Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Wojcik, A" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Mikrofale w służbie zabytków
    Microwaves to save monuments
    Autorzy:
    Wójcik, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217209.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    mikrofale
    drewno
    ksylofagiczne owady
    dezynsekcja
    microwaves
    timber
    xylophagous insects
    disinfestation
    Opis:
    Artykuł opisuje historię stosowania zabiegów mikrofalami do dezynsekcji i dezynfekcji drewnianych obiektów. Obecnie stosowane jest nowoczesne urządzenie służące do wykonywania zabiegów dezynsekcyjnych miejscowo w obiekcie porażonym przez owady ksylofagiczne. Zastosowanie tego typu zabiegu mikrofalami do dezynsekcji obiektów drewnianych, w tym zabytkowych, miało miejsce we Włoszech, gdzie przeprowadzono udany zabieg dezynsekcji drzwi pałacu w Bari. Od 2011 roku stosowano z powodzeniem zabiegi za pomocą tego samego typu urządzenia na kilku obiektach architektury drewnianej w Polsce.
    The article describes the history of applying microwave radiation in order to disinfect and exterminate insects infesting wooden objects. Currently a modern device is used for disinfection treatment applied locally in an object infested with xylophagous insects. This kind of microwave treatment to exterminate insects infesting historic wooden objects was applied in Italy, where it was successfully used for woodworm disinfestation of the door to the Palace in Bari. Since 2011, treatment using a device of the same type has been successfully applied in several objects of wooden architecture in Poland.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2014, 37; 17-21
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dokonania konserwatorskie prof. Alfreda Majewskiego w Krakowie
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217408.pdf
    Data publikacji:
    2007
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Majewski Alfred
    konserwator
    konserwacja zabytków
    rewaloryzacja
    Kraków
    zamki Małopolski
    conservator
    conservation of monuments
    revaluation
    Malopolska castles
    Opis:
    Powszechnie znany z inicjowania i przeprowadzenia rewaloryzacji szeregu zamków małopolskich (m.in. Pieskowa Skała, Wiśnicz, Krasiczyn, Baranów Sandomierski, Przecław, Niedzica, Sucha Beskidzka, Ujazd) prof. dr hab. inż. arch. Alfred Majewski (1907-1998), absolwent Politechniki Lwowskiej, którego początki pracy na rzecz ochrony czołowych polskich zabytków architektury wiążą się z jego rodzinnymi stronami i okresem międzywojennym, w roku 1947 trafił do Krakowa, by związać się z królewskim miastem i wzgórzem wawelskim do końca życia. Początkowo Majewski objął funkcję zastępcy dyrektora Kierownictwa Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu (dalej: KOZK) prof. Witolda Minkiewicza, by od 1951 roku aż do przejścia na emeryturę w roku 1983 zostać szefem tej najstarszej polskiej firmy konserwatorskiej.
    Widely known for initiating and carrying out a series of locks restoration of Malopolska (including Pieskowa Rock, Wisnicz, Krasiczyn, rams Sandomierz, Przeclaw, Niedzica, dry Beskid, Ujazd) prof. dr hab. Eng. architect Alfred Majewski (1907-1998), a graduate of the Technical University of Lviv, the origins of which work for the protection of the leading Polish architectural landmarks associated with his family and the period between the parties, in 1947 came to Krakow to tie up with the royal town and Wawel Hill the end of life. Initially, Majewski took the position of Deputy Director of Management Renewal Wawel Castle (the goat) prof. Witold Minkiewicz that since 1951 until his retirement in 1983 to become head of the oldest Polish company conservator.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2007, 21; 96-101
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Początek rewaloryzacji zamku w Dzikowie
    The beginnings of Dzikow castle renovation
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218595.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Dzików
    zamek w Dzikowie
    rewaloryzacja
    Tarnowscy
    Dzikow castle
    revaluation
    Opis:
    Zamek Tarnowskich w Dzikowie, którego początki sięgają XV wieku, rozbudowany w XVII i XVIII wieku, po 1834 roku był rezydencją-muzeum, w którym ulokowano jedną z najwartościowszych polskich kolekcji. Rezydencja spłonęła w 1927 roku, po czym została odbudowana przez prof. Wacława Krzyżanowskiego w stylu wczesnego baroku. Po II wojnie .światowej użytkowany jako szkoła rolnicza, został doprowadzony niemal do ruiny. W roku 2007, dzięki .środkom z Funduszy Europejskich oraz miejscowego samorządu rozpoczęto kompleksową rewaloryzację zabytku z przeznaczeniem na siedzibę Muzeum Historycznego m. Tarnobrzega. I etap prac remontowych polegał na podbiciu fundamentów pod skrzydłem zachodnim pochodzącym z XV wieku oraz skrzydłem wschodnim wzniesionym w wieku XVIII. Korpus główny z XVII wieku należało zaopatrzy ć w fundamenty, których ta część zamku nie posiadała. Budując fundamenty postanowiono je zasklepić, tworząc w ten sposób nowy ciąg piwnic połączonych z komorami zlokalizowanymi pod skrzydłami bocznymi zamku. Odczyszczenie wtórnie otynkowanych wątków piwnic ciągnących się pod skrzydłem zachodnim potwierdziło ich .średniowieczną proweniencję. W skrajnej komorze południowej będącej podziemną kondygnacją wieży XV-wiecznego dworu stwierdzono istnienie motywu zendrówkowego. W komorze z XVII wieku będącej przedłużeniem piwnic średniowiecznych znaleziono fragment ceglanego fundamentu z XV wieku oraz nowożytnej bastei. Była ona częścią systemu obronnego rezydencji. Zbudowana w XVI wieku, w następnym stuleciu została częściowo wykorzystana jako jedna ze ścian wspierających sklepienie nowej piwnicy. Podczas prac ziemnych prowadzonych w trakcie remontu podziemnej kondygnacji zamku natrafiono na dwa dobrze zachowane kamienne nadproża portali. Analiza stylistyczna wskazuje, że pochodzą one z I połowy XVII wieku, tj. okresu budowy obecnego korpusu głównego zamku. Obydwa nadproża mają formy renesansowo-manierystyczne, przy czym jedno z nich, o wytwornej dekoracji, posiada medalion z wyobrażeniem głowy Dantego Aligieri. Po zakończeniu remontu piwnic i urządzeniu w nich ekspozycji muzealnej poświęconej historii zamku przystąpiono do remontu dachu i adaptacji poddasza, gdzie w przeszłości będą mieścić się pracownie i magazyny muzealne. Konieczna była wymiana części więźby dachowej oraz pokrycie całego dachu nową dachówką karpiówką. Istotnym elementem jest wzniesienie nowej klatki schodowej w skrzydle wschodnim, będącej zarazem rodzajem filara podtrzymującego nowe pomieszczenia na poddaszu. Remont dachu i adaptacja poddasza, które będą ukończone jeszcze w roku bieżącym, finansują Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz gmina Tarnobrzeg.
    The castle of the Tarnowski family in Dzikow, dating back to the 15th century, was expanded in the 17th and 18th century and after 1834 served as a residence-museum which housed one of the most valuable Polish collections. The residence burnt down in 1927, but was rebuilt in the early Baroque style by Professor Wacław Krzyżanowski. After World War II, the building housed a school of agriculture and was almost completely ruined. In 2007, thanks to the financial resources from European Funds and local authorities a complex process of monument restoration began, in order to turn the castle into a new seat of the Historical Museum of Tarnobrzeg. The first stage of renovation work included digging foundations under the west wing dating back to the 15th century, as well as under the east wing erected in the 18th century. The main building from the 17th century also had to be provided with foundations which that part of the castle did not possess. While digging the foundations it was decided that they should be sealed up, thus creating a new row of cellars and joining them with the chambers located under the side wings of the castle. Cleansing the re-plastered brickwork of the cellars stretching under the west wing confirmed their medieval origin. In the outermost southern chamber, which was the underground floor of the tower of the 15th century mansion, a decorative ceramic- brick motif was discovered. A fragment of brick foundations from the 15th century and another of a modern wall tower were found in the chamber from the 17th century, which was an extension of medieval cellars. The wall tower constituted a part of the defensive system of the residence. Erected in the 16th century, in the next century it was partially used as one of the walls supporting the roof of the new cellar. During the excavation work conducted during the renovation of the subterranean floor of the castle, two well-preserved stone lintels were discovered. Stylistic analysis indicated that they date back to the first half of the18th century, so the period when the main building of the present castle was built. Both portal lintels represent Renaissance . Mannerist forms and one of them, decorated in a refined manner, has a medallion with the image of Dante Alighieri's head. After finishing the renovation work in the cellars and furnishing them to house a museum exhibition depicting the castle history, renovation of the roof and adaptation work on the attic started, where museum workshops and storage rooms will be located in the future. It was necessary to replace a part of rafter framing and cover the whole roof with new tiles. The construction of a new stairwell in the east wing, which will also serve as a kind of pillar supporting the new rooms in the attic, will be a major undertaking. The renovation of the roof and adaptation of the attic, which are to be completed this year, are financed by the Ministry of Culture and National heritage and the district of Tarnobrzeg.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2008, 24; 90-94
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy konserwatorskie zamku w Dzikowie
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218665.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    zamek w Dzikowie
    konserwacja
    zamek Tarnowskich
    Dzików
    Tarnowscy
    castle in Dzików
    conservation
    Tarnowscy castle
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2004, 16; 68-75
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nieznane plany rozbudowy kościoła św. Marii Magdaleny w Tarnobrzegu
    Unknown plans of alterations to the church of st. Mary Magdalene in Tarnobrzeg
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218524.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    kościół św. Marii Magdaleny w Tarnobrzegu
    plany rozbudowy
    church of St. Mary Magdalene in Tarnobrzeg
    plans of alterations
    Opis:
    Kościół św. Marii Magdaleny w Tarnobrzegu, wzniesiony w centrum dawnej Puszczy Sandomierskiej, jest świątynią parafii erygowanej w roku 1185. Jest zbudowany z cegły, orientowany, jednonawowy z węższym od nawy prezbiterium, zamkniętym prostą ścianą. Najwcześniejszą jego częścią jest prezbiterium ufundowane prawdopodobnie przez króla Kazimierza Wielkiego około roku 1340, nakryte sklepieniem krzyżowym. W I połowie XVII stulecia od strony zachodniej prezbiterium dostawiono pierwszą część nawy, którą przedłużono w latach 30. XIX wieku. Nawę przykryto sklepieniem kolebkowym, ale bryła świątyni zachowała wygląd nawiązujący do kościołów średniowiecznych (wysoki dach namiotowy, ostrołukowe okna, nieotynkowany wątek ceglany elewacji). W zbiorach Muzeum Historycznego m. Tarnobrzega zachowały się interesujące projekty rozbudowy kościoła z 1928 roku, opracowane przez lwowskiego architekta Ludomiła Gyurkovicha. Istotą owych planów było nadanie stosunkowo niewielkiej świątyni cech monumentalnych. Architekt zamierzał to osiągnąć poprzez dostawienie od zachodu niewielkiej kruchty oraz wysokiej dzwonnicy w pobliżu jej narożnika południowo-zachodniego. Dzwon- nica miała być połączona z kościołem łącznikiem w postaci krużganka pełniącego rolę tradycyjnej soboty. Dla wzmocnienia bryły kościoła, w miejscu przejścia prezbiterium w nawę, zarówno od strony południowej, jak i północnej stanąć miały dwie kaplice boczne zbudowane na rzucie koła i nakryte kopułą z latarnią. Na planie świątyni tworzyłyby rodzaj nieistniejącego transeptu. Projektowane zmiany uczyniłyby z niewielkiego kościoła stosunkowo dużą, widoczną z daleka bryłę. Z opisanych planów ostatecznie zrealizowano jedynie kaplicę północną w roku1932. Nie zmieniła ona w sposób decydujący wyglądu świątyni ukształtowanej od XIV do XIX wieku. Zachowane plany jej rozbudowy z okresu międzywojennego są jednak interesującym przykładem myśli architektonicznej i konserwatorskiej tamtego czasu.
    The church of St. Mary Magdalene in Tarnobrzeg, erected in the Middle of the former Sandomierz Forest, is a temple belonging to the parish founded in 1185. It is built from brick, an oriented, one-nave building with a presbytery narrower than the nave, enclosed with a straight wall. Its earliest part is the presbytery probably founded by king Casimir the Great around 1340, covered with a cross vault. In the 1st half of the 17th century, the first part of the nave was added on the west side of the presbytery, which was then lengthened during the 1830s. The nave was covered with a barrel vault, but the bulk of the church preserved the appearance alluding to medieval churches (a tall tent roof, ogival windows, unplastered brick bond in the elevation). Interesting projects of alterations to the church from 1928, prepared by Ludomił Gyurkovich, an architect from Lviv, have been preserved in the collection of the Historical Museum of the city of Tarnobrzeg. The essence of those plans was lending monumental features to the relatively small church. The architect intended to achieve his aim by adding a small porch on the west side and a tall bell-tower near its south-west corner. The bell-tower was to be con- nected with the church by means of a passage in the form of a gallery serving as a traditional 'sobota'. To strengthen the bulk of the church, two side chapels built on the circular plan and covered by a dome with a lantern were to be erected where the presbytery turned into the nave, both on the south and the north side. They would create a form of the inexistent on the plan of the church. The designed alterations would have changed a small church into a relatively huge bulk visible from afar. But from among the described plans only the north chapel was finally realised in 1932. It did not decisively change the appearance of the church which had been shaped between the 14th and 19th century. However, the preserved plans of its alterations from the interwar period constitute an interesting example of architectonic and conservation though of the time.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2012, 31; 146-149
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Problemy konserwatorskie zamku w Wiśniczu. Cz. I
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217395.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    zamek
    Wiśnicz
    konserwacja
    prace konserwatorskie
    problemy konserwatorskie
    zamek Lubomirskich
    castle
    Wisnicz
    conservation
    conservation work
    maintenance problems
    Lubomirscy castle
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2003, 13; 75-77
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Trzeci etap rewaloryzacji zamku w Dzikowie
    The third stage of the restoration of the castle in Dzików
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217641.pdf
    Data publikacji:
    2010
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Dzików
    zamek
    castle
    Opis:
    W roku bieżącym rozpoczęto trzeci etap rewaloryzacji zamku w Dzikowie. W jego ramach odnowione zostaną elewacje budowli oraz wnętrza parteru. Zamek uzyska komplet nowoczesnych instalacji niezbędnych do jego funkcjonowania, zwłaszcza jako siedziby Muzeum Historycznego m. Tarnobrzega. Bryła zamku wznoszona etapami w XV, XVII i XVIII wieku, po licznych przebudowach i adaptacjach, jest obecnie stylistycznie zbliżona do architektury wczesnego baroku Wazów polskich. Uzyskała ją podczas odbudowy po pożarze zamku, zrealizowanej w latach 1928-1930 według projektu Wacława Krzyżanowskiego. Badania archiwalne wykazały, że projekt ten nie został w pełni zrealizowany, dlatego też obecna rewaloryzacja dopełni i uzupełni odbudowę sprzed 80 lat. Najbardziej istotną zmianą będzie wprowadzenie na elewacje kamiennych obramień i portali. Zamek będzie funkcjonował w przyszłości jako obiekt muzealny. By przywrócić mu historyczny klimat, wyburzono szereg wtórnych ścian działowych, dzięki czemu obiekt odzyskał pierwotną dyspozycję wnętrz. Będą one zrekonstruowane jako ciąg historycznych sal. Ich rekonstrukcja jest oparta na zachowanych materiałach archiwalnych i ikonograficznych. Przewiduje się, że za sprawą prowadzonych prac remontowych i konserwatorskich zostanie odtworzonych i udostępnionych do zwiedzania 30 pomieszczeń, w znacznej większości stanowiących wierną rekonstrukcję istniejących niegdyś komnat. Pieczołowitej konserwacji poddawane są zachowane elementy oryginalnego wyposażenia zamku, takie jak stolarka okienna i drzwiowa, meble, obrazy, detale kowalskie i ślusarskie, kominki i piece, elementy sztukatorskie. Odnawiana obecnie część zamku zostanie udostępniona zwiedzającym w drugiej połowie 2011 roku.
    The third stage of the restoration of the castle in Dzikow, during which the building elevations and the ground floor interiors will be renovated, has begun this year. The castle will be fitted with a set of modern installations indispensable to its functioning, particularly as a seat of the Historical Museum of the City of Tarnobrzeg. The bulk of the castle was erected in stages throughout the 15th, 17th and 18th centuries, and after numerous reconstructions and adaptations it now resembles stylistically the architecture of early Baroque of the Polish Vasa dynasty. The castle acquired it during the reconstruction after a fire, which was realised in the years 1928-1930 according to the project by Wacław Krzyżanowski. Archive research revealed that the project had not been fully realised, therefore the present restoration is to complement and complete the reconstruction from 80 years ago. The most significant change will be introducing stone frames and portals into the elevations. The castle is meant to function as a museum in the future. To restore its historic atmosphere, several secondary partition walls have been demolished, due to which the object regained its original interior disposition. The interiors will be subsequently reconstructed as a series of historic rooms. Their reconstruction is based on preserved archive and iconographic materials. It is expected that once the renovation and conservation work has been completed, 30 rooms, mostly constituting faithful reconstructions of the once existing chambers, will have been reconstructed and made accessible to visitors. The preserved fragments of the original decor of the castle such as window and door frames, furniture, paintings, blacksmith's and locksmith's details, fireplaces and stoves, or stucco elements have undergone careful conservation. The section of the castle currently under restoration will be made available to the public in the second half of 2011.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2010, 28; 116-120
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    To już 10 lat...
    It has been 10 years...
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/217853.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    Majewski Alfred
    zamek
    konserwator
    architekt
    castle
    conservator
    architect
    Opis:
    W maju bieżącego roku minęła 10 rocznica śmierci prof. Alfreda Majewskiego, najwybitniejszego architekta-konserwatora zamków polskich. Po studiach na Wydziale Architektury Politechniki Lwowskiej, w 1933 roku rozpoczął rewaloryzację zamków w Olesku, Tarnopolu i Zbarażu (obecnie Ukraina). Po II wojnie światowej zamieszkał w Krakowie, gdzie w latach 1951-1983 był dyrektorem Kierownictwa Odnowienia Zamku Królewskiego na Wawelu, instytucji powołanej w 1905 roku dla przeprowadzenia rewaloryzacji najcenniejszego zespołu zabytkowego Polski. W ciągu 32 lat pracy A. Majewski nie tylko dokończył konserwację zamku królewskiego na Wawelu, ale także prowadził prace konserwatorskie w licznych zamkach na terenie Polski południowej, m.in. w Pieskowej Skale, Baranowie Sandomierskim, Suchej Beskidzkiej, Wiśniczu, Niedzicy, Czorsztynie, Dębnie, Przecławiu i Ujeździe. Odrestaurował także jeden z najstarszych i najcenniejszych budynków uniwersyteckich Europy - gotycki gmach Collegium Maius, obecnie pełniący rolę siedziby Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 1972-1974 pełnił funkcję Generalnego Konserwatora Zabytków. Równolegle do pracy zawodowej Alfred Majewski prowadził działalność naukową będąc profesorem, a także dziekanem Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej. Prof. Alfred Majewski był współzałożycielem ICOMOS, a także wiceprezydentem IBI.
    In May 2008, we celebrated the 10th anniversary of the death of Professor Alfred Majewski, the most outstanding architect and conservator of Polish castles. After graduating from the Faculty of Architecture of Lvov Polytechnic, in 1933 he began the restoration of castles in Olesko, Tarnopol and Zbaraż (present-day Ukraine). After World War II, he moved to Krakow where, from 1951 to 1983, he was the president of the Board for the Restoration of the Wawel Royal Castle, an institution which came into being in 1905 to restore the most precious monument complex in Poland. During 32 years of his work, A. Majewski not only completed the process of conservation of the Royal Wawel Castle in Krakow, but also conducted conservation work in numerous castles all over the area of southern Poland, including Pieskowa Skala, Baranow Sandomierski, Sucha Beskidzka, Wi.nicz, Niedzica, Czorsztyn, Dębno, Przecław and Ujazd. He also restored one of the oldest and the most valuable university buildings in Europe - the Gothic edifice of Collegium Maius, currently serving as the main seat of the of the Jagiellonian University Museum in Krakow. From 1972 to 1974 he was the General Landmark Conservator. Simultaneously with professional work, Alfred Majewski developed his scientific activity as he was a Professor and the Dean of the Faculty of Architecture in Krakow Polytechnic. Professor Alfred Majewski was the co-founder of ICOMOS, as well as he vice-president of IBI.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2008, 23; 157-159
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zamek w Wiśniczu – pomnik historii
    The castle in Wiśnicz – a monument of history
    Autorzy:
    Wójcik-Łużycki, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218333.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    zamek
    Wiśnicz
    pomnik historii
    castle
    Wisnicz
    monument of history
    Opis:
    Za „Pomnik Historii” może być uznany zabytek o szczególnych walorach historycznych, architektonicznych i artystycznych, a także posiadający autentyczne, wyjątkowe powiązania z zachowanym otoczeniem, historycznym układem przestrzennym itd. Jedną z najcenniejszych historycznych rezydencji arystokratycznych w Polsce i Europie jest zamek w Wiśniczu. Obiekt ten został wzniesiony na styku średniowiecza i renesansu dla rodziny Kmitów, czołowego rodu magnackiego współtworzącego potęgę polsko-litewskiego państwa Jagiellonów w XV i XVI wieku. Swój ówczesny kształt zamek zawdzięcza najwybitniejszemu przedstawicielowi wspomnianego rodu, Piotrowi III Kmicie (1477-1553). Rezydencja została założona na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu, z czterema cylindrycznymi basztami na narożach. Poszczególne skrzydła posiadały obszerne sale w układzie amfiladowym. Z przekazów źródłowych wiadomo, że Piotr Kmita uczynił swój zamek jednym z czołowych ośrodków kultury odrodzenia w Polsce. Po wygaśnięciu rodu Kmitów, pod koniec XVI wieku Wiśnicz stał się własnością Lubomirskich. Najwybitniejszy przedstawiciel tego rodu, Stanisław Lubomirski (1583-1649) dokonał znaczącej przebudowy rezydencji. Zachowując zasadniczy kształt i układ przestrzenny zamku, wyposażył go w szereg elementów zdobniczych utrzymanych w duchu wczesnego baroku (kamienne i marmurowe obramowania okienne, portale i kominki, iluzjonistyczna dekoracja komnat itd.). Istotną zmianą było też przekształcenie zamku w rezydencję typu palazzo in fortezza za sprawą wzniesionej na planie pięcioboku platformy obronnej zaopatrzonej w pięciu narożni- kach w bastiony typu włoskiego i holenderskiego i połączonych potężnymi murami kurtynowymi. W jednej z nich umieszczono monumentalną bramę wjazdową do zamku, będącą podręcznikowym przykładem przenikania się form architektury manierystycznej i wczesnobarokowej. Nowością była też kaplica zamkowa, będąca rodzajem małego kościoła ukształtowanego jeszcze w duchu renesansowych kaplic kopułowych. Autorem tych przemian był nadworny architekt Lubomirskiego, wywodzący się z Włoch, Maciej Trapola, który u stóp wzgórza zamkowego zaprojektował założenie urbanistyczne Nowego Wiśnicza z kościołem farnym, ratuszem i modelowymi kamienicami mieszczański- mi. Po roku 1635 na sąsiednim do zamkowego wzgórzu Trapola wzniósł ufundowany przez Lubomirskiego zespół klasztorny Karmelitów, również posiadający fortyfikacje bastionowe. Malowniczy teren oraz ciekawe ulokowanie w nim owego monumentalnego zespołu (klasztor – zamek – miasto) stworzyło z Wiśnicza modelowy przykład prywatnego barokowego miasta sprzężonego ze wspaniałą rezydencję możnowładczą. Po wielu niekorzystnych wydarzeniach, jakie miały miejsce po połowie XVII wieku (m.in. najazd szwedzki, rozbiory Polski i likwidacja klasztoru Kar- melitów, pożary miasta i zamku w XIX wieku), z inicjatywy prof. Alfreda Majewskiego i według jego projektu od 1948 roku prowadzona jest kompleksowa rewaloryzacja zamku, mająca na celu rekonstrukcję obiektu i przywrócenie mu wyglądu z okresu świetności. Realizacji tego zamierzenia może dopomóc przyznanie zamkowi w Wiśniczu tytułu “Pomnika Historii”, na jaki w pełni zasługuje.
    The title of “A Monument of History” can be granted to a historic building of particular historic, architectural and artistic value, and displaying an authentic, unique connection with the preserved surroundings, historic spatial layout etc. One of the most valuable historic aristocratic residences in Poland and Europe is the castle in Wiśnicz. The edifice was erected at the turn of the medieval and Renaissance period for the Kmita family, an eminent magnate family who helped create the power of the Polish-Lithuanian monarchy of the Jagiellon dynasty in the 15th and 16th century. Its shape then the castle owed to the most outstanding representative of the family. Piotr III Kmita (1477-1553). The residence was built on the plane of a rectangle close to a square, with four cylindrical towers in the corners. Each wing possessed spacious chambers forming enfilade. It is known from recorded sources that Piotr Kmita made his castle one of the foremost centres of Renaissance culture in Poland. After the Kmita family died out, at the end of the 16th century Wiśnicz came into the hands of the Lubomirski family. The most eminent representative of the family, Stanisław Lubomirski (1583-1649) had the residence significantly remodelled. Preserving the original shape and spatial layout of the castle, he added several decorative elements representing early Baroque style (stone and marble window surrounds, portals and fireplaces, illusionistic decoration of chambers etc.). An essential change was converting the castle into a residence of the palazzo in fortezza type, by means of a defensive platform erected on a pentagon plane and equipped in its five corners with the Italian and Dutch type bastions joined by huge curtain walls. In one of them, a monumental entrance gate to the castle was located which was a handbook example of mannerist and early-Baroque architecture forms merging together. Another novelty was the castle chapel, resembling a small church shaped still in the spirit of the Renaissance domed chapels. The author of those changes was Lubomirski’s court architect of Italian descent, Maciej Trapola who, at the foot of the castle hill, designed the urban layout of Nowy Wiśnicz with the parish church, town hall and model tenement houses for burgesses. After 1635, on the neighbouring hill Trapola erected the Carmelite monastic complex, founded by Lubomirski, which also possessed bastion fortifications. Picturesque area and interesting location of the monumental complex (monastery– castle – town) made Wiśnicza a model example of a private Baroque town combined with a magnificent magnate residence. After several unfavourable events which took place after the mid-17th century (the Swedish invasion, the Partition of Poland and closing of the Carmelite monastery, fires which swept through the castle and town in the 19th century), since 1948 a complex revalorization of the castle has been conducted, on the initiative of Professor Alfred Majewski and based on his design, aimed at reconstructing the object and returning it to its former glory. Awarding the castle in Wiśnicz with the title of “A Monument of History”, which it fully deserves, could help in achieving this goal.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2009, 25; 88-95
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fungia obiektów muzealnych na przykładzie Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie
    Fungi in museum objects: a case study of Museum of King Jan III’s Palace at Wilanów
    Autorzy:
    Wójcik, A.
    Oleksiewicz, A.
    Andres, B.
    Laudy, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/218601.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Stowarzyszenie Konserwatorów Zabytków
    Tematy:
    grzyby pleśniowe
    kolekcja muzealna
    czystość powietrza
    zarodniki grzybów
    molds
    museum collection
    quality of air
    fungi spores
    Opis:
    W artykule poruszony został problem występowania w obiektach muzealnych, gdzie wystawiane są lub przechowywane kolekcje zabytków: obrazy, meble, tkaniny i książki, grzybów pleśniowych. Praca dotyczy badania stanu natężenia zarodników grzybów w powietrzu w poszczególnych pomieszczeniach w Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie i omówienia rozpoznanych tam rodzajów i gatunków grzybów pleśniowych, których zarodniki zostały pobrane w czasie badań.
    The article described the problem of the presence molds in museum objects, which are issued or stored collections of historical paintings, furniture, textiles and books. The work concerns the research of the intensity of fungal spores in the air in individual rooms in the Palace Museum, King Jan III in Wilanów and discussion there recognized genus and species of fungi, whose spores were collected during the study.
    Źródło:
    Wiadomości Konserwatorskie; 2015, 41; 92-98
    0860-2395
    2544-8870
    Pojawia się w:
    Wiadomości Konserwatorskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies