Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę ""Poezja"" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 22
Tytuł:
Rozszerzający się kosmos Norwida
Norwid’s expanding cosmos
Autorzy:
Tański, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117314.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
recepcja Norwida
poezja XX w.
poezja współczesna
Mieczysław Jastrun
Rafał Wojaczek
Tadeusz Różewicz
Joanna Mueller
antropologia literatury
Norwid’s reception
poetry of the 20th century
contemporary poetry
anthropology of literature
Opis:
Omówienie dotyczy książki Anity Jarzyny „Pójście za Norwidem” (w polskiej poezji współczesnej), opublikowanej w Lublinie, w 2013 r. Jest to praca sumienna, ukazująca dobry warsztat filologiczny jej Autorki, wzbogacająca naszą wiedzę o liryce. Studium powstało pod kierunkiem wybitnego znawcy polskiej sztuki wiersza, prof. Piotra Śliwińskiego, jako praca magisterska, obroniona w 2008 r. Publikacja jest bardzo ważna, chociaż nierówna, ale spowodowane jest to ówczesnym małym doświadczeniem Badaczki. Autor omówienia zna, oczywiście, kolejne prace Anity Jarzyny, udowadniają one, zdaniem recenzenta tomu o Norwidzie, że mamy do czynienia ze świetną komentatorką polskiej poezji.
The article discusses Anita Jarzyna’s book “Pójście za Norwidem”(w polskiej poezji współczesnej), published in Lublin in 2013. It is a diligent work, showing good philological skills of its author andexpanding our knowledge about lyric poetry. The study was created under the direction of an outstanding expert in Polish poetry, Prof. Piotr Śliwiński, as an MA thesis, defended in 2008. The publication is very important, although erratic, but it is attributable to the researcher’s little experience at that time. Of course, the author of the review knows the subsequent works of Anita Jarzyna, which, according to the reviewer, prove that we are dealing with a great commentator of Polish poetry.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 283-287
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid w poezji współczesnej. Formy obecności
Norwid in contemporary poetry. Forms of presence
Autorzy:
Kudyba, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1799075.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
intertekstualność
poezja współczesna
intertextuality
contemporary poetry
Opis:
Artykuł odpowiada na pytanie o to, jaki kształt mają odniesienia do Norwida w tekstach poetów reprezentatywnych dla naszej współczesności. Przedmiotem opisu sąfunkcje takich intertekstualnych nawiązań – najpierw na terenie świadomości zbiorowej. Okazuje się, że w dwudziestoleciu międzywojennym i w czasie wojny sięgano do dzieł romantycznego mistrza na wszystkich etapach budowania własnej literackiej tożsamości. Czytano nie tyle teksty Norwida, ile raczej samych siebie w obliczu jego dzieł. Natomiast po 1956 roku obecność Norwida we wspólnotach pisarzy wyrasta raczej z potrzeb historyków literatury niż z rzeczywistych odniesień międzytekstowych. Ta tendencja obecna jest także na terenie badań twórczości pojedynczych autorów. Zdarza się – zwłaszcza wtedy, gdy mówimy o implicytnych śladach obecności Norwida w poezji współczesnej – że płaszczyzna relacji pomiędzy autorami nie jest przez interpretatorów przywoływana. Bywa, że dialog jako kategoria badawcza znika z pola ich obserwacji, a korpus dzieł Norwida jest traktowany jedynie kontekstowo – staje się pewnego rodzaju lustrem, które służy pełniejszej prezentacji jakieś właściwości twórczości wybranego autora lub motywu, który w niej występuje. Najważniejszych formy funkcjonowania autora Quidama w naszej współczesności to te, które osiągają wymiar spotkania (udanego lub nieudanego). Tak dzieje się w przypadku fascynacji poezją Norwida obecnej m.in. w tekstach Mieczysława Jastruna, Juliana Przybosia, czy też Tadeusza Różewicza.
The article attempts to establish the character of references to Norwid in texts by poets representative of Polish modernity, accounting for functions of intertextual allusions, initially in the area of collective consciousness. As it turns out, during the interwar period and the Second World War works by the Romantic master were referenced at all stages of developing a distinct literary identity. Poets would not just read Norwid’s texts, but in fact regard themselves in the mirror of his works. However, after 1956 Norwid’s presence in literary life was rooted in the needs of literary scholars rather than in actual intertextual references. This tendency also manifests in studies of works by individual authors. It does happen – especially when we speak of implicit traces of Norwid in contemporary poetry – that the plane of relations between authors is not addressed by interpreters. Sometimes, dialogue as a research category disappears from their view, while the body of Norwid’s works is treated merely as a context, becoming a kind of mirror meant to display more fully a certain theme or characteristic of somebody’s writing. However, the most important forms of Norwid’s functioning in contemporary times are ones that facilitate meetings(successfulor not), as demonstrated by the fascination with Norwid’s poetry recognizable in texts by authors such as Mieczysław Jastrun, Julian Przyboś and Tadeusz Różewicz.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 189-215
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja i filozofia. O zasługach Profesora Władysława Stróżewskiego dla badań nad Norwidem
Poetry and philosophy. On professor Władysław Stróżewski’s contribution to Norwid studies
Autorzy:
Niewczas, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31233730.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Władysław Stróżewski
Cyprian Norwid
filozofia
poezja
prawda
epistemologia
aksjologia
filosophy
poetry
epistemology
axiology
Opis:
Artykuł poświęcony jest norwidologicznym dokonaniom wybitnego filozofa Władysława Stróżewskiego. Autor artykułu zwraca uwagę na specyfikę filozoficznego podejścia do poetyckich utworów Norwida. Podkreśla elementy zbliżające myśl Stróżewskiego do twórczości Norwida na polu epistemologii i aksjologii, z których najważniejszym wydaje się wspólne obydwu rozumienie prawdy oraz dążenia do niej jako podstawowego imperatywu ludzkiego działania.
The article is devoted to Norwid studies of the outstanding philosopher Władysław Stróżewski. The author draws attention to the specificity of philosophical approach to Norwid`s poetic works. He emphasizes the elements that bring Stróżawski’s work closer to Norwid’s work in the field of epistemology and axiology.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2023, 41; 303-307
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Syberie Norwida
Syberie by Norwid
Autorzy:
Woźniewska-Działak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117456.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
poezja XIX wieku
Syberia
zesłania
zesłańcy
19th-century poetry
Siberia
exiles
the exiled
Opis:
Artykuł stanowi interpretację Norwidowskiego wiersza pt. Syberie, jednego z ogniw cyklu Vade-mecum. Autorka w nawiązaniu do literatury przedmiotu (Zofia Trojanowiczowa, Włodzimierz Toruń i in.) stawia tezę, iż wiersz jest lirycznym arcydziełem, maksymalnie kondensującym rozległą treść, związaną z Syberią i zesłaniami, stanowiącymi wielki temat polskiej literatury XIX w. Wiersz Norwida osadzony w kontekstach autorskich oraz w kontekstach epoki odsłania swą głębię i możliwości poetyckiej syntezy. W niniejszym artykule autorka dowodzi „udziału” utworu w trzech wielkich dialogach epoki sprowokowanych przez temat Syberii.
The article is an interpretation of Norwid’s poem entitled Syberie, one of the works in the Vade-mecum series. Referring to the literature of the subject (inter alia, Zofia Trojanowiczowa, Włodzimierz Toruń), the author puts forward the thesis that the poem is a lyrical masterpiece, maximally condensing the extensive content related to Siberia and the exiles, which is a major subject of 19th-century Polish literature. Norwid’s poem, set in author’s contexts and in the contexts of the epoch, reveals its depth and possibilities of poetic synthesis. In the article, the author proves the “participation” of the work in the three great dialogues of that time provoked by the subject of Siberia.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 43-58
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwid w badaniach Rolfa Fiegutha
Norwid in studies by Rolf Fieguth
Autorzy:
Trybuś, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1799121.pdf
Data publikacji:
2021-07-01
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Cyprian Norwid
polski romantyzm
poezja europejska
cykl poetycki
komparatystyka
Polish Romanticism
European poetry
poetic cycles
comparative studies
Opis:
Autor tego artykułu stara się przedstawić badania Rolfa Fiegutha, poświęcone twórczości Norwida, koncentrując uwagę przede wszystkim na studiach wybitnego niemieckiego slawisty o cyklu poetyckim Vade-mecum i poemacie Quidam. W pierwszej kolejności rekonstrukcji tu podlegają założenia i ustalenia studium o „poezji w fazie krytycznej” z 1985 roku, a także późniejszy szkic o komparatystycznych kontekstach cyklu wierszy Norwida z 2005 roku (opublikowany po polsku w 2011 r.). Wiele uwagi w tej części artykułu poświęca się dokonanej przez Fiegutha analizie zakłóceń w poezji autora Vade-mecum na różnych poziomach organizacji wiersza. Uwagi te dopełnia charakterystyka sformułowanej przez Fiegutha koncepcji komparatystycznej „konfrontacji międzykulturowej”, która wykracza poza dualne ujęcia twórczości literackiej, odsłaniając zawsze szeroki, europejski kontekst spotkań poetów i ich tekstów uczestniczących w procesie przenikania się kultur narodowych. Druga część artykułu poświęcona jest książce Rolfa Fiegutha Zaproszenie do „Quidama”. Portret poematu Cypriana Norwida z 2014 roku. Refleksja o tej publikacji dotyczy nie tylko szczegółowych ustaleń jej autora na temat poematu Norwida, ale także przyjętych przez niego założeń metodologicznych, które pozwoliły odświeżyć dawny gatunek historii literatury, jakim była monografia typu „autor i dzieło”. Szerzej spośród zagadnień przedstawionych w tej książce autor artykułu omawia trudności towarzyszące lekturze Quidama i problematykę Norwidowskiego klasycyzmu. W trzeciej części artykułu zwraca się uwagę na pojedyncze glosy Rolfa Fiegutha do jego badań nad Norwidem, pochodzące z lat ostatnich (2017, 2018, 2020). Całość artykułu jest podsumowaniem ponad trzydziestoletnich studiów Rolfa Fiegutha nad najważniejszymi poetyckimi dokonaniami polskiego poety.
This article aims discusses Rolf Fieguth’s studies of works by Norwid, focusing primarily on the German Slavist’s interpretations of the cycle Vade-mecum and the long poem Quidam. The first work reconstructed here, along with its assumptions and conclusions, is Fieguth’s 1985 study on “poetry in a critical phase”and the second is the 2005 essay on the comparative contexts of Norwid’s famous cycle (the latter was published in Polish in 2011). A lot of room is devoted in this section to Fieguth’s analysis of distortions introduced by Norwid at various levels of the poem’s organization. These remarks are complemented with an account of Fieguth’s comparatist conceptof “cultural confrontation,” which goes beyond dualistic accounts of literary creativity, revealing the invariably broad, European context of meetings between poets and texts, facilitated by the process of national cultures permeating each other. The second part of the article is devoted to Fieguth’s 2014 book Zaproszenie do „Quidama”. Portret poematu Cypriana Norwida [An invitation to Quidam. A portrait of Cyprian Norwid’s long poem]. Reflections on this publication concern not only its detailed findings about Norwid’s long poem but also the critic’s methodological assumptions, which have helped him to update the long-standing genre in the history of literature, namely the “author and his particular work” type of monograph. Among the issues addressed in the book, the article discusses, in particular, the difficulties accompanying interpretations of Quidamand the question of Norwid’s classicism. The third part of the article draws attention to Fieguth’s remarks onNorwid made in recent years (2017, 2018, 2020). The article thus summarizes Rolf Fieguth’s thirty years of research on the most important poetic achievements of the Polish poet.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2021, 39 Specjalny; 169-188
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy Norwid myślał traktatem?
Did Norwid think in treatise-like manner?
Autorzy:
Woźniewska-Działak, Magdalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117287.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
traktat
traktatowość
wiek XIX
poezja
Cyprian Norwid
genologia
treatise
features of treatise
19th century
poetry
genology
Opis:
Artykuł jest recenzją naukową książki Anny Roter-Bourkane, Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida (Poznań 2014). Autorka recenzji dowodzi, że publikacja poznańskiej Badaczki stanowi ważny głos ożywionych dziś badań genologicznych, służących rozpoznawaniu gatunkowych komponentów budujących Norwidowskie dzieło. Ponadto zwraca uwagę na warsztat metodologiczny Anny Roter-Bourkane, wskazane przez nią konteksty oraz ambicję definicyjnego rozstrzygnięcia tytułowych pojęć książki. Jednocześnie stawia pytania o estetykę traktatowości, która w opisywanej książce nie zostaje w wyraźny sposób odróżniona od formy gatunkowej traktatu.
This article is an academic review of the book by Anna Roter-Bourkane entitled Traktat i traktatowość w poematach Cypriana Norwida [Treatise and its features in poems by Cyprian Norwid] (Poznań 2014). The author of the review proves that the publication of the scholar from Poznań is an important voice in today’s intense genological research dedicated to recognising the genre-specific components that make up Norwid’s work. Attention is also drawn to the methodology used by Anna Roter-Bourkane, the contexts she describes and the ambition to define the concepts mentioned in the title of the book. At the same time, the author raises questions about the aesthetics of the treatise-typical features, which in the examined book is not clearly distinguished from the genre of treaty.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35; 236-249
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Młoda Polska, codzienność i Norwid
Young Poland, everyday life and Norwid
Autorzy:
Trybuś, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117282.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Młoda Polska
Baudelaire
Cyprian Norwid
Aleksander Szczęsny
codzienność
Miriam
poeta
poezja
malarstwo
sztuka
Young Poland
everyday life
poet
poetry
painting
art
Opis:
Książka Radosława Okulicz-Kozaryna Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) jest w tej recenzji rozpatrywana i omawiana jako pewien rodzaj oryginalnej syntezy epoki, która przede wszystkim koncentruje uwagę na płynnych cezurach Młodej Polski, co zwłaszcza odnosi się do jej początków. Ważny z punktu widzenia badań norwidologicznych okazał się pomieszczony w tej książce szkic o poezji Aleksandra Szczęsnego, traktowanego tu jako „późny wnuk” Cypriana Norwida. Cichym bohaterem niemal wszystkich pomieszczonych tu opowieści o Młodej Polsce jest Baudelaire. Książka napisana jest w duchu korespondencji sztuk – refleksja o literaturze splata się z przemyśleniami na temat malarstwa epoki; autor wyczarowuje aurę młodopolskiego „tu i teraz”, odtwarza klimat tamtej artystycznej codzienności.
The book by Radosław Okulicz-Kozaryna entitled Rok 1894 oraz inne szkice o Młodej Polsce [The year 1894 and other sketches on Young Poland] (Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM 2013) is analysed in this review as some sort of original synthesis of the epoch, which primarily focuses on the fuzzy turning points of Young Poland, in particular in regard to its beginnings. The sketch on the poetry by Aleksander Szczęsny, treated here as a “late grandson” of Cyprian Norwid, also included in this book, turned out to be important from the perspective of Norwid Studies. The quiet hero of almost all the stories about the Young Poland included here is Baudelaire. The book is written in the spirit of correlation between the arts – reflection on literature is intertwined with thoughts on painting of the epoch. The author evokes the aura of Young Poland’s “here and now”, he recreates the atmosphere of that artistic everyday life.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35; 199-206
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czas „czarnego słońca”
The time of the “black sun”
Autorzy:
Pniewski, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117479.pdf
Data publikacji:
2019-11-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
czas
przemijanie
doświadczenie
wzniosłość
melancholia
dagerotypia
historia fotografii
fotografia i poezja
time
passing
experience
solemnity
melancholy
daguerreotype
history of photography
photography and poetry
Opis:
Tematem tekstu jest charakterystyczne dla romantyków literackie przedstawienie doświadczenia czasu. O czasie jako problemie rozważanym przez XIX-wiecznych twórców napomyka kilkakrotnie w swojej najnowszej książce Piotr Śniedziewski. W artykule kwestię tę zaprezentowano, wykorzystując aktualną refleksję na temat doświadczenia („historical sublime experience” Franka Ankersmita) i ustalenia dotyczące wpływu gwałtowanie rozwijającej się po 1839 r. fotografii na sposób kształtowania literackiego świata przedstawionego, a także używania fotografii jak narzędzia analizy czasu („wizualnego modelu czasu”).
The text concerns the literary presentation of experiencing time that was characteristic of Romantics. In his latest book, Piotr Śniedziewski mentions time as a problem considered by 19th-century artists several times. The article presents this issue using the current reflection on the experience (Frank Ankersmit’s “historical sublime experience”) and the findings concerning the impact of photography that has been developing rapidly since 1839, on the way the literary represented world is shaped, as well as the use of photography as a tool of analysing time (“the visual model of time”).
Źródło:
Studia Norwidiana; 2019, 37; 263-273
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Norwida droga do Hafiza
Norwid’s way to Hafiz
Autorzy:
Gadamska-Serafin, Renata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117291.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Assunta
Hafiz
sufizm
poezja perska
recepcja Hafiza w Polsce
Polska i Persja
Sufism
Persian poetry
Hafiz’s reception in Poland
Poland and Persia
Opis:
W twórczości Norwida odnaleźć można dalekie echa koncepcji sufickich. Jedną z nici wiążących tego polskiego poetę z nurtem muzułmańskiego mistycyzmu jest manifestująca się w Pismach wszystkich fascynacja Dywanem Hafiza (drugą – osoba Abd el-Kadera). Perski poeta-mistyk jest wspominany w dziełach polskiego autora pięć razy (dwa razy w listach oraz trzy razy w poematach: Assunta, Emil na Gozdawiu oraz A Dorio ad Phrygium). Jest dość wątpliwe, by w okresie przedemigracyjnym (warszawskim) Norwid zapoznał się z filareckimi przekładami gazelów Hafiza (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko). Bramy do świata Hafizowskiego otworzyły przed nim raczej dopiero pełne niemieckie tłumaczenia Dywanu (Purgstall i inni) oraz liczne nawiązania tematyczne w utworach niemieckich romantyków (Goethe, Heine). Okazją do zetknięcia z nimi był pobyt Norwida w Berlinie w roku 1846 i kwerendy w tamtejszej Bibliotece Uniwersyteckiej. Niewykluczone, że rolę bodźca odegrała też amerykańska (i późniejsza) lektura dzieł Emersona. Świat liryki Hafizowskiej otwierały przed autorem Assunty także przekłady francuskie, choć tym przypaść musiała raczej rola drugorzędna, gdyż w wieku XIX były one stosunkowo nieliczne (przełożono zaledwie 32 utwory do śmierci Norwida). Lata emigracji paryskiej dostarczyły wielu nowych okazji, by pogłębić wiedzę o literaturze i kulturze Persji. Sprzyjał temu nie tylko sam pobyt w Paryżu, ale i obecność w gronie polskich emigrantów, wybitych iranologów, z którymi Norwid się stykał: Aleksandra Chodźki i Wojciecha Biberstein-Kazimirskiego (ten pracował z kuzynem Norwida – Michałem Kleczkowskim we francuskim MSZ). Apogeum fascynacji Norwida Hafizem przypadło na lata 70., choć wiele poszlak zdaje się wskazywać na Hafizowski patronat już nad Promethidionem. Suficka „alchemia miłości”, przenikająca strofy Dywanu Hafiza, znalazła odblask przede wszystkim w Assuncie. Motto do tego poematu zaczerpnął Norwid zapewne z francuskiego przekładu A Grammar of the Persian Language Williama Jonesa (tłum. Garciana de Tassy z 1845 r.), w której dwuwiersz ów znalazł się pośród przykładów perskiej składni (gazel, z którego pochodzi ów dystych, nie był jeszcze wówczas w całości przetłumaczony na francuski). Z kolei motto do Emila na Gozdawiu jest prawdopodobnie parafrazą gazelu przełożonego na język francuski przez tegoż Jonesa i zamieszczonego w jego Traktacie o poezji orientalnej jako Oda V. Wybór motta do Emila… świadczy o przynależności Norwida do elitarnej grupy XIX-wiecznych erudytów, którzy umieli dotrzeć do religijnego wymiaru poezji Hafiza, umykającego na ogół ówczesnym europejskim czytelnikom Dywanu. Szczególnie oryginalnym pomysłem polskiego poety było przywołanie tekstu z obszaru kulturowego islamu (a nie chrześcijaństwa!) dla potrzeb polemiki z russowskim laickim modelem wychowania oraz przeciwstawienie zsekularyzowanej mentalności europejskiej głębokiego, niewzruszonego zmysłu religijnego Orientu.
In Norwid’s works one can find distant echoes of the Sufi concepts. One of the threads linking this Polish poet to the current of Muslim mysticism is his fascination with Hafiz’s Divan (and secondly – the person of Abd el-Kader) manifesting it self in Pisma wszystkie. The Persian poet and mystic is mentioned in the works of the Polish author five times (twice in letters and three times in poems: Assunta, Emil na Gozdawiu and A Dorio ad Phrygium). It is quite doubtful that Norwid became acquainted with philarete’s translations of Hafiz’sghazals (Sękowski, Wiernikowski, Chodźko) in his pre-emigration (Warsaw) period. It was rather the full German translations of Divan (Purgstall and others) and numerous thematic references in the works of German Romantics (Goethe, Heine) that opened to him the gates to Hafiz’s world. Norwid could have been exposed to these during his stay in Berlin in 1846 while attending a query at the University Library there. It cannot be ruled out that also the reading of Emerson’s works during his American period (and later) was a kind of stimulus. The world of Hafiz’s lyric poetry could also spread open before Norwid owing to French translations, although their role was rather secondary, since in the 19th century they were relatively few (only 32 works were translated before Norwid’s death). The years of Parisian emigration provided many new opportunities to advance the know-ledge of Persian literature and culture. This was favoured not only by the stay in Paris, but also by the presence among Polish emigrants of eminent iranologists with whom Norwid was in touch: Aleksander Chodźko and Wojciech Biberstein-Kazimirski (he worked together with Norwid’s cousin Michał Kleczkowski at the French Ministry of Foreign Affairs). The height of Norwid fascination with Hafiz was in the 1870s, although many facts indicate that Promethidion could already be inspired by Hafiz. The Sufi “alchemy of love” permeating the stanzas of Hafiz’s Divan found its reflection primarily in Assunta. Norwid took the motto for this poem probably from the French translation of A Grammar of the Persian Language by William Jones (translated by Garcin de Tassyin 1845), in which the couplet was among the examples of Persian syntax (the ghazelin which this couplet originated, was still not fully translated into French). In turn, the motto for Emil na Gozdawie is probably a paraphrase of the ghazel translated into French by the same Jones and included in his Treaty on Oriental Poetry as Ode V. The choice of the motto to Emil... testifies to Norwid’s affiliation with an elite group of 19th-century erudites who were able to get access to the religious dimension of the poetry by Hafiz, which generally remained hidden for the European readers of Divan at that time. A particularly original idea of the Polish poet was the evocation of a text from the area of cultural Islam (and not Christianity!) for the needs of polemics with the Rousseau eansecular model of upbringing, and the juxtaposition of the secularised European mentality with the deep, unshakable religious sense of the Orient.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2018, 36; 5-53
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Korespondencja sztuk, czyli monotonia pagórków
Correspondence of arts, or monotony of hills
Autorzy:
Chlebowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729468.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
korespondencja sztuk
sztuka
Stendhal
Hoffmann
Baudelaire
Norwid
poezja
muzyka
literatura
Woronow
Balzak
Hugo
correspondence of arts
art
poetry
music
literature
Balzac
Opis:
The article is concerned with a discussion and assessment of Ilona Woronow's book Romantyczna idea korespondencji sztuk. Stendhal, Hoffmann, Baudelaire, Norwid (The Romantic Idea of Correspondence of Arts. Stendhal, Hoffmann, Baudelaire, Norwid) (Kraków 2008) devoted to one of the most important ideas in the epoch. The author tries to define the theoretical and critical basis of the whole phenomenon in the perspective of four important figures of literary life of that time. She focuses first of all on the semantic dimension of the problem – she tries to show and solve the intricacies and ambiguities of Romantics judgments and opinions. However, she pays almost no attention to the aesthetic or axiological aspect of the concept of “correspondence of arts”, which leads to narrowing the whole research perspective. This unconscious limitation also leads to a great degree to a lack of clarity of the argumentation. In the book only the chapter devoted to Stendhal is redeemed, as well as some parts treating about Norwid (a good reading of the poem Nie myśl, nie pisz – podmaluj (Do not think, do not write – just paint) is noteworthy). The whole has a fragmentary nature, which presses heavily on it, and the multitude of quotations devoid of their context and of penetrating commentaries, the numerous digressions and unexpected turns of the narrative lead the reader towards some “semantic forest”, and not to a clear conclusion: in fact, there is no clearly distinguished point of departure and no clearly determined aim. This is why the reader who was promised a view from the tallest mountain is disappointed, as he is only given the monotony of hills.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 229-244
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Filozofia milczenia u Mickiewicza i Norwida
Philosophy of silence in Mickiewicz’s and Norwid’s works
Autorzy:
Pasierb, Janusz Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729457.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mickiewicz
Norwid
milczenie
poezja
mowa
czyn
cisza
teologia
filozofia
myśl
silence
poetry
speech
act
thought
quiet
theology
philosophy
Opis:
The text compares Mickiewicz's and Norwid's views of silence. The author states unambiguously that Mickiewicz pointed to and emphasized negative aspects of this phenomenon. Maybe it was so because his mission had a prophetic character. A prophet is one who speaks for somebody else, in somebody else's name. And Mickiewicz was, after all, a leader of the pilgrimage movement, posing (for example in Księgi narodu – Books of the Nation) as a prophet. He was strongly convinced that he has to realize God's order expressed by Isaiah: “Shout it aloud, do not hold back. Raise your voice like a trumpet” (Isa 58), which is reflected for example in Ghost's words in Forefathers' Eve: “albeit I can remain silent, / I spoke furiously”. In contrast with Mickiewicz, Norwid values silence. He is convinced that it can be “meaningful”, that it can express anything. His view of it is broader than that of the author of Pan Tadeusz. The author of Vade-mecum is sure that in silence one can notice a certain deep system and meaning. He presents the issue both in a positive and negative way; he defines the essence of silence that, in his opinion can become speech or acting. In relation to speech silence can be: an equivalent means of expression, a part of speech, or something more than speech, a kind of “over-speech”. Silence in a negative meaning is non-communicativeness of speech, and hence he formulates an apparently paradoxical statement that speech can be silence. Antinomies of Mickiewicz's and Norwid's attitudes are clearly seen. Norwid remains faithful to Montesquieu, whose view of silence he quotes, and to Pythagoras, promoting the principle “remain silent until you find that what you will say has more value than silence”.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 145-171
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja w fazie krytycznej. Cykl wierszy Cypriana Norwida Vade-mecum. (Przełożył z języka niemieckiego Jan Gotfryd)
Poetry in a Critical Phase. Cyprian Norwid’s Poetic Cycle Vade-mecum. (Translated from the German by Jan Gotfryd)
Autorzy:
Fieguth, Rolf
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2109931.pdf
Data publikacji:
1986
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The text has been conceived as a preface to the bilingual, Polish and German, edition of Norwid’s Vade-mecum (VM). Section (1), “Contemporary literature and its new attitude towards the literary past” , tries to characterize the ways in which VM might be interesting in the context of new tendencies in post-war German poetry. It deals with the problem of a delimitation of literary past and literary present. Newly present developments in literature can repress certain earlier “modern” literary phenomena into the domain of past literature, but the opposite tendency is possible, likewise: New literary developments can, and actually do, imply an increased receptivity towards older literature, can redefine the beginning of contemporary literary tradition. Norwid’s VM (1866) is introduced as a potential “new” point of departure to a present current of poetry seeking other devices of expression and other functions than the poetry of the “modernite” of Mallarme, Rimbaud, Valery, Gottfried Benn etc. This proposal of a German reception of Norwid’s VM is followed by an outline of selected phases and aspects of Norwid’s posthumous reception in Poland and the reception of his VM. Before the two world wars, VM existed only as a number of poems from Norwid’s mature phase as a poet, as a phase of his poetical biography and as a certain myth and legend. Only with the post-war editions of the whole collection in its original arrangement (as far as it has been preserved) has VM gained the status of a literary fact as a poetic cycle. (Section (2), “Some aspects of Norwid’s reception”). Section (3), “Structure and themes of a ‘poetry in a critical phase’” , deals with the double sense of Norwid’s own formula of poetry being “in a critical moment” . Firstly, the work refers to a critical moment of the history of poetry. “Poetry, as an energy, survives any time conditions, but it does not necessarily survive them as art” (Norwid). The semantic construction of VM is based not on a new and static conception of poetry opposed to older, romantic and post-romantic ones, but rather on a specific relation to the unended, on-going process of the history of poetry. To use common semiotic terminology, VM is an index sign and an icon sign of this process. Being an index sign of it, it is itself subject to historical change, to the passing by of  historical time. But being an icon sign of the process, it likewise gains a level exterior to or above history. Hence an orientation or set (Einstellung) of its linguistic means on contemporary actuality (“time conditions”) as well as on unresolvable ambiguity. Hence the construction of the cycle’s lyrical subject as a weak “invalid of intention” as well as a prophet of the future of poetry. Hence, finally, the conflict of centrifugal and centripetal tendencies in the composition of the cycle, the conflict of a “fortuitous” arbitrariness in the arrangement of the poems with clear generic qualities in the sense of a real poetic cycle. As an index and an icon of the history of poetry, VM is full of allusive hints evoking “all” stages of Western poetic and artistic tradition, as well as contemporary Polish and European poetry. There are allusions to a future of poetry, too, but to a lesser degree than is frequently supposed. Its future aspect lies mainly in its being conceived as an icon of the on-going literary and poetic process. But secondly, VM is “in a critical moment” in one more sense. It is itself a criticism of the poetry and the conditions of its time in their stylistic, moral, social and political dimensions. In the concluding Section (4), an attempt is made to situate VM within literary history. VM is definitely not romantic poetry, even if we bear in mind the differences of Polish romanticism from English or German romanticism. Neither is VM realistic poetry, if there is any such thing as realistic poetry. But apparently, VM belongs to the period dominated by literary realism, more precisely to the oppositional and minority currents within the realistic period. This does not mean that its literary intentions have to be thoroughly understood as a critical answer to dominant realism. Much more evident is its polemical attitude towards Polish post-romantic opposition to literary as well as moral, social and political realism, without resulting in a clear plea for the latter.
Źródło:
Studia Norwidiana; 1986, 3-4; 13-55
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rzecz o ukrytym wymiarze romantycznego dziedzictwa
On the hidden dimension of the romantic heritage
Autorzy:
Halkiewicz-Sojak, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117288.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
poezja romantyczna
rękopisy
bruliony
Krasiński
Mickiewicz
Słowacki
koncepcja romantyzmu „brulionowego” Ewy Szczeglackiej-Pawłowskiej
Romantic poetry
manuscripts
draft paper
Ewa Szczeglacka-Pawłowska’s conception of “draft paper” Romanticism
Opis:
Tematem artykułu są interpretacje i tezy zawarte w dwóch książkach Ewy Szczeglackiej-Pawłowskiej. Pierwsza z rozpraw, zatytułowana ‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński jako czytelnik polskich poetów, została poświęcona romantycznej sztuce czytania pokazanej na przykładzie Zygmunta Krasińskiego i jego lektur udokumentowanych w korespondencji. Druga – Romantyzm „brulionowy” – nurtowi poezji romantycznej ukrytemu w rozproszonych rękopisach, brulionach, sztambuchach. W obu książkach Norwid jest tylko jednym z bohaterów: w pierwszej pracy został pokazany jako jeden z poetów czytanych przez Krasińskiego, w drugiej – jako autor, który chciał tytułowy „brulionowy” wymiar poezji wprowadzić do oficjalnego kanonu literackiego. Autorka dowodzi tej ostatniej hipotezy, odwołując się do interpretacji Czarnych kwiatów i Vade-mecum. Wyciąga też wniosek, że była to jedna z przyczyn odrzucenia twórczości poety przez współczesnych czytelników. Jakkolwiek tezy Autorki obydwu rozpraw są poparte źródłowymi badaniami, to w przypadku wątku norwidowskiego wymagałyby szerszej egzemplifikacji.
This article examines interpretations and theses contained in two books by Ewa Szczeglacka-Pawłowska. The first of the books entitled ‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński jako czytelnik polskich poetów [‘Homo legens’ Zygmunt Krasiński as a reader of Polish poets] was devoted to the art of Romantic reading demonstrated on the example of Zygmunt Krasiński and his readings documented in his correspondence. The second book – Romantyzm „brulionowy” [“Draft paper” Romanticism] is dedicated to the stream of Romantic poetry hidden in scattered manuscripts, draft papers, albums. In both books Norwid is just one of the heroes: in the first work, he was portrayed as one of the poets read by Krasiński, and in the second – as an author who wanted to introduce the title “draft paper” dimension of poetry to the official literary canon. The author proves the latter hypothesis, referring to the interpretation of Czarne kwiaty [Black flowers] and Vade-mecum. She also concludes that this was one of the reasons for rejecting the poet’s work by contemporary readers. Although the theses postulated by the author of both books are supported by desk research, Norwid’s thread would require broader exemplification.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2017, 35; 249-257
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fortepian Szopena. Poezja i historia
Fortepian Szopena (Chopin’s Piano). Poetry and history
Autorzy:
Cedro, Adam
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729458.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Fortepian Szopena
ironia
interpretacja
twórczość Chopina
tło historyczne i geneza utworu
Chopin’s Piano
Chopin’s work
irony
interpretation
historical background and the genesis of the poem
Opis:
The author tries to interpret in a new light a few motifs from Norwid's masterpiece. It turns out that talking about Chopin changes into remarks on his art, which causes a certain difficulty in differentiating these two planes (biography and music). The motif of the dropped lyre (l. 9) playing spontaneously after Orpheus' death allows stating that one of the basic themes of Chopin's Piano is the problem of the life of art after the death of the artist. The poem makes one ask about this particular mystery that decides about the value and immortality of a work of art. Next the historical background is characterized of the origin of the poem and the circumstances and consequences are described of the attempt on the life of Governor Berg, that is, of the events that are thought to be connected with the genesis of the poem. In the last part a new interpretation is presented of the famous ending of the poem (l. 114-117), in which the significance of irony is lessened and the possibility is proposed of an almost literal understanding of the text. It is suggested that the ideal reaching the cobbles should be understood as an analogy to Christ's Incarnation.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 131-144
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Poezja i myśl ujdą cało nawet z gorsetu teorii
Poetry and thought will come out safe and sound even from the straightjacket of theory
Autorzy:
Feliksiak, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16729463.pdf
Data publikacji:
2020-05-05
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Norwid
Mallarmé
milczenie
modernizm
komparatystyka
retoryka
tekst
pismo
sens
efekt
dekonstrukcja
hermeneutyka
silence
modernism
comparative study
rhetoric
text
writing
meaning
effect
deconstruction
hermeneutics
Opis:
The article is a critical discussion of a book by Piotr Śniedziewski, who made the subject of his research a comparative analysis of the work and thought of two poets of the second half of the 19th century: Mallarmé and Norwid, treating them both as precursors of the esthetics of modernism. The author of the review remarks that the analytical arguments of the book are subjected to its real and main aim, that is practical verification of the theoretical construct projected by the Poznań researcher. The construct is the “rhetoric of silence” that could replace the traditional category of rhetoric based on classical models. After a synthesizing characteristic of the whole that is competently and clearly built by the author very well read in the poetry of the researched epoch and in the literature of the subject, the reviewer reminds shortly the achievements to date of comparative Norwidology, with the publications by Maciej Żurowski leading the way. Next she presents six chapters as subsequent stages of Piotr Śniedziewski's argument, commenting them economically, in a way that does not disturb objectivity of the presentation. The predominant feature of the commentaries is the reviewer's conviction that although the author emphasizes the connections between Norwid and Romantic poetry as well as his philosophy that is distant from modernism, the thesis about a common basis of both the poets' work is a peculiar attempt at imposing a straightjacket of an a priori constructed theory on the subject he studies. However, the work of both the poets (both their poetry and thought) emerges victorious from this ordeal. It is so both because of the resistance of art as a domain of independent mastery, and of the fact that Śniedziewski, a follower of the “new comparative study”, comparing rather differences than similarities, consciously dissociated himself from extreme deconstruction that is in fashion. Hence ultimately there are no losers in the book: the rhetoric of silence does work in the workshop practice, and works by the two outstanding poets are not overshadowed by a risky interpretation. From the point of view of Norwidology let us just add that we still have to wait for broadening the comparative background of his work.
Źródło:
Studia Norwidiana; 2012, 30; 209-229
0860-0562
Pojawia się w:
Studia Norwidiana
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 22

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies