Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Weterynaria" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
O skuteczności kuracji antyświerzbowych zawartych w Georgikach Publiusza Wergiliusza Maro
On the effectiveness of anti-sarcoptosis treatments contained in Publius Vergilius Maro’s Georgics
Autorzy:
Bartnik, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1375534.pdf
Data publikacji:
2020-12-03
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
sarcoptosis
sheep
ancient veterinary
scabies
sarkoptoza
owca
starożytna weterynaria
świerzb
Opis:
Georgiki Publiusza Wergiliusza Maro są dziełem o charakterze filozoficznym i dydaktycznym opiewającym ciężką pracę na roli. Ze względu na zawarte w utworze informacje można go także traktować jako specyficzny rodzaj poradnika agronomicznego. Autor przedstawił w utworze także sposoby zwalczania świerzbu – choroby powodującej duże straty w hodowli owiec. Sposoby diagnozowania oraz leczenia choroby nie odbiegają od tych proponowanych przez autorów tekstów agronomicznych czy weterynaryjnych. Przekonanie o ich skuteczności potwierdza fakt cytowania fragmentów poematu m.in. przez Kolumellę i Palladiusza. Ważne jest także to, że współczesne badania potwierdziły rolę higieny w zwalczaniu świerzbu zaś lek proponowany przez Rzymianina miał dużą szansę łagodzić objawy choroby a w lżejszych przypadkach prowadzić do zupełnego wyleczenia zwierząt. Ciężkie zakażenia wymagają stosowania środków z grupy awermektym lub milbemyciny niedostępnych w antyku. 
 The Georgics by Publius Vergilius Maro (Virgil) are a philosophical and didactic poem that praises hard work on the land and can be treated as a specific type of an agronomic guide. Its author also presents ways to combat sarcoptosis, a disease that causes large losses in sheep farming, which do not diff er from those proposed by the authors of agronomic or veterinary texts. The belief in their effectiveness is confirmed by the fact that Columella and Palladius, among others, quote parts of the Georgics. Moreover, modern research has confirmed the role of hygiene in combating scabies.  The medicine proposed by Virgil can alleviate the symptoms of the disease and, in lighter cases, lead to complete recovery of the animals, albeit severe infections require the use of avermectic or milbemycin agents not available in antiquity. 
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2020, 11; 136-153
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Diagnozowanie i leczenie inwazji pasożytów wewnętrznych w świetle rzymskich tekstów agronimicznych i weterynaryjnych
Diagnosis and treatment of the invasion of internal parasites in the light of Roman agronomic and veterinary texts
Autorzy:
Bartnik, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27312179.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
cattle
roundworms
horse
leech
ancient
veterinary
bydło
glisty
koń
pijawki
starożytność
weterynaria
Opis:
Pasożyty wewnętrzne stanowiły poważny problem dla hodowców w starożytnym Rzymie. Inwazje powodowały znaczące straty materialne ze względu na ich negatywny wpływ na kondycję zwierząt, przyrost ich masy czy mleczność. Autorzy tekstów agronomicznych i weterynaryjnych określali je nazwami hirudines - pijawki, lumbrici - glisty jelitowe czy vermes - robaki, niemniej trudno określić czy nazwy były przypisane do konkretnych gatunków pasozytów. Wiele wskazuje, że nazwy lumbrici czy vermes bywały stosowane zamiennie. Objawy, recepty leków oraz sposoby postępowania z zakażonymi endopasożytami zwierzętami dotyczyły przede wszystkim koni oraz bydła w odróżnieniu od egzopasożytów diagnozowanych i leczonych przede wszystkim u owiec, bydła a następnie koni. Leki przygotowywano na bazie m.in. roślin, oleju, octu czy ługu. Recepty były dopracowywane przez starożytnych Rzymian przez kilka wieków a ich skuteczność, w lżejszych przypadkach, została potwierdzona przez współczesnych badaczy.   
Internal parasites were a serious problem for breeders in ancient Rome. Invasions caused significant material losses due to their negative impact on the condition of animals, weight gain or milkability. The authors of agronomic and veterinary texts referred to them by the names hirudines - leeches, lumbrici - intestinal roundworms or vermes - worms, but it is difficult to determine whether the names were assigned to specific species of parasites. There are many indications that the names lumbrici or vermes were sometimes used interchangeably. Symptoms, formulas of drugs and methods of dealing with infected endoparasites of animals primarily concerned horses and cattle, unlike exoparasites which are mostly diagnosed and treated in sheep, cattle and then horses. Medicines were prepared on the basis of, among others, plants, oil, vinegar or lye. Formulas had been refined by the ancient Romans for several centuries and their effectiveness, in lighter cases, has been confirmed by modern researchers.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2023, 15; 5-22
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies