Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "reception," wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 20
Tytuł:
Recepcja Norwida w latach 1939-1956
The reception of Norwid in the years 1939-1956
Autorzy:
Wojtasińska, Dominika
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729568.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
recepcja
kultura
polityka
edycje
: Norwid
reception
culture
politics
editions
Opis:
Przemysław Dakowicz’s book “Lecz ty spomnisz, wnuku…” Recepcja Norwida w latach 1939-1956. Rzecz o ludziach, książkach i historii [“But you will remember, grandson…”. Reception of Norwid in the years 1939-1956. About people, books and history] (Warszawa: IBL PAN, 2011) is concerned with the reception of Norwid in the years 1939-1956 and shows it against the background of historical events and ideological debates of those times. In the initial parts of the book the author writes about Norwid’s influence on the formation of patriotism in the young generation during World War II, among others he mentions Krzysztof Kamil Baczyński; he also writes about war-time editions of writings by the author of Vade-mecum. In the further part of the book we read about ideological manipulations that Norwid works underwent in Poland after the war, and about the disputes in which circles having different outlooks on the world took part. We also receive information about the functioning of Norwid’s works on the publishing market of that time, and about the reception of Norwid during “the thaw”. The next chapter is focused on the confrontation of two models of reading the author of Silence – Julian Przyboś’s and Mieczysław Jastrun’s. Dakowicz’s book not only shows the models of reception of Norwid in the years 1939-1956, but also presents changes in Polish culture occurring in many planes. The author gathers various traces of reception, inspirations, debates and polemics around Norwid. Because of its subject-matter the book may prove to be interesting not only for those studying literature, but also for ordinary readers interested in Polish culture and history.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2015, 33; 275-285
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polish “imaginarium”: Norwid’s reading of Anhelli
Autorzy:
Stanisz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17891175.pdf
Data publikacji:
2021-02-24
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Anhelli Juliusza Słowackiego
imaginarium społeczne
alegoryczny styl odbioru
historia recepcji
Juliusz Słowacki’s Anhelli
social imaginary
allegorical style of reception
history of reception
Opis:
The aim of the article is to answer the question how Cyprian Norwid understood Juliusz Słowacki’s poem entitled Anhelli (1838). Norwid’s interpretation of Anhelli, which was put forward in his lectures O Juliuszu Słowackim (1961), was significantly different from the previous ones. Before Norwid, the critics of Anhelli admired its aesthetic layer and appreciated the documentary motifs, but could not make sense of its extremely pessimistic message. Norwid, however, interpreted Anhelli as an allegorical reflection of what Charles Taylor would have called the Polish social imaginary. Emphasising the role of the metaphorical meaning of a few motifs in the world presented (especially the one of Siberia as the „negative pole” of the Polish civilisation and the picture of characters as supporters of particular ethical views), Norwid interpreted Słowacki’s poem as an allegory of a grave crisis of the Polish collective consciousness as well as a picture of the decay of the national community. In this way, Norwid’s reflection on Anhelli gave him the opportunity to criticise the qualities of the 19th-century Polish culture and the mentality of the then emigrants.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37 English Version; 97-121
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Imaginarium” polskie: Norwidowska lektura Anhellego
Polish “imaginary”: Norwid’s reading of Anhelli
Autorzy:
Stanisz, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117458.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Anhelli Juliusza Słowackiego
imaginarium społeczne
alegoryczny styl odbioru
historia recepcji
Juliusz Słowacki’s Anhelli
social imaginary
allegorical style of reception
history of reception
Opis:
Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, jak Cyprian Norwid rozumiał poemat Juliusza Słowackiego pt. Anhelli (1838). Norwidowska interpretacja Anhellego, którą przedstawił w swoich wykładach O Juliuszu Słowackim (1961) znacznie różniła się od poprzednich. Przed Norwidem krytycy Anhellego podziwiali jego warstwę estetyczną i doceniali wątki dokumentalne, choć nie potrafili zaakceptować jego skrajnie pesymistycznego przekazu. Natomiast Norwid zinterpretował poemat jako alegoryczne odzwierciedlenie tego, co Charles Taylor nazwałby polskim imaginarium społecznym. Podkreślając rolę metaforycznego znaczenia najważniejszych motywów w świecie przedstawionym utworu (zwłaszcza motywu Sybiru jako „bieguna ujemnego” polskiej cywilizacji, a także kreacji bohaterów jako reprezentantów określonych postaw ideowych), Norwid zinterpretował wiersz Słowackiego jako alegorię głębokiego kryzysu polskiej świadomości zbiorowej oraz obraz rozpadu społeczności narodowej. W ten sposób refleksja Norwida na temat Anhellego umożliwiła mu dokonanie krytycznej oceny charakterystycznych cech dziewiętnastowiecznej kultury polskiej i mentalności ówczesnych emigrantów.
The aim of the article is to answer the question how Cyprian Norwid understood Juliusz Słowacki’s poem entitled Anhelli (1838). Norwid’s interpretation of Anhelli, which was put forward in his lectures O Juliuszu Słowackim (1961), was significantly different from the previous ones. Before Norwid, the critics of Anhelli admired its aesthetic layer and appreciated the documentary motifs, but could not make sense of its extremely pessimistic message. Norwid, however, interpreted Anhelli as an allegorical reflection of what Charles Taylor would have called the Polish social imaginary. Emphasising the role of the metaphorical meaning of a few motifs in the world presented (especially the one of Siberia as the „negative pole” of the Polish civilisation and the picture of characters as supporters of particular ethical views), Norwid interpreted Słowacki’s poem as an allegory of a grave crisis of the Polish collective consciousness as well as a picture of the decay of the national community. In this way, Norwid’s reflection on Anhelli gave him the opportunity to criticise the qualities of the 19th-century Polish culture and the mentality of the then emigrants.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 91-115
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głosy o współczesności, profetyzmie irecepcji Norwida
Opinions on Norwids contemporaneousness, prophecies and reception of his work
Autorzy:
Rzepczyński, Sławomir
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2116993.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Studia Norwidiana; 2005, 22-23; 233-243
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Brzozowski - Norwid, czyli próby
Brzozowski - Norwid, or attempts
Autorzy:
Chlebowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729487.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
Brzozowski
Białe kwiaty
Promethidion
romantyzm
krytyka
recepcja
White Flowers
Romanticism
criticism
reception
Opis:
Eliza Kącka’s book that the present article is devoted to, concerning the reception of Cyprian Norwid in Stanisław Brzozowski’s writings, is a significant publication, a necessary one in historical-literary studies. It is not easy reading, and the methodological strategy chosen by the author, not shunning eclectic approaches, needlessly complicates fairly lucid and comprehensible exposition of the main subject. It is not clearer in this way, and the reader has to put a lot of effort into understanding the author’s particular research activities. This, however, does not influence the fact that the book Stanisław Brzozowski’s Attitude Towards Cyprian Norwid bridges a serious gap in the studies on the reception of the author of Vade-mecum. In the book Brzozowski is presented as an attentive reader of Norwid’s writings, and at the same time a continuator of his way of thinking about man and history. The critic belonging to the Young Poland movement tried to determine a specific mode of reception based on a deep intellectual, ethical and personal communion that should be created between the author and the reader, anchored in the same axiological space.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2013, 31; 246-256
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O przemianach tradycji antycznej i ich odniesieniu do historyzmu na przykładzie recepcji Plutarcha (z Norwidem w tle)
About the transformations of the Ancient tradition and their reference to historism on the example of the reception of Plutarch (with Norwid in the background)
Autorzy:
Junkiert, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729559.pdf
Data publikacji:
2020-05-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Plutarch
recepcja tradycji antycznych
historiografia
Rousseau
Cyceron
reception of ancient traditions
historiography
Cicero
Opis:
Plutarch, beside Homer, Socrates and Alexander the Great, was one of the important figures in Norwid’s intellectual and artistic biography. Apart from Herodotus he was the main source of Norwid’s knowledge of Greek history and culture. Norwid’s readings are also inscribed in the reception of Plutarch by the French language readers, as he read his works in Amyot’s translation of the beginning of the 19th century that was so important for French literature. The significance of Plutarch for Norwid’s works is particularly well seen when the influence of the Greek historian is considered on writing the poem Epimenides and the drama Cleopatra and Ceasar. Both these works are a proof that he intensively and creatively thought over some of the Parallel Lives, that he treated as sources of historical and cultural knowledge.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2015, 33; 109-130
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid read and teaching how to read
Norwid czytany i czytania uczący
Autorzy:
Piskorska-Dobrzeniecka, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17886585.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marek Buś
Cyprian Norwid
reading
history of reception
interpretation
editing
czytanie
historia recepcji
interpretacja
edytorstwo
Opis:
The review focuses on presenting to the reader the latest book by Marek Buś, titled Idee i formy. Studia i szkice o Norwidzie, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin 2014. Due to the nature of the publication, which is largely a collection of previously published articles – it describes their character and purpose. It answers the question of how the author managed to organise studies that differ in terms of genre and that are addressed to various recipients with different reading competences. It discusses the role of the publication in relation to the previous researcher’s works, and its unique value, also related to its contribution to the abolition of the barrier dividing books into those intended for a small group of specialists and those for the general public.
Recenzja skupia się na przybliżeniu czytelnikowi treści najnowszej książki Marka Busia Idee i formy. Studia i szkice o Norwidzie. Ze względu na charakter omawianej publikacji, która w znacznej części jest zbiorem wcześniej wydanych artykułów, opisuje ich charakter i przeznaczenie. Odpowiada na pytanie, w jaki sposób Autor poradził sobie z uporządkowaniem studiów różniących się pod względem gatunkowym i kierowanych do rozmaitych odbiorów, o odmiennych kompetencjach czytelniczych. Wskazuje na rolę książki Busia względem wcześniejszych jego prac, oraz jej wyjątkową wartość, także związaną z wkładem w znoszenie bariery dzielącej książki na te, przeznaczone dla wąskiego grona specjalistów, i na popularnonaukowe.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 305-316
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid czytany i czytania uczący
Norwid read and teaching how to read
Autorzy:
Piskorska-Dobrzeniecka, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117316.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marek Buś
Cyprian Norwid
czytanie
historia recepcji
interpretacja
edytorstwo
reading
history of reception
interpretation
editing
Opis:
Recenzja skupia się na przybliżeniu czytelnikowi treści najnowszej książki Marka Busia Idee i formy. Studia i szkice o Norwidzie. Ze względu na charakter omawianej publikacji, która w znacznej części jest zbiorem wcześniej wydanych artykułów, opisuje ich charakter i przeznaczenie. Odpowiada na pytanie, w jaki sposób Autor poradził sobie z uporządkowaniem studiów różniących się pod względem gatunkowym i kierowanych do rozmaitych odbiorów, o odmiennych kompetencjach czytelniczych. Wskazuje na rolę książki Busia względem wcześniejszych jego prac, oraz jej wyjątkową wartość, także związaną z wkładem w znoszenie bariery dzielącej książki na te, przeznaczone dla wąskiego grona specjalistów, i na popularnonaukowe.
The review focuses on bringing the reader closer to the latest book by Marek Buś, titled Idee i formy. Studia I szkice o Norwidzie, Towarzystwo Naukowe KUL, Lublin 2014. Due to the nature of the publication, which is largely a collection of previously published articles – it describes their character and purpose. It answers the question of how the author managed to organise studies that differ in terms of genre and that are addressed to various recipients with different reading competences. It indicates the role of the publication in relation to the previous researcher’s works, and its unique value, also related to its contribution to the abolition of the barrier dividing books into those intended for a small group of specialists and those for the general public.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 288-298
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘Rzecz czarnoleska’ as perceived by the third generation of romantics: Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz
Autorzy:
Woźniewska-Działak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729754.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
poetry
19th century
Cyprian Norwid
Teofil Lenartowicz
Jan Kochanowski
literary reception
poezja
wiek XIX
recepcja
Opis:
This article offers a synthetic overview of how Jan Kochanowski's artistic legacy manifested itself in the poetry of the third-generation Romantics - Cyprian Norwid and Teofil Lenartowicz. This overview of the work of the two latter poets proves that Czarnolas was perceived by them as an invaluable model of community life in the 19th-century context. The Czarnolas community ideally matched the Romantic reflection on the sense of freedom and the grandeur of the Polish nation – living in the political subjection to the partitioners. Jan Kochanowski and his oeuvre was a vital rediscovery, which allowed the 19th-century restitution of the myth of the Old Polish epoch, with its turning back to the roots of the Polish language and its debate on the fundamental problems of the time. All these motifs feature in the poetry by Norwid and Lenartowicz, who repeatedly made reference to the topos of the Czarnolas lute to show that they credit Kochanowski with being a poet of the nation.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 61-80
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwida droga do Hafiza
Norwid’s way to Hafiz
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117291.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Assunta
Hafiz
sufizm
poezja perska
recepcja Hafiza w Polsce
Polska i Persja
Sufism
Persian poetry
Hafiz’s reception in Poland
Poland and Persia
Opis:
W twórczości Norwida odnaleźć można dalekie echa koncepcji sufickich. Jedną z nici wiążących tego polskiego poetę z nurtem muzułmańskiego mistycyzmu jest manifestująca się w Pismach wszystkich fascynacja Dywanem Hafiza (drugą – osoba Abd el-Kadera). Perski poeta-mistyk jest wspominany w dziełach polskiego autora pięć razy (dwa razy w listach oraz trzy razy w poematach: Assunta, Emil na Gozdawiu oraz A Dorio ad Phrygium). Jest dość wątpliwe, by w okresie przedemigracyjnym (warszawskim) Norwid zapoznał się z filareckimi przekładami gazelów Hafiza (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko). Bramy do świata Hafizowskiego otworzyły przed nim raczej dopiero pełne niemieckie tłumaczenia Dywanu (Purgstall i inni) oraz liczne nawiązania tematyczne w utworach niemieckich romantyków (Goethe, Heine). Okazją do zetknięcia z nimi był pobyt Norwida w Berlinie w roku 1846 i kwerendy w tamtejszej Bibliotece Uniwersyteckiej. Niewykluczone, że rolę bodźca odegrała też amerykańska (i późniejsza) lektura dzieł Emersona. Świat liryki Hafizowskiej otwierały przed autorem Assunty także przekłady francuskie, choć tym przypaść musiała raczej rola drugorzędna, gdyż w wieku XIX były one stosunkowo nieliczne (przełożono zaledwie 32 utwory do śmierci Norwida). Lata emigracji paryskiej dostarczyły wielu nowych okazji, by pogłębić wiedzę o literaturze i kulturze Persji. Sprzyjał temu nie tylko sam pobyt w Paryżu, ale i obecność w gronie polskich emigrantów, wybitych iranologów, z którymi Norwid się stykał: Aleksandra Chodźki i Wojciecha Biberstein-Kazimirskiego (ten pracował z kuzynem Norwida – Michałem Kleczkowskim we francuskim MSZ). Apogeum fascynacji Norwida Hafizem przypadło na lata 70., choć wiele poszlak zdaje się wskazywać na Hafizowski patronat już nad Promethidionem. Suficka „alchemia miłości”, przenikająca strofy Dywanu Hafiza, znalazła odblask przede wszystkim w Assuncie. Motto do tego poematu zaczerpnął Norwid zapewne z francuskiego przekładu A Grammar of the Persian Language Williama Jonesa (tłum. Garciana de Tassy z 1845 r.), w której dwuwiersz ów znalazł się pośród przykładów perskiej składni (gazel, z którego pochodzi ów dystych, nie był jeszcze wówczas w całości przetłumaczony na francuski). Z kolei motto do Emila na Gozdawiu jest prawdopodobnie parafrazą gazelu przełożonego na język francuski przez tegoż Jonesa i zamieszczonego w jego Traktacie o poezji orientalnej jako Oda V. Wybór motta do Emila… świadczy o przynależności Norwida do elitarnej grupy XIX-wiecznych erudytów, którzy umieli dotrzeć do religijnego wymiaru poezji Hafiza, umykającego na ogół ówczesnym europejskim czytelnikom Dywanu. Szczególnie oryginalnym pomysłem polskiego poety było przywołanie tekstu z obszaru kulturowego islamu (a nie chrześcijaństwa!) dla potrzeb polemiki z russowskim laickim modelem wychowania oraz przeciwstawienie zsekularyzowanej mentalności europejskiej głębokiego, niewzruszonego zmysłu religijnego Orientu.
In Norwid’s works one can find distant echoes of the Sufi concepts. One of the threads linking this Polish poet to the current of Muslim mysticism is his fascination with Hafiz’s Divan (and secondly – the person of Abd el-Kader) manifesting it self in Pisma wszystkie. The Persian poet and mystic is mentioned in the works of the Polish author five times (twice in letters and three times in poems: Assunta, Emil na Gozdawiu and A Dorio ad Phrygium). It is quite doubtful that Norwid became acquainted with philarete’s translations of Hafiz’sghazals (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko) in his pre-emigration (Warsaw) period. It was rather the full German translations of Divan (Purgstall and others) and numerous thematic references in the works of German Romantics (Goethe, Heine) that opened to him the gates to Hafiz’s world. Norwid could have been exposed to these during his stay in Berlin in 1846 while attending a query at the University Library there. It cannot be ruled out that also the reading of Emerson’s works during his American period (and later) was a kind of stimulus. The world of Hafiz’s lyric poetry could also spread open before Norwid owing to French translations, although their role was rather secondary, since in the 19th century they were relatively few (only 32 works were translated before Norwid’s death). The years of Parisian emigration provided many new opportunities to advance the know-ledge of Persian literature and culture. This was favoured not only by the stay in Paris, but also by the presence among Polish emigrants of eminent iranologists with whom Norwid was in touch: Aleksander Chodźko and Wojciech Biberstein-Kazimirski (he worked together with Norwid’s cousin Michał Kleczkowski at the French Ministry of Foreign Affairs). The height of Norwid fascination with Hafiz was in the 1870s, although many facts indicate that Promethidion could already be inspired by Hafiz. The Sufi “alchemy of love” permeating the stanzas of Hafiz’s Divan found its reflection primarily in Assunta. Norwid took the motto for this poem probably from the French translation of A Grammar of the Persian Language by William Jones (translated by Garcin de Tassyin 1845), in which the couplet was among the examples of Persian syntax (the ghazelin which this couplet originated, was still not fully translated into French). In turn, the motto for Emil na Gozdawie is probably a paraphrase of the ghazel translated into French by the same Jones and included in his Treaty on Oriental Poetry as Ode V. The choice of the motto to Emil... testifies to Norwid’s affiliation with an elite group of 19th-century erudites who were able to get access to the religious dimension of the poetry by Hafiz, which generally remained hidden for the European readers of Divan at that time. A particularly original idea of the Polish poet was the evocation of a text from the area of cultural Islam (and not Christianity!) for the needs of polemics with the Rousseau eansecular model of upbringing, and the juxtaposition of the secularised European mentality with the deep, unshakable religious sense of the Orient.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 5-53
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid’s way to Hafiz
Norwida droga do Hafiza
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17863973.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Assunta
Hafiz
Sufism
Persian poetry
Hafiz’s reception in Poland
Poland and Persia
sufizm
poezja perska
recepcja Hafiza w Polsce
Polska i Persja
Opis:
In Norwid’s works one can find distant echoes of the Sufi concepts. One of the threads linking this Polish poet to the current of Muslim mysticism is his fascination with Hafiz’s Divan (and secondly – the person of Abd el-Kader) manifesting itself in Pisma wszystkie. The Persian poet and mystic is mentioned in the works of the Polish author five times (twice in letters and three times in poems: Assunta, Emil na Gozdawiu and A Dorio ad Phrygium). It is quite doubtful that Norwid became acquainted with philarete’s translations of Hafiz’s ghazals (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko) in his pre-emigration (Warsaw) period. It was rather the full German translations of Divan (Purgstall and others) and numerous thematic references in the works of German Romantics (Goethe, Heine) that opened to him the gates to Hafiz’s world. Norwid could have been exposed to these during his stay in Berlin in 1846 while attending a query at the University Library there. It cannot be ruled out that also the reading of Emerson’s works during his American period (and later) could be his source of inspiration. The world of Hafiz’s lyric poetry could also spread open before Norwid owing to French translations, although their role was rather secondary, since in the 19th century they were relatively few (only 32 works were translated before Norwid’s death). The years of Parisian emigration provided many new opportunities to advance the know-ledge of Persian literature and culture. This was favoured not only by Norwid’s stay in Paris, but also by the presence, among Polish emigrants, of eminent iranologists with whom Norwid was in touch: Aleksander Chodźko and Wojciech Biberstein-Kazimirski (he worked together with Norwid’s cousin Michał Kleczkowski at the French Ministry of Foreign Affairs). The height of Norwid fascination with Hafiz was in the 1870s, although many facts indicate that Promethidion might already have been inspired by Hafiz. The Sufi “alchemy of love” permeating the stanzas of Hafiz’s Divan found its reflection primarily in Assunta. Norwid took the motto for this poem probably from the French translation of A Grammar of the Persian Language by William Jones (translated by Garcin de Tassy in 1845), in which the couplet was among the examples of Persian syntax (the ghazal in which this couplet originated, was still not fully translated into French). In turn, the epigraph for Emil na Gozdawiu is probably a paraphrase of the ghazal translated into French by the same Jones and included in his Treatise on Oriental Poetry as Ode V. The choice of the epigraph to Emil... testifies to Norwid’s affiliation with an elite group of 19th-century erudite people who were able to get access to the religious dimension of the poetry by Hafiz, which generally remained hidden for the European readers of Divan at that time. A particularly original idea of the Polish poet was the evocation of a text from the area of cultural Islam (and not Christianity!) for polemics with the Rousseauean secular model of upbringing, and the juxtaposition of the secularised European mentality with the deep, unshakable religious sense of the Orient.
W twórczości Norwida odnaleźć można dalekie echa koncepcji sufickich. Jedną z nici wiążących tego polskiego poetę z nurtem muzułmańskiego mistycyzmu jest manifestująca się w Pismach wszystkich fascynacja Dywanem Hafiza (drugą – osoba Abd el-Kadera). Perski poeta-mistyk jest wspominany w dziełach polskiego autora pięć razy (dwa razy w listach oraz trzy razy w poematach: Assunta, Emil na Gozdawiu oraz A Dorio ad Phrygium). Jest dość wątpliwe, by w okresie przedemigracyjnym (warszawskim) Norwid zapoznał się z filareckimi przekładami gazelów Hafiza (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko). Bramy do świata Hafizowskiego otworzyły przed nim raczej dopiero pełne niemieckie tłumaczenia Dywanu (Purgstall i inni) oraz liczne nawiązania tematyczne w utworach niemieckich romantyków (Goethe, Heine). Okazją do zetknięcia z nimi był pobyt Norwida w Berlinie w roku 1846 i kwerendy w tamtejszej Bibliotece Uniwersyteckiej. Niewykluczone, że rolę bodźca odegrała też amerykańska (i późniejsza) lektura dzieł Emersona. Świat liryki Hafizowskiej otwierały przed autorem Assunty także przekłady francuskie, choć tym przypaść musiała raczej rola drugorzędna, gdyż w wieku XIX były one stosunkowo nieliczne (przełożono zaledwie 32 utwory do śmierci Norwida). Lata emigracji paryskiej dostarczyły wielu nowych okazji, by pogłębić wiedzę o literaturze i kulturze Persji. Sprzyjał temu nie tylko sam pobyt w Paryżu, ale i obecność w gronie polskich emigrantów, wybitych iranologów, z którymi Norwid się stykał: Aleksandra Chodźki i Wojciecha Biberstein-Kazimirskiego (ten pracował z kuzynem Norwida – Michałem Kleczkowskim we francuskim MSZ). Apogeum fascynacji Norwida Hafizem przypadło na lata 70., choć wiele poszlak zdaje się wskazywać na Hafizowski patronat już nad Promethidionem. Suficka „alchemia miłości”, przenikająca strofy Dywanu Hafiza, znalazła odblask przede wszystkim w Assuncie. Motto do tego poematu zaczerpnął Norwid zapewne z francuskiego przekładu A Grammar of the Persian Language Williama Jonesa (tłum. Garciana de Tassy z 1845 r.), w której dwuwiersz ów znalazł się pośród przykładów perskiej składni (gazel, z którego pochodzi ów dystych, nie był jeszcze wówczas w całości przetłumaczony na francuski). Z kolei motto do Emila na Gozdawiu jest prawdopodobnie parafrazą gazelu przełożonego na język francuski przez tegoż Jonesa i zamieszczonego w jego Traktacie o poezji orientalnej jako Oda V. Wybór motta do Emila… świadczy o przynależności Norwida do elitarnej grupy XIX-wiecznych erudytów, którzy umieli dotrzeć do religijnego wymiaru poezji Hafiza, umykającego na ogół ówczesnym europejskim czytelnikom Dywanu. Szczególnie oryginalnym pomysłem polskiego poety było przywołanie tekstu z obszaru kulturowego islamu (a nie chrześcijaństwa!) dla potrzeb polemiki z russowskim laickim modelem wychowania oraz przeciwstawienie zsekularyzowanej mentalności europejskiej głębokiego, niewzruszonego zmysłu religijnego Orientu.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 5-58
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyprian Norwid w „Nowej Reformie”. Nieznane dicta
Cyprian Norwid in “Nowa Reforma”. Unknown dicta
Autorzy:
Dambek-Giallelis, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117312.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
recepcja
Cyprian Norwid
Mieczysław Pawlikowski
historia literatury XIX w.
czasopiśmiennictwo XIX w.
dzienniki
reception
history of 19th-century literature
19th-century periodicals
diaries
Opis:
W artykule zostały przedstawione dwa nieznane dotąd w literaturze przedmiotu felietony z „Nowej Reformy”, zawierające wzmianki o Norwidzie oraz cytaty pochodzące z rozmów z nim. Oba teksty są najprawdopodobniej autorstwa Mieczysława Pawlikowskiego. Autorka zwróciła uwagę na zbieżność pewnych idei eksponowanych przez autora (autorów) z poglądami samego Norwida. Pracę kończy postulat dotyczący zbadania związków ideowo-estetycznych środowiska skupionego wokół krakowskiego „Kraju” i „Nowej Reformy” z myślą Norwida.
This contribution presents two feature articles from “Nowa Reforma” which are unknown in the literature of the subject and which contain references to Norwid and quotes from conversations with him. Both texts are most likely authored by Mieczysław Pawlikowski. The author drew attention to the convergence of certain ideas proposed by the author(s) with the views of Norwid himself. The article ends with a postulate to examine the ideological and aesthetic relationships of the group centred around Krakow-based periodicals “Kraj” and “Nowa Reforma” with Norwid’sthought.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 251-260
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rozszerzający się kosmos Norwida
Norwid’s expanding cosmos
Autorzy:
Tański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117314.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
recepcja Norwida
poezja XX w.
poezja współczesna
Mieczysław Jastrun
Rafał Wojaczek
Tadeusz Różewicz
Joanna Mueller
antropologia literatury
Norwid’s reception
poetry of the 20th century
contemporary poetry
anthropology of literature
Opis:
Omówienie dotyczy książki Anity Jarzyny „Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), opublikowanej w Lublinie, w 2013 r. Jest to praca sumienna, ukazująca dobry warsztat filologiczny jej Autorki, wzbogacająca naszą wiedzę o liryce. Studium powstało pod kierunkiem wybitnego znawcy polskiej sztuki wiersza, prof. Piotra Śliwińskiego, jako praca magisterska, obroniona w 2008 r. Publikacja jest bardzo ważna, chociaż nierówna, ale spowodowane jest to ówczesnym małym doświadczeniem Badaczki. Autor omówienia zna, oczywiście, kolejne prace Anity Jarzyny, udowadniają one, zdaniem recenzenta tomu o Norwidzie, że mamy do czynienia ze świetną komentatorką polskiej poezji.
The article discusses Anita Jarzyna’s book “Pójście za Norwidem”(w polskiej poezji współczesnej), published in Lublin in 2013. It is a diligent work, showing good philological skills of its author andexpanding our knowledge about lyric poetry. The study was created under the direction of an outstanding expert in Polish poetry, Prof. Piotr Śliwiński, as an MA thesis, defended in 2008. The publication is very important, although erratic, but it is attributable to the researcher’s little experience at that time. Of course, the author of the review knows the subsequent works of Anita Jarzyna, which, according to the reviewer, prove that we are dealing with a great commentator of Polish poetry.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 283-287
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cyprian Norwid in “Nowa Reforma”. Unknown dicta
Cyprian Norwid w „Nowej Reformie”. Nieznane dicta
Autorzy:
Dambek-Giallelis, Zofia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17883304.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
reception
Cyprian Norwid
Mieczysław Pawlikowski
history of 19th-century literature
19th-century periodicals
diaries
recepcja
czasopiśmiennictwo XIX w.
dzienniki
historia literatury XIX w.
Opis:
This contribution presents two feature articles from “Nowa Reforma” which are unknown in the literature of the subject and which contain references to Norwid and quotes from conversations with him. Both texts are most likely authored by Mieczysław Pawlikowski. The author drew attention to the convergence of certain ideas proposed by the author(s) with the views of Norwid himself. The article ends with a postulate to examine the ideological and aesthetic relationships of the group centred around Krakow-based periodicals “Kraj” and “Nowa Reforma” with Norwid’s thought.
W artykule zostały przedstawione dwa nieznane dotąd w literaturze przedmiotu felietony z „Nowej Reformy”, zawierające wzmianki o Norwidzie oraz cytaty pochodzące z rozmów z nim. Oba teksty są najprawdopodobniej autorstwa Mieczysława Pawlikowskiego. Autorka zwróciła uwagę na zbieżność pewnych idei eksponowanych przez autora (autorów) z poglądami samego Norwida. Pracę kończy postulat dotyczący zbadania związków ideowo-estetycznych środowiska skupionego wokół krakowskiego „Kraju” i „Nowej Reformy” z myślą Norwida.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 267-276
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid’s expanding cosmos
Rozszerzający się kosmos Norwida
Autorzy:
Tański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/17885789.pdf
Data publikacji:
2020-05-06
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Norwid’s reception
poetry of the 20th century
contemporary poetry
Mieczysław Jastrun
Rafał Wojaczek
Tadeusz Różewicz
Joanna Mueller
anthropology of literature
recepcja Norwida
poezja XX w.
poezja współczesna
antropologia literatury
Opis:
The article discusses Anita Jarzyna’s book “Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), published in Lublin in 2013. It is a diligent work, showing good philological skills of its author and expanding our knowledge about lyric poetry. The study was created under the supervision of an outstanding expert in Polish poetry, Prof. Piotr Śliwiński, as an MA thesis, defended in 2008. The publication is very important, although erratic, but it is attributable to the researcher’s little experience at that time. Of course, the author of the review knows the subsequent works of Anita Jarzyna, which, according to the reviewer, prove that we are dealing with a great commentator of Polish poetry.
Omówienie dotyczy książki Anity Jarzyny „Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), opublikowanej w Lublinie, w 2013 r. Jest to praca sumienna, ukazująca dobry warsztat filologiczny jej Autorki, wzbogacająca naszą wiedzę o liryce. Studium powstało pod kierunkiem wybitnego znawcy polskiej sztuki wiersza, prof. Piotra Śliwińskiego, jako praca magisterska, obroniona w 2008 r. Publikacja jest bardzo ważna, chociaż nierówna, ale spowodowane jest to ówczesnym małym doświadczeniem Badaczki. Autor omówienia zna, oczywiście, kolejne prace Anity Jarzyny, udowadniają one, zdaniem recenzenta tomu o Norwidzie, że mamy do czynienia ze świetną komentatorką polskiej poezji.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36 English Version; 300-305
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 20

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies