Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "physical activity" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Limitations in cardiovascular fitness and rehabilitation of oncologically treated patients
Ograniczenia wydolności układu krąŜenia a rehabilitacja pacjentów leczonych onkologicznie
Autorzy:
Hojan, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963092.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
neoplasm
cardiotoxicity
Physical activity
cardio-pulmonary fitness
Opis:
Introduction: Applying increasingly modern forms of cancer treatment contributes to the higher survival of patients with neoplasm. Nevertheless, every single element of such a treatment, no matter how effective, brings some risk of cardiovascular complications.Objective: The study objective was a review of the clinical research analyzing cardiovascular complications resulting from various forms of oncological treatment and the use of rehabilitation in these patients.Material: The study presents contemporary forms of cancer treatment which may cause negative cardiovascular symptoms.Results: Due to their negative influence on the cardiovascular system oncological drugs can be divided into those: causing heart muscle mass loss, arrhythmia, with a cardio depressive effect, hypertension, heart ischemia as well as those enhancing thrombo-embolic disorders. The cardiotoxicity of oncological treatment is very frequent in patients after combination therapy (using chemotherapy or/and radiotherapy) or with coexisting heart disease. According to the heart failure classification every patient after chemotherapy or/and radiotherapy has a higher risk of its development. Thus it is important to know the type of treatment, its dosages, the time from initiation to the treatment completion, so that the rehabilitation program for this group of patients based on exercise is applied through correct medically supervised physical activities.Conclusions: The oncological benefit of therapy is much higher than the possible cardiological risk but, keeping the patient’s wellbeing in mind, an optimal cardiac diagnostic is necessary so as rehabilitation is based on individual cardiac fitness. In patients with cancer, special attention should be paid to the assessment of the cardio-respiratory endurance rates before rehabilitation and the choice of physical activity, sporting discipline made for this group of patients.
Wstęp: Zastosowanie co raz nowszych form terapii w leczeniu onkologicznym poprawia skutecznie przeżycie chorych na nowotwory. Nadal jednak każdy element tej terapii, jakkolwiek bardzo skuteczny, niesie ryzyko powikłań ze strony układu krążenia. Cel: Celem badań było przedstawienie przeglądu badań klinicznych oceniających powikłania w układzie sercowo-naczyniowym wynikające z zastosowania różnych form leczenia onkologicznego oraz rehabilitacji w tej grupie pacjentów. Materiał: W pracy przedstawiono współczesne leczenie nowotworów, które może powodować objawy niepożądane z zakresu układu sercowo-naczyniowego. Wyniki: Leki onkologiczne ze względu na negatywny wpływ na układ sercowo-naczyniowy podzielono na: powodujące utratę masy mięśnia sercowego, wywołujące zaburzenia rytmu i przewodzenia, o działaniu kardiodepresyjnym, powodujące nadciśnienie, niedokrwienie mięśnia sercowego oraz sprzyjające incydentom zakrzepowo-zatorowym. Kardiotoksyczność terapii onkologicznej jest szczególnie wyrażona u pacjentów po leczeniu skojarzonym (z zastosowaniem chemioterapii i radioterapii) lub współistniejącą chorobą serca. Zgodnie z klasyfikacją niewydolności serca kaŜdy pacjent po chemioterapii i/lub radioterapii ma zwiększone ryzyko jej rozwoju, dlatego ważna jest znajomość rodzaju stosowanego leczenia onkologicznego, jego dawek, cykli i czasu od rozpoczęcia lub zakończenia leczenia, aby program usprawniania dla tej grupy pacjentów, oparty o zastosowanie wysiłku fizycznego, był realizowany poprzez właściwą aktywność fizyczną i pod kontrolą lekarza. Wnioski: Korzyść onkologiczna terapii jest dużo wyższa niż potencjalne ryzyko kardiologiczne, ale mając na uwadze dobro pacjenta, konieczna jest optymalna diagnostyka kardiologiczna i prowadzenie rehabilitacji w zależności od określonej wydolności krążenia. U chorych leczonych onkologicznie należy ze szczególną uwagą ocenić wydolność krążeniowo-oddechową przed rozpoczęciem rehabilitacji oraz zaproponowaniem aktywności fizycznej (np. dyscypliny sportowej) w tej grupie pacjentów.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2012, 16(1); 19-25
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
P hysical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines
Aktywność fizyczna osób starszych w perspektywie najnowszych wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia (WHO 2020)
Autorzy:
Husejko, Jakub P
Strugała, Maciej
Modrzejewski, Mateusz
Wąsicki, Mariusz
Kędziora-Kornatowska, Kornelia
Podhorecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790619.pdf
Data publikacji:
2021-05-05
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
WHO
aktywność fizyczna
osoby starsze
physical activity
elderly
Opis:
Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.
Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2021, 25(1); 30-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Subjective methods for assessing physical activity in pregnant women
Subiektywne metody oceny aktywności fizycznej kobiet w ciąży
Autorzy:
Curyło, Marta
Forczek, Wanda
Forczek, Barbara
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1972169.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Physical activity
Pregnancy
Questionnaire
aktywność fizyczna
ciąża
kwestionariusz
Opis:
Regular physical activity in the period before and during pregnancy largely determines the correct course of this important state in the life ofa woman. The purpose of this paper is to present the subjective research tools most commonly used to assess physical activity in pregnant women. The following questionnaires were studied: Pregnancy Physical Activity Questionnaire, Kaiser Physical Activity Survey, International Physical Activity Questionnaire, Paffenbarger Physical Activity Questionnaire, Seven-Day Physical Activity Recall, Minnesota Leisure Time Physical Activity Questionnaire and Activity Questionnaire for Adolescents and Adults. Due to the phenomenon of limiting physical activity among pregnant women, reported in numerous studies conducted around the world, anda negligible amount of Polish research on the assessment of physical activity in pregnant women, it seems reasonable to promote methods that allow for the observation of trends of this phenomenon in Poland. It seems that tracking trends is important for the work of doctors, midwives and physiotherapists, whose role is to, among other things, promote healthy behaviour.
Regularna aktywność fizyczna stosowana w okresie poprzedzającym ciążę oraz w czasie jej trwania w znacznym stopniu warunkuje prawidłowy przebieg tego niezwykle ważnego stanu w życiu kobiety. Celem niniejszej pracy jest prezentacja subiektywnych narzędzi badawczych najczęściej stosowanych do oceny aktywności ruchowej kobiet ciężarnych. Analizowano przydatność kwestionariuszy: Pregnancy Physical Activity Questionnaire, Kaiser Physical Activity Survey, International Physical Activity Questionnaire, Paffenbarger Physical Activity Questionnaire, Seven-Day Physical Activity Recall, Minnesota Leisure Time Physical Activity Questionnaire, oraz Activity Questionnaire for Adolescents and Adults. Z uwagi na wykazywane w licznych badaniach, prowadzonych na całym świecie, zjawisko ograniczania aktywności ruchowej wśród ciężarnych oraz znikomą ilość badań polskich w zakresie oceny aktywności fizycznej w grupie kobiet oczekujących narodzin dziecka, wydaje się zasadne propagowanie metod, które pozwolą na obserwację trendów tego zjawiska w Polsce. Wydaje się, iż jest to istotne w pracy lekarzy, położnych i fizjoterapeutów, których rolą jest m.in. promowanie zachowań prozdrowotnych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2014, 18(3); 25-30
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physical Activity of the Elderly in Light of the 2020 WHO Guidelines
Aktywność fizyczna osób starszych w perspektywie najnowszych wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia (WHO 2020)
Autorzy:
Husejko, Jakub P.
Strugała, Maciej
Modrzejewski, Mateusz
Wąsicki, Mariusz
Kędziora-Kornatowska, Kornelia
Podhorecka, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790622.pdf
Data publikacji:
2021-05-05
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
WHO
physical activity
the elderly
aktywność fizyczna
osoby starsze
Opis:
Introduction: Demographic assessment in Poland allows to show progressive aging of society, which is further related to the growing number of people with cardiovascular diseases, cancer and disabilities of various origins. In November 2020, the World Health Organization (WHO) issued recommendations for physical activity which, for the first time, also apply to people suffering from chronic diseases and to those with disabilities. Compliance with the guidelines is part of prevention with regard to both chronic diseases and disabilities of various origins. Study aim: The aim of the study was to present the latest guidelines of the World Health Organization and, based on the cited literature, to answer the following question: How can changes in physical exercise have impact on the functional state of people above the age of 60? Materials and methods: The aim of the study was carried out on the basis of analysis regarding the quoted WHO guidelines and the cited literature concerning the recommended level of physical activity for people over 60 in overcoming various origins of their disabilities and lesions. Within this context, the following provisions were analysed: the WHO guidelines from 2020 and the quoted literature in the number of 32 positions. Results: Physical activity may delay human aging for up to 2 decades, improve whole-body condition, positively affect the symptoms of depressive disorders, inhibit neurodegenerative diseases and has a beneficial effect on the health of patients suffering from metabolic diseases. Conclusions: Regular physical activity of people over 60 years of age definitely has a positive effect on their functional state, both in terms of disabilities and diseases of various origins.
Wstęp: Ocena demograficzna w Polsce wskazuje na postępujące starzenie społeczeństwa, co jest powiązane ze wzrastającą liczbą osób z chorobami sercowo-naczyniowymi, nowotworami oraz różnego pochodzenia niepełnosprawnościami. W listopadzie 2020 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wydała rekomendacje aktywności fizycznej, które po raz pierwszy odnoszą się również do osób cierpiących na choroby przewlekłe oraz do osób niepełnosprawnych. Przestrzeganie wytycznych jest elementem profilaktyki zarówno chorób przewlekłych jak i różnego pochodzenia niepełnosprawności. Cel pracy: Celem pracy było przytoczenie wytycznych Międzynarodowej Organizacji Zdrowia, a także w oparciu o cytowane piśmiennictwo, danych dotyczących zalecanej aktywności fizycznej osób w wieku powyżej 60 roku życia, a w tym kontekście udzielnie odpowiedzi na następujące pytanie: Czy i jaki wpływ na stan funkcjonalny osób po 60 roku życia mają ćwiczenia fizyczne w świetle analizowanych wytycznych WHO i cytowanego piśmiennictwa? Metody: Cel pracy zrealizowano w oparciu o analizę przytaczanych wytycznych WHO oraz cytowanego piśmiennictwa, odnoszących się do zalecanej aktywności fizycznej osób po 60 roku życia w pokonywaniu różnego pochodzenia ich niepełnosprawności oraz zmian chorobowych. W tym kontekście poddano analizie zapisy: wytycznych WHO z roku 2020 oraz cytowanego piśmiennictwa w liczbie 32. Wyniki: Aktywność fizyczna może opóźnić starzenie się człowieka nawet do dwóch dekad, poprawia stan ogólnoustrojowy, pozytywnie wpływa na objawy choroby depresyjnej, hamuje procesy chorobowe w schorzeniach neurodegeneracyjnych oraz przynosi korzystny wpływ dla zdrowia pacjentów cierpiących na choroby metaboliczne. Wnioski: Regularna aktywność fizyczna osób po 60 roku życia, wpływa zdecydowanie korzystnie na ich stan funkcjonalny, zarówno w różnego pochodzenia niepełnosprawnościach, jak i stanach chorobowych.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2021, 25(1); 30-36
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Physical activity in women treated for breast cancer. A pilot study
Aktywność fizyczna u kobiet leczonych z powodu raka piersi. Badanie pilotażowe
Autorzy:
Ochałek, Katarzyna
Broś, Małgorzata
Ridan, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1798783.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
breast cancer
Physical activity
physical exercises
rak piersi
aktywność fizyczna
ćwiczenia fizyczne
Opis:
Introduction: Physical activity isa significant preventive factor for many disorders. The amount of evidence confirminga correlation between physical activity anda reduced risk of breast cancer is growing. Objective: The objective of this study was to analyse the preferred forms of physical activity in women who have been treated for breast cancer. Material and methods: The study participants comprised 44 women who had undergone breast cancer treatment and who were members of the ‘Amazonki’ Women’s Association in Krakow. The participants willingly agreed to take part in the study. An analysis of the course of rehabilitation during the oncological treatment, and of the preferred forms of physical activity both before and after the oncological treatment was conducted based ona questionnaire that consisted of 40 questions. Results: The examined group showeda statistically significant (p < .05) decrease in physical activity following the oncological treatment. Alsoa change in the preferred forms of physical activity was observed. Conclusions: 1) Women who have been treated for breast cancer showeda decreased level of physical activity. 2) Women who underwent surgery changed their preferred forms of physical activity. Fitness, aerobics and Nordic walking were especially popular.
Wprowadzenie: Aktywność fizyczna stanowi istotny czynnik prewencyjny wielu chorób. Obecnie istnieje coraz więcej dowodów potwierdzających związek pomiędzy aktywnością fizyczną a obniżeniem ryzyka zachorowania na raka piersi. Cel pracy: Celem pracy jest analiza preferowanych aktywności fizycznych u kobiet leczonych z powodu raka piersi. Materiał i metody: W badaniu wzięły udział 44 kobiety po leczeniu raka piersi, należące do Stowarzyszenia Kobiet „Amazonki” w Krakowie, które wyraziły świadomą zgodę na udział w badaniu. Analizę przebiegu rehabilitacji w trakcie leczenia onkologicznego, analizę preferowanych aktywności fizycznych zarówno sprzed, jak i po leczeniu onkologicznym, dokonano na podstawie ankiety zawierającej 40 pytań. Wyniki: W badanej grupie chorych stwierdzono istotny statystycznie (p < 0,05) spadek aktywności fizycznej po leczeniu onkologicznym oraz zaobserwowano zmianę preferowanych wysiłków fizycznych. Wnioski: 1) U kobiet leczonych z powodu raka piersi zaobserwowano obniżenie poziomu aktywności fizycznej. 2) U kobiet po przebytym zabiegu chirurgicznym nastąpiła zmiana preferowanych wysiłków fizycznych. Szczególnym zainteresowaniem cieszy się fitness i gimnastyka oraz Nordic Walking.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2015, 19(3); 5-9
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected trials of the EUROFIT test as a measure of the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases - a preliminary report
Wybrane próby testu EUROFIT jako miara sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego - doniesienie wstępne
Autorzy:
Swatkowska, Halina
Mętel, Sylwia
Głodzik, Jacek
Golec, Joanna
Szczygieł, Elżbieta
Golec, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1966241.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
test Eurofit
children
Physical activity
test EUROFIT
dzieci
sprawność fizyczna
Opis:
Introduction: The study assessed the usefulness of selected trials from the European Physical Fitness Test as a tool for measuring the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases treated in subterraneotherapy conditions.Research project: Before-after study.Materials and methods: The assessment was conducted in the first and last day of a rehabilitation stay at the ‘Wieliczka’ Salt Mine Health Resort with the participation of 58 children, comprising 25 girls and 33 boys aged 5 to 10 years old, who had been performing daily breathing exercises, general rehabilitation exercises, some form of dancing and running with time measurement. To assess the physical fitness of the children, the 3 trials of the European Physical Fitness Test – EUROFIT were used, evaluating the flexibility, speed and explosive strength of the lower limbs and also the value for a standardized, standing long jump was calculated.Results: The mean distance of the sit-and-reach test increased after the rehabilitation program to 1.78 cm for the 7-10 year-old girls (p ≤ 0.05). The average distance of the standardized, standing long jump increased from 0.7 cm in the 5-6 year-old girls, up to 6.6 cm in the 7-10 year-old girls. In the boys group, these results were higher in the older children and amounted to 3.6 cm, than in the younger - 2.7 cm. Statistically significant differences were noted in children aged 7-10 years old (Figure 3). Analyzing the parameter which takes into account the standing long jump and body height, similar relationships was observed.Conclusions: The proposed trials of the European Physical Fitness Test seem to be a good tool for assessing the physical fitness of children with recurrent respiratory diseases. The results are encouraging and indicate the need to engage in comprehensive rehabilitation proceedings with regard to kinetic therapy, music therapy and choreotherapy. Further research is needed to confirm the effectiveness of a rehabilitation programme carried out under subterraneotherapy.
Wstęp: W pracy oceniono przydatność wybranych prób z Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej jako narzędzia służącego do pomiaru sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego leczonych w warunkach subterraneoterapii. Projekt badań: Badanie „przed i po”. Materiał i metody: W badaniu przeprowadzonym w pierwszym i ostatnim dniu turnusu rehabilitacyjno-leczniczego w Uzdrowisku Kopalni Soli „Wieliczka” wzięło udział 58 dzieci, w tym 25 dziewcząt i 33 chłopców w wieku od 5 do 10 lat życia, które codziennie wykonywały ćwiczenia oddechowe, ogólnousprawniające, formy muzyczno-ruchowe oraz biegi z pomiarem czasu. Do oceny sprawności fizycznej dzieci zastosowano 3 próby Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej – EUROFIT, oceniające gibkość, szybkość i siłę eksplozywną kończyn dolnych oraz obliczono wartość dla skoku w dal z miejsca unormowanego. Wyniki: Średni dystans testu skłonu tułowia w przód w siadzie prostym uległ zwiększeniu po turnusie rehabilitacyjnym o 1,78 cm u 7-10 letnich dziewczynek (p≤ 0.05). Średnia odległości skoku w dal z miejsca uległa zwiększeniu od 0,7 cm u 5-6 letnich dziewczynek, aż do 6,6 cm u 7-10 letnich dziewczynek. U chłopców rezultaty te były większe u starszych i wyniosły 3,6 cm, niż u młodszych – 2,7 cm. Różnice istotne statystycznie odnotowano u dzieci w wieku 7-10 lat życia. Analizując parametr uwzględniający skok z miejsca i wysokość ciała zaobserwowano podobne zależności. Wnioski: Zaproponowane próby z Europejskiego Testu Sprawności Fizycznej wydają się być dobrym narzędziem do oceny sprawności fizycznej dzieci z nawracającymi schorzeniami układu oddechowego. Uzyskane wyniki są zachęcające i wskazują na konieczność prowadzenia kompleksowego postępowania usprawniającego z uwzględnieniem metod kinezyterapii, muzykoterapii i choreoterapii. Niezbędne są dalsze badania potwierdzające skuteczność programu usprawniania prowadzonego w warunkach subterraneoterapii.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2013, 17(4); 11-18
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Estimation of selected parameters in stabilographic image depending on physical activity level in children and adolescents
Ocena wybranych parametrów równowagi w obrazie stabilografi cznym w zależności od poziomu aktywności fi zycznej u dzieci i młodzieży
Autorzy:
Filipowicz-Ciepły, Justyna
Golec, Joanna
Szczygieł, Eżbieta
Czechowska, Dorota
Cichoń, Marta
Balicka-Bom, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790777.pdf
Data publikacji:
2020-10-01
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
balance
stabilometric platform
physical activity
równowaga
platforma stabilometryczna
aktywność fizyczna
posturografia
Opis:
Introduction: Balance is an extremely important component of everyday human functioning. Assessment of body balance in children can be not only a diagnostic tool, but also information about the maturation of the balance system, diversity in terms of age and sex, as well as factors affecting balance and its development. In practice, maintaining body balance is a dynamic process, consisting in "continuous loss and regaining balance". According to scientific reports, in addition to age, psychosomatic status, the development of specific sensory-motor capabilities and strategies is also influenced by the type of sport. Objective: The aim of the study was to assess balance in a group of children and adolescents with different levels of sports activity. Material and methods: The study comprised 64 children and adolescents aged 10 to 13. The group was divided into: Group 1 (15 girls and 17 boys) regularly physically active, and Group 2 (17 girls and 15 boys) not undertaking any physical activity. All participants were assessed regarding postural stability using a CQStab2P stabilometric platform. Four tests were carried out for each participant: standing on both feet, on the left and right limb, and free standing with an additional task. The following parameters were analysed: SP (Sway Path) MA (Mean Amplitude) and MF (Mean Frequency). Results: In the majority of cases, the variables indicated statistically significant differences from normal distribution – except for MA-R (on the right lower limb) and MF-T (standing on both feet with additional task). In the case of the SP-L indicators (on the left lower limb), SP-B (standing on both feet), SP-T, MA-B and MA-T, the advantage of low results was observed in the examined sample (distribution accuracy) and clear concentration near the average (leptocurticity of distribution). In the case of the trial to stand on the right lower limb, training subjects obtained statistically significantly higher SP results than those non-training. During the standing test, the length of MA was recorded as statistically significantly lower than in other conditions. In addition, the SA index, when trying to stand on the right lower limb, was statistically significantly higher in relation to the length of the radius when standing on the left limb. Training participants had a higher average radius compared to those not training. Conclusions: Physical training positively affects the results of posturographic examination. Non-training girls have a statistically significantly lower level of SP compared to boys not training and training girls.
Wprowadzenie: Równowaga jest niezwykle istotną komponentą codziennego funkcjonowania człowieka. Ocena balansu ciała u dzieci może być nie tylko narzędziem diagnostycznym, ale również źródłem informacji o dojrzewaniu układu równowagi, zróżnicowaniu pod względem wieku i płci, a także o czynnikach wpływających na równowagę i jej rozwój. W praktyce, utrzymywanie balansu ciała jest procesem dynamicznym, polegającym na „ciągłej utracie i odzyskiwaniu równowagi”. Według doniesień naukowych oprócz wieku oraz stanu psychosomatycznego na rozwój określonych możliwości i strategii sensomotorycznych ma wpływ również rodzaj uprawianej dyscypliny sportowej. Cel: Celem badań była ocena wybranych zmiennych równowagi w grupie dzieci i młodzieży o zróżnicowanym poziomie aktywności sportowej. Materiał i Metody: W badaniu uczestniczyło 64 dzieci i młodzieży w wieku od 10 do 13 lat. Grupę podzielono na: Grupę I (15 dziewcząt i 17 chłopców) regularnie aktywnych fizycznie, oraz Grupę II (17 dziewcząt i 15 chłopców) nie podejmujących żadnej aktywności fizycznej. U wszystkich uczestników wykonano ocenę stabilności posturalnej za pomocą platformy stabilometrycznej typu CQStab2P. Przeprowadzone zostały 4 próby dla każdego uczestnika: w staniu obunóż, na lewej i prawej kończynie oraz w staniu swobodnym z zadaniem dodatkowym. Analizowano następujące parametry: SP (ang. Sway Path – całkowita długość ścieżki statokinezjogramu), MA (ang. Mean Amplitude – średnia długość promienia) oraz MF (ang. Mean Frequency – średnia częstotliwość zmian położenia punktu CoP – rzutu środka ciężkości ciała (ang. center of pressure)). Wyniki: U większości badanych analizowane zmienne wykazywały statystycznie istotne rozbieżności od rozkładu normalnego – wyjątek stanowiły MA-P (na prawej kończynie dolnej) oraz MF-Z (w czasie stania obunóż z zadaniem dodatkowym). Analizując SP-L (na lewej kończynie dolnej), SP-O (w czasie stania obunóż), SP-Z, MA-O, MA-Z, zaobserwowano przewagę wyników niskich w badanej próbie (prawoskośność rozkładu) oraz wyraźne skoncentrowanie w okolicy średniej (leptokurtyczność rozkładów). W próbie stania na prawej kończynie dolnej, osoby zakwalifikowane do Grupy I (trenujące) uzyskiwały istotnie statystycznie wyższe wyniki SP niż osoby z Grupy II (nietrenujące). Podczas próby stania obunóż odnotowano długość MA jako istotnie statystycznie niższą, niż w pozostałych warunkach. Ponadto wskaźnik SA podczas próby stania na prawej kończynie dolnej był istotnie statystycznie wyższy w odniesieniu do długości promienia podczas stania na kończynie lewej. Osoby trenujące cechowały się wyższą średnią promienia w porównaniu do nietrenujących. Wnioski: Trening fizyczny wpływa pozytywnie na wyniki badania posturograficznego. Nietrenujące dziewczęta cechują się istotnie statystycznie niższym poziomem wskaźnika SP w porównaniu do chłopców nietrenujących i trenujących dziewcząt.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(2); 4-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rheological blood properties versus physical exertion in the process of ageing
Właściwości reologiczne krwi a wysiłek fizyczny w procesie starzenia się
Autorzy:
Marchewka, Anna
Filar-Mierzwa, Katarzyna
Teległów, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1942916.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Blood
Rheology
old people
Physical activity
krew
reologia
osoby starsze
wysiłek fizyczny
Opis:
Ageing has a strong influence on the changes of the rheological parameters of blood. Then the level of fibrinogen increases which influences the rise of plasma viscosity, red cell aggregation and the whole blood viscosity. The level of fibrinogen in humans varies from 2.0 to 4.0 g/l. Whereas in people ageing, who are over 60, its rate increases from 3.3 to 4.0 g/l, which is an upper limit of the norm. In old people the erythrocytes become less deformable, making for an increase of blood viscosity and decreasing the speed of the flow through the blood vessels. The foregoing rheological blood changes are factors of risk for cardiovascular diseases among old people. That is why it is essential to improve the rheological blood parameters in old people by the training application. It is observed that people who led a sedentary lifestyle and who take up regular physical activity have better blood parameters than those described above: a decrease of blood viscosity and positive changes of elastic red cell properties. The observed decrease of plasma viscosity after endurance training application can cause a permanent reduction of heart strain, an increase of tissue blood circulation and can result in a decrease of cardiovascular complications. In the review article the issue of changes of the rheological parameters of blood which take place while ageing and the influence of physical activity on rheological blood indicators have been presented.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2009, 13(1); 29-32
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Nordic Walking – a new form of exercise in rehabilitation
Nordic Walking – nowa forma ćwiczeń w rehabilitacji
Autorzy:
Kocur, Piotr
Wilk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1935836.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
walking training
Physical activity
cardiac rehabilitation
trening marszowy
aktywność fizyczna
rehabilitacja kardiologiczna
Opis:
Nordic Walking (NW) has become a popular form of physical activity. NW is a form of outdoor physical activity based on marching with use of poles adapted from cross–country skiing. The main goal of using the poles is to involve muscles, which are not used during normal walking. This enables performing high intensity exercises with a relatively low level of perceived exertion. The history, methodology and technique of Nordic Walking were presented in this paper. Moreover, possible role of Nordic Walking in physical rehabilitation, in particular in early cardiac rehabilitation, was discussed. This paper is based on the available data from the literature and on our own experience concerning the application of Nordic Walking in rehabilitation of patients early after a myocardial infarction. This study was performed in patients admitted to the Centre of Cardiac Rehabilitation in Kiekrz. NW is added as an additional training to standard rehabilitation program comprising ergometer endurance training and callisthenics. The literature review focused mainly on the usefulness of Nordic Walking in rehabilitation of various groups of patients, such as the elderly, patients with pain, and patients with neurological or cardiovascular disorders. The available evidence suggests that Nordic Walking is a natural and safe, yet intensive, form of physical activity that can be widely used in physical rehabilitation.
W niniejszej pracy przedstawiono dostępną wiedzę o historii, metodyce i technice, coraz bardziej popularnej formy ćwiczeń ruchowych, znanych jako Nordic Walking (NW). NW jest formą aktywności ruchowej w terenie, której głównym elementem jest marsz., przy wykorzystaniu kijków zaadaptowanych z narciarstwa biegowego. Głównym celem używania kijków jest zaangażowanie mięśni nieużywanych podczas zwykłego marszu, przy zachowaniu wysokiej intensywności ćwiczeń i niskiego, subiektywnie odczuwanego poziomu zmęczenia. Zwrócono uwagę na możliwość zastosowania tej formy aktywności w rehabilitacji ruchowej – w tym wczesnej rehabilitacji kardiologicznej. W pracy wykorzystano informacje zawarte w dostępnej literaturze, a także doświadczenie własne z badań prowadzonych w tej dziedzinie, u pacjentów we wczesnym okresie po zawale mięśnia sercowego. Badania te są wykonywane u pacjentów Ośrodka Rehabilitacji Kardiologicznej w Kiekrzu. NW jest włączany, jako dodatkowy trening, w standardowy program rehabilitacji obejmujący ćwiczenia ogólnousprawniające i trening wytrzymałościowy na cykloergometrze. W przeglądzie piśmiennictwa skupiono się głównie na zastosowaniu Nordic Walking w rehabilitacji. Badania dotyczyły osób starszych, a także pacjentów z zespołami bólowymi, chorobami układu nerwowego i układu krążenia. Wyniki wskazują, że Nordic Walking to naturalna, bezpieczna a jednocześnie intensywna forma ruchu. Może być stosowana w różnych obszarach rehabilitacji.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2006, 10(2); 9-14
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Determinants of the self-assessment of the health of individuals with type II diabetes
Determinanty samooceny zdrowia osób chorujących na cukrzycę typu II
Autorzy:
Rottermund, Jerzy
Knapik, Andrzej
Saulicz, Mariola
Myśliwiec, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1966230.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
diabetes
Physical activity
self-assessment of health
cukrzyca
aktywność fizyczna
samoocena zdrowia
Opis:
Introduction: Diabetes mellitus type 2 is a metabolic disorder that is characterized by insulin resistance in combination with impairedinsulin secretion from the beta cells of the pancreas. Pharmacological treatment largely consists of supplementing theinsulin level, the use of medication which improves the sensitivity of cells to insulin and that affects their production. Of essentialimportance is the modification of lifestyle, especially adaptation to a diabetic diet and weight reduction. One of the most important risk factors of diabetes is the low level of physical activity of potential patients. Aim of the study: To determine the relationship of selected elements of lifestyle, in particular, physical activity on the selfassessment of health in patients with type 2 diabetes.Material and methods: 185 people - 98 females (53% of the total) and 87 males (47%) were examined: these being patients with diagnosed type 2 diabetes of a diabetic clinic from several Silesian cities. In this study, psychometric techniques supplemented by basic anthropometry with the measurement of body height, body weight and the circumferences of the waist and hips were used. The survey consisted of metrics and standardized questionnaires: physical activity - HPA, quality of life related with health - SF-36. For statistical analyses used were: descriptive statistics - mean and standard deviation, differences level calculated by analyses of variance (ANOVA). Dependencies using the Pearson correlation coefficient. The adopted level of statistical significance was: p≤0.05.Results: The correlation between the time of diabetes diagnosis and age were statistically significant. There were no gender, use of diet, BMI and WHR statistical significant differences between the patients who adhered to the dietary recommendations in practice, and those patients who neglected this type of therapy. Differences between physical activity with regard to gender, BMI and WHR index were no found. Both in females and males, age negatively correlated with physical and mental components of health, while self-assessment of health indifferently correlates with physical activity.Conclusions: Physical activity in patients with type 2 diabetes was at a low-level. Declared physical activity and diet had no impact on the BMI and WHR index. Physical activity positively correlated with the self-assessment of health.
Wstęp: Cukrzyca typu II to zaburzenia metaboliczne charakteryzujące się insulinoopornością w połączeniu z upośledzonym wydzielaniem insuliny przez komórki β trzustki. Leczenie farmakologiczne polega w głównej mierze na stosowaniu leków poprawiających wrażliwość komórek na insulinę, wpływających na jej produkcję oraz uzupełnianiu poziomu insuliny. Kluczowe znaczenie ma modyfikacja stylu życia, przede wszystkim stosowanie diety cukrzycowej oraz redukcja nadmiernej masy ciała. Jednym z najważniejszych czynników ryzyka cukrzycy jest niska aktywność ruchowa potencjalnych chorych. Cel pracy: określenie związków wybranych elementów stylu życia, ze szczególnym uwzględnieniem aktywności fizycznej na samoocenę stanu zdrowia osób z rozpoznaną cukrzycą typu II. Materiał i metody: zbadano 185 osób - 98 kobiet (53% ogółu) i 87 mężczyzn (47%). Badani byli pacjentami poradni diabetologicznych kilku miast śląskich ze zdiagnozowaną cukrzycą typu 2. W badaniach zastosowano techniki psychometryczne uzupełnione o podstawowe pomiary antropometryczne: wysokości ciała, jego ciężaru, obwodów talii i bioder. Ankieta składała się z metryczki oraz standaryzowanych kwestionariuszy: aktywności fizycznej - HPA oraz jakości życia powiązanej ze zdrowiem SF-36. Do analizy statystycznej wykorzystano: statystyki opisowe - obliczono średnie i odchylenia standardowe, poziom różnic obliczono za pomocą analizy wariancji ANOVA. Zależności obliczono za pomocą korelacji Pearsona. Przyjęty poziom istotności statystycznej: p≤0,05. Wyniki: Odnotowano korelacje wieku i momentu zdiagnozowania choroby. Płeć, wskaźniki BMI, WHR oraz stosowanie diety nie różnicowały poziomu aktywności fizycznej badanych. Wiek badanych kobiet i mężczyzn ujemnie koreluje z fizycznym i psychicznym komponentem zdrowia, zaś samoocena zdrowia słabo koreluje z aktywnością fizyczną. Wnioski: Aktywność fizyczna badanych chorych na cukrzycę typu 2 kształtowała się na niskim poziomie. Deklarowana aktywność fizyczna i stosowanie diety nie wpływały na wielkość wskaźników BMI i WHR. Aktywność fizyczna słabo dodatnio korelowała z samooceną zdrowia.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2013, 17(4); 5-10
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis
Rola aktywności fizycznej w zapobieganiu niepełnosprawności w stwardnieniu rozsianym
Autorzy:
Opara, Józef
Kucio, Cezary
Socha, Teresa
Szczygieł, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963449.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
disability
Multiple Sclerosis
Physical activity
prevention
niepełnosprawność
stwardnienie rozsiane
aktywność fizyczna
prewencja
Opis:
The question of the role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis has to date not been described in Polish literature. It is well known that physical activity in Multiple Sclerosis patients is less than is the case in the general population. It is higher in patients with primary progressive (Primary Progressive Multiple Sclerosis - PPMS) than in the relapsing-remitting form (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis - RRMS) of the disease. Numerous scientific studies have confirmed the low physical activity of people with MS. Most of them used an accelerometer, pedometer and questionnaires - the most widespread being: the Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire - GLTEQ and the International Physical Activity Questionnaire - IPAQ. It has been found that behavioural methods lead to increased physical activity in patients. Improving physical activity delays the development of physical disability in multiple sclerosis patients and has the effect of increasing the quality of life.
Problemy aktywności fizycznej osób ze stwardnieniem rozsianym nie były dotąd poruszane w piśmiennictwie polskojęzycznym. Powszechnie wiadomo, że aktywność fizyczna chorych na stwardnienie rozsiane jest mniejsza niż w populacji ogólnej. Jest ona większa u chorych z postacią pierwotnie postępującą (Primary Progressive Multiple Sclerosis – PPMS) niż z postacią rzutowozwalniającą (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis – RRMS) choroby. Liczne badania naukowe potwierdziły niską aktywność fizyczną osób z SR. Najczęściej do jej oceny stosuje się akcelerometrię, pedometrię i kwestionariusze samooceny – najbardziej rozpowszechnione są Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire – GLTEQ i International Physical Actiivity Questionnaire – IPAQ. Okazało się, że metody behawioralne prowadzą do zwiększenia aktywności fizycznej chorych. Poprawa aktywności fizycznej opóźnia rozwój niepełnosprawności ruchowej chorych na stwardnienie rozsiane i skutkuje podwyższeniem ich jakości życia.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2012, 16(3); 22-26
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Role of physical activity in preventing disability in Parkinson’s disease
Rola aktywności fizycznej w zapobieganiu niepełnosprawności w chorobie Parkinsona
Autorzy:
Opara, Józef
Małecki, Andrzej
Mehlich, Krzysztof
Szczygieł, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965304.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
disability
Parkinson’s disease
PD
Physical activity
prevention
aktywność fizyczna
choroba Parkinsona
niepełnosprawność
prewencja
Opis:
Parkinson`s disease, which affects about 2% of the population over 65 years and more than 4% of those over 85 years, is one of the most frequent causes of physical disability from among the diseases of the nervous system. It is well known that physical activity in patients with Parkinson’s disease is less than in the general population. Only a few scientific studies have confirmed the low physical activity of people with Parkinson`s disease. Despite the application of levodopa, which now seems to be the gold standard treatment, the new dopamine agonists, and even neurosurgical treatment, one is not able to control the development of physical disability within Parkinson`s disease. Physical activity plays an important role in the development of the disease. Improving the amount and type of physical activity delays the development of the physical disability in patients and has a positive effect on their quality of life. In the scientific literature, one can find a lot of research which shows that exercise and physical activity lead to a reduction in mortality, an improvement in strength, the sense of balance and posture, mobility and independence in performing Activities of Daily Living (ADL) amongst patients with Parkinson`s disease. Exercise and physical activity play an important role in the prevention of falls, which can be dangerous for patients. In this paper an descriptive review of the literature devoted to the importance of physical activity and its impact on disability progression in Parkinson's disease has been presented. Physical activity is particularly important in relation to men and disease prevention. The different recommendations for physical activity and different methods of assessment have been described.
Choroba Parkinsona, która dotyka około 2% ludności powyżej 65 lat i ponad 4% osób, które ukończyły 85 lat, jest jedną z najczęstszych przyczyn niepełnosprawności ruchowej wśród chorób układu nerwowego. Powszechnie wiadomo, że aktywność fizyczna chorych na chorobę Parkinsona jest mniejsza niż w populacji ogólnej. Nieliczne badania naukowe potwierdziły niską aktywność fizyczną osób z chorobą Parkinsona. Mimo wprowadzenia lewodopy, jako złotego standardu leczenia, nowych agonistów receptorów dopaminowych, a nawet leczenia neurochirurgicznego, nie udaje się kontrolować postępującej niepełnosprawności ruchowej. Aktywność fizyczna odgrywa istotną rolę w rozwoju choroby. Poprawa aktywności fizycznej opóźnia rozwój niepełnosprawności ruchowej chorych i skutkuje podwyższeniem ich jakości życia. W piśmiennictwie naukowym można znaleźć wiele badań, z których wynika, że ćwiczenia i aktywność fizyczna prowadzą do: zmniejszenia śmiertelności, poprawy siły, poczucia równowagi i postawy ciała, mobilności i samodzielności w wykonywaniu czynności życia codziennego u osób z chorobą Parkinsona. Ćwiczenia i aktywność fizyczna pełnią także ważną rolę w zapobieganiu upadkom, które mogą być u chorych brzemienne w skutkach. W artykule poglądowym przedstawiliśmy przegląd piśmiennictwa poświęconego znaczeniu aktywności fizycznej w prewencji pierwotnej i jej wpływowi na rozwój niepełnosprawności w chorobie Parkinsona. W prewencji pierwotnej aktywność fizyczna jest szczególnie ważna w odniesieniu do płci męskiej. Przedstawiono różne zalecenia dotyczące aktywności fizycznej i różne metody jej oceny.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2013, 17(2); 18-22
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A comparison of body composition in the adult population including persons aged 60+ who participate in a swimming training program
Skład ciała osób w różnym wieku z uwzględnieniem 60+ rekreacyjnie uprawiających pływanie
Autorzy:
Jaszczur-Nowicki, Jarosław
Bukowska, Joanna M
Kruczkowski, Dariusz
Goździejewska, Anna
Pieniążek, Magdalena
Mańko, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790786.pdf
Data publikacji:
2020-07-03
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
body composition
the elderly
swimming
Masters
physical activity
skład ciała
starzenie się
pływanie
aktywność fizyczna
Opis:
Introduction: The article presents the results of a study analyzing body composition in different age groups, including 60+ seniors who regularly participate in swimming training. Study aim: The aim of this study was to compare the body composition of adults divided into different age groups. The research hypothesis postulating that Masters swimmers are characterized by age-dependent differences in body composition was tested. Materials and Methods: A total of 86 adults, including 32 women and 54 men, participated in the study. Body composition was determined by bioelectrical impedance with the InBody 270 analyzer. Eight body composition parameters were evaluated in Masters swimmers. Results: The results revealed minor age-related changes in the body composition of female participants. The analyzed parameters were similar in the compared groups of females. In contrast, significant differences in percent body fat (PBF) values, right-arm fat free mass% (FFM%) values, left-arm FFM% values, left-arm body fat mass% (BFM%) values, left-arm BFM values and visceral fat level were observed among the surveyed males. Conclusions: In men, the differences in Percent Body Fat and the anatomic distribution of adipose tissue measured with the relevant indicators increased with age. In male participants, considerable disproportions were observed in the content of inactive adipose tissue, and the accumulation of adipose tissue was higher in men older than 60. null
Wstęp: Artykuł prezentuje wyniki analiz dotyczących składu masy ciała ludzi w różnym wieku z uwzględnieniem osób 60+ uprawiających regularny trening pływacki. Cel: Celem pracy była analiza porównawcza składu ciała pomiędzy badanymi podzielonymi na grupy w różnym wieku. W związku z tak określonym celem sformułowano następującą hipotezę badawczą: osoby uprawiające pływanie w grupie Masters różnią się pod względem komponentów składu ciała w zależności od grupy wiekowej. Materiał: Badaniami objęto n=86 osób dorosłych, w tym 32 kobiet i 54 mężczyzn. Badania zostały przeprowadzone z zastosowaniem metody impedancji w oparciu o narzędzie jakim jest analizator składu ciała InBody 270. Dokonano analizy ośmiu wskaźników dotyczących komponentów ciała osób uprawiających pływanie w grupie Masters. Wyniki: Uzyskane wyniki wykazały, iż u kobiet parametry składu ciała wraz z wiekiem nieznacznie się zmieniają. W porównywanych grupach prezentują się na zbliżonym poziomie. Odmiennie jest w grupie badanych mężczyzn, w której, wskaźniki PBF (Procent tkanki tłuszczowej), FFM (Masa beztłuszczowa) prawego ramienia FFM (Masa beztłuszczowa) lewego ramienia, BFM (Masa tkanki tłuszczowej) lewego ramienia, BFM% (Masa tkanki tłuszczowej) lewego ramienia, poziom tłuszczu wisceralnego, jak również wynik InBody wykazały różnice istotne statystycznie. Wnioski: Wśród osobników płci męskiej, wraz z wiekiem, narasta zróżnicowanie pod względem ogólnej zawartości tkanki tłuszczowej, jak również pogłębiają się różnice w jej anatomicznym rozmieszczeniu mierzone za pomocą wskaźników dystrybucji. U badanych mężczyzn, dysproporcja wartości analizowanych parametrów była znaczna i określała zawartość tkanki nieaktywnej, stawiając grupę mężczyzn po sześćdziesiątym roku życia jako tę o zwiększonej zawartości tkanki tłuszczowej.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(1); 20-27
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessing the level of well-being in individuals practicing sport
Ocena poziomu samopoczucia osób uprawiających sport
Autorzy:
Pieniążek, Magdalena
Mańko, Grzegorz
Sosulska, Angelika
Jaszczur-Nowicki, Jarosław
Lozinska, Irina
Jarząbek, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1790779.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
students’ physical activity
regular training
mental health
prevention
aktywność fizyczna studentów
regularny trening
zdrowie psychiczne
profilaktyka
Opis:
Background and aim: There is an increasing body of evidence that physical exercise may have a positive effect on people’s mental condition and well-being. Numerous study results indicate that physical activity helps in the treatment of depression and anxiety. This allows for a conclusion that sport – to a great extent – influences not only people’s physical aspects, but also their psyche. Sedentary lifestyle, time pressure and stress that accompanies people at an increasingly younger age contribute both to higher incidence of numerous civilisation diseases and to problems with mental health. The purpose of the study was to verify whether individuals practicing sports manifest better well-being than non-training individuals. Methods: A general interview was conducted with 80 students (40 individuals practicing sports and 40 individuals not practicing sports at all), whereupon they were requested to complete the Warwick-Edinburgh Mental Well-being Scale questionnaire. Results: The individuals practicing sport exhibit greater well-being than the subjects from the control group. It was also demonstrated that the males in the study group exhibit greater wellbeing than the females from the same group However, no findings were made that longer duration of a single training session, its frequency or the time when a given person started practicing sport had any influence on his/her well-being. Conclusions: Practicing sports has a positive influence on people’s well-being. Physical activity should be promoted from as early an age as possible to minimise the risk of numerous diseases in the future, including those affecting mental health.
Wstęp: Istnieje coraz więcej dowodów na to, że ćwiczenia fizyczne mogą w pozytywny sposób wpłynąć na stan psychiczny i samopoczucie ludzi. Wiele wyników badań wskazuje na to, że aktywność fizyczna jest pomocna w przypadku leczenia depresji czy niepokoju. Pozwala to stwierdzić, że sport w dużym stopniu wpływa nie tylko na aspekt fizyczny człowieka ale również na jego psychikę. Siedzący tryb życia, presja czasu oraz stres towarzyszący ludziom w coraz młodszym wieku przyczynia się do wzrostu występowania wielu chorób cywilizacyjnych ale także problemów ze zdrowiem psychicznym. Badanie miało na celu sprawdzenie, czy osoby uprawiające sport będą cechowały się lepszym samopoczuciem od osób nietrenujących. Analizie poddano także czas trwania treningu, jego częstotliwość oraz czas, od kiedy dana osoba rozpoczęła uprawianie sportu. Metody: Wywiad ogólny został przeprowadzony z 80 studentami (40 osób uprawiających sport i 40 nietrenujących) następnie zostali oni poproszeni o wypełnienie kwestionariusza Warwick-Edinburgh Mental Well-being Scale. Wyniki: Osoby uprawiające sport cechują się lepszym samopoczuciem niż osoby z grupy kontrolnej. Wykazano także, że mężczyźni w grupie badanej charakteryzują się lepszym samopoczuciem niż kobiety z tej samej grupy. Wyniki te są istotne statystycznie. Nie stwierdzono natomiast, aby dłuższy czas pojedynczego treningu, jego częstotliwość oraz czas rozpoczęcia uprawiania sportu miał wpływ na samopoczucie. Wnioski: Analiza zebranego materiału pozwoliła na stwierdzenie, że uprawianie sportu wpływa pozytywnie na samopoczucie. Ogólny czas trwania treningu nie wykazał związku z samopoczuciem, jednak należy podkreślić, że najkrótszy przedział czasowy treningu wynosi 1 rok. Aktywność fizyczna powinna być promowana od najmłodszych lat, aby w przyszłości zniwelować ryzyko wystąpienia wielu chorób, w tym związanych ze zdrowiem psychicznym.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2020, 24(2); 15-19
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Is there any relationship between decrease in bone mineral density in women, and deterioration in quality of life?
Czy istnieje związek pomiędzy zmniejszeniem gęstości masy kostnej u kobiet a pogorszeniem jakości życia?
Autorzy:
Mika, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934241.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Osteoporosis
Physical activity
muscle strength
Spine
range of motion
osteoporoza
aktywność fizyczna
siła mięśni
kręgosłup
zakres ruchomości
Opis:
Background: Osteoporosis is a chronic metabolic bone disease leading to progressive destruction of bone microarchitecture and loss of function. Osteoporosis as a chronic disease can contribute to psychosocial disorders like changes in quality of life. The aim of our study was to assess if quality of life, especially such factors like pain, emotional status, physical fitness, are related to functional state of the spine of evaluated patients?Methods:189 female subjects aged 50 to 80 years were evaluated in this study. All were evaluated for: bone mineral density (BMD), the thoracic kyphosis, range of spinal thoracic motion in sagittal plane, strength of the back extensors and the physical activity level. Quality of life was assessed by SF–36 questionnaire.Results: Physically active subjects assessed their quality of life significantly better in all evaluated categories than sedentary subjects (p<0.01). When the cohort was divided according to their back extensor strength value there were significant differences in 5 from among 8 categories of quality of life (p<0.001), where stronger subjects assessed their quality of life better than sedentary. Subjects with a greater range of sagittal spinal motion assessed better their quality of life in 2 categories (p<0.001). There were no significant differences in quality of life both when the cohort were divided according to their BMD (p>0.05) and to thoracic kyphosis (p>0.05).Conclusion: The decrease in quality of life is influenced by pain, restriction in spinal range of motion, and decrease in back muscle strength. It was also observed that sedentary subjects assessed their quality of life worse in comparison to people who were physically active.
Cel: Osteoporoza jako uogólniona choroba szkieletu skutkuje wystąpieniem złamań, którym często towarzyszy ból i utrata sprawności. Efektem tych często przewlekłych dolegliwości są zaburzenia natury psycho-społecznej wpływające na jakość życia. Celem pracy jest stwierdzenie czy samoocena jakości życia, czyli czynniki takie jak ból, stan emocjonalny, sprawność fizyczna wykazują związek ze stwierdzonym u pacjentów stanem funkcjonalnym kręgosłupa oraz gęstością mineralną kości? Materiał i Metoda: Badaniami objęto 189 kobiet w wieku 50–80 lat. U każdego pacjenta wykonano następujące pomiary, na podstawie których podzielono badaną populację na podgrupy: pomiar gęstości tkanki kostnej (BMD), pomiar kąta kifozy piersiowej, pomiar zakresu ruchomości w płaszczyźnie strzałkowej odcinka piersiowego kręgosłupa, pomiar siły mięśni prostowników kręgosłupa oraz ocena poziomu aktywności fizycznej. Do oceny jakości życia pacjentów zastosowano kwestionariusz samooceny SF–36. Wyniki: Osoby aktywne fizycznie wykazywały statystycznie istotnie lepszą samoocenę jakości życia w zakresie wszystkich analizowanych kategorii w porównaniu z pacjentami prowadzącymi siedzący tryb życia (p<0,01). W przypadku, gdy siła mięśni stanowiła kryterium grupujące stwierdzono statystycznie istotne różnice w 5 z 8 analizowanych kategorii samooceny jakości życia (p<0,001) – osoby silniejsze oceniały jakość swojego życia lepiej niż słabsze. Osoby, u których zakres ruchomości kręgosłupa w płaszczyźnie strzałkowej był większy wykazywały lepszą samoocenę w 2 kategoriach (p<0,001). Nie stwierdzono statystycznie istotnych różnic zarówno, gdy analizowano zmienność w samoocenie jakości życia w zależności od stwierdzonej u pacjentów gęstości masy kostnej (p>0,05), jak i w zależności od wielkości kąta kifozy piersiowej (p>0,05). Wnioski: Na pogorszenie jakości życia wpływa ograniczenie ruchomości kręgosłupa i spadek siły mięśniowej. Zaobserwowano też gorszą samoocenę u osób prowadzących siedzący tryb życia w porównaniu z osobami aktywnymi fizycznie.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2005, 9(2); 15-19
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies