From Dhol-Tasha to Tassa: Tradition and Transformation in Indian Trinidadian Tassa Drumming

The North Indian dhol-tasha drumming tradition was spread globally by the British indentureship system, which began in the 1830s and sent millions of men, women, and children to work in agricultural and industrial colonies around the world. While distinct dhol-tasha variants emerged in many places where indentured laborers settled, the most vibrant of these is tassa drumming in the southern Caribbean country of Trinidad and Tobago. While maintaining obvious and measurable links with its Indian forebears, tassa has undergone significant transformations in instrument construction, repertoire and performance practice. The essay concludes by arguing that such innovations suggest tassa is not a mere example of cultural survival, but a dynamic art form grounded in a distinct Indian aesthetic yet also thoroughly Caribbean in its diasporic creativity.

Północno-indyjska tradycja gry na bębnach dhol-tasha została rozpowszechniona na całym świecie dzięki brytyjskiemu systemowi umów, który rozpoczął się w latach 30. XIX wieku, kiedy to miliony mężczyzn, kobiet i dzieci zostały wysłane do pracy w rolniczych i przemysłowych koloniach na całym świecie. W wielu miejscach, w których osiedlili się robotnicy kontraktowi, pojawiły się odrębne warianty dhol-tasha. Najbardziej żywym z nich jest bęben tassa w południowo-karaibskim Trynidadzie i Tobago. Utrzymując oczywiste i wymierne związki z indyjskimi przodkami, bęben tassa przeszedł znaczące przemiany w konstrukcji instrumentów, repertuarze i praktyce wykonawczej. Takie innowacje sugerują, że tassa nie jest zwykłym przykładem formą kulturowego przetrwania, ale dynamiczną formą sztuki, opartą na odrębnej indyjskiej estetyce, a jednocześnie całkowicie karaibskiej w swojej diasporycznej kreatywności.