Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Samowychowanie"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Praca w integralnym wychowaniu
    Autorzy:
    Mółka, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1198476.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    praca
    wychowawcza wartość pracy
    integralne wychowanie
    samowychowanie
    Opis:
    Artykuł ukazuje pracę jako istotny czynnik w odkrywaniu tożsamości i godności oraz w osiąganiu dojrzałości ludzkiej. Głównym celem jest zwrócenie uwagi na wychowawczą wartość pracy w odniesieniu do procesu samowychowania oraz aktywności społeczno-kulturowej człowieka. Dlatego zostanie zaakcentowane zagadnienie pracy nad sobą oraz pracy na rzecz dobra wspólnego. Na przykładzie społecznika i pedagoga Mieczysława Kuznowicza będziemy starali się wskazać, w jaki sposób pomagać młodzieży w procesie usamodzielnienia i uspołecznienia oraz jak przygotować do wykonywania przez nią rzetelnie i uczciwie pracy i obowiązków. Podkreślimy, że podejście do problematyki pracy powinno również dla współczesnych stanowić ważny element wychowawczy w integralnym rozwoju człowieka oraz twórczym współtworzeniu i funkcjonowaniu społeczeństwa obywatelskiego.
    Źródło:
    Horyzonty Wychowania; 2015, 14, 30; 133-146
    1643-9171
    2391-9485
    Pojawia się w:
    Horyzonty Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Samowychowanie seksualne młodzieży w świetle literatury przedmiotu i badań własnych
    Sexual Self-upbringing of Youth in Light of the Literature of the Subject and Own Research
    Autorzy:
    Rojewska, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448749.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    samowychowanie
    seksualność
    młodzież
    wychowanie seksualne
    self-upbringing
    sexuality
    youth
    sexual education
    Opis:
    We współczesnej rzeczywistości społecznej można wyróżnić takie zjawiska i procesy, które wiążą się z seksualnością człowieka i jako takie mogą rzutować na procesy (samo)wychowania w tym zakresie. W tej grupie można wymienić między innymi zmianę sposobów mówienia o seksualności i jej prezentowania w przestrzeni publicznej, zmianę obyczajowości seksualnej, komercjalizację czy supermarketyzację seksu. Nie dokonując oceny zjawisk i procesów, których jest znacznie więcej niż powyżej wymienione, można stwierdzić, że współcześnie zachodzi wiele zmian społecznych i kulturowych, które przynajmniej w potencjalny sposób mają znaczenie dla procesu (samo)wychowania. W artykule przyjęto tezę, że wobec wielości nowych procesów i zjawisk, w obliczu których dorasta współcześnie młodzież, samowychowanie seksualne stanowi istotny element wychowania młodego człowieka. W artykule przedstawiono istotę i znaczenie samowychowania, wskazano przesłanki uzasadniające potraktowanie seksualności człowieka jako przedmiotu działalności samowychowawczej, zaznaczono również relację jaka zachodzi na linii wychowawca–samowychowanie seksualne. Na podstawie badań empirycznych zaprezentowano stosunek młodzieży do samowychowania seksualnego oraz w końcowej części artykułu ukazano potrzebę formacji młodzieży w kontekście samowychowania seksualnego.
    In the modern social reality phenomena and processes may be distinguished which are connected with human sexuality and, as such, they may influence (self-) upbringing in this area. In this group we can enumerate, among others, the change of describing sexuality, the change of its presentation in public space, the change of sexual morals, commercialisation or sex super-marketing. Not assessing the phenomena and processes, which are bigger in number than mentioned above, one may state with certainty that nowadays many ongoing social and cultural changes have at least a potential impact on the (self) upbringing process. The thesis that sexual self-upbringing stands for a crucial element of upbringing, due to the multitude of new processes and phenomena with which youth grow up with, has been adopted for the article. The core and the meaning of self-upbringing are presented in the article as well as the premises which reason why human sexuality is self-upbringing activity, and the relation in the area tutor–sexual self-upbringing. On the basis of empirical research, the attitude of the youth towards sexual self-upbringing is presented and, at the end of the article, the needs of youth formation in the context of sexual self-upbringing are provided.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 2; 225-248
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szkoła przestrzenią wdrażania ucznia do samowychowania
    The School as a Student Implementation Space for Self-Upbringing
    Autorzy:
    Miśkowiec, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/449110.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    wychowanie
    samowychowanie
    szkoła
    nauczyciel
    uczeń
    upbringing
    self-upbringing
    school
    teacher
    pupil
    Opis:
    W procesie samowychowania wychowanek, stając się dla siebie wychowawcą, podejmuje wysiłek stawania się sobą poprzez wybór konkretnej, własnej drogi życiowej, podejmowanie samodzielnych decyzji i przyjmowanie za nią odpowiedzialności oraz poprzez kształtowanie poczucia własnej wartości, poznania siebie, akceptowania, formowania ideału własnej osoby i jego realizowania. Działania te nie pojawiają się w aktywności wychowanka samoczynnie. Etap wdrażania do samowychowania przypada na średni wiek szkolny, co oznacza, że szkoła jest tą przestrzenią, w której należy poszukiwać działań wdrażających do procesu samowychowania. Ciągle niedostatecznie opisane czynniki środowiskowe podjęcia pracy nad sobą stały się podstawą do dokonania analizy obszarów wychowawczych szkoły i wskazania na drzemiące w nich możliwości. Celem artykułu jest ukazanie roli wychowawcy/nauczyciela jako inspiratora i organizatora działalności samowychowawczej ucznia, rolę działalności organizacyjnej szkoły, ze szczególnym wskazaniem na udział w niej uczniów, wyrażającej się w samorządności, na znaczącą rolę grupy oraz czasu godzin wychowawczych. Podstawą do napisania artykułu stała się analiza literatury pedagogicznej dotyczącej samowychowania oraz pedeutologii. Analizowana problematyka wskazująca powyższe obszary oddziaływań ukazuje aspekty zarówno teoretyczne jak i praktyczne tychże oddziaływań.
    In the process of upbringing, a pupil becomes a form-teacher for himself/herself and undertakes the choice of their own concrete life path; undertaking self-reliant decisions and taking responsibility for them; molding the sense of their own value, knowing themselves; the acceptance and formation of the ideal of their own person and its realization. These acts of doing do not appear independently in the pupil’s activity. The stage of implementation to self -upbringing is noticed at the mid-schooling age, meaning that the school is this space is where one should look to implement activities to the process of upbringing. The as yet insufficiently described environmental factors of undertaking the work upon the self have become the basis for making the analysis of the upbringing areas of school and indicating the possibilities hidden inside. The purpose of the article is to show the role of the form-teacher/teacher as an initiator and organizer of self-upbringing activity of the pupil, the role of organizing activity of school with particular indication at the pupils’ participation in it that is to be reflected in the self-governance, the significant role of the group and time assigned for the upbringing hours. The basis for the article is the analysis of pedagogical literature on self-education and pedeutology. The analyzed issues indicating the above interaction areas show the theoretical as well as practical aspects of these interactions.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 1; 73-86
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Warunki sprzyjające podejmowaniu trudu samowychowania
    Conditions Fostering Undertaking the Effort of Self-upbringing
    Autorzy:
    Miśkowiec, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448598.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    samowychowanie
    rozwój własny
    świadomość siebie
    dialog
    czas wolny
    self-upbringing
    self-development
    consciousness of self
    dialogue
    leisure
    Opis:
    Samowychowanie, będące świadomym i czynnym ustosunkowaniem się człowieka do procesu własnego rozwoju, zakłada podjęcie dobrowolnej aktywności osoby. Nie jest to jednak proces samoistny, a jego podjęcie uwarunkowane jest zaistnieniem całego splotu określonych czynników i okoliczności. Konieczne zatem wydaje się poszukiwanie warunków, które będą sprzyjać samowychowaniu. Taką próbę podejmuję w tym artykule, w którym zostały przedstawione trzy obszary mogące zmotywować młodego człowieka do podjęcia tego trudu, a których twórcą powinien być wychowawca/rodzic/nauczyciel. Tworzenie odpowiednich warunków sprzyjających samowychowaniu wiąże się przygotowaniem młodych ludzi do podejmowania czynności, które wynikają z kolejnych etapów procesu samowychowania. Pierwszym z obszarów jest prawdziwy dialog wychowawczy, który stanowi wzajemne otwarcie się pomiotów wychowawczych, pozwalające wychowankowi na czerpanie z doświadczeń wychowawcy, a zwłaszcza na uczenie się na przykładzie jego życia. Spotkanie i podjęcie dialogu z takim wychowawcą może się stać motywacją do podjęcia samowychowania. Kolejny z obszarów dotyczy pomocy okazywanej wychowankowi w tworzeniu obrazu samego siebie, co dokonuje się za pomocą procesów samoobserwacji, samoanalizy oraz samooceny i samokontroli. Rolą wychowawcy jest ułatwienie wychowankowi zdobywania samowiedzy na temat cech, właściwości psychicznych, postaw i zachowań itp. oraz głębokiej samorefleksji dokonywanej w perspektywie osiągniętych rezultatów i zamierzeń. Artykuł wskazuje też na konieczność wykorzystania czasu wolnego w działaniach samowychowawczych. Czas wolny jest tą sferą życia, w której człowiek dobrowolnie podejmuje aktywność, pogłębiając i udoskonalając obowiązki, ujawniając własne poglądy, zainteresowania i marzenia, a także zdolności i uzdolnienia. Odkrywanie własnych możliwości będzie dla wychowanka stanowić dobrą okazję do poznawania siebie, rozwijania inicjatywy, a co za tym idzie, do zrozumienia konieczności samowychowania oraz bodziec do jego podjęcia.
    The self-upbringing that appears to be a men’s conscious and active attitude to the process of their own development assumes undertaking the human being’s free and own activity. However, it is not the process that runs self-independently as it is determined by the coincidence of concrete factors and circumstances. Hence, it seems necessary to search for conditions that will foster self-upbringing. This attempt is reflected in an article which presents three domains that can motivate a young person to make this effort. The creators of these domains should comprise a form teacher/parent/teacher. It is worth noticing that building up the appropriate circumstances that make self-upbringing effective is aligned with preparing young people for activities which are to be taken up and which result from further phases of the self-upbringing process. The first of these domains means the true educational dialogue that is the reciprocal openness of upbringing subjects. It allows the pupil to benefit from the form teacher’s experience, particularly considering his/her life example to follow. Meeting and engaging in dialogue with such kind of teacher can motivate the pupil to undertake self-upbringing. The second domain concerns the help that is given to the pupil in order to create the portrait of the self built with the processes of self-observation, self-analysis, self-assessment, and self-control. Role of the form teacher is to facilitate the pupil to obtain the self-knowledge of features, psychic virtues, attitudes, and behavior and alike, and to engage in deeper self-reflection in the perspective of achieved results and intents. The article indicates the necessity of using leisure in upbringing activities, seen here as a life sphere in which man freely undertakes activity which often deepens and masters chores, revealing their own points of views, interests and desires, abilities and talents. Discovering one’s own possibilities would be a good opportunity for the pupil to know themselves, develop their own initiatives, and understand the necessity of self-upbringing and the stimuli which foster it.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 2; 169-182
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oddziaływanie autorytetu w procesie samowychowania
    The Influence of Authority in the Process of Self-upbringing
    Autorzy:
    Miśkowiec, Ewa
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448694.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    autorytet
    samowychowanie
    aktywność własna
    praca nad sobą
    authority
    self-upbringing
    own activity
    work upon the self
    Opis:
    Samowychowanie to świadome i celowe kierowanie sobą, które wyraża się w aktywności własnej. Podejmowane wysiłki samowychowawcze wyrażają się w samodzielnym określaniu sobie celów, do których się dąży we własnym rozwoju, dobieraniu metod, ustalaniu wartości, stawianiu sobie zadań i wymagań oraz ocenianiu postępów. U podstaw samowychowania stoi przyswojenie sobie i zaakceptowanie ideału/wzorca „ja idealnego”, które będzie stanowić punkt wyjścia do reeksji i pod-jęcia pracy nad sobą, ale również będzie wyznaczać aktywność własną jednostki we wszystkich etapach samowychowania. Celem artykułu jest ukazanie roli jaką może odegrać uznany przez młodego człowieka autorytet w jego własnym rozwoju. Wskazane zostały elementy charakteryzujące istnienie autorytetu, takie jak: kształtowanie się autorytetu, sposób jego oddziaływania, funkcjonowanie w relacji osobowej oraz dobrowolność jego uznania. Mogą one pomóc młodym w procesie rozwoju, w dochodzeniu do osiągania własnego „ja”.
    Self-upbringing can be understood as conscious and goal oriented self-management revealed in one’s own activity. The self-upbringing efforts undertaken are expressed in the self-determination of goals that are pursued in their own development, choosing methods, determining values, setting tasks and requirements, and assessing progress. The foundation of self-upbringing indicates the acquisition and acceptance of the ideal/pattern of the “ideal I”, that will be treated as a starting point for reflection and work upon the self, and will guide the individual self-activity at each self-upbringing stage.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 5; 249-260
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Oblicza samotności w edukacji. Samotność i odosobnienie wśród zasad wychowania intelektualnego i kształtowania samodzielności poznawczej
    Loneliness in Education. Loneliness and Isolation Among the Rules of Intellectual Upbringing and Shaping Cognitive Independence
    Autorzy:
    Rembierz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1196696.pdf
    Data publikacji:
    2013-06-30
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    samotność
    odosobnienie
    osamotnienie
    wychowanie i samowychowanie intelektualne
    samodzielność poznawcza
    loneliness
    isolation
    solitude
    upbringing
    self upbringing
    cognitive independence
    Opis:
    Z wielością odcieni znaczeniowych słowa „samotność”, która występuje również w teorii i praktyce edukacyjnej, musi się liczyć refleksja pedagogiczna, dążąc do rozeznania roli samotności i odosobnienia w wychowaniu i samowychowaniu intelektualnym oraz w kształtowaniu samodzielności poznawczej. Posługiwanie się słowem „samotność” w refleksji pedagogicznej, mającej za zadanie doskonalenie teorii i praktyki edukacyjnej, wymaga porządkujących analiz. Trzeba się rozliczyć z rozpowszechnionymi nieporozumieniami w pojmowaniu samotności, której sens redukuje się do niepożądanego stanu osamotnienia i braku relacji z innymi. Na rozumieniu samotności jedynie jako osamotnienia nie można poprzestać, znając dziedzictwo myśli filozoficznej i pedagogicznej, wydobywającej głębszy i egzystencjalnie doniosły sens samotności. Antropologiczno-aksjologiczne rozumienie samotności jako siły oczyszczającej i wyzwalającej jest odmienne od eksponowania bolesnych doznań i przygnębienia, które współcześnie – co widać w dominujących internetowych treściach – przede wszystkim zespala się z samotnością. Dzięki właściwościom przypisanym samotności stanowi ona akt wyzwalania się z więzów społecznych krępujących niezależność myślenia i samodzielność poznawczą. Doświadczanie takiej samotności – jako odosobnienia wypracowanego dzięki samowychowaniu – pozwala kształtować wolność duchową i autonomię intelektualną. Wyuczoną bezradność w obliczu samotności kształtuje edukacja oparta na skrajnym redukcjonizmie („socjologizmie”), w którym człowieka postrzega się tylko jako wypadkową determinujących go sił przyrodnich i społecznych, a jego formowanie traktuje się jako urabianie elementu społeczeństwa. Przyznanie, iż człowiek posiada prawo do samotności, która przybiera postać odosobnienia, jest możliwe, gdy nie redukuje się go do wypadkowej sił przyrodnich i społecznych. Dzięki tej samotności może się kształtować indywidualny świat wewnętrzny, przeciwstawiający się naporowi sił społecznych. Uznanie faktu, że „człowiek uczy się zawsze sam”, eksponuje rolę wychowania i samowychowania intelektualnego, a także doświadczenia samotności i odosobnienia, które kształtują umiejętność samodzielnego uczenia się i umożliwiają samodzielność poznawczą.
    Pedagogical reflection must take into account numerous shades of meaning of the word ‘loneliness’ in both the theory and practice of education if it is to discover the role of loneliness and solitude in intellectual upbringing and self upbringing and in shaping cognitive independence. Using the word ‘loneliness’ in pedagogical reflection aiming at perfecting educational theory and practice requires ordering analyses. It is necessary to deal with common misunderstandings in the perception of loneliness, reduced to undesirable state of solitude and the lack of relations with others. It is not enough to understand loneliness only as solitude, while bearing in mind the heritage of philosophy and pedagogy, which reveal a deeper and existentially vital meaning of loneliness. Anthropological and axiological understanding of loneliness as a purifying and liberating force differs from emphasising painful feelings and dejection, which is contemporary associated with loneliness, as can be seen from comments on the Internet. Thanks to the features attributed to loneliness, it is an act of liberating from social ties constraining independent thinking and cognitive independence. Experiencing such loneliness, understood as solitude arrived at through self upbringing, allows an individual to shape his spiritual freedom and intellectual autonomy. Learned helplessness in the face of loneliness is shaped by education based on extreme reductionism (‘sociologism’) in which a man is perceived only as net force of natural and social forces acting on him, and his shaping is treated as shaping an element of society. Admitting that a man has the right to loneliness in a form of solitude is possible, if he is not reduced to net force of natural and social forces. Thanks to such loneliness, an individual inner world which opposes social forces can be created. Accepting the fact that ‘a person always learns alone’ emphasizes the role of intellectual upbringing and self upbringing as well as experiencing loneliness and solitude, which shape the ability of autonomous learning and lead to cognitive independence.
    Źródło:
    Horyzonty Wychowania; 2013, 12, 23; 55-75
    1643-9171
    2391-9485
    Pojawia się w:
    Horyzonty Wychowania
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies