Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "person" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Man as a Person in the Mystical Anthropology of Vladimir Lossky
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036503.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
person
man
theological anthropology
Vladimir Lossky
Opis:
The notion “person” has been of great importance in European civilization for several centuries. The formation of its content range was conditioned by the philosophical, theological, and cultural influences of Europe’s two major civilization centres, namely the Byzantine Empire and the Roman Empire. The important question therefore becomes: What are the differences in the understanding of the concept of “person” between the world of the Christian East and the world of the Christian West. In search of an answer to this question, the article is a reflection on the views of an outstanding Orthodox theologian—Vladimir Lossky. For decades, his theological heritage has been inspiring both Orthodox and Catholic theologians, constituting an important point of reference in the interpretation of the Church Fathers.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7 English Online Version; 23-34
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Atribúty kresťanskej antropológie
Attributes of Christian Anthropology
Atrybuty chrześcijańskiej antropologii
Autorzy:
Adam, Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036836.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antropologia
teologia
osoba
godność
anthropology
theology
person
dignity
Opis:
Teologia rozwija i formułuje swoje refleksje w kontekście obecności człowieka w świecie. Antropologia chrześcijańska jest szczególnie zaangażowana w tę misję. Protologia wskazuje na pierwotny zamysł Boga wobec człowieka, który jest ukierunkowany ku eschatologicznemu spełnieniu. Antropologia w wykładzie Kościoła katolickiego wyrasta na solidnym fundamencie misterium Chrystusa. Chociaż jest wiele rzeczy, które ulegają zmianie w czasie, to są wartości, które się nie zmieniają, gdyż mają fundament w Chrystusie. Kościół katolicki wskazuje na ostateczny cel życia człowieka. Antropologia stoi w służbie teologii w jej wielu wymiarach. Ważne jest, aby uznać personalistyczny wymiar teologii.  
Theology develops and formulates its reflections in the context of human presence in the world. Christian anthropology is particularly committed to this mission. Protology points to God’s original plan for the man, who is oriented towards eschatological fulfilment. Anthropology in the teachings of the Catholic Church is based on a solid foundation of the mystery of Christ. Although many things change over time, there are certain values that are not subject to such change, because they have a foundation in Christ. The Catholic Church indicates the ultimate goal of human life. Anthropology stands in the service of theology in its many dimensions. It is important to recognize the personalist dimension of theology.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 2; 5-16
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antropologia adhortacji Familiaris consortio
Anthropology of the Apostolic Exhortation Familiaris Consortio
Autorzy:
Merecki, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2034990.pdf
Data publikacji:
2022-03-15
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
miłość
małżeństwo
rodzina
person
love
marriage
family
Opis:
Autor wychodzi od stwierdzenia, że w przeciwieństwie do myśli starożytnej i średniowiecznej myśl nowożytna za pierwotny i naturalny stan ludzkiego współistnienia uznała konflikt (Hobbes, Marx, Sartre). W antropologii biblijnej, od której wychodzi Jan Paweł II w swojej adhortacji Familiaris consortio, pierwotna prawda człowieka nie jest wyrażona w modelu konfliktu, lecz przeciwnie – konflikt powstaje w wyniku zdrady pierwotnej prawdy, którą jest jedność kobiety i mężczyzny. W biblijnej wizji relacji międzyludzkich sytuacją wyjściową, doświadczeniem, w którym wyraża się pierwotna prawda o człowieku, nie jest zatem relacja konfliktu, lecz relacja mężczyzna-kobieta, w której dwie osoby potwierdzają swoje człowieczeństwo nie poprzez poddanie drugiej osoby swojej własnej woli, lecz poprzez dar z siebie, który składają sobie nawzajem. W antropologii adhortacji Familiaris consortio małżeństwo i rodzina są uprzywilejowanym miejscem, w którym człowiek doświadcza przynależności i daru.
The author starts from the statement, that contrary to the ancient and medieval thought, the modern thought considered conflict as the original and natural state of human coexistence (Hobbes, Marx, Sartre). In the biblical anthropology, which constitutes a point of reference for John Paul II in his exhortation Familiaris Consortio, the original truth of man is not expressed in the model of conflict, but on the contrary, conflict arises as a result of the betrayal of the original truth, which is the unity of man and woman. In the biblical vision of human relationships, therefore, the starting situation, the experience in which the primordial truth of man is expressed, is not a relationship of conflict, but a man-woman relationship in which two persons affirm their humanity not by submitting the other to their own will, but by the gift of themselves that they make to one another. In the anthropology of the exhortation Familiaris Consortio, marriage and family are the privileged place where human beings experience belonging and gift.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 3; 23-35
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Existence as the Question of Faith: Tillich's Existential Reorientation of the Arguments for God's Existence
Egzystencja jako pytanie wiary: Tillicha egzystencjalna reorientacja argumentów na istnienie Boga
Autorzy:
Tritten, Tyler
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037794.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tillich
egzystencja
osoba
wiara
Bóg
existence
person
faith
God
Opis:
Artykuł prezentuje podejście Paula Tillicha do kwestii wiary w Boga. Nie jest to ujęcie apologetyczne, ale takie, które sytuuje ją na poziomie egzystencji każdej istoty ludzkiej. Autor dowodzi, iż pojęcie wiary, Boga, pytania i troski tworzą wspólny horyzont rozumienia osoby ludzkiej. Człowiek jest istotą stawiającą pytania, włączając w to pytanie o Boga i świętość. Jego istotą jest wierzyć, ale wiarą popadającą ciągle w niepewność, ale także zaufanie, powierzenie się Tajemnicy. Każda osoba jest ukonstytuowana przez wiarę, fenomen odsłaniający egzystencję, jako przeżywająca pytanie. Artykuł przekonująco dowodzi, iż wspomniane wymiary dotyczą ostatecznych i nieredukowalnych aspektów ludzkiej istoty.
Through a close reading of Paul Tillich this article argues that the human being asks questions because its existence is a question, pensive concern with the meaning of its own being. A chief task, then, is to explicate the impossibility of absolute despair and absolute apathy. Even despair and doubt witness to a concern with meaning insofar as it mourns its absence. In this respect, every person has a `god,' namely something regarded as holy, something concerning the individual ultimately or, in Tillich's terms, an object of ultimate concern. Even the atheist who dedicates her life to refuting belief in God testifies to this as her ultimate concern. Ultimate concern is thus Tillich's definition of faith: subjection to the holy. The author convincingly shows that faith, the question of and ultimate concern with the holy, is the primary phenomenon constituting human existence as a human person. Faith is the condition of personhood.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 2; 69-91
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Il personalismo di Joseph Ratzinger/Benedetto XVI
The Personalism of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Personalizm Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:
Panaro, Antonio
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035028.pdf
Data publikacji:
2020-02-28
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
personalizm
osoba
Bóg
wiara
relacyjność
personalism
person
God
faith
relationship
Opis:
Joseph Ratzinger w autobiografii zatytułowanej Moje życie pisze o swoim spotkaniu z personalizmem, który potem odnalazł jako jasno wyeksponowany u Marcina Bubera: „Stało się [spotkanie z personalizmem] dla mnie istotnym duchowym przeżyciem. Personalizm ten kojarzył mi się mimowolnie z myślą Augustyna, który w Wyznaniach wyszedł mi niejako naprzeciw z całą swoją ludzką namiętnością i głębią”. Od tamtego momentu cała teologia Ratzingera zaczęła emanować personalizmem. Jest on przekonany, że „Wiara chrześcijańska nie przedstawia jakiejś idei, lecz Osobę” (Wprowadzenie w chrześcijaństwo). Personalistyczne myślenie Josepha Ratzingera uwypukla się bardziej, gdy Ratzinger analizuje sakrament chrztu oraz treść wyznania wiary w Jednego a zarazem trójosobowego Boga. „U początku bycia chrześcijaninem nie ma decyzji etycznej czy jakiejś idei, ale natomiast spotkanie z wydarzeniem, z Osobą” (Deus Caritas est 1). Joseph Ratzinger/Benedykt XVI podkreśla znaczenie osoby w całej swojej teologii. Przedstawia on jednak personalizm w najczystszej postaci, szczególnie kiedy bada koncepcję osoby pod kątem trynitologicznym i chrystologicznym.
Joseph Ratzinger, in his autobiography entitled My Life, writes about his encounter with personalism, later found explained by Martin Buber, as: “A spiritual experience that left an essential mark, even if I spontaneously associated such personalism with the thought of St. Augustin, who in his Confessions had struck me with the power of all his human passion and depth.” From that moment on, all his theology emanates with personalism. He is convinced that “Christian faith does not relate to an idea but to a Person” (Intruduction to Christianity). The personalistic thinking of Joseph Ratzinger becomes evident when he describes the essence of the Sacrament of Baptism as well as the contents of the profession of faith in One and – at the same time – Three-personed God. “Being Christian is not the result of an ethical choice or a lofty idea, but the encounter with an event, a person” (Deus Caritas est, 1). Joseph Ratzinger-Benedict XVI underlines the significance of person in all his theology by focusing on the concept of person in Trinitology and Christology, in which he develops a personalism in the purest form.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 5-14
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistic Moral Education in Catechesis
Personalistyczne wychowanie moralne w katechezie
Autorzy:
Goliszek, Piotr T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037103.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Osoba Chrystusa
osoba
personalizm
katecheza
wiara
wychowanie
prawda
sumienie
charakter
człowieczeństwo
Person of Christ
person
personalism
catechesis
faith
education
truth
conscience
character
humanity
Opis:
Personalistyczne wychowanie moralne w katechezie jest przede wszystkim towarzyszeniem człowiekowi w jego rozwoju, winno ono zmierzać do osiągnięcia pełni człowieczeństwa oraz urzeczywistnienia siebie jako osoby ludzkiej. Podstawą personalistycznej formacji moralnej jest osoba ludzka i jej niczym niepodważalna i nieredukowalna godność. Katecheza, przekazując orędzie moralne, nie naucza jednej z wielu teorii dobrego postępowania człowieka, lecz wyjaśnia prawdę o nim samym jako o osobie, o jego niepodważalnej godności. Nauczanie moralności nie jest to zatem savoir-vivre, lecz posiada charakter ontyczny, czyli jest twórczością personalną i prowadzi osobę ludzką do doskonałości i świętości. Personalistyczne podejście do wychowania moralnego postuluje, aby człowiek był nie tylko wykonawcą Bożego prawa, ale współgospodarzem zaproszonym do szukania prawdy. Stąd w ujęciu personalistycznym formacja moralna nie jest techniką oddziaływania na wychowanka, nie idzie w kierunku posłuszeństwa normom i obowiązkom, nie koncentruje się na ubóstwianiu prawa i legalizmu, nie jest też moralizatorstwem, lecz opiera się na spotkaniu i komunii osoby ludzkiej z Chrystusem Jezusem oraz podążaniu i naśladowaniu Jego Osoby. Cały proces wychowania moralnego ma służyć osobie, aby stawała się bardziej sobą, potwierdzała swoją godność poprzez przechodzenie od człowieczeństwa natury do człowieczeństwa osoby.
Personalistic moral education in catechesis primarily involves accompanying human being in his development, which should aim at the fullness of humanity and self-empowerment as the human person. Personalistic moral formation is based on the human person and his inalienable and irreducible dignity. Catechesis, conveying the moral message, does not teach one of many theories of human good conduct, but explains the truth about the human being as a person, his inalienable dignity. The teaching of morality is, therefore, no savoir-vivre, but is ontic in character, i.e. involves personal creativity and leads the human person to perfection and sanctity. A personalistic approach to moral education requires that the human being should not only be the executor of the Divine law, but a co-host, invited to seek the truth. Hence in the personalistic approach, moral formation is not a technique of influencing the person and does not require respect of norms and obligations. Nor does it concentrate on the deification of the law and legality or involve moralising, but is based on the meeting and communion of the human person with Jesus Christ and on the following and imitation of His Person. The entire process of moral education is to benefit the person and help her to be more herself, to assure her dignity through moving from the humanity of nature to the humanity of the person.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 11; 121-138
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Możliwości wykorzystania coachingu przez nauczyciela religii w pracy z osobami z niepełnosprawnością
Possibilities for Using Coaching by a Teacher of Religion Working with Disabled People
Autorzy:
Zając, Marian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036182.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
coaching
osoba niepełnosprawna
nauczyciel religii
disabled person
teacher of religion
Opis:
Zainteresowanie sytuacją osób niepełnosprawnych zgłaszają różnorodne agendy rządowe oraz liczne kręgi oświatowe, które planują rozwiązania systemowe. Jednakże człowiek oprócz wsparcia prawno-ekonomicznego potrzebuje pomocy duchowej, aby radzić sobie z niepełnosprawnością. Najbardziej predysponowani do świadczenia takiej pomocy są nauczyciele religii ze względu na bezpośredni kontakt z takimi osobami w szkole. Aby uruchomić ten proces należy sięgać po skuteczne metody, również po coaching. Strategicznym celem coachingu jest wykorzystanie w życiu konkretnej osoby istniejących zasobów wiedzy i umiejętności, aby odpowiednio zmotywować ją do samodzielnego funkcjonowania. Coaching pomaga przekraczać istniejące bariery, poznać lepiej samego siebie, podnieść poczucie własnej wartości, znaleźć równowagę pomiędzy własnym życiem a innymi osobami czy osadzić się z wyborami życiowymi w motywacji religijnej. Wielu nauczycieli religii zostało już przeszkolonych w technikach procesu coachingowego. Wydaje się także, że rola coacha, który jest osobą duchowną lub świeckim nauczycielem religii, polega na stworzeniu szerszej perspektywy patrzenia na zagadnienie niepełnosprawności w wymiarze religijnym. Katecheta jako coach posiada ponadto ogromne możliwości oddziaływania na bezpośrednie otoczenie potrzebujących osób. Taką strategię podpowiada także przekaz biblijny, w którym Bóg wzywa człowieka do pokonywania życiowych trudności przy pomocy innych ludzi. Nauczyciel religii, który uaktywni się w tym obszarze, ubogaca i rozwija także siebie.
This article presents a proposal for how a religion teacher can be involved in the work of assisting pupils with various disabilities through a coaching strategy commonly used in education. The study will be based on a narrative stating that activating spiritual motives in overcoming limitations related to a congenital or acquired disability can bring good results, especially when other activities prove to be insufficient. The material presenting this issue will be selected studies on coaching and publications related to the theology of disability. First, a short analysis of the existing proposals will be made, and then specific ways of acting will show how a teacher can apply the coaching strategy to help people with disabilities. The ultimate motivation for such activity is the fact that everyone is called to do good by patiently bearing their own limitations and helping those who suffer from personal disabilities.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 11; 113-126
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How might we apply the trinitarian notion of ‘Person’ to mere humans?
Jak trynitarne pojęcie „osoby” można zastosować do zwykłych ludzi?
Autorzy:
Patterson, Colin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343201.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
natura
osobowość
relacyjność
pojedynczość
semblant
person
nature
self
relationality
singularity
Opis:
The theological concept of ‘person’ and its complementary notion of ‘nature’ were developed through early church teaching on the Holy Trinity and the Incarnation. Persons in this case referred solely to the Father, Son and Holy Spirit while ‘nature’ expressed the unity of the Godhead and encompassed those attributes which were shared by the divine Persons. The later history of this theologically derived notion of ‘person’ took a different turn, moving away from the early complementarity of nature and person in order to embrace the notion of human person for which complementarity seemed ill fitting. In this new conception, ‘person’ was subsumed under the category of ‘nature’. A human person came to refer to the full human reality, body and soul, while a more general notion, aimed at accommodating both divine and human personhood, as famously expressed by Boethius, thought of a person as an individual substance of a rational nature. One might ask, however, whether it is possible and fruitful to develop the initial, complementary concept of ‘person’ in a different direction, that is, so that it covers not only divine Persons but also mere humans. Does it give a coherence to the area of theological anthropology beyond that afforded by the classical, nature-based concept of ‘person’? Here I attempt to set out a conceptual framework for the application to humans of the concept of ‘person’ as it was developed with the theological controversies of the early Church – or at least according to one reading of that process. I first take note of the features of the theological notion of personhood and test whether human persons might be understood in the same or similar terms, taking into account the difference between divine and creaturely existence.   I then draw comparisons with the traditional concept of ‘person’ as it has been applied to human beings to show that the former version is to be preferred. I conclude with comments which draw out some of the implications of this theological notion of person.
Refleksje teologiczne oraz rozróżnienia podjęte przez sobory w pierwszych siedmiu wiekach historii Kościoła doprowadziły do powstania niezwykłego i oryginalnego pojęcia „Osoby”, które znajduje się w samym centrum chrześcijańskiego wyznania wiary. Wierzymy w jednego Boga w trzech Osobach oraz w Syna Bożego, drugą Osobę Trójcy Świętej, który łączy w sobie naturę boską i ludzką. Taka koncepcja osoby zastosowana do Boga nie przyczyniła się do równie głębokiej refleksji nad osobowością istot ludzkich innych niż Chrystus, czyli zwykłych ludzi. Co jednak stałoby się, gdybyśmy podążyli tym tropem myślowym? Niniejszy artykuł bada tę możliwość, podkreślając trzy cechy teologicznego rozumienia Osób Boskich: Osoby Boskie nie mogą być pojmowane w kategoriach pozytywnych; Osoby Boskie są całkowicie pojedyncze; oraz Osoby Boskie posiadają rzeczywistość tylko w relacji do siebie nawzajem. Chociaż na pierwszy rzut oka taki zabieg myślowy nie wygląda obiecująco, to jednak głębsza analiza sugeruje, że jest inaczej. Na tej podstawie artykuł bada niektóre z implikacji takiego rozumowania, wprowadzając przy tym pojęcie „semblantu” jako koniecznego pośrednika między pojęciem „osoby” a pojęciem „natury ludzkiej”.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 11; 197-219
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Trójca Święta jako epifania inności. Wgląd hermeneutyczny
Trinity as the Epiphany of Otherness. Hermeneutic Insight
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037803.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Trójca Święta
inny
hermeneutyka
osoba
obcy
Trinity
hermeneutics
other
person
stranger
Opis:
Tekst podejmuje zagadnienie inności, które stało się w ostatnich latach zajmujące, ale i kłopotliwe. Na co dzień doświadczamy bowiem różnych przejawów dyskryminacji, podejrzliwości, wykluczenia, które powodują nieporozumienia, podziały, konflikty. Wszystkie te okoliczności sprawiają, że inność jest traktowana przez współczesnych myślicieli, także teologów, jako palący problem. Myśl teologiczna, nawiązując do bogatej tradycji chrześcijańskiej wiary, w której głównym innym jest transcendentny Bóg, próbuje na nowo przemyśleć znaczenie tej prawdy we współczesnym kontekście. Może zaoferować w ten sposób rozumienie inności, które wypływa z refleksji nad Trójcą Świętą, w której trzy Osoby stoją w stosunku inności, gdzie ich nieredukowalne rozróżnienie staje się warunkiem możliwości ich relacji. Model ten stanowi propozycję dalszych poszukiwań sensu inności, zwłaszcza w obszarach: antropologii, socjologii, etyki, edukacji. W tekście ukazane są także niektóre stanowiska współczesnych myślicieli, którzy czerpiąc inspirację z tradycji chrześcijańskiej, rozwijają hermeneutykę inności.
This text is an attempt to question of otherness, which has become in recent years involved, but also troublesome. Every day we experience various forms of discrimination, suspicion, exclusion, that cause misunderstandings divisions, conflicts. These circumstances make the difference (otherness) is treated by contemporary thinkers, including theologians, as an urgent problem. Theological thought, referring to the rich tradition of the Christian faith, in which the main Other is the transcendent God, trying to rethink the importance of this truth in the modern context. This thought can offer in the way of understanding otherness, that comes from reflection on the Trinity, in which three Persons stand in respect of otherness, where the irreducible distinction becomes a condition for the possibility of their relationship. This model is a proposal for further exploration sense of otherness, especially in the areas: anthropology, sociology, ethics, education. In the text are shown the position of some modern thinkers, who are drawing inspiration from the Christian tradition, develop hermeneutics otherness.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 2; 191-220
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Uniqueness and Universality of Jesus Christ in Dialogue with Religions
Wyjątkowość i uniwersalność Jezusa Chrystusa w dialogu z religiami
Autorzy:
Serretti, Massimo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037790.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
religia
dialog
osoba ludzka
Jesus Christ
religion
dialogue
human person
Opis:
Autor pragnie wykazać, że we współczesny kryzys chrześcijaństwa wpisuje się kryzys związany z kwestionowaniem jego roszczenia do prawdy. Sceptycyzm wobec prawdy, którą niesie chrześcijaństwo, jest wspierany przez osiągnięcia współczesnej nauki, która zamierza przezwyciężyć dotychczasowe myślenie na temat egzystencji człowieka i jego relacji do Boga. Do tego przyczyniają się jeszcze dwa czynniki, jakimi są: krytyczna egzegeza oraz krytyka klasycznej metafizyki. W kontekście wymienionych zagrożeń, Autor podejmuje próbę wyjaśniającego odczytywania znaków czasu, wskazując na kwestię prawdy religijnej przez pryzmat wyjątkowości i powszechności Jezusa Chrystusa. Stanowisko, które przyjmuje Autor w odniesieniu do prawdy, uważa za decydujące, ponieważ daje ono podstawę do tego, aby mówić o prawdziwej religii. W ten sposób pragnie sformułować wyzwanie dla myśli chrześcijańskiej związane z obecnym wzrostem i rozprzestrzenianiem się ruchów religijnych.
The author shows that in the contemporary crisis of Christianity fits crisis of questioning his “claim to the truth.” Skepticism about the truth that bringing Christianity is supported by the achievements of modern science, which intends to overcome thinking about the existence of man and his relationship to God. To contribute two more factors: critical exegesis and critique of classical metaphysics. In the context of these risks, the Author attempts to read the explanatory signs of the times, pointing to the issue of religious truth through the prism of the uniqueness and universality of Jesus Christ. The position to be adopted in relation to truth, Author believes for crucial, because it gives rise to this, to talk about the true religion. In this way he desires to make a challenge for Christian thought associated with the current growth and spread of religious movements.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 2; 33-45
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Personalistic Concept of Moral Formation
Personalistyczna koncepcja formacji moralnej
Autorzy:
Goliszek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1685864.pdf
Data publikacji:
2020-11-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
formacja moralna
personalizm
moralność
człowiek
person moral
formation
personalism
morality
human
Opis:
Formacja moralna o charakterze personalistycznym jest uniwersalna, ponieważ odwołuje się do prawdy o człowieku jako osobie. W pierwszej kolejności prowadzi do wartości chrześcijańskich, ale zasadniczo odnosi się do czegoś podstawowego – do wyposażenia właściwego każdej osobie ludzkiej: wierzącej czy niewierzącej. Dlatego w podstawach personalistycznej formacji moralnej bardzo ważne miejsce zajmuje koncepcja osoby. Od niej zależą poszczególne rozstrzygnięcia procesu formacji moralnej. Formacja moralna jawi się zatem jako najbardziej prozopoiczny sposób przekazywania wartości, czyli kształtowanie człowieka wysokiej miary. Szczególną rolę pełni tu osoba, która jest modelem poznawczym, metodą konstruowania wiedzy, a przede wszystkim miejscem i sposobem zespolenia osoby człowieka z Osobą Chrystusa. Personalizm koreluje z całą naturą moralności. Jest metodą, która zbliża prawdy wiary i moralności do egzystencji konkretnego człowieka; sprawia, że stają się bliskie dla jego umysłu i serca oraz odpowiadają na najgłębsze potrzeby jego życia. Ponadto formacja moralna o charakterze personalistycznym nie ograniczy się do sposobów przekazywania treści wiary i moralności, lecz będzie poszukiwać dróg samorozumienia, samointerpretacji i samowychowania wychowanków oraz sposobów rozumienia świata doczesnego, dziejów, życia, społeczności, kultury – w świetle Osoby Chrystusa.
Personalistic moral formation is universal because it refers to the truth about man as a person. It leads first to Christian values, but in principle it refers to something fundamental, i.e., to the inner capacities specific to every human being, believer or not. This is why the concept of the person occupies a very important place in the foundations of personalistic moral formation. The individual decisions of the moral formation process depend on it. Moral formation, then, appears to be the most prosopoic way of transmitting values, i.e., shaping a person of high quality. A special role is played here by a person who, as it has already been stressed, is a cognitive model, a method of constructing knowledge, and above all a place and a way of connecting the human person with the Person of Christ. Personalism correlates with the whole nature of morality. It is a method that brings the truths of faith and morality closer to the existence of a particular person; it makes them close to his mind and heart and respond to the deepest needs of a person’s life. Furthermore, the personalistic moral formation is not limited to the ways of transmitting faith and morality but will seek ways of self-comprehension, self-interpretation and self-upbringing of the students and ways of understanding the contemporary world, history, life, community, culture in light of the Person of Christ.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 11; 79-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Personalist Shift in Christology
Personalistyczne przesunięcie w chrystologii
Autorzy:
Barth, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040624.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
chrystologia
personalizm
osoba
R. Guardini
Jesus Christ
Christology
personalism
person
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie personalistycznego usytuowania współczesnej chrystologii. Charakter tego podejścia zostaje określony przez bezpośredni, egzystencjalny stosunek do fenomenu osobowego Jezusa Chrystusa. Analiza ta wyrasta z odczytania integralnego i pełnego człowieczeństwa Chrystusa (verus et perfectus Homo) dzięki zastosowaniu języka personalistycznego. Ujęcie to wyzwala tradycyjną chrystologię z obciążeń pojęciowych utrudniających zbliżenie się do misterium osobowego Zbawiciela. Personalistyczne „przesunięcie” w chrystologii oznacza zatem, że „rzeczywistość” badana zostaje wyznaczona nieredukowalnym „punktem” egzystencji Boga-Człowieka, który wytycza radykalnie nowy horyzont poznania prawdy, niesprowadzalny do żadnej z koncepcji czy formuł. Procesowi temu odpowiada zasada współodpowiedniości (principle of co-seemlines), będąca modusem osobowego przymierza humanum i divinum, które dosłownie i najpełniej zrealizowało się w Chrystusie, wyznaczając tym samym niespotykaną dotąd perspektywę mówienia o Bogu i o człowieku. Profil chrystologii ukierunkowanej egzystencjalnie (personalistycznej) nie traci tym samym nic ze swej naukowości, metodyczności, ścisłości pojęciowej, raczej poszerza znaczenie tych elementów i stawia w radykalnie nowej perspektywie interpretacyjnej.
The article deals with the issue of the personalistic placement of contemporary Christology. The character of this approach is described by a direct, existential attitude toward the personal phenomenon of Jesus Christ. The analysis in question stems from the reading of the integral and complete humanity of Christ (verus et perfectus Homo) thanks to the use of personalistic language. This take releases the traditional Christology from the burden of concepts that hinder the access to the personal mystery of the Saviour. Thus, the personalistic shiftin Christology means that the “reality” under scrutiny is seen as an irreducible “point” of the existence of the God-Man who sets a radically new horizon of the acquisition of the truth that cannot be reduced to any concepts or formulae. This process is reflected by the principle of co-seemlines that is the modus of the personal covenant of the humanum and divinum that was literally and most fully realised in Christ, thereby giving an unparalleled perspective of speaking of God and of man. The profile of Christology directed existentially (the personalistic Christology) does not lose its scientific and methodological character or conceptual coherence, but it rather broadens the significance of these elements and puts them a radically new interpretative perspective.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 191-205
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego jako egzystencjalny przełom w życiu człowieka
The Sacraments of Christian Initiation as an Existential Breakthrough in the Human Life
Autorzy:
Jastrzębski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040565.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
człowiek
pustka egzystencjalna
chrzest
sakramenty
przebóstwienie
human person
existential emptiness
baptism
sacraments
deification
Opis:
W życiu człowieka wierzącego chrzest stanowi moment przełomowy, ponieważ wprowadza człowieka w radykalnie nową rzeczywistość. Od strony Boga dary łaski są nieodwołalne, jednakże człowiek jest zaproszony do współpracy z łaską, by mógł się uświęcić. Życie współczesnych chrześcijan, ludzi ochrzczonych, nie zawsze jest świadectwem pełnego przyjęcia łaski chrztu świętego i wypływających z niej zobowiązań. Człowiek, gdy opiera się wyłącznie na własnych siłach oraz realizuje własne pomysły na życie, wielekroć sprzeniewierza się łasce chrztu świętego. Taka jest sytuacja egzystencjalna współczesnego człowieka. W niniejszym artykule stawiamy sobie za cel przeanalizowanie sytuacji egzystencjalnej współczesnego człowieka ochrzczonego oraz ukazanie radykalnej przemiany, której może doświadczyć, otwierając się w pełni na dary duchowe wynikające z przyjęcia sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego.
In the Christian life the baptism is a possible breakthrough because it introduces the human person in a radically new reality. Although the gifts of God are irrevocable, the human person is invited to cooperate with God’s grace in becoming holy. The life of Christians today it is not always a visible testimony of the grace of baptism and obligations arising from it. The human person, if based solely on his or hers own merits and pursuing only own ideas, many times betrays the grace of baptism. This is precisely the existential situation of the human person of today. In this article, we aim to analyze the existential situation of modernity and to present a vision of a radical transformation, which can be experienced, when the human person receives fully the spiritual gifts through the sacraments of Christian initiation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 5; 69-82
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Człowiek jako osoba w antropologii mistycznej Włodzimierza Łosskiego
Man as a Person in the Mystical Anthropology of Vladimir Lossky
Autorzy:
Leśniewski, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036683.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
osoba
człowiek
Bóg
antropologia teologiczna
Włodzimierz Łosski
person
man
theological anthropology
Vladmir Lossky
Opis:
Pojęcie „osoba” od kilkunastu wieków ma wielkie znaczenie w cywilizacji europejskiej. Kształtowanie się jego zakresu treściowego uwarunkowane było wpływami filozoficznymi, teologicznymi i kulturowymi dwóch głównych centrów cywilizacyjnych Europy, a mianowicie cesarstwa bizantyńskiego i cesarstwa rzymskiego. Stąd też istotne staje się pytanie: jakie są różnice w rozumieniu pojęcia „osoba” w świecie chrześcijańskiego Wschodu i w świecie chrześcijańskiego Zachodu? W poszukiwaniu odpowiedzi na to pytanie artykuł stanowi refleksję nad poglądami wybitnego teologa prawosławnego Włodzimierza Łosskiego. Od kilkudziesięciu lat jego spuścizna teologiczna inspiruje zarówno teologów prawosławnych, jak i katolickich, stanowiąc istotny punkt odniesienia w interpretacji Ojców Kościoła.
The notion “person” has been of the great importance in European civilization for several centuries. The formation of its content range was conditioned by the philosophical, theological, and cultural influences of the two major civilization centres in Europe, namely the Byzantine Empire and the Roman Empire. Hence the important question becomes: What are the differences in the meaning of the notion “person” in the world of the Christian East and in the world of the Christian West. In search of an answer to the above question, the article is a reflection on the views of the outstanding Orthodox theologian — Vladimir Lossky. For decades, his theological heritage has been inspiring both Orthodox and Catholic theologians, constituting an important reference point in the interpretation of the Church Fathers.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 7; 53-64
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die personalistische Grundlage der kirchlichen Lehrverkündigung bezüglich der Personen mit lebensverkürzenden Erkrankungen
Personalistyczne podstawy nauczania Kościoła na temat osób z wadami letalnymi
The Personalistic Basis of the Teaching of the Magisterium Regarding Persons With Pathologies „Incompatible With Life”
Autorzy:
Kuciński, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706435.pdf
Data publikacji:
2021-07-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
wady letalne
aborcja
osoba
bioetyka
relacyjność
“incompatible with life”
abortion
person
bioethics
relationality
Opis:
Fala protestów po orzeczeniu polskiego Trybunału Konstytucyjnego z 22 października 2020 r. w sprawie niezgodności z konstytucją przesłanki o ciężkim i nieodwracalnym uszkodzeniu płodu jako wskazania do aborcji może być postrzegana jako wyzwanie dla Kościoła katolickiego do sprecyzowania swojego nauczania przyjaznego życiu w odniesieniu do ochrony najsłabszych oraz do podjęcia na nowo tego nauczania. Jedną z pomocy ku temu jest list Kongregacji Nauki Wiary Samaritanus bonus z 14 lipca 2020 r. Niniejszy artykuł odnosi się do wspomnianego nauczania doktrynalnego w celu syntezy i uzasadnienia reprezentowanego w nim stanowiska moralnego na temat aborcji, zwłaszcza w przypadku wad letalnych. Jego zasadą przewodnią jest personalistyczne spojrzenie na człowieka, zgodnie z którym osoba powinna znajdować się w centrum wszystkich decyzji etycznych. Z analizy poszczególnych aspektów postawionego problemu wyłaniają się pewne imperatywy etyczne, które są umieszczone we wnioskach końcowych. Die Protestwelle nach dem Urteil des polnischen Verfassungsgerichts vom 22.10.2020 über die Verfassungswidrigkeit der embryopathischen Abtreibungsindikation kann für die katholische Kirche als Herausforderung betrachtet werden, ihre lebensbejahende Lehre im Hinblick auf den Schutz der Schwächsten zu verdeutlichen und neu zur Sprache zu bringen. Eine Stütze dafür bildet das Schreiben der Glaubenskongregation Samaritanus bonus vom 14.07.2020. Der vorliegende Artikel greift die besagte Lehrverkündigung auf, um die dort vertretene moralische Auffassung bzgl. der Abtreibung, insbesondere im Fall von lebensverkürzenden Krankheiten, zu synthetisieren und zu begründen. Leitend dafür ist die personalistische Sicht des Menschen, nach der die Person im Zentrum aller ethischen Entscheidung stehen soll. Aus der Betrachtung der einzelnen Aspekte der aufgeworfenen Frage ergeben sich bestimmte ethische Imperative, die in den Schlussfolgerungen betrachtet werden.
The wave of protests following the decision of the Polish Constitutional Court of October 22, 2020 about the unconstitutionality of the embryopathic indication for abortion can be seen as a challenge for the Catholic Church to clarify its pro-life doctrine with regard to the protection of the weakest and to raise it anew. A support for this is the letter of the Congregation for the Doctrine of the Faith Samaritanus bonus of July 14, 2020. The present article takes up the said doctrinal teaching in order to synthesize and justify the moral view represented in this teaching relating to abortion, especially in the case of pathologies “incompatible with life”. The guiding principle is the personalistic view of human being, according to which the person should be at the center of all ethical decisions. From the consideration of the individual aspects of the question raised, certain ethical imperatives follow, which are considered in the conclusions.
Die Protestwelle nach dem Urteil des polnischen Verfassungsgerichts vom 22.10.2020 über die Verfassungswidrigkeit der embryopathischen Abtreibungsindikation kann für die katholische Kirche als Herausforderung betrachtet werden, ihre lebensbejahende Lehre im Hinblick auf den Schutz der Schwächsten zu verdeutlichen und neu zur Sprache zu bringen. Eine Stütze dafür bildet das Schreiben der Glaubenskongregation Samaritanus bonus vom 14.07.2020. Der vorliegende Artikel greift die besagte Lehrverkündigung auf, um die dort vertretene moralische Auffassung bzgl. der Abtreibung, insbesondere im Fall von lebensverkürzenden Krankheiten, zu synthetisieren und zu begründen. Leitend dafür ist die personalistische Sicht des Menschen, nach der die Person im Zentrum aller ethischen Entscheidung stehen soll. Aus der Betrachtung der einzelnen Aspekte der aufgeworfenen Frage ergeben sich bestimmte ethische Imperative, die in den Schlussfolgerungen betrachtet werden.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 3; 57-71
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies