Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Frykowski, Janusz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Reaktywacja parafii ruskiej w Żernikach w drugiej połowie XVII wieku
    The revival of the Ruthenian parish in Żerniki in the latter part of the 17th century
    Autorzy:
    Frykowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564165.pdf
    Data publikacji:
    2013-09-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    prawosławie
    parafia
    Żerniki
    Opis:
    W referacie opisane są okoliczności reaktywowania parafii ruskiej w Żernikach pod koniec XVII wieku. Żerniki badanego okresu były wsią połozona w powiecie bełskim, na terenach objętych granicami dwóch kościelnych jednostek różnych wyznań: eparchii prawosławnej (od 1596 r. unickiej) oraz diecezji rzymskokatolickiej. Pierwsza wzmianka o drewnianej cerkwi w Żernikach znajduje się w rejestrze poborowym z 1562 r, Kolejna informacja źródłowa z 1573 r. I pokazuje parafię w stanie upadku. W kolejnych źródłach podatkowych, aż do 1662 r. ani świątynia, ani pop w Żernikach nie widnieją. Parafię ruską w Żernikach reaktywował 14 listopada 1694 r, jeden z właścicieli wsi Paweł Zbychalski z żoną Krystyną. Fundator ze swoich włości wydzielił grunt pod budowę przyszłej świątyni i nadał uposażenie kapłanowi. Zwiększenie uposażenia parocha w kolejnych latach nastąpiło za sprawą darowizn dokonanych przez kolejnych właścicieli wsi Jana Żulińskiego oraz Stanisław Józefa Ochockiego i Franciszka Dąbrowy.
    The article describes the circumstances of the revival of the Ruthenian parish in Żerniki at the end of the 17th century. In the studied period Żerniki was the village located in Bełż district, on the territory between the boundaries of two different religions: the Russian Orthodox eparchy (from 1596 - Uniate) and the Roman Catholic diocese. The first reference to the wooden tserkov in Żerniki appears in the register of conscripts of 1562. Yet another source of information from 1573 depicts the parish in a state of ruin. In the next tax sources, up to 1662, neither the tserkov nor the Orthodox priest appears. The Parish in Żerniki was revived on 14 November 1694 by one of the village owners, Paweł Zbychalski, together with his wife Krystyna. The founder allotted land from his own property as the site for the construction of the new church, and he granted a living to the Orthodox priest. The increase in the priest's income in the upcoming years was made via the donations made by the successive village owners, i.e. Jan Żuliński, Stanisław Józef Ochocki, and Franciszek Dąbrowa.
    Źródło:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2013, 11; 13-18
    1643-4374
    Pojawia się w:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzieje parafii unickiej w Pienianach
    The history of the Uniate Parish in the Pieniany
    Autorzy:
    Frykowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564175.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    Pieniany
    parafia
    unici
    Opis:
    Praca przedstawia funkcjonowanie parafii unickiej pw. Najświętszej Panny Marii Różańcowej w Pienianach od jej utworzenia do likwidacji unii w 1875 r. Na wstępie artykułu określono położenie geograficzne parafii, jej wielkość i miejsce w strukturach organizacyjnych kościoła. Analizując protokoły powizytacyjne biskupów chełmskich oraz wykazy statystyczne, przedstawiono wygląd świątyni parafialnej i filialnych oraz ich wyposażenie. W miarę możliwości przedstawiono wygląd plebanii i budynków ekonomicznych. Odtworzono listę 12 duchownych i określono beneficjum cerkiewne. W dalszej części określono liczbę wiernych, a także przedstawiono liczbę parafian przystępujących do sakramentów.
    The work presents the functioning of the Our Lady of the Most Holy Rosary Uniate Parish in Pieniany from the time of its creation till the end of the Union in 1875. The beginning of the article sets the geographical location of the parish, and its size and hierarchy in the Church's organisational structures. Based on the analysis of the Visitation Protocols drawn up by the bishops of Chełm, as well as statistical data, the Author presents the scenario of the parish church and the branch churches, as well as their furnishings. The Author presents, to the fullest extent possible, the design of presbyteries and economy buildings. The list of twelve clergymen has been reconstructed and the Orthodox benefice determined. The latter part of the article specifies the size of the congregation, and shows the number of parishioners receiving sacraments.
    Źródło:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2014, 12; 23-47
    1643-4374
    Pojawia się w:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Z dziejów parafii unickiej pw. Św. Praksedy Męczennicy w Tyszowcach w XIX wieku
    The 19-th century history of the Uniate parish dedicated to Martyr Praxedes in Tyszowce
    Autorzy:
    Frykowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564189.pdf
    Data publikacji:
    2016-11-08
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    parafia dekanat cerkiew uposażenie paroch unici szkoła parafialna paramenty utensylia
    parish deanery church salary Paroche Uniates parish school vestments utensils
    Opis:
    Tyszowce, miasto i siedziba gminy o tej samej nazwie, mają co najmniej XIV-wieczne korzenie. Pierwotnie położone były w księstwie bełskim. W 1462 roku w wyniku wcielenia księstwa do Korony Tyszowce zyskały status królewszczyzny i jako starostwo przetrwały do 1768 roku. W tym roku ostatni starosta tyszowiecki Jan Mier zamienił je z królem na swoje dobra prywatne. W wyniku I rozbioru Tyszowce znalazły się w monarchii austriackiej, następnie w Księstwie Warszawskim, a po kongresie wiedeńskim w Cesarstwie Rosyjskim. Ze względu na to, że Tyszowce zamieszkała ludności ruska, funkcjonowały tam trzy parafie prawosławne, a po zawarciu unii greckokatolickie. Pierwsza – miejska pw. Praksedy Męczennicy, druga na przedmieściu Zamłynie pw. św. Nicetasa (Nikodema) i ostatnia pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny na przedmieściu Dębina. Pod koniec XVIII wieku, gdy Tyszowce znalazły się pod zaborem austriackim, w wyniku reformy józefińskiej zlikwidowano parafie na przedmieściach. Jako cerkwie filialne włączono je do parafii miejskiej. W takiej strukturze parafia ta przetrwała do likwidacji unii. Wiadomo też, że co najmniej od II połowy XVI wieku Tyszowce były siedzibą najpierw protopopii prawosławnej, a po unii dekanatu unickiego. Dekanat tyszowiecki funkcjonował do 1866 roku. Wówczas zlikwidowano go w związku z przygotowaniami do kasacji unii.
    Tyszowce, which is a town and a commune's seat of the same name, dates back to 14th century. Originally it was located in the Duchy of Belz. In 1562 as a result of incorporating the Duchy to the Crown of Tyszowce, it gained the status of a crown land and as a starostwo survived until 1768. In that year, the last starosta of Tyszowce – Jan Mier replaced it with a king for his private goods. As a result of the First Partition, Tyszowce were included into the Austrian monarchy, then into the Duchy of Warsaw and following the Congress of Vienna into the Russian Empire. Due to the fact that the town was inhabited by Ruthenians, there were three Orthodox parishes and after the union Greek Catholic ones. The first town church was dedicated to Martyr Praxedes, the second located on the outskirts of Zamłynie to St Nicetas (Nikodem), and the last one situated on the outskirts of Dębina to the Nativity of the Blessed Virgin Mary. At the end of the 18th century, when Tyszowce came under the Austrian rule, the Josephiane reform liquidated suburban parishes. They were included as an affiliate churches into the urban parish. Such a structure of the parish existed until the liquidation of the union. It is common knowledge that at least since the second half of the 16th century, Tyszowce was first the seat of an Orthodox protopopia and after the union of a Uniate decanate. The decanate of Tyszowce existed till 1886, when it was liquidated owing to preparations for the union annulment.
    Źródło:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2016, 14; 67-117
    1643-4374
    Pojawia się w:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parafia unicka p.w. św. Jerzego Męczennika w Steniatynie w świetle osiemnastowiecznych wizytacji kościelnych
    St. George the Great Martyr Uniate parish in Steniatyn in the light of 18th century church visitations
    Autorzy:
    Frykowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564127.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    unici parafia Steniatyn
    Opis:
    Steniatyn is a village located in Laszczow gmina (commune) in the northern part of Tomaszów poviat in Lubelskie Province. The first written record dates back to 1406 when Siemowit Duke of Plock and Belz conveyed the property ownership of the villages of Steniatyn and Lachowce located in Belz Land to Stanislaw from Wysokie. St. George the Great Martyr Uniate parish commenced operation together along with the Union of Brest and as an independent unit operated probably until the end of 18th century. The introduction of the article contains general information regarding the parish geographical location, its size and the place within the Church hierarchical structure. Having analyzed post - visitation protocols left by Chelm Bishops the look as well as fittings and ancillary equipment of the parish church is recounted. As far as it is possible, not only is the look of the vicarage and ancillary buildings presented but also the parish ecclesiastical benefice and its fluctuation in the period of this research is determined. Furthermore, the number of worshipers and priests residing in this particular parish is defined.
    Źródło:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2015, 13; 41-58
    1643-4374
    Pojawia się w:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Parafie prawosławne i unickie w Tyszowcach XVI-XVIII wieku
    Orthodox and Uniate parishes in Tyszowce in the XVI-XVIII century
    Autorzy:
    Frykowski, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/564223.pdf
    Data publikacji:
    2012-09-30
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    prawosławie
    Tyszowce
    unici
    parafia
    Opis:
    Artykuł przedstawia strukturę i funkcjonowanie parafii ruskich w staropolskich Tyszowcach. Niektórzy historycy przypisują miastu wczesnośredniowieczną metrykę, posiłkując się domysłami, jakoby miało przejąć funkcje Czerwienia (Czermna) po jego upadku. Dokładna data powstania i geneza nazwy miasta do końca nie są znane, natomiast pierwsza wzmianka żródłowa o Tyszowcach pochodzi z 5 kwietnia 1419 r. Pierwotna chrystianizacja miasta była związana z ekspansją państwa ruskiego na ziemie nadbużańskie, kiedy to tereny te zostały objęte działalnością Cerkwi Prawosławnej i wcielone do jej struktur terytorialnych. W omawianym okresie miasto było siedziba protopopii, w skład której zależnie od okresu wchodziło od 32 do 44 parafii.W Tyszowcach znajdowały się także 3 parafie, najpierw prawosławne, a po unii brzeskiej unickie: parafia miejska pod wezwaniem św. Paraskewii-Piatnicy, parafia tyszowiecka zamłyńska pod wezwaniem św. Nicety, parafia tyszowiecka dębińska pod wezwaniem Przenajświętszej Bogarodzicy. W badanym okresie, Cerkwie były bydynkami drewnianymi, dośc dobrze wyposażonymi w sprzęt, księgi i naczynia liturgiczne. Na uposażenia parfaii składały sie grunty orne, łąki, prawo warzenia piwa i palenia gorzałki oraz dziesięcina snopowa od wyznawców. Przy cerkwiach funkcjonowały bractwa religijne, szpitale i szkoła. Według XVIII wiecznych wykazów liczba przystępujących do spowiedzi wahała sie miedzy 200 a 350 wiernymi.
    Źródło:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny; 2012, 10; 33-49
    1643-4374
    Pojawia się w:
    Radzyński Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies