Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Aquinas" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 34
Tytuł:
Aquinas’s Real Distinction And Its Role In A Causal Proof Of God’s Existence
Realna różnica Akwinaty i jej rola w kauzalnym dowodzie na istnienie Boga
Autorzy:
Klima, Gyula
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488628.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Aquinas’s argument
Kerr’s reconstruction
criticisms of Aquinas’s argument
Kenny’s critique of Aquinas
Buridan’s critique
argument Akwinaty
rekonstrukcja Kerra
krytyka argumentu Akwinaty
krytyka Burydana i Kenny’ego.
Opis:
This paper is not going to offer any criticism of the way Gaven Kerr treats Aquinas’ argument. Instead, it offers an alternative way of reconstructing Aquinas’ argument, intending to strengthen especially those controversial aspects of it that Kerr’s reconstruction left untreated or in relative obscurity. Accordingly, although the paper’s treatment will have to have some overlaps with Kerr’s (such as the critique of Kenny’s critique of Aquinas), it will deal with issues essential to adequate replies to certain competent criticisms of his argument untreated by Kerr (such as Buridan’s critique). For the sake of the “formally inclined” reader, the paper’s treatment will also include an Appendix offering a formal reconstruction of both the main argument and its sub-arguments to demonstrate the formal rigor of Aquinas’ original.
Artykuł nie oferuje żadnej krytyki sposobu, w jaki Gaven Kerr rozpatruje argument Akwinaty. Zamiast tego daje alternatywną drogę rekonstrukcji tego argumentu, zamierzając wzmocnić zwłaszcza te jego kontrowersyjne aspekty, które Kerr pominął lub nie wyjaśnił gruntownie. W związku z tym wprawdzie artykuł zawiera niektóre elementy tekstu Kerra (jak choćby krytyczne podejście do Kenny’a krytyki Akwinaty), przedstawia istotne kwestie związane z krytyką argumentu, których to kwestii Kerr nie poruszył (na przykład krytyka Buridana). Ze względu na czytelnika „o nachyleniu formalnym” artykuł zawiera także Dodatek, który przedstawia formalną rekonstrukcję zarówno głównego argumentu oraz jego kwestii szczegółowych w celu ukazania formalnej ścisłości pierwowzoru Akwinaty.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 4; 7-26
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tomasza z Akwinu metafizyka stworzenia jako constitutio ipsa dependentia
Thomas Aquinas’ Metaphysics of Creation as Relation
Autorzy:
Stolarski, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488423.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tomasz z Akwinu
teoria stworzenia
Thomas Aquinas
theory of creation
Opis:
The concept of creation in the tradition of human thought was investigated in the theological perspective—to explain the article of faith about the origin and God-world relation. Recently, the understanding of the issue has often been dominated by an ideologically based dispute between so called creationism and evolutionism. In his theory of creation (mostly contained in De Potentia, Summa contra Gentiles and Summa Theologica), Thomas Aquinas uses strictly philosophical instruments to analyze the problem. It allows to treat the issue of creation as a detailed explanation of the metaphysical causation theory. Furthermore, it lets us define the nature of relation between the Creator as the First Cause and the world—the set of created beings. The concept of creation is therefore a metaphysical explanation of ontic pluralism and contingency, that is, the existence of many beings (more than one) which do not have the necessity of existence. Creation is a way of explanation how the First Cause acts, which results in the existence of numerous accidental beings. It is not a transformation or a creation of something on the basis of previous elements. It is a production in being with no previous conditions (creatio ex nihilo). The formal end of the creative action is the act of existence of accidental beings. The creation of accidental beings generates a mutual relation of the Creator and the created beings. For the Creator (creatio activa), the creation is his own nature (Subsistent Existence) in its relation to the created beings. Such a connection has a feature of a mental relation, as practically it is not different from the nature of the Creator. For the created beings the creation (creatio passiva) is a real dependence in existence of the created beings on the Creator. This relation is a real accident, inherent in every created being, which means it is a predicable relation in the category of property (proprium).
Subtelne dystynkcje poczynione przez Tomasza z Akwinu w wykładzie na temat stworzenia jako relacji, mogą sprawiać wrażenie bardzo „scholastycznych”, jałowych. Trzeba jednak pamiętać, że służą one temu, by w tak trudno dostępnym poznawczo obszarze nie popełnić błędu. Przypadki jakie miały miejsce w historii refleksji nad stworzeniem potwierdzają te obawy. Tomasz opisując w kategoriach relacji wzajemne odniesienie, jakie wskutek dzieła stwórczego powstaje w Stwórcy i w bycie stworzonym. Pozwala mu to na uwypuklenie charakteru stworzenia z niczego, które nie jest naturalnym procesem, ale zapoczątkowywaniem istnienia, które jest jednak warunkiem wszystkich tych procesów Pojęcie stworzenia jako relacji pozwala na pozbycie się wyobrażeniowych uproszczeń w rozumieniu przyczynowania Pierwszej Przyczyny. Odkrycie permanentnego trwania relacji zależności bytowej bytu stworzonego do Stworzyciela uwalnia od deistycznego obrazu Boga jako wyłącznie Pierwszego Poruszyciela, czyli sprawcy jedynie pewnej formy bytu. Zależność bytu stworzonego od Stworzyciela trwa zawsze i jest w niej każdy byt stworzony dopóki istnieje. Stworzyciel nie jest „niepotrzebną hipotezą”, zbyteczną w wyjaśnianiu powstawania i przemian świata, ale jest egzystencjalnym warunkiem zachodzenia wszystkich tych procesów. Przedstawienie relacji Stwórcy do bytu stworzonego jako myślnej, pozwala obronić transcendencję i niezależność Stwórcy od stworzenia, ale też jej odróżnienie pozwala nazywać Go ‘Stworzycielem’ Ujęcie stworzenia jako realnej relacji, która w bycie stworzonym należy do kategorii przypadłości, ujawnia autonomię bytów stworzonych wobec Stwórcy oraz podkreśla pluralizmu bytowego. Uzasadnia to możliwość uprawiania nauk naturalnych, w których nie ma konieczności odwoływania się do Pierwszej Przyczyny. Realność i powszechność tej relacji pozwala nazywać byty stworzone ‘stworzeniami’.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2014, 62, 2; 97-114
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tomasz z Akwinu, O zasadach natury
On the Principles of Nature By St. Thomas Aquinas. Translation From Latin
Autorzy:
Majcherek, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488425.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tomasz z Akwinu
filozofia przyrody
przyczyny
natura
zasady
Thomas Aquinas
philosophy of nature
causes
nature
principles
Opis:
Tekst stanowi tłumaczenie traktatu Tomasza z Akwinu pt. De principiis naturae (O zasadach natury), stanowiącego opis podstawowych zagadnień filozofii przyrody i metafizyki w ujęciu Akwinaty. Są to przede wszystkim zagadnienia związane z powstawaniem, które stanowi dla Tomasza podstawowy przedmiot badań filozofa natury. Zajmuje się on odróżnieniem substancji od przypadłości, złożeniem materii i formy, czterema rodzajami przyczyn i ich wzajemnymi relacjami, a także rodzajami konieczności i identyczności.
This text is a translation of the treatise De principiis naturae (On the Principles of Nature), written by Thomas Aquinas. It provides a description of the basic questions occupying the philosophy of nature and metaphysics as Aquinas sees them. These questions are, first and foremost, the ones concerning the phenomenon of becoming, which, according to Aquinas, constitutes the basic object of investigations conducted by the philosopher of nature. In the treatise, Aquinas distinguishes substance from accidents; describes the composite of matter and form, the four kinds of causes and how they are related to one another; and, finally, presents different kinds of necessity and identity.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2016, 64, 1; 131-151
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Analytical Thomist And The Paradoxical Aquinas: Some Reflections On Kerr’s Aquinas’s Way To God
Analityczny tomista i paradkoksalny Akwinata: Refleksje na kanwie Aquinas’s way to God Kerra
Autorzy:
Knasas, John F.X.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488473.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
absolute consideration
esse
real distinction
Principle of Sufficient Reason
infinite regress
sensation
judgment
absolutna uwaga
realna różnica
zasada racji wystarczającej
nieskończony regres
odczucie
osąd
Opis:
My article critically evaluates five key claims in Kerr’s interpretation of Aquinas’s De Ente et Essentia, ch. 4, proof for God. The claims are: (1) the absolutely considered essence is a second intention, or cognitional being; (2) à la John Wippel, the real distinction between essence and existence is known before the proof; (3) contra David Twetten, Aristotelian form is not self-actuating and so requires actus essendi; (4) the De Ente proof for God uses the Principle of Sufficient Reason; (5) an infinite regress must be eliminated before concluding to God. This author wonders if these questionable claims are traceable to the mindset of analytic philosophy which values precision and discreteness and so can fail to appreciate crucial paradoxes in Aquinas’s metaphysics.
Artykuł krytycznie ocenia pięć kluczowych twierdzeń w interpretacji De ente et essentia (rozdz. IV, dowód na istnienie Boga), jakie proponuje Kerr. Twierdzenia te są następujące: 1) istota rozpatrywana sama w sobie jest wtórną intencją lub bytem poznającym; 2) twierdzenie à la John Wippel—realną różnicę między istotą oraz istnieniem poznajemy przed dowodem; 3) wbrew Davidowi Twettenowi Arystotelesowska forma nie jest samoaktualizująca się, domaga się zatem actus essendi; 4) dowód na istnienie Boga z De ente stosuje zasadę racji dostatecznej; 5) należy odrzucić nieskończony regres przed dojściem do istnienia Boga. Autor zastanawia się, czy wątpliwe twierdzenia związane są z nastawieniem filozofii analitycznej, która preferuje precyzję i tendencję do wyodrębniania, a zatem może nie doceniać istotne paradoksy metafizyki Akwinaty.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 4; 71-88
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tomasz z Akwinu i Duns Szkot o przygodności, wolności i indywidualności
Thomas Aquinas and Duns Scotus on Contingency, Freedom and Individuation
Autorzy:
PALUCH, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488350.pdf
Data publikacji:
2017-12-20
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Tomasz z Akwinu
Duns Szkot
przygodność
wolność
indywiduacja
Thomas Aquinas
Duns Scotus
contingency
freedom
individuation
Opis:
Tekst jest próbą przedstawienia fundamentalnych perspektyw, które są konieczne dla zrozumienia stanowiska Akwinaty na temat przygodności, wolności i indywiduacji w zestawieniu z propozycją Dunsa Szkota. Autor stara się wziąć pod uwagę ostrzeżenie É. Gilsona: niewiele da porównywanie wybranych szczegółów wspomnianych pozycji filozoficznych bez zrozumienia fundamentalnej różnicy między porównywanymi metafizykami. Pierwsza część artykułu przedstawia różnicę rozumienia relacji między naturą i wolą. Duns Szkot interpretuje wolę, przeciwstawiając ją naturze, i rozumie prawdziwie osobowe, wolne i chrześcijańskie działanie w opozycji do deterministycznych działań natury. Dla Akwinaty prawdziwie osobowe działanie może być wpisane w naturę jako jej wolne dopełnienie. Różnica jest ufundowana w rozmaitych interpretacjach filozofii Arystotelesa. Druga część opisuje różnicę w rozumieniu transcendencji boskich działań. Tomasz posługuje się bardzo mocnym rozumieniem transcendencji, które pozwala przyjąć tezę: niezmienność (= konieczność) woli Boga uzyskuje swoje cele zarówno przez konieczne, jak i wolne (!) działania stworzeń (por. De veritate, q. 6, a. 3, ad 3). Duns Szkot szuka bardziej intuicyjnie dostępnego rozumienia relacji między boskimi i ludzkimi działaniami. Z tego powodu opisuje boskie działania jako przygodne, podejmowane w wiecznym „teraz”. Trzecia część zajmuje się doktryną indywiduacji. Duns Szkot proponował rozwiązać problem przez odwołanie do słynnej formy haecceitas. Chociaż dla Tomasza nośnikiem indywidualności po zindywidualizowaniu bytu jest także forma jako źródło substancjalności i chociaż Tomasz musiał być świadomy trudności klasycznego stanowiska, odwołującego się do Arystotelesa (materia jako główny czynnik indywiduacji), trzyma się stanowczo arystotelesowskiego rozwiązania, nieznacznie je przeformułowując (materia quantitate signata). Były najprawdopodobniej dwa powody wiernego podążania Tomasza za Arystotelesem, mimo wątpliwości Alberta Wielkiego i Bonawentury: chęć podkreślenia hylemorficznej struktury bytu i próba wskazania trwałej podstawy dla pojęciowych genera. Ostatni problem prowadzi do najważniejszej metafizycznej różnicy między analizowanymi propozycjami. Duns Szkot jako esencjalista musi wpisać wszystko, co rzeczywiste, w porządek istotowy. Tomasz artykułuje rzeczywistość bytu, biorąc pod uwagę istotę i istnienie. Jego stanowisko daje tym sposobem więcej możliwości do odczytania bytu.
The paper attempts to present the fundamental perspectives which are necessary to understand Aquinas’s position on contingency, freedom and individuation in order to compare his thinking with Duns Scotus’s. The author wants to take into account Gilson’s warning: it is useless to compare chosen details of the aforementioned philosophical proposals, if there is no understanding of the deep difference between the metaphysical systems of the two philosophers. The first section presents the difference in the understanding of the relationship between nature and will. Duns Scotus interprets the will as opposed to nature and sees a truly free and Christian person acting as opposed to the deterministic operations of nature. For Aquinas the truly personal acting may be inscribed in nature as its free fulfilment. The difference is based on the different readings of Aristotle’s philosophy. The second section describes the difference in the understanding of the transcendence of the divine actions. Thomas uses a very strong concept of transcendence that allows him to accept the thesis that God’s immutable (= necessary) will achieves its purposes through the necessary and free (sic!) actions of the creatures (cf. De veritate, q. 6, a. 3, ad 3). Duns Scotus looks for a more intuitive understanding of the relationship between divine and human acting. Because of that he describes the divine actions as contingent, undertaken in the eternal “now”. The third section deals with the doctrine of individuation. Duns Scotus’s proposed solution to this problem is his famous form haecceitas. Although the form as the source of substantiality is the sign of individuality for Thomas, as well, in his case this has been achieved through individuation, and although he must have been aware of some difficulties in the classical Aristotelian position (matter as the main factor in individuation), he sticks to the Aristotelian solution, only slightly reformulating it (materia quantitate signata). There are two reasons for his fidelity to Aristotle in spite of doubts expressed by Albert the Great and Bonaventure: the stress on the hylemorphic structure of being and the attempt to articulate the consistency of the conceptual genera. The last problem leads to the main metaphysical difference of the analysed proposals. Duns Scotus as an essentialist has to inscribe everything that is real within the order of essence; Thomas articulates reality by taking into account essence and existence. His position opens wider possibilities for the understanding of being.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2017, 65, 4; 23-36
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
How Save Aquinas’s “Intellectus Essentiae Argument” For The Real Distinction Between Essence And Esse?
Jak ocalić Akwinaty „argument intellectus essentiae” za realną różnicą między istotą i esse?
Autorzy:
Twetten, David
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488403.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Aquinas
“Intellectus essentiae Argument”
esse
essence
Lawrence Dewan
Akwinata
„argument Intellectus essentiae”
istota
Opis:
Aquinas’ so-called “Intellectus essentiae Argument” for the distinction between being and essence is notoriously suspect, including among defenders of Aquinas’ distinction. For the paper in this volume, I take as my starting point the recent defense of the argument by Fr. Lawrence Dewan, O.P. Fr. Dewan’s project is unsuccessful. Pointing out some shortcomings in his readings allows me to take up his call to highlight the “formal” or “quidditative side” of Aquinas’ metaphysics, in this case in regards to the proofs of the “real distinction.” Accordingly, the second half of this paper sets forth a way in which the famous “Intellectus essentiae Argument” of De Ente et Essentia 4 can succeed as a proof of the real distinction. Aquinas’ argument presupposes the prior real distinction between essence and supposit or individual substance. Esse is the ontological component that makes true our judgments that substances actually are: Obama exists. By contrast, this “truth-maker” cannot be predicated of humanity, although it is in Obama as really distinct from him. If Aquinas’ reasoning in this most contentious of his proofs can be saved, so, perhaps, can most of his other proofs.
Tak zwany argument intellectus essentiae Akwinaty za realną różnicą między bytem a istotą jest powszechnie podawany w wątpliwość, w tym także w kręgu obrońców tego rozróżnienia Akwinaty. W artykule zawartym w niniejszym tomie za punkt wyjścia biorę ostatnią obronę tego argumentu przez o. Lawrence’a Dewana OP. Projekt o. Dewana kończy się niepowodzeniem. Wskazanie pewnych niedociągnięć w jego twierdzeniach pozwala mi podjąć jego wezwanie do podkreślenia „formalnej” lub „istotnościowej” strony metafizyki Akwinaty, w tym przypadku w odniesieniu do dowodów za „realną różnicą”. Druga część tego artykułu przedstawia, w jaki sposób słynny „argument intellectus essentiae” z De ente et essentia 4 może zostać uznany za dowód realnej róznicy. Argument Akwinaty zakłada wcześniejszą realną różnicę między esencją i suppositum lub pojedynczą substancją. Esse jest składnikiem ontologicznym, który potwierdza nasze osądy, że substancje faktycznie są: Obama istnieje. Z kolei ów „uprawdziwiacz” nie może być przypisany ludzkości, chociaż w Obamie jest tak naprawdę czymś odrębnym od niego. Jeśli rozumowanie Akwinaty w tym najbardziej kontrowersyjnym z jego dowodów może zostać ocalone, być może ocalić można także wiele innych jego dowodów.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2019, 67, 4; 129-143
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Samowystarczalność najwyższego dobra u Platona, Arystotelesa i Tomasza z Akwinu
Self-sufficiency of the ultimate good in Plato’s, Aristotle’s and Thomas Aquinas’ works
Autorzy:
Galewicz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2016131.pdf
Data publikacji:
2001
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
aksjologia
Platon
Arystoteles
Tomasz z Akwinu
dobro
szczęście
axiology
Plato
Aristotle
Thomas Aquinas
the human good
happiness
Opis:
The subject of the article is the condition of self-sufficiency (autarchy) as the criterion of the ultimate good. This criterion first appears in Plato’s Philebus, and then it is used by Aristotle. According to the characterization of the ultimate good contained in the seventh chapter of Book I of Nicomachean E th ic s, the self-sufficient good has to be sufficient, that is it has to be a good that does not leave any unfulfilled desires, and at the same time is axiologically superior, that is surpassing all other kinds of good with its value. This condition for axiological superiority allows two interpretations: the absolutist and the relativist ones. The absolute superiority would be vested in the ultimate good if it was unsurpassable, that is if it was a good whose value cannot be increased by adding some other good to it. The relative superiority of the ultimate good only requires that it surpasses with its value every good that is completely different from it, e.g. does not comprise it as its component. A clearly relativist interpretation of the Aristotelian condition of self-sufficiency as the criterion of the ultimate good that can be achieved in human life is proposed by St. Thomas Aquinas in his commentary on Nicomachean Ethics. Although he also does not reject the concept of self-sufficient good that is not a component of a sum of goods that have an even higher value, he treats self-sufficiency understood in this absolute way as a characteristic of Go d ’s good.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2001, 49, 1; 5-23
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Naturalna niezniszczalność ciał niebieskich według św. Tomasza z Akwinu
Natural Indestructibility of Heavenly Bodies according to St Thomas Aquinas
Autorzy:
Karas, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013933.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
filozofia średniowieczna
św. Tomasz z Akwinu
tomizm
ciała niebieskie
kosmologia
metafizyka
arystotelizm chrześcijański
medieval philosophy
St Thomas Aquinas
Thomism
heavenly bodies
cosmology
metaphysics
Christian Aristotelianism
Opis:
The subject of the article is the question of the nature of heavenly bodies in St Thomas Aquinas’ approach. The Dominican thinker, using Aristotle’s cosmology, tries to present his understanding of the Stagirite’s theory concerning natural indestructibility of heavenly bodies, which he treats as relatively perfect beings built of ether and indestructible in the world of nature, although they are contingent and created by God. The issue proves the Angelic Doctor’s independence and self-reliance; studying the universe he not only used Aristotle’s cosmology but he verified it with theological knowledge basing his considerations on the ancient and medieval commentators of the Greek philosopher. In St Thomas’ studies his conviction about relative formal and material perfection of metaphysical components of heavenly bodies is of significant importance. The conception of indestructibility of heavenly bodies also presents methodological assumptions of the metaphysics developed by the Dominican thinker who made the rules of Aristotle’s philosophy relative.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 1; 109-128
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Not Just a Terminological Difference: Cartesian Substance Dualism vs Thomistic Hylomorphism
Autorzy:
Skrzypek, Jeremy W.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791264.pdf
Data publikacji:
2021-03-18
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
substance dualism
hylomorphism
Swinburne
Aquinas
Opis:
In Are We Bodies or Souls? Richard Swinburne presents an updated formulation and defense of his dualist theory of the human person. On this theory, human persons are compound substances, composed of both bodies and souls. The soul is the only essential component of the human person, however, and so each of us could, in principle, continue to exist without our bodies, composed of nothing more than our souls. As Swinburne himself points out, his theory of the human person shares many similarities with the hylomorphic theory of the human person espoused by Thomas Aquinas. Swinburne suggests at one point that the differences between the two theories are “almost entirely terminological,” pertaining chiefly to how each understands the term ‘substance’. In this essay, I aim to show that the differences between Swinburne’s Cartesian substance dualism and Thomistic hylomorphism are much more significant than that. I argue, moreover, that the distinctive claims of Thomistic hylomorphism allow it to successfully avoid some key concerns for Swinburne’s view.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2021, 69, 1; 103-117
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Prawo stanowione a wolność człowieka (z perspektywy filozofii nowożytnej i św. Tomasza z Akwinu)
Positive Law and Man’s Freedom (from the Perspective of Modern Philosophy and St Thomas Aquinas’ Philosophy)
Autorzy:
Skrzydlewski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013906.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
prawo stanowione
wolność
św. Tomasz z Akwinu
positive law
freedom
St Thomas Aquinas
Opis:
Modern and contemporary times have brought a juxtaposition and a peculiar rivalry between the positive law and man’s freedom that have not been known earlier. This is accompanied not only by a tendency to give law and freedom autonomy, but also to separate them from man’s nature, from real order of social life and from the moral dimension of human activities. The article undertakes an attempt at revealing the ostensible character of the antagonism between positive law formulated by man and freedom. In the author’s opinion, this antagonism, so distinct in modern conceptions referring to liberalism, anarchism, as well as to totalitarianism and collectivism and other trends — can be solved not by engaging in a discussion with participants of the dispute, but by showing the truth of reality itself, or by understanding the nature of human freedom itself and the nature of law itself. Thus the author of the present article claims that basic explanation of the relation of human freedom to positive law needs studying reality of law itself and reality of human freedom itself. Non-antagonistic character of the relation between positive law and human freedom was best shown and explained by St Thomas Aquinas (STh I-II, q. 90-97).
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2005, 53, 2; 189-216
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tomasz z Akwinu i widmo ukrytego nominalizmu
Thomas Aquinas and the Spectre of Hidden Nominalism
Autorzy:
Głowala, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31231980.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
uniwersalia
ukryty nominalizm
Tomasz z Akwinu
Awicenna
triplex status naturae
universals
hidden nominalism
Thomas Aquinas
Avicenna
Opis:
W artykule dyskutuję z interpretacją tomistycznej teorii uniwersaliów w książce Pawła Rojka Tropy i uniwersalia. Badania ontologiczne w kontekście problematyki „ukrytego nominalizmu”. Stawiam sobie w nim trzy cele. (i) Proponuję uściślenie definicji powszechnika, pozwalające bronić zasadniczych tez Pawła Rojka dotyczących ukrytego nominalizmu; (ii) pokazuję, że zaproponowana przez Pawła Rojka interpretacja Akwinaty sama popada w ukryty nominalizm; (iii) proponuję, w oparciu o teorię triplex status naturae Awicenny, inne odczytanie tomistycznej teorii uniwersaliów, które wydaje mi się unikać pułapki ukrytego nominalizmu.
In the paper, I discuss the interpretation of the Thomistic theory of universals put forward in Paweł Rojek’s book Tropy i uniwersalia. Badania ontologiczne [Tropes and Universals: Ontological Investigations] in the context of the issue of hidden nominalism. My aims are threefold. (i) I suggest a more precise definition of a universal that enables a defence of basic claims by Rojek concerning hidden nominalism; (ii) I show that the interpretation of Aquinas put forward by Rojek does in fact collapse into hidden nominalism; (iii) I offer another interpretation of the Thomistic theory of universals based on the theory of triplex status naturae that seems free from the trap of hidden nominalism.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 3; 325-346
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Ziemia jako część Wszechświata w kosmologii św. Tomasza z Akwinu
The Earth as Part of the Universe in Saint Thomas Aquinas’ Cosmology
Autorzy:
Karas, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2013440.pdf
Data publikacji:
2006
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
kosmologia św. Tomasza z Akwinu
geocentryzm
arystotelizm
metodologia w kosmologii
miejsce Ziemi w kosmosie
Saint Thomas Aquinas’ cosmology
geocentric system
Aristotelianism
methodology in cosmology
place of the Earth in the universe
Opis:
The present article aims at presenting the place the Earth takes in the universe in Saint Thomas Aquinas’ cosmology. The author of the article is of the opinion that Aquinas’ writings, exceeding Aristotle’s commentary, were a comprehensive attempt at answering the question about the real structure of the universe. In the Dominican scholar’s methodology a creative aspect can be seen of the critical assessment of the knowledge available in those times. Such an attitude facilitated a further development of cosmology and is the basis of the value of Saint Thomas’ considerations. He still remained within the system of a geocentric world, but he prepared the data for building a new model of the universe.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2006, 54, 1; 41-68
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Czy dualizm bytowej struktury człowieka? (Stanowisko św. Tomasza z Akwinu)
Is There Dualism in Man's Ontic Structure? (St. Thomas Aquinas' Standpoint)
Autorzy:
Rydzewska-Friedrich, Bożena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2016302.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Opis:
From the very beginning European philosophical thought seems to be intuitively aware that man consists of two components: a material and a spiritual one. As a consequence of this arises the problem of the „double-ness” of human nature, a question which has lately been lively discussed in philosophical works. On the one hand, man as such seems not to be divided into a material soul and an immaterial body, but on the other hand he transcends the material world and the laws it is ruled by. That is why man is supposed to have something apart from his material body, viz. an immaterial soul. Taking a limited view neither materialists nor spiritualists need to defend the inner unity of man. Thus they think that man is either a material body and nothing more, or a spiritual body and nothing more. Nevertheless, dealing with philosophical works we cannot help observing time and again that conclusions derived from material or spiritual theories are, like it or not, simplifications. − Is dualism the only way to avoid oversimplifying the nature of man? The answer Thomas Aquinas gives us sets out from a view of man reduceable neither to dualism, nor materialism, nor spiritualism. Man is a soul existing in itself as in a subject. The soul is depending on the matter it organizes in its action. Soul and matter constitute a substantial and real unity. Thomas Aquinas' standpoint is not based on prejudices which would make it difficult to create an adequate theory of the real being. Soul and body are not different substances, neither are they mere features. They are realized by one and the same act of existence within essentially one being. To explain man's unity and transcendence of the material world a substructural theory has to be applied. Substructural elements − as e.g. essence, existence, form, matter, act or potence − and their mutual relationships must be taken into account. No other way to successfully explain such a complicated being as man seems to be has yet been discovered.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 1993, 41, 1; 223-235
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Jak wiele powinniśmy poświęcać dla innych? Obowiązki pomocy potrzebującym w ujęciu Tomasza z Akwinu
How Much Should We Sacrifice for Others? Thomas Aquinas on Duties to Assist People in Need
Autorzy:
Galewicz, Włodzimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2097301.pdf
Data publikacji:
2022-06-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
pozytywne powinności
dobroczynność
altruizm
samopoświęcenie
miłosierdzie
współczucie
ratowanie w potrzebie
Tomasz z Akwinu
affirmative duties
beneficence
altruism
self-sacrifice
mercy
compassion
rescue in need
Thomas Aquinas
Opis:
Przedmiotem tego artykułu jest zakres i charakter obowiązków, które w ujęciu Tomasza z Akwinu należą do szczególnej podklasy aktów dobroczynności lub czynienia dobra, noszącej u niego nazwę eleemosyna. Tłumacząc ten termin przez „pomoc potrzebującym” lub „pomoc w potrzebie”, biorę pod rozwagę pytanie, w jakich okolicznościach udzielanie tej pomocy jest według Tomasza działaniem obowiązkowym, a w jakich tylko zalecanym lub nawet niewłaściwym. W szczególności staram się ustalić, jak wiele z naszego osobistego dobra (majątku, komfortu lub wolnego czasu)  jego etyczna teoria każe nam przeznaczać na wspieranie innych, nawet przy założeniu, że oni tego wsparcia potrzebują.
The subject of this paper is the scope and nature of duties to help others which Thomas Aquinas believes to belong to the subclass of acts of beneficence he calls eleemosyna. I consider to what extent and under which circumstances, according to his account, aid lent to people in need of support is obligatory, merely praiseworthy or even improper. In particular, I try to establish how much of our personal resources (possessions, well-being, or free time), on Aquinas’s view, we should sacrifice for others, provided they need our support.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2022, 70, 2; 5-21
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
LOGIKA TEOLOGII OBJAWIONEJ W PISMACH ALBERTA WIELKIEGO I TOMASZA Z AKWINU
THE LOGIC OF REVEALED THEOLOGY IN THE WORKS OF ALBERT THE GREAT AND THOMAS AQUINAS
Autorzy:
Trepczyński, Marcin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/488393.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Albert Wielki
Tomasz z Akwinu
teologia objawiona
aksjomatyczny system dedukcyjny
logika niemonotoniczna
teologia negatywna
Albert the Great
Thomas Aquinas
revealed theology
axiomatic deductive system
non-monotonical logic
negative theology
Opis:
In this paper the Author presents some remarks and hypotheses concerning the logic of revealed theology according to approach of Saint Albert the Great anf Saint Thomas Aquinas. First of all he shows that in their opinion revealed theology uses logic (as a science of correct reasonings). He also discusses the problem of scientific status of revealed theology on the grounds of the most important methodological fragments from their summas of theology; in this light he analyses if the revealed theology in their view may be interpreted as a kind of axiomatic deductive system. The Author inclines to give a positive answer on this question and presents a couple of arguments for such a hypothesis, however he is aware that the point is not totally clear and — hence — open for dis- cussion. The next topic is a question if we can admit that Thomas adopts one of nonmonotonic logic (understood here as relation of inference or relation of consequence) in some reasonings which we find in his Summa Theologiae. The Author gives a positive answer and confronts his opinion with an opinion of his opponent. In the third set of remarks he wonders if we may adopt that Aquinas accepts some local modifications in logic (this time understood as a some general rules of thinking), such as “the logic of Trinity” or “the Christologic”. Finally the Author invokes a case of the logic of negative theology and a nature of negation adopted according to this approach. However these remarks presented in this article concern the works of Albert and Thomas, the Author tends to affirm that their approach to the Catholic revealed theology is a proper one and—in this light—these conclusions may be valid for contemporary theology.
W artykule tym przedstawiam kilka spostrzeżeń i hipotez dotyczących logiki teologii w ujęciu św. Alberta Wielkiego i św. Tomasza z Akwinu. Na początku pokazuję, że teologia objawiona korzysta według nich z logiki (jako nauki poprawnego rozumowania). Dyskutuję też problem naukowego statusu teologii objawionej na podstawie najważniejszych metodologicznych fragmentów summ teologii obu autorów; w tym świetle analizuję, czy teologia objawiona w ich ujęciu może być rozumiana jako aksjomatyczny system dedukcyjny. Skłaniam się ku udzieleniu pozytywnej odpowiedzi na to pytanie i podaję kilka argumentów za tą hipotezą, choć jestem świadomy, że zagadnienie to nie jest do końca jasne i – tym samym – pozostaje otwarte do dyskusji. Następną sprawą jest kwestia, czy możemy uznać, że Tomasz przyjmuje jedną z logik niemonotonicznych (rozumianej tu jako relecja inferencji lub relacja konsekwencji) w niektórych rozumowaniach zawartych w jego Summie teologii. Udzielam na to pytanie pozytywnej odpowiedzi i konfrontuję moje stanowisko ze stanowiskiem mojego oponenta. W ramach trzeciej grupy spostrzeżeń zastanawiam się, czy można założyć, że Akwinata przyjmuje pewne lokalne modyfikacje w logice (rozumianej tym razem jako ogólne prawa myślenia), takie jak „logika Trójcy” czy „Chrystologika”. Na koniec przywołuję jeszcze przypadek logiki teologii negatywnej i natury negacji przyjmowanej zgodnie z tym ujęciem. Chociaż spostrzeżenia przedstawione w tym artykule dotyczą pism Alberta i Tomasza, mam wewnętrzne przekonanie, że ich podejście do katolickiej teologii objawionej jest właściwe i – w tym świetle – powyższe wnioski mogą się również odnosić do współcześnie uprawianej teologii.
Źródło:
Roczniki Filozoficzne; 2013, 61, 3; 61-76
0035-7685
Pojawia się w:
Roczniki Filozoficzne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 34

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies