Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "of the Liturgy" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 69
Tytuł:
Sakramentalność liturgii słowa Bożego we Mszy Świętej
Sacramentality of the Liturgy of the Divine Word in Holy Mass
Autorzy:
Głowacki, Zbigniew
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038097.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
słowo Boże
misterium
sakramentalność
liturgia słowa
lekcjonarz
Word of God
Divine Word
mystery
sacramentality
liturgy of the word
lectionary
Opis:
Źródłem zainteresowania w Kościele tematyką sakramentalności słowa Bożego jest ponowne jego dowartościowanie w liturgii. Papież Benedykt XVI w adhortacji Verbum Domini przedstawia ją w analogii do działania sakramentalnego. Artykuł ukazuje związek sakramentalności słowa z dzisiejszym, misteryjnym widzeniem liturgii. Traktowanie jej jako celebracji misterium Chrystusa ma bowiem swoje konsekwencje w postrzeganiu sakramentów, a w dalszej perspektywie – analogicznie – słowa Bożego w liturgii. Słowo i sakrament są więc tymi elementami liturgii, w których można dostrzec poszczególne wymiary jej misteryjności. Takie podejście do słowa Bożego przekłada się także na celebrację, w której konkretne zasady sprawowania liturgii słowa uwidoczniają sakramentalną moc słowa Bożego.
The Church’s interest in the subject of sacramentality is due to the affirmation of the Divine Word in liturgy. In his exhortation Verbum Domini, Pope Benedict XVI presents the sacramentality as analogous to sacramental action. The article demonstrates a relationship between the sacramentality of the Word and the contemporary, mystery-centred vision of liturgy. The treatment of liturgy as a celebration of the mystery of Christ has consequences for the perception of the Sacraments and, on a broader plane, for the perception of the Divine Word in liturgy. The Word and Sacrament are then those elements of liturgy in which individual dimensions of its mystery character can be seen. Such an approach to the Word of God has an impact on celebration, in which specific rules of conducting liturgy manifest the sacramental power of the Divine Word.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 8; 5-19
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“A Precious Pearl.” On Liturgical Development
Autorzy:
Jurczak, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036368.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
history of the liturgy
development of the liturgy
liturgical reforms
Order of Preachers
Dominican rite
Opis:
Every liturgy grows. The liturgy of the Order of Preachers was no exception. In the 1200s, the friars faced the necessity to revise their customs, texts, and rituals. On the one hand, this situation shows how diverse the 13th-century Christianitas was, and on the other hand, it proved the presence of a desire for unity within the newly formed Order, a struggle to have all the members of the then-worldwide community pray according to the same form. The process leading to that “liturgical consensus” needed by the Preachers back in the 1200s resembles the axioms of the liturgical renewal in the 20th century. The article focuses on the history of the Dominican liturgical developments, highlighting the mindset of the 13th-century Friars Preachers facing changes in the area of prayer. In the context of debates surrounding the liturgy after Vatican II, the author provides a historical perspective in order to show similarities between both processes of liturgical renewal.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 8 English Online Version; 17-34
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Waldemar Jan Pałęcki MSF. Pytanie o liturgię. Misterium liturgii w życiu Kościoła
Waldemar Jan Pałęcki MSF. Pytanie o liturgię. Misterium liturgii w życiu Kościoła [The Question of the Liturgy. The Mistery of the Liturgy in the Life of the Church]
Autorzy:
Łastowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040504.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 233-233
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
La dimensione contemplativa della liturgia
The Contemplative Dimension of the Liturgy
Kontemplacyjny wymiar liturgii
Autorzy:
Bitar, Valery
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1706893.pdf
Data publikacji:
2021-07-14
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
kontemplacja
chrzest
tajemnica
celebracja
Kościół
liturgy
contemplation
baptism
mystery
celebration
Church
Opis:
Il rapporto tra liturgia e contemplazione è basilare per il vissuto cristiano. La contemplazione, per sua natura, è “misterica”, perché ha come oggetto i misteri salvifici, proclamati dalla Parola, compiuti pienamente nella persona di Cristo, celebrati dalla liturgia. Ogni contemplazione autentica deve nutrirsi della Parola proclamata e della celebrazione dei misteri della Salvezza. D'altronde, ogni liturgia è ordinata alla contemplazione come alla propria perfezione, non per cessare di essere liturgia, ma per diventare liturgia contemplativa. Il nostro articolo cerca di mettere in luce il rapporto inscindibile tra questi due aspetti che formano il “modo di essere cristiano”. Questo rapporto garantisce, allo stesso tempo, l'autenticità della contemplazione e la fruttuosità della partecipazione alla celebrazione liturgica.
Relacja między liturgią a kontemplacją jest fundamentalna dla życia chrześcijańskiego. Kontemplacja ze swej natury jest „tajemnicą”, ponieważ ma za przedmiot głoszone przez Słowo tajemnice zbawcze, które wypełniają się w pełni w Osobie Chrystusa, sprawowane w liturgii. Każda autentyczna kontemplacja powinna być karmiona głoszonym Słowem i celebracją tajemnic zbawienia. Z drugiej strony, każda liturgia jest skierowana na kontemplację własnej doskonałości tak, aby nie przestała być liturgią, ale stała się liturgią kontemplacyjną. Artykuł stara się podkreślić nierozerwalny związek między tymi dwoma aspektami, które składają się na „sposób bycia chrześcijaninem”. Relacja ta gwarantuje jednocześnie autentyczność kontemplacji i owocność uczestnictwa w celebracji liturgicznej. Il rapporto tra liturgia e contemplazione è basilare per il vissuto cristiano. La contemplazione, per sua natura, è “misterica”, perché ha come oggetto i misteri salvifici, proclamati dalla Parola, compiuti pienamente nella persona di Cristo, celebrati dalla liturgia. Ogni contemplazione autentica deve nutrirsi della Parola proclamata e della celebrazione dei misteri della Salvezza. D'altronde, ogni liturgia è ordinata alla contemplazione come alla propria perfezione, non per cessare di essere liturgia, ma per diventare liturgia contemplativa. Il nostro articolo cerca di mettere in luce il rapporto inscindibile tra questi due aspetti che formano il “modo di essere cristiano”. Questo rapporto garantisce, allo stesso tempo, l'autenticità della contemplazione e la fruttuosità della partecipazione alla celebrazione liturgica.
The relationship between liturgy and contemplation is fundamental to Christian living. Of its very nature, contemplation is concerns the mystery, because its object is the mysteries of salvation proclaimed in the Word of God, fulfilled in the person of Christ, and celebrated in the liturgy. Authentic contemplation has to be nourished by the Word proclaimed and by the celebration of the mysteries of salvation. Moreover, all liturgy is ordered towards contemplation as to its proper perfection − not so as to stop being liturgy, but to become contemplative liturgy. Our article seeks to highlight the inseparable bond between these two components of Christian existence, a bond guarantees both the authenticity of contemplation and the fruitfulness of participation in the liturgical celebration.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 5; 93-109
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Drogocenna perła”, czyli o kształtowaniu się liturgii. Studium przypadku liturgii Zakonu Kaznodziejskiego
“Precious Pearl”: On Liturgical Development. A Case Study of the Order of Preachers
Autorzy:
Jurczak, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036476.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia dominikańska
rozwój liturgii
reforma liturgiczna
Zakon Kaznodziejski
ryt dominikański
history of the liturgy
development of the liturgy
liturgical reforms
Order of Preachers
Dominican rite
Opis:
Każda liturgia się rozwija. Nie inaczej było z liturgią Braci Kaznodziejów, którzy w XIII wieku stanęli przed koniecznością rewizji zwyczajów, tekstów i rytów. Oczywiście, z jednej strony, objawia to różnorodność liturgiczną trzynastowiecznej Christianitas, z drugiej strony zaś jest świadectwem zmagania się o to, by nowo powstający Zakon – sięgający krańców ówczesnej Europy – posiadał wyłącznie jedną i obowiązująca wszystkich jego członków formę modlitwy. Proces dochodzenia do „liturgicznego konsensusu”, potrzebnego Kaznodziejom w XIII wieku, przypomina założenia odnowy liturgicznej z XX wieku. W niniejszym tekście, na kanwie historii rozwoju dominikańskiej liturgii, uwypuklona została mentalność, z jaką średniowieczni Kaznodzieje pochodzili do zmian w przestrzeni modlitwy. Wobec trwających dyskusji o liturgii post Vaticanum II warto uzupełnić ją o historyczną perspektywę, wykazującą wiele punktów stycznych ze współczesnymi dyskusjami i propozycjami.
Every liturgy grows. The liturgy of the Order of Preachers was no exception. In the 1200’s the friars faced a necessity to revise their customs, texts, and rituals. On the one hand this situation shows how diverse the 13th century Christianitas was, on the other hand however it proves the presence of a desire for unity within the newly formed Order, a struggle to have all the members of the then-worldwide community pray according to the same form. The process leading toward that “liturgical consensus” needed by the Preachers back in the 1200’s resembles the axioms of the liturgical renewal in the 20th century. The article focusing on the history of the Dominican liturgical development, highlights the mindset of the 13th century Friars Preachers facing changes in the area of prayer. In the context of debates surrounding the liturgy after Vatican II the author provides a historical perspective in order to show similarities between both processes of liturgical renewal.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 8; 39-55
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evangelii gaudium o homilii jako części liturgii
Evangelii Gaudium on a Homily as a Part of the Liturgy
Autorzy:
Szewczyk, Leszek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040654.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
homilia
liturgia
Evangelii gaudium
homily
liturgy
Evangelii Gaudium
Opis:
Adhortacja apostolska Evangelii gaudium, nazywana często programowym dokumentem pontyfikatu papieża Franciszka, omawia bardzo szeroki zakres tematów. Jednym z tematów dominujących jest kaznodziejskie przepowiadanie słowa Bożego. Wprawdzie papież Franciszek w tym „wykładzie homiletycznym” omawia zagadnienia dość powszechnie znane, to jednak przypomnienie ich stanowi wartość samą w sobie. Spośród 25 punktów adhortacji poświęconych homilii (EG 135-159), dwa (EG 137 i EG 138) odnoszą się do jej kontekstu liturgicznego. Omówienie tych dwóch punktów adhortacji Evangelii gaudium oraz wydobycie z nich najważniejszego przesłania jest celem niniejszego opracowania. W opracowaniu omówione zostały zagadnienia: żywa obecność Boga w homilii, mistagogiczna funkcja homilii, homilia jako element integrujący celebrację liturgiczną oraz homilia jako część ofiary przekazywanej Ojcu i pośrednictwo łaski.
Apostolic exhortation Evangelii Gaudium, often called a programme document of the pontificate of pope Francis, touches upon many subjects. One of the dominant topics of this document is preaching the Word of God. Although in this “homiletic lecture” pope Francis analyses fairly known matters, the very drawing one’s attention to them is a value in itself. Among 25 points of the exhortation devoted to a homily (EG 135–159) two of them (EG 137 and EG 138) are related to its liturgical context. Analysis of these two points of Evangelii Gaudium and emphasizing their most important message is the aim of this paper. The paper analyses the following issues: the living presence of God in a homily, mystagogic function of a homily, a homily as an element that integrates a liturgical celebration and a homily as a part of a sacrifice offered to the Father and a mediation of grace.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 12; 21-33
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wpływ teologii liturgii Jeana Corbona na sekcję liturgiczną Katechizmu Kościoła Katolickiego
The Effect of Jean Corbon’s Theology of Liturgy on the Liturgical Section of the Catechism of the Catholic Church
Autorzy:
Porosło, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040833.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jean Corbon
Katechizm Kościoła Katolickiego
liturgia
natura liturgii
sakramenty
trynitarna koncepcja liturgii
Catechism of the Catholic Church
liturgy
nature of the liturgy
sacraments
Trinitarian conception of the liturgy
Opis:
Jean Corbon († 2001), francuski teolog mieszkający w Libanie, w książce Liturgie de source (1983) przedstawił niezwykle oryginalną trynitarną koncepcję liturgii. Koncepcja ta jest zadziwiająco zbieżna z niektórymi punktami sekcji liturgicznej (nr 1066-1209) Katechizmu Kościoła Katolickiego z 1992 r. Corbon został powołany do zespołu redagującego Katechizm w celu napisania czwartej jego części dotyczącej modlitwy chrześcijańskiej. Jednakże w trakcie prac nad katechizmem powierzono mu również przejrzenie i poprawienie fundamentalnego wykładu o liturgii. Napisał on wtedy ten fragment Katechizmu od nowa i nadał mu charakterystyczną dla siebie biblijno-patrystyczną formę. Liturgia jest tam ujęta jako dzieło Trójcy Świętej, gdzie niezwykłą rolę odgrywa Duch Święty, którego działanie jest nazwane czterema synergiami: przygotowawczą, anamnetyczną, epikletyczną, komunijną (takie sformułowania zaproponował C. Folsom). Sakramenty zaś w ujęciu Corbona i Katechizmu są mocami wychodzącymi z zawsze żywego Ciała Chrystusa. To tylko nieliczne przykłady zbieżności koncepcji liturgii Jeana Corbona z myślą katechizmową. Analiza porównawcza tych tekstów pozwala na ewidentne wykazanie wpływu Corbona na sekcję liturgiczną Katechizmu Kościoła Katolickiego.
Jean Corbon (†2001), the French theologian living in Lebanon, in his book Liturgie de source (1983) presented an extraordinarily original Trinitarian conception of the liturgy. This conception surprisingly well coincides with some paragraphs of the liturgical section (Nr 1066-1209) of the Catechism of the Catholic Church of 1992. Corbon was appointed as a member of the editorial team of the Catechism in order to write its fourth part concerning the Christian prayer. However, in the course of work on the catechism he was also entrusted with the task of looking through and correcting the fundamental exposition of the liturgy. Instead, he wrote this fragment of the catechism from the beginning and gave it a biblical-patristic form that was characteristic of his thought. The liturgy is defined there as a work of the Holy Trinity, where an extraordinary role is played by the Holy Spirit, whose work is called “four synergies”: preparatory, anamnetic, epicletic and the synergy of communion (such terms were suggested by Cassian Folsom). And the sacraments, according to Corbon and the catechism, are powers that come forth from the ever-living Body of Christ. These are only some examples of the coincidence of Jean Corbon’s conception of the liturgy and of the catechismal thought. Comparative analysis of these texts allows demonstrating Corbon’s effect on the liturgical section of the Catechism of the Catholic Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2014, 61, 8; 133-152
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Symbolism of Water in the Liturgy of the Catechumenate
Symbolika wody w liturgii katechumenatu
Autorzy:
Kulbacki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037225.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
woda
obmycie
skrutynia
chrzest
mistagogia
water
washing
scrutinies
baptism
mystagogy
Opis:
W liturgii przygotowującej do przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej dominuje zagadnienie przymierza, nowego życia, oświecenia, włączenia do Kościoła. Obrzędy liturgiczne przygotowujące do zawarcia przymierza w wodach chrztu wprawdzie wspominają o symbolice wody, nie jest to jednak temat główny. Przeprowadzone badania tekstów liturgicznych okresu oczyszczenia i oświecenia ujawniły odniesienia do symboliki wody zaczerpniętej zarówno ze Starego, jak i Nowego Testamentu. Dotyczy ona wody dającej życie na pustyni oraz prorockich zapowiedzi oczyszczenia. Także niektóre psalmy wykorzystywane w obrzędach liturgicznych tego okresu nawiązują do obmywania wodą dla oczyszczenia lub dla potwierdzenia niewinności. Liturgia kieruje uwagę na rozmowę Jezusa z Samarytanką i zapowiedź wody dającej życie wieczne oraz na obmycie przywracające wzrok niewidomemu od urodzenia. Symbolika wody zostaje szerzej rozwinięta podczas obrzędu błogosławienia wody chrzcielnej i chrztu w Noc Paschalną. Przygotowanie do chrztu realizuje zasadę mistagogii, zakładającą pierwszeństwo celebracji znaku przed jego objaśnieniem.
The liturgy preparing for receiving the sacraments of Christian initiation is dominated by the issue of a covenant, a new life, enlightenment, inclusion in the Church. Liturgical ceremonies preparing for establishing a covenant in baptismal waters mention the symbolism of water. However, this is not the main theme. The study on the liturgical texts used in the period of purification and enlightenment revealed references to the symbolism of water taken from both the Old Testament and the New Testament. It concerns the living water in the desert and the prophetic message of purification. Also, some of the psalms used in the liturgical rites of this period refer to using water for purification or confirmation of innocence. The liturgy draws attention to the conversation between Jesus and the Samaritan woman and the promise of the water giving eternal life, and the blind from birth who regained his sight through washing. The symbolism of water is further developed during the rite of blessing of baptismal water and baptism in the Paschal Night. Preparation for baptism fulfils the principle of mystagogy, which assumes the priority of the celebration of the sign over its explanation.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 8; 43-53
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hören – Bedenken – Antworten: Zur Dynamik des Antwortpsalms
To Listen—to Ponder—to Respond: Towards a Responsorial Psalm Dynamic
Słuchać – rozważać – odpowiadać: w kierunku dynamiki psalmu responsoryjnego
Autorzy:
Willa, Josef-Anton
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2131684.pdf
Data publikacji:
2022-09-16
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
psalm responsoryjny
soborowa reforma liturgii
rola Biblii w liturgii
czynny udział wiernych
responsorial psalm
the Council’s reform of the liturgy
the role of the Bible in the liturgy
the active participation of all the faithful
Opis:
Der Antwortpsalm – ein Kind der Liturgiereform des Zweiten Vatikanischen Konzils – vereinigt in sich mehrere zentrale Anliegen der Reform und wird dadurch zum Gradmesser für dessen Umsetzung. Er macht den „Tisch des Wortes Gottes“ reichhaltiger. Er zeigt, dass das Singen wesentlich zur Feier der Liturgie gehört. Er ermöglicht eine zugleich persönliche und gemeinschaftliche Teilnahme aller an der Liturgie. Er trägt zur Vielfalt liturgischer Dienste bei durch den Einsatz eines Psalmisten (oder Kantors). Er vereinigt in sich die drei Schritte des liturgischen Dialogs: hören – bedenken – antworten.
Celem artykułu jest zdefiniowanie natury i znaczenia psalmu responsoryjnego, który jest nowym elementem odnowionej po Soborze Watykańskim II liturgii Mszy św. Podstawowym problemem badawczym jest pytanie na ile psalm responsoryjny w liturgicznej praktyce ukazuje realizację zasadniczych założeń soborowej reformy liturgii. Dlatego też, w kontekście psalmu, analizie zostały poddane następujące kryteria odnowy liturgicznej: podkreślenie roli Biblii w liturgii, docenienie śpiewu jako istotnej części świętych czynności, czynny udział wszystkich wiernych oraz różnorodność posług liturgicznych. Całość artykułu została osadzona na tle historii i teologii przemian tego elementu liturgii.
The purpose of this article is to define the nature and meaning of the responsorial psalm, which is a new element in the liturgy of the Mass since the renewal of the Second Vatican Council. The basic research problem is to what extent the responsorial psalm shows, in liturgical practice, an implementation of the fundamental principles of the Council’s reform of the liturgy. Therefore the following criteria for liturgical renewal were analyzed in the context of the psalm: emphasis of the role of the Bible in the liturgy; appreciation of singing as an essential part of sacred activities; the active participation of all the faithful; and diversity of liturgical ministries. The entire article is set against the background of the history and theology of changes in this element of the liturgy.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 8; 83-93
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Reforma i odnowa liturgii w świetle wybranych przemówień papieża Pawła VI z lat 1966-1969
The Reform and Renewal of the Liturgy in the Light of Selected Speeches by Paul VI from the Years 1966-1969
Autorzy:
Krakowiak, Czesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040482.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Konstytucja Sacrosanctum Concilium
odnowa liturgii
reforma liturgii
Consilium
uczestnictwo wiernych w liturgii
Inter Oecumenici
Tres abhinc annos
język łaciński i języki narodowe w liturgii
muzyka i sztuka w liturgii
„Notitiae”
Sacrosanctum Concilium
renewal of the liturgy
reform of the liturgy
participation of the faithful in the liturgy
Latin and vernacular languages in the liturgy
music and art in the liturgy
Notitiae
Opis:
Wielkie dzieło reformy liturgii z polecenia Vaticanum II dokonywało się stopniowo z pełną aprobatą papieża Pawła VI. W tym celu powołał specjalną Radę (Consilium) do wykonania soborowej Konstytucji o liturgii, która wydawała zatwierdzane przez papieża instrukcje zawierające szczegółowe wskazania dotyczące reformy liturgii i przygotowywała nowe księgi liturgiczne. Zaangażowanie Pawła VI w realizację reformy liturgii potwierdzają jego liczne wypowiedzi podczas audiencji generalnych, drukowane w czasopiśmie „Notitiae”. Autor artykułu analizuje te, które pochodzą z lat 1966-1969 i dotyczą głównie czynnego, wewnętrznego i zewnętrznego uczestnictwa wiernych (participatio actuosa) we Mszy św. oraz znaczenia języka narodowego w liturgii mszalnej.
The great work of the reform of the liturgy that had been recommended by Vaticanum II was done gradually with Pope Paul VI’s full approval. With this aim in mind he established a special Council (Consilium) to implement the Vatican II Constitution on the Sacred Liturgy; the Council published instructions containing detailed directives concerning the reform of the liturgy that were approved by the Pope, and it prepared new liturgical books. Pope Paul VI’s involvement in the implementation of the reform of the liturgy is confirmed by his numerous statements during papal general audiences, published in the periodical Notitiae. The author of the article analyzes the speeches that were made in the years 1966-1969 and mainly concerned the active, inner and outer participation (participatio actuosa) of the faithful in the Holy Mass, and the significance of the vernacular language in the liturgy of the Mass.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 41-56
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Das Herz der Kirche: Joseph Ratzingers Verständnis des Wesens der Liturgie
Heart of the Church. Joseph Ratzingers Understudding Nature of the Liturgy
Serce Kościoła: Josepha Ratzingera rozumienie istoty liturgii
Autorzy:
Vonderlin, Fabian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037801.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
J. Ratzinger
Liturgia
Kościół
Ofiara
Liturgy
Church
Sacrifice
Opis:
Artykuł podejmuje zagadnienie liturgii, zwłaszcza Eucharystii rozumianej jako jej serce, w ujęciu teologii Josepha Ratzingera. Odnosząc się do nauczania ostatniego Soboru, Autor wskazuje na centralne miejsce Eucharystii w życiu całego Kościoła, który się ofiaruje jako część Mistycznego Ciała Chrystusa Ojcu przez Chrystusa w Duchu. W ten sposób dzieło wiernych, owoc ich życia, zostaje uświęcone. Autor ujmuje istotę liturgii trynitarnie, gdzie historia ludzkości zostaje wprowadzona w relacje między Ojcem i Synem w Duchu Świętym. Eucharystia uobecnia historyczne wydarzenia z życia Jezusa Chrystusa, które znajdują swój punkt centralny w celebracji Ostatniej Wieczerzy, która posiada walor nie tylko historyczny i wyjątkowy, ale wyraża przede wszystkim wieczne oddanie Syna Ojcu w Duchu Świętym, jest tajemnicą wiecznej miłości Boga i wszystkich ochrzczonych. Autor ukazuje wymiar egzystencjalny Eucharystii, polegający na tym, iż życie chrześcijańskie jest głęboko eucharystyczne, jako prawdziwa pasja polegająca na związku miłości. Das Herz der Kirche: Joseph Ratzingers Verständnis des Wesens der Liturgie Ausgehend von Joseph Ratzingers Aufsatz „Der Geist der Liturgie” fasst der Verfasser das Wesen der Eucharistie als das Herz der Kirche zusammen. In Bezug auf die Liturgiekonstitution „Sacrosanctum Concilium” des Zweiten Vatikanischen Konzils verweist er auf die Zentralität der Feier der Liturgie im gesamten Leben der Kirche. In der Eucharistie wird das gesamte Leben aller Getauften als Teil des mystischen Leibes Christi durch Christus im Heiligen Geist dem Vater dargebracht, letztlich kann nur so das Wirken des Gläubigen, sein Bemühen um die Heiligung des Lebens Frucht bringen. Das Wesen der Eucharistie ist ein trinitarisches, dessen sakramentale Wirklichkeit von zutiefst soteriologischem Gehalt ist. Wie die Schöpfung durch Christus gewirkt wurde, so kehrt sie schließlich zu ihm zurück. Da sich Christus in der Eucharistie dem Vater darbringt, wird so der gesamte Kosmos, die gesamte Geschichte der Menschheit in die Beziehung zum Vater im heiligen Geist hineingenommen. In der Eucharistie wird die Verbundenheit der gesamten Schöpfung mit ihrem Schöpfer gegenwärtig. Die heilsgeschichtlichen Ereignisse des Todes und der Auferstehung Jesu Christi finden ihren Brennpunkt in der Feier des letzten Abendmahles, die aber gerade nicht nur ein rein historisches Ereignis ist, das sich in der Einmaligkeit dessen, was Geschichtlichkeit im Allgemeinen bedeutet, erschöpft. Sie ist vielmehr im innertrinitarischen ewigen Ja des Sohnes, das dieser in wechselseitiger Hingabe an den Vater im Heiligen Geist spricht, ein ewiges und daher gleich-zeitiges Ja, das das gesamte Heilshandeln Gottes in Jesus Christus zu einem über-zeitlichen macht. Inkarnation, Leben, Leiden, Sterben und Auferstehen Jesu Christi sind ein einmaliges, aber auch ewiges Geschehen, dessen Ver-Gegenwärtigung im eucharistischen Opfer in das ewige Liebesgeheimnis Gottes hineinragt, und alle Getauften im heiligen Geist in diese ewige Hingabe Christi an den Vater hineinnimmt. Das eucharistische Opfer ist somit über- bzw. gleich-zeitig, indem das „Heute” die ganze Zeit der Kirche umfasst. Der Verfasser zeigt überzeugend, dass die Eucharistie der Ermöglichungsgrund allen Lebens ist. Christliches Leben ist so zutiefst eucharistisches Leben - und zwar nicht als aktiver Akt, sondern als wahre Passion, als Sich-hineinziehen-lassen in dieses Liebesgeheimnis, das zutiefst Beziehung und so im besten Sinne Ewigkeit ist. Die bloße Faktizität des menschlichen Daseins ist verdankt und in diesem Sinne bereits eucharistisch. Eucharistische Anthropologie kann sicher nicht nur soziologisch, sondern muss immer auch in ihrer sakramentalen Dimension vorgenommen werden.
In this essay, the Catholic liturgy will be discussed, focussing especially on the eucharistic liturgy as it might be understood in the context of Joseph Ratzinger's approach. The sacramental reality constituting the substantial aspect of the Eucharist is a central part of Christian faith. Considering this, precisely this sacramental reality can only be comprehended as the celebration of the Eucharist, and the related effects are only conceivable in the Eucharist by the actual sacrifice of the cross of Christ. In the Eucharist, the entire life of every single person who is baptized as a part of the mystical body of Christ is brought to the Father by Christ himself within the Holy Spirit. Finally, we obtain the precondition for a fruitful work of a believer and the connected effects of his efforts to sanctify the mystical body of Christ, as every prayer is transferred only by the Father in the Eucharist in the Holy Spirit.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 2; 167-190
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Teomaterialismo della liturgia e la divinizazione della persona umana secondo Pavel Evdokimov
Theomaterialism of the Liturgy and the Divinizazione of the Human Person according to Pavel Evdokimov
Teomaterializm liturgii i przebóstwienie ludzkiej osoby według Pawła Ewdokimowa
Autorzy:
Kimsza, Radosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2036816.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
duchowość wschodnia
teologia liturgii
duchowość liturgii
liturgia bizantyjska
teomaterializm
Eastern spirituality
liturgical theology
liturgical spirituality
Byzantine liturgy
theomaterialism
Opis:
Artykuł prezentuje osobę i myśl jednego z współczesnych teologów prawosławnych Pawła N. Ewdokimowa. Autor skoncentrował się na jego teologii przebóstwienia ze szczególnym uwzględnieniem liturgii, prezentowanej przez Ewdokimowa jako swoisty „teomaterializm”, tzn. w słowach, gestach i przestrzeni liturgii jest „namacalny Bóg”, który pozwala wierzącemu Siebie rozpoznać, doświadczyć, wejść w intymną relację, zakosztować nieba na ziemi i przejść drogę Boskiego upodabniania się.
This article presents the person and thought of one of today's orthodox theologians, Paweł N. Evdokimov. The author concentrated on his theology of divinisation with particular emphasis on the liturgy, presented by Evdokimov as a specific “theomaterialism”, ie in the words, gestures, and space of the liturgy tangible God allowing believers to recognize, experience, enter into intimate relationships, taste the sky on earth and to go the way of the Divine likeness.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2018, 65, 3; 51-62
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgiczny obraz Trójjedynego Boga
The Image of the Triune God in the Liturgy
Autorzy:
Migut, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037970.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Przenajświętsza Trójca
liturgia
Eucharystia
symbol
obraz
teologia liturgiczna
Alexander Schmemann
Tomáš Špidlík
Achille Maria Triacca
Most Holy Trinity
Liturgy
Eucharist
Symbol
Image
Liturgical Theology
Opis:
Liturgia nie tylko uobecnia wydarzenia zbawcze w perspektywie liturgii niebiańskiej. Poza swym wymiarem sprawczym, czyli działaniem ex opero operato w odniesieniu do zbawczego misterium Boga, jest ona symbolem tegoż misterium, a nawet jego obrazem. Przy czym znaczenie obrazowości liturgii musi być właściwie rozumiane, a w tym celu odniesione do znaczenia symbolu. Alexander Schmemann mówi, że w pierwotnym rozumieniu symbol jest ujawnieniem i obecnością innej rzeczywistości, która w danych warunkach nie może zostać ukazana inaczej niż w nim i poprzez niego. Dość często jednak zdarza się zewnętrzne podobieństwo pomiędzy widzialną warstwą symbolu a rzeczywistością symbolizowaną. Taka sytuacja doprowadza do spłycenia symbolu. Szczególnie cierpi na tym przestrzeń sakralna i sama liturgia, gdyż jej symbolika została ukształtowana w historii zbawienia, a swoje źródło ma w Piśmie Świętym. Jednakże można, a nawet należy mówić o symbolicznej obrazowości całej clebracji liturgicznej. Obrazowość ta powstaje w wyniku docierania do rzeczywistości symbolizowanej. W wyniku takiego zabiegu odkrywa się, że liturgia jest odbiciem Trójcy Przenajświętszej. Jest ona bowiem wspólnym dziełem trzech Osób Boskich. Głównym narzędziem i trwaniem w czasie dzieła zbawienia jest Kościół. Kościół i jego liturgia noszą w sobie symbol/obraz wewnętrznej jedności i miłości Osób Boskich, ale też objawiają posłannictwo poszczególnych Osób na zewnątrz. Kardynał Tomáš Špidlík ukazuje to na podstawie teologii Ojców Kościoła w odniesieniu do nauczania Soboru Watykańskiego II. Teologia liturgiczna przedstawia trynitarne źródło chrześcijańskiej miłości i jedności oraz chrześcijańskiej solidarności. Komunia Osób Trójcy Świętej objawia się zwłaszcza w Eucharystii jako źródło wszelkiej jedności. Objawia ona przejście od jedności trynitarnej do jedności wewnątrzkościelnej i między poszczególnymi wspólnotami eklezjalnymi, aż po wszelkie więzi międzyludzkie.
Liturgy does not only express the events of salvation in the perspective of the heavenly liturgy. Beyond its causative dimension − that is, its action ex opero operato − with respect to the saving mystery of God, it is a symbol of this same mystery, an image, even, of it. In this context the imagery of the liturgy must be properly understood, and to this end, the significance also of the attributed symbol. Alexander Schmemann says that in the original understanding, a symbol is a manifestation and a presence of another reality, which in given conditions may not be exhibited other than in and through this reality. An external likeness between the visible dimension of the symbol and the thing it actually symbolizes, while not essential, and can sometimes even trivialize the symbol, is not however uncommon. This pertains particularly to the Church itself and its liturgy, where symbolism has been shaped by salvation history and has a source of its own in Sacred Scripture. Thus it is possible, and even necessary, to speak of the symbolic imagery of the whole liturgical celebration. The Church and its liturgy are a reflection of the Most Holy Trinity, since they are the common action of the three Divine Persons. The Church is the principle tool of the work of salvation and its continuation in time, but it also carries within it an internal symbol/image of the unity and love of the Persons of the Most Holy Trinity and their outward mission/message. Cardinal Tomáš Špidlík shows this on the basis of the theology of the Fathers of the Church in relation to the teachings of Vatican II. Liturgical theology presents the trinitarian source of Christian love and unity as well as Christian solidarity. The communion of the Persons of the Holy Trinity, revealing itself in every liturgy and especially in the Eucharist, is the source of all unity − from unity within the Church and between particular ecclesial communities to every type of human connection.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 12; 75-86
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Radość niedzieli „laetare”. W kierunku pogłębionej interpretacji antyfony „laetare Jerusalem”
The Joy of the „Laetare” Sunday. Towards a more Attentive Interpretation of the Antiphon „Laetare Ierusalem”
Autorzy:
Ostrowski, Dominik
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2037079.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
antyfona „Laetare Ierusalem”
IV Niedziela Wielkiego Postu
niedziela „Laetare”
radość
kolor różowy
złota róża
historia liturgii
antiphon “Laetare Ierusalem”
fourth Sunday of Lent
“Laetare” Sunday
joy
rose color
gold rose
history of the liturgy
Opis:
Antyfona „Laetare Ierusalem” stała się znakiem rozpoznawczym IV Niedzieli Wielkiego Postu, niedzieli „Laetare”. Powszechnie mówi się, że tytuł „Laetare” wyraża radosny charakter dnia, dodatkowo podkreślony różowym kolorem szat liturgicznych. Tymczasem teksty liturgii nie ukazują tematu radości i nie sprawiają wrażenia, że jest on kluczowy. Rodzą się zatem pytania, czy nazwa „niedziela Laetare” nie jest jedynie reminiscencją starej liturgii, i czy antyfona „Laetare Ierusalem” nie straciła na ważności? Przedmiotem niniejszego studium jest próba pogłębionego odczytania antyfonalnego wezwania „Laetare Ierusalem” z wyodrębnieniem ciekawych wątków teologicznych, które mogą być przydatne także w nowym kontekście liturgicznym, w jakim antyfona się znalazła: wątek Miasta Świętego Jeruzalem, wątek królewski oraz dodatkowe wątki złota, złotej róży i koloru różowego.
The antiphon “Laetare Ierusalem” has become an identification mark of the Fourth Sunday of Lent, Sunday “Laetare”. It is generally emphasized that the title “Laetare” expresses the joyful character of the day, in addition to the rose color of liturgical vestments. However, the texts of the liturgy of this Sunday, do not emphasize the theme of joy apparently, and do not give the impression that it is essential. So the question is whether the name “Laetare Sunday” is merely a reminiscence of the old liturgy, and whether the antiphon “Laetare Ierusalem” has not lost its importance. The object of the study is an attempt of reading more attentively the appeal “Laetare Ierusalem”, in order to locate a stronger connection of this antiphon with other, than joy, theological content, which this antiphon has brought already into the liturgy in the ancient times and still brings (the theme of the Holy City of Jerusalem, the royal theme and additional themes of gold, the gold rose and the rose color).
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 12; 129-143
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Miejsce łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II – analiza problemu i próba syntezy
Place of Latin in the Liturgy of the Church after the Second Vatican Council – Analysis of the Problem and Synthesis Attempt
Autorzy:
Szebla, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2040495.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
łacina
Sobór Watykański II
Joseph Ratzinger
reforma liturgii
Latin language
Second Vatican Council
reform of liturgy
Opis:
Artykuł podejmuje problem obecności łaciny w liturgii Kościoła po Soborze Watykańskim II. Pomimo zaleceń zawartych w Konstytucji o liturgii łacina została wyłączona z życia Kościoła. Liczne świadectwa starożytnych autorów wyrażają przekonanie o wielkiej mocy i praktyczności łaciny w kulcie Bożym i wzajemnej komunikacji. Wypowiedzi papieży XX wieku zawierają pochwały tego starożytnego języka i zalecenie utrzymania go w obrzędach i edukacji (zwłaszcza w studium teologii). Po Soborze Watykańskim II doszło do „ofiarowania” (eliminacji) tego unitatis vinculum na rzecz specyficznie pojmowanej dostępność i zrozumiałości obrzędów. Niektórzy świeccy i duchowi pisarzy tamtych czasów nie pogodzili się z taką sytuacją. Szczególne miejsce zajmują tu wyjaśnienia J. Ratzingera, który miejscu łaciny w liturgii Kościoła poświęcił wiele uwagi w swoich licznych publikacjach.
The article takes up the problem of the presence of Latin in the liturgy of the Church after the Second Vatican Council. Despite the recommendations contained in the Constitution on the Liturgy, Latin was excluded from the life of the Church. The numerous testimonies of ancient authors convince about the great virtue and practicality of Latin in the worship of God and in the mutual communication. The statements of the Popes of the twentieth century include praise this ancient language and recommendation to keep it in the rites and education (especially in the study of theology). After the Second Vatican Council, there was the “sacrifice” (elimination) of that unitatis vinculum in favor of specifically conceived accessibility and comprehensibility of rites. Some lay and spiritual writers of those times do not agree with this situation. A special place have here explanations of J. Ratzinger, who in his numerous publications devoted much attention to the place of Latin in the liturgy of the Church.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 159-171
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 69

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies