Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "military capabilities" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Europejska Unia Obrony wyzwaniem dla wschodniej flanki NATO
European Defence Union a challenge for NATO’s, eastern flank
Autorzy:
Zieliński, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/93350.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
wspólna polityka bezpieczeństwa i obrony
Europejska Unia Obrony
wschodnia flanka NATO
zdolności wojskowe
Unia Europejska
Common Security and Defence Policy
European Defence Union
military capabilities
NATO’s eastern flank
European Union
Opis:
Przyjęcie przez Radę Europejską w czerwcu 2016 roku globalnej strategii na rzecz polityki zagranicznej i bezpieczeństwa (Wspólna wizja, wspólne działanie: Silniejsza Europa) stanowiło jeden z impulsów do pogłębionej dyskusji wśród państw europejskich na tematy związane z obronnością. Kolejnymi bodźcami, które tę dyskusję wywołały były: referendum decydujące o wyjściu Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej (UE) oraz wygrana Donalda Trumpa w amerykańskich wyborach prezydenckich. Można zaryzykować stwierdzenie, że powyższe czynniki doprowadziły do renesansu wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony (WPBiO), co w konsekwencji ma prowadzić do Europejskiej Unii Obrony. Ostrożność państw wschodniej flanki NATO jednak w odniesieniu do nowych inicjatyw nakazuje stawiać pytania o przyszłość Europejskiej Unii Obrony w kontekście kolektywnej obrony przypisanej do Sojuszu Północnoatlantyckiego. W artykule przedstawiono uwarunkowania związane z przyspieszeniem prac w obszarze WPBiO oraz zasadnicze inicjatywy związane z jej rozwojem prowadzące do utworzenia Europejskiej Unii Obrony, takie jak: poprawa struktur zarządzania kryzysowego, wzmocnienie unijnych instrumentów szybkiego reagowania, planowanie rozbudowy zdolności wojskowych, współpraca wojskowo-techniczna, zacieśnienie współpracy strukturalnej między państwami członkowskimi UE, wzmocnienie współpracy między NATO a UE. Scharakteryzowano także scenariusze uwzględniające różnorodny poziom zaangażowania państw członkowskich UE w budowanie zdolności przyszłej Europejskiej Unii Obrony. Odniesiono się również do obaw państw wschodniej flanki NATO związanych z przyspieszeniem WPBiO i potencjalnego osłabienia zdolności NATO w tym kontekście.
The adoption of a Global Strategy on Foreign and Security Policy (Shared Vision, Common Action: A Stronger Europe) by the European Council of June 2016 was one of the impetuses for a deepening discussion amongst European countries on defence issues. Other issues that led to this discussion were: a referendum on the exit of the United Kingdom from the European Union (EU) and Donald Trump’s victory in the US election. One may venture to say that these factors have led to a renaissance of the Common Security and Defence Policy (CSDP), which in turn would lead to the European Defence Union. On the other hand, the caution of NATO’s eastern flank states in relation to the new initiatives invites questions about the future of the European Defence Union in the context of collective defence ascribed to the North Atlantic Alliance. The article presents determinants of the acceleration of CSDP work and key initiatives related to its development, leading to the creation of a European Defence Union: improvement of crisis management structures, reinforcement of EU Rapid Response Instruments, defence capability development, military and technical cooperation, structural cooperation amongst EU members states connected with defence, strengthening cooperation between NATO and the EU. Some scenarios take into account varying levels of involvement of EU Member States in building the capabilities of the future European Defence Union. The concerns of states from NATO’s eastern flank associated with the acceleration of CSDP and potential weakening of NATO’s capabilities in this context are also addressed.
Źródło:
Zeszyty Naukowe Akademii Sztuki Wojennej; 2017, 4(109); 46-62
2543-6937
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe Akademii Sztuki Wojennej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Military aviation capabilities and limitations in intervention operations
Możliwości i ograniczenia lotnictwa wojskowego w operacjach interwencyjnych
Autorzy:
Zieliński, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/119976.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
military aviation
intervention operations
capabilities
limitations
coercion
no-fly zone
lotnictwo wojskowe
operacje interwencyjne
zdolności
ograniczenia
wymuszanie
strefa zakazu lotów
Opis:
The aim of this paper is the identification and description of the capabilities and limitations of military aviation in intervention operations. Over the last two decades, military aviation was treated by political decision-makers as a remedy for solving international crises and conflicts. Intervention operations with the participation of military aviation included: humanitarian intervention, crisis response operation and regional ethnic conflicts in many areas of the world. Short analysis of the above-mentioned operations shows a tendency for military aviation to possess attributes (capabilities) which distinguish it from other services. Doctrinal attributes describing military aviation, that is to say, speed, reach, height, ubiquity, agility and concertation, give the intervening coalition an advantage over the enemy from the beginning of the intervention. However, the doctrinal capabilities of military aviation in many cases are not sufficient for conducting air operations during an intervention. It is believed that military aviation may create other capabilities that are very important in the context of the political and military end state of intervention. These might be: possibility of enforcement of no-fly zones as an element of military deterrence, creation of psychological effects against the enemy, show of force or inputs to intelligence, surveillance and reconnaissance. However, the most important capability of military aviation in intervention operations may be the ability for coercion, which allows politicians to put pressure on adversaries. There is no doubt that military aviation also possesses limitations which may reduce its capabilities during intervention operations. The most known of these are: impermanence, limited payload and vulnerability. Sometimes, these would also be political challenges connected with witnessing a given operation by individual countries or the international community. In a specific situation, they may limit or prevent conducting air operations in the area of operations.
Celem artykułu jest identyfikacja i opis zdolności oraz ograniczeń lotnictwa wojskowego w operacjach interwencyjnych. W ciągu ostatnich dwóch dekad lotnictwo wojskowe było traktowane przez decydentów politycznych jako remedium w rozwiązywaniu międzynarodowych kryzysów i konfliktów. Działania interwencyjne z udziałem lotnictwa wojskowego obejmowały: interwencje humanitarne, operacje reagowania kryzysowego czy konflikty etniczne w wielu obszarach całego świta. Krótka analiza tego rodzaju operacji pokazuje, że lotnictwo wojskowe posiada atrybuty (zdolności) wyróżniające je spośród innych rodzajów wojsk. Doktrynalne atrybuty opisujące lotnictwo wojskowe, tj. szybkość działania, zasięg, wysokość, wszechobecność oraz elastyczność użycia i zdolność do koncentracji dają koalicji interwentów przewagę nad przeciwnikiem od początku trwania operacji. Jednakże doktrynalne atrybuty lotnictwa wojskowego w wielu przypadkach okazują się niewystarczające do realizacji operacji powietrznych. Należy zauważyć, że lotnictwo wojskowe posiada bardzo istotne zdolności w kontekście politycznego i militarnego celu operacji. Mogą to być: zdolność do wymuszania stref zakazu lotów, zdolność do militarnego odstraszania, zdolność do tworzenia efektów psychologicznych, demonstracja siły czy wkład w system rozpoznania i obserwacji. Jednakże prawdopodobnie najważniejszą zdolnością lotnictwa wojskowego w operacjach interwencyjnych może być zdolność do wymuszania oraz wywieranie presji na przeciwnikach. Nie ulega wątpliwości, że lotnictwo wojskowe posiada również swoje ograniczenia, które mogą zmniejszać jego zdolności w działaniach interwencyjnych. Za kluczowe należy uznać: nietrwałość podejmowanych działań, ograniczony udźwig statków powietrznych czy ograniczoną żywotność. Również polityczne wyzwania związane z postrzeganiem danej operacji przez poszczególne państwa i społeczność międzynarodową mogą wpływać pośrednio na zdolności lotnictwa wojskowego. W specyficznej sytuacji mogą one ograniczać lub uniemożliwiać wykonywanie misji lotniczych w rejonie operacji.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2016, 2(103); 41-56
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies