Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "ST" wg kryterium: Wszystkie pola


Tytuł:
Santoral hispalense en la pintura sevillana del siglo XVII
Saint Patrons of the Capital of Andalusia in the Sevillian Painting of the 17th Century
Święci patronowie stolicy Andaluzji w sewilskim malarstwie XVII wieku
Autorzy:
Witko, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878656.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Hiszpania
malarstwo
Sewilla
XVII w.
św. Ferdynand
św Hermenegild
św. Izydor
św Justa
św. Laureano
św. Leander
św. Rufina
Spain
painting
Seville
XVII in.
St. Ferdinand
St. Hermenegild
St. Isidore
St. Justa
St. Laureano
St. Leander
St. Rufina
Opis:
Malarstwo sewilskie nieprzerwanie fascynuje i przyciąga uwagę zarówno wytrawnych badaczy, jak i skromnych miłośników sztuki. Artyści działający w stolicy Andaluzji w XVII stuleciu potrafili w sposób wyjątkowy, jak mało która szkoła w powszechnej sztuce nowożytnej, zilustrować prawdy wiary chrześcijańskiej wedle zaleceń Soboru Trydenckiego. Wprowadzili oni oryginalny język ikonograficzny, o wyjątkowym fundamencie duchowym, często tworząc bez jakichkolwiek wzorców. Znakomite kompozycje, świadczące o świetnej umiejętności obserwacji życia, wyrafinowana technika oraz paleta barw sprawiają, że pokazana przez nich rzeczywistość nadprzyrodzona zdaje się być pełną prostoty realnością doczesną. Przedstawienia świata nieożywionego uczyniły go transcendentnym i poetyckim. Święci męczennicy i wyznawcy w heroicznym akcie wiary czy mistycznych ekstazach to postaci realne, dotykające konkretnie świata doczesnego, pozbawione barokowej przesady, obecnej zwłaszcza w malarstwie włoskim. W sewilskim malarstwie XVII w. ważną rolę odgrywały przedstawienia świętych patronów stolicy Andaluzji. Szczególną czcią otaczano dwie siostry męczennice z III w. – św. Justę i św. Rufinę, pochodzące z rodziny garncarzy, biskupa męczennika z VI w. – św. Laureana oraz królewicza Hermenegilda, zamordowanego z polecenia swego ojca arianina w VI w. Dużą popularnością cieszyły się także wizerunki wybitnych pasterzy Kościoła sewilskiego, żyjących pod koniec VI stulecia – dwóch braci z Kartageny – św. Leandra i św. Izydora, doktora Kościoła. Dopiero w 2. połowie XVII w. rozpowszechniły się przedstawienia kanonizowanego w 1671 r. wyzwoliciela Sewilli z rąk muzułmańskich – króla Ferdynanda III.
The Sevillian painting keeps fascinating both expert researchers and modest art lovers, and it keeps attracting their attention. Artists working in the capital of Andalusia in the 17th century were able to illustrate the truths of the faith according to the recommendations of the Council of Trent in an exceptional way, like few other schools. They introduced an original iconographical language with an exceptional spiritual foundation, often creating their works with no patterns. Excellent compositions manifesting a brilliant skill of observing the life, a sophisticated technique, and a rich palette of colors make the supernatural reality that is shown seem to be a full of simplicity worldly reality. Presentations of the inanimate nature  make it transcendent and poetical. Saint martyrs and confessors, in a heroic act of faith or in mystic ecstasies, are real figures, actually touching the mundane world, devoid of the baroque exaggeration that is present especially in Italian painting. In the Sevillian painting of the 17th century presentations of saint patrons of the capital of Andalusia played a significant role. Two sisters-martyrs of the 3rd century were particularly worshipped – Saints Justa and Rufina coming from a family of potters; so was St Laurean, a bishop-martyr of the 6th century; and St Hermenegild, the son of king Liuvigild, also murdered in the 6th century on the orders of his father who was an Arian. Also pictures of outstanding pastors of the Seville Church who lived at the end of the 6th century were very popular – pictures of two brothers, St Leander of Seville and St Isidore of Seville, the last of the Fathers of the Church. Only in the second half of the 17th century did the images of King Ferdinand III of Castile become popular; the King who liberated Seville that had belonged to the Islamic state.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 4; 85-114
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Coral Altar with the Apocalyptic Woman in the Treasury of St Mary’s Basilica in Krakow. Theological Contents
Autorzy:
Kobielus, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1806873.pdf
Data publikacji:
2019-10-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
St Mary’s cosmic attributes; the number 12; St Mary’s biblical attributes; cedar; spring; garden; olive; rose; well; tower
Opis:
The Polish version of the article was published in “Roczniki Humanistyczne,” vol. 64 (2016), issue 4. In Polish museum collections there are a few objects made of coral or decorated with it. They are, among others, altars, holy water fonts, crucifixes and other liturgical items. Most often they were bought during Poles’ travels to Italy in the Mannerism and Baroque epochs. St Mary’s Basilica’s treasury boasts of a portable coral altar dated to the middle of the 17th century, a gift from  Maria Josepha, the wife of King Augustus III. It has a golden frame and is embellished with enamel and coral. Its centre features the figure of the Blessed Virgin Mary standing on a crescent, in a radiant coral glory, surrounded by Marian symbols. It is an apotheosis of the Blessed Virgin Mary based on a fragment of the Apocalypse of St John. The figure of Mary is presented with her cosmic attributes: twelve stars around her head; she is clothed with a radiant glory; and she has a crescent under her feet. Around her seven symbolic biblical signs are presented, ones connected in the exegetic tradition with her being the mother of the Messiah. The term Cedrus exaltata—is perceived as the symbol of majesty, sublimity, loftiness, paradisaical beauty, safety. Fons signatus is a sealed spring, an enclosed one, accessible only to the Mother of God’s Son, chosen by God. Hortus conclusus is the symbol of St Mary’s virginity. Oliva speciosa points to St Mary’s charity, her extraordinary fertility, inner peace, the gift of relieving sufferings. Rosa plantata is a metaphor of wisdom, love, medicine for sinners. Puteus aquarum viventium, a well of living waters, indicates St Mary’s mediation for people redeemed by Jesus. Turris eburnea—the ivory tower is another feature of the Virgin Mary’s beauty, of her immaculate body and fortitude.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2018, 66, 4 Selected Papers in English; 121-174
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Malarz uchodźca. Poetyckie spotkanie z Caravaggiem w twórczości ks. Janusza St. Pasierba
An Exile Painter. A Poetical Encounter with Caravaggio in Rev. Janusz St. Pasierb’s Work
Autorzy:
Peroń, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887283.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janusz St. Pasierb
Caravaggio
poezja
korespondencja sztuk
poetry
correspondence of arts
Opis:
W poezji ks. Janusza St. Pasierba znajdują się trzy wiersze inspirowane malarstwem Caravaggia. Dwa z nich tworzą poetycki cykl na temat obrazu Ścięcie św. Jana Chrzciciela (Oratorium św. Jana Chrzciciela, Malta). Poeta odwołuje się do biografii malarza, zwłaszcza jego awanturniczego trybu życia, oraz wnika w wydarzenia biblijne. Istotna dla jego refleksji jest przestrzeń architektury, która bogactwem wnętrza kontrastuje z surowością dokonywanej zbrodni. Poeta wykorzystuje malarską zasadę kontrastów, by ukazać sytuację człowieka współczesnego. Poetycka refleksja dotyczy różnorakich aspektów wygnania: egzystencjalnej sytuacji samotności oraz stanu grzechu, doświadczenia śmierci, pokuty i nawrócenia.
Among Rev. Janusz St. Pasierb’s poetical works there are three poems inspired by Caravaggio’s painting. Two of them make up a poetical series whose subject is the painting Beheading of St John the Baptist (Oratory of St John’s Co-Cathedral, Malta). The poet refers to the artist’s biography, and especially to his belligerent way of life, and he analyzes biblical events as well. The architectural space that with its wealth of the interior is contrasted with the harshness of the crime that is being committed, is significant for him. Using the painter’s principle of contrasts the poet shows the situation of the modern man. Poetic reflection is concerned with various aspects of exile: the existential situation of loneliness and the state of sin, the experience of death, penance and conversion.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 113-128
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Przyczynek do dziejów kościołów: św. Wojciecha i św. Marii Magdaleny w Wąwolnicy
A Contribution to the History of St Adalbert and St Mary Madeleine Churches in Wąwolnica
Autorzy:
Pisarek-Małyszek, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954341.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Wąwolnica
parafia Wąwolnica
kościół p.w. św. Wojciecha
kościół p.w. św.Marii Magdaleny
historia Kościoła
the Wąwolnica parish
St Adalbert Church
St Mary Madeleine Church
history of the Church
Opis:
Wąwolnica is numbered among the oldest centres of Christian religious cult in the Lublin region, although no documents (charters of foundation) concerning the parish churches that could confirm these propositions have survived. However, it is analysis of the very invocations of the two churches in Wąwolnica – St Adalbert and St Mary Madeleine – that may point to a very old origin of the parish. The question of which of the two churches should be considered older is another subject of research, besides finding out about the origins of the Wąwolnica parish centre. From Jan Długosz's Liber Beneficiorum dioecesis Cracoviensis we learn that St Mary Madeleine Church was a mother church (matrix) for the St Adalbert one. In the other written sources we do not find any mentions on this subject. Recently archaeologists have joined historians' studies. In 1999 on the Wąwolnica Church Hill, during construction works, archaeological control works were carried out. On the basis of the archaeologists' studies of the revealed foundations and cultural strata it was established that the defensive circumferential wall on the Hill was built in the 15th century, simultaneously with the two-story brick St Adalbert Church that has been preserved till today as a sanctuary to Our Lady of Kębło. According to the archaeologist Irena Kutyłowska, it is this church that should be considered the older one. Hence, archaeologists' and historians' opinions on the Wąwolnica churches differ and today it is hard to tell who is right. These discrepancies can only be removed after systematic archaeological studies are conducted in Wąwolnica.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 2; 209-220
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ferula świętego papieża Pawła VI – innowacja i symbol tradycji
Ferule of St. Pope Paul VI – an Innovation and a Symbol of Tradition
Autorzy:
Rolska, Irena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791404.pdf
Data publikacji:
2020-12-22
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
papież św. Paweł VI
papież św. Jan Paweł II
ferula
krzyż boleściwy
Drzewo Życia
St. Pope Paul VI
St. Pope Johan Paul II
ferule
painful crosses
Tree of Life
Opis:
Wśród tematów Soboru Watykańskiego II były rozpatrywane zagadnienia dotyczące sztuki. Papież Paweł VI pragnął, by współczesna sztuka otworzyła się na nową, posoborową epokę w dziejach Kościoła. Wydarzenia artystyczne, i same dzieła sztuki nowoczesnej, którym patronował papież, w konserwatywnych środowiskach wywołały dyskusje nad współczesną sztuką religijną, a nawet brak zgody na odejście artystów od przyjętych kanonów sztuki. Największy bodaj sprzeciw konserwatystów wywołała papieska ferula, wielowiekowy znak władzy religijnej papieża nadanej przez Boga. Paweł VI zamówił nową ferulę u rzeźbiarza Lello Scorzelliego. Ferula Pawła VI jest przykładem dzieła sztuki nowoczesnej, ale zawarta w niej symbolika nawiązuje do starej tradycji. Układ umęczonego, wydłużonego ciała Chrystusa nawiązuje do średniowiecznych dolorystycznych ukrzyżowań – krzyży bolesnych. Chrystus na feruli został ukrzyżowany na Drzewie Życia, które symbolicznie daje pokarm życia dla chrześcijan. Z okresu sztuki średniowiecznej zaczerpnięto również formę wygiętej, a nie prostej belki krzyża. Było to symboliczne zerwanie z orzeczeniem, że władza papieża pochodzi od Boga. Jednocześnie symbolicznie stwierdzało posłuszeństwo papieża wobec tajemnicy krzyża i jego apostolską misję. Ferulę św. papieża Pawła VI w swojej apostolskiej misji używali papieże: Jan Paweł I, a najdłużej Jan Paweł II.
Among the topics of the Second Vatican Council were issues related to art. Pope Paul VI wanted contemporary art to open up to a new post-Conciliar era in the history of the Church. Artistic events and the works of modern art themselves, under the patronage of the Pope, in conservative environments, provoked discussions on contemporary religious art, and even the lack of consent for artists to depart from accepted canons of art. Perhaps the greatest opposition of conservatives was caused by the papal ferula, a centuries-old sign of the pope’s religious authority given by God. Paul VI ordered a new ferule from the sculptor Lello Scorzelli. Paul’s VI ferule is an example of a work of modern art, but the symbolism contained in it refers to the old tradition. The arrangement of the tormented, elongated body of Christ refers to medieval doloristic crucifixions – painful crosses. Christ on the ferule was crucified on the Tree of Life, which symbolically gives food to life for Christians. The form of a bent, not straight cross beam was also taken from the period of medieval art. It was a symbolic break with the statement that the pope’s authority came from God. At the same time, he symbolically stated the pope’s obedience to the mystery of the cross and his apostolic mission. Ferule St. Pope Paul VI in his apostolic mission used Popes: John Paul I, and the longest St. John Paul II.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 73-80
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Boga w człowieku według świętego Augustyna
The Image of God in Man according to St Augustine
Autorzy:
Eckmann, Augustyn
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954290.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
św. Augustyn
człowiek
obraz i podobieństwo Boże
St Augustine
man
image and liking of God
Opis:
According to tradition, St Augustine teaches us that man was created after the image and liking of God. The image of God is placed, says the Bishop of Hippo, in man’s reason from which his faith, hope, and charity ensue. St Augustine notices a resemblance between man and the Holy Trinity: in memory, reason, and the will which are manifested separately but act in combination. The image of God is the human soul, for it can use reason to know and watch God. The first man in paradise was immortal, and his immortality has been retained in his soul. The latter depends on the relationship between man and God because God is the true life for soul. Human nature may go wrong, yet it owes its magnitude to participation in God and through the image of God in man may be renewed. The renewal of the image of God in man is brought about by grace. The Holy Ghost works in man, the fact which does not exclude human decision or activity, for the way of man’s renewal leads through faith and charity. The love of truth renews the image of God in man.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 3; 75-84
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Chrześcijańska topografia Mediolanu w IV wieku
Christian Topography of Milan in the Fourth Century
Autorzy:
Filarska, Barbara
Iwaszkiewicz-Wronikowska, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954301.pdf
Data publikacji:
2003
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Mediolan wczesnochrześcijański
archeologia chrześcijańska
baptysterium wczesnochrześcijańskie
katedra
Bazylika Ambrożego
Bazylika Apostołów
kult męczenników
św. Ambroży
św. Augustyn
early-Christian Milan
Christian archeology
early-Christiana baptystery
cathedral
St Ambrose’s Basilica
the Apostles’ Basilica
cult of the martyrs
St Ambrose
St Augustine
Opis:
The authors sought to present the state of research on the complex problems of the issue that has been discussed for decades. At present, a new generation of scholars deal with it and they propose new interpretations both of the texts and archeological sources. Following archeological excavations in the nineteenth and twentieth centuries, a picture of Milan appeared with St. Tecla’s cathedral, St. Giovanni in Fonte’s baptistery in the town centre, and a chain of cemetery basilicas around it. The Basilica Portiana mentioned in the letters of Ambrose and the dating of St. Lorenzo were regarded as doubtful. In the 1990s earlier findings were verified. Accordingly, it was possible, among other things, to question the traditional and propose a new (mainly in S. Lusuardi Siena’s papers) reconstruction and chronology of the building that is part of the episcopal complex (under present Duomo: basilica vetus = ecclesia geminata, St. Stefano’s Baptistery + basilica nova = St. Maria Maggiore; under Piazza Duomo: St. Giovanni in Fonte’s Baptistery and the latest St. Tecla). In relation with a new hypothesis, which F. Guidobaldi has recently put forward on the identification of Basilica Portiana from S. Simpliciano, the authors propose to include in the discussion on this issue Ambrose’s words. He gives us to understand that the Basilica Portiana was dedicated and that we should find out to whom it was dedicated (maybe to the Virgins?). With regard to the fact that there are no sources, it is still an open question to date the majority of the early-Christian buildings in Milan (the exceptions are St. Giovanni alle Fonti’s baptistery, Basilica Ambrosiana and Basilica Apostolorum).
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 4; 135-170
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog listowny św. Augustyna z Nektariuszem
Written Dialogue of St. Augustine and Nectarius
Autorzy:
Eckmann, Augustyn
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965674.pdf
Data publikacji:
1984
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The article is divided into two parts. The first part presents the geographical, personal and historical background of the dialogue; the second part discusses its subject. The correspondence concerns the pagans of Kalama who publicly practised the pagan cult though it was officially forbidden under death penalty. They committed various infamous deeds and offences against the Catholics; what is more, they even murdered one of the priests. The situation continued for a long period of time. Knowing the great heart of the bishop of Hippo, Nectarius wrote two letters to him (the letters: 90 and 103). He asked St. Augustine to stand up for the criminals who found themselves in danger of serious penalty from the State authorities. Augustine firmly spoke against the death penalty and corporal tortures (the letters: 91 and 104). He demanded, however, special fines to punish violence. According to Augustine, both rigidity as well as impunity should be equally avoided. Augustine shows the evil of the pagan cult and presents the image of the earthly and heavenly home. He encourages Nectarius not to follow the Stoics who think "all the sins are equal" but to chose the way of Christ.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1984, 32, 3; 57-93
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Precyzja mistyki”. Uwięzienie – kilka uwag o motywie (Janusz St. Pasierb)
„Precision of Mysticism”. Imprisonment – a Few Remarks on the Motif (Janusz St. Pasierb)
Autorzy:
Łukaszuk, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1887278.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janusz Pasierb
wygnanie
uwięzienie
wolność
kultura
poezja
obraz
exile
confinement
freedom
culture
poetry
picture
Opis:
Artykuł jest próbą odkrycia w twórczości Pasierba głównych wyznaczników kondycji poety, jego doświadczeń, poczucia społecznego i kulturowego statusu. Autorka rozprawy poprzez analizy konkretnych tekstów i ich relacji z obrazami sztuki wizualnej pokazuje modelującą wtym zakresie semantycznym funkcję takich pojęć jak wygnanie, uwięzienie czy zniewolenie. Odwołanie do hermeneutyki spod znaku Paula Ricoeura umożliwiło dodatkowo postawienie ważnych tez, odnoszących się do całości dzieła poety, a wskazujących na istotną dla niego problematykę odpowiedzialności i istnienia prawdziwego (tożsamości). Artykuł dowodzi, że poezja Pasierba jest korektą kulturowego stereotypu.
The article is an attempt at discovering the main determinants of Pasierb’s condition, his experiences, his social sense and cultural status in the poet’s works. By analyzing actual texts and their relations with pictures of visual art the author of the paper shows the function of such concepts as exile, confinement or constraint that is a modeling one in the semantic range. Referring to hermeneutics of the Ricoeur type has additionally made it possible to put forward important theses concerning the whole of the poet’s work, and pointing to the issue of responsibility and true existence (identity) that is important to him. The article proves that Pasierb’s poetry is a correction of the cultural stereotype.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2014, 62, 1; 129-146
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Koncepcja przyjaźni w dziełach św. Augustyna
The Conception of Friendship in St. Augustines Works
Autorzy:
Eckmann, Augustyn
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963614.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
After a brief and concise presentation of the concept of friendship in pagan and Christian antiquity, before St. Augustine, the paper shows the evolution of the conception of friendship in the works of St. Augustine. Reading the latter's books allows us to perceive an evolution in his thought on friendship, or even one can find two periods in the development of this thought. In the first period Augustine, quoting often Cicero, defined friendship in a purely classic way and laid stress human sympathy as the source of friendship. In the second period (beginning with Confessions) he gave a new conception of friendship, which is a gift of the Holy Spirit through grace. Yet he never gave up sentiment and personal engagement as a characteristic attribute of friendship.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 1996, 44, 3; 231-241
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
O kościołach św. Wojciecha w diecezji włocławskiej
Die St.-Adalberts-Kirchen in der Diözese Włocławek
Autorzy:
Witkowska, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1955137.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
Die Traditionen des Kultes des hl. Adalbert (Wojciech), die in der Verleihung seines Patroziniums an Kirchen zum Ausdruck kommen, sind in der Diözese Włocławek (Leslau) von Anfang an lebendig geblieben. Nicht ohne Bedeutung blieb die fast ständige Zugehörigkeit dieser Diözese zur Gnesener Metropolie, die mit dem Adalbert-Kult besonders verbunden ist, sowie die Tatsache, daß der Missionsweg von Bischof Adalbert einst durch ihr Territorium − Kujawien und Weichselpommern − führte und daß auch seine Reliquien auf diesem Wege nach Gnesen gebracht wurden. Die Diözese Kujawien und Pommern nahm hinsichtlich der Häufigkeit des Adalbert-Patroziniums bis 1772 sowohl innerhalb der Metropolie als auch unter allen Diözesen in den polnischen Gebieten den ersten Platz ein. Dieses Patrozinium gehört zu den Titeln von alter Herkunft. Von 40 in verschiedenen Zeiten der Existenz der Diözese auftretenden Titeln stammen 36 aus dem Mittelalter. Das heißt, daß 90% der mittelalterlichen Patrozinien ausdrücklich mit der ersten Phase der Verehrung des hl. Adalbert im Zusammenhang stehen, die in die Zeit von Bolesław Chrobry (Boleslaus I. der Tapfere) fällt. In der zweiten Hälfte des 11. Jahrhunderts erlebt dieser Kult einen neuen Aufschwung und kann sich dann im 12. Jahrhundert in der Monarchie von Bolesław Krzywousty (Boleslaus III. Schiefmund) dynamisch entwickeln.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2000, 48, 2 Special Issue; 579-600
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ołtarzyk koralowy z Niewiastą Apokaliptyczną w skarbcu kościoła Mariackiego w Krakowie. Treści teologiczne
The Coral Altar with the Apocalyptic Woman in the Treasury of St Mary’s Basilica in Krakow
Autorzy:
Kobielus, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1878660.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kosmiczne przymioty Maryi
liczba 12
biblijne przymioty Maryi
cedr
źródło
ogród
oliwa
róża
studnia
wieża
St Mary’s cosmic attributes
the number 12
St Mary’s biblical attributes
cedar
spring
garden
olive
rose
well
tower
Opis:
W polskich zbiorach muzealnych znajduje się kilka obiektów wykonanych z korala lub nim zdobionych. Są to między innymi ołtarzyki, kropielnice kielichy, krucyfiksy i inne wyroby liturgiczne. Pochodzą najczęściej z zakupów w podróżach turystycznych Polaków po Włoszech w epoce manieryzmu i baroku. W skarbcu kościoła Mariackiego w Krakowie znajduje się przenośny ołtarzyk koralowy, datowany na połowę XVII w., z daru królowej Marii Józefy, żony króla Augusta III. Ujęty w złoconą ramę i zdobiony emalią oraz koralem, w centrum zamyka stojącą na półksiężycu postać NMP w promienistej koralowej glorii w otoczeniu symboli maryjnych. Jest to apoteoza NMP na podstawie fragmentu Apokalipsy św. Jana Apostoła. Postać Maryi została wyobrażona z atrybutami kosmicznymi: dwunastoma gwiazdami wokół głowy; odziana jest w słoneczną promienistą glorię i ma sierp księżyca pod stopami. Wokół Niej w ukazano siedem symbolicznych znaków biblijnych, łączonych w tradycji egzegetycznej z Jej powołaniem na Matkę Mesjasza. Termin Cedrus exaltata – cedr jest postrzegany jako symbol majestatu, wysokości, wyniosłości, piękna rajskiego, bezpieczeństwa. Fons signatus to zdrój opieczętowany, zamknięty, dostępny tylko dla wybranej przez Boga, Matki Syna Bożego. Hortus conclusus jest symbolem nienaruszonego dziewictwa NMP. Z kolei Oliva speciosa wskazuje na miłosierdzie Maryi, Jej niezwykłą płodność, wewnętrzny pokój, dar uśmierzania cierpienia. Rosa plantata jest metaforą mądrości, miłości, lekarstwa dla grzeszników. Puteus aquarum viventium, studnia wód żywych, wskazuje na pośrednictwo Maryi wobec ludzi odkupionych przez Jezusa. Turris eburnea – wieża z kości słoniowej to kolejny przymiot piękna NMP, nieskazitelności Jej ciała i męstwa.
In Polish museums’ collections there are a few objects made of coral or decorated with it. They are, among others, altars, holy water fonts, crucifixes and other liturgical items. Most often they were bought during Poles’ travels to Italy in the Mannerism and Baroque epochs. In St Mary’s Basilica’s treasury a portable coral altar is kept, dated to the middle of the 17th century, a gift from Maria Józefa, the wife of King August III. It has a golden frame and it is embellished with enamel and coral, and in its center it closes the figure of the Blessed Virgin Mary standing on a crescent, in a radiant coral glory, surrounded by Marian symbols. It is an apotheosis of the Blessed Virgin Mary based on a fragment of the Apocalypse of St John. The figure of Mary is presented with her cosmic attributes: twelve stars around her head; she is clothed with a radiant glory; and she has a crescent under her feet. Around her seven symbolic biblical signs are presented, ones connected in the exegetic tradition with her being the mother of the Messiah. The term Cedrus exaltata – is perceived as the symbol of majesty, sublimity, loftiness, paradisaical beauty, safety. Fons signatus is a sealed spring, a closed one, accessible only to the Mother of God’s Son, chosen by God. Hortus conclusus is the symbol of St Mary’s virginity. Oliva speciosa points to St Mary’s charity, her extraordinary fertility, inner peace, the gift of relieving sufferings. Rosa plantata is a metaphor of wisdom, love, medicine for sinners. Puteus aquarum viventium, a well of living waters, indicates St Mary’s mediation for people redeemed by Jesus. Turris eburnea – the ivory tower is another feature of the Virgin Mary’s beauty, the immaculacy of her body and of her fortitude.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 4; 33-83
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kilka uwag o nagrobkach Brzechffów i Branickich w pojezuickim kościele śś. Piotra i Pawła w Krakowie
A Few Remarks on the Tombstones of the Brzechffas and the Branickis in the Post-Jesuit St. Peter and St. Paul Church in Cracow
Autorzy:
Daranowska-Łukaszewska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1954607.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
The article discusses two 18th century tombstones of the Brzechffa and Branicki families in St Peter and St Paul church in Cracow. They have already been mentioned in the subject literature as works by the architect Kacper Bażanka (by Olgierd Zagórowski) and – because of their morphology – as portal tombstones in which the door is the symbol of the passage from the world of the living to the world of the dead (by Jan Białostocki) and in which the door symbolizes the narrow gate (by Jan Samek). Both the fact, confirmed by the sources, that the tombstones were sculptured by Bażanka, and the suggested symbolic meaning of the monuments do not raise doubts. The findings that are new or different from the accepted ones concern: contrary to Zagórowski’s thesis a mention in the archives has been preserved that indirectly says that the church fire in 1717 damaged the Brzechffa monument; the interpretation of the battle scene in the Branicki tombstone pointing to the battle of Vienna may be considered final, first of all on the basis of the autopsy of the polychromy, recently cleaned; the preserved letter by Jan III concerning the canonization of St Stanisław Kostka may be an additional argument here; the male busts in the Branicki tombstone probably portray the hetmans who were related to them: Crown Field Hetman Stefan Czarniecki and Lithuanian Grand Hetman Kazimierz Sapieha; the participation of the Jesuit Franciszek Noskowski, a teology and the Holy Writ professor, that is confirmed by the sources, allows one to see the inventor of the monument in him; he may have played a similar role in the origin of the Brzechffa monument, as he stayed in Cracow when it was being sculptured; the symbolic meaning of the tombstone portals may be complemented with the meaning of the gate as the place of judgement; because of the soul judgement the virtues of the dead are quoted. They are represented there by means of scenes in which the virtues are manifested and as personifications; the tombstones that are part of architectonic divisions of the chapels in the architect’s intention were supposed to create the impression that they are the decoration of the whole walls; their form refers to occasional decorations, e.g. for the occasion of a burial; this was due to the fact that only the appearance of an impermanent decoration allowed one to circumvent the ban on raising constant tomb monuments for lay people that was in force in Jesuit churches; the decoration of St Vincent and St Anastasius church in Rome prepared for the exequies of Cardinal Mazarini in 1661, probably designed by Giovani Francesco Grimaldi according to Elpidio Benedetti’s idea, was probably the immediate inspiration for both the discussed tombstones.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2002, 50, 4 Special Issue; 461-473
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies