Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "ROME" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    „Mur palatynski” i Porta Mugonia: krytyka pewnej identyfikacji
    „The Palatine Wall” and Porta Mugonia: Criticism of a Certain Identification
    Autorzy:
    Ziółkowski, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954296.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Rzym archaiczny
    Rzym
    topografia
    Palatyn
    Romulus
    archaic Rome
    Rome
    topography
    Palatine
    Opis:
    The paper is a critical examination of the excavators’ interpretation of the sequence of walls of the 8th-6th century BC unearthed in Sector 9 of Carandini’s excavations between the Palatine and the Sacra Via as fortifications, and of a discontinuity they claim to have discovered in them as the original Porta Mugonia. The arguments against this interpretation: 1) the walls were too flimsy to have ever served as fortifications; 2) the proposed location of the main gate of the Palatine settlement is most improbable in the light of the natural relief and the character of land surface of the zone; 3) the excavators’ reconstruction of the street pattern before the Late Archaic transformations, centering on the alleged gate, is entirely arbitrary and contrary to the zone’s natural configuration; 4) the discontinuity interpreted as the opening of a gate is not obvious in the first wall and indemonstrable in the others; 5) from the last phase of the second wall onwards there is nothing that might be interpreted as the surface of a street that would have led from the gate to the Palatine.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 4; 19-52
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzymskie ślady Władysława Oleszczyńskiego, czyli o kilku źródłach do poznania życia artysty
    Władysław Oleszczyński’s Roman footprints, or on several sources for studying an artist’s life
    Autorzy:
    Lameński, Lechosław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1954055.pdf
    Data publikacji:
    2004
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Władysław Oleszczyński
    rzeźbiarz
    Rzym
    sculptor
    Rome
    Opis:
    Władysław Oleszczyński (1808-1866) was the most outstanding Polish sculptor and medallist of the Romantic epoch, the author of the first – not existing any more today – monument of Adam Mickiewicz in Poznań (1857), who, as a participant in the November Uprising was forced to remain in emigration, mainly in France, where he carried out a lot of works for the French society. He died and was buried in Rome. We know relatively little about Oleszczyński's private life, or about the very person of the artist. In the record office of the Community of the Resurrection in Rome there are two interesting documents. One of them is a list of things deposited with the Community after the artist's unexpected death; and the other one is detailed information about the expenses connected with his burial. In the office there is also one letter written by Władysław Oleszczyński to the Ressurectionists in March 1861, a copy of the artist's another – earlier – letter, a couple of letters written by his brother Antoni several months after the sculptor's death, and two letters written by his widow at roughly the same time. From them we learn the inside story of the stormy ending of Władysław Oleszczyński's marriage to an unknown French woman, which lasted for nearly thirty years. Although the cited documents and letters do not give unambiguous answers to many questions, they still broaden our knowledge of that extraordinary artist.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2004, 52, 4; 367-390
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Fulwia – literacki portret kobiety fatalnej
    Fulvia – das literarisch Porträt einer fatalen Frau
    Autorzy:
    Dziuba, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945183.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kobieta
    polityka
    republika
    Rzym
    oskarżenie
    charakterystyka
    woman
    politics
    republic
    Rome
    accusation
    characteristic
    Opis:
    Die Historiker der antiken Literatur haben der weltweiten Mode, sich für die breit verstandene  Frauenthematik zu interessieren, nicht widerstanden. Es ist bereits eine Reihe der Publikationen über den Platz und die Rolle der Frau in der antiken Welt entstanden. Auch auf dem polnischen Boden können wir auf Werke in der Thematik stolz sein. Sofern die moisten Texte Frauen als eine soziale Gruppe mit Individuen behandeln, die zur Exemplifikation bestimmter Charakterzüge dieser Gruppe dienen, um so mehr stellt der Artikel eine Persönlichkeit dar: Fulvia, eine ehrgeizige und einflussreiche Frau aus der Zeit der Republikneige. Das Ziel des Artikels war es, ein literarisches Porträt einer Römerin darzustellen, die aus Gründen ihres Handelns der eindeutig negativen Einschätzung der antiken Schriftsteller begegnete. Sowohl die ihr gegenwärtigen Autoren als auch die späteren beschrieben Fulvia als eine habgierige, grausame und herrschsüchtige Person. Sie wurde beschuldigt, sich in die Politik Roms einzumischen. Ohne den Ehrgeiz der Römerin verstehen und akzeptieren zu können, missbilligten sie ihr Verhalten als frauenunwürdig. Alle Autoren, die sich über sie aussprachen, bemerkten bei ihr männliche Charakterzüge, was nach der Meinung der antiken Männer die schwerste Kritik einer Frau ausmachte. Sie wurde dessen angeklagt, durch ihren unweiblichen Ehrgeiz ihre nächstfolgenden Ehemänner ins Unglück gezogen zu haben. Die Haltung von Fulvia, die eher unserer Zeiten entsprechen würde, begegnete einer übereinstimmenden Missbilligung der antiken Autoren und zog auf sie den Ruf „einer fatalen Frau“.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2008, 56, 3; 95-109
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Filozofia i geokulturologia prozy. Rzym i Jerozolima Mikołaja Gogola
    Философия прозы и геокультурология. Рим и Иерусалим у Николая Гоголя
    Autorzy:
    Woźniak, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1945038.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Mikołaj Gogol
    Rzym
    Jerozolima
    geokulturologia
    metamorfoza duchowa
    Nikolai Gogol
    Rome
    Jerusalem
    geoculturology
    spiritual transformation
    Opis:
    В статье рассматриваются Рим и Иерусалим в жизни и творчестве Гоголя, как места его творческой биографии. Главный предмет обсуждения - геокуль- турологическая и философская перспектива видения этих мест писателем, т.е. топофилия и философско-духовная подоплека мировоззрения, а также роль «вечного Рима» и «святого Иерусалима» в формировании эстетики писателя. Рим отобразился в прозе писателя в неоконченном произведении Рим 1842 г. (первоначально Лннунциата), а также в переписке, поскольку Иерусалим остался в художественном плане местом пустоты. Гоголь упоминал о паломничестве в Палестину очень редко. В рассуждениях появляется попытка объяснить последний этап жизни писателя и его духовного преображения в аспекте культурологического воздействия места.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2009, 57, 7; 53-72
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi zwana pierwszym „polskim papieżem”
    Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi – The First “Polish Pope”
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791423.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Zofia Katarzyna Branicka Odescalchi
    Rzym
    Watykan
    polski papież
    sprawy polskie
    Rome
    Vatican
    Polish pope
    Polish affairs
    Opis:
    Zofi Branicka (1821-1886) była polską, niezwykle zamożną arystokratką, która w 1841 roku poślubiła włoskiego księcia Livia III Erba Odescalchi. Od tego czasu do śmierci mieszkała w Rzymie. Dzięki olbrzymiemu posagowi księżnej rodzina Odescalchi mogła między innymi odkupić od rodziny Torlonia zamek w Bracciano (niedaleko Rzymu). Zofia otrzymała bardzo staranne wykształcenie, znała biegle kilka języków. Od samego początku swego pobytu w Rzymie zaczęła organizować słynne wieczorne spotkania w salonie, w Pałacu Odescalchi. W ten sposób księżna Zofi skupiała elitę arystokracji, dyplomacji i kleru z różnych krajów europejskich. Wkrótce poznała też papieża Piusa IX, z którym połączyła ją więź wieloletniej przyjaźni. Zofia bezpośrednio informowała papieża o złożonej ówcześnie sytuacji Polski, która była pod rozbiorami. Od początku pobytu we Włoszech zaangażowała się w pomoc charytatywną ubogim. Księżna była też bardzo zaangażowana w finansową i organizacyjną pomoc Polakom we Włoszech (emigrantom, powstańcom, księżom, artystom, takim jak Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski i inni). Ściśle współpracowała ze Zgromadzeniem Zmartwychwstania Pana Naszego Jezusa Chrystusa w organizowaniu Polskiego Seminarium w Rzymie, które zostało otwarte w 1866 roku. Było to niezwykle doniosłe i ważne wydarzenie dla Polaków, którzy w tym czasie nie mieli swojego państwa. Dzięki głębokiej religijności i patriotycznej działalności, księżna Zofia była wśród swoich rodaków nazywana „polskim papieżem”. Nikt w tamtych czasach nie przypuszczał, że sto lat później Karol Wojtyła zostanie prawdziwym pierwszym polskim papieżem.
    Zofia Branicka (1821-1886) was a Polish wealthy noblewoman who married Italian Prince Livio III Erba Odescalchi (1805-1885) in 1841. From then on until her death she lived in Rome. Thanks to her opulent dowry, Odescalchi family could buy back among others, the Bracciano castle (near Rome) from the Torlonia family. Zofia was very well educated and a polyglot. From the very first years of her stay in Rome, she started to organise famous soirees at her salon in Palazzo Odescalchi. In this way Princess Zofi gathered the elite of aristocracy, diplomacy and the clergy, from diff European countries. Soon she had a possibility to get to know the pope Pius IX, with whom she would maintain a real and close friendship. Zofia had informed the pope about the complex situation of Poland, partitioned by her neighbours. From the beginning of her stay in Italy she was involved in charity work. The princess was very involved in financial and organisational help to Polish people in Italy (emigrees, insurgents, priests, artists as Cyprian Kamil Norwid, Leopold Nowotny, Roman Postempski etc.). She closely co-operated with The Congregation of the Resurrection of Our Lord Jesus Christ in organising the Polish Seminar in Rome in 1866. That was an event of a great importance for Polish people who at that time had no country of their own. Thanks to her deep religiosity and patriotic activity Princess Zofi was known among her contemporaries as “the Polish pope”. Nobody at that time could have imagine that after one hundred years Karol Wojtyła would become the first actual Polish pope.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 213-233
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    W mieście kapłanów, uczonych i artystów. Rzymskie lata ks. Władysława Gorala (1920-1922)
    In the City of Priests, Scholars and Artists.The Roman Years of Father Władysław Goral (1920-1922)
    Autorzy:
    Taracha, Cezary
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791421.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-22
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    I połowa XX wieku
    bł. biskup Władysław Goral
    Rzym
    Polonia
    the first half of the 20th century
    blessed bishop Wladyslaw Goral
    Rome
    Polish emigration
    Opis:
    W latach 1920-1922 ksiądz Władysław Goral, późniejszy biskup pomocniczy lubelski (1938), męczennik II wojny światowej i błogosławiony (1999), przebywał w Rzymie. Tu, na Uniwersytecie Gregoriańskim, odbył studia filozoficzne, zakończone stopniem doktora. Artykuł niniejszy jest pierwszą próbą spojrzenia na ten okres w życiu przyszłego biskupa. Autor analizuje dostępne informacje dotyczące różnych aspektów jego pobytu w Rzymie, studiów, kontaktów i znajomości. Stawia również pytania odnoszące się do znaczenia tego czasu dla formacji duchowej, intelektualnej i kulturowej księdza Gorala. W konkluzji stwierdza, że doświadczenie powszechności Kościoła, kontakt z międzynarodowym środowiskiem uczonych, ludzi kultury oraz obcowanie z wielkim dziedzictwem artystycznym Rzymu ukształtowały w znacznym stopniu osobowość przyszłego błogosławionego.
    In 1920-1922, Władysław Goral later an auxiliary Bishop of Lublin (1938), martyr of World War II and blessed (1999) stayed in Rome. There, at the Gregorian University, he completed his philosophical studies with a doctoral degree. This article is the first attempt to look at this period of the life of the future bishop. The author analyzes the available information about various aspects of his stay in Rome, studies, contacts and acquaintances. He also raises questions about the importance of this time for the spiritual, Intellectual and cultural formation of Father Goral. In conclusion, he states that the experience of the universality of the Catholic Church, contact with the international environment of scholars, people of culture, and communing with the great artistic heritage of Rome significantly shaper the personality of the future blessed.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 4 Special Issue; 193-211
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zagadnienie periodyzacji literatury łacińskiej doby republiki rzymskiej
    The Issue of Periodization of the Latin Literature in the Time of the Roman Republic
    Autorzy:
    Witczak, Krzysztof Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1791395.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-07
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    język łaciński
    literatura rzymska
    okres literacki
    Rzym
    teoria periodyzacji Juliana Krzyżanowskiego
    wpływy greckie
    Latin language
    Roman literature
    literary period
    Rome
    Julian Krzyżanowski’s theory of periodization
    Greek influences
    Opis:
    Artykuł podejmuje problem periodyzacji literatury rzymskiej doby republiki. Autor uznaje tradycyjny podział na 3 okresy literackie: (1) archaiczny; (2) cyceroński; (3) augustowski za częściowo poprawny. Bazując na teorii periodyzacji literatury, opracowanej przez prof. Juliana Krzyżanowskiego (1937), która zakłada cykliczność zjawisk w dziedzinie kultury i literatury, autor proponuje wydzielenie czterech kolejnych faz historycznoliterackich: [1] Okres archaiczny albo „hellenizujący” (240-160 r. przed Chr.); [2] Okres późnoarchaiczny albo „reakcyjny” (160-81 r. przed Chr.); [3] Okres cyceroński (81-31 r. p.n.e.); [4] Okres augustowski (31 r. przed Chr. – 14 r. po Chr.). Poszczególne okresy literackie stoją w wyraźnej opozycji do faz poprzedzających i po nich następujących. Występują w nich dominujące prądy i zjawiska literackie, odmienne niż w fazie poprzedzającej i bezpośrednio po nich następującej. Biorąc pod uwagę kryterium wpływów obcych (helleńskich) i rodzimości, możemy łatwo stwierdzić, że okresy nieparzyste [1, 3] mają charakter wyraźnie prohelleński, co przejawia się między innymi w tłumaczeniu bądź adaptacji najważniejszych dzieł literatury greckiej, wykorzystaniu istniejących w Grecji gatunków literackich, przyswojeniu obcych struktur metrycznych, motywów literackich lub prądów filozoficznych, podczas gdy w okresach parzystych [2, 4] twórcy literatury łacińskiej wprowadzają rodzime wątki i czysto rzymskie motywy, a także rozwijają własne gatunki literackie (np. satyrę, rzymską elegię miłosną).
    The article deals with the problem of periodization of Latin literature in the time of the Roman Republic. The author recognizes the traditional division into three literary periods (i.e. archaic, Ciceronian and Augustean) as partially correct. Basing on J. Krzyżanowski’s theory of periodization of literature (1937), which assumes the cyclical nature of phenomena in the field of culture and literature, the author proposes to separate four successive historical-literary phases: [1] the early-archaic or ‟Hellenizing” period (240–160 BC); [2] the late-archaic or ‟reactionary” period (160–81 BC); [3] the Ciceronian age (81–31 BC); [4] the Augustean age (31 BC–14 AD). The individual literary periods stand in clear opposition to the preceding and following phases. They contain dominant currents and literary phenomena, different than in the preceding and immediately following them. Taking into account the criterion of foreign (Hellenic) influences and nativity, we can easily conclude that odd periods [1, 3] are clearly favorable to the Greeks, which is manifested, inter alia, in translating or adapting the most important works of Greek literature, using literary genres existing in Greece, acquiring foreign metrical structures, literary motifs or philosophical currents, while in even periods [2, 4] Latin writers introduce native themes and purely Roman motifs, as well as develop their own literary genres (e.g. Roman satire, subjective love elegy).
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 133-153
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Listy Marka Celiusza Rufusa o „zemście doskonałej” (Cic. Fam. 8, 12-17)
    Letters of Marcus Caelius Rufus about ‘the perfect revenge’ (Cic. Fam. 8, 12-17)
    Autorzy:
    Dziuba, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1879666.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Marek Celiusz Rufus
    Marek Tulliusz Cyceron
    Appiusz Klaudiusz Pulcher
    Rzym
    republika
    listy
    proces
    zemsta
    polityka
    Marcus Caelius Rufus
    Marcus Tullius Cicero
    Appius Claudius Pulcher
    Rome
    republic
    letters
    revenge
    politics
    lawsuit
    Opis:
    Epistulae ad familiares Marka Tulliusza Cycerona zawierają nie tylko listy wielkiego oratora do przyjaciół i znajomych, ale także korespondencję, którą otrzymywał. W szesnastu księgach zbioru znajduje się siedemnaście tekstów, pisanych przez Marka Celiusza Rufusa – ucznia i przyjaciela Arpinaty. Listy Celiusza pochodzą z lat 51-48, a więc m.in. z okresu, gdy Cyceron przebywał jako namiestnik w Cylicji. Były uczeń i czynny polityk donosił starszemu koledze o tym, co się dzieje w Rzymie, co planują politycy, informował o polityce międzynarodowej. Nie wahał się też dzielić z żądnym wieści Cyceronem zwykłymi plotkami. Artykuł bada jeden z problemów poruszanych w korespondencji Celiusza, a mianowicie jego niefortunne uwikłanie się w czynności procesowe Appiusza Klaudiusza Pulchra, oskarżonego w 50 r. przez przyszłego zięcia Cycerona – Publiusza Korneliusza Dolabellę. Celiusz, który chciał pożyczyć od Appiusza pieniądze, usiłował zaangażować w jego obronę Cycerona i za to oczekiwał wdzięczności. Okazało się jednak, że nie tylko pieniędzy nie otrzymał, ale jeszcze dał pretekst Appiuszowi do zemsty za swoje wcześniejsze działania (kompromitacja Klodii Metelli – siostry Appiusza, poparcie Tytusa Anniusza Milona – zabójcy Publiusza Klodiusza, uniemożliwienie zdobycia auguratu przyjacielowi Appiusza – Lucjuszowi Domicjuszowi Ahenobarbusowi). Gdy Celiusz rozpoczynał kunsztowną intrygę, spodziewał się, że jako pośrednik między patrycjuszem a Cyceronem, odniesie wymierną materialnie korzyść bez zbędnego wysiłku. Jednak szybko sam znalazł się w niebezpieczeństwie. Appiusz zaaranżował bowiem oskarżenie młodego ekwity na podstawie groźnie brzmiącej lex Scantinia i tylko sprawowanie przez niego urzędu edyla kurulnego uniemożliwiło postawienie go przed sądem. W następnym, 49 r., Celiusz już jako homo privatus nie mógł liczyć na ochronę prawną i zdecydował się poszukać opieki w obozie Gajusza Juliusza Cezara, przywódcy stronnictwa walczącego z optymatami, do których zaliczał się Appiusz. Związanie z popularami nie tylko bardzo dotknęło Cycerona, ale także odsłoniło konformizm i oportunizm samego Marka i przyczyniło się do powstania negatywnej opinii historyków o tym skądinąd najzdolniejszym uczniu Arpinaty.
    Epistulae ad Familiares contains not only letters written by the great orator to his friends and familiars but also received correspondence. There are seventeen letters written by Marcus Caelius Rufus – the pupil and friend of Cicero – in sixteen books of epistulae. Caelius was writing his letters in the period of three years from 51 till 48 BC when Cicero was, among others, a governor in Cilicia, in Asia. The pupil and active politician was giving information to his older colleague about Roman politics and an activity of society. Caelius did not hesitate to relate to ordinary gossips. This paper concentrates on one of the subjects mentioned in Caelius’ letters – his problems with hostility of Appius Claudius Pulcher, the well-known Roman politician. Publius Cornelius Dolabella, future Cicero’s son-in-law, accused Appius of vis. Caelius, who wanted to borrow money from Appius, tried to involve Cicero in Claudius’ defense. The young politician thought that Appius would give him money in token of gratitude. It appeared soon that Caelius did not only receive loan, but also enabled Appius to get a revenge against him. The patrician hated Cicero’s pupil for his prior activity (a discredit of Clodia Metelli, the sister of Appius, an advancement of Titus Annius Milo – the murderer od Appius’ brother – Publius Clodius and a detriment of Lucius Domitius Ahenobarbus – the friend of Appius). Te patrician accused Caelius of immoral behaviour. The Cicero’s pupil avoided accusation only because he was an aedile in this time. In the next year, Caelius, as a private man, had to look for protection in Caius Iulius Caesar camp. Caesar was an enemy of optimates, a party of Appius, Cicero and until quite lately – Caelius. This decision of young politician showed his opportunism and conformity and lead to his death in the next year.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2016, 64, 3; 111-122
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Przemiany architektoniczne bazyliki św. Kosmy i Damiana w Rzymie. Propozycja projektu wizualizacji
    Architectural Transformations of the Basilica of Saints Cosmas and Damian in Rome. The concept of a project of visualization
    Autorzy:
    Szymaszek, Agnieszka
    Szymaszek, Maciej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1901959.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    dziedzictwo kulturowe
    komputerowa wizualizacja
    technologia informacyjna
    wirtualna rzeczywistość
    modelowanie trójwymiarowe
    wiarygodność historyczna
    wizualizacja niepewności
    ochrona trwałości danych
    Basilica of Saints Cosmas and Damian
    Rome
    Forum Romanum
    architecture
    cultural heritage
    computer-based visualization
    information technology
    virtual reality
    3D modeling
    historical reliability
    uncertainty visualization
    sustainability
    Opis:
    The project presented aims to develop knowledge about the history of the Basilica of Saints Cosmas and Damian in Rome in the form of visualization. The concept described is an attempt to exploit the advantages of visual representation offered by information technology in the study of historical monuments. The issues related to computer visualization of cultural heritage indicate a need to establish a reference model for the project, which will increase the sustainability of its results and facilitate access to them. Implementation of this model in the database of source materials, which is discussed in the text, forms a documentation of the current state of work. Particular attention was given to resources essential for understanding of spatial relationships in the building, such as iconographic and historical descriptions of the basilica. This survey determined that extensive material exists, which can provide data for the visualization.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2012, 60, 4; 205-228
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies