Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "trial" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Inconvenient Witnesses: Testimonies of Slaves in a Criminal Trial During the Republic and the Principate
    Autorzy:
    Loska, Elżbieta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1913321.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Roman law
    slaves
    criminal trial
    prawo rzymskie
    niewolnicy
    proces karny
    Opis:
    In ancient Rome, slaves performed many different tasks. The fact that they often enjoyed the trust of their owners and knew their secrets made them very desirable witnesses in a criminal trial. The aim of the article is to show examples of situations in which the testimony of slaves in a criminal trial could be dangerous for their owners. Slaves were subject to obligatory torture, so they could reveal some secrets against their will. However, there was a ban on the use of slaves’ testimonies against their owners. Roman law, still, knew a few exceptions to this, in matters justified by the interests of Rome. The article shows also the changes made during the Principate, when the statutory law regulating this issue appeared.
    W starożytnym Rzymie niewolnicy wykonywali wiele różnych zadań. Fakt, że cieszyli się nieraz zaufaniem swoich właścicieli i znali ich sekrety, czynił z nich bardzo pożądanych świadków w procesie karnym. Celem artykułu jest pokazanie przykładowych sytuacji, w których zeznania niewolników w procesie karnym mogły być niebezpieczne dla ich właścicieli. Niewolnicy obligatoryjnie poddawani byli torturom, mogli zatem zdradzić tajemnice wbrew swojej woli. Mimo że obowiązywał zakaz wykorzystywania zeznań niewolników przeciw ich właścicielom, to prawo rzymskie znało jednak od niego kilka wyjątków, w sprawach uzasadnionych interesem Rzymu. Pokazano także zmiany dokonane w okresie pryncypatu, kiedy pojawiło się prawo stanowione regulujące tę kwestię.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 1; 197-204
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Oath of Death” in Practice of Municipal Court of Krzemieniec in the 18th Century
    Autorzy:
    Mikołajczyk, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/619063.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    municipal law
    criminal trial
    oath
    capital punishment
    prawo miejskie
    proces karny
    przysięga
    kara śmierci
    Opis:
    Before Poland was partitioned, there had been different laws for each group of society. Gentry, townspeople and peasants had their own laws. In the gentry law (land law) there was a rule that the accused could not be sentenced to death if the private accuser with several other people did not swear that the accused deserves death penalty. The practice of such a swearing existed until 1768. Current researches indicated the lack of such a rule in a municipal law. However, in the city of Krzemieniec in Wołyń the practice was different. Local municipal court required the oath of a claimant in most criminal cases. It is possible to suppose that it was an example of imitating the land law by the municipal law. We do not know if it was an only example of such a practice or whether there were similar situations in other cities of eastern Republic of Poland. This problem requires further researches.
    W Polsce do czasów rozbiorów panowała stanowość prawa. Odrębnym prawem posługiwała się między innymi szlachta, mieszczanie, chłopi. W prawie szlacheckim (ziemskim) istniał zwyczaj, zgodnie z którym oskarżony nie mógł zostać skazany na karę śmierci, o ile wcześniej prywatny oskarżyciel wraz z kilkoma innymi osobami nie złożył przysięgi, iż podsądny na taką karę zasłużył. Składanie takiej przysięgi przetrwało aż do 1768 r. Dotychczasowe badania wskazywały na brak takiego zwyczaju w prawie miejskim. Okazuje się jednak, że w leżącym na Wołyniu Krzemieńcu w połowie XVIII w. tamtejszy sąd miejski w większości spraw karnych uzależniał skazanie oskarżonego na śmierć albo wykonanie skazującego na tę karę wyroku od przysięgi strony powodowej. Należy przypuszczać, że naśladowano w tym wypadku rozwiązania przyjęte w prawie ziemskim (szlacheckim). Nie wiadomo jednak, czy mamy do czynienia z wyjątkowym przypadkiem czy też podobnie postępowano w innych miastach na Kresach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Zagadnienie to wymaga dalszych badań.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Meaning of the Likelihood of Severe Penalty Being Imposed upon the Accused in Making a Decision on Pre-trial Detention
    Znaczenie grożącej oskarżonemu surowej kary w podejmowaniu decyzji w przedmiocie tymczasowego aresztowania
    Autorzy:
    Tarapata, Szymon
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31348238.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    pre-trial detention
    severe penalty
    coercive measures
    Code of Criminal Procedure
    tymczasowe aresztowanie
    grożąca surowa kara
    środki przymusu
    Kodeks postępowania karnego
    Opis:
    This article is of a scientific nature, that employs a dogmatic method. The aim of the study is to establish the status and function of the severity of penalty under Article 258 § 2 of the Code of Criminal Procedure (hereinafter: the CCP) in making decisions on the application of pre-trial detention. This issue is controversial both in doctrine and jurisprudence. The text presents a new approach that Article 258 § 2 of the CCP does not set out a specific premise for the imposition of pre-trial detention. This provision cannot express an independent criterion for imposing the most severe preventive measure as Article 258 § 2 of the CCP is of auxiliary character. It expresses an auxiliary criterion for determining whether the special premises for imposing pre-trial detention under Article 258 § 2 of the CCP have been realized. The proposals contained in the article are intended to facilitate the interpretation of national provisions on coercive measures and to facilitate their application in the practice of the judiciary. The article indicates the factors that are important in assessing whether the likelihood of imposing severe punishment crystalizes the risk of fleeing, hiding or obstructing justice. For the application of pre-trial detention there may be arguments, i.a., pertaining to the nature of the offense alleged. In this context, it should be important whether the potential perpetrator is charged with a crime with a use of violence or threat thereof. His posture in the course of criminal proceedings so far is also not without significance. It may be, however, that the likelihood of imposing severe penalty may give rise to the fear of obstruction of justice even in a situation where the accused, who knew about the pending criminal case, did not take any unlawful action. Nevertheless, the correct posture of the accused in the course of criminal proceedings will often be a significant factor against the use of pre-trial detention.
    Niniejszy artykuł ma charakter naukowy. Zastosowano w nim metodę dogmatyczną. Celem jest ustalenie statusu i funkcji grożącej surowej kary z art. 258 § 2 Kodeksu postępowania karnego (dalej: k.p.k.) w podejmowaniu decyzji w przedmiocie stosowania tymczasowego aresztowania. Kwestia ta jest sporna zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie. W tekście zaprezentowano nowy pogląd, że w art. 258 § 2 k.p.k. nie została wyrażona szczególna przesłanka stosowania tymczasowego aresztowania. Przepis ten nie może wyrażać samodzielnego kryterium orzekania o izolacyjnym środku zapobiegawczym. Art. 258 § 2 k.p.k. ma charakter służebny. Wyraża on kryterium pomocnicze służące do ustalenia, czy spełnione zostały przesłanki szczególne stosowania tymczasowego aresztowania z art. 258 § 1 k.p.k. Wnioski zawarte w tekście mają za zadanie ułatwić wykładnię krajowych przepisów dotyczących środków przymusu procesowego oraz ułatwić ich stosowanie w praktyce wymiaru sprawiedliwości. W artykule wskazano na czynniki, które mają znaczenie w czasie oceny, czy grożąca surowa kara aktualizuje obawę ucieczki, ukrycia się lub matactwa procesowego. Za stosowaniem tymczasowego aresztowania może przemawiać m.in. charakter czynu zarzuconego oskarżonemu. W tym kontekście istotne powinno być to, czy potencjalny sprawca stoi pod zarzutem przestępstwa popełnionego z użyciem przemocy lub groźbą jej użycia. Nie bez znaczenia jest też jego dotychczasowa postawa w toku postępowania karnego. Może być jednak tak, że grożąca surowa kara może rodzić obawę matactwa nawet w sytuacji, gdy oskarżony, który wiedział o toczącej się sprawie karnej, nie podejmował żadnych bezprawnych działań. Niemniej prawidłowa postawa oskarżonego w toku postępowania karnego często będzie istotną okolicznością przemawiającą przeciwko stosowaniu tymczasowego aresztowania.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 3; 233-254
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Conviction without a Trial in the Perspective of Changes Adopted and Planned in the Criminal Procedure
    Autorzy:
    Gil, Damian Kazimierz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618683.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    conviction without a trial
    consensus decision-making
    defendant
    aggrieved party
    criminal procedure
    amendments
    skazanie bez rozprawy
    konsensualizm
    oskarżony
    pokrzywdzony
    proces karny
    nowelizacje
    Opis:
    The subject of the following study is to show the institution of conviction without a trial in time perspective and the impact of the regulations of other countries on the current nature of this institution. Similarity of conviction without a trial to Italian pattegiamento has been presented. The original regulation of Art. 335 of the Code of the Criminal Procedure differs significantly from the current wording and subject scope of conviction without a trial. In view of the adopted and planned changes, the attention has been paid to the protection of aggrieved party’s rights which should also be respected in modified proceedings. Changes introduced by means of the amendment of September 2013 and February 2015 have been evaluated. Changes which are currently the subject of a legislative process have been positively evaluated.
    Przedmiotem artykułu jest ukazanie instytucji skazania bez rozprawy w perspektywie czasowej oraz wpływu regulacji innych państw na obecny charakter tej instytucji. Przedstawiono podobieństwo skazania bez rozprawy do włoskiego pattegiamento. Pierwotna regulacja art. 335 k.p.k. znacząco odbiega od obecnego brzmienia i zakresu przedmiotowego skazania bez rozprawy. W perspektywie zmian uchwalonych i projektowanych zwrócono uwagę na ochronę praw pokrzywdzonego, które powinny być respektowane również w postępowaniach zmodyfikowanych. Oceniono zmiany wprowadzone nowelą z września 2013 r. i lutego 2015 r. Pozytywnie oceniono zmiany projektowane, które obecnie są przedmiotem procesu legislacyjnego.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 2
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Znaczenie wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 listopada 2021 r. w sprawie o sygn. III FSK 3626/21 jako orzeczenia krajowego sądu, sędziów europejskich dla statusu asesorów i sędziów sądów pierwszej instancji oraz dla tzw. mechanizmu warunkowości
    The Significance of the Judgment of the Supreme Administrative Court of 4 November 2021 in case no. III FSK 3626/21 as a Judgment of the National Court, European Judges for the Status of Assessors and Judges of Courts of First Instance and for the So-called Conditionality Mechanism
    Autorzy:
    Skwarzyński, Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31344082.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    human rights
    rule of law
    right to a trial
    Polish Supreme Administrative Court
    prawa człowieka
    praworządność
    prawo do sądu
    Naczelny Sąd Administracyjny
    Opis:
    W niniejszym tekście zasadniczo zaaprobowane zostały rozważania Naczelnego Sądu Administracyjnego (NSA) zawarte w wyroku z dnia 4 listopada 2021 r. w sprawie o sygn. III FSK 3626/21. Autor wskazał na możliwy sposób rozwiązania sporu o Krajową Radę Sądownictwa (KRS) i skład Sądu Najwyższego bez destrukcyjnego, automatycznego podważania statusu sędziów wybranych w procedurze z nowo obsadzoną KRS. Standard określony przez NSA dotyczy wszystkich asesorów i wszystkich sędziów pierwszej instancji. Zignorowanie przez Europejski Trybunał Praw Człowieka w sprawie Advance Pharma Sp. z o.o. przeciwko Polsce wyroku NSA z dnia 4 listopada 2021 r. nie zmienia zasad testu ze sprawy Guðmundur Andri Ástráðsson przeciwko Islandii. Orzeczenie NSA wiąże oba trybunały europejskie i jest niezbędne w prawidłowym ustalaniu statusu zarówno sędziów pierwszej instancji, jak i asesorów. Ponadto wobec wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 16 lutego 2022 r. w sprawie o sygn. C-157/21 Polsce należy wypłacić środki z Krajowego Programu Odbudowy, gdyż spór o praworządność dotyczy sądów innych niż administracyjne, a wobec tych sądów kwestia praworządności jest rozwiązana wyrokiem NSA z dnia 4 listopada 2021 r.
    The commentary essentially endorses the considerations of the Polish Supreme Administrative Court judgment of 4 November 2021 in case no. III FSK 3626/21. The author indicated a possible way of resolving the dispute over the National Council of the Judiciary (NCJ) and the composition of the Supreme Court without destructive, automatic undermining of the status of judges selected in the procedure with the newly appointed NCJ. The standard defined by the Supreme Administrative Court applies to all assessors and all judges of first instance. Ignoring by the European Court of Human Rights in the case of Advance Pharma Sp. z o.o. v. Poland, the judgment of the Supreme Administrative Court of 4 November 2021 does not alter the rules of the test from the case of Guðmundur Andri Ástráðsson v. Iceland. The Supreme Administrative Court’s ruling binds both the European tribunals and is necessary for the correct determination of the status of both first-instance judges and assessors. Moreover, in relation to the judgment of the Court of Justice of the European Union of 16 February 2022 in case C-157/21 Poland should be paid funds from the National Reconstruction Program, because the dispute over the rule of law concerns courts other than administrative, and in relation to these courts the issue of the rule of law is resolved by the judgment of the Supreme Administrative Court of 4 November 2021.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2023, 32, 5; 455-477
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Social Need for Free Legal Aid – Beneficiaries of Statutory Regulation
    Autorzy:
    Stefaniuk, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618339.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    free legal aid
    pre-trial stage
    legal information
    legal education
    entitled persons
    social need
    nieodpłatna pomoc prawna
    etap przedsądowy
    informacja prawna
    edukacja prawna
    osoby uprawnione
    społeczna potrzeba
    Opis:
    On 5 August 2015 the law on free legal aid and on legal education was passed. The present study is devoted to one of the most significant and controversial problems in the adopted regulation, namely its subjective scope. The range of beneficiaries of this law – the entitled persons – was assessed from the standpoint of whether the adopted solutions fulfill the objectives stipulated in the bill in question: provision of legal aid at the pre-trial stage to persons who cannot, because of their financial or life status, afford to purchase this kind of services in the free market. The paper also discusses the categories of persons who are not covered by the law and those who are classified as entitled persons while they could pay the costs of legal advice. Furthermore, the solutions adopted in the law were compared with the results of empirical studies, and the role of information campaigns was emphasized: their aim is to make the persons concerned realize the need to use a lawyer’s help and to inform those entitled about centers offering free legal aid.
    W dniu 5 sierpnia 2015 r. została uchwalona ustawa o nieodpłatnej pomocy prawnej oraz edukacji prawnej. Prezentowane opracowanie jest poświęcone jednemu z najistotniejszych i najbardziej kontrowersyjnych zagadnień przyjętej regulacji – jej zakresowi podmiotowemu. Ocenie został poddany krąg beneficjentów ustawy – „osób uprawnionych” z punktu widzenia tego, czy przyjęte rozwiązania spełniają założone w projekcie ustawy cele, czyli zapewnienie pomocy prawnej na etapie przedsądowym osobom, które ze względu na sytuację materialną lub życiową nie mogą sobie pozwolić na zakup tego rodzaju usługi na wolnym rynku. Zwrócono też uwagę na kategorie osób, które nie zostały objęte ustawą oraz nie zaliczono ich do osób uprawnionych, a które mogłyby pokryć koszty porady prawnej. Ponadto skonfrontowano przyjęte w ustawie rozwiązania z wynikami badań empirycznych oraz podkreślono rolę kampanii informacyjnych mających na celu uświadomienie potrzeby korzystania z pomocy prawnika i dotarcie do zainteresowanych z komunikatem o punktach nieodpłatnej pomocy prawnej.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies