Wiara jako dobro prawne wymagające ochrony

Pojęcie dobra prawnego wskazuje na wartość, która powinna być chroniona przez prawo karne. Papież Benedykt XVI uznał za takie dobro wiarę, wskazując zarazem na pozytywne skutki jej prawnokanonicznej ochrony. Jednym z tych skutków jest skuteczniejsza walka z pedofilią. Powstaje jednak pytanie o status wiary jako dobra prawnego w świeckim prawie karnym. Czy tam również, podobnie jak w prawie kościelnym, mogłaby ona być uznana za takie dobro, a w konsekwencji chroniona sankcjami? Jakie byłyby skutki takiej ochrony? Artykuł jest próbą odpowiedzi na te pytania na podstawie analizę tekstu Benedykta XVI „Kościół a skandal wykorzystywania seksualnego” oraz samego pojęcia dobra prawnego, a także współczesnego kontekstu tego problemu. Analizy te dowodzą, że uznanie wiary za dobro prawne byłoby czymś pozytywnym zarówno dla pojedynczych osób, jak i dla całego społeczeństwa. W obecnej jednak sytuacji jest to raczej niemożliwe.

The concept of legal good indicates a value that should be protected by criminal law. Pope Benedict XVI recognized faith as such good, pointing to the positive effects of its canonical protection. A more effective fight against pedophilia is one of these effects. However, a question arises about the status of faith as a legal good in secular criminal law. Could it also be recognized there, as in ecclesiastical law, as such good and, consequently, protected by sanctions? What would the effects of such protection be? The article is an attempt to answer these questions based on the analysis of Benedict XVI’s text “The Church and scandal of sexual abuse” and the very concept of the legal good, as well as the contemporary context of the problem. These analyzes prove that recognizing faith as a legal good would be something positive both for individuals and for society as a whole. However, in the current situation, this is hardly possible.