Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Russia–Ukraine" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Konflikt zbrojny na Ukrainie a bezpieczeństwo europejskie
Armed conflict in Ukraine and its security implications for Europe
Autorzy:
Kupiecki, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/119982.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
Rosja
Ukraina
bezpieczeństwo międzynarodowe
Russia
Ukraine
security
Opis:
Rosyjska agresja na Ukrainie przewartościowuje wiele wpływowych prognoz rozwoju pozimnowojennego porządku bezpieczeństwa w Europie. Założenia co do jego pokojowej logiki rozwoju, prymatu prawa ponad indywidualnymi roszczeniami narodów, czy nienaruszalności granic zostały brutalnie zweryfikowane działaniami Moskwy, podważającymi zasady współpracy międzynarodowej wypracowane po 1989 r. oraz strategicznego partnerstwa z Zachodem. Długoterminowych globalnych skutków tego konfliktu, nie jesteśmy obecnie w stanie jeszcze w pełni oszacować. Należy ich upatrywać w trzech sferach: po pierwsze, wyzwania, jakie Moskwa rzuciła solidarności Zachodu, a co za tym idzie wiarygodności NATO i Unii Europejskiej, po drugie, wiarygodności zasad i reguł prawa międzynarodowego jako fundamentów porządku międzynarodowego, po trzecie, trwałości mechanizmów współpracy i obniżania zagrożeń, wypracowanych przez Zachód w relacjach z Rosją w ostatnich trzech dekadach. W tej ostatniej kwestii, szczególnie zagrożona pozostaje złożona maszyneria kontroli zbrojeń i środków przejrzystości działalności wojskowej. Niewątpliwie jednak obecna sytuacja stwarza Zachodowi szansę na zracjonalizowanie swojej współpracy obronnej, tak by jej mechanizmy i strategia lepiej odpowiadały współczesnym wyzwaniom – wolnym od nadziei „ery dywidendy pokoju”.
Russian aggression in Ukraine undermines many influential forecasts concerning development of post-Cold War security order in Europe. Assumptions as to its peaceful linear development, the primacy of international law over individual claims of nations, and inviolability of state borders were brutally verified by the actions of Moscow, undermining the principles of international cooperation developed after 1989 and strategic partnership with the West. The long-term global consequences of this conflict, cannot be fully assessed. Yet they will undoubtedly be seen in three three areas: first, the solidarity of the West, and thus the credibility of NATO and the European Union challenged by Moscow’s behavior; second, the credibility of the principles and rules of international law as the foundations of the international order; and third, the viability of mechanisms for cooperation, transparency, and military risk reductions, developed by the West in relations with Russia throughout the last three decades. On this last point, at particular risk has been exposed the complex machinery of arms control and confidence building measures. Clearly, however, the current situation gives the West a chance to rationalize their defense cooperation, so that its mechanisms and strategies better suit today’s challenges - free of illusions characteristic for the „era of peace dividend”.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 9-26
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sources of modern Russian-Ukraine war : Donetsk dimension
Autorzy:
Todorov, I.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/120242.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
geopolitical grounds
East Ukraine
Donetsk region
Russian aggression
Ukraine-Russia war
Donetsk People’s Republic
podstawy geopolityczne
wschodnia Ukraina
region Doniecki
agresja rosyjska
wojna ukraińsko-rosyjska 2014
Doniecka Republika Ludowa
Opis:
The article describes the origin and the beginning of the Ukrainian-Russian conflict in the east of Ukraine in 2014. The conditions for the emergence of this conflict are defined. It proves the leading role of Russia as a principal organiser and executor of the war against Ukraine. It addresses the lack of effort by the West to confront Russian aggression.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 27-31
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teoria i praktyka działań hybrydowych
The theory and the practice of Hybrid Operations
Autorzy:
Banasik, M.
Parafianowicz, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/120487.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
bezpieczeństwo
wojna hybrydowa
terroryzm
Rosja
Ukraina
security
hybrid warfare
terrorism
Russia
Ukraine
Opis:
Artykuł jest poświęcony teorii i praktyce działań hybrydowych, które wpływają na bezpieczeństwo środowiska międzynarodowego. Wyniki analiz odniesiono do problemu zdefiniowanego w formie pytań: w czym wyraża się istota i ewolucja działań hybrydowych? Jaki jest charakter współczesnych działań hybrydowych? Przedstawione w artykule argumenty uzasadniają podejmowanie badań nad działaniami hybrydowymi, które stosowane przez podmioty państwowe bądź organizacje niepaństwowe, w swoim wymiarze stanowią realne zagrożenie dla bezpieczeństwa w Europie i na świecie. Współczesna praktyka działań hybrydowych, m. in. w konflikcie zbrojnym na Ukrainie, uwidoczniła, że nastąpiła diametralna zmiana strony stosującej działania hybrydowe. Po raz pierwszy to przeciwnik zdecydowanie silniejszy, mocarstwo światowego formatu - Rosja, wykorzystuje pełne spektrum oddziaływania hybrydowego na przeciwnika słabego i niezdolnego do obrony integralności własnego terytorium.
The article is devoted to the theory and the practice of hybrid operations, which affect the security of the international environment. The results of the analyses have been referred to the problem defined in the form of questions about the causes and methods for implementation and directions for countering hybrid threats. Arguments presented in the article substantiate research on hybrid operations, which, used by the state or non-state organisations, are a real threat to security in Europe and the world.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 2(99); 5-25
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityka gospodarcza Ukrainy od czasu konfliktu zbrojnego z Federacją Rosji : chronologiczny przegląd wydarzeń i priorytetowych działań państwa
Economic policy of Ukraine since the military conflict with the Russian Federation : chronological review of affairs and country’s priority actions
Autorzy:
Gębska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/119619.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
polityka gospodarcza
Ukraina
Rosja
reformy ekonomiczne
konflikt militarny
economic policy
Ukraine
Russia
economic reforms
military conflict
Opis:
Celem artykułu jest przedstawienie głównych kierunków polityki gospodarczej Ukrainy od początku 2014 roku, czyli czasu bezpośrednio przed konfliktem zbrojnym z Rosją, do połowy 2015 roku. Przedstawiono sytuację gospodarczą Ukrainy w momencie wybuchu konfliktu, poprzez wykorzystanie takich wskaźników jak: PKB, inflacja, bezrobocie, deficyt budżetowy, dług publiczny, wielkość bezpośrednich inwestycji zagranicznych i ocena ratingowa. Artykuł ukazuje priorytety polityki gospodarczej Ukrainy oraz przyjęte przez władze strategie, związane z całym państwem, Krymem i terenem, na którym toczyły się działania militarne. Przedstawione zostały główne działania Narodowego Banku Ukrainy i sytuacja w sektorze bankowym oraz działania państwa w zakresie poprawy stanu finansów publicznych i przedsiębiorczości. Ponadto artykuł zarysowuje główne dziedziny współpracy Ukrainy z europejskimi i globalnymi organizacjami gospodarczymi od początku 2014 roku do połowy 2015 roku. Na koniec ukazano przykładowe formy współpracy Ukrainy z Polską i innymi państwami najbardziej intensywnie wspierającymi Ukrainę. We wnioskach autor próbuje dokonać oceny polityki gospodarczej na Ukrainie, ukazuje tło społeczne problemów gospodarczych i prowadzonych działań militarnych, a także podsumowuje skutki konfliktu dla gospodarki Ukrainy oraz terenów zajętych przez separatystów. Osiągnięciem naukowym jest ukazanie dynamiki sytuacji gospodarczej, wpływu działań militarnych na decyzje ekonomiczne, wielości aktów prawnych i strategii przyjętych przez państwo oraz przeanalizowanie materiałów źródłowych. Głównym źródłem informacji były przede wszystkim Biuletyny Informacyjne publikowane przez Wydział Promocji Handlu i Inwestycji Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej w Kijowie.
The aim of the article is to present the main trends of economic policy in Ukraine from the beginning of 2014, the time directly before the military conflict with Russia, till the middle of 2015. The economic situation of Ukraine at the time of the outbreak of the conflict is shown with indicators such as: GDP, inflation, unemployment, budget deficit, public debt, the amount of foreign direct investment and credit rating. The article shows the economic policy priorities of Ukraine and the strategies connected with the entire state, Crimea, and the area of military actions. It also includes the main activities of the National Bank of Ukraine and the situation in the banking sector, as well as the country’s activities in the area of public finances and entrepreneurship.Moreover, the article outlines the main fields of Ukrainian co-operation with Poland and other countries that support Ukraine the most. In conclusion, the author tries to evaluate the economic policy in Ukraine, shows the social background of economic problems and military actions, as well as summarises the conflict’s effects on the economy of Ukraine and the area occupied by the separatists. Outlining the dynamics of the economic situation, the influence of military activities on economic decisions, the plurality of legislation and strategies adopted by the country is a learning achievement. The main sources of information were Information Bulletins edited by the Department of Trade and Investment Promotion and the Embassy of the Republic of Poland in Kiev.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 111-141
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Parlament Europejski i Rada wobec konfliktu na Ukrainie : analiza porównawcza
Positions of the European Parliament and the Council towards the conflict in Ukraine: a comparative analysis
Autorzy:
Cianciara, A. K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/119851.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
Parlament Europejski
Rada Unii Europejskiej
Ukraina
Rosja
European Parliament
Council of the European Union
Ukraine
Russia
Opis:
W analizach stosunków zewnętrznych Unii Europejskiej, w tym polityki wschodniej, stanowiska i znaczenie Parlamentu Europejskiego są zwykle pomijane. Jednocześnie wiele miejsca poświęca się w literaturze problematyce interesów i wartości w polityce zagranicznej (wschodniej) UE. Stąd celem artykułu oraz zawartej w nim analizy wybranych dokumentów dotyczących konfliktu na Ukrainie (oraz szerzej, stosunków z Rosją i Ukrainą) jest weryfikacja hipotez na temat: 1) orientacji Parlamentu na wartości w opozycji do pragmatyzmu politycznego Rady UE; 2) orientacji mniejszych frakcji w PE na wartości wobec pragmatyzmu największych grup politycznych, tj. chadeków i socjalistów. Przyjęta metoda zakłada porównanie uchwalonych tekstów rezolucji PE z odnośnymi stanowiskami Rady z lat 2009-2015. Dokonano również przeglądu stanowisk poszczególnych grup politycznych w PE, celem uchwycenia różnic w orientacjach i dynamiki wpływu między nimi. W konkluzjach zawarto refleksję na temat dotychczasowej i przyszłej ewolucji stanowisk unijnych instytucji wobec konfliktu na Ukrainie.
In the analyses of European Union external relations, including eastern policy, the positions and importance of the European Parliament are often neglected. At the same time, there is abundant literature on the problem of interests and values in EU foreign (eastern) policy. Thus, the goal of this article containing an analysis of selected documents on the conflict in Ukraine (as well as on EU relations with Russia and Ukraine more broadly) is to verify hypotheses concerning: 1) the value-oriented position of the EP as opposed to the interest-based pragmatism of the Council; 2) the more principled and value-oriented positions of smaller EP political groups as opposed to the greater pragmatism of the biggest factions - Christian democrats and socialists. The method consists of comparing texts of adopted EP resolutions with related positions of the Council from the years 2009-2015. A review of positions of individual political groups is also conducted, in order to grasp differences and influence dynamics between them. The article concludes with reflections on the past and future evolution of the positions of EU institutions regarding the conflict in Ukraine.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 142-158
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ukraina 2014–2015 : wojna (nie)hybrydowa
Ukraine 2014–2015 : (un)hybrid war
Autorzy:
Reginia-Zacharski, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/120913.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
wojna hybrydowa
wojna ukraińsko-rosyjska 2014
wojna informacyjno-psychologiczna
kinetyczne środki walki
niekinetyczne środki walki
siła zbrojna
konflikt zbrojny
hybrid warfare
Ukraine-Russia war
information-psychological war
kinetic measures of combat
non-kinetic measures of combat
armed conflict
Opis:
Wojna, jaka się toczy na Ukrainie od późnej zimy 2014 roku, przez wielu polityków, analityków i badaczy określana jest jako „hybrydowa”. W zestawieniu z zawartością pojęcia „wojny hybrydowej”, które w nauce o stosunkach międzynarodowych pojawiło się po roku 2006, używanie go do opisania i analizy wojny o Krym i wschodnie części Ukrainy wywołuje - w opinii autora - poważne wątpliwości. Kluczowym elementem pierwotnej koncepcji „wojny hybrydowej” i jej istotą wydaje się być zróżnicowanie statusu prawnych beligerantów oraz powiązanych z nim radykalnych różnic w kulturach strategicznych. Stosowanie tego określenia wyłącznie do opisania metod prowadzenia wojny, jest dalece mylące. W wojnie zawsze sięgano po środki i metody zróżnicowane („klasyczne” i „nieklasyczne”), a wiodącym kryterium oceny była ich efektywność. Stosowanie „wojny hybrydowej”, jako osobnej kategorii badawczej i klasyfikacyjnej ma sens przede wszystkim przy analizie statusów prawnych stron konfliktu i ich kultur strategicznych. W odniesieniu do wojny na Ukrainie przyjmowanie „optyki hybrydowej” powoduje pominięcie Federacji Rosyjskiej jako strony wojującej. W najdalej idącej interpretacji można nawet przypuścić, iż włączenie do dyskursu wspominanej „hybrydowości” konfliktu spełnia kryteria „operacji informacyjnej”, eksponowanej w rosyjskich koncepcjach „wojny informacyjno-psychologicznej”. Jednym z celów takich działań ma być zdjęcie odpowiedzialności i ewentualnych konsekwencji poprzez działania „pod obcym sztandarem” oraz ukrywanie celów, rozmiarów i rzeczywistych sprawców agresji.
War in Ukraine (2014- ) is being categorized by many politicians, analysts and researchers as the „hybrid” one. In comparison with the essential content of the concept of „hybrid war”, present in the science of international relations since at last 2006, use of the term to describe and analyze the War of Crimea and eastern parts of Ukraine creates - in the author’s opinion - serious confusion and doubts. The key element of the original concept of „hybrid war” and its essence seems to be based on differences in legal status of the combatants and radical differences in strategic culture associated with it. The use of this term only to describe methods of warfare could be seen as far misleading. The war has always seen the use of varied means and methods („classical” and „non-classical”), and a basic criterion was their effectiveness. The use of „hybrid war” as a separate category of research and classification makes sense only in the analysis of the legal status sides of the conflict and their strategic cultures. With regard to the war in Ukraine the adoption of „hybrid optics” excludes the Russian Federation as a belligerent. In the broadest possible interpretation it can be even supposed that the inclusion of the “hybrid optics” into the discourse towards the Ukrainian conflict meets the criteria of „information operations”, exposed in the Russian concepts of „information-psychological war”. One of the aims of such actions is to be immune to international responsibility and possible consequences through action „under foreign banner” and hiding purposes, sizes and actual perpetrators of violence.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 32-54
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Związki Rosji z Krymem
Russia’s relations with the Crimea
Autorzy:
Maksimiec, S.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/119482.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Akademia Sztuki Wojennej
Tematy:
Krym
Rosja
Ukraina
aneksja
Imperium Rosyjskie
chanat krymski
Tatarzy krymscy
Turcja
Imperium Ottomańskie
Crimea
Russia
Ukraine
annexation
Russian Empire
Crimean Khanate
Crimean Tatars
Turkey
Ottoman Empire
Opis:
Rosyjskie gwarancje integralności terytorialnej Ukrainy (w tym przynależności Krymu do Ukrainy), w zamian za rezygnację przez nią z broni nuklearnej, zagwarantowane w podpisanym w grudniu 1994 r. w Budapeszcie przez Rosję, USA, Wielką Brytanię i Ukrainę tzw. Memorandum Budapeszteńskim okazały się nic nie znaczącym świstkiem papieru. Rosja nigdy nie pogodziła się z utratą Krymu, przyznanego w 1954 r. przez ówczesnego przywódcę ZSRR Nikitę Chruszczowa Ukrainie. W czasach istnienia Związku Radzieckiego nie miało to większego znaczenia. Po jego rozpadzie Rosja postawiła sobie za cel jego odzyskanie. Sposobność nadarzyła się w 2014 r. Prezydent Federacji Rosyjskiej Władimir Putin wykorzystał chaos wewnętrzny na Ukrainie do aneksji Krymu, rękoma jego rosyjskich mieszkańców. Jako usprawiedliwienie aneksji podano konieczność obrony własnych obywateli, nieważne czy uzasadnioną, czy nie. Została bez skrupułów wykorzystana przez Putina. Chociaż demokratyczny świat potępił aneksję, nie zrobiło to na Rosji większego wrażenia. Po rozpadzie ZSRR Rosja mozolnie próbuje odbudować imperium, traktując Wspólnotę Niepodległych Państw jako wyłączny obszar swoich wpływów. Wykorzystuje każdą nadającą się sposobność, aby rozszerzyć swoje wpływy lub powiększyć terytorium. Krym stał się z jednym z etapów realizacji tej polityki. Dla Rosji posiadanie Krymu, słonecznej perły Morza Czarnego, jest bezcenne przede wszystkim ze względów militarnych, oprócz tego istotną rolę odgrywają aspekty polityczne i walory turystyczne. Dzięki strategicznemu położeniu Półwyspu Krymskiego nad Morzem Czarnym, a przede wszystkim bazie Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu Rosja może sprawować kontrolę nad jego akwenem, zachować wpływy polityczne w regionie, oddziaływać na państwa leżące w jego basenie i szachować należącą do NATO Turcję. Flota Czarnomorska jest środkiem zapewnienia bezpieczeństwa militarnego Rosji na południu. Krym z Rosją najsilniej wiązały i dalej wiążą dwa elementy: baza Floty Czarnomorskiej w Sewastopolu i Rosjanie zamieszkujący półwysep. Większość mieszkańców Krymu stanowią Rosjanie: ponad 58% ludności. W dalszej kolejności są Ukraińcy (24%) i Tatarzy krymscy (12%). Rosjanie zdecydowanie przeważają w Sewastopo-lu, stanowiąc 71,6% ludności, a Ukraińcy 22,4%. Prezydent Putin, mówiąc o sprawiedliwości historycznej związanej z odzyskiwaniem dawnych terenów rosyjskich, nawiązuje do retoryki zbierania ziem ruskich przez dawnych władców moskiewskich. Jednak Krym nigdy nie był częścią Rusi. Z kolei Ministerstwo Spraw Zagranicznych Federacji Rosyjskiej posunęło się dalej w fałszowaniu historii, nazywając Krym odwieczną częścią Rosji, chociaż został do niej przyłączony w 1783 r. Przed aneksją dokonaną przez carycę Katarzynę 231 lat temu Półwysep Krymski nie miał z Rosją nic wspólnego. Od 1443 r. był częścią samodzielnego chanatu krymskiego, który następnie został uzależniony od Turcji. Przez kilka wieków chanat rywalizował z państwem moskiewskim o przejęcie terytoriów po Wielkiej Ordzie. Ostatecznie uległ w tej walce, ale stanowił duże zagrożenie dla państwa rosyjskiego. Car Rosji Piotr Wielki próbował bezskutecznie zdobyć dostęp do Morza Czarnego. Ostatecznie zrealizowała to caryca Katarzyna II, zdobywając i przyłączając Krym do Rosji. Poddany rosyjskiej kolonizacji i rusyfikacji, z czasem zatracił swój unikatowy tatarski charakter. Dużą rolę na rzecz posiadania Krymu przez Rosję odegrały także jego walory turystyczne. Najpierw okazał się rajem turystycznym dla dworu carskiego, arystokracji, później komunistycznej wierchuszki, a następnie społeczeństwa Związku Radzieckiego. Stał się synonimem luksusowych wakacji – pod palmami, w pełnym słońcu, na kamienistej wprawdzie plaży u stóp wysokich gór, wciskających się w błękitne, ciepłe wody. Podstawową gałęzią gospodarki Krymu jest turystyka. Nie tylko typowa turystyka wypoczynkowo-rekreacyjna, ale także zdrowotna (liczne sanatoria i uzdrowiska). Prezydent Putin ma nadzieję, że wkrótce półwysep będzie przyciągał rzesze turystów z całego świata.
Russia’s guarantees of respect for the territorial integrity of Ukraine (including the fact that Crimea belongs to Ukraine) in exchange for Ukraine getting rid of nuclear weapons, was guaranteed by the agreement called the Budapest Memorandum, signed in December 1994 in Budapest by Russia, the United States, Great Britain and Ukraine. The Memorandum of Budapest turned out to be a meaningless piece of paper. Russia has never given up the loss of Crimea, granted to Ukraine in 1954 by the then Soviet leader, Nikita Khrushchev. In the days of the Soviet Union, it did not really matter. After the collapse of the USSR, Russia’s main objective was to get back the Crimea. The opportunity arose in 2014. The President of the Russian Federation, Vladimir Putin, took advantage of the internal chaos in Ukraine in order to annex the Crimea, by the hands of its Russian residents. He justified the annexation by the need to defend its citizens, whether justified or not. This was unscrupulously exploited by Putin. While the democratic world condemned the annexation, it did not make much of an impression on Russia. Ever since the collapse of the USSR, Russia has been trying to maintain its dominant position in the post-Soviet area by treating it as the exclusive area of its influence. It treats the Commonwealth of Independent States as an exclusive area of its influence and uses every opportunity to expand its influence or enlarge the area. Crimea has become one of the stages for execution of this policy. The possession of Crimea by Russia, sunlit pearl of the Black Sea, is especially invaluable due to military aspects, political aspects and tourist attractions. Due to the strategic location of the Crimean peninsula on the Black Sea, and especially the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol, Russia can exercise control over its area, keep political influence in the region, have an effect on countries lying in its reservoir and checkmate Turkey, a member of NATO. The Black Sea Fleet is a means of ensuring Russia’s military security in the south. Crimea and Russia were inextricably bound and are still bound by two elements: the base of the Black Sea Fleet in Sevastopol and the Russians living in the peninsula. The majority of Crimean inhabitants are Russians, who comprise over 58% of the population. Subsequently, there are Ukrainians (24%) and Crimean Tatars (12%). Russians predominate in Sevastopol: they make up 71.6% of the city’s population and only 22.4% of Ukrainians live in the city. President Putin spoke about historical justice related to regaining former Russian territories and referred to the old rhetoric of the Muscovite rulers who gathered Russian lands. However, the Crimea has never been a part of Rus’. In turn, the Ministry of Foreign Affairs of the Russian Federation went further with the falsification of history and called Crimea the eternal part of Russia, even though it was annexed to Russia in 1783. The Crimean peninsula had nothing in common with Russia prior to annexation by Empress Catherine 231 years ago. From 1443, it became part of the independent Crimean Khanate, which was then dependent on Turkey. The Khanate had fought with Muscovy for takeover of Great Horde territories for several centuries. Ultimately, the Khanate was defeated by Russia but it constituted a great threat to the Russian state. Tsar Peter the Great unsuccessfully tried to gain access to the Black Sea. Eventually, this it was achieved by Empress Catherine II, who conquered and annexed Crimea to Russia. It was subjected to Russian colonisation and russification and, over time, it lost its unique Tatar character. The Crimean tourist attractions played an important role for Russia. In the beginning, it became a tourist resort for the Tsar’s court, the aristocracy, the Communist top brass, and then Soviet society. It has become a synonym for luxury holidays under palm trees, in full sun, although on a rocky beach at the foot of high mountains that pressed-up in the blue, warm water. One of the main branches of the Crimean economy is tourism - not only typical leisure and recreational tourism, but also medicinal tourism (with numerous sanatoriums and spas). President Putin hopes that Crimea will attract large numbers of tourists from all over the world soon.
Źródło:
Zeszyty Naukowe AON; 2015, 3(100); 55-87
0867-2245
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe AON
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies