Wszystkie pola: king - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Śmierć króla Władysława Łokietka w małopolskim dziejopisarstwie XIV wieku
Death of King Władysław the Elbow-High in Lesser Poland historiography of 14th century
Autorzy:: Ożóg, Krzysztof
Karczewski, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/chapters/24964707.pdf
Data publikacji:: 2021-12-17
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Władysław Łokietek
śmierć króla
dziejopisarstwo
Małopolska
XIV wiek
Władysław the Elbow-High
death of the king
historiography
Lesser Poland
14th c
Opis:: Autor analizuje przekazy dziejopisarskie o śmierci króla Władysława Łokietka, zmarłego 2 marca 1333 r., znajdujące się w kilku małopolskich zabytkach historiograficznych z XIV w. Najobszerniejsza relacja o ostatnich chwilach życia i śmierci tego władcy zachowała się w kontynuacji Annales Polonorum deperditi z lat 1330‒1340, przekazanej przez Rocznik Traski, Rocznik małopolski Szamotulskiego i Rocznik małopolski Kuropatnickiego. Została ona sporządzona przez anonimowego historiografa, zapewne krakowskiego franciszkanina, który był świadkiem opisywanych wydarzeń lub posiadał informacje bezpośrednio z królewskiego dworu. Do tej relacji dołączył on krótką polityczną biografię władcy oraz jego charakterystykę, w której ukazał Łokietka jako dobrego władcę chrześcijańskiego, zatroskanego o Królestwo i poddanych oraz cieszącego się wsparciem i opieką Boga w drodze do korony królewskiej i w rządach. Pozostałe zapiski nekrologiczne i annalistyczne, dotyczące śmierci króla Władysława Łokietka, zawarte w małopolskich zabytkach historiograficznych z XIV w. (Kalendarz katedry krakowskiej, Kronika katedralna krakowska, Rocznik świętokrzyski, Rocznik miechowski, utwór „De morte Wladislai Lokyetk regis Poloniae”), ograniczały się do daty (niekiedy tylko rocznej) i samego faktu śmierci bez podania bliższych szczegółów oraz okoliczności jego zgonu.
The author analyses historiographical reports concerning the death of King Władysław the Elbow-High on 2 March 1333, found in several historiographical sources from Lesser Poland in the 14th century. The most extensive account of the last moments of the life and death of the king is found in the continuation of Annales Polonorum deperditi from the years 1330‒1340, provided by the Traska Annals, the Szamotulski Lesser Poland Annals and the Kuropatnicki Lesser Poland Annals. It was written by an anonymous historiographer, probably a Franciscan from Kraków, who witnessed the events described or had news directly from the royal court. This account was accompanied by a short political biography of the king and his characteristics, in which the Elbow-High was presented as a good Christian ruler, concerned about the kingdom and his subjects and enjoying God’s support and protection on his way to the royal crown and during his reign. Other obituaries and annalistic notes concerning the death of King Władysław the Elbow-High, included in the Lesser Poland historiographical sources of the 14th century (Calendar of the Cracow Cathedral, Cracow Cathedral Chronicle, Świętokrzyski Annals, Miechów Annals, “De morte Wladislai Lokyetk regis Poloniae”), were limited to the date (sometimes just the year) and the fact of his passing without any further details or circumstances of his death.
Źródło:: Władysław Łokietek ‒ odnowiciel Królestwa Polskiego. Restaurator Regni Poloniae; 23-38
9788395991950
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Korsarze Jana Kazimierza a kwestia dominium maris
King John Casimir’s corsairs and issue of dominium maris
Autorzy:: Krawczuk, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1064874.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: korsarze
Jan Kazimierz
Bałtyk
Dominium maris Baltici
Opis:: The actions of Polish privateers (corsairs) during the Second Northern War (1655–1660) are not so far thoroughly investigated. It was assumed that the city of Gdańsk was not interested in creating of such a fleet, which could threaten the city itself. Hence, small actions were carried out solely by the ships of Gdańsk. However, the multiple pieces of information from the Danish-Swedish negotiations from 1658 show that the King John Casimir, acting in concert with the Danes, prepared some actions of the privateers on the Baltic. This sparked outrage of the Swedes, who thought that in accordance with the principle of dominium maris only the Kingdom of Sweden and the Kingdom of Denmark have the right to maintain the armed fleets in the Baltic.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2014, 21; 109-115
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Dwa listy bartników kurpiowskich do króla Prus
Letters from Kurpian forest bee-keepers to the King of Prussia from the years 1798–1806
Autorzy:: Nowak, Alicja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1065102.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: bartnictwo
Kurpie
Prusy
Opis:: Two letters of forest bee-keepers from the Przasnysz district to King of Prussia illustrate one of the many conflicts that took place between forest bee-keepers of the Kurpiowska Forest and Prussian local officials. The history of privileges for the forest bee-keepers of the royal estates dates back to the Polish king Casimir the Great (1333–1370). Successive Polish rulers confirmed and extended the rights for forest bee-keepers. Royal privileges, as well as, a significant isolation of forest settlements, led to the creation of a clear sense of separateness of Kurpie residents from other royal subjects. Despite the care and support from the king himself, misunderstandings with local authorities on the amount of honey impositions and other easements occurred often. One such dispute started back in the times of Polish Lithuanian Republic and was continued after the partitions of the Republic when Kurpie came under the rule of King of Prussia. Situation of forest bee-keepers became particularly difficult because at the same time apart from oppressive attitude of the local district governor, the policy of the state underwent a radical change and the economic situation downturn badly shaken the forest production. Appeals to the royal justice had not brought results that were expected by forest bee-keepers.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2015, 22; 301-308
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Publiczne czy prywatne? Burzliwe losy spuścizny archiwalnej po królu Stanisławie Auguście
Public or Private? Turbulent Fortunes of Archival Legacy of King Stanisław August Poniatowski
Autorzy:: Kulecki, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23943535.pdf
Data publikacji:: 2009-12-31
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Stanisław August Poniatowski
spuścizna archiwalna
Opis:: Autor, powołując się na studium Teresy Zielińskiej o dokumentach publicznych w archiwach prywatnych, a także na przykłady królów polskich: Jana Kazimierza, Jana III Sobieskiego, Augusta II i Augusta III, rozszerza na monarchów tezę o częstym traktowaniu przez wysokiej rangi dostojników dokumentów publicznych jako własności prywatnej. Pozostała po królu Stanisławie Auguście Poniatowskim spuścizna archiwalna stanowi przypadek szczególny ze względu na likwidację w wyniku rozbiorów samodzielnego bytu państwowego Rzeczypospolitej. Poprzednio archiwa pokrólewskie składały się z dwóch części. Pierwszą z nich, mającą charakter oficjalny, przejmował następca na tronie, drugą zaś, prywatną, dziedziczyli królewscy spadkobiercy, jeżeli takowi istnieli. Po III rozbiorze i po abdykacji króla nie było następcy, który oficjalnie przejąłby królewskie archiwalia. Znaczna ich część przypadła jednemu z zaborców – Rosji, pozostałe uległy podziałowi na kilka części, z których największa przypadła wskazanemu przez króla w testamencie głównemu spadkobiercy, księciu Józefowi Poniatowskiemu. Rekonstrukcji tzw. Archiwum Stanisława Augusta wiele lat pracy poświęcił Piotr Bańkowski. Do wymienionych powyżej dziedziców królewskiej spuścizny archiwalnej należy jeszcze dodać Tadeusza Czackiego, po którym archiwalia znalazły się w Bibliotece Książąt Czartoryskich w Krakowie, drugiego bratanka króla, księcia Stanisława i Marcina Badeniego. Drugim celem prowadzonych przez Bańkowskiego prac było wydzielenie historycznych zespołów z odziedziczonych przez Potockich z Jabłonny po księciu Józefie Poniatowskim archiwaliów, które w okresie II wojny światowej znalazły się w AGAD. W ten sposób w zasobie oddziału I AGAD znalazły się: Archiwum Kameralne, Militaria z Jabłonny, Korespondencja Stanisława Augusta, Archiwum Ghigiottiego i Papiery Wickedégo, zaś w oddziale III królewskie Archiwum Górnicze i Archiwum Mennicze. Autor formułuje pewne zastrzeżenia do dokonanego podziału. W oddziale I powinny znaleźć się akta o charakterze oficjalnym, podczas gdy Archiwum Ghigiottiego, Papiery Wickedégo i nawet Korespondencja Stanisława Augusta mają w dużej mierze charakter prywatny. Dla odmiany Archiwum Górnicze i Archiwum Mennicze mają charakter urzędowy, chociaż znalazły się w oddziale III. Ukazuje to wyraźnie umowność granicy między tym, co publiczne i tym, co prywatne oraz zmieniającą się w ciągu ostatnich 200 lat treścią obu pojęć.
The author, citing a study by Teresa Zielińska on public documents in the private archives as well as analysing examples of Polish kings: John II Casimir Vasa (Jan II Kazimierz Waza), John III Sobieski (Jan III Sobieski), Augustus II the Strong (August II Mocny) and Augustus III of Poland (August III), extends on monarchs the thesis of treatment by high-level dignitaries public documents as a private property. The archival legacy of King Stanisław August Poniatowski was a special case because at that time Poland lost its independence as a result of the partitions. The Royal archive consisted previously of two parts. The first one of an official character was taken over by the heir to the throne, while the second one of private character was inherited by the royal heirs, if there were any. After The Third Partition and the abdication of the king there was no successor, who officially could have taken over the royal archive. Finally, a large part of the royal archive was taken over by one of the occupying powers – Russia, the rest was divided into several parts, the largest of which received Prince Józef Poniatowski who was designated in the king’s will to the main heir. Piotr Bańkowski devoted many years of work to the reconstruction of a so-called Archive of Stanisław August Poniatowski. To the above mentioned heirs of royal archive should be added Tadeusz Czacki, whose archival legacy was transferred to The Czartoryski Library in Kraków, Prince Stanisław, the second king's nephew, and Marcin Badeni. The second objective of the work carried out by Bańkowski was the separation of historical fonds out of records inherited by the Potocki family from Jabłonna after Prince Józef Poniatowski death. These records were transferred after World War II to the Central Archive of Historical Records (AGAD). In this way, the following fonds became the part of the archival holdings of Department I [Records of public authorities, offices and institutions until 1795] of AGAD: Archives of Royal Camera – Administration of King's Estates and Revenues [Archiwum Kameralne], Military Records from Jabłonna [Militaria z Jabłonny], Correspondence of Stanisław August [Korespondencja Stanisława Augusta], The Ghigiotti Archives [Archiwum Ghigiottiego] and Papers of Wickedé [Papiery Wickedégo]. In addition, Department III [Family archives and collections of private papers] of AGAD gained fonds: The Royal Mining Archives [królewskie Archiwum Górnicze] and The Royal Mint Archives [królewskie Archiwum Mennicze]. The author made a number of objections to the allocation made. The Department I should gather the files of an official character, while fonds: The Ghigiotti Archives, Papers of Wickedé, and even Correspondence of Stanisław August are of a largely private character. At the same time, fonds: The Royal Mining Archives and The Royal Mint Archives are of an official character but are preserved in the Department III. This clearly shows the conventionality of the border between what public and what private is and changing meaning of both terms over the past 200 years.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2008-2009, 15-16, 15-16; 15-21
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Otoczenie króla Władysława Jagiełły w końcowym etapie wielkiej wojny (listopad 1410 - styczeń 1411)
Entourage of the King Władysław Jagiełło during Negotiations with the Teutonic Knights in January 1411
Autorzy:: Szybkowski, Sobiesław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/22792662.pdf
Data publikacji:: 2012-11-27
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Władysław Jagiełło
Krzyżacy
Opis:: W otoczeniu królewskim jesienią 1410 r. oraz w styczniu 1411 r. znajdowali się wysocy duchowni, urzędnicy centralni, ziemscy i dworscy, którzy w ogromnej większości byli nominowaniu już w trakcie ćwierćwiecza panowania w Polsce Władysława Jagiełły. Wszyscy z najwyższych urzędników centralnych, ziemskich i nadwornych znajdujących się u boku monarchy można z większą lub mniejszą pewnością powiązać z ugrupowaniem dworskim. Olgierdowicz tworzył je począwszy od początków swojego panowania, wykorzystując wyłączną prerogatywę polskich władców dotyczącą nominowania na urzędy centralne, ziemskie i nadworne. Proces wzrastania stronnictwa królewskiego opóźniała polska zasada dożywotniości urzędów ziemskich, co skutkowało tym, że ugrupowanie dworskie uzyskało przewagę na polskiej scenie politycznej dopiero kilka lat przed wybuchem wojny z zakonem w 1409 r. (począwszy od 1405 r.). Zdominowanie rady koronnej, w tym tej „polowej” obecnej przy Jagielle podczas działań zbrojnych z jesieni 1410 i stycznia 1411 r. przez „jego ludzi” zdecydowanie ułatwiało królowi przeprowadzanie własnych koncepcji w zakresie kontynuowania bądź przerwania wojny z zakonem. Król i jego najbliższe otoczenie obecne u jego boku od października 1410 r. oraz w styczniu 1411 r. byli świadomi skomplikowanej sytuacji militarnej strony polskiej, która utraciła większość zdobyczy z lata 1410 r. oraz pokonania przez Henryka von Plauen pogrunwaldzkiego kryzysu w pruskiej korporacji zakonnej oraz ponownego zaakceptowania jej władzy przez ogromną większość pruskich wspólnot terytorialnych. Nadto Królestwu, o czym także wiedział król i jego najbliższe otoczenie zagrażał realnie sojusznik krzyżaków: król węgierski Zygmunt Luksemburski. Wszystko to razem zaważyło na podjęciu przez króla i jego najbliższych współpracowników decyzji o rozpoczęciu rozmów rozejmowych, zawarciu kolejnych rozejmów i zawarciu pokoju. Wszystkie te decyzje były bez wątpienia konsultowane na forum „polowej” rady królewskiej. Jagiełło jednak zasięgał także rady swoich nie przebywających u jego boku prominentnych współpracowników, o czym świadczy jego podróż w drugiej połowie października do Poznania, gdzie niewątpliwie spotkał się z biskupem poznańskim Wojciechem Jastrzębcem a także spotkanie na terenie północnej Małopolski na przełomie 1410/1411 r. z arcybiskup gnieźnieńskim i namiestnikiem Królestwa Mikołajem Kurowskim oraz królową Anną Cylejską. Zarówno w okresie jesiennym 1410 r. jak i w styczniu 1411 r. w otoczeniu królewskim występowała lekka przewaga mieszkańców Szerokiej Wielkopolski. Statystyka wystąpień pozwala sądzić, że najdłużej i najczęściej źródła potwierdzają przy Władysławie Jagielle oraz jako realizatorów jego polityki krzyżackiej w wymienionym czasokresie wojewodę poznańskiego Sędziwoja z Ostroroga, wojewodę inowrocławskiego Macieja z Łabiszyna (obaj z Szerokiej Wielkopolski) oraz podkomorzego krakowskiego Piotra Szafrańca. Jeśli zaś chodzi o personalia osób negocjujących polsko-krzyżackie rozejmy i pokój toruński należy zwrócić uwagę, że także w ich wypadku widać to, że stronnictwo dworskie uzyskało przewagę na polskiej scenie politycznej, ponieważ ogromna większość polskich negocjatorów z jesieni 1410 i stycznia 1411 r. da się z tym ugrupowaniem powiązać, a znani negocjatorzy pokoju toruńskiego byli związani z nim w całości. Znany źródłowo skład polskiej delegacji na rokowania toruńskie odzwierciedla także pokoleniową zmianę wśród polskich dyplomatów z otoczenia królewskiego. Żaden z nich nie miał „stażu” dyplomatycznego w międzypaństwowych kontaktach polsko-pruskich dłuższego niż dekada. Podobny wniosek należy wyciągnąć w zakresie osób zaangażowanych lub prawdopodobnie zaangażowanych w rozmowy rozejmowe, ponieważ negocjatorzy o podobnym stażu stanowili większość w tej grupie, choć widać wśród nich i bardziej doświadczone jednostki: kasztelana łęczyckiego Jana z Łąkoszyna oraz kasztelana sądeckiego Krystyna z Koziegłów. W ich jednak przypadku mowa może być wyłącznie o dłuższej działalności publicznej, ponieważ Jan uzyskał urząd przed 1383 r. a Krystyn sprawował go od 1386 r., żaden z nich jednak nie był przez Jagiełłę żywiej angażowany w działalność dyplomatyczną nakierowaną na zakonne Prusy. W przeciwieństwie do nich dwóch młodszych negocjatorów traktatu toruńskiego, Sędziwoj z Ostroroga oraz Maciej z Łabiszyna stali się dożywotnimi ekspertami od polityki krzyżackiej. Wytrawnym dyplomatą Jagiełły po 1411 r. był także kasztelan kaliski Janusz z Tuliszkowa.
The king’s entourage in autumn 1410 and January 1411 was composed of high-ranked clerics, central, district and court officials, who in the vast majority acceded during the quarter-century when King of Poland, Władysław Jagiełło, ruled. All of the highest central, district and court officials being in the entourage of monarch were more or less definitely associated with the royal party. Jagiełło had been creating it from the beginning of his rule, using the exclusive prerogative of Polish kings to nominate the central , districts and court authorities. Development of the royal party was delayed by the rule that district offices were granted for life (of permanent nature) , thus, the royal party dominated the Polish political scene only a few years before the outbreak of war with the Teutonic Order in 1409 (from 1405).Domination of his people in the crown council, including the "field council" which was present at Jagiełło’s side during the military action in the autumn of 1410 and January of 1411, made it far easier for the king to carry out the concept of continuation or discontinuation of the war with the Order. The king and his inner circle present at his side since October 1410 and in January 1411, were aware of the complicated military situation of the Polish side which had lost most of the gains of the summer of 1410, and knew that Heinrich von Plauen managed to overcome in the Prussian religious corporation crisis after the Grunwald battle, and reassure the power of the Order in the vast majority of the Prussian territorial communities. Moreover, the Kingdom of Poland was really threatened by the Order’s ally, the Hungarian King Sigismund of Luxemburg, what knew the king and his inner circle. All this had an impact on the adoption by the king and his entourage, the decision to launch a cease-fire talks, conclude ceasefires agreements and finally sign the peace.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2012, 19; 43-68
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Král proti střelci (Václav II. a Vladislav Lokýtek). Nerovná hra na šachovnici přelomu 13. a 14. století
Król przeciwko gońcowi (Władysław II i Władysław Łokietek). Nierówna gra na szachownicy na przełomie XIII i XIV wieku
King versus rook (Wenceslaus II and Władysław the Elbow-High). An uneven game on the chessboard of 13th /14th century
Autorzy:: Libor, Jan
Karczewski, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/chapters/24987744.pdf
Data publikacji:: 2021-12-17
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Średniowiecze
Królestwo Czeskie
stosunki czesko-polskie
król Wacław II
Władysław Łokietek
Medieval Bohemian Kingdom
Czech-Polish relations
King Wenceslai II
Duke Władysław Łokietek the Elbow-High
Opis:: W latach 1290‒1305 król czeski Wacław II podjął kroki polityczne i militarne w celu zdobycia rozdrobnionych wówczas ziem polskich. Można powiedzieć, że się udało; w 1291 roku został księciem krakowskim i sandomierskim, a rolę odegrały tu skłonności szlachty małopolskiej i rezygnacja Przemysła Wielkopolskiego z jego roszczeń do ziem. Jednak fundamentalnym przeciwnikiem króla czeskiego stał się członek mazowieckiej gałęzi rodu Piastów Władysław Łokietek, który trzymał w swoich rękach Sandomierz, a także nabył kilka zamków na ziemi krakowskiej. Efektem czeskiej wyprawy wojskowej do Sieradza jesienią 1292 r. była rezygnacja Łokietka z ziemi krakowskiej i sandomierskiej oraz obietnica posłuszeństwa królowi czeskiemu. Ale czy Łokietek zamierzał dotrzymać przysięgi, jest więcej niż wątpliwe. Po śmierci króla Przemysła Wielkopolskiego Łokietek uzgodnił z Henrykiem Głogowskim podział władzy w Wielkopolsce. Kolejny akt relacji z królem czeskim miał miejsce jesienią 1297 r., kiedy Łokietek zrzekł się praw do ziemi krakowskiej i sandomierskiej w Sieradzu na podstawie nacisków wojskowych i dyplomatycznych 18 listopada 1297 r., ale za sumę 5 tysięcy hrywny srebrnej wagi krakowskiej. Pod dalszym naciskiem wystawił w Klęce akt 23 sierpnia 1299 r., w którym zobowiązał się do dymisji w Pradze na rzecz Wielkopolski, Poznania, Pomorza, ziemi łęczyckiej, kujawskiej i sieradzkiej oraz przyjęcia ich z powrotem z rąk króla jako lenno, odbierając przysięgę wierności i hołdu (homagium). W 1300 r. Wacław w Gnieźnie został koronowany na króla Polski przez arcybiskupa Świnkę. W koronacji tej wzięło udział wielu książąt piastowskich, Łokietek znalazł się w defensywie, a następnie na zesłaniu. Dopiero po klęsce Czechów na Węgrzech i najeździe rzymskiego króla Albrechta Habsburskiego na Czechy w 1304 r. Łokietek zaatakował z pomocą Węgrów Sandomierszczyznę oraz ziemię krakowską i uzyskał poparcie rycerstwa obu tych ziem. Śmierć Wacława III w 1306 r. przedstawia epilog mocowania się Przemyślidów z niewysokim Piastem.
In 1290‒1305, King Wenceslaus II of Bohemia took political and military steps to seize the then fragmented Polish lands. One could say he succeeded: in 1291 he became the Duke of Cracow and Sandomierz, partly thanks to the leanings of Lesser Poland chivalric elite and Przemysł of Greater Poland‘s resignation from his claims to the lands. However, the one to become the principal opponent of the Bohemian king was a member of the Mazovian branch of the Piast dynasty, Władysław the Elbow- High, who held Sandomierz and acquired several castles in the Cracow territory. Bohemian military expedition to Sieradz in autumn 1292 resulted in Elbow-High giving up the lands of Cracow and Sandomierz and pledging obedience to the Bohemian king. Whether Elbow-High intended to keep his oath, however, is more than doubtful. After the death of King Przemysł of Greater Poland, the Elbow- high agreed with Henryk of Głogów on the division of power in Greater Poland. The next interaction with the Bohemian king took place in autumn 1297 in Sieradz, when Elbow-High renounced his rights to the Cracow and Sandomierz lands under military and diplomatic pressure on 18 November 1297, but in return demanded the sum of 5,000 Cracow marks of silver. Under further pressure, on 23 August 1299 in Klęka, he issued a deed in which he pledged to resign in Prague and hand over Greater Poland, Poznań, Pomerania, the lands of Łęczyca, Cuiavia, and Sieradz, and to accept them back from the king as fiefs, upon an oath of allegiance and homage (homagium). In 1300 Wenceslaus was crowned king of Poland by Archbishop Świnka in Gniezno. Many of the Piast dukes took part in this coronation; Elbow- High found himself on the defensive and then in exile. Only after the defeat of the Czechs in Hungary and the invasion of Bohemia by the Roman king Albrecht Habsburg in 1304 did the Elbow-High attack the Sandomierz and Cracow lands with the help of the Hungarians, and gained the support of the knights of both lands. The death of Wenceslaus III in 1306 represents the epilogue of the Přemyslids‘ struggle against the short Piast.
Źródło:: Władysław Łokietek ‒ odnowiciel Królestwa Polskiego. Restaurator Regni Poloniae; 39-62
9788395991950
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Jak i dlaczego powstał wizerunek Zygmunta III jako władcy nietolerancyjnego?
How and why was created the image of King Sigismund III as an intolerant ruler?
Autorzy:: Dzięgielewski, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1065276.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Zygmunt III Waza
tolerancja wyznaniowa
Sigismund III of Poland
religious tolerance
Opis:: This article seeks to verify the established view that the King Sigismund III of Poland (1587–1632) bears the main blame for deepening religious conflicts in Poland during his reign because of actions and omissions resulting from his intolerant attitudes. The fact that the few commotions could not be prevented can be explained by the fact that then the Polish-Lithuanian Commonwealth was not a police state. On the other hand the impunity of the perpetrators was the result of the state judiciary in Poland. Moreover, without change of a "constitutional law" it was impossible to enactment of the so-called process of the Confederation of Warsaw, the allegations of propaganda laying blame at the king’s door for violations of religious peace and support of the Union of Brest were to raise the non-Catholic nobility to support the activities organized by political opponents of Sigismund III Vasa. A great number of occasional writings containing those accusations, which occurred also in the statements of the many noble conventions and lack of the knowledge on the specifics of political system in Poland created – also in historiography – the thesis of Sigismund III Vasa as most intolerant of the Polish kings.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2016, 23; 153-161
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Władysław Łokietek w perspektywie dziejopisarstwa czeskiego XIV wieku
Władysław the Elbow-High from the perspective of Czech chronicles of 14th century
Autorzy:: Iwańczak, Wojciech
Karczewski, Dariusz
Grabowski, Janusz
Graczyk, Waldemar
Wajs, Hubert
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/chapters/25805893.pdf
Data publikacji:: 2021-12-17
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: król
dziejopisarstwo
Polska
Czechy
king
historiography
Polska
Bohemia
Opis:: Dziejopisarstwo czeskie XIV wieku rozwijało się bogato, a najciekawszym źródłem z tego punktu widzenia jest Kronika zbrasławska. Dziejopisarstwo czeskie nie daje całościowego portretu Władysława Łokietka, ale skupia się na różnych epizodach w perspektywie stosunków polsko-czeskich. Przy takim ujęciu postrzeganie Władysława Łokietka zmienia się wraz ze zdobywaniem przezeń coraz większego znaczenia. Wyraźnie odnotowano brak poparcia przez Łokietka książąt śląskich, którzy jeden po drugim składali hołdy lenne władcy czeskiemu. W ramach ewolucji obrazu Łokietka w historiografii czeskiej obserwujemy malejący protekcjonalizm wobec władcy polskiego, początkowo określa się go jako „króla Krakowa”, ale po śmierci odnotowano zgon króla polskiego (czyli wielkopolskiego) i krakowskiego.
Czech historiography of the 14th century was rich and extensive; the most interesting source in this regard is the Zbraslav Chronicle. Czech historiography does not provide a comprehensive portrait of Władysław the Elbow-High, but focuses on various episodes in bilateral Polish-Czech perspective. With this approach, the perception of Władysław the Elbow-High changes as his importance grows. The lack of support by the Silesian dukes, who one by one offered homage to the Bohemian ruler, is clearly noted. Evolution of Władysław the Elbow-High’s image in Czech historiography is marked by gradually decreasing condescension towards the Polish monarch; initially he is referred to as the “king of Kraków”, but his death is recorded as a death of the King of Poland (i.e. Greater Poland) and Kraków.
Źródło:: Władysław Łokietek ‒ odnowiciel Królestwa Polskiego. Restaurator Regni Poloniae; 199-212
9788395991950
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Wystawa „Jan III Sobieski. Polski król w Wiedniu” (Wiedeń, 7 VII–1 XI 2017)
Exhibition “John III Sobieski. Polish king in Vienna” (Vienna, 7 July–1 November 2017)
Autorzy:: Krochmal, Jacek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/474787.pdf
Data publikacji:: 2018-10-29
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Jan III Sobieski
Wiedeń
wystawa
John III Sobieski
Vienna
Exhibition
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2018, 25; 369-373
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: François de Callières i jego podróż do Polski na elekcję Jana III Sobieskiego w roku 1674
François de Callières and his Journey to the Election of the Polish King John III Sobieski in 1674
Autorzy:: Kulecki, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/23352277.pdf
Data publikacji:: 2010-12-31
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: François de Callières
Jan III Sobieski
elekcja
Polska
Opis:: A very interesting report about the election of the Polish king John Sobieski in 1674 is kept in The Polish Library in Paris. Its author was François de Callières (1645–1717), a French nobleman from Normandy. Son of James de Callières, soldier and writer, like his father was connected with the aristocratic families lords of Matignon and princes de Longueville. In 1674 he visited Poland for the second time. When defeated in election in 1669, the old court-party, with Primate Mikołaj Prażmowskim and Marshal and Grand Crown Hetman Jan Sobieski at the head, searched for a suitable candidate to replace Michał Kontrybut on the Polish throne, they made a proposal to Charles, comte de Saint-Paul, duc de Longueville. De Callières as an envoy of the prince appeared in Warsaw in winter 1669/1670, and stayed there for several months. Results of this visit were: friendship with Crown Treasurer, Jan Andrzej Morsztyn, good knowledge of Polish realities and probably basic ability in Polish language. For this reason, when Prince Charles Emmanuel II of Piedmont looked for a suitable envoy, who could describe the Poles candidacy of his cousin, Louis of Thomas, duke of Carignan, Count de Soissons for the Polish king, the choice fell on Mr. de Callières. Relation on the election of 1674 by François de Callières is unusual. The author does not confine himself to presenting the events. Almost half the text deals with the performance "of the Polish Kingdom". It is a short treatise; the author describes a political and social system of Poland in the late 17th century. De Callières shows a surprisingly high level of knowledge of the Polish Crown and the Grand Duchy of Lithuania, doubtless due to conversations with Morsztyn, but also by his own sense of observation. Promoted by François candidacy of Count de Soissons had no chance to be chosen, though de Callières skillfully depicted count as an alternative to competing factions: French and Austrian. For de Callières it was the beginning of diplomatic career, crowned with the signing (on behalf of the France) the peace treaty of Ryswick with the League of Augsburg (1697) and publication of a book dedicated to the art of negotiations which is still famous among historians of diplomacy. It appeared in Poland under the title "The art of diplomacy" in 1929.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2010, 17, 17; 125-134
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Pieczęć majestatowa króla Augusta II w zbiorze dokumentów pergaminowych w Archiwum Głównym Akt Dawnych
The majestic seal of King Augustus II in Collection of Parchment Records at holding of the Central Archives of Historical Records
Autorzy:: Kulecki, Michał
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1064918.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: August II
pieczęć majestatowa
sfragistyka
Archiwum Główne Akt Dawnych
AGAD
Opis:: The author presents the latest acquisition to the Collection of Parchment Records in AGAD. It is the act of recognition of the foreign as a Polish noble issued by King Augustus II, in Grodno on 10 November 1726. It was granted to the Scott, Archibald Andrzej Glower de Glaydeny, Lieutenant Colonel of the crown artillery. The document is distinguished by a rich graphic design. The most interesting is the majestic seal of Augustus II (sigillum maiestatis), which is a rarity in the Polish sigillography.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2014, 21; 269-272
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Akt elekcji Henryka Walezego na tron polski
Henri de Valois election act as King of Poland
Autorzy:: Laszuk, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/474862.pdf
Data publikacji:: 2017-11-29
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: wolna elekcja,
Henryk Walezy,
archiwum Ministerstwa Spraw
Zagranicznych Francji,
Archiwum Główne Akt Dawnych
free election,
Henri de Valois,
archive of French Ministry of Foreign Affairs,
Central Archive of Historical Records
Opis:: Death of King Sigismund II August in 1572 has ended the rule of Jagiellon dynasty in Poland. Even during his lifetime, representatives of European powers have expressed interest in Polish throne. So, on one hand there was a competition between the candidates, and on the other the method of selection of the next monarch was being established. Most supported concept was that of free election, pursuant to which the king was to be elected by the assembled nobility. Election results were announced on 9th May 1573. Newly elected Polish king was Henri, Duke d’Anjou, son of King of France and Catherine di Medici. Only on 16th May, after consenting to terms set forth in Pacta conventa, Henri de Valois was announced King of Poland. Polish delegation has reached Paris on August 19th, however the ceremonial presentation of the election act took place only after the next round of negotiations of terms, on September 13th. Henri’s rule in Poland did not last long. He arrived in Poland in January 1574, and already in June he secretly left for France to take its throne after death of his brother Charles IX. The election act, a parchment document with 110 seals, is preserved in the archive of Ministry of Foreign Affairs — currently in La Courneuve near Paris. A copy of the document was e ntered in to Crown Metrica and is preserved in Central Archive of Historical Records (AGAD) in Warsaw.
Śmierć króla Zygmunta II Augusta w 1572 r. położyła kres dynastii Jagiellonów na tronie polskim. Jeszcze za jego życia przedstawiciele europejskich mocarstw wyrażali zainteresowanie panowaniem w Polsce. Z jednej więc strony trwała rywalizacja kandydatów, z drugiej zaś ustalano w Polsce sposób wyboru kolejnego władcy. Największe poparcie zdobyła koncepcja wolnej elekcji, w wyniku której przyszły król miał być wybrany przez ogół zgromadzonej szlachty. Wynik wyboru ogłoszono 9 V 1573 r. Na tron polski został wybrany książę Andegawenii Henryk, syn króla Francji Henryka II i Katarzyny Medycejskiej. Dopiero 16 maja, po wyrażeniu zgody na warunki zawarte w Pacta conventa, Henryk Walezy został ogłoszony królem Polski. Poselstwo polskie dotarło do Paryża 19 sierpnia, lecz dopiero po kolejnych negocjacjach warunków, uroczysty akt elekcji został przekazany Henrykowi w dniu 13 września. Jego panowanie w Polsce nie trwało długo. Przybył do Polski w styczniu 1574 r., a już w czerwcu tego roku potajemnie wyjechał do Francji, aby objąć tamtejszy tron po śmierci swego brata Karola IX. Akt elekcji, pergaminowy dokument opatrzony 110 pieczęciami, przechowywany jest w archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych – obecnie w La Courneuve pod Paryżem. Kopia dokumentu została wpisana do Metryki Koronnej i jest przechowywana w Archiwum Głównym Akt Dawnych w Warszawie.
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2017, 24; 175-181
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Kancelaria koronna w świetle ksiąg wpisów za Władysława IV
Crown chancery in light of books of inscription during Ladislaus IV reign
Autorzy:: Dąbrowski, Janusz S.
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1076646.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Władysław IV Waza
Korona
kancelaria koronna
Metryka Koronna
księgi wpisów
Ladislaus IV Vasa the king of Poland (1633–1648)
Crown (Polish)
crown chancery
Crown Metrica (Metrica Regni)
inscription books
Opis:: The paper presents preliminary results of research on the crown chancery of Ladislaus IV Vasa based on 12 books of inscription of the Crown Metrica (Metrica Regni), which reflect one particular aspect of the chancery’s work, namely recording the acts issued by the Office of the King. The offices of chancellor and deputy chancellor were held consecutively by six persons, most prominently by J. Zadzik, P. Gembicki, and J. Ossoliński. The chanceries had retained their modus operandi since the reign of Sigismund III. Every new deputy chancellor took staff members over from the departing chancellor. With time, small groups of royal secretaries in the chanceries grew in importance, the volume of recorded documents decreased, and more documents were made in Polish (14%) as compared to the dominant Latin. Anyway, throughout the reign of Ladislaus IV the chancery created a total of 70000 documents, being most active during the Diet’s sessions
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2019, 26; 9-16
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: List Mikołaja Białkowskiego do króla Prus Fryderyka Wilhelma III w sprawie posady nauczyciela szkoły we wsi Węgra (1802 r.)
Letter of Mikołaj Białkowski to the King of Prussia Friedrich Wilhelm III about the position of a teacher in Węgra village school (1802)
Autorzy:: Nowak, Alicja
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1065671.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Prusy Nowowschodnie
oświata
szkolnictwo wiejskie
New East Prussia
education
village schools
Opis:: New East Prussia was a poor and neglected province, both in economic and cultural sense. Village schools offered poor quality of education, due to lack of appropriately qualified teachers. Filling teaching positions in New East Prussia rural schools was not an easy task; people employed there usually did not meet the requirements of the profession. Position of a village teacher was often a sort of retirement for old soldiers in poor health. The published document is a complaint of one of such teachers, Mikołaj Białkowski, against the local Schultheiß. The complaint is addressed to the King of Prussia and includes a request for guaranteed exclusive right to teach children in Węgra village in Przasnysz county
Źródło:: Miscellanea Historico-Archivistica; 2019, 26; 137-143
0860-1054
Pojawia się w:: Miscellanea Historico-Archivistica
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Rola Łokietka w walce o Kraków w ostatnim ćwierćwieczu XIII stulecia. Dojrzewanie idei zjednoczeniowej
Władysław the Elbow-High’s role in the struggle for Cracow in the last quarter of the 13th century. Development of the unification idea
Autorzy:: Tęgowski, Jan
Karczewski, Dariusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/chapters/24905199.pdf
Data publikacji:: 2021-12-17
Wydawca:: Archiwum Główne Akt Dawnych
Tematy:: Polska dzielnicowa
dynastia Piastów
rywalizacja o tron krakowski
polityka małżeńska
Władysław Łokietek
Bolesław II mazowiecki
Konrad II
Henryk IV Probus
Przemysł II
Wacław II król czeski
district principalities of Poland
The Piast dynasty
rivalry to the throne of Kraków
marriage of state
Bolesław II of Masovia
Konrad II of Masovia
Wenceslaus II King of Bohemia
Opis:: Po bezpotomnej śmierci Bolesława Wstydliwego Władysław Łokietek z początku nie występował w roli pretendenta do tronu krakowskiego. Jego działania w tym czasie wspierały aspiracje Leszka Czarnego. Po śmierci brata Władysław początkowo zaangażował się w pomoc Bolesławowi II mazowieckiemu elektowi rycerstwa małopolskiego. Jednak gdy ten był gotów ustąpić na rzecz Konrada II z ziemi sandomierskiej, Łokietek sam wystąpił w roli pretendenta. Poprzez małżeństwa – swoje i swej siostry Eufemii, a następnie bratanicy Fenenny – nawiązał sojusze, dzięki którym mógł walczyć o swoje dziedzictwo. Porażka pod Sieradzem w 1292 r. i związki z arcybiskupem Jakubem uświadomiła mu, że nie uda się zamiar zjednoczenia bez sojuszu z władcą Wielkopolski Przemysłem II. Łokietek wsparł jego aspiracje koronacyjne, czym zyskał sympatię Wielkopolan. To właśnie jego rycerstwo tej dzielnicy wybrało na następcę Przemysła II i powołało do rządów w Wielkopolsce i na Pomorzu Gdańskim. Łokietek miał jednak przeciwników w osobach Henryka księcia głogowskiego i Wacława II króla Czech, którzy wykorzystywali jego trudną sytuację wewnętrzną, podburzając poddanych przeciw jego rządom. Wacław II to Łokietka najbardziej obawiał się jako pretendenta do władzy w Małopolsce i systematycznie z pomocą Brandenburczyków doprowadzał jego rządy do upadku w 1300 r.
After Bolesław the Chaste, Władysław the Elbow-High at first did not seek the Cracow throne. His actions at this time supported the aspirations of Leszek the Black. After his brother’s death, Władysław initially became involved in helping Bolesław II of Mazovia, elect of the knights of Lesser Poland. However, when the latter was ready to give up the Sandomierz territory in favour of Conrad II, Elbow-High stepped in as a pretender. Through marriages ‒ his own and his sister Euphemia’s, and subsequ- ently his niece Fenenna’s ‒ he forged alliances that enabled him to fight for his inheritance. The defeat at Sieradz in 1292 and his ties with Archbishop Jakub made him realise that the unification plan would not succeed without an alliance with the ruler of Greater Poland, Przemysł II. Władysław the Elbow-High supported his coronation aspirations, which won him the support of the people of Greater Poland. It was his knights from Greater Poland who elected him as successor to Przemysł II and appointed him to rule in Greater Poland and Gdańsk Pomerania. However, the Elbow-High had opponents in the persons of Henryk, Duke of Głogów, and Wenceslaus II, King of Bohemia, who took advantage of Władysław’s difficult internal situation by stirring up his subjects against his rule. Wenceslaus II feared Władysław the Elbow-High the most as a contender for power in Lesser Poland and systematically, with the help of the Brandenburgians, brought about his downfall in 1300.
Źródło:: Władysław Łokietek ‒ odnowiciel Królestwa Polskiego. Restaurator Regni Poloniae; 9-22
9788395991950
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "king" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język