Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the procedure" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-10 z 10
Tytuł:
Obowiązek jednoznacznego określenia przeznaczenia terenów w planie miejscowym w kontekście interpretacji pojęć nieostrych lub o szerokim zakresie znaczeniowym. Glosa do wyroku NSA z dnia 13 lutego 2020 r., II OSK 893/18
The Need to Explicitly Identify (Unambiguously) to Determine How the Areas Would Be Used According to the Local Spatial Development Plan with Respect to Interpretation of the Concepts of the Blurred Definitions and General Clauses: Commentary on the Judgment of the Supreme Administrative Court of 13 February 2020, II OSK 893/18
Autorzy:
Stefanicki, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348270.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
blurred definitions
general clauses
study of land use conditions
directions of land development
violation of the procedure
pojęcia nieostre
klauzule generalne
studium uwarunkowań
kierunki zagospodarowania przestrzennego
naruszenie procedury
Opis:
W niniejszym komentarzu do stanowiska judykatury omówiono przypadek oceny zgodności planu ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, kwestię interpretacji pojęć o nieostrych definicjach i klauzul generalnych, a w kontekście całości przepisów istotę planu miejscowego i jego skutków dla adresatów tej ustawy. Zaniechanie przeprowadzenia postępowania planistycznego w niezbędnym zakresie jest istotnym naruszeniem procedury sporządzania planu miejscowego i skutkuje unieważnieniem wszystkich postanowień planu miejscowego dotyczących terenów wyznaczonych w planie, dla których doszło do naruszenia. Obowiązek określenia w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenia terenu oznacza konieczność określenia sposobu jego przyszłego zagospodarowania i użytkowania poprzez takie wyrażenia, które jednoznacznie wskazują, jaką funkcję ma pełnić dany teren. Nie oznacza to jednak, że ten sam obszar nie może mieć różnych celów w planie, a tym samym niedopuszczalne jest ustalanie różnych funkcji dla jednego obszaru. Warunkiem takiego rozwiązania jest ustalenie, że funkcje te nie wykluczają się wzajemnie i nie są sprzeczne. Powyższa argumentacja wskazuje, że niedopuszczalne jest stosowanie w części tekstowej planu terminów wieloznacznych, ponieważ może to prowadzić do niespójnych wyników ich interpretacji i jednoznacznej arbitralności stosowania prawa.
This commentary discusses the case of the assessment of the plan’s compliance with the study of land use conditions and directions of land development, the issue of interpretation of the concepts of the blurred definitions and general clauses, and in the context of all provisions, the essence of the local plan and its effects on the addressees of this act. Refraining from repeating the planning procedure to the extent necessary is a significant violation of the procedure for preparing the local plan and results in the annulment of all the provisions of the local plan relating to the areas designated in the plan for which the violation occurred. The obligation to specify the intended use of the land in the local spatial development plan means the necessity to specify the method of its future development and use through such expressions that clearly indicate what function a given area is to perform. This does not mean, however, that the same area cannot have different purposes in the plan, and thus it is unacceptable to establish different functions for one area. The condition for such a solution is to establish that these functions are not mutually exclusive and are not contradictory. The above argumentation indicates that it is unacceptable to use multi-significant terms in the text part of the plan that may lead to inconsistent results of their interpretation and pure arbitrariness of legal uses.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 2; 299-313
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Applicability of General Principles of Administrative Procedure
Autorzy:
Majewska, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619291.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
general principles of administrative procedure
applicability of general principles
administrative procedure
the Code of Administrative Procedure
zasady ogólne postępowania administracyjnego
obowiązywanie zasad ogólnych
postępowanie administracyjne
kodeks postępowania administracyjnego
Opis:
The issue of applicability of general principles included in Articles 6–16 of the Code of Administrative Procedure is a controversial and a disputable one. Applicability of general principles in jurisdictional procedure, in other procedures regulated by the Code of Administrative Procedure and in the procedures regulated by provisions other than those included in the Code of Administrative Procedure, will be analysed. The doctrine presents different opinions concerning the force of applicability of general principles in those procedures. One thing is certain: general principles of the Code of Administrative Procedure are legal norms which have been singled out in jurisdictional administrative procedure where they fully apply. The range of applicability of general principles of the Code of Administrative Procedure is not limited only to jurisdictional administrative procedure; some principles apply fully to summary procedures due to their nature and specificity. Additionally, general principles of the Code of Administrative Procedure should be also applied to procedures not regulated by codes, which are regulated by other acts concerning administrative procedure.
Problematyka zakresu obowiązywania zasad ogólnych sformułowanych w art. 6–16 k.p.a. ma charakter sporny i dyskusyjny. Przedmiotem analizy w niniejszym artykule będzie obowiązywanie zasad ogólnych w postępowaniu jurysdykcyjnym, w innych postępowaniach unormowanych w k.p.a. oraz w postępowaniach unormowanych poza k.p.a. W doktrynie prezentowane są zróżnicowane poglądy co do mocy obowiązywania zasad ogólnych we wskazanych postępowaniach. Nie budzi wątpliwości jedynie fakt, że zasady ogólne k.p.a. są normami prawa, które zostały wyodrębnione w jurysdykcyjnym postępowaniu administracyjnym i obowiązują w nim w pełnym zakresie. Zasięg obowiązywania zasad ogólnych k.p.a. nie ogranicza się tylko do jurysdykcyjnego postępowania administracyjnego. Niektóre zasady ogólne mają pełne zastosowanie w postępowaniach uproszczonych z uwagi na istotę i specyfikę tych postępowań. Ponadto zasady ogólne k.p.a. należy stosować również w postępowaniach pozakodeksowych, unormowanych w innych aktach regulujących procedurę administracyjną.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Legal Consequences of Violation of Time Limits in Legislative Proceedings
Autorzy:
Orłowski, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1913061.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
legislation
procedure
time limits
the Constitutional Tribunal
the Sejm
the Senate
act
legislacja
postępowanie
termin
Trybunał Konstytucyjny
Sejm
Senat
ustawa
Opis:
The aim of the article is to present the issues related to the time limits set for individual organs of public authority (the Sejm, the Senate, the President of the Republic of Poland) for the performance of specific activities within the legislative procedure. These time limits should be calculated according to conventional rules, that is, from the beginning of the day following the day on which the act on which the legal provisions are binding begins. However, the action will also be effective if it is performed on the same day on which the said event occurred. Violation of the time limit in legislative proceedings is of fundamental importance for the act, as a normative act, within the scope of its validity. As part of the review of the constitutionality of the law, the Constitutional Tribunal also examines the correctness of the proceedings in which the law was adopted. According to the latest jurisprudence of the Constitutional Tribunal, violation of the minimum time limits required for the performance of individual activities, which have only been specified in the Rules of Procedure of the Sejm, may constitute an independent basis for declaring the entire act unconstitutional. This view differs significantly from the existing, well-established approach to this subject. The effects of violating the time limits of the legislative procedure can also be considered at the level of the rights (competences) of individual authorities within a specific proceeding. The signing of the act by the President after the expiry of the constitutional time limit should be deemed legally effective. The admissibility of issuing by the Constitutional Tribunal of scope judgements should be considered in cases of violation of the rules of correct legislation, leading to the omission or reduction of vacatio legis.
Celem artykułu jest przybliżenie problematyki związanej z terminami wyznaczonymi poszczególnym organom władzy publicznej (Sejm, Senat, Prezydent RP) na wykonanie określonych czynności w ramach postępowania legislacyjnego. Terminy te należy obliczać według reguł konwencjonalnych, a więc od początku dnia następnego po dniu, w którym nastąpiła czynność, z którą przepisy prawa wiążą rozpoczęcie terminu. Czynność będzie jednak skuteczna również wtedy, gdy zostanie wykonana w tym samym dniu, w którym nastąpiło wspomniane zdarzenie. Naruszenie terminu w postępowaniu ustawodawczym ma zasadnicze znaczenie dla ustawy, jako aktu normatywnego, w zakresie jej obowiązywania. Trybunał Konstytucyjny, w ramach kontroli konstytucyjności prawa, dokonuje także badania prawidłowości postępowania, w którym doszło do jego ustanowienia. Według najnowszego orzecznictwa TK naruszenie terminów minimalnych, wymaganych przy dokonywaniu poszczególnych czynności, które zostały określone jedynie w regulaminie Sejmu, może stanowić samodzielną podstawę do stwierdzenia niekonstytucyjności całej ustawy. Stanowisko to odbiega znacząco od dotychczasowego, ugruntowanego stanowiska w tym przedmiocie. Skutki naruszenia terminów postępowania ustawodawczego można rozważać również na płaszczyźnie uprawnień poszczególnych organów, w ramach konkretnego postępowania. Podpisanie ustawy przez Prezydenta, po upływie konstytucyjnego terminu, powinno zostać uznane jako prawnie skuteczne. Należy rozważyć dopuszczalność wydawania przez Trybunał Konstytucyjny wyroków zakresowych w sytuacjach naruszenia reguł poprawnej legislacji, prowadzących do pominięcia lub skrócenia vacatio legis.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 5; 249-264
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Procedural Use of Wiretapping in the Amendment of the Code of Criminal Procedure and Certain Other Acts of 11 March 2016 in the Light of Right to Defense
Autorzy:
Machlańska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619295.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
wiretap
right to defense
amendment of the Code of Criminal Procedure
attorney-client privilege
surveillance
podsłuch
prawo do obrony
nowelizacja Kodeksu postępowania karnego
tajemnica obrończa
kontrola rozmów
Opis:
This article describes the changes occurred within the chapter 26 of the Code of Criminal Procedure after the amendment of the Code of Criminal Procedure and some other acts, which took place on 15th April 2016, in particular, it contains a critical analysis of a radical change in the content of Article 237a of the Code of Criminal Procedure and the consequences of the expulsion of the Article 237 § 8 of the Code of Criminal Procedure. In this context, it should be noted that the legislator, in violation of existing regulation in a democratic state ruled by law, allowed the use of procedural wiretap in relation to all offences prosecuted ex officio and all fiscal offences, thus depriving participants of criminal proceedings (and therefore not only individuals, who have right defense) the possibility to appeal “the decision to use such evidence” undertaken by the prosecutor. At the same time, there is no time limit within which such evidence could be used by the prosecutor. The aim of this study is to simultaneously present the legislative omissions, errors committed by the legislator by implementing the above mentioned amendment.
Niniejszy artykuł opisuje zmiany, jakie zaszły w obrębie rozdziału 26 k.p.k. oraz art. 168b k.p.k. po wprowadzeniu nowelizacji Kodeksu postępowania karnego i niektórych innych ustaw, do której doszło 15 kwietnia 2016 r. Opracowanie w szczególności zawiera krytyczną analizę radykalnej zmiany treści art. 237a i 168b k.p.k. oraz konsekwencje wyrugowania art. 237 § 8 k.p.k. W tym kontekście należy zauważyć, że ustawodawca z pogwałceniem obowiązujących w demokratycznym państwie prawnym reguł umożliwił stosowanie podsłuchu procesowego w stosunku do wszystkich przestępstw ściganych z urzędu i wszystkich przestępstw skarbowych, pozbawiając tym samym uczestników postępowania karnego (a zatem nie tylko osoby, którym przysługuje prawo do obrony) możliwości zaskarżenia „decyzji o wykorzystaniu takich dowodów”, podejmowanej przez prokuratora. Jednocześnie nie przewidziano żadnego terminu, w ciągu którego takie dowody mogłyby być wykorzystane przez prokuratora. Celem pracy jest także przedstawienie pominięć prawodawczych, jakich dopuścił się ustawodawca, wprowadzając tę nowelizację.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 4
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Acquisition of State-owned Agricultural Land – Remarks to the Amendment to the Act of Agricultural Land Management by the State Treasury (Selected Issues)
Autorzy:
Perzyna, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619017.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
tender procedure
family farm
Agricultural Property Stock of the State Treasury
przetarg
gospodarstwo rodzinne
Agencja Nieruchomości Rolnych Skarbu Państwa
Opis:
The introduction of the new regulations limiting the sale of the agricultural land from the  Agricultural Property Stock of the State Treasury is aimed at counteracting the non-agricultural use of agricultural land. New regulation can raise questions, i.e. as to moratorium concerning the sale of land. New rules of tender and new restrictions concerning land area procured from the Agricultural Property Stock of the State Treasury are described. This article also discusses issues regarding legal consequences of the violation of new regulations. Also, new contractual obligations of the buyers of the state agricultural property need to be described.
Wprowadzenie nowych przepisów ograniczających sprzedaż nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa ma przeciwdziałać nierolniczemu wykorzystywaniu gruntów rolnych. Nowa regulacja może jednak budzić wątpliwości interpretacyjne, zwłaszcza jeżeli chodzi o zakres moratorium na sprzedaż nieruchomości. Wskazywane są nowe reguły przetargu oraz nowy kształt ograniczeń w zakresie areału nieruchomości nabywanych od Agencji Nieruchomości Rolnych. Artykuł porusza także kwestie konsekwencji naruszenia regulacji ustawowej. Opisania wymaga dodatkowo kształt nowych obowiązków umownych nakładanych na nabywców państwowych nieruchomości rolnych.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 1
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Petitions Committee of the Polish Parliament (Sejm) – the Legal Basis and Practice of Functioning
Sejmowa Komisja do Spraw Petycji – podstawy prawne i praktyka funkcjonowania
Autorzy:
Kędziora, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31348145.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
constitution
petitions
Sejm
Polish Sejm’s Rules of Procedure
committees of the Sejm
konstytucja
petycje
Regulamin Sejmu
komisje sejmowe
Opis:
The article is intended to present the procedural solutions adopted in the Polish Sejm’s Rules of Procedure, the purpose of which was to specify in detail the procedure for hearing petitions in the Sejm, and thus to put the constitutional right of petition into effect. The author refers to historical attempts to statutorily regulate the petition hearing procedure. Remarks on the current statutory basis for filing petitions with the Sejm and the rules on consideration of petitions by the Sejm bodies – the Marshal of the Sejm and the Petitions Committee, are presented in the context of parliamentary practice during recent years. The author presents statistical data on petitions submitted for consideration by the Petitions Committee and the most frequently used manners of processing them in the practice of petition handling. Comments for the law as it should stand regarding the procedure for hearing petitions in the Sejm, which have been the subject of consideration in recent years, are also presented.
Przedmiotem artykułu jest prezentacja rozwiązań proceduralnych przyjętych w Regulaminie Sejmu, których celem było dookreślenie trybu rozpatrywania petycji w Sejmie, a zatem realizacja konstytucyjnego prawa petycji. Autor nawiązuje do historycznych prób ustawowego uregulowania trybu rozpatrywania petycji. Uwagi dotyczące aktualnych ustawowych podstaw składania petycji do Sejmu oraz przepisy dotyczące wewnątrzsejmowego rozpatrywania petycji przez organy Sejmu – Marszałka Sejmu oraz Komisję do Spraw Petycji, są przedstawione na tle praktyki parlamentarnej ostatnich lat. Autor prezentuje dane statystyczne dotyczące petycji kierowanych do rozpatrzenia przez Komisję do Spraw Petycji oraz dominujące w praktyce rozpatrywania petycji sposoby ich załatwiania. Przedstawione są również uwagi de lege ferenda odnośnie do trybu rozpatrywania petycji w Sejmie, które były przedmiotem rozważań w ostatnich latach.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2022, 31, 5; 139-154
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Evolution of the Status of Legal Counsel in a Criminal Procedure
Autorzy:
Bereza, Arkadiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618617.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
legal counsel
criminal procedure
attorney
plenipotentiary
legal assistance from the office
radca prawny
postępowanie karne
obrońca
pełnomocnik
pomoc prawna z urzędu
Opis:
The status of legal counsel in a criminal procedure has been gradually changing over time. It was caused by political factors, and was connected with  the necessity to overcome the reluctance of the Bar Association. Initially, a legal counsel could appear in a criminal trial as an attorney, although until 2009 this entitlement was limited to a defined group of represented bodies. The authority to defend was granted to legal counsels in misdemeanour cases in 2001, except for disciplinary proceedings. Greater governance in the powers of legal counsels and defence lawyers resulted in the Bill on the lawyer profession  of 22 October 2009, which aimed at creating the so-called new Bar Association. However, the Bill was not passed because of critical attitude of both professional bodies. The Bill would have allowed a legal counsel to appear before a court as a defence lawyer in a criminal procedure. An attempt to resolve this issue was made during work on comprehensive amendments to the criminal-procedure law. This work began in 2012 and resulted in the Act of 27 September 2013 on Amending the Act – the Code of Criminal Procedure and other acts. Finally, legal counsels were granted the power to appear before a court in the capacity of a defence lawyer in a criminal procedure, excluding legal counsels working under employment contracts, apart from the researchers and academics. Attempts to question the aforementioned amendment by the Bar Association in  the Constitutional Tribunal proved to be ineffective. The next amendment to the criminal-procedure law, passed in March 2016, restoring some of the provisions in force prior to the great reform of criminal trials, did not change the powers of legal counsels to appear before a court as defence lawyers  in a criminal procedure.
Status radcy prawnego w postępowaniu karnym ulegał z biegiem czasu stopniowej zmianie. Były one uzależnione od czynników politycznych oraz wiązały się z koniecznością przełamania oporu adwokatury. Początkowo radca prawny mógł występować w procesie karnym jako pełnomocnik, choć to uprawnienie było do 2009 r. ograniczone do ściśle określonego kręgu reprezentowanych podmiotów. Uprawnienia obrończe po raz pierwszy, nie licząc postępowań dyscyplinarnych, zostały radcom prawnym przyznane w sprawach o wykroczenia w 2001 r. Zbliżenie uprawnień radców prawnych i adwokatów zaowocowało projektem ustawy o zawodzie adwokata z dnia 22 października 2009 r., zmierzającym do stworzenia tzw. nowej adwokatury. Projekt nie został uchwalony ze względu na krytyczne stanowiska obu samorządów. Przewidywał w swej treści możliwość występowania radcy prawnego w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym. Realizacja tego postulatu została podjęta w pracach nad wielką nowelizacją postępowania karnego. Prace te rozpoczęły się w 2012 r. i znalazły finał w ustawie z dnia 27 września 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks postępowania karnego i niektórych innych ustaw. Ostatecznie przyznano radcom prawnym uprawnienie do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym, z wyłączeniem radców prawnych pozostających w stosunku pracy, nie licząc pracowników naukowych i naukowo-dydaktycznych. Próby zakwestionowania wskazanej nowelizacji przez adwokaturę przed Trybunałem Konstytucyjnym okazały się nieskuteczne. Kolejna zmiana postępowania karnego, uchwalona w marcu 2016 r., przywracająca niektóre rozwiązania obowiązujące przed wielką reformą procesu karnego, nie zmieniła już wprowadzonych uprawnień radców prawnych do występowania w charakterze obrońcy w postępowaniu karnym.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo oskarżonego do obrony a dowód z przesłuchania niewolnika w rzymskim procesie karnym
Defence Right of the Accused and the Evidence from Slave’s Testimony in the Roman Criminal Procedure
Autorzy:
Chmiel, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2095903.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Roman criminal procedure
accused
defence right of the accused
evidence from the interrogation of a slave
quaestio de servis pro domino
rzymski proces karny
oskarżony
prawo oskarżonego do obrony
dowód z przesłuchania niewolnika
Opis:
This article presents the question of the accused’s right to defend himself in the light of the prohibition of interrogation of slaves in favour of their masters (quaestio de servis pro domino) expressed both in non-legal texts and in the writings of the jurists of the classical period, and in the imperial constitutions. It has been shown in the paper that the prohibition constituted a quite interesting procedural solution, which, in fact, did not entirely exclude the right of the accused owner to defend himself during the criminal trial. The testimony of the slave his master demanded to be interrogated as part of broadly understood iudicium publicum was therefore regarded as subsidiary (auxiliary) evidence. The admissibility of the evidence from the interrogation of a slave pro domino was within the discretionary power of the judge, the scope of which, however, was in this case statutorily defined. Seemingly restrictive procedural solutions concerning the admissibility of slave testimony introduced in criminal cases in Roman law in various historical periods did not contradict the main procedural principles developed by the Quirites over the centuries and known to this day.
W niniejszym artykule przedstawiono zagadnienie prawa oskarżonego do obrony w świetle wyrażonego – zarówno w tekstach nieprawniczych, jak i w pismach jurystów okresu klasycznego oraz w konstytucjach cesarskich – zakazu przesłuchań niewolników na rzecz pana (quaestio de servis pro domino). Wykazano, że zakaz ten stanowił dość ciekawe rozwiązanie procesowe, które w rzeczywistości nie wykluczało w zupełności prawa oskarżonego właściciela do obrony podczas procesu karnego. Zeznania niewolnika, którego przesłuchania domagał się jego pan w ramach szeroko pojętego iudicium publicum, były traktowane jako dowód subsydiarny (posiłkowy). Dopuszczalność dowodu z przesłuchania niewolnika pro domino została pozostawiona dyskrecjonalnej władzy sędziego, której zakres został jednak w takim przypadku w ustawowy sposób zakreślony. Z pozoru restrykcyjne rozwiązania procesowe dotyczące dopuszczalności zeznań niewolników, wprowadzane w sprawach karnych w prawie rzymskim w różnych okresach historycznych, nie stały w sprzeczności z naczelnymi zasadami procesowymi wypracowanymi przez Kwirytów na przestrzeni wieków, a znanymi po dziś dzień.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2021, 30, 5; 107-121
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Gloss to the Judgement of the Supreme Administrative Court of 8 May 2018 (II OSK 1926/17)
Autorzy:
Ostrowska, Anna
Polanowski, Jakub
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/618829.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
real estate monument
provincial record of historical monuments
provincial heritage conservation officer
record card of the historical monument
Code of Administrative Procedure
general principles of administrative procedure
principle of trust
zabytek nieruchomy
wojewódzka ewidencja zabytków
wojewódzki konserwator zabytków
karta ewidencyjna zabytku nieruchomego
Kodeks postępowania administracyjnego
zasady postępowania administracyjnego
zasada zaufania
Opis:
By the judgement of 8 May 2018 (II OSK 1926/17), the Supreme Administrative Court dismissed the cassation appeal of the Lublin Provincial Heritage Conservation Officer against the judgement of the Voivodeship Administrative Court in Lublin of 6 April 2017 (II SA/Lu 1119/16), in which the Court found ineffective inclusion of a real estate monument record card (the area of the former Jewish cemetery in Biłgoraj at Maria Konopnicka Street) in the provincial record of historical monuments. The Supreme Administrative Court stressed that although the judgement under appeal was incorrectly reasoned, it was in accordance with the law since there were grounds for declaring the contested act ineffective. The aforementioned judgement deserves attention due to the fact that it expresses the position that it is impossible to apply the general principles of the Code of Administrative Procedure in the proceedings conducted by the provincial heritage conservation officer concerning the inclusion of the record card of a historical monument in the provincial record of monuments. The purpose of the gloss is to refer to this view.
Wyrokiem z dnia 8 maja 2018 r. (II OSK 1926/17) Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Lubelskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 6 kwietnia 2017 r. (II SA/Lu 1119/16) stwierdzającego bezskuteczność czynności polegającej na włączeniu do wojewódzkiej ewidencji zabytków nieruchomości położonej w Biłgoraju przy ul. Marii Konopnickiej jako obszaru byłego cmentarza żydowskiego. NSA podkreślił, że choć zaskarżony wyrok został wadliwie uzasadniony, to odpowiada prawu, gdyż istniały podstawy do stwierdzenia bezskuteczności zaskarżonej czynności. Wyrok NSA zasługuje na uwagę, ponieważ wyraża stanowisko o braku możliwości stosowania przepisów ogólnych Kodeksu postępowania administracyjnego w postępowaniu prowadzonym przez wojewódzkiego konserwatora zabytków w przedmiocie włączenia karty ewidencyjnej zabytku do wojewódzkiej ewidencji zabytków. Celem glosy jest rewizja tego poglądu.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2019, 28, 2
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Application of Administrative Law in the Time of Reforms in the Light of the Scope of Judicial Review in Hungary
Autorzy:
Hoffman, István
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/619147.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
administrative procedure
legal remedies
judicial review
judicial discretion
cassation
administrative courts
the right to an effective remedy
procedura administracyjna
środki prawne
kontrola sądowa
dyskrecjonalność sędziowska
kasacja
sądy administracyjne
prawo do skutecznego środka prawnego
Opis:
The Hungarian legal system and especially the administrative law is in the state of permanent change. This constantly transforming environment is a challenge for the rule of law. Every significant field of administrative law is impacted by these changes – even the judicial review model of the administrative decisions. The author analyzes the impact of these changes – especially from the last three years – on the application of administrative law. The issues raised in the article are focused on the transformation of the procedural rules, in particular on the impact of the new Act I of 2017 – Code of Administrative Court Procedure and its amendment in 2019. Two major institutions are analyzed further. First, the work analyzes the impact of the reform on the system of legal remedies in the administrative law, i.e. the reduction of the intra-administration remedies, the administrative appeal. Secondly, the extent of the judicial review was examined, in particular debates, codifications and amendments of the cassation and reformatory jurisdiction of the courts. The courts are currently the major interpreter of administrative law, whose change can be interpreted as a paradigm shift of the approach of the application of administrative law.
Węgierski system prawny, a zwłaszcza prawo administracyjne, nieustannie się zmienia. To stale zmieniające się środowisko stanowi wyzwanie dla rządów prawa. Zmiany te mają wpływ na wszystkie istotne instytucje prawa administracyjnego – nawet na model kontroli sądowej decyzji administracyjnych. Autor analizuje wpływ tych zmian – zwłaszcza z ostatnich trzech lat – na stosowanie prawa administracyjnego. Problematyka poruszona w artykule jest skoncentrowana na transformacji przepisów proceduralnych, w szczególności na wpływie nowej Ustawy I z 2017 r. – Kodeks postępowania administracyjnego i jej nowelizacji z 2019 r. Po pierwsze, w pracy przeanalizowano wpływ reformy na system środków prawnych w prawie administracyjnym, w szczególności na ograniczenie środków wewnątrz administracji, czyli odwołania administracyjnego. Po drugie, zbadano zakres aktywności sądowej, w szczególności debat, kodyfikacji i zmian instytucji kasacji oraz reformatorskiej właściwości sądów. Sądy są obecnie głównym interpretatorem prawa administracyjnego, którego zmiana może być rozumiana jako zmiana paradygmatu podejścia do stosowania prawa administracyjnego.
Źródło:
Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 3
1731-6375
Pojawia się w:
Studia Iuridica Lublinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-10 z 10

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies