Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "the liturgy" wg kryterium: Temat


Tytuł:
Znaczenie terminu „misterium” w refleksji teologiczno-liturgicznej
The Meaning of the Term Mysterium in the Theological-Liturgical Reflection
Autorzy:
Dyk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062600.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Chrystus
misterium
liturgia
historia zbawienia
homilia
teologia liturgii
Christ
mystery
the Liturgy
history of salvation
homily
theology of the Liturgy
Opis:
Tradycja i liturgia chrześcijańska wiązała termin „misterium” z wydarzeniem Jezusa Chrystusa. Samo pojęcie „misterium” tłumaczone jest dosyć często na język polski jako „tajemnica”, przez co może być odbierane jedynie jako jakaś tajemna wiedza, co w odniesieniu do Jezusa mogłoby oznaczać jedynie Jego naukę nie dla wszystkich dostępną i zrozumiałą. Przy takim rozumieniu terminu „misterium” chrześcijaństwo łatwo może być sprowadzone do światopoglądu czy systemu moralnego. Ważne jest zatem dokładne zrozumienie samego pojęcia „misterium” oraz ewolucji, jaką słowo to przechodziło w refleksji teologiczno-liturgicznej. Wywodzący się z kultury greckiej termin „misterium” został przyjęty przez chrześcijaństwo i już w Nowym Testamencie służył do wyjaśnienia zamysłów Bożej woli oraz zbawczych dzieł Boga dokonanych w Jezusie Chrystusie. W teologii Ojców Kościoła termin ten staje się dosyć szybko centralnym pojęciem, za którego pomocą określali cały fenomen realizacji Bożego zbawienia w Chrystusie i w Kościele, szczególnie w jego aktach kultu, i równocześnie dla oznaczenia wielkości tych zbawczych dzieł Boga i ich nieprzeniknioności (por. Ef 3,8). Teologowie współcześni i magisterium Kościoła przyjęli to pojęcie dla zilustrowania zbawczego dzieła Chrystusa oraz Jego proklamacji i aktualizacji w kulcie Kościoła, w całej działalności Kościoła i w codziennym życiu chrześcijan. Misterium i misteria Chrystusa zatem to nie Jego tajemnicza nauka, lecz wydarzenia zbawcze, które domagają się przyjęcia w wierze. Uwagi te są szczególnie ważne dla kaznodziei, którego zadaniem jest doprowadzić wiernych do udziału w zbawczych misteriach Chrystusa aktualizujących się w liturgii oraz do mistycznego i egzystencjalnego zjednoczenia się z Nim.
The Christian tradition and Liturgy have combined the term mysterium with the event of Jesus Christ. The very concept of mysterium is fairly often translated into Polish as “tajemnica” (“secret,”) therefore it may be taken to mean as some mysterious knowledge, a fact that in relation to Jesus could denote only His teaching not accessible and understandable to all. With this understanding of the term mysterium in mind, Christianity may easily be reduced to a worldview or moral system. It is therefore important to accurately understand the very concept of mysterium and evolution the word has gone through in the theological and liturgical reflection. The term mysterium, derived from Greek culture, was first borrowed by Christianity in as early as the New Testament it served to explain the plans of God’s will and the salvific works of God made in Jesus Christ. In the theology of Church Fathers this term fairly quickly becomes central, be means of which the Fathers defined the whole phenomenon of God’s salvation in Christ and the Church, especially in its acts of worship. They used it also to mark the greatness of God’s works of salvation and their inscrutable character (cf. Eph 3:8). Contemporary theologians and the magisterium of the Church have assumed this concept to illustrate the salvific work of Christ, His proclamation and actualization in the worship of the Church, in the whole activity of the Church, and in Christians’ daily life. Christ’s mysterium and mysteria are not therefore His mysterious teaching, but a salvific work that call for being accepted in faith. Such remarks are especially important for the preacher whose task is to lead the faithful to participation in the salvific mysteria of Christ actualized in the Liturgy, and in the mystic and existential unity with Him.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 69-85
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Struktura i teologia modlitwy poświęcenia kościoła i ołtarza
Structure and Theology of the Prayer of Consecration of Church and Altar
Autorzy:
Araszczuk, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062602.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
liturgia
kościół
ołtarz
poświęcenie
the Liturgy
church
altar
consecration
Opis:
Kościół, zanim zostanie oddany do użytku liturgicznego, powinien być poświęcony przez biskupa. W starożytności chrześcijańskiej obrzęd ten polegał na procesyjnym wniesieniu relikwii świętego męczennika i odprawieniu pierwszej Mszy św. W późniejszych wiekach obrzędy dedykacji kościoła wzbogaciły się o wiele nowych elementów. Kościół, jako widzialna budowla, jest szczególnym znakiem Ludu Bożego pielgrzymującego na ziemi i obrazem społeczności przebywającej w niebie. Każdy kościół, który ma być poświęcony, powinien posiadać tytuł. Właściwym szafarzem obrzędu poświęcenia jest biskup, a dniem zwykle niedziela, ze względu na liczniejsze zgromadzenie wiernych. Teraz następuje uroczysta modlitwa poświęcenia. Wprowadzenie do ksiąg liturgicznych nadaje jej następujące znaczenie: „Najważniejszym i jedynie koniecznym obrzędem poświęcenia kościoła jest sprawowanie Eucharystii. Zgodnie jednak z powszechnym zwyczajem zarówno Wschodniego, jak i Zachodniego Kościoła, odmawia się również specjalną modlitwę, która wyraża zamiar poświęcenia kościoła Panu na stałe i uprasza Jego błogosławieństwo” (OPKiO II 15). Modlitwa jest więc deklaracją woli całego ludu, wygłoszoną przez biskupa i prośbą o błogosławieństwo i uświęcenie. Jest to nowa kompozycja, która zawiera dwie poprzednie modlitwy konsekracyjne, jedną dla kościoła i drugą dla ołtarza. W ten sposób podkreślono nierozerwalny związek między kościołem i ołtarzem. Redaktorzy ukazali w niej także klasyczna strukturę modlitwy, siłę poetycką, bogactwo doktrynalne, inspiracje biblijne i patrystyczne. Modlitwa poświęcenia wyraża w zdecydowany sposób wolę wspólnoty lokalnej, by to miejsce stało się miejscem celebrowania świętych misteriów, a także mobilizowało do skupienia i życia w sprawiedliwości ewangelicznej
Before a church is ready for liturgical purposes, it should be consecrated by a bishop. In Christian antiquity this rite consisted in bringing in the relics of a saint martyr and saying the first Holy Mass. In later centuries the rites of church’s dedication were enriched by many new elements. A church, as a visible building, is a special sign of the People of God that is on its pilgrimage on earth and is an image of the community in heaven. Each church that is supposed to be consecrated should have a title. A bishop is the proper steward of the rite of consecration, and the day of consecration is usually Sunday, as then the congregation is more numerous. First there is a solemn prayer of consecration. The introduction to liturgical books confers on it the following meaning: “The Eucharist is the most important and in the only necessary rite of consecration. In line, however, with the common custom of the Eastern and Western Church a special prayer is said that expresses the intention to consecrate the church to the Lord for good and to entreat His blessing” (Ordo dedicationis ecclesiae et altaris II 15). The prayer is therefore the declaration of the will of the whole people announced by the bishop, and it is a request of blessing and sanctification. It is a new composition that contains two previous consecration prayers, one for the church and one for altar. Thus the inalienable relationship between church and alter is stressed. The editors have shown in it also the classical structure of prayer, poetic power, doctrinal richness, biblical and patristic inspirations. The prayer of consecration expresses the will of the local community that this place become a place where to celebrate holy mysteries, and also mobilize people to contemplation and life in accord with evangelical justice.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 51-68
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dystrybucja psalmów w posoborowej reformie księgi Liturgii Godzin. Kwestie redakcyjne
Distribution of the Psalms in the Post-Councillor Reform of the Book of the Liturgy of the Hours. Editorial Issues
Autorzy:
Stefański, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062611.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
redakcja księgi Liturgii Godzin
dystrybucja psalmów
edition of the Book of the Liturgy of the Hours
distribution of the psalms
Opis:
Przedmiotem studium jest prezentacja redakcyjnego procesu związanego z dystrybucją psalmów w posoborowej księdze Liturgii Godzin. Za te prace odpowiadała Grupa Studyjna nr III, wchodząca w skład Consilium ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia. W wyniku kilkuletnich prac redakcyjnych zrezygnowano z prawie półtoratysięcznej tradycji recytowania całego psałterza w ciągu jednego tygodnia. Wprowadzono zatem nowe ordinarium psałterza z czterotygodniowym schematem układu psalmów. Powyższa Grupa studyjna, poparta autorytetem kompetentnych organów Stolicy Apostolskiej, ustaliła także nowy układ i ilość psalmów w każdej z poszczególnych godzin kanonicznych dotychczasowego Breviarium Romanum. Dodatkową kwestią, z którą musieli zmierzyć się redaktorzy nowej księgi, była rola, znaczenie i miejsce tzw. psalmów złorzeczących (lub choćby samych wierszy psalmodycznych o takiej treści) oraz psalmów historycznych. Ostatecznie powyższe psalmy nie znalazły się w ordinarium czterotygodnio-wego układu psalmów.
This study presents the editorial process related with the distribution of the psalms in the post-councillor book of the Liturgy of the Hours. Study Group Three was responsible for these works. It was part of the Consilium ad exsequendam Constitutionem de Sacra Liturgia. As a result several years of editorial work was resignation from the one and a half thousand-year-old tradition to quote the whole of the Psalter during one week. New ordinarium of the Psalter has been introduced with a four-week scheme of the psalms. The above Study Group, supported by the authority of competent organs of the Holy See, established a new set and number of the psalms in each of particular canonical hours of the current Breviarium Romanum. An additional question which the editors of the new book had to face, was the role, meaning, and place of the so-called cursing psalms (or only the very psalmodic lines of this kind) and the historical psalms. Eventually, the above psalms are left out of the ordinarium of the four-week set of the psalms.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 449-479
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monastic Profession according to the 12th-Century Pontifical of Płock and Its Sources in 10th-Century Romano-Germanic Pontifical
Profesja zakonna według Pontyfikału płockiego z XII wieku i jego źródła w Pontyfikale rzymsko-germańskim z X wieku
Autorzy:
Pałęcki, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32072123.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
profesja mnisza
pontyfikał
liturgia średniowieczna
dzieje liturgii w Polsce
monastic profession
pontifical
medieval liturgy
history of the liturgy in Poland
Opis:
Obrzęd profesji zakonnej w tradycji Kościoła zachodniego zmieniał się w ciągu wieków, przyjmując bogate formy liturgiczne, które miały na celu uwypuklić znaczenie wprowadzenia nowych członków do wspólnoty mniszej. Na Zachodzie jednym z najstarszych świadectw tego obrzędu jest Reguła św. Benedykta, która przewiduje złożenie profesji w oratorium. Od średniowiecza przewidywano, aby z racji składanej profesji opat celebrował Mszę Świętą. Od X w. do ujednolicenia praktyki składanej profesji przyczyniły się pontyfikały, w których zamieszczano odpowiedni obrzęd. Najstarszym wzorcem stał się Pontyfikał rzymsko-germański z klasztoru św. Albana w Moguncji. Podobnie na terenie Polski do jednych z najstarszych zachowanych w całości ksiąg liturgicznych należy Pontyfikał płocki z XII w. Szczegółowe badania tej księgi, przeprowadzone przez ks. Antoniego Podlesia, wykazały, że księga ta jest odmianą Pontyfikału rzymsko-germańskiego. Obrzęd profesji mniszej zamieszczony w Pontyfikale płockim z XII w. można zaliczyć do najstarszych celebracji związanych z rozpoczęciem życia zakonnego. Występują w nim dwa obrzędy profesji mniszej. Na proweniencję z X w. wskazuje zamieszczony w tym pontyfikale drugi obrzęd, który występuje również w Pontyfikale rzymsko-germańskim. Celebracja oznaczona jako pierwsza w Pontyfikale płockim jest bogatsza w gesty i symbolikę. W tekstach liturgicznych zaakcentowano, że profesja mnisza traktowana jest jako drugi chrzest. W skutkach profesji zaznaczano też, że gładzi ona grzechy podobnie jak chrzest. Profesja mnisza w teologicznym ujęciu przedstawiona została jako ofiara złożona ze swego życia. U podstaw motywacji podjęcia życia zakonnego znajdowało się pragnienie dążenia do doskonałości. W czasie celebracji profesji mniszej opat recytował teksty, w których przypominał kandydatom cechy i cnoty, jakimi powinien odznaczać się przyszły mnich w życiu zakonnym. Obrzęd profesji mniszej znajdujący się w Pontyfikale płockim pozwala poznać bogatą średniowieczną liturgię i teologię życia zakonnego, a historyczne ujęcie tego zagadnienia pozwala pełniej zrozumieć współczesną tradycję zakonną praktykowaną przez wieki w Kościele.
The rite of religious profession in the tradition of the Latin Church has changed through ages, developing rich liturgical forms that served to highlight the importance of the act of initiation of new members into the monastic community. One of the oldest testimonies of this rite in the Latin Church is the Rule of St. Benedict, which predicts that the vows be made in the oratorium. Since the Middle Ages, it has been assumed that the vows be accompanied by a Holy Mass celebrated by the abbot. Since the 10th century, the rite of monastic profession became more regular, thanks to the pontificals, which contained the relevant guidelines for the ceremony. The oldest pattern was the Romano-German Pontifical from St. Alban’s Abbey in Mainz. In a parallel way, one of the oldest liturgical book used as a pattern in the territories of the historical Polish state is the 12th-century Pontifical of Płock. Detailed research of this book, conducted by Rev. Antoni Podleś, revealed that it constitutes is a specific variety of the older Romano-German Pontifical. The rite of monastic profession presented in the 12th-century Pontifical of Płock can count among the oldest celebrations of the initiation into monastic life. Two rites are included in the book. The historical relation to the 10th-century Pontifical is specially exhibited by the latter of the rites—also present in the Romano-German version. The former celebration in the Pontifical of Pock is richer in gestures and symbols. The liturgical texts emphasise the fact that monastic profession is treated as second baptism. As for the outcomes of the vows, it was also stated that they effect absolution in the same way as baptism does. In the theological outlook, the profession was presented as a sacrifice of one’s life to God. The decision to enter monastic life was motivated by the person's desire for perfection. During the celebration, the abbot recited the texts through which he reminded the candidates of the features and virtues which each votary should display throughout his monastic life. The rite of monastic profession presented in the Pontifical of Płock allows insight into the rich Medieval liturgy and theology of monastic life, while the historical approach to the issue enables better comprehension of contemporary monastic tradition preserved in the Church throughout ages.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 151-172
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celebracje liturgiczne w katechezie parafialnej
Liturgical Celebrations in Parochial Catechesis
Autorzy:
Słotwińska, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062598.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
katecheza
katechizowani
liturgia
celebracja
modlitwa
obrzędy
błogosławieństwa
małżeństwo
rodzina
wspólnota
Kościół
catechesis (religious instruction)
students
the Liturgy
celebration
prayer
rites
blessings
marriage
family
fellowship
the Church
Opis:
Artykuł w swojej części teoretycznej prezentuje zamieszczone w „Programie Katechezy Parafialnej Młodzieży Szkół Ponadgimnazjalnych”, zagadnienia, które należy omówić w katechezach parafialnych (nr 1) oraz akcentuje znaczenie celebracji liturgicznych w katechezie (nr 2). Natomiast w części praktycznej (nr 3) podaje konkretne celebracje liturgiczne, stanowiące duże wsparcie dla wybranych zagadnień, które są zaproponowane do omawiania we wspomnianych  katechezach parafialnych. 
This paper, in its theoretical part, depicts some questions contained in the Program Katechezy Parafialnej Młodzieży Szkół Ponadgimnazjalnych (“Programme of Parochial Catechesis for Secondary School Students”). They should be discussed at parochial catecheses (1). It also stresses the significance of liturgical celebrations in the catechesis (2). In its practical part (3) it provides concrete liturgical celebrations. They are considerable support for some questions that are proposed at parochial catecheses.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 397-417
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sakramenty w życiu młodzieży w nauczaniu Jerzego Józefa Kopcia CP
Sacraments in the Life of Youthas Researched by Jerzy Józef Kopeć CP
Autorzy:
Kulbacki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32071727.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
formacja
nowa ewangelizacja
czynny udział w liturgii
Eucharystia
bierzmowanie
przygotowanie do małżeństwa
młodzież
formation
the new evangelization
active participation in the liturgy
the Eucharist
confirmation
marriage preparation
youth
Opis:
Pośród zainteresowań naukowych ks. prof. Jerzego Józefa Kopcia CP szczególne miejsce zajęły badania dotyczące recepcji przez młodzież posoborowej odnowy liturgii. Na podstawie opracowanych przez siebie kwestionariuszy stworzył projekt badawczy, który za pomocą wystandaryzowanych narzędzi pozwalał na eksplorację zagadnień związanych z formacją liturgiczną. Odwołując się do metody paradygmatu liturgicznego, ks. Kopeć dokonał szerokiej analizy owoców posoborowej reformy. Podejmowane badania dotyczyły przede wszystkim formacji do czynnego udziału we Mszy Świętej, a także formacji do przyjęcia sakramentu bierzmowania oraz przygotowania do sakramentalnego małżeństwa. Uzyskane wyniki pozwoliły nie tylko na stworzenie swoistej mapy zagadnień dotyczących prowadzenia formacji liturgicznej w młodym pokoleniu, lecz także sformułowania wniosków pastoralno-liturgicznych możliwych do realizowania na poziomie parafii, diecezji czy całego kraju.
Rev. Prof. Jerzy Józef Kopeć CP showed immense interest in researching how the Council reform of liturgy was received by youth. Having developed his own research questionnaires, he launched a research project which allowed him to explore a variety of issues relating to the liturgical formation of youth. Making use of the method of liturgical paradigm, Rev. Prof. Kopeć ventured a vast analysis of the outcomes of the Council liturgical reform. The research primarily concerned education for active participation in the Holy Mass, for the accepting of the Sacrament of Confirmation and Matrimony. Research results helped create a network of ideas and problems relating to youth liturgical formation, leading to pastoral and liturgical conclusions that can find their practical application in parishes and dioceses of the whole country.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 33-51
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia żywą katechezą
The Liturgy is a Living Catechesis
Autorzy:
Goliszek, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062609.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jezus Chrystus
Duch Święty
liturgia
katecheza
uobecnienie
osoba
wiara
spotkanie
doświadczenie
Jesus Christ
the Holy Spirit
the Liturgy
catechesis
religious instruction
making present
person
faith
encounter
experience
Opis:
Liturgia to wspólnota Boga z człowiekiem. Człowiek w celebracji liturgicznej doświadcza spotkania z Osobą Chrystusa. Jest to spotkanie na sposób osobowy, czyli realnie i rzeczywiście. Liturgia bowiem uobecnia całą Osobie Chrystusa, Jego życie, słowa i czyny. Uobecnia historię zbawienia, w szczególny sposób Paschalne Misterium Chrystusa, czyli mękę, śmierć, pogrzeb oraz zmartwychwstanie i wniebowstąpienie a także wylanie Ducha Świętego. Duch Święty który ożywił Chrystusa przy zmartwychwstaniu w liturgii uobecnia Jego dzieło zbawcze i czynie je żywym i aktualnym. Obecny w liturgii Jezus Chrystus przez ożywiające działanie Ducha Świętego zbawia, budzi wiarę i wyzwala człowieka do wolności dziecka Bożego. Człowiek w ten sposób otrzymuje dar nowego życia przez osobowe zjednoczenie z Ojcem przez Chrystusa w Duchu Świętym. Jezus Chrystus w liturgii za współdziałaniem Ducha Świętego objawia się i spotyka się z człowiekiem oraz prowadzi do komunii i zjednoczenia z całą społecznością Trójcy Świętej. W tym miejscu wyłania się cel liturgii który jest identyczny z nadrzędnym celem katechezy. Zarówno liturgia jak i katecheza ma za cel doprowadzić swojego uczestnika do komunii i zażyłości z Jezusem Chrystusem, który prowadzi do więzi z Ojcem w Duchu Świętym. Ten personalistyczny charakter liturgii sprawia, że jest ona miejscem żywej katechezy. Liturgia bowiem wiarę wyraża, przekazuje i kształtuje. Cała liturgia zawiera wiarę katolicką i tę wiarę przez celebrację wyznaje. Wprawdzie liturgia nie jest naukowym poznaniem wiary, nie wyjaśnia pojęć, nie jest teologicznym traktatem ani wykładem ale jej katechetyczny charakter wyraża się w tym, że czyni wiarę oraz prowadzi do egzystencjalnego spotkania z Bogiem. W tym sensie liturgia jest żywą, dynamiczną katechezą posiadającą charakter osobowy i wychowawczy. W katechezie mającej miejsce w liturgii, sam Bóg przemawia, poucza, zbawia i wychowuje człowieka do pełni człowieczeństwa.
The Liturgy is a community between God and man. During a liturgical celebration, man experiences an encounter with the Person of Christ. It is a personal encounter, that is, a real encounter. The Liturgy makes present the whole Person of Christ, His life, words and acts. It makes present the history of salvation, in particular the Paschal Mystery of Christ, that is His passion, death, funeral, resurrection, and ascension, and the outpouring of the Holy Spirit. The Holy Spirit that revived Christ at resurrection in the Liturgy makes present His salvific work, makes it alive and actual. Jesus Christ present in the Liturgy through the enlivening action of the Holy Spirit saves, arouses faith and sets man free to be a child of God. Thus man receives a gift of new life through personal unity with the Father through Christ in the Holy Spirit. In the Liturgy, Jesus Christ in collaboration with the Holy Spirit reveals, meets man, and leads to communion and unity with the whole community of the Holy Trinity. Here emerges the purpose of the Liturgy, which is identical with superior purpose of religious instruction (catechesis). Both the Liturgy and catechesis seek to lead their participant to communion and intimacy with Jesus Christ. He leads to unity with the Father in the Holy Spirit. This personalistic character of the Liturgy makes it the place of living catechesis. The Liturgy expresses faith, communicates faith and shapes it. The whole Liturgy contains Catholic faith and confesses this faith through celebration. The Liturgy is not a learned knowledge of faith, it does not explain concepts, it is not a theological tract or an interpretation, but its catechetic character is expressed in the fact that it makes faith and leads to an existential encounter with God. In this sense the Liturgy is a living and dynamic catechesis, it has a personal and educational character. In religious instruction that is taking place in the Liturgy God Himself speaks, gives instructions saves, and brings up man to full humanity.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 117-131
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Papieski „ryt Resurrexit” celebrowany w Poranek Wielkanocny
The Papal “Rite Resurrexit” Celebrated in the Easter Morning
Autorzy:
Litawa, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062793.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ryt
liturgia papieska
Acheropìta
Niedziela Wielkanocna
Sancta Sanctorum
Kuria rzymska
rite
the papal liturgy
Easter Sunday
the Roman Curia
Opis:
In the spirit of the Second Vatican Council reform, from the treasury of the liturgical tradition the medieval papal rite Resurrexit has been restored; it had been once celebrated in the Sancta Sanctorum private chapel at the Lateran in front of the Acheropìta icon. The rite, with its rich symbols, was introduced again into the papal liturgy in the Jubilee Year 2000 and has been celebrated up till now in the morning of Easter Sunday in St Peter’s Square. In front of the gathered people, the Pope, following the example of St Peter (St John 20, 1-10), by celebrating the rite, in a way becomes again “the first witness” of Christ’s resurrection, and Surrexit Dominus vere et apparuit Simoni. Alleluia, alleluia, alleluia solemnly sung by a deacon as well as reverence shown by incensing the Icon introduces one into the mystery of happily experiencing the Eucharist both in the Middle Ages and today.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2012, 3; 49-61
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Celebracja Liturgii Godzin w życiu i w posłudze kapłana
Celebration of the Liturgy of the Hours in the Priest’s Life and Service
Autorzy:
Słotwińska, Helena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062656.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Liturgia Godzin
Eucharystia
duszpasterstwo
celebracja
kapłan
posługa
Liturgy of the Hours
Eucharist
pastorate
celebration
priest
service
Opis:
The article is divided into four parts. In Part One the connection between the Liturgy of the Hours and the Eucharist is dealt with. Part Two presents the Liturgy of the Hours as the source and crowning of pastoral work. In Part Three the other reasons inclining the priest to celebrate the Liturgy of the Hours are given. The last part — Part Four is an instruction concerning the salutary fruit resulting from a proper celebration of the Liturgy of the Hours. When writing about the connection between the Liturgy of the Hours and the Eucharist the emphasis is put both on the role of the Liturgy of the Hours in preparing the priest to the celebration of the Eucharist, and on enriching the whole day with Eucharistic values. The value of the Liturgy of the Hours for pastoral activity first of all lies in its being the source of the whole of apostolic work. Apart from this, by celebrating the Liturgy of the Hours the priest consolidates his love for Christ and His Church. However, if he wants to gain from the celebration of the Liturgy of the Hours, to which he is obliged every day, as much fruit as possible, he should celebrate it not only integrally, but also zealously.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 117-130
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Modlitwa powszechna jako modlitwa wiernych
Common Prayer as the Prayer of the Faithful
Autorzy:
Kulbacki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062626.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
modlitwa powszechna
modlitwa wiernych
liturgia słowa
Msza Święta
powszechne kapłaństwo
mszał
Konstytucja o liturgii
common prayer
the prayer of the faithful
liturgy of the word
Holy Mass
universal priesthood
missal
Constitution on liturgy
Opis:
The approval that was expressed after the Vatican Council II had reintroduced common prayer, confirmed its significant role in the liturgy of the Holy Mass. In the article an analysis is made of common prayer as the prayer of the faithful. The roots of common prayer and its development in the first centuries are shown. It has always had the character of the prayer of the faithful – said by the christened ones; sometimes penitents were not admitted to it. Along with the decline of the catechumenate, part of the intentions of the prayer of the faithful were taken over by the Gelasian litany ad introitum, which was then reduced to the phrase Kyrie eleison. Other calls of common prayer have found their equivalents as intercessory prayers in the canon of the Holy Mass. Relics of common prayer were preserved in the form of “prayers after the sermon”. The lack of common prayer in the Holy Mass gave rise to its substitutes in folk religiousness. The post-Council liturgy shows common prayer as a prayer actualizing the faithful’s universal priesthood. The rites in the missal, emphasizing the role of the priest who directs the prayer, at the same time raise the status of the participation of the deacon and the laity in them. The author of the article also cites some liturgists who considered common prayer a separate part of the Holy Mass between the liturgy of the word and the liturgy of the Eucharist. Other liturgists distinguish the liturgy of love in the Holy Mass that consists of common prayer and preparation of the offertory – the spiritual and material gifts. Although these conceptions have not been accepted, they shed important light on the essence of common prayer. A careful and profound preparation of common prayer is an important task for liturgical formation.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2010, 1; 141-158
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rękopisy liturgiczne biblioteki Kamedułów w Bieniszewie. Materiały do studiów źródeł liturgicznych
Die liturgischen Manuskripte der Bibliothek der Kamaldulenser in Bieniszew. Die Materialien für Studien von den liturgischen Quellen
Autorzy:
Pałęcki, Waldemar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062591.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kameduli
pustelnicy
rękopisy liturgiczne
liturgia po Soborze Trydenckim
namaszczenie chorych
benediktionale
prywatne modlitwy
profesja pustelnicza
Camaldoleses
eremites
the liturgical manuscripts
liturgy after the Council of Trent
anointing of the sick
the private prayers
the eremite profession
Opis:
Die liturgischen Quellen der Ordensgemeinschaften gehören zu den unerlässlichen Elementen der Forschungen über die Liturgie in Polen. Zu den wichtigsten Orten, in denen Gottesdienst bis heute gefeiert wird, gehört das Kloster der Kamaldulenser in Bieniszew, das neben Konin in Mittelpolen steht. Dieser Ort, der mit der polnischen Eigenstaatlichkeit verbunden ist, hat eine große Rolle vom XVII Jahrhundert bis heute gespielt, als Ort der Kontemplation und des Gebetes. Die erhaltenen liturgischen Manuskripte in dieser Einsiedelei sind der Gegenstand von dieser wissenschaftlichen Arbeit. Die zwei vorgestellten liturgischen Manuskripte aus der Bibliothek der Kamaldulenser in Bieniszew: Manuale de Benedictionibus. Eremus Bieniszewski 1780 und Devotionale ab diversis Eremitis compositum ab anno 1710-1820 etiam in diversis Eremis, obwohl sie aus dem XVIII Jahrhundert stammen, sind der wichtigste Beitrag für Erkennung der Liturgie in Polen nach dem tridentinischen Konzil. Sie entstanden für den internen Gebrauch der Einsiedler in ihrem Kloster. Das Charakteristikum ist, dass sich neben den liturgischen Texten auch die privaten Gebete der Eremiten dort befinden. Diese sind die Widerspiegelung, nicht nur der kamaldulenser Spiritualität, sondern auch der Tendenzen des achtzehnten Jahrhunderts. Bemerkenswert ist, das in den Manuskripten nicht nur die lateinischen Texte sind, sondern auch Schriften in der polnischen Sprache aufscheinen. Dieses ist ein Hinweis auf die Poloniesirrung der Liturgie im XVIII Jahrhundert. In den besprochenen Quellen befinden sich die Texte, die oft im Leben der Einsiedler benutzt wurden. Durch 110 Jahre wurden die Manuskripte immer wieder ergänzt. Das Aufzeigen der verschiedenen kompilierten Teile, die zusammengebunden sind und eine eigene Paginierung haben, hat viel Zeit in Anspruch genommen. Im anschließenden Kodex bemerkte man mehrere Abschreiber, denn die verschiedene Handschriften zeigen dieses. Der Gebrauch der Karten zeigt die Suggestion dass die Manuskripte Anwendung im gemeinschaftlichen Leben gefunden haben. Der Mangel der Illumination, der schlechte Einband, das sind die Kennzeichen der Einfachheit vom Leben in der Einsiedelei. Die Karten mit den Texten vom Krankensegen und mit den privaten Gebeten sind mehr abgegriffen und sind daher ein Zeichen, dass diese öfter benutzt wurden.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 323-345
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Giovanniccio Bazilovič O.S.B.M. e la sua formazione monastica dei basiliani alla fine del XVIII e all’ inizio del XIX secolo nell’ eparchia di Mukačevo
George John Bazylovitch OSBM and His Monastic Formation of the Basilians from the Late 18th until Early 19th Century in the Eparchy of Mukacheve
Jerzy Jan Bazyłowicz OSBM i jego formacja monastyczna bazylianów od końca XVIII do początków XIX wieku w eparchii mukaczewskiej
Autorzy:
Lach, Milan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32074149.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jerzy Joannikij Bazyłowicz
monastycyzm wschodni
bazylianie
eparchia mukaczewska
Imago vitae monasticae
komentarz do reguł zakonnych
wyjaśnienie Boskiej liturgii
George John Bazylowitch
Eastern monasticism
Basilians
eparchy of Mukacheve
commentary on religious rules
an explanation of the Divine Liturgy
Opis:
Artykuł ukazuje życie i dzieło bazylianina Jerzego Joannikija Bazyłowicza (1742-1821). Należy on do najbardziej zasłużonych bazylianów w historii grekokatolickiej eparchii Mukaczewo na Ukrainie. Był on protoihumenem siedmiu klasztorów bazyliańskich przez okres trzydziestu dwóch lat. Bazilovič zwracał szczególną uwagę na formację i życie duchowe zakonników, a tym samym pragnął podnieść poziom życia zakonnego ówczesnych bazylianów. Okres jego działalności uznaje się za złoty wiek eparchii mukaczewskiej, a napisane przez niego dzieła za klejnoty duchowości zakonnej tego okresu. Artykuł ukazuje szczegółowo jego trzy dzieła ascetyczne, które miały ogromny wpływ na kształtowanie się wschodniego monastycyzmu w cerkwi grekokatolickiej na Zakarpaciu na przełomie XVIII i XIX wieku. Jego głównymi dziełami z zakresu duchowości zakonnej są to dwa rękopisy, dotyczące reguł i konstytucji zakonnych oraz dzieło drukowane: Imago vitae monasticae. Jest on ponadto autorem wyjaśnienia Boskiej liturgii.
This article discusses the life and legacy of the Basilian Father George John Bazylovitch (1742-1821). He is one of the most outstanding Basilians in the history of the Ukrainian Greek-Catholic Eparchy of Mukacheve. He was provincial superior of seven Basilian monasteries within the timespan of thirty two years. Bazylowitch paid special attention to the formation and spiritual life of the monks, wishing to raise the level of the monastic life of the Basilians under his supervision. The time of his supervision over the Basilian monastery is considered a golden age of the Eparchy of Mukacheve, and the works he authored are regarded as masterpieces of the monastic spirituality of that era. The article discusses in detail three of his ascetic works, which influenced considerably the shape of Eastern monasticism of the Greek-Catholic Church in Transcarpathia at the turn of the 19th century. Bazylovitch’s major contributions in the field of monastic spirituality are his two manuscripts concerning the monastic rules and constitutions; as well as one printed work, entitled: Imago vitae monasticae. He also authored a text of explanation of the Divine Liturgy.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 79-120
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die Ökologie der heiligen Messe
Ecology of the Holy Mass
Ekologia Mszy Świętej
Autorzy:
Wyrostkiewicz, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32072443.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
ekologia
liturgia
Msza Święta
natura
naturalne relacje
ecology
liturgy
the Mass
nature
natural relations
Opis:
Podjęcie badań dotyczących ekologii (ekologiczności) Mszy Świętej jest dla teologii kwestią aktualną i oryginalną. Oprócz pozytywnych przesłanek zachęcających do tego, aby się nią zająć, warto to uczynić także dlatego, aby nie dopuszczać do głosu „pseudoekologii Mszy świętej” (i innych rzeczywistości religijnych), które mogą się mnożyć w związku pontyfikatem obecnego papieża i chęcią wpisania się przez „teologizujących pseudoekologów” w nurt jego nauczania. Początkiem poszukiwań dotyczących ekologii Mszy Świętej jest ujednoznacznienie kryterium ekologiczności. Najogólniej można spowiedzieć, że oznacza ona funkcjonowanie lub wykorzystywanie tej rzeczywistości w zgodzie z jej naturą. Ważne miejsce w budowaniu koncepcji ekologii Mszy Świętej zajmuje więc ukazanie jej tożsamości. Brak jednak odniesienia się do naturalnych relacji ze środowiskiem byłby wypaczeniem koncepcji ekologicznej. Aby zaś właściwie zrozumieć te relacje, należy ustalić, co wchodzi w skład środowiska naturalnego Mszy Świętej, a więc, co buduje jej naturalne otoczenie, od którego zależy zachowanie i jakość wspomnianej tożsamości. Ekologia Mszy świętej nie jest prostym zwróceniem uwagi na wątki przyrodnicze znajdujące się w formularzu lub na związek Eucharystii ze światem przyrody. Stanowi koncepcję, która rozumiejąc tożsamość Mszy Świętej, wskazuje na to, od czego zależy jej utrzymanie w zmieniających się w sposób naturalny układach specyficznie rozumianego środowiska naturalnego.
Research on the ecology (ecological nature) of the Holy Mass is both a topical and original dimension of theological studies. Apart from the positive premises that encourage taking up such studies, one can also mention a need to prevent “pseudo-ecological approaches to the Holy Mass” (and other religious realities), which can multiply in the context of the current pontificate. They often represent the intentions of “theologizing pseudo-ecologists” to subscribe to the main current of the teaching of Pope Francis. All and any inquiry in the world of ecology of the Holy Mass needs to begin with the clear definition of the criterion of being ecological. In the most general sense, one can claim that an ecological Holy Mass is one that functions and uses the ecological context, staying in agreement with its laws and nature. Thus, defining the identity of the ecology of the Holy Mass is paramount in building its conception. At the same time, lack of reference to the links with environment would lead to a dysfunctional ecological conception. To comprehend these relation properly, one needs to determine the elements of the natural environment of the Holy Mass, that is components that constitute its natural environment, which determines the definition of the above-mentioned identity. The ecology of the Holy Mass is not a mere reference to naturalistic motives in the liturgy, or to the links between the Eucharist and the natural world. Instead, it is a conception which draws upon understanding of what Holy Mass is in order to show how to retain its identity against the natural fluctuations of networks of variables representing the specifically-defined natural environment.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2013, 4; 247-258
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Charytologia liturgiczna Ps 118 (117) w uroczystości, święta i wspomnienia świętych Pasterzy
Liturgical Charitology of Psalm 118 (117) on Solemnities, Feasts and Memorials of Saint Pastors
Autorzy:
Rutkowski, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062663.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Pascha
rok liturgiczny
święci
łaska
charytologia
przymierze
pojednanie
kamień węgielny
psalmy
psalm responsoryjny
Liturgia słowa
liturgical year
saints
grace
charitology
covenant
reconciliation
corner stone
psalms
responsorial psalm
Liturgy of the Word
Opis:
Putting Psalm 118 (117) in the Liturgy of the Word on solemnities, feasts and memorials of saint Pastors contributes to transmitting the teaching about grace and to actualizing grace, experiencing it, accepting and implementing its fruit. The concept of liturgical charitology means here charitology in liturgical texts and in the way it is formed, especially in joining the Psalm with the passage 2 Cor 5,14-20 and its subject of service and conciliation thanks to the passion, death and resurrection of Jesus Christ. In this way charitology of Psalm 118 (117) is concerned with three memorials of saint Pastors and monks, and especially when the memorials are elevated to the rank of a solemnity (sollemnitas) or a feast (festum). The solemnities or feasts refer to Saint Clemens Maria Hofbauer — on 15th March, Saint Szymon of Lipnica — on 18th July, and Saint John of Capistrano — on 23rd October. In this form of Liturgy of the Word on these feasts or celebrations grace is revealed first of all in God’s dynamic action. In the service of grace of reconciliation especially the Saints’ activity is inscribed that aims at preaching God’s Word and at the work of salvation, teaching faith and involvement in the development of one’s own religious orders, but also in one’s own conversion or in harmony between towns or countries. In God’s grace of paschal kindness, His faithfulness and glory, the Saints’ experience of help and protection is inscribed, especially in their childhood years, and then the power of their effect on others that is owed to following God’s kindness in their lives. In the grace of joy, victory and light, the Saints’ way is inscribed of searching for their vocation, their fight with themselves, trust in God and service for the defense of faith. In the grace of rejection, building and perseverance, the Saints’ faithfulness is inscribed to the foundations of faith, to unity of the Church, despite adversities, as well as service to the poor, sick and suffering.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2011, 2; 101-116
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Liturgia jako pieśń nowa ku czci Pana
Liturgia come un canto nuovo in onore del Signore
Autorzy:
Nowak, Władysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32062613.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pieśń chwały
liturgia
sakramenty
misterium paschalne
życie chrześcijanina
song of the glory
liturgy
sacraments
paschal mystery
life of the Christian
Opis:
Figlio di Dio che nell’eternità pronunciò il canto di lode in onore del Padre nei cieli, tramite l’incarnazione ha portato questo canto sulla terra. Tutta la sua vita e tutte le sue opere erano un unico inno di lode in onore di Dio Padre. Il sacrificio della croce e la risurrezione erano un culmine di questa adorazione. Gesù Cristo, assumendo la natura umana ha introdotto in questo esilio terrestre questo inno che risona nella dimora celeste del Regno di Dio per tutti i secoli. La Chiesa, insieme al suo fondatore Gesù Cristo, come il suo Corpo Mistico, unita mediante lo Spirito Santo, celebra la liturgia e benedice Dio Padre per tutti i suoi doni. Nella liturgia terrestre proclamiamo, insieme alla schiera degli spiriti celesti, davanti al cospetto del Signore, l’inno di lode, il nuovo canto di lode. Nel mistero del Cristo «Canto nuovo» elogia la sua morte e la sua risurrezione e nello stesso tempo proclama al mondo intero l’opera di Dio. Un canto nuovo di lode in onore del Signore è la liturgia, in particolare l’Eucaristia, i sacramenti, l’anno liturgico, i sacramentali, insieme all’attività del cristiano di cui la vita è una sequela del mistero pasquale del Cristo. Là dove l’uomo glorifica Dio una parola sola non basta. Il dialogo con Dio trascende i limiti del linguaggio umano, per questo nella sua essenza ha bisogno dell’aiuto della musica, del canto e delle voci della creatura espresse dai suoni degli strumenti. La musica e il canto nella liturgia sono un segno che annuncia un canto nuovo in onore del Signore proclamato dalla Chiesa fino alla parusia del Signore.
Źródło:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne; 2009, 1; 309-321
2082-8586
Pojawia się w:
Roczniki Liturgiczno-Homiletyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies