Wszystkie pola: ACT - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: O pojęciu czynności konwencjonalnej i jej odmianach
On the concept of a conventional act and its types
Autorzy:: Czepita, Stanisław
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/694078.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: conventional act
normative conventional act
sign
legal act
czynność konwencjonalna
normatywna czynność konwencjonalna
znak
czynność prawna
Opis:: The concept of a conventional act is well-established in Polish legal thought. The aims of this article are to consider the relations between: firstly – the category of conventional acts and the semantic category of signs, and secondly – the conventional acts and the normative systems, especially the legal ones. The author holds the view that conventional acts are a special kind of signs, strictly speaking: more or less complex sings-actions of conventional (non-natural) character. As regards the relations between conventional acts and normative systems the author distinguishes conventional acts in the broader sense, normatively important conventional acts, as well as normative conventional acts. Normative conventional acts are such normatively important conventional acts for which the meaning of the term referring to acts of a given type is – in an important aspect – marked by the fact that a conventional act of this type creates certain normative consequences. The author puts forward the thesis that acts in law under private law (German: Rechtsgeschaeftes) are actually normative conventional acts important in a legal system.
Koncepcja czynności konwencjonalnych jest trwale obecna w polskiej refleksji prawniczej. Celem artykułu jest analiza stosunku pojęcia czynności konwencjonalnej do pojęcia znaku, oraz stosunku czynności konwencjonalnych do systemów normatywnych, w szczególności do systemu prawnego. Autor stawia tezę, że niezależnie od różnego rodzaju powiązań pomiędzy czynnościami konwencjonalnymi a znakami językowymi, czynności konwencjonalne są – mniej lub bardziej złożonymi – znakami szczególnego rodzaju, a mianowicie znakami-czynnościami o charakterze konwencjonalnym, przeciwstawionym znakom naturalnym (oznakom). Autor wyróżnia czynności konwencjonalne sensu largo, czynności konwencjonalne doniosłe normatywnie w danym systemie oraz czynności konwencjonalne normatywne, czyli takie, których znaczenie nazwy danego typu czynności wyznaczone jest, w pewnym aspekcie, przez to, że czynności konwencjonalne tego typu wywołują określone konsekwencje normatywne. Czynnościami konwencjonalnymi normatywnymi są w szczególności czynności prawne prawa prywatnego, zarówno czynności prawne typowe, jak i nietypowe.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 1; 85-102
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Kierowanie wykonaniem samobójstwa i polecenie jego wykonania w polskim prawie karnym
Directing the act of suicide and ordering its execution in Polish criminal law
Autorzy:: Burdziak, Konrad
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/692772.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: suicide
directing the act of suicide
ordering the act of suicide
Article 151 Penal Code
samobójstwo
kierowanie wykonaniem samobójstwa
polecenie wykonania samobójstwa
art. 151 k.k.
Opis:: Under Article 151 of the Penal Code (PC), whoever using persuasion or offering assistance causes a person to take their own life, shall be punished. This extremely general depiction of said regulation leads many interpretative problems. One is proper legal classification of directing the act of suicide and ordering its execution. There are two interpretations that can be proposed. One qualifies the directing of the act of suicide as causing a person to take their own life by helping them, and by ordering them to commit suicide as causing a person to take their own life by persuasion. The other interpretation suggests that directing the act of suicide and ordering it should be classified, just like most of doctrine does, as an act of homicide. Either of the two concepts may be challenged, while creating a new concept might be perceived as factitious. The author believes that, ultimately, it should be interpreted that directing an act of suicide and ordering its execution are acts that exceed the sanctioning standards of Article 151 PC. This belief results from a conviction that if one must choose one of bad solutions, he should opt for the ‘lesser evil.’
Zgodnie z art. 151 k.k. podlega karze, kto namową lub przez udzielenie pomocy doprowadza człowieka do targnięcia się na własne życie. Niezwykle syntetyczne ujęcie rzeczonego przepisu skutkuje występowaniem na jego gruncie wielu problemów interpretacyjnych. Jednym z nich jest zagadnienie właściwej kwalifikacji prawnej kierowania wykonaniem samobójstwa oraz polecenia jego wykonania. Wskazać można w tym zakresie dwie możliwe propozycje interpretacyjne. W myśl pierwszej z nich kierowanie wykonaniem samobójstwa należałoby zakwalifikować jako doprowadzenie człowieka do targnięcia się na własne życie w drodze udzielenia mu pomocy, polecenie wykonania samobójstwa zaś –jako doprowadzenie człowieka do targnięcia się na własne życie w drodze namowy. Druga z propozycji przewiduje z kolei, że kierowanie wykonaniem samobójstwa oraz polecenie jego wykonania należałoby zakwalifikować tak, jak to czyni zdecydowana większość doktryny, a więc jako wykonanie zabójstwa człowieka. Każda z ww. koncepcji może budzić wątpliwości. Utworzenie koncepcji nowej natomiast najprawdopodobniej raziłoby sztucznością. W przekonaniu autora niniejszej publikacji ostatecznie należy się opowiedzieć za rozwiązaniem, że kierowanie wykonaniem samobójstwa oraz polecenie jego wykonania są zachowaniami, którymi przekracza się normę sankcjonowaną zawartą w art. 151 k.k. Pogląd ten wynika z przeświadczenia, że jeżeli stoi się przed koniecznością wyboru jednego spośród złych rozwiązań, należy wybrać to z nich, które jawi się jako mniejsze zło.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 4; 175-187
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Krótkie odstępy czasu jako warunek czynu ciągłego
Short intervals of time as a condition of a continuous act
Autorzy:: Banaszak-Grzechowiak, Paulina
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/962711.pdf
Data publikacji:: 2020
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: continuous act; short intervals of time
czyn ciągły; krótkie odstępy czasu
Opis:: The concept of a continuous act is regulated in Article 12 of the Act of 6 June 1997 – Penal Code. This provision indicates the conditions that must be met in order for a continuous act to occur. One of these conditions is short intervals of time. The Penal Code lacks a legal definition of this concept, which entails numerous disputes and controversies as to how it should be understood. Some of the doubts raised by the representatives of the doctrine are presented in this article. They concern, among other issues, whether short intervals of time should occur between the first and last acts of conduct constituting a continuous act, or between successive acts of conduct, and how long a period of time must be to be considered as a short interval of time. The author also presents her own position on the most important issues related to the discussed issues.
O czynie ciągłym mowa jest w art. 12 ustawy z 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny. W przepisie tym wskazano warunki, jakie muszą być spełnione, żeby czyn ciągły zaistniał. Jednym z tych warunków są krótkie odstępy czasu. W Kodeksie karnym brak jednak definicji legalnej tego pojęcia, co pociąga za sobą liczne spory i kontrowersje odnośnie do tego, jak powinno być ono rozumiane. Niektóre z podnoszonych przez przedstawicieli doktryny wątpliwości zostały zaprezentowane w tym artykule. Dotyczą one między innymi tego, czy krótkie odstępy czasu powinny wystąpić pomiędzy pierwszym a ostatnim zachowaniem składającym się na czyn ciągły czy też może pomiędzy kolejnymi zachowaniami, a także jaki okres uznać można za krótki odstęp czasu. Autorka przedstawia również własne stanowisko w najważniejszych kwestiach, które dotyczą omawianej problematyki.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2020, 82, 1; 161-172
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 4.

Tytuł:: Strona podmiotowa czynu zabronionego niepoczytalnego sprawcy
Subjective features of a criminal act committed by an insane perpetrator
Autorzy:: Kowalewska, Magdalena
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693018.pdf
Data publikacji:: 2013
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: subjective
features
insanity act in criminal law
strona podmiotowa
niepoczytalność
czyn w prawie karnym
Opis:: This paper concerns the subjective features of a criminal act committed by an insane perpetrator. This problem has been discussed in the Polish doctrine of criminal law on a number of occasions, but no clear answers to some crucial questions has been offered. Thus the attempt to highlight the main concerns and their possible solutions. The issues under review include the essence of insanity, the issue of recognising an insane perpetrator’s behaviour as an act in criminal law, the voluntary commission of the act, and, finally, the possibility of attributing mens rea to an insane perpetrator.
Artykuł dotyczy problematyki strony podmiotowej czynu zabronionego niepoczytalnego sprawcy. Zagadnienie to było już kilkakrotnie podejmowane w polskiej nauce prawa karnego, brak jest jednak jednoznacznych odpowiedzi na kluczowe pytania z nim związane. W artykule podjęta została więc próba naświetlenia podstawowych problemów i ich możliwych rozwiązań. Analizie została poddana istota niepoczytalności, kwestia uznania zachowania niepoczytalnego sprawcy za czyn na gruncie prawa karnego oraz dowolności tego czynu, wreszcie sama możliwość przypisania niepoczytalnemu sprawcy umyślności albo nieumyślności w popełnieniu czynu zabronionego.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2013, 75, 3; 111-122
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 5.

Tytuł:: Wypowiedź jako czynność sprawcza – na przykładzie znieważenia przedmiotu czci religijnej
An expression as a criminal act – on the example of ‘insulting’ an object of religious worship
Autorzy:: Demenko, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693010.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: an act of expression
criminal law
insulting religious feelings
communication
prawo karne
wypowiedź
znieważenie
obraza uczuć religijnych
komunikacja
Opis:: The purpose of this paper is to analyse the act of ‘insulting’ an object of religious worship, within the meaning of Article 196 of the Penal Code, in the wider context of ‘speech crime’ (crime whose essence is an act of expression, understood as an intentional transmission, manifestation of certain information or content by the perpetrator to specific or unspecified recipients). In the event of this type of crime, it is necessary to determine the meaning and the content of this conduct, perceived not only as a psychophysical act, and to assess the conduct in terms of the statutory features of a prohibited act. The crime of blasphemy set out in Article 196 of the Penal Code provides grounds for further considerations on the principles to be applied while determining the meaning of an act of expression. Presuming that every such act is a symbolic act, it is necessary to rely on conventions adopted by the recipients of this expression and on culturally determined meanings. The scope of criminalisation of the offence of blasphemy, as a speech crime, is determined not only by the provisions of criminal law in force but primarily by exceptionally variable, unstable and diverse cultural conventions and assumptions. Under the current social conditions, the formulation of the principles of selecting these conventions is necessary to be re-examined and the generally accepted model of ‘average social sensitivity’ ought to be abandoned.
Przedmiotem opracowania jest analiza czynności sprawczej znieważenia przedmiotu czci religijnej w rozumieniu art. 196 k.k., w szerszym kontekście tzw. przestępstw z wypowiedzi, tj. takich, których istotą czynności sprawczej jest wypowiedź rozumiana jako pewien intencjonalny przekaz, uzewnętrznienie przez sprawcę wobec określonych bądź nieokreślonych odbiorców pewnych informacji/treści. W przypadku tego typu przestępstw ‒ przy dokonywaniu oceny danego zachowania pod kątem wypełnienia przedmiotowych znamion czynu zabronionego ‒ konieczne jest ustalenie sensu i treści czynności postrzeganej nie tylko jako akt psychofizyczny. Uregulowane w art. 196 k.k. przestępstwo obrazy uczuć religijnych stanowi podstawę do rozważań na temat zasad, według jakich należałoby ustalać owo „znaczenie” danej czynności. Przyjmując, że każda wypowiedź stanowi czynności symboliczną, konieczne jest odwołanie się do konwencji przyjętych w kręgu obiorców danej wypowiedzi i do kulturowo determinowanych znaczeń. Zakres kryminalizacji przestępstwa obrazy uczuć religijnych jako przestępstwa z wypowiedzi wyznaczają więc nie tylko obowiązujące przepisy prawa karnego, lecz przede wszystkim wyjątkowo zmienne, płynne i różnorodne konwencje kulturowe i założenia. Sformułowanie w obecnych warunkach społecznych zasad dokonywania wyboru tych konwencji wymaga ponownej analizy i odejścia od modelu powszechnie przyjętej, przeciętnej wrażliwości społecznej.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 4; 137-149
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 6.

Tytuł:: ZWALCZANIE NIEUCZCIWEJ KONKURENCJI. ROZWAŻANIA NA TLE ZBIEGU PRZEPISÓW PRAWA CYWILNEGO I KARNEGO
THE ACT ON COMBATING UNFAIR COMPETITION: DELIBERATIONS VIS A VIS THE CONCURRENCE OF CIVIL AND CRIMINAL LAW
Autorzy:: Golonka, Anna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/692944.pdf
Data publikacji:: 2012
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: unfair competition
unfair competition act
nieuczciwa konkurencja
czyn nieuczciwej konkurencji
tajemnica przedsiębiorstwa
przekupstwo
termin przedawnienia roszczeń
przedawnienie karalności
zaniechanie
Opis:: The Act on Combating Unfair Competition defines prohibited behaviours which the Act refers to as unfair competition acts, and which are, as a matter of fact, delicts (torts). A typification of such behaviours constitutes the core provisions of the above mentioned regulation. Besides the civil law provisions, the Act provides for the strengthening of the protection of the economic market participants against unfair competition acts, including implementation of criminal norms to assits the achievement of the goal. Civil and penal provisions, despite regulating the same matter, include, however not only quite different legal solutions (which would be understandable taking into account the nature of both branches of law) but – what is more – they also define, albeit in different ways, the same prohibited behaviours. Just to take as an example unfair competition, such as the disclosure of trade secrets or illegal imitation of products, compared with the corresponding punishable acts. The discrepancies between the provisions of civil law and criminal law that are present in the Act under discussion call for an in-depth analysis of those issues. The conclusions consequently drawn from that discussion should idenify a direction of expected changes in the regulations and, consequently, eliminate the doubts that hamper their practical application.
Ustawa o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji określa zachowania niedozwolone, które nazywa czynami nieuczciwej konkurencji, a które w swej istocie obejmują delikty cywilne. Typizacja takich zachowań stanowi zarazem trzon uregulowań zawartych w tej ustawie. Poza unormowaniami cywilnoprawnymi ustawa przewiduje również wzmocnienie ochrony uczestników obrotu gospodarczego przed czynami nieuczciwej konkurencji, którą mają zapewniać przepisy karne. Unormowania cywilne i karne, chociaż z założenia regulują tę samą materię, zawierają jednak nie tylko różne rozwiązania prawne, co byłoby zrozumiałe, uwzględniając odmienności wynikające z natury każdej z gałęzi prawa, lecz także określają – nie zawsze w jednolity sposób – znamiona tych czynów. Dotyczy to zarówno opisu czynów nieuczciwej konkurencji (na przykład ujawnienie tajemnicy przedsiębiorstwa czy niedozwolonego naśladownictwa produktów w porównaniu z odpowiadającymi im czynami karalnymi), jak i innych zagadnień, w tym w szczególności związanych z terminami przedawnienia czy formą zachowania, jaką mogą przybrać czyny nieuczciwej konkurencji – z jednej strony, oraz czyny karalne – z drugiej. Rozbieżności, jakie w tym względzie można odnotować między przepisami prawa cywilnego i karnego powołanej ustawy, stanowią asumpt do ich pogłębionej analizy. Wnioski wysunięte na tej podstawie winny zaś wyznaczać kierunek oczekiwanych zmian w przepisach, a w konsekwencji – wyeliminować wątpliwości utrudniające ich praktyczne stosowanie.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2012, 74, 2; 97-110
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 7.

Tytuł:: Uwagi do aktualnych wydarzeń wokół polskiego Trybunału Konstytucyjnego
Comments on the current developments concerning the Polish Constitutional Tribunal
Autorzy:: Łączkowski, Wojciech
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693686.pdf
Data publikacji:: 2016
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Constitutional Tribunal
Act of 22 December 2015 amending the Constitutional Tribunal Act
Constitution of the Republic of Poland
Trybunał Konstytucyjny
ustawa z 22 grudnia 2015 r. o zmianie ustawy o Trybunale Konstytucyjnym
Konstytucja RP
Opis:: The Amendment to the Act on the Constitutional Tribunal passed on 22 December 2015 has raised serious doubts in Polish and foreign academic and political institutions and the media. Of particular concern is the fact that the amendment does not correspond to the limitations of Article 197 of the Constitution of the Republic of Poland. Contrary to appearances the amendment exceeds organisational and procedural questions. The amendment imposing a rule that 13 judges must rule on cases in the chronological order of their submission and the lack of vacatio legis makes it impossible for the Constitutional Tribunal to continue in practice its normal judicial function. In particular it makes it impossible for the Constitutional Tribunal to decide on the constitutional legality of the Amendment of 22 December 2015 within a reasonable time scale which in itself could result in dangerous and absurd legal situations. This could be tantamount to an interference in the judicial competences of the Constitutional Tribunal guaranteed by Article 188 of the Constitution of the Republic of Poland. It is the Constitutional Tribunal itself that should rule on all dilemmas concerning this amendment.
Nowelizacja ustawy o Trybunale Konstytucyjnym uchwalona 22 grudnia 2015 r. budzi liczne wątpliwości krajowych i zagranicznych ośrodków naukowych, medialnych i politycznych. Obawy wywołuje zwłaszcza to, że nie mieści się ona w granicach określonych w art. 197 Konstytucji RP. Wbrew pozorom wykracza bowiem poza sprawy organizacyjne i proceduralne. Przepisy narzucające zasadę orzekania w 13-osobowym składzie, w kolejności wyznaczanej datami wpływu spraw oraz brak vacatio legis uniemożliwiają w praktyce normalną działalność orzeczniczą Trybunału Konstytucyjnego. W szczególności blokują możliwość zbadania w rozsądnym terminie konstytucyjności ustawy z 22 grudnia 2015 r., co z kolei rodzi niebezpieczeństwo powstania absurdalnych sytuacji prawnych. Może to oznaczać ingerencję w kompetencje orzecznicze Trybunału Konstytucyjnego zagwarantowane w art. 188 Konstytucji RP. Do niego też powinno należeć ostateczne rozstrzygnięcie wszystkich dylematów związanych z wymienioną wyżej ustawą.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2016, 78, 1; 51-56
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 8.

Tytuł:: Duch ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – 20 lat ulatniania się
The spirit of Copyright Act: 20 years of dilution
Autorzy:: Lewandowski, Krzysztof
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693870.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Act on Copyright and Related Rights
‘droit de suite’
collective management
reprography levies
ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych
organizacje zbiorowego zarządzania prawami autorskimi
OZZ
ZAiKS
CISAC
opłata reprograficzna
Komisja Prawa Autorskiego
reemisja
Opis:: In the paper, numerous instances and reasons for the decomposition of the Act on Copyright and Related Rights in the recent two decades have been identified, and the following are mentioned with reference to the fundamental principles of the author’s rights: incorrect amendments, wrong implementations of the international regulations, imperfect functioning of the juridical doctrine and practice, wrong judicial decisions at all levels, as well as ignorance of law amongcreators and users, overwhelming influence on the legislation process on the media and various lobby groups, and politicians’ extra-parliamentary interference in the application of the Act. The merchandising of the Act and the perception of author’s rights from the perspective of clients’ needs and users’ commercial purposes is also indicated, showing that the author’s moral rights and unique creative works are pushed into the background. The necessity of a comprehensive regulation pertaining to the transfer of copyright and related rights within one act has been postulated and an example of a nonsensical application of fair competition rules to the collective management of author’s rights is given. Dilution of copyright is also analysed on the basis of the explanatory memorandum to the Act of 1994 on Copyright and Related Rights which underlined its adoption. In this scope, a reference is made to the departure from the correct regulation of the droit de suite, the audiovisual work and the author’s royalties related thereto, the regulations on collective management, the contra legem interpretation of the presumption of law (and among other things CMOs’ authorizations and the acquisition of economic rights to the audiovisual work), the infringement of mandatory rules applicable to the act within the transfer of the author’s economic rights, and misapplication of the provisions related to the reprography levies. The examples of the provisions implemented by the amendments to the Act illustrate the failure of the legislative technique and the necessary application of convoluted interpretation methods to reach the meaning of Article 33¹ and subsequent articles. Disrespect to the Act is also confirmed by the fact that Polish courts do not apply statutory terms and conditions (e.g. Article 80 of the Copyright Act). Many adverse effects of the Act’s application are caused by the doctrine which does not provide for any interpretation of numerous legal terms and institutions (e.g. the ‘total amount of charges’ in Article 110¹³ section 5 point 2; ‘other means of public presentation’ in Article 70 section 2¹ point 3 of the Copyright Act). The proposed amendments to the Act, which depart even further from its spirit and impede adequate protection of the rights of authors, performers and therights holders of related rights are also analysed.
Autor wskazuje liczne przykłady oraz przyczyny erozji ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych w minionym 20-leciu jej obowiązywania. Odwołując się do fundamentalnych zasad prawa autorskiego, wśród przyczyn ww. erozji wymienia: błędne nowelizacje, złe implementacje przepisów międzynarodowych, ułomną działalność doktryny i praktyki prawniczej, błędne orzecznictwo na wszystkich szczeblach sądownictwa, ale także ignorancję prawną twórców i użytkowników, przemożny wpływ na proces legislacyjny mediów i różnych grup interesów, pozaparlamentarne mieszanie się w stosowanie ustawy przez polityków. Autor wskazuje także na uhandlowienie ustawy i postrzeganie prawa autorskiego przez pryzmat potrzeb odbiorców i rynkowe motywacje użytkowników, spychanie na drugi plan praw osobistych autorów i unikatowości twórczości. Autor wskazuje także na konieczność kompleksowej regulacji sfery obrotu prawami autorskimi i pokrewnymi w jednym akcie i podaje przykład absurdu zastosowania przepisów wolnościowych konkurencji do zbiorowego zarządu prawami autorskimi. Erozję prawa autorskiego autor analizuje także na gruncie Uzasadnienia ustawy z 1994 r., będącego podstawą jej uchwalenia. W tym zakresie wskazuje na: odejście od prawidłowych regulacji droit de suite, utworu audiowizualnego i powiązanych z nim wynagrodzeń autorskich, przepisów regulujących zbiorowy zarząd, contra legem interpretacje domniemań prawnych (m.in. legitymacji organizacji zbiorowego zarządzania (OZZ), nabycia praw majątkowych do utworu audiowizualnego), naruszania bezwzględnie obowiązujących przepisów ustawy w zakresie zbywania autorskich praw majątkowych, błędne realizowanie przepisów o tzw. opłacie reprograficznej. Podając przykłady przepisów wprowadzanych w życie nowelizacjami ustawy, autor wskazuje na upadek techniki legislacyjnej i konieczność stosowania skomplikowanych metod interpretacyjnych, aby dotrzeć do sensu przepisu, np. art. 331 i następnych. Lekceważenie ustawy przejawia się także w niestosowaniu ustawowych terminów przez sądy polskie, np. art.80 pr.aut. Wieloma niekorzystnymi skutkami stosowania ustawy obarcza doktrynę prawną niepodejmującą interpretacji wielu pojęć i instytucji ustawowych np. „ogólnego obciążenia” z art. 11013 ust. 5 pkt 2; „inne środki publicznego udostępniania” z art. 70 ust. 21 pkt 3 pr.aut. Autor z niepokojem też wskazuje na projekty nowelizacji ustawy, będące ciągiem dalszym odchodzenia od jej ducha i zagrażające właściwemu zabezpieczaniu praw twórców, artystów wykonawców i innych podmiotów praw pokrewnych.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 277-286
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 9.

Tytuł:: Conventional acts and their normative consequences: controversies over the Poznań concept of conventional acts
Czynności konwencjonalne i ich konsekwencje normatywne: kontrowersje wokół poznańskiej koncepcji czynności konwencjonalnych
Autorzy:: Hermann, Mikołaj
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/28825317.pdf
Data publikacji:: 2023
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: conventional act
constitutive rule
normative consequence of a conventional act
product of a conventional act
legal norm
competence norm
competence
czynność konwencjonalna
reguła sensu
wytwór czynności konwencjonalnej
norma prawna
norma kompetencyjna
kompetencja
konsekwencja normatywna czynności konwencjalnej
Opis:: The concept of conventional acts is one of the foremost achievements of the Poznań School of Legal Theory. The aim of this paper is to resolve doubts concerning the relationships between constitutive rules and norms of conduct, whereby the norms bear on conventional acts in a twofold manner. On the one hand, they may regulate the performance of such acts and, on the other, attach normative consequences to a performed act, as a result of which the normative situation of certain entities changes. Focusing on the latter aspect, it was necessary to compile a catalogue of possible normative consequences and to decide whether such consequences are prerequisite if an act is to be qualified as conventional. The analysis warrants the conclusion that the existence of a conventional act does not depend on whether it entails normative consequences. The correlation between a conventional act and its normative consequences is not necessary, but merely functional, although its strength may vary. Also, it is likely that the confusion in this regard stems from the failure to distinguish between two types of effects which the acts in question produce, assuming that certain effects do in fact ensue. Specifically, one has to distinguish between an effect understood as the outcome of a conventional act and an effect understood as its normative consequence. It is presumed here that the effect of a conventional act is distinguished by a relevant constitutive rule, while any normative consequences following its performance should be approached only as a corollary of competence norms. Assuming that the relationship between constitutive rules and norms of conduct is functional enables the rules to be recognized as independent with respect to the norms. Furthermore, it also implies the need for two concepts of competence to be distinguished, namely conventional competence and normative competence.
Koncepcja czynności konwencjonalnych stanowi jedno z najważniejszych osiągnięć poznańskiej szkoły teorii prawa. Celem artykułu jest rozstrzygnięcie wątpliwości dotyczących związków, jakie występują pomiędzy regułami sensu i normami postępowania. Należy zauważyć, że normy na dwa różne sposoby odnoszą się do czynności konwencjonalnych. Z jednej strony mogą regulować dokonywanie takich czynności, z drugiej zaś – mogą z ich podjęciem łączyć pewne konsekwencje normatywne, polegające na zmianie sytuacji normatywnej określonych podmiotów. Koncentruję się na drugim wymienionym zagadnieniu, którego opracowanie wymagało przede wszystkim ustalenia katalogu możliwych konsekwencji normatywnych oraz rozstrzygnięcia, czy wywoływanie takich konsekwencji jest konieczne do przypisania czynności charakteru konwencjonalnego. Przeprowadzona analiza prowadzi do wniosku, że byt czynności konwencjonalnej nie zależy od tego, czy wywołuje ona konsekwencje normatywne. Tym samym związek pomiędzy czynnością konwencjonalną a jej konsekwencjami normatywnymi nie ma charakteru koniecznego, a wyłącznie funkcjonalny, chociaż różna może być jego siła. Sądzę przy tym, że jedną z przyczyn istniejących w tym względzie nieporozumień jest nieodróżnianie dwóch rodzajów skutków, jakie rozważane czynności powodują, przy założeniu, że jakieś skutki wywoływać muszą. Rozróżnić należy mianowicie skutek rozumiany jako wytwór czynności konwencjonalnej oraz skutek rozumiany jako jej konsekwencja normatywna. Przyjmuję, że wytworem czynności konwencjonalnej jest rezultat wyróżniony przez konstytuującą taką czynność regułę sensu, natomiast wszelkie konsekwencje normatywne wiążące się z jej dokonaniem traktować należy jedynie jako następstwo obowiązywania powiązanych funkcjonalnie z daną regułą sensu norm kompetencyjnych. Przyjęcie, że związek pomiędzy regułami sensu i normami postępowania ma charakter funkcjonalny, prowadzi do uznania samodzielności reguł sensu względem powiązanych z nimi norm, co w dotychczasowej literaturze budziło niekiedy wątpliwości. Oznacza również konieczność wyróżnienia dwóch pojęć kompetencji: kompetencji konwencjonalnej przyznanej przez regułę sensu oraz kompetencji normatywnej przyznanej przez normę kompetencyjną.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2023, 85, 2; 73-88
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 10.

Tytuł:: Zasada trójpodziału władzy a tak zwane specustawy inwestycyjne konkretnego celu – refleksje w przedmiocie granic pomiędzy stanowieniem a stosowaniem prawa
The principle of the separation of powers and the so-called investment ‘special acts’ for a specific purpose: reflections on the boundaries between lawmaking and application (towards a general administrative act)
Autorzy:: Pawłowski, Sławomir
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037291.pdf
Data publikacji:: 2021-09-30
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: principle of the separation of powers
special acts
incidental acts
general administrative act (general act of applying the law)
right to a fair trial
minimum exclusivity of competence
zasada trójpodziału władzy
specustawy
ustawy incydentalne
generalny akt administracyjny (ogólny akt stosowania prawa)
prawo do sądu
minimum wyłączności kompetencyjnej
Opis:: W artykule poruszano problematykę coraz bardziej powszechnego uchwalania tzw. jednorazowych specustaw inwestycyjnych, która to początkowa sporadyczna praktyka sięgania po te wyjątkowe środki nabrała ostatnimi czasy dynamiki (Centralny Port Komunikacyjny, przekop Mierzei Wiślanej itp.) Uchwalanie takich ustaw jest konfrontowane z zasadą trójpodziału władzy, która jest organicznie powiązana z wolnościowym statusem jednostki i jej ewentualnymi naruszeniami. W opracowaniu zaprezentowano teza, że ustawy normujące realizacje wskazanych inwestycji nie spełniają cechy abstrakcyjności. Zawierają one normy generalno-konkretne stanowiące domenę egzekutywy, a nie legislatywy i w konsekwencji bliżej im do ogólnych aktów stosowania prawa (generalnych aktów administracyjnych) niż do aktów normatywnych. Ich uchwalanie może zatem stanowić przejaw nadużycia prawa, gdyż realizacja takich inwestycji w tym trybie narusza między innymi prawo do sądu. W opracowaniu w istotnej części wykorzystano metodę prawnoporównawczą, w szczególności orzeczenia czeskiego sądu konstytucyjnego, który dwukrotnie zanegował możliwość uchwalania ustaw incydentalnych na konkretny przypadek.
The article deals with the issues of the increasingly common adoption of the so-called one-off special investment laws. Initially, these exceptional means were sporadically employed, but in recent times their use has become more commonplace (Central Communication Port, the Vistula Spit cut, etc.). The adoption of such laws is juxtaposed with the principle of the separation of powers, which is organically linked to the freedom of the individual and possible violations of this freedom. The study presents the thesis that the acts regulating the implementation of the indicated investments do not meet the characteristics of abstraction. They contain general-specific norms constituting the domain of the executive, not legislation, and consequently they are closer to general acts of law application (general administrative acts) than to normative acts. Their adoption may therefore constitute an abuse of the law, as the implementation of such investments in this manner violates, inter alia, the right to a fair trial. The study mainly uses the comparativelegal method, in particular the rulings of the Czech constitutional court, which twice negated thepossibility of passing incidental laws on a specific case.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 3; 21-34
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 11.

Tytuł:: Polskie prawo autorskie po dwudziestu latach obowiązywania ustawy z 4 lutego 1994 r.
Polish copyright 20 years after the adoption of the Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994
Autorzy:: Błeszyński, Jan
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693618.pdf
Data publikacji:: 2015
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994
Act on Copyright and Neighbouring Rights of 1926
author’s moral rights
protection following the author’s death
property rights
collective management of copyright
collecting societies
ustawa o prawie autorskim z 1926
ustawa o prawie autorski z 4 lutego 1994
autorskie prawa osobiste
ochrona post mortem auctoris
autorskie prawa majątkowe
zbiorowe zarządzanie prawami autorskimi
organizacja zbiorowego zarządzania
Opis:: The Act on Copyright and Neighbouring Rights of 4 February 1994 had been drafted in a new regime, shortly after the first steps in the political and economic transformation and the day before Poland joined the European Union. All this determined the necessity to adjust the law on copyright to the requirements of the new regime and to the EU standards. The characteristic feature of this Act is a frequent and ample reference to Polish rich tradition of wide interpretation of authors’ protection present in the Act on Copyright and Neighbouring Rights of 1926. This reference was made first and foremost to the interpretation of the subject of copyright protection and the essence of copyright law which includes authors’ moral rights, unlimited in time, universal, non-transferable and executed by author’s heirs after his death. Authors’ rights also encompass property rights originating from the fact of a creation of a work. The Act regards copyright economic rights as a reflection of ownership, while at the same time the author may enjoy these rights within all known as well as future fields of exploitation, erga omnes, taking into account the consequences of the intangible character of the work. These rights include the exclusivity regarding the use and disposal of a work by any means, unless the Act provides for a limitation with regard to the allowed use. The protection is also limited in time: originally it used to be 50 years following the author’s death, being extended to 70 years nowadays. An important feature of this new regulation is exclusion of the unlimited disposal of a copyright economic right. In specified cases, the author is vested with a non-transferable right to remuneration andcompulsory intermediation of society for collective management of copyright or related rights. Regulating collective management of copyright is a novum of the Act, especially in creating a system of approval with regard to the tariffs used by collective management societies for collection of remunerations and for appointment of the Copyright Commission – a body approving tariffs presented by collective management societies. A characteristic feature of the Act is provision of widely understood liability for an infringement of a copyright, both moral and economic, by civil and criminal means. The Act has been amended many times. And yet, notwithstanding the merit of the extensive works on the first original text as well as the major works on the act during the first period of its existence, as of 2003 the legislative process has brought up subsequent novelties to the existing law, including the last one made in 2010, which in consequence raises objections as to the proportionality, legislative correctness and social justice, in particular with regard to proper protection of the rights of authors and artists, being a weaker party to a market contract. Recent drafts of amendments also raise major objections with regard to maintaining the necessary balance, as well as with regard to legislative correctness. Its reflection can be seen in a defective regulation of audiovisual works, defects and gaps in regulations on the Copyright Commission, in the system of approval of tariffs and, in particular, the specific rules on levies compensating consequences of copying for own private use. Major objections also arise with regard to the recently published draft proposal of changes, covering in particular orphan works. Particularly severe is avoidance, in the course of the legislative works, of controversial issues between organisations of users and authors or artists, within the fields requiring regulations for some time now, such as issues related to the audiovisual remunerations and reemission.
Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych z 4 lutego 1994 r. powstała w nowych warunkach ustrojowych, krótko po pierwszym okresie transformacji gospodarczo-politycznej oraz w przeddzień przystąpienia przez Polskę do Unii Europejskiej. Przesądzało to konieczność jej dostosowania do nowych założeń ustrojowych oraz do standardów unijnych Cechą charakterystyczną tej ustawy jest nawiązanie do bogatej polskiej tradycji szeroko ujętej ochrony autorskiej przyjętej na gruncie międzywojennej ustawy o prawie autorskim z 1926 r. Nawiązanie to odnosiło się przede wszystkim do ujęcia przedmiotu ochrony autorskiej oraz treści prawa autorskiego. Obejmuje ono autorskie prawa osobiste, nieograniczone w czasie, ujęte jako uniwersalne i niezbywalne oraz realizowane, po śmierci twórcy, przez jego bliskich. Na prawo autorskie składają się również autorskie prawa majątkowe, powstające w następstwie faktu stworzenia utworu. Prawa majątkowe ujęte zostały w nawiązaniu do treści prawa własności i służą twórcy na wszystkich znanych i powstałych w przyszłości polach eksploatacji, ujęte erga omnes, z uwzględnieniem konsekwencji niematerialnego charakteru utworu. Obejmują one wyłączność korzystania i rozporządzania utworem wszelkimi sposobami, o ile ustawa nie wprowadziła ograniczeń na rzecz dozwolonego użytku. Ochrona ta ma charakter czasowy; początkowo trwała 50 lat post mortem auctoris, obecnie – 70 lat. Cechą nowej regulacji jest wyłączenie pełnej rozporządzalności autorskimi prawami majątkowymi. W określonych przypadkach twórcy służy niezbywalne prawo do wynagrodzenia oraz przymusowe pośrednictwo organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub pokrewnymi. Novum jest uregulowanie zbiorowego zarządzania prawami autorskimi, w tym przyjęcie systemu zatwierdzania tabel wynagrodzeń dochodzonych przez organizację zbiorowego zarządzania (OZZ) w ramach zbiorowego zarządzania, a także powołanie Komisji Prawa Autorskiego z zadaniem zatwierdzania tabel wynagrodzeń przedkładanych przez OZZ. Znamienną cechą ustawy jest wprowadzenie szeroko ujętej odpowiedzialności za naruszenie praw autorskich, zarówno osobistych, jak i majątkowych, środkami cywilnymi i karnymi. Ustawa była wielokrotnie nowelizowana. W odróżnieniu jednak od gruntownych prac nad tekstem pierwotnym i szeroko zakrojonymi pracami nad ustawą w pierwszym okresie jej obowiązywania, poczynając od roku 2003, proces legislacyjny, którego efektem były kolejne nowelizacje, w tym ostatnia z 2010, nasuwa szereg zastrzeżeń co do zachowania proporcjonalności, legislacyjnej poprawności i społecznej sprawiedliwości, zwłaszcza w należytym zabezpieczeniu praw twórców i artystów, jako strony słabszej na rynku autorskim. Również ostatnie projekty zmian uzasadniają poważne zastrzeżenia, co do zachowania niezbędnej równowagi, jak również co do legislacyjnej poprawności. Znajduje to wyraz w wadliwej regulacji problematyki audiowizualnej, błędów i luk w regulacji dotyczącej działania Komisji Prawa Autorskiego, systemu zatwierdzania tabel wynagrodzeń, a w szczególności zasad szczególnych dotyczących opłat rekompensujących skutki kopiowania utworów w ramach własnego użytku osobistego. Istotne zastrzeżenia budzą ostatnio opublikowane propozycje zmian, w szczególności dotyczące dzieł tzw. osieroconych. Szczególnie dotkliwe jest niepodejmowania w pracach legislacyjnych zagadnień spornych pomiędzy organizacjami użytkowników i twórców oraz artystów z obszarów od wielu lat wymagających regulacji, takich jak problematyka tantiem audiowizualnych oraz reemisji.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2015, 77, 2; 5-25
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 12.

Tytuł:: Refundacja leków a równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej
Reimbursement for medications and equal access to health care
Autorzy:: Lach, Daniel Eryk
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693155.pdf
Data publikacji:: 2014
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: reimbursement for medications
Reimbursement Act of 12 May 2011
Health Act of 27 August 2004
art. 68.2 of Poland’s Constitution
refundacja leków
ustawa refundacyjna z 12 maja 2011 r.
ustawa zdrowotna z 27 sierpnia 2004 r.
art. 68 ust. 2 Konstytucji RP
Opis:: The author analyses the rules of reimbursement for medications contained in the Reimbursement Act of 12 May 2011, against the background of the regulations of the Health Act of 27 August 2004, in the context of the constitutional duty to provide citizens with equal access to health care services financed from public funds. He also discusses the dynamics of the performanceof the above duty as an example of actions of the legislature aimed to satisfy the provisions of art. 68.2 of Poland’s Constitution.
Przedmiotem opracowania jest przedstawienie zasad dotyczących refundacji leków ustalonych w ustawie refundacyjnej z 12 maja 2011 r. na tle przepisów ustawy zdrowotnej z 27 sierpnia 2004 r. w kontekście konstytucyjnego obowiązku zapewniania obywatelom równego dostępu do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych. Pokazano w nim również dynamiczną realizację tego obowiązku jako przykład działania ustawodawcy prowadzącego do urzeczywistnienia zasady z art. 68 ust. 2 Konstytucji RP.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2014, 76, 1; 119-131
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 13.

Tytuł:: Górnośląsko-Zagłębiowska Metropolia
Metropolitan Association of Upper Silesia
Autorzy:: Dolnicki, Bogdan
Marchaj, Roman
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693902.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: metropolitan association
territorial self-government
Silesian voivodship
act
zadania własne i zlecone
zasada samodzielności pomocniczości
samorząd terytorialny
Opis:: The adoption of the Act of 9 March 2017 on the Metropolitan Association of Upper Silesia crowned the long process of creating legal regulations governing the functioning of a metropolis. In the Act a reference is made to a ‘metropolitan association’ which may in practice lead to a confusion due to its semantic similarity to the term ‘municipal association’. A metropolitan association is not a municipal association in the understanding of the laws of self-governing units. It is not permissible either to apply to it provisions governing associations between municipalities, powiats or gminas. It is a new institution of a territorial self-government which will not, however, have any substantial impact on the existing territorial division within the Upper-Silesia Agglomeration.
Uchwalenie 9 marca 2017 r. ustawy o związku metropolitalnym w województwie śląskim wieńczy wieloletni proces tworzenia regulacji prawnych określających tryb oraz zasady funkcjonowania metropolii. Ustawodawca posługuje się terminem „związek metropolitalny”. W praktyce rodzić to może szereg komplikacji z uwagi na podobieństwo nazwy do związku komunalnego. „Związek metropolitalny” nie jest jednak związkiem komunalnym w rozumieniu ustaw samorządowych. Niedopuszczalne jest nawet odpowiednie stosowanie do niego przepisów o związkach międzygminnych, powiatów czy powiatowo-gminnych. Mamy zatem do czynienia z nową instytucją samorządu terytorialnego, której utworzenie nie zmieni sposobu funkcjonowania jednostek zasadniczego podziału terytorialnego na obszarze aglomeracji górnośląskiej.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 3; 73-89
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 14.

Tytuł:: Samodzielność prawotwórcza jednostek samorządu terytorialnego
Law-making autonomy of local self-government units
Autorzy:: Podgórska-Rykała, Joanna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/2037169.pdf
Data publikacji:: 2021-12-30
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: local self-government
local law
act of local law
samorząd terytorialny
prawo lokalne
akty prawa miejscowego
Opis:: Celem artykułu jest ukazanie istoty samodzielności prawotwórczej jednostek samorządu terytorialnego, scharakteryzowanie poszczególnych form prawnych, które przybierają ich formalne decyzje, oraz wyodrębnienie i zdefiniowanie – posługując się dorobkiem doktryny i orzecznictwem – poszczególnych kategorii aktów tworzonych przez organy samorządowe. Zastosowana metoda badawcza oparta została na analizie prawnoporównawczej oraz badaniach literaturowych, ocenie stanu prawnego istniejącego w zakresie omawianej problematyki, a także na analizie poglądów prezentowanych w nauce prawa administracyjnego oraz w orzecznictwie. Autorka zwraca uwagę, że ustawodawca przyznał organom samorządu terytorialnego dużą samodzielność prawotwórczą. Jej źródeł można doszukać się w Konstytucji RP, a w następnej kolejności w samorządowych ustawach ustrojowych. Unormowania te są dodatkowo wzmocnione przez przepisy Europejskiej karty samorządu lokalnego, stanowiącej o prawie społeczności lokalnych do pełnej swobody działania na swoim terytorium z poszanowaniem zasady legalizmu. Przypisanie przymiotu samodzielności jednostkom samorządowym zostało utrwalone również w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego. Z daleko idącą niezależnością samorządów mamy do czynienia w wielu dziedzinach ich działalności, jednak prawodawstwo wydaje się jedną z najistotniejszych. Akty prawne wyznaczają normy i reguły postepowania, gdyż wiążą określone grupy adresatów i wpływają na ich sytuację podmiotową: prawa i obowiązki.
The purpose of this paper is to highlight the essence of the law-making autonomy of local self-government units, to describe the various legal forms that their formal decisions take, as well as to distinguish and define – using the achievements of the doctrine and jurisprudence – the various categories of acts created by local government bodies. The research method used was based on comparative legal analysis and literature research, evaluation of the legal status existing in the field of the discussed issues, as well as on an analysis of views presented in the science of administrative law and in the case law. The author points out that the legislator has granted local self-government bodies a large degree of law-making independence. Its sources can be found in the Constitution of the Republic of Poland, and then in local government system acts. These norms are additionally strengthened by the provisions of the European Charter of Local Self-Government, which provide for the right of local communities to act freely on their territory while respecting the principle of legalism. The attribution of the quality of autonomy to local government units has also been consolidated in the jurisprudence of the Constitutional Tribunal. The far-reaching independence of self-governments can be seen in many areas of their activity, but legislation seems to be one of the most important. Legal acts set the norms and rules of conduct, binding certain groups of addressees and affect their personal situation. in terms of their rights and obligations.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2021, 83, 4; 107-122
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 15.

Tytuł:: Kultura władzy i kultura uzasadniania w ujęciu Davida Dyzenhausa jako kategorie analizy proponowanych zmian w ustawie o Sądzie Najwyższym
Employing David Dyzenhaus’ conception of the culture of authority and the culture of justification for analysing changes proposed by the Act on the Supreme Court
Autorzy:: Smolak, Marek
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/693536.pdf
Data publikacji:: 2017
Wydawca:: Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:: culture of authority
culture of justification
David Dyzenhaus' philosophy of law
Act on the Supreme Court
kultura władzy
kultura uzasadniania
ustawa o Sądzie Najwyższym
filozofia prawa Davida Dyzenhausa
Opis:: The aim of this article is to describe two legal cultures, namely the culture of authority and the culture of justification, as formulated by David Dyzenhaus. This distinction between legal cultures proposed by the Canadian theorist of law makes an interesting contribution to the discussion on how to make headway with the problem of determining the limits of public authority and, consequently, the problem of implementing the principle of the separation of powers in such a way that conflicts do not arise. In general, with the culture of authority, justification of the actions of an authority is necessary only when it is being established, and once its authority has been established, the authority sees no further need to justify its decisions. Whereas in the cultureof justification, after an authority has already been established, the rules of the culture of justification require that the authority continue to justify all its decisions. The reconstruction of these conceptions of legal cultures are illustrated by the recently proposed Act on the Supreme Court in Poland. The conclusion of the paper indicates that the proposed changes to the functioning of the Supreme Court are clear examples of legislative action based on the directives of a culture of authority, which may lead to violations of the rule of law.
Celem artykułu jest charakterystyka dwóch kultur prawnych, tj. kultury władzy oraz kultury uzasadniania, sformułowanych przez Davida Dyzenhausa. Powyższa dystynkcja kultur zaproponowana przez kanadyjskiego teoretyka prawa stanowi interesujący głos w dyskusji nad tym, w jaki sposób wybrnąć z problemu wyznaczenia granic sprawowania władzy publicznej, a w konsekwencji również problemu bezkonfliktowego realizowania zasady podziału władzy. Najogólniej rzecz ujmując, w kulturze władzy uzasadnianie dla działania władzy jest konieczne na etapie jej ustanawiania, w momencie zaś jej ustanowienia władza nie widzi potrzeby uzasadniania swoich decyzji. W kulturze uzasadniania w sytuacji, gdy władza już została ustanowiona, reguły kultury uzasadniania nakazują władzy uzasadniać swoje wszystkie decyzje. Rekonstrukcja powyższych idei kultur prawnych została zilustrowana ostatnimi propozycjami zmian w ustawie o Sądzie Najwyższym. W konkluzji artykułu wskazano, że zaproponowane zmiany funkcjonowania Sądu Najwyższego są oczywistymi przykładami działań władzy ustawodawczej opartych na dyrektywach kultury władzy, co prowadzić może do naruszeń zasad państwa prawa.
Źródło:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny; 2017, 79, 4; 19-30
0035-9629
2543-9170
Pojawia się w:: Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "ACT" wg kryterium: Wszystkie pola

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język