Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "diaspóra," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-7 z 7
Tytuł:
Representations of Diasporic Experience through Space and Place in Jhumpa Lahiri’s Unaccustomed Earth
Obrazowanie doświadczenia diaspory poprzez miejsce i przestrzeń w Unaccustomed Earth Jhumpy Lahiri
Autorzy:
Filipczk, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900732.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Jhumpa Lahiri
diaspora
przestrzeń
miejsce
space
place
Opis:
Celem niniejszego artykułu jest zbadanie doświadczenia przedstawicieli indyjskiej diaspory, które zostało przedstawione w opowiadaniu Unaccustomed earth („Nieoswojona ziemia”) amerykańskiej pisarki Jhumpy Lahiri. Poprzez obrazowanie związane z miejscem i przestrzenią Lahiri różnicuje doświadczenie pierwszego i drugiego pokolenia imigrantów. Mimo że granica między kategoriami miejsca i przestrzeni jest często płynna i nie jest możliwe ich ścisłe rozdzielenie (Tuan), w opowiadaniu widoczna jest tendencja do przedstawiania zróżnicowanych doświadczeń pierwszego pokolenia głównie przez obrazowanie związane z przestrzenią (ruch, podróż, dyslokacja, wykorzenienie), a drugiego – z miejscem (macierzyństwo, tworzenie domu, próba zakorzenienia). W ten sposób autorka wskazuje na zmianę dokonującą się w charakterze diaspory pomiędzy pokoleniami. Proces „wrastania” w nowe miejsce jest długotrwały i dlatego nie odbywa się w ciągu życia jednej generacji, a nawet, jak pokazuje opowiadanie, może być kłopotliwy dla drugiego pokolenia diaspory. Reprezentacja doświadczenia przedstawicieli diaspory w opowiadaniu odzwierciedla tezy badaczy na temat diaspory i doświadczenia określanego jako diasporyczne (Safran, Clifford, Brah).
The aim of the article is to investigate the experience of Indian diaspora presented in Jhumpa Lahiri’s short story Unaccustomed Earth. Through the imagery connected with space and place Lahiri indicates differences between the experience of the first and second generation immigrants. Although the boundary between the categories of place and space is fluid (Tuan) it is possible to see a tendency to present the experience of the first generation mainly through imagery connected with space (movement, journey, dislocation, uprootedness) while the experience of the second generation is associated with place (motherhood, building a home, an attempt to grow roots), which therefore indicates a distinct character of each generation. The process of “growing roots” in a new place is time-consuming and does not happen within one generation lifespan. Interestingly, as the story shows, it can be more problematic for the second generation of diaspora than for the first. The representation of diasporic experience in the story frequently reflects scholars’ ideas on diaspora (Safran, Clifford, Brah).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 239-250
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rosyjska diaspora religijna w Paryżu
The Russian Religious Diaspora in Paris
Русская религозная эмиграция в Париже
Autorzy:
Kucy, Aleksy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1892035.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
diaspora rosyjska
odrodzenie religijne
Paryż
historia rosyjskiej duchowości
Russian diaspora
religious revival
Paris
history of the Russian spirituality
Opis:
The Russian diaspora played an important role in the 20th century religious and spiritual revival. The French capital was the main centre of the Russian religious and cultural renaissance of in the 1920s and 1930s. In Paris, there were dozens of Orthodox churches and chapels. Religious life flourished, accompanied by intellectual revival. This led to the rise of what can be legitimately called a separate Orthodox, emigrational school of theology.
Русская диаспора в изгнании сыграла важную роль в возрождении русской духовности XX века. Столица Франции в этом процессе являлась ключевым центром религиозной и культурной жизни россиян, ведь здесь в 20е и 30е годы функционировало несколько десятков православных церквей и часовен. Религиозная жизнь развивалась в паре с интеллектуальной, благодаря которой сегодня можно уже говорить об отдельной богословской и исторической школе, возникшей в эмиграции.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 7; 161-175
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
From Dhol-Tasha to Tassa: Tradition and Transformation in Indian Trinidadian Tassa Drumming
Od dhol-tasha do tassa: tradycja i transformacja w indyjskim trynidadzkim bębnie tassa
Autorzy:
Ballengee, Christopher
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31341672.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Azja Południowa
Karaiby
praca kontraktowa
diaspora
muzyka tradycyjna
South Asia
Caribbean
indentureship
traditional music
Opis:
The North Indian dhol-tasha drumming tradition was spread globally by the British indentureship system, which began in the 1830s and sent millions of men, women, and children to work in agricultural and industrial colonies around the world. While distinct dhol-tasha variants emerged in many places where indentured laborers settled, the most vibrant of these is tassa drumming in the southern Caribbean country of Trinidad and Tobago. While maintaining obvious and measurable links with its Indian forebears, tassa has undergone significant transformations in instrument construction, repertoire and performance practice. The essay concludes by arguing that such innovations suggest tassa is not a mere example of cultural survival, but a dynamic art form grounded in a distinct Indian aesthetic yet also thoroughly Caribbean in its diasporic creativity.
Północno-indyjska tradycja gry na bębnach dhol-tasha została rozpowszechniona na całym świecie dzięki brytyjskiemu systemowi umów, który rozpoczął się w latach 30. XIX wieku, kiedy to miliony mężczyzn, kobiet i dzieci zostały wysłane do pracy w rolniczych i przemysłowych koloniach na całym świecie. W wielu miejscach, w których osiedlili się robotnicy kontraktowi, pojawiły się odrębne warianty dhol-tasha. Najbardziej żywym z nich jest bęben tassa w południowo-karaibskim Trynidadzie i Tobago. Utrzymując oczywiste i wymierne związki z indyjskimi przodkami, bęben tassa przeszedł znaczące przemiany w konstrukcji instrumentów, repertuarze i praktyce wykonawczej. Takie innowacje sugerują, że tassa nie jest zwykłym przykładem formą kulturowego przetrwania, ale dynamiczną formą sztuki, opartą na odrębnej indyjskiej estetyce, a jednocześnie całkowicie karaibskiej w swojej diasporycznej kreatywności.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 12; 121-136
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Становление Школы славянских исследований (1915-1919) и российское зарубежье
Russia Abroad and the Establishment of the School of Slavonic Studies
Autorzy:
Tribunskiy, Pavel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1754065.pdf
Data publikacji:
2021-08-11
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rosjoznawstwo
Szkoła Studiów Slawistycznych
King’s College
diaspora rosyjska
Russian Studies
School of Slavonic Studies
Russia Abroad
Opis:
This article is dedicated to the activities of Russia Abroad while The School of Slavonic Studies was coming into being (1915-1919). I propose that representatives of Russia Abroad played a pivotal role in the establishment of Russian Studies at The School of Slavonic Studies, which became the prevailing part of the curriculum. The teaching of the Russian language at King’s College London was part of the training of Oriental language specialists who took part in the exams for official positions in the Indian Civil Service, as well as in the British army. A radical change in the teaching of “Russian” and, more broadly, “Slavic” subjects occurred in 1915, when The School of Slavonic Studies was established at the college. During the formation of the School, the boundaries of the curriculum were outlined, the first teachers recruited, and classes and public lectures begun. Representatives of Russia Abroad, the most numerous of the teachers, turned out to be the most active figures of the new School, according to the results of their activities. Their valuable work at the School in the early years was overshadowed by Bernard Pares’ larger-scale projects.
Zagraniczna Rosja i powstanie szkoły studiów slawistycznych Artykuł poświęcony jest aktywności diaspory rosyjskiej podczas tworzenia Szkoły Studiów Slawistycznych (1915-1919). Sądzę, że reprezentanci Zagranicznej Rosji odegrali kluczową rolę w powstawaniu rosjoznawstwa w Szkole Studiów Slawistycznych, które stanowiło przeważającą część programu nauczania. Nauczanie języka rosyjskiego w King’s College London było częścią przygotowania specjalistów-orientalistów, którzy brali udział w egzaminach na oficjalne stanowiska w indyjskiej służbie cywilnej oraz w armii brytyjskiej. Radykalna zmiana w nauczaniu przedmiotów z zakresu „rosyjskiego”, lub szczerzej – „słowiańskiego”, miała miejsce w 1915 r., kiedy w King’s College została założona Szkoła Studiów Slawistycznych. W momencie powstawania Szkoły określono ramy programu nauczania, przyjęto pierwszych nauczycieli, rozpoczęto prowadzenie zajęć i wykładów otwartych. Przedstawiciele rosyjskiej diaspory, stanowiący największą część wykładowców, stali się najbardziej aktywnymi postaciami nowej Szkoły, jak wskazują rezultaty ich działalności. Ich cenna praca na rzecz Szkoły, w pierwszych latach jej działalności, została potem przyćmiona przez większe projekty Bernarda Paresa.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 7; 49-63
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“If Englishness doesn’t define me, redefine Englishness”: Cultural Difference and Cultural Diversity in the London Cityscape
Jeśli nie definiuje mnie angielskość, zdefiniujmy ją ponownie” - różnica kulturowa i różnorodność w londyńskim krajobrazie miejskim
Autorzy:
Bysiecka-Maciaszek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933663.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
tożsamość kulturowa
hybryda/hybrydowość
diaspora
Trzecia Przestrzeń
kosmopolitanizm
Homi K. Bhabha
cultural identity
hybrid/hybridity
Third Space
cosmopolitanism
Opis:
Dychotomia: Tożsamy/Inny niezmiennie określa pozycję wypowiadającego się podmiotu, stawiając go albo w centrum, albo na jego obrzeżach. Punktem wyjściowym dla przedstawionych w niniejszym artykule rozważań są teorie badacza postkolonialnego Homiego K. Bhabhy. Bhabha podkreśla udział kultury w wytwarzaniu narodu i proponuje kulturową konstrukcję pojęcia narodowości jako „formy afiliacji społecznej i tekstualnej”, jego zaś mieszkańców definiuje jako „historyczne ‘przedmioty’ pedagogiki nacjonalistycznej […] i ‘podmioty’ procesu nadawania znaczenia”, a więc nośniki przeszłości i teraźniejszości. Jak pokazują przywołane w analizie brytyjskie pisarki Monica Ali (w Brick Lane) i Zadie Smith (w Białych Zębach), kategoryzowanie jednostek i grup ze względu na ich przynależność etniczną, rasową czy kulturową nie ma już przełożenia na binarne opozycje i politykę różnicy ukazaną w Marionetkach V.S. Naipaula. Nałożenie się różnorodnych, niejednokrotnie przeciwstawnych indeksów sprawia, że trudno zastosować esencjonalizm do wysoce hybrydyzowanych jednostek. Kultura Innego została przeszczepiona na grunt centrum, które dotąd było uważane przez Tożsamego za homogeniczne.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2011, 59, 5; 163-171
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja rodzinnej polityki językowej na przykładzie rodzin polsko-australijskich
The Concept of Family Language Policy Based on the Example of Polish-Australian Families
Autorzy:
Romanowski, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31342648.pdf
Data publikacji:
2022-07-27
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
rodzinna polityka językowa
język polski
Australia
diaspora
przekonania językowe
działania językowe
zarządzanie
Family Language Policy
Polish
language ideology
language practices
language management
Opis:
Celem artykułu jest omówienie rodzinnej polityki językowej wybranych rodzin polsko-‑australijskich mieszkających w Melbourne. Rodzinna polityka językowa obejmuje takie koncepcje, jak: przekonania językowe, działania językowe oraz zarządzanie językiem. Dla lepszego zrozumienia kontekstu badania została zarysowana historia polskiej emigracji do Australii. Elementy kluczowe w badaniu nad rodzinną polityką językową obejmują socjalizację językową oraz języki odziedziczone (w omawianym przypadku – język polski), które zostały omówione w dalszej części artykułu. Następnie przedstawiono opis badania przeprowadzonego w polskiej diasporze w Australii w latach 2014-2016. Badanie obejmowało rodziny mieszane, które wyraziły zgodę na udział w studium przypadku, obejmującym wywiady, obserwacje i portrety rodzinne dzieci. Wcześniej, na podstawie badania internetowego, obejmującego 124 rodziców, została przeprowadzona analiza ilościowa.
The aim of this paper is to discuss the Family Language Policy of selected Polish-Australian families residing in Melbourne. The concept of Family Language Policy entails language ideology, language practices and language management. For a better understanding of the context under study, the history of Polish emigration to Australia has been outlined. The key elements in the study of FLP include language socialisation and heritage languages (i.e. Polish), which are then discussed. A description of the study conducted in the Polish diaspora in Australia in 2014-2016 follows. This research involves mixed families who agreed to participate in case studies consisting of interviews, observations, and language portraits. An earlier stage involved a quantitative analysis carried out on the basis of an online survey completed by 124 parents.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 6; 147-163
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Józefa Czapskiego spotkania z rosyjskimi pisarzami emigrantami
Józef Czapski’s Encounters with Russian Emigrant Writers
Встречи Юзефа Чапского с русскими писателями эмигрантами
Autorzy:
Woźniak, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887642.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Józef Czapski
kontakty z pisarzami rosyjskimi
D. Mereżkowski
D. Fiłosofow
A. Riemizow
A. Sołżenicyn
literacka emigracja rosyjska w Warszawie
contacts with Russian writers
D. Merezhkovsky
D. Filosofov
A.Remisov
A. Solzhenitsyn
Russian literary diaspora in Warsaw
Opis:
W artykule poruszone zostały zagadnienia bezpośrednich spotkań i znajomości Józefa Czapskiego z rosyjskimi pisarzami emigrantami, oraz recepcji ich twórczości w eseistyce polskiego twórcy, tworzonej głównie na emigracji w Paryżu. J. Czapski, malarz i eseista, zawarł znajomości z pisarzami rosyjskimi jeszcze w Petersburgu, tutaj poznał D. Mereżkowskiego, Z. Gippius i D. Fiłosofowa, z którymi kontynuował znajomość, a nawet przyjaźń już w Warszawie, w latach 20. z Mereżkowskimi, a w latach 30. nadal z Fiłosofowem. Rosyjskie kontakty to także spotkanie z A. Tołstojem i A. Achmatową. Dzięki Mereżkowskim i Fiłosofowi polski twórca mógł wnikać głębiej w literaturę rosyjską o określonym etycznym wymiarze, m.in. twórczość W. Rozanowa, czy A. Riemizowa, którego osobiście poznał i odwiedzał już w Paryżu w latach 40. i 50. XX w. Relacje ze spotkań z pisarzami, jak też refleksję hermeneutyczną nad ich twórczością, zwłaszcza Rozanowa i Riemizowa, utrwalił w wielu esejach, szkicach i prozie wspomnieniowej. Czapski poznał również A. Sołżenicyna w listopadzie 1974 r. w Zurychu, występując jako reprezentant, obok J. Giedroycia, środowiska „Kultury” paryskiej. Czapski jako pisarz sumienia i poszukiwacz prawdy, zasłużył się w relacjach z rosyjskimi przyjaciółmi emigrantami w odkrywaniu Rosji przede wszystkim innej, nie tylko nieludzkiej i okrutnej, ale odsłaniania jej oblicza związanego z religią, duchowością i humanizmem chrześcijańskim.
In the article issues connected with Józef Czapski’s personal acquaintances and meetings with Russian emigrant writers, as well as with ones concerning the reception of their work in the Polish writer’s essays are tackled. J. Czapski, an artist and essayist, made his acquaintance with Russian writers even in St Petersburg, where he met Dmitry Merezhkovsky, Zinaida Gippius and Dmitry Filosofov with whom he kept up acquaintance, or even friendship in Warsaw – in the 1920s with the Merezhkovskys, and in the 1930s with D. Filosofov. Czapski’s Russian contacts also involve meeting Aleksey Tolstoy and Anna Akhmatova. Owing to the Merezhkovsys and D. Filosofov the Polish writer was able to penetrate deeper into Russian literature with a definite ethical dimension, among others into works by Vasily Rosanov and Aleksey Remisov, whom he met personally and visited in Paris in the 1940s and 1950s. He contained his hermeneutic reflection on the writers’ works as well as accounts of his encounters with them in numerous essays, sketches and in his memorial fiction. Czapski also met Aleksandr Solzhenitsyn in Zürich in November 1974, where he represented, besides Jerzy Giedroyc, the circle of the Paris “Kultura”. As a writer of conscience and a searcher for the truth Czapski made a great contribution to the relations with Russian friend-emigrants; together with them he discovered, first of all, a different Russia, not only inhuman and cruel, but also one that has a face that is connected with religion, spirituality and Christian humanism.
В статье рассматривается проблема непосредственных и личных встреч Ю. Чапского с русскими писателями эмиграции, а также видение их творчества Чапским в его эссеистике, которая создавалась преимущественно в эмиграции. Чапский, польский художник, писатель и эссеист, познакомился еще в Петербурге с такими писателями, как Д. Мережковсий, З. Гиппиус, Д. Философов, с которыми он встречался и дружил в дальнейшем также в Варшаве, где они пребывали уже как эмигранты. С Мережковскими он общался в20-е гг., с Философовым еще и в 30-е гг. вплоть до его смерти. Русские контакты Чапского - это еше и встречи с А. Ахматовой и А. Н. Толстым. Благодаря Мережковскому, он смог познакомиться с творчеством В. Розанова и А. Ремизова, прозу которых он очень высоко ценил. Лично с Ремизовым Чапский общался в 40-е и 50-е годы в Париже. Вноябре 1974 г. Чапский познакомился также с А. Солженицыным во время пресс-конференции в Цюрихе, в которой принимал участие вместе с Е. Гедройчем как представитель среды парижской «Культуры». Ю. Чапский, писатель совести и правдоискатель, положил огромные заслуги для указания посредством личных встреч с писателями-эмигрантами, атакже своих эссе и очерков, иную Россию, не только страшную и нечеловеческую, но обнаружил ее облик связанный с религией, духовностью и христианским гуманизмом.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 7; 109-128
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-7 z 7

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies