Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "avant‑garde art" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 17
Tytuł:
Art Against Modern Death. A Retrospective of Marina Gržinić and Aina Šmid
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24548241.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Avant-garde Art
Dada
Marina Gržinić
Aina Šmid
Dissident Histories
Necropolitics
Necropower
Achille Mbembe
bare life
Homo Sacer
Giorgio Agamben
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2023, 29; 275-287
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Korean Avant-garde Performance Art from the 1960s to the 1980s in the Trajectory of the South Korean Democratization
Autorzy:
Lee, Ah-Young
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011604.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
art and politics
democracy
dissident art
art and political history
avant-garde
Opis:
The article describes the political and social conditions in South Korea from the mid-1960s and the period of the military dictatorship. It was also a time of industrialization and civilization development of the country, and along with the modernization trends, new forms of art appeared. They have been adapted to express social tensions related to the country's development. The new art took conceptual, action, happening forms. The history of the struggle and overcoming the military dictatorship and the non-democratic regime is related to the development of modern art. And what should be emphasized is its most progressive, artistically radical forms of expression.
Artykuł opisuje warunki polityczno-społeczne w Korei Południowej, począwszy od połowy lat sześćdziesiątych i okresu dyktatury militarnej. Był to zarazem czas industrializacji i cywilizacyjnego rozwoju kraju, a wraz z trendami modernizacyjnymi pojawiły się nowe formy sztuki. Zostały one zaadoptowane do wyrażania napięć społecznych związanych z rozwojem kraju. Nowa sztuka przyjmowała formy konceptualne i akcyjne, happeningowe. Historia walki i przezwyciężenia dyktatury wojskowej i nie-demokratycznego regime jest związana z rozwojem sztuki współczesnej. I to, co należy podkreślić, jej najbardziej progresywnych, radykalnych artystycznie form ekspresji.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 63-77
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Władysław Hasior in Sweden: Reassessing Peripheral Neo-Avant-Garde Networks Through Horizontal Art History
Autorzy:
Kolenda, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170571.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Art and Documentation
Władysław Hasior
Sweden
Peripheral Neo-Avant-Garde
Horizontal Art History
Piotr Piotrowski
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2022, 27; 65-75
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avant-Garde-ness & Experimentation: Renegades as Outliers
Autorzy:
Yoon, Jin Sup
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011634.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
performance art
rhizome
rhizomatous map
art and democracy
art collectives
avant-garde
Opis:
The article was written from the point of view of a witness, participant in civilization and social changes in South Korea. Rapid modernization has transformed the social structure of Korean society. The territory of contemporary art, contemporary forms, such as happenings and performances, has become a way of expressing a critical approach to the ongoing civilization changes, and at the same time a way of pro-democratic demands addressed to the military regime ruling the country at that time. The connection of the history of avant-garde art and the anticipation of the development of art functioning in the social context of the time, led to the creation of an intellectual project entitled 'Rhizomatous Map of Performance Art' (see the diagram). It was based on the author's personal experiences as an artist, art critic and art historian. The conclusion of the project is to establish in research and personal experience the belief that performance art plays a central role in the development of modern society and its creative culture. Art and its creators, who once seemed renegade, are now seen as pioneers of the modern Korean state.
Artykuł został napisany z punktu widzenia świadka, uczestnika przemian cywilizacyjnych i społecznych w Korei Południowej. Raptowna modernizacja spowodowała przeobrażenia w strukturze społecznej społeczeństwa Koreańskiego. Terytorium sztuki współczesnej, współczesnych form, takich jak happening i performance, stało się sposobem dania wyrazu dla krytycznego podejścia do dokonujących się zmian cywilizacyjnych, a zarazem sposobem żądań pro-demokratycznych adresowanych do militarnego regime rządzącego w tym czasie w państwie. Powiązanie historii sztuki awangard i przewidywania co do rozwoju sztuki funkcjonującej w ówczesnym kontekście społecznym, doprowadziły do powstania projektu intelektualnego zatytułowanego 'Rhizomatous Map of Performance Art' (zobacz diagram). Jego podstawą były personalne doświadczenia autora jako artysty i krytyka sztuki i historyka sztuki. Konkluzją projektu jest ugruntowanie w badaniach i doświadczeniu personalnym przeświadczenia o centralnej roli performance art w rozwoju nowoczesnego społeczeństwa i jego kreatywnej kultury. Sztuka i jej twórcy, którzy wydawali się kiedyś renegatami, są dziś postrzegani jako pionierzy nowoczesnego państwa Koreańskiego.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 79-87
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zbigniew Dłubak. Od sensu ukonstytuowanego do konstytucji sensu
Zbigniew Dłubak. From A Constituted Sense To The Sense Constitution
Autorzy:
Brogowski, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424605.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONTEMPORARY ART
CONCEPTUAL ART
CONCEPTUALISM
ZBIGNIEW DLUBAK
ABSTRACT PAINTING
EMPTY SIGN
SOURCE OF MEANING
ART IDEA
CONCEPTUAL PHOTOGRAPHY
POLISH ART AVANT-GARDE
ART BEYOND MEANING
ART BEYOND INFORMATION
ART BEYOND EXPRESSION
ART BEYOND ESTHETICS
ART BEYOND STYLE
DESYMBOLISATION
PHENOMENOLOGY OF PAINTING
SEMIOTICS OF ART
TAUTOLOGY
DIFFERANCE
Opis:
The article is based upon his translation of a French text published in 1994. The text was part of a catalogue featuring an individual exhibition by Zbigniew Dlubak in Maison des expositions de Genas. There were some minimal changes introduced by the author to the original work entitled “Du sens constitué à la constitution du sens.” The text highlighted the originality of the artist's inspirations: on the one hand — similarly to other conceptualists in 1960-1970 — Dłubak was interested in semiotics and linguistics. However he was more captivated by Jakobson and Mukarowsky than Ayer and Wittgenstein. On the other hand, in a similar way to some 20th century painters, he intuitively discovered the procedures of phenomenology. Dlubak's contribution to conceptual art is based on a 'structural-painterly' approach to art, which is reminiscent of Maurice Merleau-Ponty's philosophy. According to this French philosopher, language signs are 'forms in blanco'. For Dlubak, a work of art is an 'empty sign', which will acquire meaning during a process which Dlubak equaled with the work of art itself. The artist suggested an original—phenomenological—concept of aesthetic experience, which was based on the idea of stepping outside 'the world of meaning' in a search for the source where the sense of art is constituted. The discovery of the process in which the sense of art emerges and understanding its mechanisms, stand in opposition to aesthetic concepts, as these aesthetic concepts find the style as the main goal of art creation and assume that for an artist a specific style represents a specific way of thinking. Breaking away from the stylistic focus and from thinking in the categories of style, is one of the most significant elements of creation according to Dlubak; a style is an ossified and fossilised sense. One of his characteristic strategies, which is aimed at overcoming the category of style, is a parallel and concurrent use of painting and photography. He underlined the overlapping of artistic and cognitive processes and by doing so, Dlubak arrived at an original concept—not very new in the history of aesthetic thought—which sees art as ‘principle to the liveliness of one’s mind’.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 55-62
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foto-medium-art
Foto-Medium-Art
Autorzy:
Olek, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424752.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
GALLERY MOVEMENT
PHOTOGRAPHY
META-FORM
MULTIMEDIA
ELEMENTARY PHOTOGRAPHY
POST AVANT-GARDE
METAPHOTOGRAPHY
DIGITAL HYPERREALISM
GALLERY-MEDIUM
MEDIA ART
Opis:
The Foto-Medium-Art Gallery has worked continuously since 1977. For twenty years it was based in Wroclaw and since 2007 in Krakow. During that time, an emphasis was placed on various issues which were reflected by the programme and the way it acted. After the analytical and new media period (in the seventies) there was a time of ‘elementary photography’ (the eighties). However, photography was not the only medium that was exhibited there. Often the expositions, installations and projections were presented according to a programme, such as a series entitled “presence among the stones”. An important initiative was Photoconferences East-West “European exchange” that has taken place since 1989. The largest one happened in 1991. It consisted of an international exhibition “New spaces of photography” and a conference “The ethos of photography”. A dozen or so years ago “Foto-Medium-Art” lost its space and it became a mobile gallery, organising exhibitions and meetings in various friendly places. Finally F-M-A settled in Krakow and at this time important questions arouse: how to find a place for the programme developed over the years in the changing cultural climate especially in times when the most widely used media has changed (digital media replaced analogue)? Is any form of continuation possible, when the former economy of means of the art form of photography has been replaced by developed multimedia and multi-layered image structures? It seems that after the media and elementary periods, F.M.A. has entered an era that is in the process of shaping. In an era, that started after ‘neos’ and ‘posts’, when linear narrations are replaced with mosaic structures of databases, structures consisting of elements that are independent of one another, it is time to reformulate the programme.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 149-156
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rewolucja, Rewolucja, Rewolucja,
Revolution, Revolution, Revolution
Autorzy:
Turowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424601.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
rewolucja, awangarda, sztuka krytyczna, sztuka polityczna, demokracja
revolution,
avant-garde,
critical art,
political art,
democracy
Opis:
Przedmiotem refleksji poniższego tekstu jest kondycja współczesnej sztuki rewolucyjnej (tożsamej z pojęciem sztuki krytycznej) wyrosłej z dziedzictwa teorii i praktyki awangardy, pojmowanej jako świadomej politycznie aktywności i demokratycznej odpowiedzialności. Pytanie o jej współczesny status musi - z natury rzeczy - wypływać dziś z dwubiegunowej perspektywy zakreślającej, z jednej strony, jej (sztuki rewolucyjnej) skomercjalizowany "walor" marketingowy, a dopiero z drugiej, jej zdolność kształtowania współczesnej historii. Istota rewolucyjnego charakteru współczesnego Artysty-Intelektualisty tkwi więc nieustannie w jego subwersyjnej postawie demokratyczno-obywatelskiej, ale także w permanentnej czujności przed niebezpieczeństwem utraty ostrości dziejowego horyzontu.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 19; 11-16
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Avant-Garde Groups and Their Invariant Development-Structures. Example: Die Brücke Group
Autorzy:
HOFER, Karin M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424734.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
art theory
development of avant-gardes
cultural cycle
performative turn
dramatic arc
echo chamber
Opis:
Jakie są ewidentne strukturalne niezmienniki awangard? Nikt dotąd tak naprawdę nie odpowiada na to pytanie. Konieczne było więc postawienie nowych pytań i badania porównawcze grup awangardowych, których wyniki sprawiają, że to fundamentalne zjawisko ery współczesnej może być bardziej zrozumiałe. Siedem kroków rozwoju awangardowej grupy pokazuje zaskakującą homologię do siedmiu kroków budowy fabuły klasycznego dramatu. Oparty na dramacie Arystotelesa, Horacego, a później humanistów, nazwano ten model Regeldrama (dramat regularny) i do dziś jest on podstawą współczesnej dramaturgii. Rzeczywiście walki awangard mają wymiar dramatyczno-performatywny, a zaskakująca homologia z siedmioma krokami w dramacie powoduje, że może on być tu wzorem archetypowym. Struktura subwersji w siedmiu krokach awangardy zostanie opisana na przykładzie grupy Die Brücke.
What are the evident structural invariants of avant-gardes? No one really answer this question. So new enquiries and comparative studies of avant-garde groups became necessary and produced results that make this fundamental phenomenon of the Modern Era perhaps more understandable. The seven steps of the development of an avant-garde group show a surprising homology to the seven steps of the plot and story arc of a classic drama. Based on the dramaturgy of Aristotle, Horaz and later the Humanists, called this model Regeldrama (regular drama), and it is until today the basis of modern dramaturgy. Indeed, the fights of avant-gardes really have a dramatic-performative dimension and the surprising homology of the seven steps is perhaps an archetypic pattern here. The structure of subversion in the seven steps of avant-gardes will be explain using the Die Brücke group as an example.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 105 - 118
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Galeria Remont. Nieznana awangarda lat siedemdziesiątych
Remont Gallery. The Unknown Avant-Garde Of The Seventies
Autorzy:
Urbańska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424716.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
CONCEPTUALISM
CONCEPTUAL ART
HENRYK GAJEWSKI
REMONT GALLERY
PHOTO-CONCEPTUALISM
PERFORMANCE ART
Opis:
The attempts to describe a history of Polish conceptualism in a systematic way, have been until now undertaken in a very similar way. The studies have concentrated mainly on outlining a few artistic centres with connections to the trend. These studies were discussed both in publications from the eighties and nineties and in more recent ones. Only Bożena Kowalska in her book Artystyczno-spoleczna problematyka zrzeszen plastykow w Polsce w latach 1946-1976 (Artistic and social problems of artistic groups in Poland in 1946-1976) (1981) presented a broader panorama of artistic trends that emerged in the seventies. The history of Polish conceptualism mostly covers a narrow circle of galleries: the Foksal Gallery in Warsaw, Pod Mona Lisa and Permafo in Wrocław, and Akumulatory2 in Poznań; a separate place is taken by film and photographic activities. The Remont Gallery in Warsaw, which was active around the same time, was not historically analysed. Its activity has always been treated as marginal. Undoubtedly this was caused by the specific atmosphere of those times, personal relationships and (often wrong) opinions which influenced the works of critics later on. What I refer to is the stance taken by the Foksal Gallery towards more and more frequent activities of the neo avant-garde, which meant that the gallery was often accused of non-uniformity, ambiguity of motives, but also aggression and mockery of the avant-garde. The creator and founder of the Remont Gallery was Henryk Gajewski. The official date when the Gallery was opened was 1.04.1972, and the date it closed was 06.11.1979. For almost seven years it hosted prominent Polish and foreign artists; it published numerous but modest publications, organised international conferences, exhibitions and activities that crossed the official boundaries of art. The gallery, from the very beginning, had little in common with the traditional concept of an art gallery. Its programme was filled with meetings with known publicists, political, social and cultural discussions and exhibitions with modern photography. Thanks to its open formula, the projects were realised by artists coming from various milieux. In the programme it was underlined, that it was not a gallery of one group or trend. What is worth noting is the fact that it showed the works of artists recognised as the leading representatives of neo avant-garde and now often linked with different art centers. The activities of the Remont Gallery can be compared to the activities of such places as Pod Mona Lisą and Permafo, where the gallery space was used for 'new media' or actions from the border of audiovisual art. The Remont Gallery in the beginning, similarly to Permafo, showed experimental photography and photo-conceptualism (Lucjan Demindowski, Krzysztof Wojciechowski, Elzbieta Tejchman, Andrzej Jorczak, Andrzej Lachowicz, Antoni Mikolajczyk, Zygmunt Rytka and Henryk Gajewski). No other gallery in Warsaw was more dynamic and with such a diversified programme, which allows us to analyse its activity from the perspective of a variety of discourses situated on the border of conceptual, contextual art, performance, mail-art, photography, installation, body art, audio-art or happenings.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2012, 6; 133-139
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How it works, what it does. Notes on Selected Drawings by Wincenty Dunikowski-Duniko in the Context of the Machine Art Tradition
Autorzy:
Siatka, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011628.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
wincenty dunikowski-duniko
machine art
art playing table
polish neo-avant-garde
Opis:
In this study the author reflects upon the works by Wincenty Dunikowski-Duniko (born 1947), an active participant in the art world of the 1970s, especially Art Playing Table (1975), Sun Sculpture and An Extension of the life of mankind (both 1974-1976). Ink drawing on soft paper and miniature sketches on transparent graph paper follow the conventions of sharp technical drafting and the ‘aesthetics of administration’. They are complex in terms of the structure of the machines, and the implied motion inspires symbolic readings. These conceptual works of art resulted from affection for certain ideas, from concepts being born and eventually abandoned. They are also analogous to changes that were taking place in the aesthetic of machines over the course of the 20th century.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 27-36
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grupy Artystyczne. Przemiany w Strategiach Grup Artystycznych w Polsce na Wybranych Przykładach
Art Groups. Changes in Strategies of Art Groups in Poland Illustrated by Selected Examples
Autorzy:
Leśniak, Anka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424386.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
polskie grupy artystyczne
grupowość w sztuce
sztuka akcji, akcjonizm
grupy awangardowe
grupy postmodernistyczne
Polish art groups
collectivity in art
action art
avant-garde groups
postmodern groups
Opis:
Podsumowując działania grup artystycznych na przestrzeni kilkudziesięciu lat można zauważyć zasadnicze zmiany w ich działaniu i celach, jakie chciały osiągać. Podstawowe różnice zarysowują się na linii awangarda – postmodernizm. Dla grup awangardowych zasadniczym celem zrzeszania się była chęć zmieniania świata poprzez sztukę i jej nowa wizja. Postulatu dalekosiężnych przemian w sztuce nie ma natomiast w grupach postmodernistycznych – ich cechą wspólną jest akcjonizm. Nawet jeśli grupa zajmowała się innymi formami sztuki, np. malarstwem, to poczucie bycia razem, a tym samym poczucie współodpowiedzialności, prowokowało członków grupy do działań akcjonistycznych. W awangardzie natomiast silnie podkreślano pierwiastek ideowy: artyści pisali manifesty, wydawali pisma, duże znaczenie dla nich miała teoria. Tak jak to ma miejsce jeszcze w przypadku Warsztatu Formy Filmowej, który za cel postawił sobie wypracowanie nowego modelu kina i analizę medium filmowego. Nawet nazwy tych grup związane były zazwyczaj z ich założeniami programowymi: a.r. (artyści rewolucyjni), Formiści, Warsztat Formy Filmowej. Od lat osiemdziesiątych na pierwszy plan wysuwają się elementy neodadaistyczne, szczególnie widoczne w strategii grupy Łódź Kaliska. Negacja działań starszego pokolenia nie polegała tu jednak na otwartych polemikach, lecz na odcięciu się od nich, na funkcjonowaniu grupy obok idei proponowanych przez artystów związanych z konceptualizmem. Łódź Kaliska prowadzi również działalność teoretyczną, lecz jej manifesty pozbawione są ciężaru tekstów awangardy. Pisane jakby „od niechcenia,” są jednocześnie wyrazem tożsamości grupy, jej sposobu na sztukę. W formacjach mieszczących się w tendencjach postmodernistycznych zaobserwować można także wzrost znaczenia więzi towarzyskich w procesie powstawania grupy. Artyści i artystki nie chcą już zmieniać świata poprzez sztukę, nie muszą więc tworzyć kolektywów, w których nad prywatne sympatie przedkłada się dobro wspólnych idei. Grupy tworzą zwykle artyści i artystki w podobnym wieku, raczej na początku swojej kariery. Motorem kreatywności jest zbliżona sytuacja życiowa i chęć przebywania razem. W wyniku wspólnych spotkań i doświadczeń klaruje się potrzeba zdefi niowania w sposób bardziej formalny własnej działalności oraz nadania ugrupowaniu nazwy. Stąd nazwy tych grup jak Łódź Kaliska, Gruppa czy PUL, nic nie mówią o artystycznej orientacji członków, choć czasami zawierają ironiczno-krytyczny potencjał, jak Grupa Ładnie, Sędzia Główny, Grzenda, Dziewczęta Przeszanowne. Brak wyraźnych założeń programowych, a zarazem kontestacja i ironia wobec otaczającej rzeczywistości, wyzwala potrzebę zrobienia czegoś razem, a ta potrzeba przejawia się w akcjach artystycznych. Akcja zaś staje się czynnikiem spajającym grupę, okazją do zrobienia czegoś razem, zamanifestowania tożsamości grupowej, zwłaszcza w przypadku kolektywów, w skład których nie wchodzą performerzy. W momencie rozpadu tego typu grupy poszczególni artyści porzucają zwykle akcjonizm, jak miało to miejsce w przypadku WFF, Gruppy czy Grupy Ładnie. Istotne znaczenie ma również przesunięcie w obszarach zainteresowań grup artystycznych. Awangarda, zwłaszcza przedwojenna, proponując holistyczne zmiany społeczne poprzez sztukę, skupiała się na zagadnieniach formalnych, na wypracowaniu nowego języka sztuki opartego na formie. Postulat kształtowania nowego człowieka przez nową sztukę, wyjścia sztuki na ulicę, do społeczeństwa, pozostał jednak na papierze. Paradoksalnie, dopiero współczesne grupy artystyczne, nie wierząc już w idee awangardy, zrealizowały postulat wcielania sztuki w życie. Zrobiły to na swój sposób, stosując strategię partycypacji – poprzez spontaniczne akcje, w które często wciągani byli przypadkowi odbiorcy. Mimo faktu, że w ostatnich dekadach podstawowe znaczenie w powstawaniu grup artystycznych ma czynnik towarzyski, wzajemne sympatie i podobna wrażliwość ich przedstawicieli, a nie formułowane programowo postulaty artystyczne, nadal możemy mówić o zjawisku grupy artystycznej. Czynnikiem, który wyzwala jej kreatywność i konstytuuje tożsamość grupową artystów jest wspomniany akcjonizm. Wspólne akcje jako manifestacja bycia razem, przyczyniają się do identyfikowania się artystów jako grupy i postrzegania jej jako odrębnego zjawiska na scenie sztuki.
In the activities of artistic groups in Poland, over the decades after World War II, major changes can be noticed. The basic differences are in the areas of avant-garde - postmodernism. For avant-garde groups, the main goal of association was to change the world through art and a new vision of art. However, there is no postulate of far-reaching transformations in art in postmodernist groups - their common feature is action and performativity. Even if the group was involved in, for example, painting, the feeling of being together provoked group members to live action. In the avant-garde, the ideological element was strongly emphasized, the artists wrote manifestos, published magazines, and theory was of great importance to them, as is the case with the Film Form Workshop, which aimed to develop a new model for cinema and analyse the medium of film. From the eighties, elements of the neodada, which are particularly visible in the strategy of the Łódź Kaliska group, come to the foreground. Łódź Kaliska also engaged in theoretical activity, but its manifestoes are devoid of the seriousness of the avant-garde texts. In formations in postmodernist tendencies, one can observe an increase in the importance of social ties in group formation. Artists and artists no longer want to change the world through art, so they do not have to create collectives in which the common good is preferred to private sympathies. Groups are usually created by women and men of similar age, usually at the beginning of their careers. The driving force of creativity is a similar life situation and willingness to be together. As a result of joint meetings and experiences, the need to define a more formal activity and name the grouping is clarified. Hence, the names of these groups say nothing about the artistic orientation of members. The lack of clear programmatic assumptions, and at the same time the contestation and ironic approach to the existing reality, releases the need to do something together, which manifests itself in artistic actions. The action becomes a factor connecting the group, an opportunity to do something together, to manifest group identity, especially in the case of collectives, which do not include performers. At the time of the break-up of this type of group, individual artists give up their activity in performance art. The shift in the areas of interest of artistic groups is also important. The avant-garde, especially the pre-war one, proposing holistic social changes through art, focused on formal issues, on developing a new language of art. The postulate of shaping a new man by a new art, social art, however, remained a postulate only on paper. Paradoxically, it was only postmodern artistic groups, who no longer believed in the idea of the avant-garde, that realized the postulate of incorporating art into life. They did this using a participatory strategy - through spontaneous actions, in which often random recipients were involved. Although in recent decades, the basic meaning in the creation of artistic groups has been a social factor, mutual sympathies and similar sensitivity, and not programs and artistic postulates, we can still talk about the phenomenon of the artistic group. The factor that triggers its creativity and constitutes a group identity is action. Joint actions as a manifestation of being together, contribute to identifying artists as a group and perceiving it as a separate phenomenon on the artistic scene.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2019, 21; 89 - 102
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leszek Przyjemski: Szaleństwo jako Praktyka Krytyczna. Neoawangarda i Polityka
Leszek Przyjemski: Madness as a Critical Practice. Neo-avant-garde and Politics
Autorzy:
Wroniszewski, Maksymilian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1011648.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
leszek przyjemski
szaleństwo
histeria
konceptualizm
sztuka krytyczna
madness
hysteria
conceptualism
critical art
Opis:
W artykule przedstawiona została interpretacja sztuki Leszka Przyjemskiego w kontekście kategorii szaleństwa i figury szaleńca. Autor wskazuje na związek działań Przyjemskiego z przypadającym na lata siedemdziesiąte. zainteresowaniem polskiej kultury szeroko ujętym tematem szaleństwa / obłąkania / choroby psychicznej. Wyodrębnienie tego aspektu sztuki Przyjemskiego pozwala na ukazanie jego działalności jako odrębnej od głównego nurtu sztuki konceptualnej. Ponadto uwaga zostaje zwrócona na kwestię odmiennego usytuowania działań Przyjemskiego i Anastazego Wiśniewskiego (współtwórców Galerii Tak) w politycznej rzeczywistości lat siedemdziesiątych. Autor koncentruje się zwłaszcza na interpretacji podejmowanego przez artystę wątku histerii, która przedstawiona zostaje jako reakcja na neurotyczną rzeczywistość kreowaną przez oficjalną propagandę oraz efekt represji wytworzonej przez nadzorczy charakter ówczesnej władzy. Ponadto, w artykule podjęta została kwestia relacji sztuki Przyjemskiego i sztuki krytycznej lat dziewięćdziesiątych.
The article provides an interpretation of Leszek Przyjemski’s art in relation to the category of madness and the figure of a madman. The author indicates the link between Przyjemski’s work and madness/insaneness/mental disorder – themes broadly undertaken and portrayed by the Polish culture of the 1970s. By extracting this specific aspect of Przyjemski’s art, the author is able to present the artist’s activity as separate from the mainstream conceptual art and, what is more, to highlight the distinctive position of the artistic activity by Przyjemski and AnastazyWiśniewski (both co-authors of the Gallery Tak) within the political reality of the 1970s. In particular, the author focuses on the interpretation of hysterics – an issue investigated by the artist and depicted by him as a reaction to the neurotic reality created by the official propaganda on the one hand, and on the other, as an outcome of repression resulting from the supervisory nature of the contemporary authority. Furthermore, the article tackles the relation between Przyjemski’s art and the critical art of the 1990s.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2020, 22; 153-180
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jerzy Fedorowicz: Rytm Życia, Rytm Czasu, Rytm Sztuki
Jerzy Fedorowicz: The Rhythm of Life, the Rhythm of Time, the Rhythm of Art
Autorzy:
Popiel, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424585.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Jerzy Fedorowicz
Ludmiła Popiel
Osieki
konceptualizm
awangarda
akcje
pamięć
conceptualism
avant-garde
actions
documentation
memories
Opis:
W 1954 roku absolwenci krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych – Jerzy Fedorowicz (1928–2018) i Ludmiła Popiel (1929–1988) – osiedlili się na Ziemiach Odzyskanych – w Koszalinie, mieście w osiemdziesięciu procentach zniszczonym. Zaczęli tworzyć środowisko artystyczne. W kraju pozbawionym wolności zainicjowali realizację idei wolności artystycznej – międzynarodowe Spotkania Artystów, Krytyków i Teoretyków Sztuki, z których pierwsze odbyło się w Osiekach w 1963 roku. W ciągu osiemnastu lat Fedorowicz był organizatorem i twórcą koncepcji tematycznych spotkań. W samych Osiekach, gdy odbywały się „plenery”, Popiel i Fedorowicz byli jednak przede wszystkim artystami, należącymi do ścisłego grona ówczesnej awangardy, prekursorów konceptualizmu w Polsce. Brali aktywny udział w większości znaczących wydarzeń artystycznych lat sześćdziesiątych, siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dwudziestego wieku w naszym kraju. Rytm czasu naznaczany przez Osieki i rytm sztuki Fedorowicza i Popiel oddają dzieła, dokumentacja, lecz także notatki, wspomnienia, rękopisy. Część z nich zostanie omówiona w tym artykule.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 155-167
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Linia, czyli Co Łączy Nurty Awangardy Polskiej
The Line, or What Connects the Polish Avant-Garde Trends?
Autorzy:
Guzek, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/424631.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
Tematy:
Osieki
plener
abstrakcja geometryczna
sztuka konceptualna
nowe media
ruch Solidarność
performatyka
plein-air
geometrical abstraction
conceptual art
new media
Solidarity movement
performance studies
Opis:
Plenery w Osiekach były organizowane w latach 1963-1981. Na ich podstawie można prześledzić, w formie niejako laboratoryjnej, zmienne trajektorie wpływów sztuki światowej na sztukę Polską. Zarówno ich artystyczny charakter jak i dynamikę zmian. Badanie sztuki zrealizowanej w Osiekach pozwala wskazać wiodące procesy zachodzące w sztuce polskiej. Lata sześćdziesiąte poddane wpływom sztuki postawangardowej i lata siedemdziesiąte, poddane dominacji sztuki konceptualnej, oraz zmierzch tych tendencji. Linia - jako wiodące hasło pleneru w przełomowym roku 1980, stanowi użyteczny punkt odniesienia. Szeroką interpretację linii wywodzę z książki Wasyla Kandinskiego Punkt i linia a płaszczyzna. Innym, lokalnym punktem odniesienia są rysunki linearne Wacława Szpakowskiego, odkrywane w tym czasie przez Janusza Zagrodzkiego. W historii sztuki polskiej konceptualizm ma źródła zarówno w abstrakcji geometrycznej, jak i w sztuce mediów foto-filmowych. Sztuka o proweniencji geometrycznej zawsze była obecna w Osiekach. Ale dopiero w 1980 i 1981 roku sztuka konceptualna i sztuka nowych mediów zajęły dominującą pozycję podczas plenerów. Plenery ’80 i ‘81 stanowiły rodzaj podsumowania debat artystycznych lat siedemdziesiątych nad sztuką konceptualną (a zarazem stały się podsumowaniem cyklu plenerów osieckich). Ich znaczenie polegało także na tym, że odbywały się w kontekście ostrego konfliktu miedzy władzą a społeczeństwem, strajków w Stoczni Gdańskiej i wpływów ruchu Solidarność. Artykuł jest próbą rekonstrukcji znaczenia artystycznego i politycznego dwóch ostatnich plenerów osieckich. W części podsumowania proponuję zastosowanie metodologii performatyki do analizy tego zjawiska. Rozpatrywanie plenerów osieckich w związku z trzema rodzajami performansów: organizacyjnym, kulturowym i technicznym pozwala dokonać ich reaktualizacji we współczesnej refleksji kulturowej.
Źródło:
Sztuka i Dokumentacja; 2018, 18; 37-44
2080-413X
Pojawia się w:
Sztuka i Dokumentacja
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 17

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies