Temat: rosyjska - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Geneza rosyjskiej wielopartyjności u kresu ZSRR – aspekt instytucjonalno-decydencko-prawny
The genesis of Russian multipartyism at the end of the USSR – the institutional-decisional-legal aspect
Autorzy:: Kirwiel, Eleonora
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343793.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Russian multipartyism
genesis
USSR
rosyjska wielopartyjność
geneza
ZSRR
Opis:: W artykule została przedstawiona geneza procesu kształtowania wielopartyjności w Rosji w odniesieniu do zmian na poziomie instucjonalno-decydecko-prawnym, które zostały przeprowadzone w ostatnich latach funkcjonowania ZSRR w ramach polityki pierestrojki Michaiła Gorbaczowa. Po pierwsze omówione zostały zainicjowane przez ówczesną władzę postępowania o charakterze instytucjonalno-normatywnym, a mianowicie reorganizacja organów władzy państwowej, przede wszystkim chodzi o przeprowadzenie wyborów deputowanych na Zjazd Deputowanych Ludowych ZSRR. Miał to być organ pochodzący z rzeczywistego konkurencyjnego wyboru, który postanowiono wskrzesić w myśl odwołania się do źródeł komunizmu – przewrócenia modelu władzy bazującego na funkcjonowaniu rad z jej nadbudową zjazdem, który stanowił główne ciało decyzyjne w państwie. Po drugie przeanalizowano przemiany na poziomie decydenckim, dotyczącym sfery alternacji elit w procesie zmian transformacyjnych. Po trzecie ukazano zmiany prawne, które w sposób faktyczny dokonały transformacji podstawy systemu radzieckiego oraz zainicjowały powstanie nowego ładu. Całość tych postępowań, zainicjowanych wówczas przez władzę, miała – w myśl logiki zakładanej przez rządzących – w istocie wzmocnić pozycję partii komunistycznej i jej aparatu jako siłę wspierającą pierestrojkę. W rzeczywistości działania te stworzyły podwalinę do przyszłych zmian systemowych, społecznych i światopoglądowych oraz utorowały drogę do wielopartyjności w już innych (nowych) uwarunkowaniach polityczno-prawnych i państwowych (Federacja Rosyjska).
The article presents the genesis of the process of formation of multi-partyism in Russia in relation to the changes at the institutional-decisional-legal level that were carried out in the last years of the USSR under Mikhail Gorbachev's perestroika policy. Firstly, proceedings of an institutional-normative nature initiated by the then authorities are discussed, namely the reorganisation of the organs of state power: first and foremost, the holding of elections of deputies to the Congress of People's Deputies of the USSR. This was to be a genuinely competitively elected body, which it was decided to resurrect in line with an appeal to the origins of communism - an overturning of the model of power based on the functioning of councils with its superstructure the Congress, which constituted the main decision-making body in the state. Secondly, the transformations at the decision-making level, concerning the sphere of elite alternation in the process of transformational change, were analysed. Thirdly, the legal changes that effectively changed the basis of the Soviet system and initiated the emergence of a new order are shown. The totality of these proceedings initiated by the authorities at the time were, according to the logic assumed by those in power, actually intended to strengthen the position of the Communist Party and its apparatus as a force supporting perestroika. In reality, these actions laid the groundwork for future systemic, social and worldview changes and paved the way for multipartyism in an already different (new) political, legal and state environment (Russian Federation).
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 2; 137-156
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Dynamika praktyk społecznych elit politycznych w Ukrainie przed i po 24 lutego 2022 r. – analiza w kontekście teorii Pierre’a Bourdieu
Dynamics of the social practices of political elites in Ukraine before and after 24 February 2022: an analysis in the context of Pierre Bourdieu’s theory
Autorzy:: Iwaniuk, Oleksandra
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343816.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: political elites in Ukraine
Russian aggression
Pierre Bourdieu's theory of practice
Volodymyr Zelensky
full-scale Russian aggression
elity polityczne w Ukrainie
agresja rosyjska
teoria praktyk Pierre’a Bourdieu
Wołodymyr Zełeński
rosyjska agresja pełnoskalowa
Opis:: Niniejszy artykuł stanowi próbę analizy praktyk społecznych elit politycznych w Ukrainie przed i po 24 lutego 2022 r. W ramach wykorzystanej teorii francuskiego socjologa i filozofa Pierre’a Bourdieu autorka dokonuje analizy zmian zachodzących w funkcjonowaniu elit politycznych Ukrainy oraz całego systemu politycznego kraju przed konfliktem zbrojnym i w trakcie jego eskalacji. Prezentowana analiza stanowi kontynuację wcześniejszych badań autorki, które dotyczyły praktyk społecznych wśród elit parlamentarnych w Ukrainie w latach 2002–2016. Badania te prowadzono w Radzie Najwyższej Ukrainy. Opierały się one na obserwacjach etnograficznych oraz na pogłębionych wywiadach z 55 respondentami, w większości asystentami deputowanych, ale także posłami, dziennikarzami, doradcami politycznymi i politologami.W niniejszym opracowaniu autorka wykorzystała również późniejsze wywiady przeprowadzone w latach 2019–2021. Dodatkowo na potrzeby artykułu odbyło się kilka rozmów, w szczególności z posłem klubu parlamentarnego „Sługa Narodu”, posłanką klubu parlamentarnego „Hołos”, politolożką oraz dziennikarzem specjalizującym się w relacjonowaniu obrad parlamentu.
This article attempts to analyse the social practices of political elites in Ukraine before and after 24 February 2022. Using the theory of French sociologist and philosopher Pierre Bourdieu, the author analyses the changes taking place in the functioning of Ukraine's political elites and the country's political system as a whole before and during the escalation of the full-scale conflict. The analysis presented here is a continuation of the author's previous research, which looked at the social practices of parliamentary elites in Ukraine between 2002 and 2016. This research was conducted in the Verkhovna Rada of Ukraine and was based on ethnographic observations and in-depth interviews with 55 respondents, mostly MPs' assistants, but also MPs, journalists, political advisors and political scientists.In this study, the author also used later interviews conducted in 2019-2021. In addition, several interviews were conducted for the purpose of the article, in particular with one MP of the parliamentary club 'Servant of the Nation', one MP of the parliamentary club 'Holos', one political scientist and one journalist specialising in reporting on parliamentary proceedings.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 2; 123-136
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: System medialny Federacji Rosyjskiej. Wybrane zagadnienia
Autorzy:: Borowik, Bogdan
Kirwiel, Eleonora
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687138.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: the Russian Federation, mass media, authoritarianism
Federacja Rosyjska, media masowe, autorytaryzm, propaganda
Российская Федерация, СМИ, авторитаризм, пропаганда
Opis:: The article analyzes the media system in Russia with respect to a few significant issues. First of all, the basic categorization of media systems has been presented in the perspective of the evolution of political system that situates Russia in the category of the authoritarian models. The main directions of development and specificity of the media space in Russia have been outlined in the historic context. The main tendencies in the subordination of the mass media during Vladimir Putin’s office have been described. The factual material analyzed while producing this article gave the grounds to formulate the conclusion that after the period of hesitation in 1990s connected with the choice of political system between liberal democracy and authoritarian system, since the beginning of the 21st century Russia has been experiencing the progressive development of autocracy. As a result, the media system is becoming closer to the authoritarian model. The most significant characteristics of this process include the restriction of freedom of speech, supervision of the media market and increasingly present propaganda.
W artykule dokonano analizy systemu medialnego Rosji przez pryzmat kilku istotnych zagadnień. Przede wszystkim przedstawiono podstawową kategoryzację systemów medialnych w perspektywie ewolucji systemowej, umieszczając Rosję w kategorii modeli autorytarnych. Nakreślono główne uwarunkowania rozwoju oraz specyfikę przestrzeni medialnej w Rosji w kontekście historycznym. Opisano główne kierunki w porządkowaniu mediów masowych w czasach W. Putina. Analizowany w trakcie przygotowania artykułu materiał faktologiczny dał podstawy do wniosku, że po okresie wahania w latach dziewięćdziesiątych XX wieku co do wyboru systemu politycznego pomiędzy demokracją liberalną a systemem autorytarnym od początku XXI wieku w Rosji mamy do czynienia z postępującym kształtowaniem się autokracji, a co za tym idzie system medialny zmierza ku modelowi autorytarnemu. Najważniejsze przejawy tego procesu to: ograniczenie wolności słowa, nadzór rynku medialnego, coraz bardziej obecna propaganda.
Аннотация: В статье анализируется медиасистема России через призму нескольких важных вопросов. Прежде всего представлена базовая категоризация медиасистем в перспективе системной эволюции, относящая Россию к категории авторитарных моделей. Выделены основные детерминанты развития и специфика медиапространства в России в историческом контексте. Описаны основные направления организации СМИ во времена В. Путина. Фактический материал, проанализированный в процессе подготовки статьи, позволил сделать вывод о том, что после периода колебаний в девяностых годах ХХ века относительно выбора политической системы между либеральной демократией и авторитарной системой, с начала ХХI века в России мы имеем дело с поступательным формированием самодержавия, и, как следствие, медиасистема движется к авторитарной модели. Наиболее важными проявлениями этого процесса являются: ограничение свободы слова, контроль за медиарынком, все более распространенная пропаганда.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 1
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Pojęcie, specyfika i uwarunkowania partii władzy w Federacji Rosyjskiej
Autorzy:: Sokół, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687146.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Russian Federation, power parties, United Russia
Federacja Rosyjska, partie władzy, Jedna Rosja
Российская Федерация, силовые партии, Единая Россия
Opis:: The power parties arose for the needs of a political leader or a group of people associated with the functioning state apparatus, whose overriding goal is to provide parliamentary support to its principals or people from their immediate environment. The parties of power in Russia have become part of the political system of this state. The functioning of these parties seriously limits the possibilities of developing political pluralism and electoral rivalry. The functions of the ruling party since the 1990s have focused on the recruitment of political elites. One Russia wins the next election, shows internal coherence, maximizes its resources and political potential. The power party controls the legislative process and effectively influences the policy of the state.
Partie władzy powstały na potrzeby lidera politycznego lub grupy ludzi związanych z funkcjonującym aparatem państwowym. Nadrzędnym celem partii władzy jest instytucjonalizacja zaplecza politycznego obozu rządzącego. Partie władzy w Rosji stały się częścią systemu politycznego tego państwa. Funkcjonowanie tych partii poważnie ogranicza możliwości rozwoju pluralizmu politycznego i rywalizacji wyborczej. Funkcje partii rządzącej od lat 90. XX wieku skupiały się na rekrutacji elit politycznych. Partia władzy Jedna Rosja wygrywa obecnie kolejne wybory, wykazuje wewnętrzną spójność, maksymalizuje swoje zasoby i potencjał polityczny. Partia władzy kontroluje proces legislacyjny i skutecznie wpływa na politykę państwa.
Партии власти возникли для нужд политического лидера или группы людей, связанных с функционирующим государственным аппаратом, главной целью которого является оказание парламентской поддержки своим руководителям или людям из их непосредственного окружения. Партии власти в России стали частью политической системы этого государства. Функционирование этих партий серьезно ограничивает возможности развития политического плюрализма и соперничества на выборах. Функции правящей партии с 1990-х годов были сосредоточены на наборе политических элит. Одна Россия побеждает на следующих выборах, демонстрирует внутреннюю согласованность, максимизирует свои ресурсы и политический потенциал. Партия власти контролирует законодательный процесс и эффективно влияет на политику государства.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Anti-Ukrainian narratives of Russia in the global information space
Antyukraińskie narracje Rosji w globalnej przestrzeni informacyjnej
Autorzy:: Shevchenko, Olena
Yalovets, Anatoliy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343677.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Narrative
message
information space
Ukraine
russia
Ukrainian-russian war
narracja
przekaz
przestrzeń informacyjna
Ukraina
Rosja
wojna ukraińsko-rosyjska
Opis:: The article examines the anti-Ukrainian narratives that russian propaganda produces and spreads to various target audiences, in particular, to the Ukrainian and russian populations and citizens of Western countries. It is shown that the goals of russian propaganda differ depending on the audience, in particular, for Ukraine's foreign partners, russian narratives justify the need to seize Crimea, the importance of russian patronage over Ukraine, and the legitimacy of the separation of part of the East. For the russian domestic consumer, the purpose of narratives is to shift attention from internal problems to external factors; to explain the need for russian support of the self-proclaimed "republics" as part of the "russian peace" and to show that putin's regime has no alternative. For the Ukrainian population, it is to show the inability of the authorities to solve the internal problems of the state, the fallacy of the chosen path of European integration, and the inability of the leadership of Ukraine to carry out reforms. The authors also showed how russian propaganda messages evolved in the russian information space, as well as how the information space of Ukraine changed after the start of the full-scale invasion. A conclusion is made about the informational resistance of Ukrainian society in relation to russian narratives after the start of a full-scale invasion.
Artykuł omawia antyukraińskie narracje, które rosyjska propaganda produkuje i rozpowszechnia wśród różnych grup docelowych, w szczególności do ludności ukraińskiej, rosyjskiej i obywateli krajów zachodnich. Wskazano, że cele rosyjskiej propagandy różnią się w zależności od odbiorców, w szczególności dla zagranicznych partnerów Ukrainy, rosyjskie narracje uzasadniają potrzebę zajęcia Krymu, wagę rosyjskiego mecenatu nad Ukrainą oraz zasadność oddzielenia części wschodniej. Dla rosyjskiego konsumenta krajowego celem narracji jest odwrócenie uwagi od problemów wewnętrznych na czynniki zewnętrzne; wyjaśnić potrzebę rosyjskiego poparcia dla samozwańczych „republik” jako części „rosyjskiego świata” i pokazać, że reżim Putina nie ma alternatywy. Dla ludności ukraińskiej – aby pokazać niezdolność władz do rozwiązania wewnętrznych problemów państwa, błędność obranej drogi integracji europejskiej, niezdolność kierownictwa Ukrainy do przeprowadzenia reform. Autorzy pokazali również, jak ewoluowały przekazy rosyjskiej propagandy w rosyjskiej przestrzeni informacyjnej, a także jak zmieniła się przestrzeń informacyjna Ukrainy po rozpoczęciu inwazji na pełną skalę. Wnioskuje się o oporze informacyjnym społeczeństwa ukraińskiego wobec rosyjskich narracji po rozpoczęciu inwazji na pełną skalę.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2022, 8, 2; 155-172
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: Historia jednego życia autorstwa Franciszka Żulichowskiego. Rosja i Rosjanie u granic Carskiego Imperium na przykładzie powiatu olkuskiego w latach 1897–1914
“The Story of One Life” by Franciszek Żulichowski. Russia and Russians on the border of the Tsarist Empire on the example of the Olkusz region in the years 1897–1914
Autorzy:: Kamionka, Mateusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343680.pdf
Data publikacji:: 2022
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Olkusz
Olkusz County
Congress Poland
Tsarsit Empire
Russian Administration
Kielce Governorate
powiat olkuski
Królestwo Polskie
Imperium Carskie
rosyjska administracja
gubernia kielecka
Opis:: Celem artykułu jest przedstawienie życia codziennego w powiecie olkuskim na przełomie XIX i XX wieku, zwłaszcza w aspekcie relacji między Polakami a Rosjanami. W omawianym okresie Olkusz należał do guberni kieleckiej Królestwa Polskiego i był jednym z najbardziej wysuniętych na zachód regionów rozległego Imperium Rosyjskiego. Ze względu na położenie, na stosunki w mieście wpływ miały nie tylko poglądy narodowowyzwoleńcze Polaków, ale także ich życie na obszarze granicznym, gdzie przemyt był na porządku dziennym. W artykule autor pragnął szczególnie przeanalizować postępującą rusyfikację, dzięki fragmentom niepublikowanych pamiętników, ale także ważne i złożone relacje społeczne między Polakami i Rosjanami. Autor wykorzystał przede wszystkim fragmenty nieopublikowanego do tej pory pamiętnika autorstwa Franciszka Żulichowskiego Historia jednego życia
The article aims to present everyday life in the Olkusz poviat at the end of the 19th and the beginning of the 20th century, especially in terms of relations between the Poles and Russians. In these times, Olkusz belonged to the Kielce Governorate of the Kingdom of Poland, and was one of the most western regions in the vast Russian Empire. Due to its location, relations in the city were influenced not only by Poles' national liberation views, but also by arranging their lives on the border, where, for example, smuggling was an everyday issue. The article, however, particularly analyzed the russification of Poles at that time, thanks to excerpts from unpublished diaries, but also important and interesting social relations between Poles and Russians.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2022, 8, 2; 11-33
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Instytucja referendum w Republice Tatarstanu (Federacja Rosyjska)
Autorzy:: Ziętara, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/686970.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: referendum, direct democracy, Republic of Tatarstan, Russian Federation
referendum, demokracja bezpośrednia, Republika Tatarstanu, Federacja Rosyjska
референдум, прямая демократия, Республика Татарстан, Российская Федерация
Opis:: The Republic of Tatarstan is one of the 85 entities of the Russian Federation listed in the Constitution of the Russian Federation (including the Republic of Crimea and Sevastopol). In relation to other entities, the Republic of Tatarstan stands out in the number of organized referendums. In the Republic of Tatarstan in 1992, a referendum was held to define the status of the republic and then declare the independence. However, as a result of the change in the policy of the Russian authorities consisting in the departure from supporting separatism for the consolidation of the state, the Republic of Tatarstan has never been recognized as an independent and sovereign entity. In spite of this, the Tartars have succeeded in fundamentally changing their position to increase financial and economic independence of the center. This was possible because a referendum was used and its outcome was referred to as the legitimacy of the actions of the Tatarstan authorities. In addition, it is worth emphasizing the extremely frequent use of referendum at the local level in the Republic of Tatarstan. In connection with the above, this article defines the legal status of the referendum in the Republic of Tatarstan in the light of the legal system of the Russian Federation and presents examples of the application of the referendum at the level of the republic and the local one. Legal regulations are largely identical to solutions at the federal level, the referendum was considered an example of direct rule of the people (article 3 of the Constitution of the Russian Federation from 1993 and article 3 of the Constitution of the Republic of Tatarstan from 1992). After 1992, at the level of the republic, the institution of the referendum was no longer used, and at the local level, although the institution of the referendum was very often used, it was mainly regarding the consent for additional taxation of citizens for local purposes.
Republika Tatarstanu jest jednym z 85 podmiotów Federacji Rosyjskiej wymienionych w Konstytucji Federacji Rosyjskiej (w tym Republiki Krymu i Sewastopola). Wobec innych podmiotów Republika Tatarstanu wyróżnia się liczbą zorganizowanych referendów. W Republice Tatarstanu w 1992 r. przeprowadzono referendum w celu określenia statusu republiki, a następnie ogłoszenia niepodległości. Jednak w związku ze zmianą polityki władz rosyjskich, polegającej na odrzuceniu wsparcia dla separatyzmów na rzecz konsolidacji państwa, Republika Tatarstanu nigdy nie została uznana za niezależny i suwerenny podmiot. Pomimo to Tatarom udało się znacząco zmienić swoją pozycję w celu zwiększenia niezależności finansowej i ekonomicznej. Było to możliwe, ponieważ wykorzystano głosowanie referendalne, a jego wynik legitymizował dążenia władz Tatarstanu. Ponadto warto podkreślić niezwykle częste praktykowane głosowania referendalne na szczeblu lokalnym. W związku z powyższym w artykule określono status prawny instytucji referendum w Republice Tatarstanu w świetle systemu prawnego Federacji Rosyjskiej oraz dokonano analizy zastosowania referendum na poziomie republiki i lokalnym na wybranych przykładach. Regulacje prawne są niemal identyczne z rozwiązaniami federalnymi. Po 1992 r. na poziomie republiki, instytucja referendum nie była już wykorzystywana, natomiast na szczeblu lokalnym była bardzo często stosowana i dotyczyła głównie dodatkowego opodatkowania obywateli na zadania lokalne.
Республика Татарстан является одним из 85 субъектов Российской Федерации, перечисленных в Конституции Российской Федерации (включая Республику Крым и Севастополь). По отношению к другим субъектам Республика Татарстан отличается количеством организованных референдумов. В 1992 году в Республике Татарстан был проведен референдум по определению статуса республики, после чего была провозглашена независимость. Однако, в связи с изменениями в политике российских властей, вовлекая отказ от поддержки сепаратизма в пользу консолидации государства, Республика Татарстан никогда не рассматривалась в качестве независимого и суверенного субъекта. Несмотря на это, татарам удалось существенно изменить свою позицию в целях повышения финансовой и экономической независимости. Это стало возможным потому, что голосование по референдуму было использовано, и результат узаконено стремления властей Татарстана. Кроме того, стоит подчеркнуть крайне частое голосование на референдуме, практикуемое на местном уровне. В связи с изложенным в статье определяется правовой статус института референдума в Республике Татарстан в свете правовой системы Российской Федерации и анализируется применение референдума на республиканском и местном уровнях на отдельных примерах. Правовые нормы практически идентичны федеральным решениям. После 1992 года на республиканском уровне институт референдума больше не использовался, а на местном уровне он очень часто использовался и касался в основном дополнительного налогообложения граждан для выполнения местных задач.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Mity polityczne szerzone przez Rosyjską Federację na temat Ukrainy
Autorzy:: Hurak, Ihor
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687002.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: the Russian Federation, manipulations, European Union, Ukraine, military aggression, propaganda
Federacja Rosyjska, manipulacja, Unia Europejska, Ukraina, agresja wojenna, propaganda
Российская Федерация, манипуляции, Европейский Союз, Украина, военная агрессия, пропаганда
Opis:: This article analyzes informational manipulation by the Russian Federation authorities which are used for getting away with criminal activity in Ukraine; the strengthening of the Kremlin`s authority on the international stage and the solution of foreign-policy tasks. Factual materials, which were studied while preparing this publication, gives reason to consider that Russian propaganda is destabilizing democracies and it constitutes a threat to the European continent. The article analyzes Russian manipulation connected with the use of such words as “neo-Nazi”, “ultranationalists” and “Banderists” in relation to the new Ukrainian government authorities. The paper highlights the role of the Russian Federation and military in the process of the annexation of the Autonomous Republic of Crimea and the war in Donbass.
W artykule przeanalizowano manipulacje Federacji Rosyjskiej o charakterze informacyjnym, które są wykorzystywane do usprawiedliwienia działalności przestępczej na Ukrainie, wzmacniania autorytetu Kremla na arenie międzynarodowej, uprawiania polityki zagranicznej. Analizowany w trakcie przygotowania artykułu materiał faktologiczny daje podstawy do wniosku, że propaganda rosyjska jest obecnie istotnym czynnikiem destabilizującym, stwarzającym zagrożenie dla kontynentu europejskiego. Przeanalizowano przykłady manipulacji rosyjskiej, związane z używaniem przez nowe kierownictwo państwa ukraińskiego określeń: „neonazista”, „skrajny nacjonalista” i „banderowiec”, odzwierciedlono rolę przywództwa Rosji i rosyjskich żołnierzy w zajęciu terytorium Autonomicznej Republiki Krym i w czasie agresji na Donbasie.
В статье проанализированы манипуляции руководства Российской Федерации ин- формационного характера, которые используются для оправдания преступной деятельности на Украине, усиление авторитета Кремля на международной арене, решения внешнеполитиче- ских задач. Фактологический материал, исследуемый в процессе подготовки публикации, дает основания для выводов, что российская пропаганда в настоящее время является существен- ным дестабилизирующим фактором, представляющим угрозу для европейского континента. Осуществлен анализ российских манипуляций, связанных с использованием в отношении нового украинского руководства терминов “неонацисты”, “крайние националисты” и “банде- ровцы”, освещена роль руководства РФ и российских военных в процессе захвата территории Автономной республики Крым и агрессии на Донбассе.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2017, 3, 2
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Oсобливості оновлення стратегій комунікації інститутів влади в умовах російської агресії (на прикладі комунікацій Президента України)
Сechy aktualizacji strategii komunikacyjnych instytucji władzy w warunkach rosyjskiej agresji (na przykładzie komunikatów Prezydenta Ukrainy)
Autorzy:: Tsikul, Iryna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343694.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: communication
communication strategy
communication ability
Russian aggression
the Institute of the President
komunikacja
strategia komunikacji
umiejętność komunikacji
rosyjska agresja
instytut prezydencki
комунікація
стратегія комунікації
комунікаційна спроможність
російська агресія
інститут президента
Opis:: У статті здійснено аналіз особливостей оновлення стратегій комунікації інститутів влади в умовах російської агресії (на прикладі комунікацій президента України). Розглядаючи стратегії комунікації інститутів влади з позиції інтеракціоністського підходу, що передбачає взаємодію рівноправних суб’єктів, автор визначає їх діяльність політичних акторів, спрямовану на створення стійкого інформаційного простору, яка сприяє максимізації залучення всіх взаємодіючих акторів, що беруть участь у процесах комунікації. Системний аналіз практик комунікації інститутів влади в Україні дозволяє стверджувати про необхідність оптимізації комунікативної діяльності політичних акторів. Практики впровадження стратегій комунікації інститутів влади в Україні характеризуються низкою проблем, пов’язаних з інформаційною відкритістю та комунікаційною спроможністю. Інститути влади в умовах воєнного стану надають важливого значення комунікації, що знайшло своє відображення в оновленні стратегії комунікації президента України. Особливостями стратегії комунікації В. Зеленського визначено (1) постійну присутність у національному медіа-просторі, (2) комунікаційну спроможність на міжнародній арені та (3) активне використання простору соціальних мереж. Означені особливості можна розглядати як специфічні маркери комунікації періоду військової агресії рф проти України.
The article analyzes the features of updating communication strategies of power institutes in the conditions of Russian aggression (on the example of the communications of the President of Ukraine). Considering the communication strategies of power institutes from the standpoint of an interactionist approach, which involves the interaction of equal subjects, the author defines their activities as political actors, aimed at creating a stable information space, which helps to maximize the involvement of all interacting actors participating in communication processes. A systematic analysis of the communication practices of power institutes in Ukraine allows us to assert the need to optimize the communication activities of political actors. The practices of implementing communication strategies of power institutes in Ukraine are characterized by a number of problems related to information openness and communication ability. Institutions of power in the conditions of martial law attach great importance to communication, which was reflected in the renewal of the communication strategy of the President of Ukraine. Features of V. Zelenskyi's communication strategy are defined as (1) constant presence in the national media space, (2) communication ability in the international arena, and (3) active use of the space of social networks. The specified features can be considered as specific markers of communication during the period of military aggression of the Russian Federation against Ukraine.
Artykuł analizuje cechy aktualizacji strategii komunikacyjnych instytucji rządowych w warunkach rosyjskiej agresji (na przykładzie komunikatów Prezydenta Ukrainy). Rozpatrując strategie komunikacyjne instytucji rządowych z punktu widzenia podejścia interakcjonistycznego, polegającego na interakcji równorzędnych podmiotów, autor definiuje ich działania jako aktorów politycznych, mające na celu stworzenie stabilnej przestrzeni informacyjnej, która pomaga maksymalizować zaangażowanie wszystkich oddziałujących aktorów w procesach komunikacyjnych. Systematyczna analiza praktyk komunikacyjnych instytucji rządowych na Ukrainie pozwala stwierdzić potrzebę optymalizacji działań komunikacyjnych aktorów politycznych. Praktyki wdrażania strategii komunikacyjnych instytucji rządowych na Ukrainie charakteryzują się szeregiem problemów związanych z otwartością informacyjną i zdolnością komunikacyjną. Instytucje władzy w warunkach stanu wojennego przywiązują dużą wagę do komunikacji, co znalazło odzwierciedlenie w odnowie strategii komunikacyjnej prezydenta Ukrainy. Cechy strategii komunikacyjnej W. Zełenskiego to (1) stała obecność w ogólnopolskiej przestrzeni medialnej, (2) umiejętność komunikowania się na arenie międzynarodowej oraz (3) aktywne korzystanie z przestrzeni portali społecznościowych. Wymienione cechy można uznać za swoiste wyznaczniki komunikacji w okresie agresji zbrojnej Federacji Rosyjskiej na Ukrainę.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 37-53
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Динаміка розгортання деліберативих практик моделювання процесу відновлення України
Dynamika wdrażania deliberatywnych praktyk modelowania procesu odbudowy Ukrainy
Autorzy:: Rotar, Natalii
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/31343701.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Russian aggression
restoration of Ukraine
deliberative democracy
deliberation
subjects of deliberation
consensus
rosyjska agresja
odbudowa Ukrainy
demokracja deliberatywna
deliberacja
tematy deliberacji
konsensus
російська агресія
відбудова України
дорадча демократія
обговорення
обговорювальні теми
консенсус
Opis:: У статті досліджено дискусійний процес, тематичне поле якого сформувалося навколо проблеми подолання деструктивних наслідків російського агресора в усіх сферах життєдіяльності українського суспільства, який у лютому 2022 р. здійснив повномасштабне вторгнення на Україну. Встановлено, що сьогодні буде створено впізнавану та визнану систему індикаторів ефективного обговорення, наслідком чого може стати потенційна розробка консолідованого, узгодженого, систематизованого бачення відбудови України та поетапного плану його реалізації. Доведено, що сформувався інституціоналізований простір міркувань щодо відбудови України, структурно представлений площиною національних міркувань і площиною міжнародних міркувань, які перебувають у постійній комунікаційній взаємодії, що забезпечує, серед іншого, нормативні принципи їх функціонування. Обґрунтовано, що в інституціоналізованому просторі УРК коло активних суб’єктів (Українська держава, Європейський Союз, Світовий банк, міжнародні організації, країни-партнери) та коло потенційних суб’єктів (громадські організації, приватний бізнес, міста і регіони ЄС) були чітко визначені, обговорення принципів реконструкції України. Під час зустрічі були консолідовані позиції учасників цього процесу щодо визначення умов початку відбудови, яка має розпочатися в умовах воєнного стану та широкомасштабної агресії Росії проти України, але сформульовано ряд позицій щодо визначення етапів та їх сутність. Кожна сторона процесу обговорення зберігає свою позицію щодо лідерства в процесі. Відповідно до офіційно зафіксованої позиції ЄС, відновлення такого масштабу на європейському континенті вимагає лідерства ЄС у співпраці з міжнародними партнерами. Луганська декларація, яка стала результатом першого раунду обговорень, встановила, що процес реконструкції очолює та спрямовує Україна. Натомість експерти GMF наголошують, що лідерським ядром процесу відбудови України мають стати країни G7, які разом з Україною виділять потужного координатора – США, пояснюючи свою позицію відсутністю необхідних політичних і фінансових ресурсів у державі. Було встановлено, що основні висновки консенсусу в процесі обговорення питань відновлення України стосуються зобов’язань учасників обговорення, як це відображено в Луганській декларації та відповідних керівних принципах: партнерство; спрямованість на реформи; прозорість, підзвітність і верховенство права; демократична участь; залучення всіх зацікавлених сторін; гендерна рівність та інклюзія; cталий розвиток. Також важливо досягти консенсусу щодо того, що процес відновлення не має пріоритету над процесом реформ, боротьбою з корупцією, забезпеченням прозорості здійснення влади та створенням незалежної системи правосуддя, оскільки ці два процеси взаємозалежні.
The article studies the deliberative process, the subject field of which was formed around the problem of overcoming the devastating consequences inflicted on all areas of the functioning of Ukrainian society by the Russian aggressor, who launched a large-scale armed aggression against a sovereign democratic state in February 2022. It is established that today a system of markers of effective deliberation has been formed, the result of which could be the potential development of a consolidated, agreed, systematized vision of the update and a step-by-step plan for its implementation. It has been proved that an institutionalized space of deliberation of recovery of Ukraine was formed, structurally represented by the level of the national plane of deliberation and the level of the international plane of deliberation, which are in constant communication interaction, which is ensured by the normative principles of their functioning. It is substantiated that within the framework of the institutionalized space of the URC, a circle of active subjects (the Ukrainian state, the European Union, the World Bank, international organizations, partner states) and a circle of potential subjects (public organizations, private business, cities and regions of the European Union) of deliberation of the principles of Ukraine’s recovery. In the process of deliberation, there was a consolidation of the positions of the participants in this process in terms of determining the timing of the start of recovery, which should begin under martial law and russia's aggression against Ukraine, but a number of positions were formulated regarding the stages and their essence. Each of the parties to the process of deliberation adheres to its own position regarding leadership in this process. According to the official position of the EU, a recovery of this magnitude, taking place on the European continent, needs EU leadership, implemented in cooperation with international partners. The Lugano Declaration, which is the result of the first round of deliberation, determined that the recovery process is led and directed by Ukraine. At the same time, GMF experts note that the leadership core of managing the recovery process of Ukraine should be formed by the G7 countries, which, together with Ukraine will appoint a powerful coordinator – the United States, explaining their position by the lack of necessary political and financial resources in the EU. It has been established that the basic consensus decisions in the process of deliberation of recovery of Ukraine relate to the obligations of the subjects of deliberation, reflected in the Lugano Declaration and the relevant guidelines: partnership; focus on reform; transparency, accountability and the rule of law; democratic participation; involvement of all stakeholders; gender equality and inclusion; sustainable development. The consensus reached is also important that the reconstruction process does not take priority over the reform process, the fight against corruption, ensuring the transparency of the exercise of power and the creation of an independent judiciary, since two processes are interconnected.
Artykuł bada proces deliberatywny, którego pole tematyczne ukształtowało się wokół problemu przezwyciężenia destrukcyjnych konsekwencji, jakie we wszystkich sferach funkcjonowania społeczeństwa ukraińskiego wyrządził rosyjski agresor, który w luty 2022 r. napadł na Ukrainę. Planowane jest powstanie rozpoznawalnego i uznanego systemu wskaźników skutecznej deliberacji, którego wynikiem może być potencjalne wypracowanie skonsolidowanej, uzgodnionej, usystematyzowanej wizji odbudowy Ukrainy i stopniowego –etapowy plan jego realizacji. Udowodniono, że ukształtowała się zinstytucjonalizowana przestrzeń rozważań nad odbudową Ukrainy, reprezentowana strukturalnie przez płaszczyznę rozważań narodowych i płaszczyznę rozważań międzynarodowych, które pozostają w ciągłej interakcji komunikacyjnej, co zapewnia m.in. normatywne zasady ich funkcjonowania. Uzasadnione jest, że w ramach zinstytucjonalizowanej przestrzeni URC krąg podmiotów aktywnych (państwo ukraińskie, Unia Europejska, Bank Światowy, organizacje międzynarodowe, państwa partnerskie) oraz krąg podmiotów potencjalnych (organizacje publiczne, prywatne biznes, miasta i regiony UE) zostały jasno określone, toczone są obrady nad zasadami odbudowy Ukrainy. Podczas obrad skonsolidowano stanowiska uczestników tego procesu w kwestii określenia warunków rozpoczęcia odbudowy, która powinna rozpocząć się w warunkach stanu wojennego i agresji Rosji na wielką skalę na Ukrainę, ale szereg stanowisk sformułowano w odniesieniu do definicji etapów i ich istoty. Każda ze stron procesu deliberacji obstaje przy swoim stanowisku dotyczącym przywództwa w tym procesie. Zgodnie z oficjalnie zapisanym stanowiskiem UE, przywrócenie takiej skali na kontynencie europejskim wymaga przywództwa UE realizowanego we współpracy z partnerami międzynarodowymi. Deklaracja z Lugano, będąca wynikiem pierwszej rundy obrad, ustaliła, że proces odbudowy jest prowadzony i kierowany przez Ukrainę. Zamiast tego eksperci GMF podkreślają, że trzon przywódczy procesu odbudowy Ukrainy powinny stanowić kraje G7, które wraz z Ukrainą wyznaczą potężnego koordynatora – USA, tłumacząc swoje stanowisko brakiem niezbędnych środków politycznych i finansowych w UE. Ustalono, że podstawowe ustalenia konsensusu w procesie obrad nad odbudową Ukrainy dotyczą zobowiązań podmiotów obrad, odzwierciedlonych w Deklaracji Lugano i odpowiednich przewodnich zasadach: partnerstwo; skupić się na reformach; przejrzystość, odpowiedzialność i praworządność; udział demokratyczny; zaangażowanie wszystkich zainteresowanych stron; równouprawnienie i włączenie płci; zrównoważony rozwój. Istotne jest również osiągnięcie konsensusu, że proces naprawczy nie ma pierwszeństwa przed procesem reform, walką z korupcją, zapewnieniem przejrzystości sprawowania władzy i utworzeniem niezależnego wymiaru sprawiedliwości, gdyż te dwa procesy są współzależne
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2023, 9, 1; 11-35
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Wpływ rosyjskiej produkcji telewizyjnej na ukraińskich odbiorców
Autorzy:: Shevchenko, Olena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687064.pdf
Data publikacji:: 2018
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: informational content, television product, social responsibility of media, public opinion
Ukraina, Federacja Rosyjska, treści informacyjne, produkt telewizyjny, społeczna odpowiedzialność mediów, opinia publiczna
Украина, Российская Федерация, информационный контент, телевизионный продукт, социальная ответственность СМИ, общественное мнение
Opis:: The article describes the dissemination of true information about Ukraine in the context of its influence on the Ukrainian audience. It is noted that the presence of Russian information channels at the Ukrainian media market is a component of the foreign policy of the Russian Federation. The author claims that the impact of the Russian TV content on the minds of the Ukrainian audience remains high if not crucial at times. The attempts to limit the presence of the Russian information channels by the Ukrainian regulator have turned out to be ineffective. It is concluded that the ban on the Russian broadcasting pushes audience to look for alternative ways to access the Russian TV channels and increases an interest towards them. One possible way of resolving that situation is to create a better high-quality and interesting national information product.
W artykule opisano techniki upowszechniania rzetelnej informacji o Ukrainie w kontekście jej wpływu na społeczeństwo ukraińskie. Należy zauważyć, że obecność rosyjskich kanałów informacyjnych na ukraińskim rynku medialnym jest cześcią składową polityki zagranicznej Federacji Rosyjskiej. Autor stwierdził, że wpływ rosyjskich treści telewizyjnych na umysły ukraińskiego odbiorcy pozostaje znaczący. Próby ograniczenia rosyjskich kanałów informacyjnych przez ukraińskie organy nadzoru są nieskuteczne. Stwierdzono, że zakaz nadawania rosyjskiego przekazu zmusza widzów do szukania alternatywnych sposobów dostępu do rosyjskich kanałów telewizyjnych i zwiększa zainteresowanie nimi. Jednym ze sposobów rozwiązania zaistniałej sytuacji może być przedstawienie bardziej jakościowego i interesującego dla odbiorcy ukraińskiego krajowego produktu informacyjnego.
В статье описаны методы распространения достоверной информации об Украине в контексте ее влияния на украинское общество. Следует отметить, что присутствие российских новостных каналов на украинском медиарынке является частью внешней политики Российской Федерации. Автор считает, что влияние российского телеконтента на сознание украинского реципиента остается значительным. Попытки ограничить российские информационные каналы украинскими органами надзора неэффективны. Констатировано, что запрет на вещание российских СМИ заставляет зрителей искать альтернативные способы доступа к российским телеканалам и повышает их интерес к ним. Одним из способов разрешения сложившейся ситуации может стать презентация украинского отечественного продукта, который будет более качественным и интересным для получателя.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2018, 4, 1
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Instrument militarny w polityce Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy
Autorzy:: Topolski, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687160.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Military instrument, Russian Federation, Ukraine, Crimea, Donbas, armed forces, arms industry, Separatist
instrument militarny, Federacja Rosyjska, Ukraina, Krym, Donbas, siły zbrojne, przemysł zbrojeniowy, separatyści
военный инструмент, Российская Федерация, Украина, Крым, Донбасс, вооруженные силы, военная промышленность, сепаратисты
Opis:: Military instrument became meaningful in Russian Federation’s policy towards Ukraine. Russia strives for increasing military capacities of the Black Sea fleet and of Southern military district. It is in Russia’s own interest to keep military presence in the territory of Ukraine. On one hand, Russia intends to keep Ukraine in its sphere of influence. In that case, direct involvement of Russian troops in fighting (on the side of the separatists) is possible. On the other hand, Russia’s aim is a significant reduction of Ukrainian prospects for integration with the West, especially the North Atlantic Treaty Organization. There are two forms – a military deterrence and a military strength demonstration – that aim at warning and preventing other states, especially in the West, from direct or indirect involvement in events in Ukraine. Moreover, it is also in Russia’s interest to maintain ‘informal’ ties with enterprises that do not have their counterparts in the military-industrial complex of Russia. In this case, we may assume this situation will continue until Russia develops its own production capacities.
Instrument militarny nabiera coraz większego znaczenia w polityce Federacji Rosyjskiej wobec Ukrainy. Rosja dąży do zwiększenia potencjału militarnego Floty Czarnomorskiej oraz w Południowym OW. W interesie Federacji Rosyjskiej leży utrzymanie obecności wojskowej na terytorium Ukrainy, która ma na celu, z jednej strony, zachowanie jej we własnej strefie wpływów. W tym wypadku może także wystąpić bezpośrednie zaangażowanie w walkach oddziałów wojskowych Rosji po stronie separatystów. Natomiast z drugiej strony, ma to na celu znaczące ograniczenie możliwości integracji ze strukturami Zachodu, szczególnie Sojuszu Północnoatlantyckiego. Dwie formy, tj. odstraszanie potencjałem militarnym oraz demonstracja siły militarnej, mają na celu ostrzeżenie oraz powstrzymywanie innych państw, szczególnie Zachodu, aby nie angażowały się pośrednio lub bezpośrednio w rozwój wydarzeń na Ukrainie. Ponadto w interesie Rosji leży funkcjonowanie w „nieformalnych” powiązaniach z przedsiębiorstwami, które nie mają swoich odpowiedników w WPK Federacji Rosyjskiej. W tym wypadku należy się spodziewać, że sytuacja ta będzie trwała do czasu odtworzenia lub zbudowania własnego potencjału wytwórczego.
Военный инструмент приобретает все большее значение в политике Российской Федерации по отношению к Украине. Россия стремится увеличить военный потенциал Черноморского флота и Южного округа. В интересе Российской Федерации – сохранить военное присутствие на территории Украины, целью которого, с одной стороны, является стремление удержать ее в собственной зоне влияния. В этом случае может также возникнуть непосредственное участие в боевых действиях военных подразделений России на стороне сепаратистов. В то время как, с другой стороны, целью является также значительное ограничение возможности интеграции со структурами Запада, особенно НАТО. Две формы, то есть отпугивание военным потенциалом и демонстрация военной силы, направлены на предупреждение и сдерживание других стран, особенно Запада, чтобы не включались прямо или косвенно в развитие событий в Украине. Кроме того, в интересах России функционирование «неформальных» решений с предприятиями, у которых нет аналогов в ВПК России. В этом случае можно ожидать, что такая ситуация будет продолжаться до тех пор, пока не будет воспроизведен или создан собственный производственный потенциал.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2016, 2, 2
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Arcybiskup Atanazy Martas i autokefalia Białoruskiego Kościoła Prawosławnego
Autorzy:: Garbiński, Jerzy
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2053565.pdf
Data publikacji:: 2021
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: autocephaly
Belarusian Orthodox Church
episcopate BOAC
russification policy
Russian Orthodox Church Outside of Russia
autokefalia
Białoruska Cerkiew Prawosławna
episkopat
polityka rusyfikacji
Rosyjska Cerkiew Prawosławna
автокефалия
Белорусская Православная Церковь
епископат БАПЦ
политика русификации
Русская Зарубежная Православная Церковь
юрисдикция Константинопольского патриархата
Opis:: В статье осуществлена попытка определения и анализа внутренних и внешних факторов, связанных с вопросом автокефалии Белорусской Православной Церкви в годы Второй мировой войны и в послевоенные три десятилетия. Одним из таких факторов следует считать непоследовательность представителей бывшего епископата БАПЦ в Минске (прежде всего архиепископа Афанасия Мартоса и архиепископа Филафея Нарко), как впрочем и белорусских национальных элит в вопросе автокефалии Белорусской Православной Церкви и путей ее осуществления.
The article “Archbishop Athanasius Martas and the Autocephaly of the Belarusian Orthodox Church” attempts to identify and analyze internal and external factors related to the issue of autocephaly of the Belarusian Orthodox Church during the Second World War and in the three decades after the war.One of these factors is considered to be the inconsistency of the representatives of the former episcopate of the BAOC in Minsk (first of all, Archbishop Athanasius Martas and Archbishop Philafei Narko) as well as the Belarusian national political elites in the issue of the autocephaly of the Belarusian Orthodox Church and the ways of its implementation.
W artykule podjęto próbę zidentyfikowania i analizy wewnętrznych i zewnętrznych czynników związanych z kwestią autokefalii Białoruskiego Kościoła Prawosławnego w okresie II wojny światowej iw trzech dekadach powojennych. Za jeden z tych czynników należy uznać niekonsekwencję przedstawicieli b. episkopatu Białoruskiego Kościoła Prawosławnego w Mińsku (przede wszystkim arcybiskupa Atanazego Martosa i arcybiskupa Filafeusza Narko) oraz białoruskich elit narodowych w kwestii autokefalii białoruskiego Cerkiew prawosławna i sposoby jej realizacji.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2021, 7, 2; 105-124
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Manewry wojskowe jako forma demonstracji siły militarnej Federacji Rosyjskiej w Europie
Autorzy:: Topolski, Ireneusz
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/687130.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:: Russian Federation, Armed Forces of the Russian Federation, military operation, strategic military maneuvers, demonstration of military power, Transatlantic Area, Europe
Federacja Rosyjska, Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej, manewry wojskowe, strategiczne ma-newry wojskowe, demonstracja siły militarnej, Obszar Transatlantycki, Europa
Российская Федерация, Вооруженные силы Российской Федерации, военные маневры, стратегические военные маневры, демонстрация военной силы, Трансатлантический район, Европа
Opis:: The victory of the Russian Federation in the war with relatively weak, as far as military potential is concerned, Georgia in August 2008 exposed many flaws of the army. This situation made the authorities undertake the reform of the armed forces in 2009. One of its assumptions was raising the combat readiness through nearly “permanent” military training of soldiers in conditions which reflect various potential theatres of military operations. Considering the scale and character of conducted military maneuvers, including annual strategic trainings as well as other forms of activity such as unexpected inspections, they vastly go beyond military sphere. The increase of military ability and the initiatives of the Federation to undertake many military operations without clear warning, constitute the threat for security and stability in the Transatlantic Area. They were “presented” during the annexation of Crimea, in Donbas, and later during the military operations in Syria. As a consequence, the relations of Russia with the West gradually underwent a significant deterioration till they reach the level called“ a new cold war”. In comparison to the war with Georgia in 2008 there was a significant growth of combat abilities of the Army of the Russian Federation and also the increase of the efficiency of commanding and coordination of operations of large composite military orders. Armed forces and other power structures of Russia are prepared to a quick transition from the state of peace to the state of war, in case of the threat or the decision of the authority. Moreover, the speed and efficiency of conducting military operations at this strategic level may significantly eliminate the advantage of the military capacity in the dimension of conventional forces of the North Atlantic Treaty Organization.
Zwycięstwo Federacji Rosyjskiej w wojnie ze stosunkowo słabą pod względem posiadanego potencjału militarnego Gruzją w sierpniu 2008 r. wręcz obnażyło wiele wad armii. Sytuacja ta wymusiła podjęcie w 2009 r. reformy sił zbrojnych. Jednym z jej założeń było podniesienie możliwości bojowych armii przez prowadzenie niemal „permanentnego” szkolenia żołnierzy w warunkach odzwierciedlających potencjalne warunki działań zbrojnych. Uwzględniając skalę i charakter prowadzonych manewrów wojskowych, w tym corocznych strategicznych ćwiczeń, jak również innych form aktywności, szczególnie niezapowiedzianych inspekcji, znacząco wykraczały one poza płaszczyznę wojskową. Wzrost zdolności oraz inicjatywy Federacji do podejmowania szerszych działań wojskowych bez wyraźnego ostrzeżenia stanowi zagrożenie dla utrzymania bezpieczeństwa i stabilności na Obszarze Transatlantyckim. Zostały one „zaprezentowane” podczas aneksji Krymu w Donbasie, a później w operacji w Syrii. W konsekwencji relacje Rosji z Zachodem uległy stopniowo znacznemu pogorszeniu, aż do poziomu określanego jako „nowa zimna wojna”. W porównaniu do wojny z Gruzją w roku 2008 nastąpił znaczący wzrost możliwości bojowych Armii Federacji Rosyjskiej, a także sprawności dowodzenia i koordynacji działań dużych mieszanych ugrupowań wojsk. Siły zbrojne oraz inne struktury siłowe Rosji są przygotowane do szybkiego przejścia ze stanu pokoju do stanu wojny, w przypadku pojawienia się zagrożenia lub też podjęcia decyzji przez ośrodek władzy. Ponadto szybkość i sprawność prowadzenia operacji militarnych, w tym na poziomie strategicznym, znacząco może niwelować przewagę potencjału militarnego w wymiarze sił konwencjonalnych Organizacji Traktatu Północnoatlantyckiego.
Победа Российской Федерации в войне с относительно слабой с точки зрения воен- ного потенциала Грузией в августе 2008 года, вскрыла многие недостатки армии. Эта ситуация вынудила реформу вооруженных сил в 2009 году. Одним из ее предположений было увеличение боевых возможностей армии путем проведения почти «постоянной» подготовки солдат в ус- ловиях, отражающих различные потенциальные театры военных действий. Учитывая масшта- бы и характер военных маневров, проводимых в ежегодных стратегических учениях, а также другие виды деятельности, особенно внезапные проверки, они значительно превысили пре- делы военных. Увеличение способности и инициативы Федерации проводить более широкие военные операции без четкого предупреждения создает угрозу поддержанию безопасности и стабильности в трансатлантическом регионе. Они были «представлены» во время аннексии Крыма, на Донбассе, а затем и в ходе операции в Сирии. Как следствие, отношения России с За- падом постепенно значительно ухудшились, до уровня, известного как «новая холодная война». По сравнению с войной с Грузией в 2008 году, произошло значительное увеличение боевых возможностей Армии Российской Федерации, а также эффективности командования и коор- динации действий крупных смешанных групп армий. Вооруженные силы и другие силовые структуры России готовы к быстрому переходу из состояния мира в состояние войны в случае угрозы. Кроме того, скорость и эффективность военных операций, в том числе на стратегиче- ском уровне, могут значительно уменьшить преимущество военного потенциала в измерении обычных сил Организации Североатлантического договора.
Źródło:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2019, 5, 1
2450-4866
Pojawia się w:: Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "rosyjska" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język