- Tytuł:
-
Praktyka uważności w pracy z rodziną. Z doświadczeń poradnictwa rodzinnego i terapii
Mindfulness in family counselling and therapy experiences - Autorzy:
- Ładyżyński, Andrzej
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/2117629.pdf
- Data publikacji:
- 2018
- Wydawca:
- Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Instytut Pedagogiki. Zakład Historii Edukacji
- Tematy:
-
uważność
poradnictwo rodzinne
terapia
mindfulness
family counselling
therapy - Opis:
-
Cel: Artykuł ukazuje praktykę uważności w terapii oraz poradnictwie rodzinnym. Poradnictwo oraz terapia rodziny posiada wiele różnych możliwości. Jest co najmniej kilka szkół pracy terapeutycznej ze wspólnotą rodzinną. Każda z nich dysponuje własnymi teoriami oraz sprawdzonymi w praktyce i skutecznymi technikami oddziaływania. W pracy tego typu szczególne znaczenie posiadają cechy doradcy oraz jakość przymierza terapeutycznego budowanego przez niego z rodziną. Oba te czynniki wiążą się z kwestią szczególnej wagi. Jest nią uważność terapeuty, polegająca na elementarnej oraz spontanicznej otwartości na doświadczenie. Może być również rozumiana jako: cecha, właściwość, niezwykła umiejętność, wymagająca nieustannego doskonalenia. Metody: Prezentowany problem badawczy odnosi się do odpowiedzi na pytanie: Czym jest uważność terapeuty rodzinnego jako praktyka podtrzymywania nieoceniającej uwagi, która sprzyja procesowi towarzyszenia rodzinie, budowania z nią więzi i pomocy oraz osiągania przez nią pożądanych zmian? Przygotowując artykuł wykorzystano wyniki analiz literatury przedmiotu (dotychczas przeprowadzonych badań) oraz posłużono się empirycznymi odniesieniami do doświadczeń pracy terapeutycznej z rodzinami uwagi. Wyniki: Opracowanie ukazuje znaczenie postawy uważności doradcy jako narzędzia umożliwiającego lepsze (z)rozumienie rodziny. Kształtowana przez pomagającego postawa kultywowania uwagi, sztuki dobrego patrzenia oraz współczucia wspomaga rodzinę w radzeniu sobie w dotarciu do istoty problemu. Uważność w pracy z całą rodziną (lub jej częścią) stanowi szczególne wyzwanie dla prowadzącego proces terapeutyczny. Doradca stara się obdzielić swoją uważnością wszystkich członków systemu rodzinnego. Jego uważność stymuluje również członków rodziny do praktykowania rezygnacji z nieuwagi. Stanowi więc w konsekwencji drogę do wzajemnego zrozumienia. Wnioski: Przyjmując perspektywę poradnictwa oraz w psychoterapii dokonano analizy roli uważności, szczególnego rodzaju postawy wyjątkowej otwartości, stanowiącej wymóg zawodowy wobec pracowników z obszaru poradnictwa i terapii. To szczególna dyspozycja do rejestrowania wszystkimi zmysłami, polegająca na koncentracji na „tu i teraz”. Uważność posiada w sobie niezwykle cenny komponent towarzyszenia pacjentowi bez elementów osądzania. Ten właśnie czynnik sprawia, że osoby którym niesie się pomoc, stają się gotowe do dalszej, pogłębionej otwartości. Uważność traktowana jako technika, postawa, umiejętność czy sztuka wymaga nieustannego doskonalenia. Dobre efekty pracy osiągnąć można wykorzystując optymalnie tę koncentrację umysłu, skupionego spojrzenia czy kierunkowego nakłaniania ucha do słuchania. Bez uważności praca pomocowa byłaby nieefektywna a nawet niewłaściwe byłoby jej podejmowanie. Z drugiej jednak strony, nawet wytrawni terapeuci nie są w stanie nieustannie być uważni. To po prostu nie jest możliwe. Ale i zarejestrowanie przez nich własnej nieuważności może być w procesie terapeutycznym użyteczne.
Aim: The article demonstrates the practice of mindfulness in family counselling. Family counselling as well as therapy offers a lot of different possibilities. There are at least a couple of schools of therapeutic work with the family. Each school has its own theories as well as effective and validated techniques. In such practice, the virtues of the counsellor and the quality of the therapeutic alliance between him and the family are especially important. Both features are connected with the issue of special gravity, namely with the therapist’s mindfulness, which includes elementary and spontaneous openness to experience. It can be as well understood as a virtue, a characteristic feature, and a remarkable ability demanding continuous improvement. Methods: The research problem lies in answering the question: What is the family therapist’s mindfulness as a practice of upholding the non-judgemental attention, which fosters the process of accompanying the family, building the relationship with them, helping them and achieving the desired changes? The results of analysed source literature (research conducted to date) and empirical references to experiences with therapeutic work with families were used when preparing the article. Results: The study demonstrate the significance of the therapist’s mindfulness as an instrument facilitating better understanding of the family. The attitude of nurturing the attention, the art of insight and sympathy shaped by him supports the family in managing to get to the substance of the problem. Mindfulness in work with the whole family (or its part) is a special challenge for a therapist. He tries to share his attention with every member of the family system. His mindfulness stimulates the family to practice the avoidance of inattention. Thus, it constitutes a way to a mutual understanding as a consequence. Conclusions: Adopting a counselling perspective as well as in psychotherapy, a role of mindfulness was analyzed as a special attitude of exceptional openness, which is a necessary trait of therapists. This remarkable disposition to immerse with all senses into „being here now in the moment”. Mindfulness bears a remarkably valuable component of accompanying patient without making any judgements. Precisely, this factor makes people, who are helped to become more candid. Mindfulness as a technique, attitude, ability or art requires continuous practice. Beneficial effects can be brought about by optimally using this concentration of mind, focusing one’s look or pricking up one’s ears. Therapeutic work would be ineffective and even undertaking it would be inappropriate. Without adopting the attitude of mindfulness. On the other hand, even very experienced therapists are not able to be constantly observant. It is simply impossible, but being cognizant of one’s own inattentiveness can be useful in the therapeutic process. - Źródło:
-
Wychowanie w Rodzinie; 2018, XVII, (1/2018); 277-287
2082-9019 - Pojawia się w:
- Wychowanie w Rodzinie
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł