Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Arystotelizm" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Beginnings of Modern Christian Aristotelianism
    Początki nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego
    Autorzy:
    Swieżawski, Stefan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31232571.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Arystoteles
    awerroizm
    arystotelizm chrześcijański
    Aristotle
    Averroism
    Christian Aristotelianism
    Opis:
    This is an English translation of Swieżawski’s original article titled “Początki nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego,” published in Roczniki Filozoficzne 19 (1971): 41–56. The paper focuses on four main topics: (a) increased theological standing of Aristotle in the 15th century; (b) critical concerns over the compatibility of Aristotle’s philosophy with Christianity, as well as over its interpretation by Averroes; (c) search for the “historical Aristotle” and an objective assessment of the resultant interpretations of Aristotle’s philosophy; (d) identification of Thomism with Christian Aristotelianism.
    Angielskie tłumaczenie oryginalnego artykułu Swieżawskiego pt. „Początki nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego”, opublikowanego w Rocznikach Filozoficznych 19 (1971): 41–56. Artykuł przedstawia cztery główne zagadnienia: (a) wzrost teologicznej powagi Arystotelesa w XV wieku; (b) pojawiające się w tym okresie głosy krytyczne, dotyczące chrystianizmu Arystotelesa i awerroistycznej interpretacji jego poglądów; (c) dążenie do odszukania „historycznego Arystotelesa” i do obiektywnej oceny jego różnych interpretacji; (d) utożsamienie tomizmu z chrześcijańskim arystotelizmem.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 4; 7-26
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Szkotyzm na tle paryskich kierunków filozoficznych i teologicznych przełomu XIII i XIV wieku
    Scotism against the Background of Principal Philosophical and Theological Currents Present at Paris University at the Break of the 13th and 14th Centuries
    Autorzy:
    Markowski, Mieczysław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013160.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    arystotelizm
    augustynizm
    szkotyzm
    filozofia
    teologia
    Aristotelianism
    Augustinianism
    Scotism
    philosophy
    theology
    Opis:
    The article discusses the philosophical and theological currents that made their appearance at the university of Paris in the thirteenth century and prepared the rise of the philosophy and theology of John Duns Scotus. The principal rival orientations were newly the introduced Aristotelianism, as represented by Roland of Cremona, Albert the Great, Thomas Aquinas and his Dominican pupils, Siger of Brabant, and Boethius of Dacia, and the traditional and conservative Augustinianism, which found its defenders above all within the Franciscan order, where two schools of thought can be distinguished before Scotus: the older school culminating in St Bonaventure, and the second school, with Matthew of Aquasparta, William of La Mare, William of Ware, Peter Olivi and others. The heterodox tendencies within the thirteenth century Aristotelianism lead to an official condemnation in 1277 by Church and university authorities of 219 of its tenets regarded as erroneous, yet this fact did not stop further continuance and development of this current. After this condemnation there appeared syncretistic solutions by Henry of Ghent and Giles of Rome; also mysticism of Pseudo-Dionysian inspiration (Eckhart) made its appearance. Against this background the origin and rise of the doctrine of John Duns Scotus can be explained as one more attempt to steer a middle course between the rival extremes of Aristotelianism and Augustinian Platonism and to include in a comprehensive synthesis the most valuable elements present in both currents.  
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 2; 185-197
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Czy Bóg zna zło? Antyczne rozwiązanie problemu na przykładzie filozofii Temistiusza
    Does God know evil? An antique solution to the problem on the example of Themistius’ philosophy
    Autorzy:
    Komsta, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/488706.pdf
    Data publikacji:
    2019-03-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Temistiusz
    arystotelizm
    Bóg
    zło
    Boża wszechwiedza
    Themistius
    Aristotelianism
    God
    evil
    divine omniscience
    Opis:
    Filozofia grecka, a w szczególności arystotelizm, ze względu na zawartą w niej koncepcję Boga nie podejmowała tematu Bożej wszechwiedzy, która wydawała się sprzeczna z boską doskonałością, a co za tym idzie — również zagadnienie Boskiej wiedzy na temat zła nie było rozważane. W czasach Temistiusza, którego myśli tutaj przedstawiam, pojawiają się jednak nowe możliwości ukazania tego problemu pod wpływem nowej koncepcji Boga w neoplatonizmie i neoplatonizmie chrześcijańskim. Temistiusz, będąc świadom tych nowych zagadnień i włączając je do swoich rozważań, nie zmienił jednak schematu, w jakim powstaje jego stanowisko (arystotelizm). Zadał więc pytanie o to, czy Bóg zna zło, ale jego odpowiedź ograniczyła się w zasadzie do powtórzenia nauki Arystotelesa: Bóg poznaje samego siebie, tj. najdoskonalszy przedmiot poznania, a nie poznaje tego, co niedoskonałe, w tym braku, jakim jest zło.
    Greek philosophy, especially Aristotelianism, because of the concept of God present in this thought, did not raise the issue of divine omniscience and divine knowledge of evil. The divine omnisciene seemed to be contrary to God’s perfect being. In the time of Themistius, whose thought I present in this paper, Neoplatonism and Christian Neoplatonism showed new possibilities of solving this problem. Themistius being aware of these new topics and including them in his own philosophy, still however represents ancient Aristotelianism with all its limitations. He asked about divine knowlegde of evil, but in his answer he repeated only the Aristotelian doctrine: God knows only Himself, because He Himself is the most perfect object of knowledge and cannot know less perfect beings.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 1; 19-33
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Jeszcze raz o „początkach nowożytnego arystotelizmu chrześcijańskiego”
    Once again about the “Origins of Modern Christian Aristotelianism”
    Autorzy:
    Janeczek, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013208.pdf
    Data publikacji:
    2008
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    historia filozofii
    renesans
    nowożytny arystotelizm chrześcijański
    history of philosophy
    Renaissance
    modern christian Aristotelianism
    Opis:
    The origin of modern christian Aristotelianism founded first, in the positive and negative sense, the Renaissance philological-historical humanism. In the first case it provided hermeneutic methods which ensured a study of authentic Aristotelianism covered by the medieval scholastic syntheses. The application of Renaissance hermeneutics brought forth the revival of Aristotelian studies. They made efforts to read out the authentic heritage of Aristotle, therefore they referred to more literal interpreters, such as Alexander of Afrodisia or Averroës. This practice aroused anxiety about the conformity of the Aristotelian doctrine to the Christian doctrine and called for some steps to use the interpretations that satisfied this condition, i.e. the times of golden scholasticism in the form of the so-called of via antiqua. At the same time the role of Christianised Aristotelianism was stressed vis-à-vis philosophical pluralism which threatened the unity of Christian theology, especially neo-Platonism involved in various naturalistic trends. They made religion philosophical and threatened its identity through the relativization of the Biblical revelation. The latter was treated as one of the elements of mystic wisdom. On the other hand Renaissance humanism by stressing the role of philological-historical studies reduced the importance of philosophy, treated at most as a praxistic ethical reflection. No wonder then that the reform of the mid-15th century – initiated by Pope Nicholas V, a prominent humanist – made efforts to preserve the unity of the church doctrine in which philosophy would play the role of a rational foundation of religious faith. This reform tended on the one hand to the revival of the philosophical spirit, especially the maximalistically understood philosophy of Aristotelianism, on the other it sought to conform this Aristotelianism to Christianity.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2008, 56, 1; 101-121
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teologia w czasach braku jedności nauki
    Theology in an Age of Disunified Science
    Autorzy:
    Schrader, David E.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2015806.pdf
    Data publikacji:
    2003
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teologia
    nauka
    jedność nauki
    fallibilność nauki
    arystotelizm
    nominalizm
    Ockham
    Luter
    theology
    science
    unity of science
    fallibilism
    Aristotelianism
    nominalism
    Luthe
    Opis:
    Prior to the twentieth century, religious thinkers developed their understandings of the relationship between natural science and theology in contexts in which natural science presented a theoretically unified account of nature − first, for example, the Aristotelian account of nature that so powerfully influenced the work of Saint Thomas Aquinas; and later the Newtonian account of nature that influenced numerous directions in religious thought following the seventeenth century. The twentieth century, and now the twenty-first century has come to accept understandings of physical nature without a requirement of theoretical unification. This lack of theoretical unification within the natural sciences must lead religious thinkers to engage their theologies with natural science in a manner more piece-meal than in earlier times. This presents both opportunities and challenges for theological development. The nominalist tradition may be in this context seen as a source for this development.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2003, 51, 2; 47-64
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Naturalna niezniszczalność ciał niebieskich według św. Tomasza z Akwinu
    Natural Indestructibility of Heavenly Bodies according to St Thomas Aquinas
    Autorzy:
    Karas, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013933.pdf
    Data publikacji:
    2005
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    filozofia średniowieczna
    św. Tomasz z Akwinu
    tomizm
    ciała niebieskie
    kosmologia
    metafizyka
    arystotelizm chrześcijański
    medieval philosophy
    St Thomas Aquinas
    Thomism
    heavenly bodies
    cosmology
    metaphysics
    Christian Aristotelianism
    Opis:
    The subject of the article is the question of the nature of heavenly bodies in St Thomas Aquinas’ approach. The Dominican thinker, using Aristotle’s cosmology, tries to present his understanding of the Stagirite’s theory concerning natural indestructibility of heavenly bodies, which he treats as relatively perfect beings built of ether and indestructible in the world of nature, although they are contingent and created by God. The issue proves the Angelic Doctor’s independence and self-reliance; studying the universe he not only used Aristotle’s cosmology but he verified it with theological knowledge basing his considerations on the ancient and medieval commentators of the Greek philosopher. In St Thomas’ studies his conviction about relative formal and material perfection of metaphysical components of heavenly bodies is of significant importance. The conception of indestructibility of heavenly bodies also presents methodological assumptions of the metaphysics developed by the Dominican thinker who made the rules of Aristotle’s philosophy relative.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 1; 109-128
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ziemia jako część Wszechświata w kosmologii św. Tomasza z Akwinu
    The Earth as Part of the Universe in Saint Thomas Aquinas’ Cosmology
    Autorzy:
    Karas, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2013440.pdf
    Data publikacji:
    2006
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    kosmologia św. Tomasza z Akwinu
    geocentryzm
    arystotelizm
    metodologia w kosmologii
    miejsce Ziemi w kosmosie
    Saint Thomas Aquinas’ cosmology
    geocentric system
    Aristotelianism
    methodology in cosmology
    place of the Earth in the universe
    Opis:
    The present article aims at presenting the place the Earth takes in the universe in Saint Thomas Aquinas’ cosmology. The author of the article is of the opinion that Aquinas’ writings, exceeding Aristotle’s commentary, were a comprehensive attempt at answering the question about the real structure of the universe. In the Dominican scholar’s methodology a creative aspect can be seen of the critical assessment of the knowledge available in those times. Such an attitude facilitated a further development of cosmology and is the basis of the value of Saint Thomas’ considerations. He still remained within the system of a geocentric world, but he prepared the data for building a new model of the universe.
    Źródło:
    Roczniki Filozoficzne; 2006, 54, 1; 41-68
    0035-7685
    Pojawia się w:
    Roczniki Filozoficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies