Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "sztuka konceptualna," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Colour in Contextual Play
    Autorzy:
    Guzek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424351.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Mazzoleni Gallery
    Joseph Kosuth
    conceptual art
    context
    contextualizm
    sztuka konceptualna
    kontekst
    kontekstualizm
    Opis:
    Artykuł stanowi omówienie wystawy pt. Colour in Contextual Play, która miała miejsce w Mazzoleni Gallery w Londynie oraz publikacji pod tym samym tytułem. Autorem aranżacji wystawy był Joseph Kosuth. Projekt dotyczył tematyki koloru w sztuce konceptualnej. Jest to o tyle niezwykłe, iż w tekstach i wypowiedziach Kosutha często spotykamy deklarację odrzucenia ekspresjonizmu w sztuce (na rzecz pracy intelektualnej nad tworzeniem znaczeń na podstawie dział sztuki). Jednak kolor występuje tu jako ready made i w tym sensie konceptualne założenia o nie-ekspresyjnym charakterze sztuki zostają zachowane. W tekście omówienia przywołuję koncepcję kontekstualizmu Jana Świdzińskiego, dla którego kontekst stanowił istotę działalności artystycznej, podobnie jak dla Kosutha. Zebrane na wystawie prace artystów są więc usytuowane w kontekście – kontekście koloru, pojmowanego konceptualnie (jako ready made). Przywołanie Świdzińskiego pozwala jednak na skierowanie interpretacji w kierunku performatyki, współczesnego sposobu postrzegania zjawisk jako fenomenów dynamicznych, zmiennych. Kosuth, odrzucając ekspresję, odrzucał wszelką steatralizowaną praktykę artystyczną, jak performance. Natomiast Świdziński przyjął performance jako swoją główną formę pracy artystycznej. Dlatego zestawienie tych praktyk w kontekście tego projektu stanowi propozycję rozszerzania interpretacji poza ścieżki ustalone w historii sztuki. Wystawa i publikacja stanowią tym samym propozycję nowego spojrzenia na sztukę konceptualną i na sztukę artystów biorących udział w wystawie.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 294-299
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Paweł Petasz. Rys biograficzny
    Autorzy:
    Dzieweczyńska, Karina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1011649.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    paweł petasz
    biografia
    mail art
    sztuka konceptualna
    galeria el
    elbląg
    biography
    conceptual art
    el gallery
    Opis:
    Tekst jest pierwszą częścią rysu biograficznego Pawła Petasza, skupioną na młodzieńczym okresie życia artysty. Przywołuję w nim kolejno, w ujęciu chronologicznym: korzenie artysty (pochodzenie matki i ojca), związek z jego miastem rodzinnym – Kaliszem, studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku w latach 1969-1974, w tym pierwsze dwa lata na Wydziale Architektury Wnętrz a kolejne trzy – na Wydziale Malarstwa i Rzeźby. Następnie obszernie relacjonuję etap związany z Laboratorium Sztuki Galerią EL, w której Petasz pracował w latach 1974-1976. Opisuję zarówno genezę jego przyjazdu do tej galerii, jak i warunki, w jakich sprawował on funkcję p.o. kierownika tej placówki. W artykule szczegółowo przedstawiam okres działalności Petasza w Galerii EL: prace porządkowe i inwentaryzacyjne, założenia programowe, pierwsze wydarzenia i wystawy, współpracę z Leszkiem Przyjemskim, uczestnictwo w Ogólnopolskich Spotkaniach Twórczych w Liksajnach, a także okoliczności, które wpłynęły na jego decyzję o rezygnacji z pracy etatowej w galerii. Następnie odsłaniam kulisy zorganizowanej z jego inicjatywy i we współpracy z Markiem Duszakiem, pierwszej w Europie Centralnej wystawy mail artu zatytułowanej KÓŁKO 77. Sztuka poczty – poczta sztuki (Galeria EL, 1977). W końcowej części tekstu poddaję analizie źródła zainteresowania Petasza mail artem, przybliżam charakter jego dzieł sztuki poczty oraz ich odbiór w międzynarodowej społeczności mailartowskiej. Tekst stanowi pierwszą próbę głębszego spojrzenia na wybrane aspekty biografii Petasza, ze szczególnym uwzględnieniem korzeni rodzinnych, młodzieńczego etapu życia i warunków, w których ukształtowała się postawa twórcza i światopoglądowa artysty, a w konsekwencji jego zainteresowanie mail artem w połowie lat siedemdziesiątych. Prace nad biografią Petasza będą kontynuowane a rezultaty publikowane w osobnych artykułach.
    The text forms the first part of Paweł Petasz’s biographical note, focused on the early period of the artist’s life. I mention here successively, in chronological order: the artist’s roots (his mother and father’s origins), the relationship with his home town – Kalisz, studies at the State Higher School of Visual Arts in Gdańsk, in years 1969-1974 - two first years at the Faculty of Interior Design, and the next three at the Faculty of Painting and Sculpture. This is followed by a detailed description of his time at the EL Gallery Art Laboratory where Petasz worked in years 1974-1976. I provide the genesis of the artist’s arrival at the gallery as well as the conditions in which he acted as the director of this institution. In the article I describe, in considerable detail, Paweł Petasz’s work at the EL Gallery: ordering and taking inventory, programme assumptions, first events and exhibitions, his collaboration with Leszek Przyjemski, participation in the Polish Creative Meetings in Liksajny; as well as the circumstances which weighed on his decision to resign from the post at the gallery. Then I reveal the backstage of the first in Central Europe exhibition of mil art – organized on Petasz’s initiative, in collaboration with Marek Duszak – CIRCLE 77. Mail Art – The Art of Mail (EL Gallery, 1977). In the last part of the text I analyse the source of Petasz’s interest in mail art, I describe the character of his artistic work in this field, and its reception within the mail art environment worldwide. This text is the first attempt to profoundly analyse certain aspects of Paweł Petasz’s biography with the particular consideration of his family origins, early life, and circumstances influencing the development of his artistic attitude as well as opinions on the surrounding world, and, in consequence, his interest in mail art in the mid-seventies. The research concerning Petasz’s biography shall be continued, and its results published in separate articles.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 197-223
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Marginesy, minima, media, itp. O politycznym znaczeniu sztuki konceptualnej
    Margins, Minima, Media etc. The Political Meaning of Conceptual Art
    Autorzy:
    Brogowski, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424527.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    sztuka konceptualna
    polityka
    sztuka polityczna
    marginesy kultury
    kultura alternatywna
    przestrzeń społeczna
    krytyczna swiadomość
    fotografia
    minimalizm
    mass media
    nominalizm
    Opis:
    This article focuses upon the issue of the political meaning of art. It discusses the possibility of making art political. It also attempts to define the ways in which political art functions and points out two ways: as undertaking a political topic or as a form which adopts a political meaning. The research field of the article is the period 1960-1980 when art was especially political, and conceptual art in particular. Even though conceptual art fairly rarely refers directly to politics, its political content has a deeper, philosophical character. The article concentrates on the following aspects of art from the period 1960-1980: 1. The choice of the artist to occupy a position on the margin of society, contradicting the myth of the artist-genius, surrounded by glory, success and the recognition of society 2. The stance of the artist as the organiser of “artistic life”: galleries, archives, festivals, exhibitions, etc. 3. The concept of art as a specific kind of research on reality, which would then allow art to be properly placed within a university structure and treat the teaching of it as a form of an artistic practice. 4. The analytic tendency to research media used by art. 5. Problematic issues relating to the body, which, contrary to dominating models, is present in many conceptual art projects. 6. The self-reflective stance of the artist towards art, a stance that aims to criticise the term and to confront the social artistic practice, which was a feature of artistic conflict during the period 1960-1980. The conclusion points out one particular and at the same time, typical form of conceptual art which was the artist’s book. This kind of book is political by its form and is an example of making discourse political by the way art acts, not necessarily by undertaking a political discussion.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2013, 8; 9-19
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Doświadczenie granic. Izraelska sztuka konceptualna przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych
    Autorzy:
    Kędziora, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1011647.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    sztuka konceptualna
    izrael
    granice
    kartografia
    konflikt izraelsko-palestyński
    conceptual art
    israel
    boundaries
    cartography
    israeli-palestinian conflict
    Opis:
    Tematem artykułu jest sztuka izraelska w obliczu geopolitycznych i społecznych konsekwencji dwóch wojen – Sześciodniowej (1967) i Jom Kippur (1973). Artykuł omawia działalność artystów konceptualnych, którzy podjęli problemy związane z doświadczeniem życia na terytoriach spornych, tym samym, po raz pierwszy w izraelskiej historii sztuki, odnosząc się krytycznie do rzeczywistości polityczno-społecznej. Punkt wyjścia dla rozważań stanowi recepcja pojęcia granic politycznych w twórczości artystycznej tego okresu. Motyw ten był przyczynkiem do mówienia o nowej tożsamości żydowskiej, deziluzji ideologii syjonistycznej oraz konflikcie izraelsko-palestyńskim. W pierwszej części artykuł przybliża sytuację polityczno-społeczną przełomu lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych, czyli okres w którym na skutek konfliktów zbrojnych „mapa” Izraela uległa wielokrotnym przekształceniom, a początek okupacji Zachodniego Brzegu i Strefy Gazy wpłyną na polaryzację nastrojów społecznych. W drugiej została przedstawiona atmosfera rodzącego się konceptualizmu w Izraelu za kontekst posłużyła wystawa pt. Borders, która odbyła się w Muzeum Izraela w Jerozolimie (1980) i performans Joshuy Neusteina Projekt: Jerozolimska rzeka (1970). Trzecia część tekstu skupia się na analizie projektów odnoszących się do pojęć takich jak mapy i linie demarkacyjne, wśród nich zostały omówione kartograficzne „zabawy” Michaela Druksa, subiektywne wyznaczanie terytorium przez Neusteina w Obszarze Krytycznym (1974), czy zacierania podziałów przez Pinchasa Cohen Gana w Dotykając Granic (1974). Ostatnią część opracowania stanowi analiza działań odnoszących się do tematu społeczności arabskiej. Pierwszą pracą podejmującą ten problem była instalacja Buty Joshuy Neusteina i Georgette Batlle’a (1969). Kwestia redefinicji relacji izraelsko-palestyńskich została poruszona w bezprecedensowym projekcie artystycznym Messer-Metzer (1972) oraz w performansie Moshe Gershuniego Delikatna Dłoń (1975).
    The topic of the article is Israeli art in the face of geopolitical and social consequences of two wars - Six Days (1967) and Yom Kippur (1973). The article discusses the activity of conceptual artists who have taken up the problems associated with experiencing life in disputed territories, thus, for the first time in Israeli history of art, critically referring to political and social reality. The starting point for the study is the reception of the concept of political boundaries in the artistic creativity of that period. In the first part, the article introduces the political and social situation at the turn of the 1960s and 1970s, i.e. the period in which the ‘map’ of Israel underwent multiple transformations, and the beginning of the occupation of the West Bank and the Gaza Strip affected the polarization of social moods. In the second, the atmosphere of emerging conceptualism in Israel was presented. The exhibition entitled The Borders, which took place at the Israel Museum in Jerusalem (1980), and the performance by Joshua Neustein, Project: Jerusalem River (1970) serve as the context. The third part of the text focuses on the analysis of projects relating to the concepts of maps and demarcation lines, among which were discussed the cartographic ‘games’ of Michael Druks, the performance of Joshua Neustein Territorial Imperative (1974), and Touching the Borders (1974) by Pinchas Cohen Gan. The last part of the study is an analysis of projects related to the topic of the Arab community. The first work on this issue was the installation of Joshua Neustein and Georgette Batlle's Boots (1969). The issue of redefining Israeli-Palestinian relations was raised in the unprecedented artistic project Messer-Metzer (1972) and in the performance of Moshe Gershuni Soft Hand (1975).
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 141-150
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    André Cadere: Rozpocząć Sztukę od Nowa. Komentarz do Konferencji z Louvain
    André Cadere: To Begin Art from Scratch. A Comment upon the Conference in Louvain
    Autorzy:
    Brogowski, Leszek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424434.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    André Cadere,
    sztuka konceptualna,
    sztuka krytyczna,
    teoria instytucjonalna,
    dokumentacja,
    certyfikacja,
    komodyfikacja,
    utowarowienie
    Conceptual Art,
    critical art,
    institucional theory,
    documentation,
    certification,
    commodification
    Opis:
    Wychodząc od opublikowanego w 1974 roku tekstu André Cadere pod tytułem Prezentacja pracy. Sposoby jej użycia, drugie wydanie Dokumentów Artystów w Galerii im. Andrzeja Pierzgalskiego przedstawia mało w Polsce znaną pracę tego artysty. Reprodukowany tutaj dokument nie zastępuje dzieła i nie jest równoważny praktyce artystycznej: ale nie jest on jedynie czymś wtórnym, bo jest także jednym z jego sposobów prezentacji własnej sztuki. Wygłoszony przez artystę na Uniwersytecie w Louvain wykład nie jest konstrukcją teoretyczną sensu stricto, której jego praktyka artystyczna byłaby realizacją; miał on jedynie na celu uwypuklenie pojęć i refleksji naturalnie zawartych w jego codziennej praktyce sztuki. A praktyka Cadere otwierała nowy sposób tworzenia i prezentowania sztuki, którego istotą było całkowite uwolnienie jej od instytucji takich, jak galeria, muzeum czy centrum sztuki. Pozwalającą na to metoda opierała się na założeniu, że każdy uczyniony z tej pracy użytek jest pewnym sposobem jej prezentacji. Jego sztuka nie potrzebuje przestrzeni wystawowej innej, niż jakakolwiek przestrzeń, w jakiej się on znajduje, a miejsce dzieł zajęły w niej wielobarwne, złożone z segmentów drążki, tworzone według ściśle określonego systemu, którego elementem był także błąd. Tym sposobem dzieło traciło swe uprzywilejowane miejsce w centrum uwagi i w przestrzeni, a jego misją nie miało już być niesienie treści narratywnych i jakości estetycznych, lecz skupienie uwagi na przestrzeni, w której jest ono prezentowane. Drążki Cadere nie potrzebują ani postumentów, ani galeryjnych ścian, bo każdy sposób ich użycia jest zarazem pełnoprawnym sposobem ich prezentacji: mogą być oparte o ścianę, w galerii lub w jakiejkolwiek innej przestrzeni, położone na stole lub na podłodze, mogą też być niesione przez samego artystę na ulicy, w mieście, czy w przestrzeniach jakichkolwiek instytucji, w muzeum; mogą też znaleźć dla siebie miejsce poza salami wystawienniczymi, nie tracąc ani sensu ani wartości, a nawet przeciwnie, nabierając właściwego im znaczenia. Ta antropologiczna koncepcja sztuki opuszczającej ramy instytucjonalne, aby przeniknąć do codziennej rzeczywistości, podważa dominującą ciągle jeszcze w społeczeństwach zachodnich koncepcję socjologiczną, zgodnie z którą to właśnie instytucje „świata sztuki” nadają ostatecznie status dzieł różnym przedmiotom. Odmawiając instytucjom tego typu władzy, Cadere stał się dla nich samych rodzajem zagrożenia i wielokrotnie spotykał się z ich strony z brutalnymi reakcjami: niejednokrotnie zakazywano mu wstępu na wernisaż lub wręcz „wypraszano” manu militari z ich przestrzeni. Ale jego sztuka była nie tylko eksperymentalną prowokacją zwróconą przeciwko instytucjom sztuki; proponowała ona także radykalnie odmienną jej ekonomię, odrzucając miedzy innymi praktykę podpisu artysty na samym dziele, kluczowy element fetyszyzacji dzieła jako towaru na rynku sztuki, i zastępując go certyfikatem sporządzonym przez notariusza, przewidującym również ewentualną rekonstrukcję drążków w wypadku ich zaginięcia lub zniszczenia. Opierając się na tych fundamentach, Cadere proponował dogłębne przemyślenie doświadczenia sztuki w kontekście epoki, w której przyszło mu żyć. Był świadom tego, że praktyka jaką wymyślił i wdrażał w życie miała charakter nierozłącznie artystyczny i polityczny, a jego krytyczna postawa w największym może stopniu dotyczyła pytań o przyszłość kultury, którą Cadere wiązał ze sferą widzenia, decydującym doświadczeniem epoki reklam, telewizji i rozwoju mass mediów. Wyzwolił sztukę z wąskiego kręgu instytucji sztuki poszerzając granice pola artystycznego, określonego przez możliwość poznania rzeczywistości za sprawą widzenia. „Dlatego widzenie, sztuka, malarstwo są w pierwszej linii walki ideologicznej”, mówił w Louvain, podkreślając znaczenie sfery widzenia dla kształtu kultury: „Praca tu prezentowana” – mówił – „trzyma się na uboczu, pozwalając ujawnić się naturze miejsca, gdzie się znajduje, oraz widza, który na nią patrzy.”
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 281-291
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Co Może Krytyka
    What Criticism Can Achieve
    Ce Que Peut La Critique
    Autorzy:
    Adjedj, Marie
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424391.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Lucy R. Lippard
    Kynaston McShine
    Information
    conceptual art
    art criticism
    dematerialization of art
    dehierarchisation
    sztuka konceptualna
    krytyka sztuki
    dematerializacja sztuki
    dehierarchizacja
    Opis:
    ‘A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13’ is a text written by the American art critic Lucy R. Lippard, at the invitation of Kynaston McShine, for publication in the catalogue of the exhibition Information which he organised at the Museum of Modern Art in New York from the 2nd of July 1970 to the 20th of September 1970. This highly experimental text is exemplary of Lucy R. Lippard’s approach. As of 1967, in her article ‘Change and Criticism: Consistency and Small Minds’ (Art International, nov. 1967), she called for an aggiornamento of art criticism. This implied realigning the theoretical tools with the broad changes taking place in artistic creation, whilst dehierarchising the relations between art critics, artists and the audience. Thus in 1968, as she undertook rigorous methodological research about her own position as a subject, Lucy R. Lippard and John Chandler proposed considering emerging artworks as part of the aesthetic regime of the ‘dematerialization of art’. Lucy R. Lippard’s approach, as ‘A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13’, can attest, is not limited to considerations about her practice of art criticism. Rather, it is inextricably linked to the democratic demands of society as a whole. As such, it echoes the present injunction of ethical governance addressed to the institutions of the art world.
    « A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13 » est un texte écrit par la critique d’art américaine Lucy R. Lippard, sur invitation de Kynaston McShine, pour publication dans le catalogue de l’exposition Information qu’il a organisée au Museum of Modern Art de New York du 2 juillet au 20 septembre 1970. Ce texte, fortement expérimental, est exemplaire de la démarche dans laquelle Lucy R. Lippard s’est engagée depuis plusieurs années. Dès 1967, dans son article « Change and Criticism : Consistency and Small Minds » (Art International, nov. 1967), elle appelle à un aggiornamento de la critique d’art. Il s’agit d’une part d’actualiser les outils théoriques au regard des bouleversements que connaît la création artistique, et d’autre part de niveler les hiérarchies entre le critique, l’artiste et le public. En 1968, elle propose ainsi avec John Chandler de lire les œuvres émergentes à l’aune d’un régime esthétique de « dématérialisation de l’art », tout en menant une recherche méthodologique rigoureuse sur la construction de sa position de sujet. La démarche de Lucy R. Lippard, comme en témoigne « A1B2S19E5N14T20E5E5 I9N14F6O15R18M13A1T20I9O15N14 A1N14D4 O15R18 C3R18I9T20I9C3I9S19M13 », ne se limite aucunement à une réflexion sur les conditions de sa pratique critique. Elle est inextricablement liée à des revendications démocratiques qui s’étendent à l’échelle de la société ; et résonne avec l’injonction actuelle d’une gouvernance éthique faite aux institutions du monde de l’art.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 196-249
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Linia, czyli Co Łączy Nurty Awangardy Polskiej
    The Line, or What Connects the Polish Avant-Garde Trends?
    Autorzy:
    Guzek, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/424631.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    Osieki
    plener
    abstrakcja geometryczna
    sztuka konceptualna
    nowe media
    ruch Solidarność
    performatyka
    plein-air
    geometrical abstraction
    conceptual art
    new media
    Solidarity movement
    performance studies
    Opis:
    Plenery w Osiekach były organizowane w latach 1963-1981. Na ich podstawie można prześledzić, w formie niejako laboratoryjnej, zmienne trajektorie wpływów sztuki światowej na sztukę Polską. Zarówno ich artystyczny charakter jak i dynamikę zmian. Badanie sztuki zrealizowanej w Osiekach pozwala wskazać wiodące procesy zachodzące w sztuce polskiej. Lata sześćdziesiąte poddane wpływom sztuki postawangardowej i lata siedemdziesiąte, poddane dominacji sztuki konceptualnej, oraz zmierzch tych tendencji. Linia - jako wiodące hasło pleneru w przełomowym roku 1980, stanowi użyteczny punkt odniesienia. Szeroką interpretację linii wywodzę z książki Wasyla Kandinskiego Punkt i linia a płaszczyzna. Innym, lokalnym punktem odniesienia są rysunki linearne Wacława Szpakowskiego, odkrywane w tym czasie przez Janusza Zagrodzkiego. W historii sztuki polskiej konceptualizm ma źródła zarówno w abstrakcji geometrycznej, jak i w sztuce mediów foto-filmowych. Sztuka o proweniencji geometrycznej zawsze była obecna w Osiekach. Ale dopiero w 1980 i 1981 roku sztuka konceptualna i sztuka nowych mediów zajęły dominującą pozycję podczas plenerów. Plenery ’80 i ‘81 stanowiły rodzaj podsumowania debat artystycznych lat siedemdziesiątych nad sztuką konceptualną (a zarazem stały się podsumowaniem cyklu plenerów osieckich). Ich znaczenie polegało także na tym, że odbywały się w kontekście ostrego konfliktu miedzy władzą a społeczeństwem, strajków w Stoczni Gdańskiej i wpływów ruchu Solidarność. Artykuł jest próbą rekonstrukcji znaczenia artystycznego i politycznego dwóch ostatnich plenerów osieckich. W części podsumowania proponuję zastosowanie metodologii performatyki do analizy tego zjawiska. Rozpatrywanie plenerów osieckich w związku z trzema rodzajami performansów: organizacyjnym, kulturowym i technicznym pozwala dokonać ich reaktualizacji we współczesnej refleksji kulturowej.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 37-44
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies