ROC curves, AUROC for the total tumor volume, the size of the largest tumor and the number of tumors were 0.629, 0.608, 0.520, respectively. Conclusions. Total tumor volume, size and number of liver metastases are not independent risk factors for the worse overall survival of patients with colorectal liver metastases treated with liver resection, therefore increased values of these factors should not be a contraindication for surgical treatment
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2015, 87, 2; 53-58
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Short and Long-Term Outcomes After Primary Liver Transplantation in Elderly Patients
Autorzy:
Grąt, Michał
Kornasiewicz, Oskar
Grąt, Karolina
Antczak, Arkadiusz
Ligocka, Joanna
Hołówko, Wacław
Wronka, Karolina Maria
Kobryń, Konrad
Skalski, Michał
Pączek, Leszek
Krawczyk, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1396438.pdf
Data publikacji:
2013-10-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
liver transplantation
outcomes
elderly patients
recipient age
malignancies
donor age
Opis:
The number of elderly patients undergoing liver transplantation (LT) is increasing worldwide. The aim of the study was to evaluate the impact of recipient age exceeding 60 years on early and long-term outcomes after LT. Material and methods. This study comprised data of 786 patients after primary LT performed at a single center between January 2005 and October 2012. Patients over and under 60 years of age were compared with respect to baseline characteristics and outcomes: postoperative mortality (90-day) and 5-year patient (PS) and graft (GS) survival. Associations between recipient age exceeding 60 years and LT results were assessed in multiple Cox regression models. Results. Recipients older than 60 years (n=107; 13.6%) were characterized by more frequent hepatitis C virus infections (p<0.001), malignancies (p<0.001), and cardiovascular comorbidities (p<0.001); less frequent primary sclerosing cholangitis (p=0.002) and Roux-en-Y hepaticojejunostomy (p<0.001); lower Model for End-stage Liver Disease (MELD; p=0.043); and increased donor age (p=0.012). Fiveyear PS of older and younger recipients was 72.7% and 80.6% (p=0.538), while the corresponding rates of GS were 70.3% and 77.5% (p=0.548), respectively. Recipient age exceeding 60 years was not significantly associated with postoperative mortality (p=0.215), PS (p=0.525) and GS (p=0.572) in multivariate analyses. The list of independent predictors comprised MELD (p<0.001) for postoperative mortality; malignancies (p=0.003) and MELD (p<0.001) for PS; and malignancies (p=0.003), MELD (p<0.001) and donor age (p=0.017) for GS. Conclusions. Despite major differences between elderly and young patients, chronological age exceeding 60 years alone should not be considered as a contraindication for LT.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2013, 85, 10; 581-588
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Endoscopic Insertion Of A Self-Expandable Stent Combined With Laparoscopic Rinsing Of Peritoneal Cavity As A Method For Staple Line Leaks Treatment In Patients Post Laparoscopic Sleeve Gastrectomy
Autorzy:
Matłok, Maciej
Major, Piotr
Pędziwiatr, Michał
Winiarski, Marek
Budzyński, Piotr
Małczak, Piotr
Hynnekleiv, Leif
Budzyński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1395616.pdf
Data publikacji:
2015-05-01
Wydawca:
Index Copernicus International
Tematy:
bariatric surgery
laparoscopic sleeve gastrectomy
post-bariatric surgery complications
staple line leaks
Opis:
Currently, laparoscopic sleeve gastrectomy is one of bariatric surgeries most commonly performed in the world. The most frequent complications of surgeries of this type, with the highest mortality rate, include bleeding into the GI tract and peritoneal cavity, and sleeve staple line leaks. These severe complications prolong the hospital stay, and often are a cause of patient’s death. While in a case of bleeding the procedure appears to be obvious, so far no uniform and standard guidelines have been established for the group of patients with staple line leaks. The aim of the study was to report results of treatment for staple line leaks following laparoscopic sleeve gastrectomy with a laparoscopic procedure and simultaneous endoscopic insertion of a self-expandable stent. Material and methods. 152 laparoscopic sleeve gastrectomies were performed from April 2009 to December 2014. The BMI median was 46.9, and the age median was 42 years. Staple line leaks developed in 3 out of 152 people (1.97%). All patients who developed this complication were included in the study. The treatment involved laparoscopic revision surgery with simultaneous endoscopic insertion of a self-expandable stent (Boston Scientific, Wallflex Easophageal Stent, 150×23 mm) into the gastric stump during gastroscopy. Results. Leaks following laparoscopic sleeve gastrectomy were diagnosed on day 5 after the procedure, on average. Intervention consisting of laparoscopy and endoscopic insertion of a self-expandable stent was initiated within 14 hours of diagnosing the leak, on average. The mean time for which the stent was kept was 5 weeks (4–6 weeks). Stenting proved to be fully effective in all patients, where after discharging home, a cutaneous fistula, periodically (every 2-3 weeks) discharging several millilitres of matter, persisted in one patient. The mean time for the leak healing in 2 patients, in whom the described method was successful in treatment of this complication, was 37 days. No patient died in the perioperative or follow-up period. Conclusions. The proposed method for treatment of staple line leaks following laparoscopic sleeve gastrectomy by combined laparoscopic rinsing and draining of the peritoneal cavity and endoscopic insertion of a self-expandable stent is an interesting and worth recommending method for treatment of this complication.
Źródło:
Polish Journal of Surgery; 2015, 87, 5; 238-244
0032-373X
2299-2847
Pojawia się w:
Polish Journal of Surgery
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies