Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "XVI, Benedykt" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-8 z 8
    Tytuł:
    Wiara jako dobro prawne wymagające ochrony
    Faith as a Legal Good that Requires Protection
    Autorzy:
    Zadykowicz, Tadeusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2034996.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-15
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dobro prawne
    wiara
    Benedykt XVI
    legal good
    faith
    Benedict XVI
    Opis:
    Pojęcie dobra prawnego wskazuje na wartość, która powinna być chroniona przez prawo karne. Papież Benedykt XVI uznał za takie dobro wiarę, wskazując zarazem na pozytywne skutki jej prawnokanonicznej ochrony. Jednym z tych skutków jest skuteczniejsza walka z pedofilią. Powstaje jednak pytanie o status wiary jako dobra prawnego w świeckim prawie karnym. Czy tam również, podobnie jak w prawie kościelnym, mogłaby ona być uznana za takie dobro, a w konsekwencji chroniona sankcjami? Jakie byłyby skutki takiej ochrony? Artykuł jest próbą odpowiedzi na te pytania na podstawie analizę tekstu Benedykta XVI „Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego” oraz samego pojęcia dobra prawnego, a także współczesnego kontekstu tego problemu. Analizy te dowodzą, że uznanie wiary za dobro prawne byłoby czymś pozytywnym zarówno dla pojedynczych osób, jak i dla całego społeczeństwa. W obecnej jednak sytuacji jest to raczej niemożliwe.
    The concept of legal good indicates a value that should be protected by criminal law. Pope Benedict XVI recognized faith as such good, pointing to the positive effects of its canonical protection. A more effective fight against pedophilia is one of these effects. However, a question arises about the status of faith as a legal good in secular criminal law. Could it also be recognized there, as in ecclesiastical law, as such good and, consequently, protected by sanctions? What would the effects of such protection be? The article is an attempt to answer these questions based on the analysis of Benedict XVI’s text “The Church and scandal of sexual abuse” and the very concept of the legal good, as well as the contemporary context of the problem. These analyzes prove that recognizing faith as a legal good would be something positive both for individuals and for society as a whole. However, in the current situation, this is hardly possible.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 3; 103-115
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Foundations of the Definition of Faith in Dialogue with Porta Fidei by Benedict XVI
    Fundamenty definicji wiary w dialogu z Porta Fidei Benedykta XVI
    Autorzy:
    Wąsek, Damian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040463.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    wiara
    Benedykt XVI
    Kościół
    znaki czasu
    faith
    Benedict XVI
    Church
    signs of the times
    Opis:
    W artykule Autor analizuje koncepcję wiary zawartą w Porta fidei Benedykta XVI. Skupia się na poszukiwaniu tych elementów definicji wiary, które – z jednej strony – chrześcijanom pozwalają na jej intencjonalne wyznawanie, a z drugiej – pomagają w odnajdywaniu „ziarenek prawdy” u wyznawców innych religii i osób nieidentyfikujących się z żadnym systemem wierzeń. Autor dotyka kwestii relacji między wiarą, rozumianą jako dar, i tą realizowaną w formie uczynków miłości. Jako punkty wsparcia w budowaniu wiary, Autor ukazuje Kościół i znaki czasu. Takie syntetyczne ujęcie pozwala na budowanie podstaw pod szeroko pojętą teologię wiary.
    Faith is closely linked with love. Acts of charity are what proves that we are believers and they can also serve as arguments for unconscious faith among the non-religious. If the Creator himself is the source of all such acts, in each act of charity we have to do with human consent and a manifestation of God's power. Through its various functions and dimensions, the Church is a signpost in the process of faith-building. Membership in the Church helps us open ourselves to this grace as it is a room for evaluative reflection on human deeds and thoughts, an environment in which hearts receive God's support in a special way, and aplace which gives us a chance to confront ourselves with other believers, whose testimony motivates us in times of spiritual dryness. Signs of the times are certain events in which man is able to see hints for his life more by asking about the reason for which they occur than about their nature.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 9; 161-171
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Personalizm św. Jana Pawła II i Benedykta XVI – przesłaniem dla Europy
    The Personalism of Saint John Paul II and Benedict XVI—a Message for Europe
    Autorzy:
    Panaro, Antonio
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1706193.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-26
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    osoba
    personalizm
    Jan Paweł II
    Benedykt XVI
    Europa
    person
    personalism
    John Paul II
    Benedict XVI
    Europe
    Opis:
    Personalistyczna wykładnia dotycząca równej godności osoby ludzkiej warunkowała myśl Karola Wojtyły przez całe jego życie. Znajdowała się w centrum Jego przemówień i tekstów zarówno wtedy, gdy był Biskupem, jak i wtedy, gdy był Papieżem. Czy podkreślenie podmiotowości osoby przez Jana Pawła II nie jest wielkim prorockim orędziem nadziei i zbawienia dla Europy XXI wieku? Benedykt XVI w swojej koncepcji osoby zwracał uwagę na teologiczny wymiar relacyjności osoby i w Chrystusie wskazał na wzór doskonałości człowieczeństwa. Dzięki personalistycznemu ujęciu Trójcy Świętej, choć pozostajemy zanurzeni w wielkości misterium, które nas przekracza, pojawia się nowe rozumienie rzeczywistości człowieka i Boga. Ratzinger uważa, że gdy mówimy o Bogu, okazuje się, kim jest człowiek; największy paradoks staje się czymś najjaśniejszym i najbardziej pomocnym. Na czym polega personalizm Jana Pawła II i w jaki sposób się różni od personalizmu Benedykta XVI? Czy te dwa modele personalistyczne są przeciwstawne? Jakie przesłanie wyniknie z tej analizy dla Europy? Analiza zaprezentowana w artykule jest próbą dojścia do odpowiedzi na te i inne pytania dotyczące rozumienia osoby w dzisiejszej Europie w świetle personalistycznego orędzia nadziei Jana Pawła II i Benedykta XVI.
    A personalistic interpretation of the equal dignity of the human person conditioned Karol Wojtyła’s thought throughout his life. It was at the centre of his speeches and texts, both when he was Bishop and Pope. Is not John Paul II’s emphasis on the subjectivity of the person a great prophetic message of hope and salvation for 21st century Europe? Benedict XVI, in his concept of the person, underlined the theological dimension of the relationality of the person and in Christ pointed to the model of perfection of humanity. Thanks to the personalistic concept of the Holy Trinity, although we remain immersed in the greatness of the mystery that transcends us, a new understanding of the reality of man and God appears. Ratzinger believes that when we talk about God, it turns out what man is; the greatest paradox becomes something brightest and most helpful. What is John Paul II’s personalism and how does it differ from Benedict XVI’s? Are these two personalistic models opposed? What message for Europe will result from this analysis? This analysis is an attempt to find answers to these and other questions—concerning the understanding of the person in Europe today—in the light of the personalistic message of hope of John Paul II and Benedict XVI.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2021, 68, 2; 101-131
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Worship of Divine Mercy in Light of the Teaching of Pope Benedict XVI and Pope Francis
    Kult Miłosierdzia Bożego w świetle nauczania papieża Benedykta XVI i papieża Franciszka
    Autorzy:
    Lancton, Thaddaeus
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2035025.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-28
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    miłosierdzie Boże
    kult
    cześć
    nabożeństwo
    Benedykt XVI
    Franciszek
    różaniec
    Divine Mercy
    worship
    veneration
    devotion
    Benedict XVI
    Francis
    Rosary
    Opis:
    Dwaj ostatni papieże, Benedykt XVI i Franciszek, wzorem Jana Pawła II, akcentują w swoim nauczaniu Miłosierdzie Boże. Każdy z nich czyni to inaczej, a w związku z tym sposób oddawania czci Bożemu Miłosierdziu będzie u nich inny. Podczas gdy obydwaj papieże akcentują całość historii zbawienia, w której objawia się Miłosierdzie Boże, uwieńczone w osobie Jezusa Chrystusa, papież Franciszek częściej mówi o praktyce miłosierdzia i unika teoretyzowania. Jednym ze sposobów urzeczywistniania miłosierdzia jest propozycja dodania do różańca nowych tajemnic, które nie mają wsparcia w papieskim nauczaniu Benedykta XVI, ale znajdują poparcie w pragnieniu papieża Franciszka, by coraz bardziej przenikało ono do codziennych postaw i działań chrześcijan. Należy zadbać, aby wpisać taką zmianę sposobu oddawania czci Bożemu Miłosierdziu wraz z właściwym uzasadnieniem teologicznym, podkreślającym obecność Miłosierdzia Bożego w istniejących już tajemnicach różańca, zwłaszcza we Wcieleniu i Tajemnicy Paschalnej.
    The two most recent Popes – Benedict XVI and Francis – have continued John Paul II’s emphasis on Divine Mercy. Each provides a particular emphasis, which results in a different manner of worshipping Divine Mercy. While each emphasize the entirety of salvation history as revealing Divine Mercy, with its climax in Jesus Christ, Pope Francis more often speaks of mercy so as to avoid a theory of mercy that is not put into practice. One such manner of implementing mercy is the addition of new mysteries of mercy to the Rosary. While this has no support from the papal magisterium of Pope Benedict, it does find support in Pope Francis’ desire to find ways for mercy to penetrate ever more into the daily attitudes and actions of Christians. Even so, care must be taken to frame such a change in the veneration of Divine Mercy within a proper theology that highlights the presence of Divine Mercy in the pre-existing mysteries, particularly that the Incarnation and the Paschal Mystery.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2020, 67, 2; 57-76
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadzieja jako motor dziejów według Benedykta XVI (Josepha Ratzingera)
    Hope as the Motor of History according to Benedict XVI (Joseph Ratzinger)
    Autorzy:
    Kowalczyk, Mirosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040617.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    J. Ratzinger/Benedykt XVI
    nadzieja
    doczesność
    historia sacra
    historia profana
    eschatologia
    hipostaza
    Benedict XVI
    J. Ratzinger
    great hope
    hope
    earthly life
    eschatology
    hypostasis
    Opis:
    Joseph Ratzinger/Benedykt XVI podjął bardzo ważny, mało dotąd poruszany w teologii katolickiej, problem nadziei jako rzeczywistości chrześcijańskiej. Nadzieja stanowi dla Niego nie tylko habitus, jak dla św. Tomasza z Akwinu, ale także egzystencjalną bytowość chrześcijanina: hipostazę. Jest to realne odniesienie bytu oraz życia osoby ludzkiej i społeczności do Boga żywego i do Jezusa Chrystusa. Zaczyna się już w doczesności w postaci „zarodka”, „zaczynu”, ale wykracza poza nią i spełnia się w życiu wiecznym, prowadząc całe dzieje ludzkie do celu i nadaje im charakter personalistyczny. Ukazuje, że dzieje bez tej wielkiej nadziei są pozbawione jakiegokolwiek sensu. Codzienne nadzieje ziemskie są wobec nadziei wielkiej marnością lub nic nie znaczą. Jednak w tym ostatnim aspekcie należałoby docenić pewną wartość i nadziei ziemskich.
    Ratzinger/Benedykt XVI has tackled a very important, albeit seldom raised in Catholic theology, problem of hope as Christian reality. Hope is for him not only the habitus, as even for St Thomas Aquinas it is, but also a Christian's existential beingness: hypostasis. It is a real reference of a human person's being and life to the living God and to Jesus Christ. This relation already starts in his earthly life in the form of “embryo”, or “leaven”, but it transgresses the life and is fulfilled in its eternal life, leading all human history to the aim, and it gives it a personalistic character. It shows that history without this great hope is devoid of any meaning. Earthly everyday hopes are a vanity or they are meaningless compared with that great hope. However, in this last sentence – I think – also a certain value of earthly hopes should be appreciated.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 2; 109-122
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Miłość Boga darem i przykazaniem w świetle encykliki Deus caritas est Benedykta XVI
    The Love of God as a Gift and a Commandment in the Light of the Encyclical Deus caritas est by Benedict XVI
    Autorzy:
    Kluz, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037730.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Bóg
    miłość Boga
    Jezus Chrystus
    człowiek
    przykazanie miłości
    encyklika
    Benedykt XVI
    God
    love of God
    Jesus Christ
    man
    commandment of love
    encyclical
    Benedict XVI
    Opis:
    Miłość, która – według papieża Benedykta XVI – stanowi istotę chrześcijaństwa, musi być dzisiaj na nowo ukazywana jako rzeczywistość dostępna dla każdego człowieka, gdyż Bóg kocha wszystkich bez wyjątku. Musi być także we właściwy sposób tłumaczone orędzie o miłości Bożej. Dlatego celem niniejszej pracy było przedstawienie teologicznomoralnej prawdy o Bogu, który miłuje i jest miłością w świetle nauczania papieża Benedykta XVI zawartego w encyklice Deus caritas est. W opracowaniu ukazana została wzajemność miłości Boga i człowieka, ze szczególnym zaakcentowaniem pierwszeństwa Bożej miłości. Dalej przedstawione zostało zagadnienie odpowiedzi człowieka na Bożą miłość, która znajduje swoje urzeczywistnienie w przykazaniu miłości. Została też zaprezentowana zależność między miłością Boga a miłością bliźniego, która od zawsze była interpretowana w łączności.
    The love, which according to Pope Benedict XVI is the essence of the Christianity, must be re-presented today as a reality accessible to every human being, because God loves everyone without exception. The message of divine love must also be properly translated. Therefore, the purpose of this work was to present the theological and moral truth about God, who loves and is love in the light of the teaching of Pope Benedict XVI contained in the Encyclical Deus caritas est. The publication shows the reciprocal love of God and man, with particular emphasis on the priority of God's love. The issue of human response to God's love, which finds its fulfillment in the commandment of love, is further illustrated. Moreover, the relationship between the love of God and the love of neighbor, which has always been interpreted in connection, has been presented.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 3; 5-21
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia communio według kard. Josepha Ratzingera (Benedykta XVI) i pytanie o urzędy/posługi w polskim duszpasterstwie parafialnym
    The Communio Theology according to Card. Joseph Ratzinger (Benedict XVI) and the Question of Offices/Ministries in Polish Churches
    Autorzy:
    Porosło, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2040492.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kard. Joseph Ratzinger
    Benedykt XVI
    communio
    eklezjologia communio
    Kościół
    urzędy
    posługi
    aktywne uczestnictwo (participatio actuosa)
    kapłaństwo powszechne
    Joseph Ratzinger
    Benedict XVI
    communio-ecclesiology
    Church
    offices
    ministres
    active participation (participatio actuosa)
    common priesthood
    Opis:
    Kardynał Joseph Ratzinger, rozwijając tzw. tzw. communio-eklezjologię (Communio-Ekklesiologie), wskazywał, że „Kościół nie powinien mówić głównie o sobie, lecz o Bogu”. Mając w perspektywie to założenie metodologiczne, będziemy chcieli w niniejszym artykule wydobyć z licznych pism kard. Josepha Ratzingera, obecnie papieża-seniora Benedykta XVI, istotę jego nauczania o Kościele jako communio oraz zobaczyć, jakie znaczenie ma ten obraz Kościoła dla duszpasterskiej praxis, szczególnie w kontekście posług i uczestnictwa świeckich w liturgii, zwłaszcza w polskiej rzeczywistości duszpasterskiej. Pierwsza część artykułu ukazuje fundamenty nauczania Ratzingera o Kościele rozumianym jako communio. W drugim punkcie możemy zobaczyć, poprzez jakie zadania/posługi świeccy uczestniczą w jednym kapłaństwie Chrystusa, aby w punkcie trzecim została ukazana Ratzingerowska krytyka praktycystycznego rozumienia aktywnego uczestnictwa (participatio actuosa) świeckich w liturgii. W ostatnim punkcie zostały wydobyte wnioski dla kształtowania i rozumienia posług w konkretnym duszpasterstwie parafialnym, gdzie istotne są słowa zapisane przez samego Ratzingera: „Należyte wychowanie do liturgii powinno polegać nie na uczeniu się czynności zewnętrznych i ćwiczeniu się do nich, lecz na włączaniu się w konstytutywną dla liturgii istotę actio, czyli w przemieniającą moc Boga, która przez pośrednictwo akcji liturgicznej pragnie przemieniać nas samych i świat”. Tam, gdzie praktycyzm staje się ważniejszy od teologii, tam Kościół rozumiany jako wspólnota zbawienia staje się co najwyżej instytucją z bogatą ofertą usług religijnych.
    Developing the so-called communio-ecclesiology (Communio-Ekklesiologie), Cardinal Joseph Ratzinger pointed out that “the Church should not speak mainly about itself, but about God.” Bearing in mind this methodological assumption, the author of this article is going to analyse numerous writings by Card. Joseph Ratzinger—at present Pope Emeritus Benedict XVI, in order to present the essence of his teaching about the Church as communio and to see what such image of the Church means to the priests’ praxis, especially in terms of the laity’s ministry and participation in the liturgy in the Polish pastoral reality. The first part of the article presents Ratzinger’s fundamental teachings about the Church understood as communio. In the second part, one can find out about the tasks/ministries through which lay people may participate in Christ’s only priesthood. Ratzinger’s criticism on perceiving the laity’s active participation (participatio actuosa) in the liturgy as having only a practical dimension is presented in the third part of the article. The last part includes conclusions for shaping and understanding ministries in particular churches, supported by the words written by Ratzinger himself: “Proper education for liturgy should not consist in learning and practising external acts, but in joining the essence of action, i.e. the transforming power of God, which is constitutive for the liturgy and, through liturgical action, wants to transform us and the surrounding world.” Where practical issues become more important than theology, the Church viewed as the community of salvation becomes, at the most, an institution offering a rich variety of religious services.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2015, 62, 8; 131-143
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ks. Roman Słupek SDS, Credo et credimus Ecclesiam. Eklezjalność wiary chrześcijańskiej w nauczaniu papieskim przełomu XX i XXI wieku (Jan Paweł II. Benedykt XVI, Franciszek)
    Rew Roman Słupek, S.D.S., Credo er credimus Ecclesiam: Ecclesial Nature of Christian Faith in the Popes’ Teaching at the turn of 20th and 21th Centuries (John Paul II, Benedict XVI, Francis)
    Autorzy:
    Kaucha, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037190.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 9; 150-152
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-8 z 8

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies