Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "resztki pożniwne" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Mineralizacja w glebie resztek roslinnych o zroznicowanej zawartosci azotu
Autorzy:
Diatta, J B
Grzebisz, W.
Wyrwa, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/803838.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
resztki pozniwne
gleby
gleboznawstwo
mineralizacja
zawartosc azotu
Opis:
W 7-mio tygodniowym doświadczeniu inkubacvjnym badano wpływ liści rzodkwi (49.6 mg N/kg s.m.), buraka (32.0), dębu (23.0), lipy (21.8), łodyg rzodkwi (30.5) oraz rośliny na intensywność wydzielania CO₂, zawartość Corg., azotu mineralnego i ruchomego w glebie. Kumulatywna suma wydzielonego CO₂, oraz zawartość Nog w glebie po 14-tu dniach inkubacji zależała od zawartości azotu w inkubowanym materiale roślinnym. Roślina zwiększała szybkość rozkładu azotu organicznego w glebie. Żywe korzenie roślin stabilizowały zawartość substancji organicznej w glebie inkubowanej z materiałem roślinnym o relatywnie niskiej zawartości azotu. Martwe korzenie stabilizowały zawartość Corg w glebie nawożonej mineralnie i resztkami roślinnymi bogatymi w azot.
The effect of winter wheat seedlings on decomposition of leaves of radish (49.6 g N/kg of d.m.), beet (32.0), oak (23.0), linden (21.8) and stems of radish (30.5) in a 7 weeks period was studied. Cumulative sum of evolved CO₂ in 14 days periods, N mineral and N easily available from organic N and organic C were measured. The total amount od CO₂ evolved during 14-th days and total nitrogen in the soil were highly dependent on the initial N content in incubated plant residues. As a result of plant incorporation into soil the rate of decomposition of plant residues increased. Living roots have stabilized soil organic matter content in treatments with plant residues relatively poor in initial N. Dead roots have hampered the "priming effect" of leaves of radish rich in initial N.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1993, 411; 29-36
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sorpcja miedzi w glebie inkubowanej z resztkami roslinnymi
Autorzy:
Grzebisz, W
Kocialkowski, W.Z.
Diatta, J.B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/799829.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
resztki pozniwne
gleby
gleboznawstwo
gleby brunatne
mineralizacja
sorpcja
miedz
Opis:
Celem przeprowadzonych badań było określenie sorpcji miedzi w glebie w następstwie jej inkubacji z resztkami roślinnymi o zróżnicowanej zawartości azotu (lucerna, słoma sojowa i pszenna). Wielkość sorpcji oceniono za pomocą parametrów sorpcji wg pojedynczego i podwójnego równania Langmuir'a. Ilość zasorbowanej miedzi zmniejszyła się w następstwie wprowadzenia do gleby resztek roślinnych bogatych w azot. Przyczyną jej spadku był wzrost zawartości amonowej formy azotu w glebie. Przewaga ujemnych zależności korelacyjnych między amax, b oraz zawartością formy amonowej azotu sugeruje istnienie konkurencji o miejsce wiązania między kationem amonowym powstającym w procesie rozkładu resztek roślinnych a miedzią.
The objective of this work was to determine adsorption of copper in soils incubated with crop residues such alfaalfa, soybean and wheat straw. Adsorption of copper was assessed by means of sorption parameters of the single and double Langmuir equations. Copper adsorption in the soil has been decreased due to incorporation of crop residues rich in nitrogen. The main reason of the decreased amount of adsorbed copper was the increse of ammonium nitrogen content in the soil. The negative values of correlations between the amount of adsorbed copper and the amount of ammonium nitrogen in the soil incubated with plant residues suggest occurence of antagonism between these cations.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1993, 411; 305-310
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charakterystyka kwasow huminowych powstalych w procesie rozkladu resztek roslinnych
Autorzy:
Gonet, S S
Debska, B.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/796496.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
spektrofotometria
resztki pozniwne
gleby
gleboznawstwo
metody badan
biodegradacja
kwasy huminowe
Opis:
Zbadano wpływ czasu inkubacji resztek roślinnych kukurydzy, lucerny i pszenicy na właściwości optyczne i strukturę kwasów huminowych. Badania prowadzono w oparciu o modelowe doświadczenie laboratoryjne. Dla wyseparowanych kwasów huminowych wykonano analizy właściwości optycznych, widm w podczerwieni i ultrafiolecie. Wykazano, że nawożenie resztkami pozbiorowymi modyfikuje właściwości kwasów huminowych. Podczas rozkładu resztek pozbiorowych lucerny i kukurydzy w porównaniu z resztkami pozbiorowymi pszenicy, powstają kwasy huminowe w mniejszym stopniu różniące się właściwościami od kwasów huminowych gleby. Stwierdzono ponadto, że właściwości kwasów huminowych wyekstrahowanych z resztek pszenicy, odbiegają od właściwości tych kwasów wyodrębnionych z lucerny i kukurydzy.
Influence of incubation time on decomposition of plant residues (maize, alfalfa and wheat) on the optical properties and structure of humic acids was examined. For isolated humic acids, the analysis of optical properties as well as IR- and UV-spectra were made. During decomposition of alfalfa and maize residues there are produced humic acids which differ less so that from soil. The decomposition products of wheat residues caused specific changes in optical properties and structure of humic acids, with comparision to humic acids from soil and other plant residues.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1993, 411; 241-248
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Masa i sklad chemiczny resztek pozniwnych wybranych odmian grochu i bobiku
Autorzy:
Jasinska, Z
Kotecki, A.
Kozak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/806872.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
sklad chemiczny
resztki pozniwne
groch
rosliny straczkowe
uprawa roslin
bobik
Opis:
W latach 1994 - 1996 w Pawłowicach k. Wrocławia zbadano wartość resztek pożniwnych 2 odmian grochu (jadalnej Rubin i pastewnej Kama oraz 2 odmian bobiku (tradycyjnej Bronto i o szczytowym kwiatostanie Tinos). Doświadczenia założono w układzie „split-plot” na 3 czynniki zmienne (gatunki, odmiany, resztki pożniwne). Pozostawiona masa organiczna wynosiła w t/ha: bobiku 2,1 korzeni (do głębokości 20 cm) ze ściernią i 3,8 słomy, a grochu 1,6 korzeni ze ściernią i 3,0 słomy. Z badanych odmian więcej masy organicznej pozostawił groch ‘Kama’ i bobik ‘Bronto’. Korzenie i ścierń grochu wzbogacały glebę w większą ilość N, Ca i P, a bobiku w K. Słoma bobiku wnosiła do gleby więcej N, P, K i Mg, a grochu więcej Ca. Przyorane resztki korzeniowe łącznie ze słomą roślin strączkowych wzbogaciły glebę, w zależności od gatunku w następujące ilości składników mineralnych w kg/ha: 52-60 N, 25-98 K, 28-45 Ca, 7-10 Mg i 3,4-4,0 P.
In 1994 - 1996 at Pawłowice near Wrocław experimental station an experiment in split-plot arrangement with 3 variables (legume species, cultivars and post-harvest residues) was carried out to determine the value of post-harvest residues of two pea cultivars (edible Rubin and fodder Kama) and two faba bean cultivars (traditional Bronto and self-completing Tinos). The organic matter of post-harvest residues (to depth 20 cm) of faba bean consisted of: roots + stubble - 2.1 t/ha and straw - 3.8 t/ha. The post-harvest residues of pea contained 1.6 t/ha of roots + stubble and 3.0 t/ha of straw. Pea of Kama cv. and faba bean of Bronto cv. left more organic matter in the soil than other cultivars. The roots and stubble of pea increased N, Ca and P, while faba bean increased K contents of the soil. The faba bean straw increased the contents of N, P, K and Mg, while the pea straw increased Ca content in soil. Ploughed post-harvest residues (roots + straw) increased mineral contents in the soil, within the range of 52 to 60 kg/ha N, 25 to 98 kg/ha K, 28 to 45 kg/ha Ca, 7 to 10 kg/ha Mg and 3,4 to 4,0 kg/ha P, depending on legume species.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1997, 446; 239-246
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ocena resztek pozbiorowych odmian samokonczacych i tradycyjnych lubinu zoltego przy uprawie na roznych kompleksach glebowych
Autorzy:
Harasimowicz-Hermann, G
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/804851.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
resztki pozniwne
gleby
azot
uprawa roslin
rody samokonczace
zawartosc azotu
odmiany roslin
lubin zolty
Opis:
Spośród porównywanych odmian łubinu żółtego, samokończąca odmiana Manni przewyższała Radames pod względem wytworzonej masy resztek pozbiorowych na kompleksie żytnim słabym. Radames na kompleksie żytnim bardzo dobrym nagromadziła w roku suchym najwięcej azotu. Odmiana tradycyjna Juno i samokończąca Manru wykazały podobną reakcje na suszę i kompleks glebowy. Węższa rozstawa rzędów (15 cm) była korzystniejsza w roku o dobrych warunkach wilgotnościowych. Masa resztek pozbiorowych i nagromadzonego przez łubiny azotu była w obu latach badań większa na kompleksie żytnim słabym niż na żytnim bardzo dobrym. Na kompleksie żytnim słabym, większą masę resztek pozbiorowych i azotu stwierdzono przy uprawie łubinu żółtego odmiany tradycyjnej Juno i samokończącej Manru niż samokończącej Radames. Na kompleksie żytnim bardzo dobrym, średnio z dwóch lat badań, tradycyjna odmiana łubinu żółtego Juno pozostawiła więcej resztek pozbiorowych i azotu niż odmiany samokończące Manru i Radames.
Out of three compared yellow lupine varieties, the self-ending one Manni, surpassed the second one - Radamcs on poor rye complex, when weight of post-harvest residues was considered. The Radames variety cultivated on a very good rye complex during a dry year revealed high cumulation of nitrogen. The traditional variety Juno and the self-ending one Manni demonstrated similar response to drought and soil complex. Smaller distance between rows (15 cm) was the best in the year with good moisture conditions. The weight of post-harvest residues and nitrogen content in lupines were higher botli in the year 1991 and 1992, of good and bad moisture conditions, respectively, on a poor rye complex. On a poor rye complex bigger and equivalent residual effect had the cultivation of the traditional variety Juno and the self-ending Manni than that of Radamcs. On a very good rye complex the pre-harvest value of the studied varieties was similar, however, the traditional variety Juno was found to react negatively to drought.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1994, 414; 169-178
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies