Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "CUKRZYCA" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Study of health risks in patients with type 2 diabetes by assessing their diet
Badanie zagrożeń zdrowia pacjentów z cukrzycą typu 2 za pomocą oceny ich sposobu żywienia
Autorzy:
Grochowska-Niedworok, Elżbieta
Szczepańska, Elżbieta
Całyniuk, Beata
Kardas, Marek
Muc-Wierzgoń, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1038970.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
nutrition
energy
diabetes
odżywianie
wartość energetyczna
cukrzyca
Opis:
Treating diabetes is a complex process covering proper diet, regular and moderate physical activity and medication. The basis of diet planning is to determine the energy requirements, considering the age, sex, physical activity, physiological condition, concomitant diseases and body mass of the patient. The aim of the study was to evaluate the energy value of meals consumed by patients with type 2 diabetes considering their age, sex and body mass. MATERIAL AND METHODS The study was performed three times on 100 patients, including 52 men and 48 women. It consisted in a 24-hour diet recall and performing anthropometric measures. To evaluate the energy value of meals, the Dieta 2 computer program was used, whereas the Statistica 7.1 program was used for statistical analyses purposes. RESULTS Among the men and women of all the age groups, the daily energy requirements were lower comparing to the dietary recommendations. Moreover, the energy value of individual meals was lower in comparison to the recommendations, excluding dinner which for all the age and weight groups (excluding men aged 31–50 of 90–99kg body mass and women over 75 years of age of 60–69 kg body mass) provided more energy comparing to the recommended value. The energy value of individual meals consumed by the studied patients regardless of their age, weight and body mass was lower comparing to the dietary recommendations. An improper distribution of energy in daily rations and its inadequate division in meals was noted, regardless of the age and sex of the studied subjects. CONCLUSIONS A 24-hour diet recall is an element enabling possible health risks assessment, including undernutrition, overweight or obesity in patients with type 2 diabetes.
Leczenie cukrzycy jest procesem kompleksowym i obejmuje stosowanie odpowiedniej diety, regularnej i umiarkowanej aktywności fizycznej oraz przyjmowanie leków. Podstawą planowania diety jest ustalenie zapotrzebowania energetycznego, które powinno uwzględniać wiek, płeć, aktywność fizyczną, stan fizjologiczny, współistnienie chorób oraz masę ciała pacjenta. Celem pracy była ocena wartości energetycznej posiłków spożywanych przez pacjentów z cukrzycą typu 2, z uwzględnieniem ich płci, wieku i masy ciała. MATERIAŁ I METODY Badanie zostało przeprowadzone trzykrotnie. Uczestniczyło w nim 100 pacjentów, w tym 52 mężczyzn i 48 kobiet. Składały się na nie 24-godzinny wywiad żywieniowy oraz pomiary antropometryczne. Do oceny wartości energetycznej posiłków posłużono się programem komputerowym Dieta 2, do analiz statystycznych wykorzystano program Statistica 7.1. WYNIKI Dla mężczyzn i kobiet we wszystkich grupach wiekowych dobowa podaż energii była niższa od wskazywanej w zalecaniach żywieniowych. Także wartość energetyczna poszczególnych posiłków była niższa od zalecanej, z wyjątkiem posiłku obiadowego, który we wszystkich grupach wiekowych i wagowych (poza mężczyznami w wieku 31–50 lat i masie ciała 90–99 kg oraz kobietami powyżej 75 lat i masie ciała 60–69 kg) dostarczał więcej energii od ilości rekomendowanej. Wartość energetyczna poszczególnych posiłków spożywanych przez badanych pacjentów niezależnie od ich płci, wieku i masy ciała była niższa od zaleceń żywieniowych. Stwierdzono nieprawidłowy rozkład energii zawartej w dziennej racji pokarmowej i podział jej na posiłki, niezależnie od płci i wieku badanych osób. WNIOSEK 24-godzinny wywiad żywieniowy jest elementem umożliwiającym ocenę możliwości wystąpienia zagrożeń zdrowia, w tym niedożywienia, nadwagi lub otyłości, u pacjentów z cukrzycą typu 2.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 5; 15-21
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zastosowanie komórek macierzystych w leczeniu cukrzycy
Stem cell treatment for diabetes
Autorzy:
Nowak, Dorota
Klakla, Katarzyna
Fatyga, Edyta
Błażelonis, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039062.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
komórki macierzyste
cukrzyca
leczenie
stem cells
diabetes
treatment
Opis:
Immunomodulatory features, unlimited possibilities of self-renewal, multidirectional differentiation, the ability to selectively migrate to the injury site – these are the features of stem cells which allow them to be seen as a promising therapeutic tool. The study shows the division of stem cells on the basis of their ability to differentiate and origin, the source of their acquisition and the possible therapeutic effect on diabetes and its organ complications. The safety aspects as well as the limitations of the analysed methods are discussed.
Właściwości immunomodulacyjne, nieograniczone możliwości samoodnawiania, wielokierunkowe różnicowanie oraz zdolność selektywnej migracji do miejsca uszkodzeń – to cechy komórek macierzystych, pozwalające postrzegać je jako obiecujące narzędzie terapeutyczne. W pracy omówiono podział komórek macierzystych ze względu na zdolność różnicowania i pochodzenie, źródła ich pozyskiwania oraz możliwy efekt terapeutyczny w cukrzycy i jej powikłaniach narządowych. Analizowano również aspekty bezpieczeństwa oraz ograniczenia omawianej metody.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 5; 71-76
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Eating habits of patients with type 2 diabetes mellitus with regard to body mass index
Nawyki żywieniowe pacjentów z cukrzycą typu 2 z uwzględnieniem wskaźnika masy ciała
Autorzy:
Janion, Karolina
Szczepańska, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/765988.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
BMI
diabetes mellitus
eating habits
cukrzyca
nawyki żywieniowe
Opis:
INTRODUCTION: Recent years have seen a significant increase in the incidence of diabetes mellitus, type 2 diabetes in particular, which closely correlates with the growing problem of overweight and obesity. The aim of the study was to compare eating habits among type 2 diabetic patients with varying body weight as well as to verify whether there was a relationship between dietary habits and the body mass index in these patients. MATERIAL AND METHODS: The study was conducted in diabetology outpatient clinics. A total of 353 diabetic patients participated in the study. The study consisted of two parts, i.e. authors' questionnaire and anthropometric measurements. RESULTS: The recommended number of 4–5 meals a day was declared by 48.6% of subjects with normal body weight, 50.3% of overweight and 48.4% of obese patients. Daily consumption of breakfast was confirmed by 77.1%, 73.9% and 77.8% of respondents, respectively. Daily consumption of whole-grain bread and coarse grits was mostly declared by subjects with normal body weight (62.8%), followed by overweight and obese patients (22.9% and 23%, respectively). Daily consumption of milk and fermented dairy beverages was reported by 24.3% and 15.7% of subjects with normal body weight, 22.3% and 14.7% of overweight patients as well as by 16.7% and 12% of obese patients, respectively. CONCLUSIONS: Eating habits among patients with type 2 diabetes are varied, with healthy eating habits dominating in subjects with normal body weight. A relationship was found between the patients’ BMI values and some of the eating habits as well as consumption rates of various food products.
WSTĘP: W ostatnich latach odnotowuje się znaczący wzrost zachorowalności na cukrzycę, zwłaszcza typu 2, co ściśle koreluje z narastającym problemem nadwagi i otyłości. Celem pracy było porównanie nawyków żywieniowych pacjentów z cukrzycą typu 2 o różnej masie ciała oraz odpowiedź na pytanie, czy występują zależności pomiędzy nawykami a wskaźnikiem masy ciała (BMI) badanych osób. MATERIAŁ I METODY: Badanie zostało przeprowadzone w poradniach diabetologicznych wśród 353 pacjentów z cukrzycą. Składało się z dwóch części – przeprowadzenia ankiety z wykorzystaniem autorskiego kwestionariusza oraz wykonania pomiarów antropometrycznych. WYNIKI: Spożywanie zalecanej liczby 4–5 posiłków w ciągu dnia zadeklarowało 48,6% osób z prawidłową masą ciała, 50,3% z nadwagą oraz 48,4% z otyłością. Codzienne spożywanie I śniadania potwierdziło odpowiednio 77,1%, 73,9% oraz 77,8% z nich. Codzienną konsumpcję pełnoziarnistego pieczywa i gruboziarnistych kasz najczęściej deklarowały osoby z prawidłową masą ciała (62,8%), rzadziej osoby z nadwagą i otyłością, odpowiednio 22,9% i 23% wskazań. Spożycie mleka i mlecznych napojów fermentowanych każdego dnia deklarowało odpowiednio 24,3% i 15,7% osób z prawidłową masą ciała, 22,3% i 14,7% z nadwagą oraz 16,7% i 12% z otyłością. WNIOSKI: Nawyki żywieniowe badanych pacjentów z cukrzycą typu 2 są zróżnicowane, przy czym największą liczbę prawidłowych nawyków żywieniowych zaobserwowano u osób z prawidłową masą ciała. Stwierdzono, iż występuje zależność pomiędzy BMI badanych pacjentów a niektórymi nawykami żywieniowymi i częstością spożycia poszczególnych produktów spożywczych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 363-370
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comparison of course of infections and antibiotherapy in patients with and without diabetes mellitus – one center experience
Porównanie przebiegu infekcji oraz zastosowanej antybiotykoterapii u pacjentów chorych na cukrzycę i bez cukrzycy – doświadczenie jednego centrum medycznego
Autorzy:
Stec, Maria
Suleja, Agata
Kuczmik, Wiktoria
Mroskowiak, Aleksandra
Migacz, Maciej
Holecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21265478.pdf
Data publikacji:
2023-12-04
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
infekcje
terapia antybiotykowa
diabetes
infections
antibiotic therapy
cukrzyca
Opis:
INTRODUCTION: Infections affect all patients, including those with diabetes mellitus (DM), which can determine the course of infection. The aim of the study was to compare the course and treatment of infection in patients with DM and without DM. MATERIAL AND METHODS: 180 medical records of patients hospitalized in 2021 at the Department of Internal Medicine, Autoimmune and Metabolic Diseases in Katowice, with infections were analyzed. The analysis included age, sex, clinical diagnosis, DM treatment, antibiotic therapy, and laboratory parameters. The Statistica program was used for statistical analysis. RESULTS: The most prevalent reasons for hospitalization in both groups were: pneumonia in the course of COVID-19 (35.5% DM vs 33.7% non-DM) and urinary tract infections (26.3% DM vs 19.2% non-DM). Significantly more non-DM patients required polyantibiotic treatment (69.7% DM vs 89.4% non-DM). The most frequently used antibiotics were β-lactams (59.2% DM vs 57.7% non-DM). In-hospital mortality was 20% (21% DM vs 19.2% non-DM). The length of hospitalization was 1–35 days, the median in the whole group was 9 days (10 days DM vs 8 days non-DM). Both the initial and terminal CRP concentrations were analyzed. The median of the initial value was 71.6 (72.3 DM vs 66.2 non-DM) and the median of the terminal value was 17.15 (17.9 DM vs 15.3 non-DM). The glucose concentration on admission was assessed with the median 123.5 mg/dL (156 mg/dL DM vs 107 mg/dL non-DM). CONCLUSIONS: Many DM complications are well known, yet the course and treatment of infection do not differ significantly in patients with DM and without DM. Despite that, each patient should be considered individually, so the chosen treatment constitutes an optimized therapy.
WSTĘP: Zakażenia występują u wszystkich pacjentów, w tym także u chorych na cukrzycę (diabetes mellitus – DM), której współwystąpienie może jednak determinować przebieg zakażenia. Celem pracy było porównanie przebiegu i leczenia infekcji u chorych z DM i bez DM. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano dokumentację medyczną 180 pacjentów hospitalizowanych w 2021 r. w Klinice Chorób Wewnętrznych, Autoimmunologicznych i Metabolicznych w Katowicach z powodu infekcji. W analizie uwzględniono wiek, płeć, rozpoznanie kliniczne, metodę leczenia DM, antybiotykoterapię i parametry laboratoryjne. Do analizy statystycznej wykorzystano program Statistica. WYNIKI: Najczęstszymi przyczynami hospitalizacji w obu grupach były: zapalenie płuc w przebiegu COVID-19 (35,5% DM vs 33,7% bez DM) oraz infekcje dróg moczowych (26,3% DM vs 19,2% bez DM). Istotnie więcej pacjentów bez DM wymagało leczenia z użyciem wielu antybiotyków (69,7% DM vs 89,4% bez DM). Najczę-ściej stosowanymi antybiotykami były β-laktamy (59,2% DM vs 57,7% bez DM). Śmiertelność wewnątrzszpitalna wyniosła 20% (21% DM vs 19,2% bez DM). Czas hospitalizacji wynosił 1–35 dni, mediana w całej grupie wyniosła 9 dni (10 dni w przypadku DM vs 8 dni bez DM). Analizowano zarówno początkowe, jak i końcowe stężenie CRP. Mediana wartości początkowej wyniosła 71,6 (72,3 DM vs 66,2 bez DM), a mediana wartości końcowej 17,15 (17,9 DM vs 15,3 bez DM). Mediana stężenia glukozy przy przyjęciu wynosiła 123,5 mg/dL (156 mg/dL DM vs 107 mg/dL bez DM). WNIOSKI: Wiele powikłań DM jest dobrze znanych, jednak przebieg i leczenie infekcji nie różnią się istotnie u pacjentów z DM i bez DM. Mimo to do każdego pacjenta należy podchodzić indywidualnie, tak aby wybrane leczenie stanowiło zoptymalizowaną terapię.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 217-225
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Which factors affect electrophysiological parameters in patients undergoing surgery for carpal tunnel syndrome?
Jakie czynniki wpływają na elektrofizjologiczne parametry przewodzenia u pacjentów poddanych operacyjnemu leczeniu zespołu cieśni nadgarstka?
Autorzy:
Wierzbicki, Krzysztof
Linart, Cezary
Bugdol, Monika
Ślusarz, Krystian
Romanek, Karolina
Tadeusiak, Bartosz
Adamczyk-Sowa, Monika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16454761.pdf
Data publikacji:
2023-10-04
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
carpal tunnel syndrome
diabetes
smoking
zespół cieśni nadgarstka
cukrzyca
palenie
Opis:
INTRODUCTION: Carpal tunnel syndrome (CTS) is an upper limb neuropathy that occurs as a result of compression of the median nerve in the carpal tunnel and is the most common mononeuropathy in the general population. The aim of the study was to assess the electrophysiological parameters of the median nerve before and 6 months after surgical treatment of CTS in patients with a history of smoking and comorbidities. MATERIAL AND METHODS: 84 patients with CTS who were eligible for surgery were enrolled in this prospective study. Electrophysiological tests were performed in the patients before and 6 months after surgery for CTS. RESULTS: The results of the study prove that smoking and diabetes significantly worsen the electrophysiological parameters in patients undergoing surgical treatment of CTS. CONCLUSIONS: Smoking and diabetes cause a significantly worse prognosis in patients after surgery for CTS.
WSTĘP: Zespół cieśni nadgarstka (ZCN) jest neuropatią kończyny górnej, pojawiającą się w wyniku ucisku nerwu pośrodkowego w kanale nadgarstka. Celem badania była ocena parametrów elektrofizjologicznych nerwu pośrodkowego przed leczeniem i 6 miesięcy po leczeniu operacyjnym ZCN u pacjentów obciążonych nikotynizmem oraz chorobami współistniejącymi. MATERIAŁ I METODY: Do prospektywnego badania włączono 84 pacjentów z rozpoznanym klinicznie i elektrofizjologicznie ZCN kwalifikowanych do leczenia operacyjnego. U każdego pacjenta przed leczeniem oraz 6 miesięcy po leczeniu operacyjnym ZCN przeprowadzono badanie elektrofizjologiczne. WYNIKI: Uzyskane wyniki dowodzą, że nikotynizm i cukrzyca istotnie pogarszają parametry elektrofizjologiczne u pacjentów poddanych leczeniu operacyjnemu ZCN. WNIOSKI: Nikotynizm i cukrzyca są niekorzystnymi rokowniczo czynnikami u osób operowanych z powodu ZCN.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 182-189
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Concomitance of psoriasis with systemic metabolic diseases – an interdisciplinary problem
Współwystępowanie łuszczycy z układowymi chorobami metabolicznymi – problem interdyscyplinarny
Autorzy:
Grabarek, Beniamin O.
Michalska-Bańkowska, Anna
Krzaczyński, Jakub
Wcisło-Dziadecka, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035428.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
psoriasis
diabetes
hypertension
metabolic syndrome
łuszczyca
cukrzyca
nadciśnienie tętnicze
zespół metaboliczny
Opis:
INTRODUCTION: The aim of this study was to assess how often psoriasis co-occurs with diabetes, hypertension, and metabolic syndrome. The intention of the authors is to draw the attention of general practitioners, to the complex clinical picture of psoriasis, the implications of internist diseases, and thus the need to provide patients with interdisciplinary care. MATERIAL AND METHODS: A survey on the prevalence of metabolic systemic comorbidities with psoriasis was performed on a group of 32 patients diagnosed with common psoriasis (20 men and 12 women). The characteristics of the study group are as follows (mean ± standard deviation): age 53.9 ± 10.4 years, height 169.9 ± 1.5 cm, body weight 88.8 ± 21.5 kg, BMI 30.65 ± 6.18, waist circumference 108.34 ± 17.14 cm. RESULTS: Of the 32 patients with psoriasis, syndrome X and hypertension were found in 15 patients, diabetes in 7, diabetes and metabolic syndrome in 9 patients, hypertension and metabolic syndrome in 9, hypertension and diabetes in 6 and concomitant concurrent diabetes, metabolic syndrome and hypertension in 14 patients. CONCLUSIONS: Patients with psoriasis should be given interdisciplinary, comprehensive specialist care due to the increased risk of comorbidity of systemic diseases. The coexistence of systemic diseases in patients with psoriasis, exacerbates existing inflammation. The general practitioner plays a key role in the entire diagnostic and therapeutic process of psoriasis, therefore better understanding of the complex pathomechanisms underlying this dermatosis is necessary, which is the key to effective and safe pharmacotherapy.
WSTĘP: Celem niniejszej pracy była ocena częstości współwystępowania łuszczycy z cukrzycą, nadciśnieniem tętniczym i zespołem metabolicznym. Zamiarem autorów jest zwrócenie uwagi lekarzy rodzinnych na złożony obraz kliniczny łuszczycy, implikacje ze schorzeniami internistycznymi, a tym samym konieczność objęcia chorych opieką interdyscyplinarną. MATERIAŁ I METODY: Ankietę dotyczącą częstości występowania metabolicznych układowych chorób współistniejących z łuszczycą przeprowadzono w grupie 32 pacjentów z rozpoznaną łuszczycą zwykłą (20 mężczyzn i 12 kobiet). Charakterystyka grupy badanej przedstawia się następująco (średnia ± odchylenie standardowe): wiek 53,9 ± 10,4 roku, wzrost 169,9 ± 1,5 cm, masa ciała 88,8 ± 21,5 kg, BMI 30,65 ± 6,18, obwód talii 108,34 ± 17,14 cm. WYNIKI: Spośród 32 pacjentów z łuszczycą zespół X i nadciśnienie stwierdzono u 15, cukrzycę u 7, cukrzycę i zespół metaboliczny u 9, nadciśnienie tętnicze i zespół metaboliczny u 9, nadciśnienie tętnicze i cukrzycę u 6, natomiast współwystępowanie cukrzycy, zespołu metabolicznego i nadciśnienia tętniczego u 14 chorych. WNIOSKI: Pacjenci z łuszczycą powinni zostać objęci interdyscyplinarną, kompleksową opieką specjalistyczną ze względu na podwyższone ryzyko współwystępowania schorzeń układowych. Współwystępowanie w tej grupie internistycznych chorób ogólnoustrojowych nasila istniejący stan zapalny. Lekarz pierwszego kontaktu odgrywa główną rolę w całym procesie diagnostyczno-terapeutycznym łuszczycy. Niezbędne jest lepsze zrozumienie złożonych patomechanizmów leżących u podstaw tej dermatozy, co stanowi klucz do skutecznej i bezpiecznej farmakoterapii.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 236-242
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy występują istotne różnice w ilości zażywanych leków przeciwnadciśnieniowych między chorymi na cukrzycę i nadciśnienie tętnicze a chorymi na nadciśnienie tętnicze?
Are there any significant differences in the amount of antihypertensive drugs used between subjects with diabetes and hypertension and subjects with hypertension?
Autorzy:
Markowicz, Anna
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035718.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
cukrzyca
nadciśnienie
ilość stosowanych leków
diabetes
hypertension
amount of drugs used
Opis:
INTRODUCTION: Diabetes, as well as hypertension, cause significant deterioration in the quality of life as well as shortening the patient’s survival time. The aim of the study was to find answers to the following questions: 1) how many antihypertensive drugs are used by patients with hypertension and by patients with diabetes and hypertension; 2) are more antihypertensive drugs used by patients with impaired renal function; 3) are there any differences in the amount of antihypertensive drugs used between the observed groups. MATERIAL AND METHODS: The study included 300 consecutive patients qualified for urgent admission to the Department of Internal Medicine, Diabetology and Nephrology in Zabrze. The reason for admission was unstable blood pressure in subjects with hypertension and diabetes or hypertension without diabetes. Body weight and height were measured using an AED mechanical column scale. 24-hour automatic blood pressure measurement was performed with an Oscar 2 device. RESULTS: There were no statistically significant differences between the amount of medication used by patients with hypertension with or without diabetes. It was shown that along with deteriorating kidney function, the subjects used significantly more antihypertensive drugs (especially diabetic patients and those with hypertension). CONCLUSIONS: 1. Patients with hypertension and with or without diabetes use on average 3.53 ± 2.22 antihypertensive drugs. In this regard, differences between the studied groups were not demonstrated. 2. Along with deteriorating kidney function, the number of antihypertensive drugs used by patients increases, especially in patients with diabetes. 3. Along with deteriorating kidney function, the amount of antihypertensive medication used is higher in patients with diabetes and hypertension compared to hypertensive patients without diabetes.
WSTĘP: Cukrzyca oraz nadciśnienie tętnicze powodują zarówno istotne pogorszenie jakości życia, jak i skrócenie czasu przeżycia chorego. Celem pracy było znalezienie odpowiedzi na następujące pytania: 1) ile średnio leków przeciwnadciśnieniowych zażywa chory na nadciśnienie oraz chory na cukrzycę i nadciśnienie tętnicze; 2) czy na skutek upośledzenia czynności nerek chorzy zażywają większą ilość leków przeciwnadciśnieniowych; 3) czy występują różnice w ilości stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych między badanymi przez nas grupami. MATERIAŁ I METODY: Do badania włączyliśmy kolejnych 300 chorych zakwalifikowanych w trybie pilnym do przyjęcia do Kliniki Chorób Wewnętrznych, Diabetologii i Nefrologii w Zabrzu. Powodem przyjęcia były nadciśnienie tętnicze i cukrzyca lub nadciśnienie tętnicze bez cukrzycy. Pomiaru masy ciała oraz wzrostu dokonano przy użyciu mechanicznej wagi lekarskiej kolumnowej ze wzrostomierzem firmy AED. 24-godzinnego automatycznego pomiaru ciśnienia tętniczego krwi dokonano aparatem Oscar 2. WYNIKI: Nie wykazano znamiennych statystycznie różnic między ilością stosowanych leków u chorych na nadciśnienie z cukrzycą lub bez cukrzycy. Wykazano, że wraz z pogarszającą się czynnością nerek badani zażywali istotnie więcej leków przeciwnadciśnieniowych (szczególnie chorzy na cukrzycę i nadciśnienie tętnicze). WNIOSKI: 1. Chorzy na cukrzycę i nadciśnienie tętnicze oraz chorzy na nadciśnienie tętnicze bez cukrzycy stosują średnio 3,53 ± 2,22 leków spośród określonych grup leków przeciwnadciśnieniowych. Brak różnic w ilości zażywanych leków między badanymi grupami. 2. Wraz z pogorszeniem czynności wydalniczej nerek wzrasta ilość leków przeciwnadciśnieniowych zażywanych przez chorych, szczególnie u chorych na cukrzycę. 3. Wraz z pogorszeniem czynności nerek ilość stosowanych leków przeciwnadciśnieniowych jest większa u chorych na cukrzycę i nadciśnienie niż u chorych na nadciśnienie bez cukrzycy.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 209-215
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chirurgiczne leczenie otyłości – nowa metoda leczenia cukrzycy typu 2?
Surgical treatment of obesity – a new method of treatment for diabetes?
Autorzy:
Łącka-Gaździk, Beata
Grabowski, Dariusz
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1034727.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
operacje bariatryczne
cukrzyca typu 2
otyłość
bariatric surgery
type 2 diabetes
obesity
Opis:
At present, about 2 million people all over the world suffer from diabetes mellitus and it is estimated that this number will even reach over 300 million people in 2025. Diabetes is related to cardio-vascular complications, blindness, chronic kidney disease and is a reason for 60% of all non-traumatic lower limb amputations. Treating diabetes may lead to good metabolic control, but it cannot cure anyone from the disease. Obesity plays an important role in the pathogenesis of diabetes. A positive correlation between obesity and the development of diabetes is well known. One the most effective methods of treating obesity is bariatric surgery. The Roux-en-Y Gastric Bypass (RYGB) is the most popular surgical method of obesity treatment. Performing this procedure leads to a decrease in food intake as well as in disorders of food absorption and digestion. The results of several studies suggest that RYGB may be an effective method in assessing good metabolic control in patients suffering from morbid obesity. Moreover, a remission of diabetes occurs in the majority of patients on which bariatric surgery has been performed. The exact mechanism of this phenomenon remains not fully clear. It seems that the association of decreased food intake, changes in incretin hormone levels produced in the digestive system, and delayed stomach emptying is responsible for glycaemia reduction. This fact results in significant clinical implications, nevertheless, it is too early to perform a bariatric surgery procedures in non-obese type 2 diabetic patients. Plenty of long-term, well-documented clinical studies must be performed before surgical treatment will perhaps be an accepted method of type 2 diabetes treatment.
Na cukrzycę typu 2 choruje około 200 mln ludzi na całym świecie, a szacuje się, że do 2025 r. liczba ta wzrośnie do ponad 300 mln. Choroba ta jest związana ze zwiększoną umieralnością z powodu schorzeń układu sercowo-naczyniowego, a także z niewydolnością nerek i ślepotą, ponadto stanowi przyczynę 60% nieurazowych amputacji kończyn dolnych. Stosowane powszechnie metody leczenia cukrzycy typu 2 poprawiają czasowo wyrównanie metaboliczne, ale nie prowadzą do wyleczenia. W patogenezie cukrzycy typu 2 istotną rolę odgrywa otyłość. Ścisła zależność między otyłością a cukrzycą jest dobrze udokumentowana. Jedną z najskuteczniejszych metod leczenia otyłości znacznego stopnia są zabiegi chirurgiczne – bariatryczne. Najczęściej przeprowadzanym obecnie zabiegiem tego rodzaju jest wyłączenie żołądkowe (Roux-en-Y gastric bypass – RYGB), prowadzące do ograniczenia ilości spożywanego pokarmu oraz upośledzenia trawienia i wchłaniania substancji pokarmowych. Wyniki licznych badań wskazują, że postępowanie takie może być skuteczne w kontroli glikemii u chorobliwie otyłych chorych na cukrzycę typu 2. U większości chorych operowanych tą metodą dochodzi nawet do remisji cukrzycy. Zjawiska leżące u podstaw remisji cukrzycy są w tych przypadkach nie do końca poznane. Prawdopodobnie to połączenie diety niskokalorycznej, zmian w poziomie hormonów wydzielanych przez przewód pokarmowy, modyfikacji opróżniania żołądkowego, a być może samego obniżenia masy ciała, skutkuje normalizacją glikemii, czasem nawet trwałą. Wynikają z tego istotne implikacje kliniczne, za wcześnie jednak, by podejmować taką terapię u chorych na cukrzycę typu 2 bez towarzyszącej otyłości. Potrzeba jeszcze wielu wnikliwych, dobrze udokumentowanych, wieloletnich obserwacji klinicznych, zanim cukrzycę typu 2 będzie można, być może, leczyć operacyjnie.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2013, 67, 1; 40-46
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The significance and prognostic, diagnostic, and therapeutic potential of selected paracrine factors in type 2 diabetes
Znaczenie oraz potencjał prognostyczny, diagnostyczny i terapeutyczny wybranych czynników parakrynnych w cukrzycy typu 2
Autorzy:
Kuczera, Mariusz
Stocerz, Klaudia
Sokal, Arkadiusz
Glin, Magdalena
Orlińska, Kinga
Siwiec, Jan
Olczyk, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/40708610.pdf
Data publikacji:
2024-07-26
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
paracrine factors
type 2 diabetes
metabolic disorders
czynniki parakrynne
cukrzyca typu 2
zaburzenia metaboliczne
Opis:
Type 2 diabetes mellitus (T2DM) is one of the most common modern “disease of affluence”, characterized by hyperglycemia resulting from defective insulin secretion by pancreatic β cells and/or impaired tissue sensitivity to insulin. In Poland, the incidence of this metabolic disease is 5–8% and is still increasing. The consequences of the development of T2DM include, among others: changes in cardiovascular system, retinopathy, nephropathy and neuropathy. Due to medical progress, it is easier to control glycemia, as well as to predict the occurrence of this disease or the dynamics of its development and consequences. The molecules discussed in the article: growth differentiation factor 15 (GDF-15), mesencephalic astrocyte-derived neurotrophic factor (MANF) and fetuin-A, represent great promise both in the diagnosis and treatment of not only T2DM, but also obesity, which often accompanies T2DM. Most of the studies reported in the literature were performed on animal models, mainly mouse. This article presents arguments supporting the potential usefulness of the above-mentioned paracrine factors for prognostic, diagnostic and therapeutic purposes.
Cukrzyca typu 2 (type 2 diabetes mellitus – T2DM) to jedna z najczęściej występujących współczesnych chorób cywilizacyjnych, odznaczająca się hiperglikemią będącą skutkiem wadliwego wydzielania insuliny przez komórki β trzustki i/lub niewłaściwą wrażliwością tkanek na insulinę. W Polsce zapadalność na tę chorobę metaboliczną wynosi 5–8% i wciąż ma tendencję wzrostową. Konsekwencją rozwoju T2DM są m.in. zmiany w układzie sercowo-naczyniowym, retinopatia, nefropatia i neuropatia. Dzięki postępowi medycyny ułatwione jest kontrolowanie glikemii, jak również predykcja wystąpienia choroby bądź dynamiki jej rozwoju i następstw. Z omówionymi w artykule molekułami – różnicującym czynnikiem wzrostu 15 (growth differentiation factor 15 – GDF-15), śródmózgowym czynnikiem neurotroficznym pochodzenia astrocytarnego (mesencephalic astrocyte-derived neurotrophic factor – MANF) i fetuiną-A – wiążą się duże nadzieje zarówno w diagnostyce, jak i leczeniu nie tylko T2DM, ale również otyłości, która niejednokrotnie towarzyszy T2DM. Większość badań opisywanych w literaturze wykonywana była na modelu zwierzęcym, głównie mysim. Niniejszy artykuł przedstawia argumenty przemawiające za potencjalną użytecznością wspomnianych czynników parakrynnych w celach prognostycznych, diagnostycznych, jak również leczniczych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 179-186
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce metforminy w leczeniu cukrzycy u pacjentów z przewlekłą chorobą nerek
Metformin treatment in diabetic patients with chronic kidney disease
Autorzy:
Łącka-Gaździk, Beata
Grabowski, Dariusz
Grzeszczak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039179.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
metformina
cukrzyca
przewlekła choroba nerek
kwasica mleczanowa
metformin
diabetes
chronic kidney disease
lactic acidosis
Opis:
Metformin is a first line drug in type 2 diabetes treatment, and has several proven benefits including the reduction of acute cardiovascular episodes, which are the main cause of death in diabetic patients. Nevertheless, the use of metformin in diabetic patients suffering from chronic renal failure is limited due to its pharmacokinetic profile due to the potential risk of lactic acidosis. Lactic acidosis is a rare complication (the same risk in patients with or without metformin treatment) that can potentially appear especially when oxygen deficiency takes place. It seems that in some patients with stable chronic kidney disease and no serious history of other diseases, we might widen the therapeutic indications for prescribing metformin since there are definitely more benefits of using metformin than its early withdrawal from therapy. Some diabetological associations seem to liberalize the therapeutic indications for using metformin and arbitrally recommend prescribing this drug to patients with mild to moderate renal kidney disease. It seems that more evidence-based medical studies are necessary to carefully assess the role of metformin treatment in patients with severe renal failure. We hope that prospective, randomized studies planned to assess the efficacy and safety of metformin in diabetic patients with different stages of chronic renal failure will be performed soon.
Metformina jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu cukrzycy typu 2. Do udowodnionych korzyści jej stosowania należy m.in. zmniejszenie liczby incydentów sercowo-naczyniowych, stanowiących najczęstszą przyczynę zgonów u chorych z cukrzycą. U chorych z przewlekłą chorobą nerek metforminę – ze względu na profil farmakokinetyczny – ogranicza ryzyko wystąpienia kwasicy mleczanowej. Przedstawione wyniki badań pokazują, że kwasica mleczanowa jest bardzo rzadkim powikłaniem stosowania metforminy występującym z podobną częstością jak u chorych przyjmujących inne leki. Pojawienie się tego powikłania często było uwarunkowane współistnieniem dodatkowych czynników ryzyka prowadzących do niedotlenienia organizmu. Wydaje się, że u niektórych pacjentów, szczególnie ze stabilną chorobą nerek, bez obciążającego wywiadu, należy rozszerzyć wskazania do podawania metforminy, gdyż potencjalne ryzyko groźnych powikłań z tym związanych jest o wiele mniejsze niż po jej przedwczesnym odstawieniu. W zaleceniach wydawanych przez niektóre towarzystwa diabetologiczne zauważa się tendencję do liberalizacji wskazań do jej stosowania w leczeniu łagodnej i umiarkowanej postaci przewlekłej choroby nerek, wydaje się jednak, iż mają one charakter arbitralny. Rzetelna ocena możliwości stosowania metforminy u chorych w bardziej zaawansowanym stadium choroby nerek wymaga dalszych badań. Być może w przyszłości zostaną podjęte prospektywne, zrandomizowane badania z metforminą u chorych w różnych stadiach przewlekłej choroby nerek.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2012, 66, 6; 77-84
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Individual gut microbiological signature in obese diabetic spouses – case report and literature review
Analiza mikrobiomu jelitowego otyłych małżonków chorujących na cukrzycę – opis przypadku i przegląd literatury
Autorzy:
Piłot, Magdalena
Dzięgielewska-Gęsiak, Sylwia
Wolińska-Grabowska, Agnieszka
Muc-Wierzgoń, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27320341.pdf
Data publikacji:
2024-02-19
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
gut microbiome
spouses
obesity
type 2 diabetes
mikrobiom jelitowy
małżeństwo
otyłość
cukrzyca typu 2
Opis:
INTRODUCTION: Due to the fact that the gut microbiome signature becomes more pronounced in type 2 diabetes, a better understanding of the role of microflora in diabetes (existing dysbiosis) provides new insight into the pathophysiology of this disorder. This study focused on the gut microbiome profiles of a married couple with type 2 diabetes and obesity living for last 35 years in a shared household in terms of their nutritional status, lifestyle and diabetes treatment methods. At the same time, an attempt was made to answer the question of which factors have the most significant impact on the intestinal microbiome. MATERIAL AND METHODS: Medical interviews of subjects, anthropometric measurements, body composition, 24-hour nutritional interviews, glycemic control, and stool samples were analyzed. The quantitative and qualitative examination of the fecal intestinal flora was performed by the next-generation sequencing method. RESULTS: There were no significant differences in the study of the gut microbiome between the two subjects. The dominant bacterial phyla were Firmicutes and Actinobacteria, while Bacteroidetes and Proteobacteria shared smaller proportions, between 2 and 7%. Phylum Firmicutes was presented by the dominant Lachnospiraceae family (29–31%), Ruminococcaceae (16–19%), and Streptococcaceae (3–11%). The Actinobacteria phylum was proportionally less abundant and mainly represented by Bifidobacteriaceae (6–12%). CONCLUSIONS: May be the common living conditions have a significant influence on gut microbiota composition of diabetic spouses, despite differences in gender, comorbidities, diabetes therapy, diet and behaviors.
WSTĘP: Zmiany składu mikrobiomu jelitowego odgrywają istotną rolę w patofizjologii wielu schorzeń, w tym cukrzycy typu 2. Celem pracy była ocena profilu mikrobiomu jelitowego małżeństwa z otyłością i cukrzycą typu 2, mieszkającego 35 lat we wspólnym gospodarstwie domowym, pod względem stanu odżywienia, stylu życia i metod leczenia cukrzycy. Jednocześnie podjęto próbę odpowiedzi na pytanie, które czynniki mają największy wpływ na ewentualną dysbiozę jelitową. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano wyniki pomiarów antropometrycznych pacjentów, skład ich ciała, 24-godzinny wywiad żywieniowy, profil glikemii i próbki kału. Do ilościowego i jakościowego badania flory jelitowej w kale zastosowano metodę sekwencjonowania nowej generacji. WYNIKI: Nie stwierdzono znaczących różnic w badaniu mikrobiomu jelitowego pomiędzy małżonkami. Dominującymi gromadami bakterii były Firmicutes i Actinobacteria, podczas gdy Bacteroidetes i Proteobacteria występowały w proporcjach od 2 do 7%. Gromada Firmicutes była reprezentowana przez dominującą rodzinę Lachnospiraceae (29–31%), Ruminococcaceae (16–19%) i Streptococcaceae (3–11%). Gromada Actinobacteria była proporcjonalnie mniej liczna i reprezentowana głównie przez Bifidobacteriaceae (6–12%). WNIOSKI: Być może wspólne warunki życia mają najbardziej istotny wpływ na skład mikroflory jelitowej małżonków chorych na cukrzycę, mimo różnic dotyczących płci, schorzeń współistniejących, terapii cukrzycy, stosowanej diety i zachowań zdrowotnych.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2024, 78; 31-40
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Glikozaminoglikany – budowa, właściwości biochemiczne i znaczenie kliniczne
Glycosaminoglycans – structure, biochemical properties and clinical significance
Autorzy:
Sufleta, Agnieszka
Mazur-Zielińska, Henryka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1039390.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
glikozaminoglikany
miażdżyca
cukrzyca
niewydolność żylna
owrzodzenia podudzi
glycosaminoglycans
atherosclerosis
diabetes
venous insuffi ciency
crural
ulceration
Opis:
Glycosaminoglycans (gag) performs a great role in atherosclerosis, diabetic nephropathy, venous insufficiency, crural ulceration, uric acid diathesis, mucopolysaccharidosis, arthritis, osteitis, neoplasms, thyroid and kidney diseases. Disorders of the gag level are connected with disorders of metabolism of proteoglycans and hepar disfunction. Gag are characterized by a considerable heterogeneity.
Glikozaminoglikany (gag) odgrywają dużą rolę w patogenezie miażdżycy, nefropatii cukrzycowej, niewydolności żylnej, owrzodzeniach podudzi, skazie moczanowej, mukopolisacharydozie, zapaleniu stawów, zapaleniu kości, nowotworach, chorobach tarczycy i nerek. Zaburzenia dotyczące zmiany stężenia gag są prawdopodobnie wynikiem zaburzeń w metaboliźmie proteoglikanów, jak i związane są z dysfunkcją wątroby. Gag charakteryzuje znaczna heterogenność.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2010, 64, 5-6; 64-68
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rola stresu oksydacyjnego w cukrzycy ciążowej
The role of oxidative stress in gestational diabetes
Autorzy:
Stopińska, Kamila
Marzec, Adrianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2170102.pdf
Data publikacji:
2023-02-21
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
stres oksydacyjny
reaktywne formy tlenu
cukrzyca ciążowa
oxidative stress
reactive oxygen species
gestational diabetes mellitus
Opis:
Cukrzyca ciążowa (gestational diabetes mellitus – GDM) jest jedną z najczęstszych chorób prowadzących do powikłań w trakcie ciąży. Zauważono, że GDM towarzyszy nasilenie stresu oksydacyjnego. Celem niniejszej pracy jest podsumowanie stanu wiedzy na temat wpływu stresu oksydacyjnego na występowanie i przebieg GDM oraz jej odległe skutki. Przegląd ma także na celu sprawdzenie potencjalnych implikacji klinicznych związanych z GDM. Przeszukano bazy danych takie jak Pubmed, Scopus i Google Scholar. Artykuły wyszukiwano m.in. z użyciem fraz „gestational diabetes mellitus” i „oxidative stress”. Wykazano istotnie wyższy po-ziom stresu oksydacyjnego u kobiet z GDM, zarówno we krwi, jak i w łożysku. Stres oksydacyjny może być ściśle związany z patogenezą GDM. Ze względu na istotną rolę stresu oksydacyjnego w patofizjologii GDM wiele badań skupia się na poszukiwaniu substancji, które mogą zmniejszyć stężenie prooksydantów i zwiększyć udział antyoksydantów, tym samym poprawiając potencjał oksydacyjny. Stres oksydacyjny odgrywa kluczową rolę w patogenezie i patofizjologii GDM. Ponieważ jest to choroba, która może prowadzić do wielu powikłań zarówno u matki, jak i u płodu, jej wczesne wykrycie i skuteczne leczenie wymaga szczególnej uwagi. Ocena możliwości zastosowania parametrów stresu oksydacyjnego jako biomarkerów do wczesnego wykrywania GDM wymaga dalszych szczegółowych badań.
Gestational diabetes mellitus (GDM) is one of the most common diseases that leads to complications during pregnancy. It has been noticed that GDM is accompanied by an increase in oxidative stress. The aim of this study is to summarize the state of knowledge on the influence of oxidative stress on the occurrence and course of gestational diabetes as well as its long-term effects. This review also aims to examine the potential clinical implications of GDM. Databases such as Pubmed, Scopus, and Google Scholar were searched. Articles were searched for using the phrases “gestational diabetes mellitus” and “oxidative stress”. A significantly higher level of oxidative stress was found in women with GDM, both in the blood and in the placenta. Oxidative stress may be closely related to the pathogenesis of GDM. Due to the important role of oxidative stress in the pathophysiology of GDM, many studies have focused on finding substances that can reduce the concentration of prooxidants and increase the proportion of antioxidants, thereby improving the oxidative potential. Oxidative stress plays a key role in the pathogenesis and pathophysiology of GDM. As it is a disease that can lead to a number of complications for both the mother and the fetus, its early detection and effective treatment require special attention. Further detailed research is required to evaluate the possibility of using the parameters of oxidative stress as biomarkers for the early detection of GDM.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2023, 77, 1; 30-36
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The use of metformin in patients with chronic kidney disease
Stosowanie metforminy w przewlekłej chorobie nerek
Autorzy:
Mąka, Michalina
Olszańska, Ewa
Dubielak, Katarzyna
Domek, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035901.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
hypoglycemia
diabetes
chronic kidney disease
metformin
diabetic nephropathy
cukrzyca
metformina
nefropatia cukrzycowa
hiperglikemia
przewlekla choroba nerek
Opis:
Diabetes is a disease that affects about 4% of the population, and its incidence has been growing steadily. Increasingly more young people have to face this illness, and therefore more people suffer from chronic complications. The most frequent disorder of diabetics is diabetes nephropathy. This complication makes people‘s lives very difficult – not only the life of the patients but also the doctors who must strongly restrict the base of pharmaceuticals which can be used by these patients. Metformin has become a hope for people suffering from diabetes. This medicine has many advantages such as a decrease in glycaemia through many mechanisms. Simultaneously, it does not expose diabetics to hypoglycaemia. It reduces the death rate and protects patients‘ hearts. Additionally, it positively influences body weight, and it is taken orally. Currently, this medicine is also recommended in pre-diabetes states. Unfortunately, the chronic disease of the kidneys which usually occurs during diabetes does not enable the use of metformin. According to the Polish Diabetes Association, the dose of metformin should be reduced by half in the third phase of chronic kidney disease. In next phases, metformin should be thoroughly abandoned. There are opinions about the positive influence of metformin on people suffering from kidney disorders. The above article summarizes the current knowledge of using metformin and analyzes the latest research which describe its functioning. Additionally, it confronts two stances about the use of metformin in chronic kidney disease.
Cukrzyca jest chorobą, która dotyka około 4% populacji, a częstość jej występowania stale rośnie. Chorują coraz młodsze osoby, stąd problem przewlekłych powikłań dotyczy coraz większej liczby osób. Najczęstszym powikłaniem osób z cukrzycą jest nefropatia cukrzycowa, która stanowi problem nie tylko chorych, lecz także lekarzy, którzy muszą w dużym stopniu ograniczyć bazę leków stosowanych u tych pacjentów. Nadzieją dla osób chorych na cukrzycę stała się metformina – lek o wielu zaletach. Obniża glikemię drogą wielu mechanizmów, jednocześnie nie narażając na epizody hipoglikemii, zmniejsza śmiertelność, działa kardioprotekcyjnie, wykazuje korzystny wpływ na masę ciała i jest stosowana doustnie. Obecnie wskazana również w stanach przedcukrzycowych. Barierą do stosowania metforminy okazała się przewlekła choroba nerek, która rozwija się w przebiegu cukrzycy. Według Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego powinno się zredukować dawkę metforminy o połowę w III stadium przewlekłej choroby nerek, natomiast powyżej tego stadium, odstawić całkowicie. Pojawiły się również doniesienia o pozytywnym wpływie tego leku u chorych z powikłaniami nerkowymi. Artykuł podsumowuje obecny stan wiedzy na temat zastosowania metforminy, analizuje najnowsze badania, które opisują mechanizmy jej działania, a także konfrontuje dwa stanowiska odnośnie do stosowania metforminy w przewlekłej chorobie nerek.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2017, 71; 14-18
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Use of low-carbohydrate diets in patients with type 2 diabetes
Rozważania na temat stosowania diety niskowęglowodanowej u chorych na cukrzycę typu 2
Autorzy:
Oleszko, Agnieszka
Szczepańska, Elżbieta
Jośko-Ochojska, Jadwiga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035572.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
diet
type 2 diabetes
glycaemia
carbohydrate
clinical recommendation
dieta
cukrzyca typu 2
glikemia
węglowodany
zalecenia kliniczne
Opis:
The treatment of type 2 diabetes should be supported with a proper diet paired with physical activity at every stage of therapy. Carbohydrates are key macronutrients with a direct effect on the level of postprandial glycaemia. For the past several decades, dietary intervention studies investigating and comparing the effects of limiting carbohydrate intake in favour of other macronutrients have been carried out. A low-carbohydrate diet has been and still is suggested by some experts as well as patient organizations as the most effective option that is associated with the smallest risk of side effects. The recommendations, however, have not been supported with evidence from high quality randomized control trials. The aim of this work is to review the published meta-analyses of randomized control trials, which compared the parameters relevant for the treatment of diabetes, including fasting plasma glucose, glycated haemoglobin, the lipid profile and weight loss. Currently, there is insufficient scientific evidence allowing a uniform recommendation to be made regarding the optimum amount of carbohydrates in the daily diet, hence the relevant recommendations should be tailored to each patient. In dietary interventions among type 2 diabetes, lowering the patient’s diet energy content is of primary importance, as well as the quality of ingested macronutrients, especially carbohydrates and fats.
Leczenie cukrzycy typu 2 na każdym etapie powinno być wspomagane odpowiednią dietą połączoną z aktywnością fizyczną. Kluczowym makroskładnikiem diety, mającym bezpośredni wpływ na wzrost glikemii po posiłku, są węglo-wodany. Od kilkudziesięciu lat badane są efekty interwencji dietetycznych polegających na ograniczeniu procentowego udziału węglowodanów w diecie na rzecz innych makroskładników. Dieta niskowęglowodanowa była i nadal jest sugerowana przez niektórych ekspertów oraz środowiska pacjentów jako najskuteczniejsza i niosąca najmniejsze ryzyko skutków ubocznych. Sugestie te nie są jednak poparte dowodami pochodzącymi z wysokiej jakości randomizowanych kontrolowanych badań klinicznych. Praca stanowi przegląd publikowanych w ostatnich latach metaanaliz randomizowanych kontrolowanych badań porównujących parametry mające znaczenie dla leczenia cukrzycy: glikemię na czczo, hemoglobinę glikowaną, lipidogram oraz redukcję masy ciała. Obecnie brak wystarczających dowodów naukowych do zalecania jednej, optymalnej ilości węglowodanów w diecie, wobec czego zalecenia te powinny być indywidualizowane. Większą rolę w podejmowanych interwencjach dietetycznych u chorych na cukrzycę typu 2 mają obniżenie całkowitej wartości energetycznej diety oraz jakość dostarczanych makroskładników, szczególnie węglowodanów i tłuszczów.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2018, 72; 287-293
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies