Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "collective memory" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Śląsko-pruska „geschichta” w PRL. O pamięci regionalnej w reportażu Włodzimierza Nowaka Niemiec. Wszystkie ucieczki Zygfryda
Silesian-Prussian “Geschichta” in PRL. On the Regional Memory in Włodzimierz Nowak’s Reportage Niemiec. Wszystkie Ucieczki Zygfryda [A German. All Escapes of Zygfryd]
Autorzy:
Browarny, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1807337.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
PRL; Śląsk; pamięć zbiorowa; reportaż
PRL; Silesia; collective memory; reportage
Opis:
Artykuł pod tytułem Śląsko-pruska „geschichta” w PRL. O pamięci regionalnej w reportażu Włodzimierza Nowaka Niemiec. Wszystkie ucieczki Zygfryda jest poświęcony problemom współczesnej pamięci o sytuacji niemieckich autochtonów na Śląsku po 1945 roku. Tematem artykułu jest również stosunek polskich mieszkańców tego obszaru do jego obcego dziedzictwa w okresie powojennym i obecnie. Na przykładzie wspomnień bohatera reportażu i jego biografii oraz rodzinnej tradycji, prezentowanych w książce Nowaka, opisywana jest zmiana ich postawy do śląsko-pruskiej przeszłości regionu. Punktem wyjścia w artykule jest założenie, że konstrukcja narracji pamięci wymaga w tym wypadku nie tyle wymiany jednej historii narodowej na inną, ile stworzenia wielowątkowej regionalnej metahistorii, w której mogą funkcjonować obok siebie różne, także alternatywne ujęcia przeszłość.
This article is devoted to the problems of the contemporary memory of the situation of German autochthons in Silesia after 1945. The article also concerns the attitude of Polish residents of this area to its foreign heritage in the post-war period and now. On the example of the memoirs of the hero of the reportage, his biography and family tradition presented in Nowak’s book, a change of their attitude to the Silesian-Prussian past of the region is described. The point of departure in the article is the assumption that the construction of the memory narrative requires in this case not just the exchange of one national history for another, but the creation of a multi-layered regional metahistory, in which various versions of the past, including the alternative ones, can function side by side.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2017, 65, 1; 85-101
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Passing by Layers of Memory
Przechadzki po warstwach pamięci
Autorzy:
Burghardt, Anja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2053941.pdf
Data publikacji:
2022-02-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pamięć
pamięć zbiorowa
pamięć kulturowa
reportaż
Mariusz Wilk
medialność
gatunki
Memory
Collective Memory
Memory Culture
reportage
mediality
genres
Opis:
The paper discusses the dimensions, genres and mediality of collective memory in Mariusz Wilk’s reportage on the Solovetsky Islands. As the authoress argues, on the one hand, his reports reflect a broad variety of different media, where the text itself also appears as a medium of memory. On the other hand, Wilk draws attention to the sites of memory on the Solovetsky Islands. For those, different concepts from memory studies help deepen our understanding of both the layers of memory on the islands and of those in Wilk’s text.
Artykuł omawia wymiary pamięci kulturowej w reportażu Mariusza Wilka o Wyspach Sołowieckich. Jak dowodzę, z jednej strony jego relacje odzwierciedlają szeroką gamę różnych mediów, w których jako nośnik pamięci pojawia się również tekst. Z drugiej strony M. Wilk zwraca uwagę na miejsca pamięci na Wyspach Sołowieckich. Dla nich różne koncepcje z zakresu badań nad pamięcią pomagają nam pogłębić zrozumienie zarówno warstw pamięci na Wyspach, jak i tych zawartych w tekście M. Wilka.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2022, 70, 1; 45-54
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Benjamin Steins Die Leinwand: Rückkehr jüdischer Religiosität im Zeichen einer prekär gewordenen Erinnerung an die Shoah
Benjamin Stein’s Novel The Canvas: The Return of Jewish Religiosity under the Shadow of the Uncertain Memory of the Shoah
Autorzy:
Sader, Fabian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791183.pdf
Data publikacji:
2020-08-12
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Benjamin Stein
pamięć zbiorowa o Szoah
religijność żydowska
postmodernizm
culture of memory
collective memory of the Shoah
Jewish religiousness
postmodernism
Opis:
Powieść Die Leinwand Benjamina Steina: Powrót religijności żydowskiej pod znakiem niepewnej pamięci o ZagładziePowieść Die Leinwand Benjamina Steina fikcjonalizuje skandal wokół literackiego fałszerstwa autorstwa Binjamina Wilkomirskiego, którego tekst, ogłoszony jako świadectwo Szoah, okazał się być fikcyjną opowieścią. Die Leinwand w prowokacyjny sposób problematyzuje wiarygodność wspomnień i pyta o granice między autobiografią a fikcją. W artykule podkreślono, że te strategie estetyczne powinny być interpretowane w kontekście odchodzenia ostatnich świadków i wynikającej z tego faktu konieczności mediatyzacji pamięci o Zagładzie. W świetle tych zmian w powieści następuje powrót do religijnego aspektu tożsamości żydowskiej. Krytyczny potencjał powieści, ze zwrotem ku dyskursowi pamięci, stanowi przede wszystkim refleksja literacka dotycząca teorii postmodernistycznych. Benjamin Steins Die Leinwand: Rückkehr jüdischer Religiosität im Zeichen einer prekär gewordenen Erinnerung an die ShoahBenjamin Steins Roman Die Leinwand fiktionalisiert den Fälschungsskandal um Binjamin Wilkomirski, dessen als Zeugnis der Shoah ausgewiesener Text sich als fiktive Erzählung entpuppte. Die Leinwand problematisiert dabei provokativ die Zuverlässigkeit von Erinnerungen und hinterfragt die Grenze zwischen Autobiographie und Fiktion. Der Aufsatz argumentiert, dass diese ästhetischen Strategien vor dem Hintergrund des Sterbens der letzten ZeugInnen sowie einer dadurch notwendigerweise mediatisierten Erinnerung an die Shoah interpretiert werden müssen. Im Zeichen dieser Entwicklungen findet im Roman eine Hinwendung zum religiösen Aspekt jüdischer Identität statt. Ihr kritisches Potential mit Blick auf den Erinnerungsdiskurs entwickelt Die Leinwand dabei vor allem durch die literarische Reflexion postmoderner Theoriebildungen.
Benjamin Stein’s novel The Canvas fictionalises the literary scandal around Binjamin Wilkomirski, whose supposed testimony of the Shoah proved to be fiction. The Canvas thereby provocatively questions the reliability of memories, as well as the differences between autobiographies and fiction in general. This paper argues that those aesthetic strategies have to be interpreted in the context of the passing of the last witnesses and thus of the necessary medialisation of the memory of the Shoah. In the light of those transformations, it is the religious aspect of Jewish identity which is foregrounded in the novel. The Canvas’s critical view of the cultural memory discourse is based in particular on a literary reflection of postmodern theorising.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 5; 61-79
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Bohaterowie epok w pamięci zbiorowej dwudziestowiecznego Lublina
Heroes of Various Epochs in the Collective Memory of the 20th Century Lublin
Autorzy:
Markowski, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1934238.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pamięć zbiorowa
Lublin
patroni lubelskich ulic
zmiany nazw ulic
nazwy ulic
collective memory
patrons of Lublin streets
changes in the names of streets
names of streets
Opis:
The beginning of the 20th century brought the world the First World War and the break-up of European powers. It also brought Poland independence, after more than one hundred and twenty years when it had been partitioned between three neighboring empires. A large increase in the number of Lublin's inhabitants, along with the development of the area of the city that followed the increase, caused an increase in the number of newly designed streets. The new lines of communication needed new names. Several, or even several dozen streets came into existence at one time, which favored giving them names connected with history. Additionally, the area of the town increased by absorbing the neighboring villages whose streets already had names. This caused overlapping of the names, which, in turn, made the town authorities solve the problem by giving one of the streets a new name. In the course of the 20th century the political situation in Poland changed, and this influenced the life of Lublin. Each new authority tried to make a sign of its presence in the town by organizing places of collective memory. Names of streets are a special area in the topography of the town, in which historical memory has always been handed down to next generations. The last period when Lublin belonged to the Polish Kingdom, which was part of the Russian Empire, comprises the years 1901-1915. In that time only two streets were given names commemorating important Poles: Frédéric Chopin and Wincenty Pol. Commemorative names started being given in Lublin when the Russian authorities were replaced by Austrian ones at the end of July 1915. The three years of Austrian rule in Lublin brought an increase in the area of the town and new names given to six communication lines. At that time five commemorative names were given in Lublin. In the twenty-year period between the World Wars the number of commemorative names increased from seven in 1918 to seventy-eight just before the outbreak of World War II. In 1919 a special commission was established in the town whose task was to prepare suggestions for changing street names in Lublin. After regaining independence the first changes in the names of Lublin streets were effected in August 1923. Forty-six streets were named or renamed then. In 1923 all the streets that had not had names received ones. The people after whom the streets were named in the period between the two World Wars may be divided into four groups: outstanding Poles, people connected with Lublin, poets and artists; a separate group was constituted by historical events. Among the groups the people who rendered service to the country are most numerous. Giving names to streets that could be ascribed to one of the five groups was especially frequent in the 1930s, when the village Dziesiąta was included into the town, and on both sides of Aleja Racławicka new streets were marked out for houses designed for military officers and civil servants. On the example of a few streets, like Narutowicza Street, Norwida Street or Staszica Street it is easy to see that the changes were also suggested by Lublin inhabitants. After establishing the General Government the Germans gave new names to Lublin streets and squares. They mainly changed those streets names that were connected with the Poles' fight against Germans. During the occupation a total of thirty-three street names were changed, and the remaining ones were translated into German, or the German words Strasse or Gasse were added to the Polish names. New names were given to the streets in the center of the town. Lublin's main square – Plac Litewski – was given the name of the leader of the Third Reich, Adolf Hitler. One of the obvious possibilities of erasing the Polish character of the town was changing the names of those streets that had been named after Poles. In this way the names of nine streets were changed, leaving only Chopin Street under the name of Chopin Strasse. After Lublin was liberated from the German rule in July 1944 the new authorities started changing the names of streets that had been introduced by the German authorities. Between July and November almost all the streets in Lublin were given back their pre-war names. Only three streets were an exception to this rule: Bychawska, Spokojna and Zamojska were renamed to Kunickiego, 22 Lipca and Buczka, respectively. The next changes were to take place in October 1945. On the occasion of the fifth anniversary of establishing the Polish Committee of National Liberation a common meeting was held of the Provincial National Council and the Town National Council. It was then that four socialist activists: Stanisław Dubois, Georgi Dimitrov, Małgorzata Fornalska, Marceli Nowotko, and the hero of socialist labor Wincenty Pstrowski were commemorated. In December 1949, on the occasion of Joseph Stalin's 70th birthday, the Club of Councilmen of the Polish United Workers' Party put forward a proposal concerning commemorating “the Leader of Humanity” by giving the name of Comrade Stalin to Lublin's main square, Plac Litewski. During the extensive change of names effected in March 1951 as many as twenty-one street names connected with the Church were changed. Among the new street names four commemorated heroes of the new political system: Rosa Luxemburg, Hanka Sawicka, Lucjan Szenwald and Ludwik Waryński, and one concerned the Communist ideology: Heroes of Labor Street. In the Stalinist period, in the years 1944-1956, twenty commemorative names that the new system considered right were given to streets. Among them only two did not survive the test of time and disappeared from the town plans in the autumn of 1956. In the Stalinist period people connected with the struggle for independence during the First World War and the Polish-Bolshevik War disappeared from street names for the whole period of the Polish People's Republic. During Władysław Gomułka's rule sixteen commemorative names connected with the workers' movement were given in Lublin. In the center of the town six streets received new names, including one that was newly marked out (Jana Hempla Street). In the decade of Edward Gierek's rule thirteen names connected with the ideology of the Polish People's Republic were given. Most of them commemorated heroes of the Communist Party of Poland. In the first half of the 1970s the country prepared for celebrating the thirtieth anniversary of the PPR. The new housing estate in Kalinowszczyzna was given the status of the Estate of the Thirty Years of the Polish People's Republic. During the last decade of the PPR only two streets were given names connected with the Communist ideology. In 1989 party ideologists who gave new names to streets were replaced by experts. In the period of transformation from the socialist system to the democratic one a special team was established consisting of nine people headed by dr. Mieczysław Buczyński who in 1964 had written a master's dissertation at the Maria Curie-Skłodowska University. The subject of the thesis was the etymology of Lublin street names, and later he also worked on the names of parts of Lublin, as well as on Slavonic geographical names. Despite the systemic transformation and a lot of changes in the names of streets effected in the years 1989-1991, ten heroes of the Communist system have survived as patrons of Lublin streets. Analyzing the plan of Lublin of 2001 we can find thirteen names of streets that because of their ideological meaning would be more adequate for the previous epoch.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2010, 58, 2; 253-284
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Memory of Violence. Individual and Collective
Pamięć o przemocy: indywidualna i zbiorowa
Autorzy:
Łaszkiewicz, Hubert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1945639.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pamięć społeczna
przemoc
tożsamość indywidualna i zbiorowa
social memory
violence
individual and collective identity
Opis:
Przemoc jest zjawiskiem ambiwalentnym. Może być siłą niszczącą i twórczą zarazem. Jest to szczególnie prawdziwe, kiedy mówimy o pamięci przemocy w wypadku osób i wspólnot. Z jednej strony pamięć o przeżytej i doświadczonej przemocy może niszczyć osoby czy też wspólnoty, z drugiej zaś trauma związana z doświadczeniem przemocy umacnia więź wspólnotową i współtworzy tożsamość grup i indywiduów. Rolę przemocy w umacnianiu tożsamości grup i osób przedstawiono na przykładach zaczerpniętych z historii antycznej Grecji (Iliada), ruchów studenckich w Niemczech w XIX i XX wieku oraz z traumatycznych przeżyć wspólnoty żydowskiej w czasie II wojny światowej. Wnioski wynikające z dokonanego przeglądu wpisują się w koncepcję Réné Girarda, w której przemoc (ofiara) jest zjawiskiem konstytutywnym w tworzeniu kultury, a tym samym w tworzeniu więzi w społeczności ludzkiej.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2006, 54, 2; 7-20
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies