Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Dardanele" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Intruder in the Harem, or Captain Martin Eric Nasmith’s Oriental Adventures
Autorzy:
Nykiel, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30146175.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Martin Eric Dunbar-Nasmith
Dardanelles
Gallipoli
Sea of Marmara
"E11"
WW1
Dardanele
Morze Marmara
pierwsza wojna światowa
Opis:
Niniejszy artykuł poświęcony jest początkowemu okresowi kariery adm. Martina Erica Dunbar-Nasmitha (1883–1965) i stanowi próbę podsumowania jego osiągnięć podczas trzech podwodnych patroli w Dardanelach i na Morzu Marmara w 1915 r. Misje te przyniosły mu miano najskuteczniejszego brytyjskiego “podwodniaka” pierwszej wojny światowej. W anglosaskiej historiografii wszystkie publikacje poświęcone działaniom Nasmitha na wodach tureckich stanowią jednostronną narrację, opartą wyłącznie na źródłach brytyjskich. Autor podjął więc pierwszą w zachodniej historiografii próbę skonfrontowania brytyjskiego i tureckiego punktu widzenia. Podobnej konfrontacji podejmowano się kilkukrotnie w Turcji, ale jej efekty nie są powszechnie znane zachodnim historykom i w kilku przypadkach budzą zastrzeżenia. Decyzja o podjęciu się niniejszego wyzwania wynika ze świadomości tego, że ocena sytuacji dokonywana przez Nasmitha, w chwili, gdy osobiście obserwował efekty swych ataków, nie mogła być pełna i całkowicie obiektywna. Nie miał prawa wiedzieć, że niektóre z zatopionych przez niego na płytkich wodach przybrzeżnych jednostek zostały przez Turków podniesione z dna i przywrócone do służby. Artykuł ten stanowi szczegółowe omówienie ataków na osmańskie okręty wojenne, statki handlowe o napędzie parowym i cele lądowe, podjętych przez Nasmitha podczas wszystkich trzech patroli okrętu podwodnego “E11.” W rezultacie swoich badań autor zwraca uwagę na to, iż bilans drugiego patrolu, zarówno pod względem strat zadanych osmańskiej marynarce wojennej, jak i flocie transportowej był bez porównania lepszy niż pierwszego (za który Nasmith odznaczony został Krzyżem Wiktorii). W przypadku strat floty transportowej łączny tonaż definitywnie zatopionych jednostek o napędzie parowym był o ponad 470 procent większy. Choć Nasmith twierdził, że podczas wszystkich trzech patroli zatopił co najmniej 122 osmańskie jednostki pływające, to według źródeł tureckich liczba okrętów i parowców, które definitywnie unieszkodliwił nie przekroczyła piętnastu.
The article is devoted to the early phase of the career of Martin Eric Nasmith (1883–1965) and is an attempt to summarise his achievements during three underwater patrols in the Dardanelles and the Sea of Marmara in 1915. Those missions brought him the appellation of the most effective British submariner of WW1. In Anglophone historiography, all the books and articles related to this subject constitute a one-sided narrative based solely on British sources. Thus, the author has made the first attempt in western historiography to compare the British and Turkish points of view. Although a few such efforts have been made in Turkey, their results are not widely known to western historians, and in some cases, they raise objections. The decision to take up this challenge came from an awareness that Nasmith’s view of the situation at the moment when he was personally observing the effects of his attacks could not be complete and entirely objective. He could not have known that some of the vessels he had sunk in shallow coastal waters were salvaged by the Turks and restored to service. The article gives detailed coverage of the attacks conducted by Nasmith on Ottoman warships, steam-powered merchant ships and land targets, during all three patrols of the “E11” submarine. As a result of his research, the author was able to draw attention to the fact that the results of “E11”’s second patrol were incomparably more favourable than those of the first one (for which Nasmith was awarded the Victoria Cross), both in terms of losses inflicted on the Ottoman Navy and on the transport fleet. In the case of the latter, the total tonnage of definitively sunken steam-powered vessels was more than 470 percent higher. While Nasmith claimed that he had sunk at least 122 Ottoman vessels during all three patrols, Turkish sources indicate that the total number of warships and steam-powered transport ships definitively destroyed by him did not exceed fifteen.
Źródło:
Studia Maritima; 2022, 35; 41-84
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Polityczno-militarne aspekty ataku cieśnin tureckich w świetle planu Churchilla–Cardena
Political and military aspects of the Turkish straits’ attack according to Churchill-Cardens’s plan
Autorzy:
Zalewski, Zygmunt Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1600677.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Churchill-Carden’s plan
Dardanelles
Gallipoli
Winston Churchill
Maurice Hankey
Sackville H. Carden
Eastern Mediterranean Squadron
plan Churchilla–Cardena
Dardanele
Eskadra Wschodniego Morza Śródziemnego
Opis:
Doznane w początkowej fazie pierwszej wojny światowej przez Królewską Marynarkę Wojenną dotkliwe porażki wznieciły falę ostrej krytyki społecznej skierowanej przeciw Urzędowi Admiralicji (Board of Admiralty). Obawiając się utraty pozycji, pierwszy lord Admiralicji Winston Churchill rozpoczął gorączkowe poszukiwania dróg wyjścia z trudnej sytuacji. Ponieważ olbrzymia siła floty wojennej II Rzeszy Niemieckiej uniemożliwiała szybki spektakularny sukces w działaniach zbrojnych na otwartym morzu, Churchill podchwycił oraz rozwinął ideę podjęcia operacji lądowo-morskiej, podczas której łatwiej byłoby osiągnąć upragniony sukces przy wsparciu wojsk lądowych. Wspomniane okoliczności oraz ciężkie straty ponoszone na zachodzie Europy skłoniły rząd Herberta H. Asquitha do wszczęcia procesu poszukiwania dodatkowego frontu, który przyniósłby ulgę brytyjskiemu Korpusowi Ekspedycyjnemu, toczącemu krwawe boje we Francji. Po długich dyskusjach, toczonych w obliczu trudnej sytuacji militarnej i politycznej aliantów na przełomie lat 1914/1915, najwyższe gremia decyzyjne armii, floty, Rady Wojennej oraz rządu podjęły decyzję o ataku na cieśniny tureckie z użyciem okrętów Royal Navy. 19 lutego 1915 roku – zgodnie z założeniami planu opracowanego przez wiceadm. Sackville’a Hamiltona Cardena – rozpoczęto operację morską w cieśninie Dardanele. Jednakże po doznaniu wyjątkowo ciężkich strat, morska, a później lądowo-morska bitwa została pod koniec sierpnia przerwana. Podczas mglistej nocy z 8 na 9 stycznia 1916 roku ostatni żołnierze alianccy opuścili ponure pobojowisko na Gallipoli. W oparciu o bogaty materiał zawarty w archiwaliach, opublikowanych dokumentach oraz opracowaniach autor artykułu podjął próbę przedst awienia skomplikowanych meandrów politycznych i aspektów militarnych, które doprowadziły do powstania, zaakceptowania przez najwyższe władze Wielkiej Brytanii planu Churchilla–Cardena, a także wskazał niezwykle poważne konsekwencje spowodowane przegraną bitwą w Dardanelach i na Gallipoli.
Since the beginning of the WWI Royal Navy suffered from many heavy defeats which evoked a strong wave of public criticism against the Board of Admiralty for its inability. Having been worried about his position, the first lord of the Admiralty Winston Churchill tried to look for a way out of a difficult situation. As the German navy was strong enough to fight a successful war on the open sea, he attempted a mixed land and naval action put into operation. He expected his Fleet would be successful while being helped with the Army. Such circumstances as well as heavy losses on the western front inclined Mr. Herbert Asquith’s cabinet to look for an auxiliary front which would bring some relief for British Expeditionary Forces in France. After long discussions that were held over military and political situation at the turn of 1914, the Army and Navy high commands, the War Council and the government decided to launch an attack on the Turkish straits by ships. According to Vice Admiral Sackville Hamilton Cardens’ plan the naval attack on the strait of Dardanelles was put in operation. However, after heavy assaults it failed. The author of the paper is trying to explore the complicated political and military issues which helped Churchill-Carden’s plan to be developed, accepted by the state’s authority, and many far reaching consequences which it brought in the end.
Źródło:
Studia Maritima; 2017, 30; 101-134
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies